Μην αγχώνεστε να μένετε στο θέμα, είστε υπέροχες. Νιώθω ότι μου κάνει καλό στην ψυχή να ακούω τόσο ειλικρινείς, αληθινές και ευάλωτες συζητήσεις. Ανεβάζετε τον πήχη.

Είμαι 25 και σήμερα ήταν η μέρα που επέστρεψα στο πατρικό μου λόγω οικονομικών και έκανα στην μάνα μου την ερώτηση «εσυ στην ηλικία μου ένιωθες σαν χαμένη καθόλου ή έχω πρόβλημα;» Όποτε ευχαριστούμε τόσο πολύ για την απάντηση που δωσατε σε όλους μας που βασανιζόμαστε και αγχωνόμαστε και μπορεί να περνάμε καταθλίψεις και να κλαίμε και να τα παρατάμε και μετά πάλι να ξανά αρχίζουμε, να χωρίζουμε, να μενουμε χωρίς φίλους, μετά να ξανά βρίσκουμε και να ζούμε αυτή την χαοτική δεκαετία!❤️

Από τα 22 μου χρόνια που νιώθω ότι δεν προλαβαίνω να κάνω τίποτα στη ζωή μετά το πτυχίο αυτό το επεισόδιο ήταν ένα τεράστιο ΗΡΕΜΗΣΕ, ΤΟ ΕΧΕΙΣ! Ευχαριστώ πολύ ❤

Γεια σας κορίτσια, εγώ πάλι σαν μαμά θέλω να πω πόσο πολύ μου άρεσε η παρέμβαση της Ολιβιας σε όλο αυτό το γύρισμα η οποία είναι τόσο απενεχοποιητικη και τόσο φυσική. Έτσι θα έπρεπε ιδανικά να είναι σε κάθε επαγγελματική έκφανση η μεσολάβηση ενός παιδιού στην επαγγελματική πορεία μιας μητέρας χωρίς οι υπόλοιποι να δυσανασχετούν. Εύγε!

Πόσο ποιοτικός λόγος, με πόσο σωστή χρήση ελληνικών, που - μοιραία - καταλήγει σε μία τόσο υπέροχη συζήτηση, που σέβεται τον συνομιλητή και την κάθε άποψη, αφήνοντας χώρο να ακουστούν όλα με τρόπο που καθίστανται κατανοητά και δίνουν άφθονο χώρο για σκέψη και προβληματισμό. Είστε υπέροχες!

Σε 2 μήνες κλίνω 18 και πραγματικά με βοηθησε παρα πολυ αυτό το βίντεο. Είναι πολύ δύσκολο μέσα σε αυτές τις κοινωνικές συνθήκες να ενηλικιωθουμε. Από την διαρκή σύγκριση με τους γύρω μας, το άγχος, τις επιλογές που καλούμαστε να κάνουμε είτε είμαστε έτοιμοι είτε όχι... Και πραγματικά κανένας δεν μας προετοιμάζει για αυτό. Νομίζω ότι το πιο αρνητικό της συγκεκριμένης εποχής είναι η υπερ-πρόσβαση στις ζωές άλλων ανθρώπων μέσω των social media ή του περιβάλλοντος του καθενός και η μειονεξια που βιώνουμε σε σύγκριση με αυτούς. Ευχαριστώ για αυτό το βίντεο, είναι πραγματικά πολύ ανακουφιστικο❤ Αθήνα αλήθεια ταυτίστηκα με κάθε σου λέξη 🩷

Ειμαι 18 και μενω για πρώτη φορα μονη. Η ενηλικιωση δεν ειναι οπως την φανταζομουν και σιγουρα δεν ειναι ευκολη. Υπάρχει πιεση για να ζησεις τη "φοιτητική ζωη", να βγεις, να ερωτευτεις, να μην χρειαζεσαι πια τους γονεις σου. Υπαρχουν επισης προσδοκιες για την ενηλικη ζωη που σταδιακα διαψευδονται. Ειναι μερες που το μονο που αισθανομια ειναι: "θελω να ειμαι παλι 5 χρονων" και "θελω τη μαμα μου". Η κοινωνια επιβαλλει οτι η μεταβαση απο την παιδικοτητα στην ενηλικιωση πρέπει να γινει σε μια μέρα. Προσωπικα εχω καταλαβει οτι ειναι μια χρονοβορα και ψυχικα δυσκολη διεργασια, η οποια ομως εννοειται οτι έχει και τις ομορφιες της. Αυτο το ποντκαστ περιεγραψε ο τι σκριβως αισθανομαι σε αυτη τη φαση ελυσε καπως τον κομπο στο λαιμο μου και με εκανε να παρω μια βαθια ανασα. Ευχαριστώ ❤

• Νομίζω ότι ένα απ' τα πιο δύσκολα πράγματα που προσπαθείς να θεραπεύσεις στη δεκαετία 20-30, είναι η "συγγνώμη" και η παραδοχή του λάθους, που δεν άκουσες απ' το στόμα των γονιών σου. Πολύ συχνά, μας πιέζουν να κάνουμε πράγματα που αυτοί ονειρεύονται για εμάς ή μας περνάνε λανθασμένες συμπεριφορές, και πρέπει να φάμε πολλά χαστούκια για να το συνειδητοποιήσουμε με τον σκληρό τρόπο, από τρίτα άτομα.

Μακάρι να μπορείτε να καταλάβετε ποσό ΤΡΟΜΕΡΟ Podcast κάνετε κάθε φορά ( και πολύ σίγουρη θα πω ότι και τα επόμενα θα είναι το ίδιο τρομερά). Δίνετε ακραία στήριξη και κουράγιο σε όλους με τις εμπειριες σας. Η δουλειά σας είναι ξεχωριστή, ευχαριστούμε για το support ❤

Μιλήσατε στη ψυχούλα μου. 24 και νιώθω πιο μετέωρη και χαμένη από ποτέ αλλά είμαι ευγνώμων γι’αυτό το βιντεο ❤

Σαν μια 21χρονη που δεν προλαβαίνει να πάρει ανάσα, ευχαριστώ βαθύτατα για αυτό το βίντεο! Ήταν μια ανάσα! Go girls!

Είμαι 23 χρονων και το είχα ανάγκη αυτό το βίντεο. Νιώθω ένα διαρκές άγχος ότι περνάνε γρήγορα τα χρόνια και εγώ δεν εξελίσσομαι. Μου έχει λείψει πολύ το να είμαι παιδί και είναι πολύ περίεργη όλη αυτή η μετάβαση στην ενήλικη ζωή. Όπως είπατε αυτή η δεκαετία, 20 με 30, έχει τα κακά της αλλά έχεις και τα καλά της. Μπορεί να νιώθω πίεση με όλες τις αλλαγές που μου συμβαίνουν, αλλά δεν σταματάω να ανακαλύπτω καινούρια πράγματα.

Όντας 21 , και ζώντας μέσα στο συνεχές άγχος για πολλούς από τους λόγους που αναφέρατε , ένα τεράστιο ευχαριστώ , όλα αυτά που είπατε προσφέρουν μόνο ανακούφιση ❤️

Η Μαίρη, σε όποια ηλικία αναφερθεί βιωματικά και εκφράσει την γνώμη της για διάφορες καταστάσεις, το πως ταυτίζομαι σε όλα της δεν περιγράφεται.. υπέροχη συζήτηση για ακόμα μια φορά! 🤍🙏🏾 ευχαριστούμε!

Στα πατημένα πλέον 18 μου χρόνια, ταυτίστηκα άπειρα με τις σκέψεις και τα συναισθήματα της κάθε μιας σας.Ποσο αισιόδοξο και συνάμα λυτρωτικό είναι να ακούς 4 ανθρώπους να μοιράζονται τα βιώματά τους με τόσο αληθινό και ανθρώπινο τρόπο.Ένιωσα μια ανακούφιση κατά τη διάρκεια του βίντεο.Ότι δεν είμαι μόνη και ότι είναι φυσιολογική κάθε μου σκέψη.Αγχος υπάρχει και είναι μπόλικο.Πολλα ερωτηματικά μέσα στο κεφάλι μου και σκέψεις για το πώς " ΠΡΕΠΕΙ " να είναι μια γυναίκα στα 18 της χρόνια ,για το πώς " ΠΡΕΠΕΙ" να ντύνεται γιατί πλέον μεγάλωσε και για το πώς " ΠΡΕΠΕΙ" να μιλάει στους γύρω της.Αγχος επίσης για το αν θα ήταν καλό να δουλέψει δείχνοντας στους γύρω πως δεν είναι τεμπελα ,αντιθέτως ,είναι υπεύθυνη και ώριμη να αναλάβει στο μέγιστο δυνατό κάποιες από τις "ενήλικες υποχρεώσεις". Μαλιστα, υπάρχει και το κεφάλαιο σύγκριση ,για τη περίπτωση που μπορεί να κάτσει ένας 18χρονος άνθρωπος Σάββατο βράδυ σπίτι, ενώ "όλοι" οι υπόλοιποι followers στα social media παρταρουν και περνάνε μια "υπέροχη" βραδιά με "φίλους".Εε και μετά ξέρετε!Τσουπ!Να και οι ενοχές...!

20:00

Πραγματικά ταυτίζομαι με την Αθηνά σε πολλά σημεία.. όλο το βίντεο είναι μια παύση για μια μεγάλη ανάσα στο να προχωρήσουμε ❤❤❤ ειμαι 25 και εχω μια λαχτάρα για ζωη και εξέλιξη αλλα κι φόβο για το μέλλον ☺️☺️ με βοήθησε πολύ αυτή η συζήτηση γτ δεν νιώθω τόσο μόνη σε αυτά που αντιμετωπίζω η σκέφτομαι... ανυπομονώ για τα επόμενα βιντεάκια ειναι πραγματικά κι αυτό μια εξέλιξη για πολλούς τομείς κάθε ηλικίας 🥰❤️🥰

Ρεεε σας αγαπώ.. μιλάτε στη ψυχή μου❤️ 23 εδώ και 1 χρόνο σε ψυχοθεραπεία χωρίς να καταλαβαίνω τι ακριβώς μου συμβαίνει, πολλές μεταβάσεις όχι μόνο στη ζωή, κυρίως εσωτερικές.. ευχαριστώ που το βάλατε σε λόγια και το απενοχοποιείτε μέσα μας, είναι σημαντικό να ακούς αυτή την οπτική όταν όλοι γύρω σου σε έχουν κάνει να πιστέψεις (υποσυνείδητα) κι ας μη το πιστεύεις, ότι ζεις τη καλύτερή σου ηλικία και πρέπει να την αδράξεις

Ας κάνουμε όλοι τη πιο ζεστή αγκαλία στο παιδί που λάμπει μέσα μας. Να του δώσουμε το χρόνο και τον χώρο που χρειάζεται ώστε να νιώσει ασφάλεια. Τότε θα μας μιλήσει, και μαζί του θα καταφέρουμε να κάνουμε τη πιο ανατρεπτική κατάδυση, στο μέσα μας. Δεν λέω το ταξίδι δεν είναι εύκολο, προυποθέτει επιμονή και υπομονή, αλλά αξίζει κάθε λεπτό. A not so little reminder: ποτέ μα ποτέ δεν είμαστε μόνοι! Έχουμε μέσα μας ένα παιδί, έναν ακόμα άνθρωπο, που άραγε τον έχουμε ρωτήσει ''τι κάνεις΄';

Αυτό το ποντκαστ κυριολεκτικά αγκάλιασε την ψυχή μου...Είμαι 16 και πραγματικά νιώθω στο πετσί μου το άγχος να περνάω συνεχώς τέλεια και ταυτόχρονα να ξέρω ακριβώς τι θέλω για την ζωή μου και το μέλλον μου. Ενώ πέρασα όλη μου την παιδική ηλικία θέλοντας απεγνωσμένα να μεγαλώσω τώρα βλέπω την ενηλικίωση να πλησιάζει απειλητικά και φοβάμαι. Νιώθω πως ξαφνικά πρέπει να γίνω υπεύθυνη για τις επιλογές μου και να σταματήσω να ονειρεύομαι και να είμαι "αφελης".Η συζήτηση σας ήταν σαν μια συνεδρία με την ψυχολόγο μου.❤❤