Treść przeważnie OK, Ą i Ę nie skomentujĘĘĘ.

@@regflash69 Nie chcem ale muszem.

Wspaniały "akcent"

Smutne czasy, kiedy dywagujemy się nad tym, co powinno być normą.

Ja lubię, choć czasem kłuję w uszy, moja żona nie znosi i każe mi przenosić się z telefonem do innego pomieszczenia.

Po braku srodka pasma poznac jak byk

@Marioo integra ic a najwiekszy łupacz i cykacz to chyba ws 442

_"Kurde, jaka kiedyś była radocha jak się dioda stereo zaświeciła"_ *** Tata mieszkał niedaleko lotniska wojskowego. No nie pod płotem, ale w odległości kilku km. Radary i diabli wiedzą co jeszcze siało po eterze tak, że prawie nigdy się nie świeciła. Albo migała.

Lampka stereo świeciła się tylko na programie drugim, gdzie też swoje audycje miał śp. Beksiński. No chyba że ktoś mieszkał w stolicy, gdzie w pewnym momencie ustereofoniczniono także trójkę, albo przy granicy gdzie mógł łapać stacje z sąsiedniego kraju.

6 paluszków...no to kicha, u mnie w kiosku RUCH'u, jak były baterie, to sprzedawano tylko po 5 sztuk, z czego za chwilę po użyciu do użytku nadawały się ze 3, bo już z nich wyciekało. Miałem przez chwilę tego Kaprala, patologia to była straszna, nic w nim poprawnie nie działało. Nie psuł się tak by lądować w ZURT, ale ogólnie źle działał, z wkręcaniem taśmy na czele. Oddany do komisu i jeszcze się na nim zarobiło! 😁

@@NecrosDeus A mój Kapral był the best, żadnych usterek. Mam go do dziś w piwnicy. Baterie pl były zajebiste 😂😂

to było dobre :-)

Dlugo pewnie nie pochodzil

Dokładnie dlatego używam jej do dziś. Hoć Zodiak bardziej mi odpowiada. Posiadam oba i wygląd zodiaka bardziej mi się podoba może dlatego że zawsze był gdzieś w pobliżu

A o przyjemność chodzi!!! :o) Pozdro!

Dawal czadu

Też kiedyś tak lubiłem, potem jednak zorientowałem się że większość materiału dźwiękowego znajduje się jednak w środku pasma i zacząłem słuchać z pominięciem jakiejkolwiek korekcji barwy. Uważam że nie ma sensu rezygnować z tego co w wielu nagraniach robi niesamowity klimat a więc dźwięków typu PAD czy efektów pogłosu. Co do samego basu i sopranu warto poczytać co nieco bądź po prostu przekonać się na własnej skórze o tym jak słuch potrafi się zaadoptować do danego brzmienia, uwierz mi że po kilku tygodniach słuchania bez podbijania basu czy sopranu po prostu nie będzie ci już go brakować a wszelkie podbicia będą się wydawać nienaturalne.

@@patrickc8007 zalezy jaka muzyka bo w dyskotekowej naturalne jest podbicie basu

Miałem podobnie.Bass/Treble na max i korektor najczęściej na "V". Fakt że słuchałem eurodance i electropop.Oczywiście kontur załączony.Był to wzmak i korektor Sony.

@@piotrdmochowski8120 wszystko na max to troche przsada ale podbicie samego basu o 6 czy 8 db moze byc zalezy tez od glosnikow

@@zino7945 Tak, to zależy od konkretnego nagrania i gatunku muzyki.Słuch mam bardzo dobry wyłapuję wszelkie niuanse i niedoskonałości realizowanych nagrań.

Eltrony to dopiero byl koszmar - graly samym srodkiem srodek pasma a skrzynie tak wielkie jakby mialy walic basem na cala wies a tu zonk

@@zino7945 pamiętam eltrona 100, 60 i 30 + szafy kolumnowe z dwoma głośnikami GDS. Nanosiłem się tych gratów w latach 80. 💪😎

Niegdyś jeden z najlepszych sklepów elektronicznych w Krakowie. Monster Elektronik. Z czasem przeniesiony na ulicę Chochołowską. Tam kilka lat funkcjonował w kształcie jak na Wadowickiej jednak na dzień dzisiejszy w stanie upadłości. Sytuacja ta trwa już chyba drugi rok o ile mnie pamięć nie myli. Aż się łezka w oku kręci. Podobnie kiepsko było z Elemarem na Mitery przy Matecznym ale teraz jest nowy właściciel i sklep znów żyje. W pobliżu jest jeszcze SMD Elektronik na Zamoyskiego 61 i s.m.d. optoelektronika na Warneńczyka 10. Wszystkie polecam.

@Marioo integra ic Tak, ale Tosca to była namiastka dużej wieży, na którą mało kogo było stać. Wygląd nowoczesny, a i grała "poważniej" niż mułowaty Amator, którego wtedy jeszcze dużo ludzi miało. Generalnie to tę Toscę chętnie kupowała młodzież. Aida to taka unowocześniony Amator, raczej wielką popularnością się nie cieszyła. Sukcesem Tosci było to, że była odbierana jak poważny sprzęt, na którego było stać wielu, w przeciwieństwie do dużej diorowskiej wieży, i nie tylko diorowskiej.

@@NecrosDeus Dokładnie. Solidna klasa "standard" dla kogoś, kogo nie było stać na wieżę klasy Hi-Fi.

To akurat prawda

Tak zgadzam się ale nie wielu już o nim pamięta. Sam już nie pamiętam jak dokładnie wyglądał cóż dawne czasy

Testowałem ostatnio ten wzmacniacz jakiś czas i gadałem ze znajomymi, dokleję moje wrażenia z uzupełnieniem :) Moim zdaniem "dla porównania" jest trafne - ten NAD brzmi porównywalnie unitrowo - mówię, bo miałem jakiś czas. Może mniej szumi sam z siebie - w unitrach to słychać, ale fenomenalny nie jest i moim zdaniem mocno przeceniany. Brak w nim i wysokich tonów i niskich, chociaż może nie trafiłem nigdy na kolumny, które by do niego pasowały. Nie jestem oczywiście typem, który patrzy na "waty". Nie jestem też audiofilem, ale słuchałem wielu sprzętów. Np. w tamtym czasie był dostępny również denon pma-600 (mam od paru lat, jeden z moich ulubionych z tamtej epoki), czy technics (!) su-3500, który chociaż schematem na papierze nie imponuje tak bardzo, to moim zdaniem ma świetne brzmienie (i bardzo trwałą fabryczną elektronikę). Brzmienie tego NADa porównałbym do brzmienia popularnych modeli technicsa z lat 90 (np. SU-A700 - nic dobrego o nim nie napiszę, a pewnie na papierze jest lepszy od NADa). Ocena starych wzmacniaczy jest dzisiaj ciężka, a jest jeszcze kwestia kolumn i porównania sprzętu na takich samych zestawach. Każdy producent ma swoją specyfikę, jedni grają bardziej górą, inni dołem, jest nawet kwestia nagrań - np. winyle Columbii grają jakby szerszym pasmem, ale (i/albo) też lekko podbitymi niższymi i wyższymi tonami (mam zajechaną płytę "the final cut" floydów z CBS i jest super, wydanie angielskie jest dobrze zachowane i płaskie). Tosca podbija niskie tony, ale nie umie ich kontrolować, brakuje mocy do napędzenia większego głośnika - a przecież mocniejszy bas to nic innego jak większa ilość przetłoczonego powietrza, aby nie był przytłumiony, musi to być przetłoczone momentalnie, w jak najkrótszym czasie - w połączeniu ze słabymi głośnikami jest dramat - wycofanie średnich (wokal jak zza ściany) a do tego podbicie góry (syczenie). Z kolei taki technics su-a700 spłaszcza dźwięk, ale po podbiciu basu lub zwiększeniu głośności nawet na przyzwoitych i dopasowanych kolumnach jest słabo. Bas rozwleczony - zamiast wyraźnych uderzeń w bębny mamy rozwleczone, rozmyte dudnienie, które jakby samo wygasza się harmoniczie zbyt długo i nakłada na sąsiednie. Określa to teoretycznie parametr damping factor (czyli jakby miara zdolności dynamicznej odpowiedzi głośnika na impuls/sygnał -> wygaszenie drgania po "ustaniu dźwięku". Uderzenie w kotły powinno być momentalne i szybko wygasać. w technicsie su-3500 damping factor = 100), ale na samym tym nie można polegać. Denon, o którym wspomniałem odpowiada bardzo dynamicznie, a ma mniejszy DF. Wszystko oczywiście w zakresie sensownych mocy. I tu też jest problem porównania, bo przecież sama impedancja nie jest stała w funkcji mocy... Sam marketing to masa bzdur i o czym Adam wspomina w filmie - liczyły się waty. W latch 90 był absurd - ten ma 200, tamten 500... Tak na serio do słuchania wysokiej jakości muzyki i aby mieć wystarczający zapas mocy do odpowiednio dobranych kolumn do słuchnia muzyki w domu w pomieszczeniu

co jaki czas paliłeś tranzystory końcówki? :P

@@solkompleksowa444 Raz padły, to fakt ,ale to było z mojej winy. Później kolega pracujący wtedy w ZURIT-icie mi poprzerabiał i już było okey.

też uważam, że ten czarny egzemplarz wygląda nieźle (jak na sprzęt z lat 80). Poza gramofonem Adam, który wyglądał jak zachodnie gramofony hifi z przełomu lat 70/80 wszystkie polskie urządzenia audio wyglądały brzydko. Może jeszcze kolumny zg40c i ewentualnie dudniące Altusy (mówię tylko o wyglądzie). W większości prawie wszystkie były niespójne stylistycznie, jakieś takie siermiężne, mało ergonomiczne, miały źle dobrane kroje napisów. Pominę kwestię jakości materiałów, ale zawsze dziwiło mnie, że brakowało u nas w tej branży zdolnych projektantów, albo może nie brakowało, tylko ktoś po znajomości zgarniał premię za projekty i poprawki, jak Jerzy Dobrowolski w filmie poszukiwany-poszukiwana ;) A może po prostu nie warto było, gdy większość i tak gustu nie miała, a na rynku niedoborów nawet Ci, którzy mieli kupowali co było

Dużo ładnych projektów powstało w latach sześćdziesiątych, potem jeszcze w siedemdziesiątych, ale już mniej. Później to już było nieudolne kopiowanie pewexu głównie, a w drobnicy odlewy z przetopionych kubków po jogurtach :)

@ Poza kwestią audio to jeśli chodzi o wzornictwo/stylistykę byliśmy nieźli. Np. to, co obecnie wciska się nam jako minimalistyczny design ze skandynawii było u nas już w latach 60-70. A powstało z pragmatyzmu - jak zmieścić w blokach z wielkiej płyty meble i zorganizować jakieś wnętrze. Dzisiaj wraca pewna stylistyka, w Yisk i Ikei mamy meble, które do złudzenia przypominają np. fotele Chierowskiego, wraca moda na Bauhaus, którego wpływy też były bardzo wyraźne w PRL. Jeśli interesują Pana również kwestie wzornictwa przedmiotów codziennego użytku, to pewnie wielu z nas chętnie posłuchałoby Pana opinii o takich reliktach. Dzisiaj często ludzie odnawiają te stare meble i wyglądają IMO świetnie, trochę odczarowują wspomnienie o starym, wygniecionym fotelu w studenckim mieszkaniu z lat 90/00, na którym człowiek brzydzi się usiąść, a dzięki temu można faktycznie zwrócić uwagę na stylistykę i praktyczność (forma wynika z funkcji). i.pinimg.com/originals/85/ea/6e/85ea6e2d2d75602bace12cc5b0ccb228.jpg

@@juliuszrozycki8102 Niestety takie mieliśmy WSPANIAŁE CZASY DOBROBYTU PRL-u. Chociaż wielu twierdziło że ALTUSY umuzykalniły Polskę i trochę prawdy w tym jest bo każdy młody człowiek takie chciał mieć - otworzyć okno i grać na całe osiedle. Pamiętam jak kolega kupił wieżę DIORY - która stukała wszystkimi klawiszami i była trochę toporna w mechanizmach - ale jak dawała czadu - była lekka zazdrość. Pozdrawiam.

Mam do dziś i nadał ją lubię

@@wymiatacz379 Wiem, wiem. To była taka moja dawka sakrazmu.

Toskę to chyba nie, raczej Aidę, bo to aidy były na eSTeKach, toski takiej nigdy nie spotkałem.

Może ma Pan mieć rację albo to była super przeróbka,albo inny amplituner ale toscę posiadałem czarną i był yo sprzęt.

@@Marcin63440 Merkury?? On chyba był na gml26 (stk).

@Indiana Jons Nie wiem jak go nazywali, ale właśnie taki, z wysuwaną szufladą. Miał fajne diody i niewygodne przyciski. Napędy ciągle szwankowały, zaś popularność zyskiwały płyty cd, więc zakupiłem jakiś odtwarzacz. Chyba Technics'a... Ale też marnie działał i ostatecznie został pendrive mp3😊

Chyba krzyżacki bo jest o jakimś komturze czy konturze...😃

Ale tu nie ma płaskiej charakterystyki, bo jest korektor tonów niskich i wysokich. Kontur to dubluje do nienaturalnego poziomu.

autor: wprowadzasz w błąd. Kontur działa tylko przy niskiej głośności, słuchanie ciche. Nie "dubluje" regulacji tonów wysokich i niskich, to nieprawda.

Od "Zodiaka" układowo różni się bardzo niewiele - prawie to samo. "Zodiak" to jeszcze późny Gierek, "Tosca" to już Jaruzelski.

​@@kaem3 Dokładnie tak.

Działało ;)ale przy wyciszonym na zero potęcjometrze napewno był słyszany dźwięk

@@unitrak0380 Może, chyba zawsze miałem ustawiony potencjometr na więcej niż zero ;)

Tosca to młodsza siostra Zodiaka hoć uproszczona. Ja osobiście bardziej wolę Zodiaka zdecydowanie bardziej podoba mi się jego barwa dźwięku. Mam i to i to stąd moja sugestia

Oba brzmią podobnie.

@ śmiem twierdzić inaczej. Co do basu ok podobnie ale jeśli chodzi o średnicę i górę to zupełnie inna bajka. Przynajmniej u mnie Zodiak ma to w sobie coś czego brakuje Tosce. Posiadam oba ustrojstwa i są w pełni sprawne. Nie bez powodu tosca gra jako wzmacniacz pod TV a ZODIAK jako główny wzmacniacz.

Zbytnio to na pewno nie odbiegało od tego co stało w Pewexie, ale bardzo to już z pewnością! 😁

Odbiegało i to znacznie głównie pod jednym względem: te pewexowskie Sanyo i inne wieże były w obudowach z plastiku imitującego aluminium, żeby zmniejszyć koszt produkcji. U nas odwrotnie, obudowy z pełnego metalu bo wdrożenie plastykowych imitacji kosztowało by zbyt wiele ;)

@@jatoja3903 Dokładnie tak na obudowy co jak co , ale nie żałowano, w japońskich klockach były plastikowe panele, wypraski z blaszki 0,7mm i płaski dźwięk niestety nawet z konturem. Za obudowę tej klasy co Diora czyli stal, aluminiowy panel płaciło się dużo i słono. Ale jedno co mi się podobało w klockach z jpn. to UKŁAD ZABEZPIECZEŃ z zasady nawet prosty typu przekaźnik i 3 -4 tranzystory, ale był, koszt takiego układu był znikomy w masowej produkcji a działał dużo dobrego.

Pamiętam że kosztował ok 44 tyś, bardzo mi się podobał i mimo małej mocy 20W na kanał grał bardzo dobrze, dużo lepiej niż WS (sprzedawany jako Dynamic Speaker). Na początku poszedłem bardziej drastycznie , transformator wylądował po za obudową, a po jakimś czasie dorobiłem solidny ekran. Miałem do tego srebrnego Decka 7020 z pięknymi zielono-czerwonymi wskaźnikami UV, w którym co chwilę grzebałem, co sprawiło że przez nastepnych kilka lat dla znajomych naprawiałem i przerabiałem wiele decków z serii 8000 i 9000 .

@@piotrek6082 Nie masz pojęcia o temacie. Wyprodukowanie wysokiej jakości plastiku, nadającego się na płyty czołowe sprzętu audio było poza zasięgiem wykonania przez Unitrę. To wymagało sprowadzenia komponentów do produkcji plastiku z zagranicy za dewizy, które były bardzo deficytowe. Aluminium kolego to w Polsce mieliśmy pod dostatkiem! W latach 80'tych zaczęto tym aluminium zastępować nawet miedziane przewody w instalacji elektrycznej w blokach. Miedź sprzedawano za granicę za przysłowiowe grosze, byleby ściągnąć do kraju kilka dolarów. Aluminium nikt nie chciał kupić, to materiał tani i wszędzie jest go w bród! W Unitrze panele aluminiowe to nie żaden luksus, tylko konieczność, bo tonęliśmy w aluminium a na wykonanie dobrych plastikowych paneli czołowych nie mieliśmy technologii ani nie było nas stać by z zagranicy za dewizy sprowadzić komponenty do ich produkcji. Na zachodzie panele aluminiowe to domena sprzętów klasy wyższej, choć i w niższej się zdarzały. Taki panel wymaga więcej roboczogodzin obróbki, niż panel plastikowy, po co więc nabijać cenę sprzętów przeznaczonych dla popularnego masowego odbiorcy? Jeżeli można wykonać bardzo dobry panel plastikowy, klient to akceptuje, to po co dawać drogi panel aluminiowy podwyższając cenę sprzętu? W Polsce ekonomia to była fikcja. Aluminium w bród, tysiące ludzi zatrudnionych w fabrykach, pieniądze na pensje drukowano w Wytwórni Papierów Wartościowych w potrzebnej ilości, tak jak dziś drukuje się ulotki reklamowe. Jaki jest efekt tego aluminiowego polskiego "luksusu"? Na niewielu egzemplarzach Unitry zachowały się w całości napisy. W zagranicznych prawie każdy egzemplarz je ma, na panelach plastikowych każdy! Twoje rozumowanie jest o tyle bzdurne, że jest zdecydowanie odwrotnie niż myślisz! Co do płaskiego dźwięku. Odbiór dźwięku to temat całkiem subiektywny. W Polsce, z powodu kompletnego niedoboru normalnie grających zestawów głośnikowych, starano się głośnikową mizerię i tandetę niwelować podwyższając patologicznie skraje pasma. Znakomita większość zestawów głośnikowych dostępna dla przeciętnego słuchacza w PRL nie miała ani basu, ani sopranu. Przez patologiczne podwyższanie tych zakresów pasma starano się to zniwelować. To jest kolego patologia, której nie ma co chwalić. Za granicą mieli dostęp do normalnych głośników, więc sprzęt grający starano się robić tak, by nie faworyzować żadnego zakresu. Po patologicznie brzmieniowo Unitrze faktycznie, dźwięk z zagranicznych grajków wydawał się płaski. Niemniej mnogość zagranicznych konstrukcji pozwala wyśmienicie dobrać sobie sprzęt względem swoich preferencji. W przypadku Unitry jest to niemożliwe, bo za wyjątkiem ze dwóch grajków, resztę można podzielić na sprzęt z patologicznie podwyższonymi skrajami pasma i na sprzęt grający bardziej równo ale źle! Co tych kilku elementów o koszcie znikomym w masowej produkcji. No chłopie. Zabierasz głos a kompletnie nie masz pojęcia o produkcyjnych realiach PRL! Sprzęt Unitry to sprzęt konstrukcyjnie prymitywny, bardziej przypominający schematy aplikacyjne z katalogów producentów podzespołów elektronicznych. Z tych prostych konstrukcji jeszcze kolego wyciągano co można było! I robiono to nawet w ekstra drogim "ekskluzywnym" Radmorze! Na podzespoły z Telpodu czy CEMI zapisywało się na wiele miesięcy w przód. Te zakłady bardzo często produkowały buble, które wpierw wyrzucano do śmieci, ale później, by zakłady Unitry nie stały, to wysyłano je do montażu. Jednak czasem w magazynach Unitry były braki odpowiednich podzespołów, więc ładowano w sprzęt co było w magazynie, a często niczego nie było, więc zakład miał przerwę w produkcji! Kolego. Każdy tranzystor był na wagę nie złota ale platyny, CEMI dostarczała bardzo mało normalnej jakości półprzewodników bo partolili praktycznie wszystko. Ze sprzętów wyciągano tranzystory, a ty chciałbyś by jeszcze ze cztery dołożyć! No cóż. Kiedyś była podobna dyskusja, jeden młody człowiek, co ma pojęcie o PRL takie jak o życiu na zamku w średniowieczu, stwierdził krótko - jak nie można było kupić w Polsce, to przecież za granicą producentów mnóstwo, wystarczyło złożyć zamówienie! Inny, jak się dowiedział że w sklepach nic nie było, to stwierdził, że jak nie było w kilku najbliższych sklepach to przecież można było podjechać do...hipermarketu! Z tobą jest dokładnie taka sama dyskusja.

A ja nie polecam WD40 do potencjometrów. Do tego są specjalne środki.

​@@kaem3co Panowie radzą co kupić na wariurący potencjometr w wieży sony?