1 Biz ki dervîşiz cihânda andan ayrı değiliz
Ten gözüyle kimse görmez cândan ayrı değiliz
2 Tevhidin ma‘nâsını fehm eyleyen ârif-durur
Ol Muhammed Mustafâ Sultân’dan ayrı değiliz
3 “Men aref” sırrından açdı râzını ol Pâdişâh
Vâhid’in emrindeki fermândan ayrı değiliz
4 Hamdü lillâh çok şükür kim doğdu maşrıkdan güneş
Tevhidin sırrındaki seyrândan ayrı değiliz
5 Gördü cânım vechini gül yüzlü yârin zâhidâ
Ma‘nası gelmez dile ummândan ayrı değiliz
6 Gayrısı lâzım değil, maksûd olandır söylenen
İstemez ma‘mûru hiç vîrândan ayrı değiliz
7 “Urvetü’l-vüskā” geçipdir şübhesiz gerdânıma
Zâtına mazhar düşen insândan ayrı değiliz
8 Bu kelâmı cânıma keşf eyledi ol pâk-i zât
Ol sebebden şübhesiz bürhândan ayrı değiliz
9 Sözümüz hatm eyledik, lâzım değil gayrı kelâm
Tevhidim şâhid yeter, îmândan ayrı değiliz
10 Aç gözün dinlendi-gör, aşk-ı İlâhî gör ne der
Noktayı fehm etmeğe irfândan ayrı değiliz
11 Ârif olan “lâ” demez, ma‘nâ-yı mutlakdır bu söz
Vâhid’in zâtındaki ihsândan ayrı değiliz
12 Aşk şarâbın nûş edelden mest olupdur cânımız
Yanmağa dîzâr içün külhândan ayrı değiliz
13 Gönlümüzde okunan “İnnâ fetahnâ” sûresin
Şübhesiz hakka’l-yakîn Kur’ân’dan ayrı değiliz
14 Vâhib’in içindekidir dışına akıp çıkan
Vech-i zâtından yağan nisândan ayrı değiliz
15 Yâ İlâhî, fazlın ile kıl inâyet cümleye
Âcizem, hem kâsırem, isyândan ayrı değiliz
(Hz. Şeyh Elmalılı Vâhib-i Ümmî k.s., Dîvân-ı İlâhiyât, 251. Nutk-ı Şerîf)