Ik voel me best wel bedonderd dat mijn ex nooit wat verteld heeft. Ik kan het nu eindelijk een plekje geven. Zijn vader was manisch depressief, zijn moeder had psychoses dus mijn ex had een onzekere kindertijd. Als hij het me had verteld had ik hem beter kunnen steunen. Erg fijn deze video’s.

Ik kijk veel filmpjes over NPD Narcistisch persoonlijkheid stoornis wat mij op valt dat Borderline neer word gezet door de coaches als psychopaten of cociopaten ik voel me dan niet prettig omdat ik diagnose borderline heb

Je snapt dat dit behoorlijk vermoeiend is voor een niet-borderliner. Je denkt dat je alles uitgepraat hebt, maar de volgende keer krijg je weer krek dezelfde overtrokken reactie, alsof niets ooit werkelijk verwerkt raakt. Ik kan dan wel begrijpen dat dat ligt aan een onderontwikkelde ratio, of beter gezegd zelfbeheersing, maar het maakt wel dat je op de duur afhaakt, zelfs al is het je zus. Beu om steeds maar dezelfde lawine aan emoties over je heen te krijgen zonder zicht op beterschap. Het voelt als geduld en moeite stoppen in een bodemloze put. "Ik kan daar niets aan doen, ik ben nu eenmaal zo, accepteer mij" klinkt wel heel fatalistisch en gemakkelijk.

Heb je psychologie gestudeerd? ik vind je so wie so heel erg duidelijk in alles wat je uitlegt. En je ziet er super stoer uit,mooi !

Hoi lotgenoten! Ik heb op mijn Borderline zelfontdekkingspad geleerd dat dit proces in je hersenen 'rumineren' heet. Dat is ook echt één van de moeilijkste zaken om uit te leggen aan iemand die dat niet heeft. Ook om het te stoppen is, in je eigen hoofd, echt zeer moeilijk. Die grote emotionele wolk neemt dan namelijk echt de overhand en creëert ook de paniek en stress in je lijf. Jij, ja sorry, JIJ, bent echt de enige die dit kan stoppen. Al dan niet met hulp van anderen of medicatie, toch dien je het zelf te doen! En dat lukt pas zodra je jezelf er bewust van bent. Puur door niet telkens opnieuw over iets (teveel) negatiefs of het verleden te praten. Rumineren is het herhaaldelijk langdurig denken over (of herkauwen van) je gevoelens en problemen. In vaktermen wordt een onderscheid gemaakt met piekeren, dat meer op de toekomst gericht is. Vrouwen blijken meer te rumineren dan mannen. Zie ook: nl.wikipedia.org/wiki/Rumineren_(psychologie) Zodra je dit doorhebt zal je merken dat het langzaam beter gaat. Met mindfullnes en soms ook meditatie lukt het mij steeds beter en kan ik de wolk daadwerkelijk stoppen! Ik ken bij mijzelf zogenaamde momenten van 'zen'. Dan zijn mijn gedachten bijna op nul en/of alleen positief. Dit voelt echt zeer fijn en ik omschrijf die momenten als 'hemels'! Het gekke is dat het juist om zaken los te laten en te verwerken juist goed is om negatieve en/of zaken uit het verleden te vertellen. Het zogenaamde waar het hoofd van vol zit loopt de mond van over + gedeelde smart is halve smart idee. Toch zul je ergens in je eigen hoofd/lijf/proces de grens moeten zien te vinden en realiseren dat blijven nadenken en praten over het verleden en ook negativiteit niet de oplossing is. Sorry, ik weet dat dit geen leuk bericht is, maar eerlijk is het wel. Eerlijk tegen jezelf (en daarmee tegen anderen) blijven is overigens ook zéér belangrijk. Hoe moeilijk ook, zeker als je hele gekke dingen gedaan hebt, blijf het alsjeblieft toch doen en proberen! Ookal stoot je daarbij soms je neus bij iemand die dat misschien niet handelen kan, zoek dan ajb een ander die wel, open-minded en zonder oordeel, naar je wil luisteren! De Borderline hulplijn, Sensoor en Korrelatie zijn hiervoor wellicht goede oplossingen voor als de paniek echt heel hoog zit. Bel desnoods de zelfmoordpreventielijn op 113! Jezelf redden is en blijft de oplossing, jij zal met je hoofd en lijf verder moeten in dit leven. Een ander kan je alleen een beetje helpen. Alle liefs en alle goeds,

Ik heb een zusje van 48 jaar met een BPS en zij woont zelfstandig en doet verder helemaal niets om "vooruit" te komen. Ik en mijn zus zouden graag willen dat er beweging komt maar mijn zusje wil niets, doet niets en kan niets (dat laatste roept mijn moeder steeds). Mijn moeder is 75 jaar en daar hangt mijn zusje volledig aan. Maar mijn zus en ik maken ons soms wel zorgen over wat als mijn moeder straks weg valt. Daar willen wij eigenlijk nu al mee aan de slag gaan maar moeders en zusje houden dit tegen. Erg frustrerend soms! Dan hou ik maar weer afstand maar ik zou liever nu al aan de slag gaan om te kijken wat er mogelijk is voor haar om uit deze negatieve "vibe" te komen zodat zij iets meer levensgeluk kan ervaren. Nu voelt zij zo vaak verdrietig, depressief en eenzaam.

graag video uitleg over iemand waar ik van hou en zij ook, alleen sluit ze haar af en kan ze het niet aan als het te dichtbij komt. Dan begint ze uit te halen naar mij, terwijl ze mij ook heel graag heeft, ik snap dat niet. Ze heeft borderline en ik niet

De tekening die je gemaakt hebt om aan te geven hoe weinig denkruimte je nog over hebt is précies hoe ik het ervaar. Compleet overspoeld worden (door angst in mijn geval) en geen grip hebben om weer naar je "normale denken" te gaan. En dan ook oprecht NIET kunnen. Ik voel mij dan zo machteloos. En ik denk dat ik ook machteloos ben en het gevoel helemaal overgeleverd te zijn. Vreselijk.