Beste Robin, Dank je wel voor je vriendelijke woorden. :-D En als het een keer niet lukt, is er niets aan de hand. Je kunt telkens opnieuw beginnen zonder al te veel moeite. Met vriendelijke groet, Tura

Dank je wel, Sjors, voor je vriendelijke woorden! :) Ik wens jou een heel fijne dag toe met een paar aangename verrassingen die je graag wilt blijven herinneren. Met vriendelijke groet, Tura Gerards

Fijn dat de 'tips' je aanspreken, Leyla. Alle goeds toegewenst. Tura

Dank je wel, Carine, voor je fijne reactie. :-D Met vriendelijke groet, Tura Gerards

Dank je wel, Wim. Mvg, Tura Gerards

Graag gedaan!

Graag gedaan. Fijn dat het je iets geeft waar je blij mee bent.

Beste Sylvia, Dank je wel voor je reactie. Draai dicht die kraan! En als het niet lukt, blijf dan vriendelijke voor je zelf. Probeer het wat later weer. Soms duurt het even voordat het gemakkelijker gaat. Blijven oefenen, dat blijft. Met vriendelijke groet, Tura Gerards

Beste Niels, Dank je wel voor je reactie. Er is iets gebeurd, zeg je, en daarna heb je last gekregen van depressies. Dat klinkt als dat de gebeurtenis overweldigend was. En dat je - voor je gevoel - niet hebt kunnen reageren op een manier waardoor je je achteraf sterk voelt. Maar misschien zit ik wel helemaal mis. Ik weet niet wat er gebeurd is, maar ik krijg het gevoel dat je vertrouwen in mensen geschonden is. Klopt dat? Met vriendelijke groet, Tura En als je dan in gedachtes (daarover) vast komt te zitten, ja, dan kan het hard gaan en dan zal uit depressie komen heel moeilijk zijn.

Hoi Niels, Ik kreeg via mijn e-mail je reactie op mijn reactie te lezen. En ik zie dat je later je reactie hier hebt verwijderd. Mocht je nog een antwoord van me willen hebben, privé, dus niet hier in het openbaar, mail me dan via tura@depressiestoppen.nl

Beste Tim, Dank je wel voor je reactie en vriendelijke woorden. Wat spijtig dat je vriendin depressief is. Ik wens dat ze op de een of andere manier een uitweg mag mogen ontdekken en dat ze, samen met jou, weer zal genieten van wat er ook nog te beleven is. Met vriendelijke groet, Tura

Dank je , quwu, voor je reactie en vriendelijke woorden. Precies: "Gedachten kunnen inderdaad energie verbruiken". En gedachten doen dat alleen maar wanneer wij door de inhoud van gedachten worden gehypnotiseerd en denken dat we er voorkeuren en afkeuren op na moeten houden. Dat onze gedachten goed zijn of fout, slim of dom, gevaarlijk of veilig, etc. Al dat gepsychologiseer rondom gedachten, dat is wat energie zuigt, niet het feit op zich dat er gedachten zijn. Ik maak hiervoor vaak onderscheid tussen feitelijk denken en psychologiserend denken. Als ik iemand ontmoet en zie dat het een man of vrouw is, dan heb ik mijn feitelijke denken gebruikt. Daar is niks mis mee. Dat is heel handig in het aardse leven. Maar als ik denk die man/vrouw is vast zo en zo, dus ik moet uitkijken met deze persoon, dan ben ik psychologiserend bezig en dat vreet energie. Met vriendelijke groet, Tura

Hey Cashh !! Dank je wel voor je reactie en openheid. Allereerst: fijn dat je winkels of iets dergelijks durft binnen te lopen. Je schrijft dat je last hebt van sociale angst. Dat je niet op mensen durft af te stappen. En dat je je ongemakkelijk voelt, als ze op jou afstappen. En ja, als jij je ongemakkelijk voelt, dan voelen andere mensen (die op je afstapten) dat ook. En dan het kan zelfs gebeuren dat die mensen zich daardoor ZELF ongemakkelijk gaan voelen, zonder door te hebben dat jij je ongemakkelijk voelt. ... Vroeger werd ik bij sommige mensen verlegen, totdat ik ontdekte dat die mensen zelf verlegen waren bij mij. Ik ervoer het echter alsof ik degene was die (het eerst) verlegen was. Het is goed om te beseffen dat datgene wat we voelen en ervaren, dat we dat vrijwel altijd DELEN met andere mensen om ons heen, meestal zonder dat we dat doorhebben. We voelen niet als een afgesloten en afgelegen eiland, we voelen SAMEN binnen een groot energetisch veld van aantrekking en afstoting. ... Je durft niet op mensen af te stappen. En je voelt je ongemakkelijk als ze op jou afstappen. Cashh !!, je zult terug moeten naar het begin. Je sociale angst bestaat uit twee angsten: de eerste angst, ik noem die nu maar even de oer-angst, en uit angst om die oer-angst. Je zult terug moeten naar de oer-angst en die voelen ZONDER OORDEEL/ erover. Zonder die oer-angst te willen veranderen, zonder die te willen verwijderen. Als je dat 100% zuiver doet, dus zonder voorkeur of afkeur over het optreden van die oer-angst, dan zul je ontdekken dat die oer-angst niet meer groter kan worden. En dan verlies je geleidelijk aan de angst voor die oer-angst. Je hele probleem is gegroeid doordat je die oer-angst niet kon accepteren. Je schrijft: " Ik wil hier graag verandering in brengen alleen ik weet echt niet waar ik moet beginnen." Wat ik je hier vertel, is een dubbele gekke opdracht: verander niets maar neem neutraal datgene waar wat er gebeurt in je. Als je dat kunt, ben je begonnen bij het begin en zul je verrast worden hoe veranderingen vanzelf plaatsvinden zonder dat jij er eits voor hoefde te doen. :-D Met vriendelijke groet, Tura

Depressie Stoppen Hey! Thanks voor de reactie. Die oerangst, wat bedoel je daar precies mee? En hoe bedoel je "verander niets maar neem neutral datgene waar wat er gebeurt in je"? ✌🏼✌🏼

​@@cashh4439 Graag gedaan. Ik noemde het even oer-angst, maar het is gewoon de eerste angst die je voelt. Ik noemde het even oer-angst om een duidelijk onderscheid te kunnen maken tussen die 'eerste angst' en 'de angst voor de angst'. Ik had ook kunnen zeggen angst 1.0 en angst 2.0 .

@@cashh4439 Je vraagt: "En hoe bedoel je "verander niets maar neem neutraal datgene waar wat er gebeurt in je"? Goede vraag. Heb je dat wel eens dat je jezelf eens iets zien doen, alsof je naar een ander kijkt. Of je hoort je zelf ineens praten. Dat zijn in het begin vreemde ervaringen, maar heel kostbaar. Het betekent dat je als mens dingen kunt doen en tegelijkertijd kunt waarnemen dat je die dingen doet. Je wordt als het ware een getuige van jezelf. Als je dat snapt en die stap telkens kunt maken, dan heb je de gouden sleutel gevonden voor het einde van problemen. Problemen krijgt een mens vrijwel altijd omdat hij of zij nadenkt over iets en er dan een mening over heeft, en die mening is een voorkeur of een afkeur. Problemen verdwijnen altijd als mens een getuige wordt van zichzelf, super bewust wordt van wat er in hem of haar gebeurt en welk gedrag dat oplevert. Dat getuige worden is het het tegenovergestelde van nadenken over iets... Dat getuige worden is een meningsloze toestand. En voorkeuren en afkeuren verdwijnen daardoor en daardoor ook het probleem. Ha, ik weet nu niet of ik het duidelijker heb gemaakt of nog moeilijker.

Depressie Stoppen Heel erg bedankt het is nu een stuk duidelijker voor mij geworden wat er precies gebeurt met mij wanneer ik sociale angst ervaar. Hier kan ik zeker wat mee. Ik heb nog iets: bij mijn vrienden ervaar ik geen sociale angst, maar ik kan niet echt viben met ze, ook al vind ik ze allemaal toffe jongens. Bijvoorbeeld, ik zat laatst met een vriend buiten op een bankje en hij kwam met iets. Ik denk dan veel te veel na over wat ik zeg. Het is niet meer dat ik lekker kan relaxen en een beetje kan lullen met mijn maat over van alles en nog wat, en kan zeggen wat ik wil. Het lijkt wel alsof er in mijn hoofd niks meer zit om over te praten. En sinds ik die sociale angst heb, heb ik ook nooit meer echt gelachen. Het is meer dat ik nep lach. 2 jaar geleden kon ik nog huilen van het lachen, en nu dit. Ik zit echt in de knoop met mezelf 😕

Beste Meester Plusser, Dank je wel voor je reactie en vraag. Je schrijft: "Door alleen het beeld te observeren, of ook het verhaal die je daarbij bedenkt?" Beide. Het beeld bevat een verhaal en het bedachte verhaal bevat beelden. Maar... het belangrijkste is dat je degene die de beelden en de gedachten observeert blijft zien. Want met je aandacht voor die getuige, blijf je vanzelf gemakkelijker weg uit de inhoud van de beelden en de gedachten. Als je in je gedachten opgaat, als je die gelooft, dan wordt je door het verhaal en de beelden meegesleurd. Dat is dan de enige mogelijkheid en daar doe je niks aan. Echter, als je er van een afstandje naar gaat kijken, dan heb je ineens een keuze uit twee: 1 - óf je laat je door de verhalen en beelden meesleuren (die keuze blijft) 2 - óf je gaat beseffen (en dit is de nieuwe keuze) dat er los van kunt zijn en dat je dus niet je gedachten BENT. En dat je dus ook niet die onaangename gevoelens BENT die door die onaangename gedachten en beelden onmiddellijk in je lichaam veroorzaken. En dan komt er een moment dat je jezelf ineens waarneemt in het hier en nu, daar waar je op dat moment bent - gewoon in de keuken of op de wc of zo - en je ziet ineens helder in dat alle heisa plotseling kan verschijnen maar ook plotseling kan verdwijnen. Zoals je het licht aan en uit kunt doen met een simpele tik op de schakelaar. Dan ben je aangenaam verrast en voel je je even licht, net zolang totdat je uit gewoonte weer opgaat in de inhoud van gedachten en gevoelens. En als je ontdekt dat je weer teruggeschoten bent in de inhoud van die gedachten en gevoelens, op dat moment van ontdekking, kun je meteen weer de getuige worden. Blijf dat oefenen en je leven zal veranderen. Het belangrijkste kwaliteit van de getuige is: geen oordeel hebben, geen voorkeuren, geen afkeuren. De snelste manier om verslaafd te worden aan gedachten en beelden, de snelste manier om verloren te raken: oordelen, een voorkeur hebben en afkeuren.

Depressie Stoppen Beste Tura, Dankjewel voor je reactie! Ik pas deze techniek nu twee dagen toe en ik moet zeggen dat het steeds beter gaat met mijn depressie. Ik krijg steeds minder gedachtenstromen en ik merk ook het verschil met wat ik hiervoor deed. Ik hoop dat het steeds beter met mij zal gaan en ik hoop dat anderen die een depressie hebben ook geholpen kunnen worden met deze techniek. Heel erg bedankt voor de video!

Beste Meester Plusser, Dank je wel voor je reactie en vriendelijke woorden. Wat fijn dat de techniek je helpt en de gedachtestromen vermindert! Ik wens je alle goeds toe en veel plezier met het opnieuw verkrijgen van grip. mvg, Tura Gerards

Ja, je hebt helemaal gelijk.

Hij helpt alleen maar, heb zelf lang last gehad praat uit ervaring je moet gwn iedereen vergeven die je wat heeft aangedaan en Jezus volgen en loslaten dat wat jou is aangedaan zelf pijnig je ook mensen met woorden geen zelfmedelijden meer hebben. Niet vasthouden aan het verleden.

Wie zegt dat het makkelijk is?.... Maar het is niet onmogelijk. De energie die je gebruikt hebt voor negatieve gedachten kun je ombuigen. Loslaten.

Beste quwu, Ik snap je vraag niet goed. Zijn het er twee of één? Kun je het op een andere mnaier formuleren?

Dank je, voor je kort maar krachtige reactie, Suzanne Met vriendelijke groet, Tura Gerards

Beste Anneke, Dank je wel voor je reactie. Wat verschrikkelijk voor je: stress, depressie en lichamelijke klachten. :( Ik hoop van harte dat je desondanks een gemakkelijke eerste stap kunt vinden, een klein doch fijne, die jou een vizier biedt gericht op herstel. En ik hoop dat je in deze video een aanwijzing hebt kunnen vinden die je daarbij zal helpen. Met vriendelijke groet, Tura Gerards

Hoi CS, Wat verschrikkelijk dat je voelt dat de kraan vast zit! En wat erg dat je niemand meer vertrouwt. Dat had ik destijds zelf ook, dus ik weet hoe verstikkend en benauwend het verlies van controle over je gedachten en de gevoelens in je lichaam dan is. Is er nergens één persoon die je nog wel vertrouwt? Je schrijft: "Ik verlies controle over mijn eigen gedachten en lichaam". Je bent daarin geen uitzondering. Eigenlijk heeft niemand controle over gedachten. Die komen en gaan. Die zijn als radiozenders in de lucht, die jij en ik en iedereen als radio oppikken. De enige echte oplossing is leren hoe je je radio kunt uitzetten of anders kunt afstellen. Met vriendelijke groet, Tura Gerards

@@depressiestoppen2745 dank u wel voor het advies Ja er is mischien tog een meiske die ik vertrou ik kan het er met haar over hebben Over controle verliezen over lichaam bedien ik dat mijn handen en benen dingen doen die ik niet wil ook moet ik dan lagen ik weet niet wat dat is maar het klinkt erg.. psychopathisch?? Niemand weet dat het gebeurd maar het begint nu ook te gebeuren met mensen in de buurt net zoals op school

@@UnknownPerson-tr6un Hoi CS, Wat fijn dat je vermoedt dat er toch nog iemand is die je kunt vertrouwen. Al snap ik dat het risico groot voor je zal voelen om openhartig te worden. Mijn ervaring is wel dat eerlijkheid en openhartigheid van ons in een ander mens eerlijkheid en openhartigheid oproept en losmaakt. Ik wens je daarin alle goeds toe. Je schrijft: "....mijn handen en benen dingen doen die ik niet wil..." en dat je dan moet gaan liggen (lagen?) Allereerst: met psychopathisch heeft dit niks te maken! Wat je beschrijft klinkt meer als een neuro-fysiologische reactie op de stress die je ervaart, zeker in combinatie met het niet weten of je nog iemand kunt vertrouwen en je dus alles in je eentje probeert te verwerken. Met een neuro-fysiologische reactie bedoel ik dat je lijf intens reageert op intense gedachten (intense gedachten die meteen intense gevoelens losmaakten die op hun beurt weer nieuwe intense gedachten lieten ontstaan). Het kan ook zijn dat je met "....mijn handen en benen dingen doen die ik niet wil..." het hevig en langdurig trillen van je lichaam bedoelt. Dat trillen en beven is een NATUURLIJK gevolg van een traumatische ervaring. Belangrijk is dat dat trillen mag gebeuren, het is dé manier waarop ons lijf spanning ontlaadt die in het brein (de amygdala) is opgebouwd. Zoek daarvoor hulp bij iemand die verstand heeft van trauma's en werkt volgens de visie van bijvoorbeeld Peter Levine en Bessel van der Kolk. Met vriendelijke groet, Tura Gerards

@@depressiestoppen2745 oh oké

Dank je voor je reactie. Ja, dat zeg je krachtig. En dan is de kwestie: hoe doen we dat? Hoe komt het dat we die "mind" zoveel power geven? Hoe doen we dat zelf, nadat anderen ons zover gekregen hebben? Met vriendelijke groet, Tura Gerards

Deze video komt wel overeen met hoe het voor mij was, het kwam neer op het doorbreken van de identificatie met mijn zeer negatieve mentale constructie die ik in mijn leven heb opgebouwd. De realisatie dat ik niet de stem in mijn hoofd ben, maar het bewustzijn waarin deze stem verschijnt. Vanuit dit bewustzijn ontstaat er de keuze om je niet langer mee te laten lokken door je gedachten en in te zien dat dit eigenlijk een illusie is. Een erg krachtige illusie, omdat wij ons al duizenden jaren identificeren met deze stem in het hoofd sinds de ontwikkeling van taal. Het heeft een belangrijke rol gespeeld in de evolutie van het bewustzijn van de mens, maar het begint nu erg destructief te worden waardoor depressies en angststoornissen steeds vaker voorkomen. We worden hierdoor eigenlijk geforceerd om de volgende stap in de evolutie van ons bewustzijn te zetten, als de eerste wezens die uit zee kwamen en op land probeerde te leven miljoenen jaren geleden. Dit viel in het begin ook niet mee, maar het was een cruciaal punt voor de verdere evolutie van de wezens op deze planeet. En zo zijn wij de pioniers van deze belangrijke stap in de evolutie van het bewustzijn van de toekomstige mens.

@@Orion3G Wow! :-D

@@Orion3G... Ik hoop dat je hier meer over kunt vertellen. Je tekst spreekt me aan. En waarschijnlijk ook vele anderen.

Absolutely true ik zit er zelf al jaren in het is een soort doolhof waarin je alles vergeet en met niets meer verbonden voelt een void een eindeloze leegte van niets. Op een gegeven moment wen je eraan en dat je denkt dat het leven zo hoort te zijn omdat je je niet meer kan realiseren en kan inleven hoe het wel hoort te zijn beter kan zijn. Professionele hulp moet dan zo snel mogelijk worden ingezet een burnout en depressie is wel de ergste mentale marteling die er bestaat want een remedie vinden dat echt gegarandeerd helpt kun je nooit 100% vanuit gaan dat het ook helpt. De mind is a powerfull tool en als je er niet mee om kunt gaan en niet voldoende heb geleerd kan het zich tegen jezelf keren en je kan alleen maar toekijken hoe het jezelf langzaam van binnenuit kapot maakt.

arne gaming dat heb ik ook

Beste Arne, Dan wordt het heel moeilijk. Dat je niemand vertrouwt, dat gevoel snap ik en herken ik ook: ik had het ook. De eerste vraag, die jij jezelf dan kunt stellen, is dan: "Is er werkelijk niemand in de wereld die ik durf te vertrouwen? Is er werkelijk niemand in mijn omgeving die niet even vriendelijk is tegen me? Is er werkelijk niemand in mijn omgeving voor wie ik zelf vriendelijke gevoelens ervaar?" Met vriendelijke groet, Tura Gerards

Beste Yasin, Dank je wel voor je reactie. Ik kan vanaf hier natuurlijk niet inschatten met welke hulp je het best gediend zult worden. Heb je andere video's van me bekeken, behalve deze? Ik weet ook niet of mijn boek geschikt is voor je. Als je bijvoorbeeld net een groot verlies (liefde, baan, huis) hebt meegemaakt, dan is een andere omstandigheid dan wanneer je al meer dan een jaar somber bent. met vriendelijke groet, Tura

Dank je wel voor je reactie, Sterre. Fijn dat erover praten jou heel veel helpt! Ik ben zelf niet vanzelfsprekend een voorstander van erover praten. Erover praten is m.i. heel goed als je dat nooit doet, als je het steeds maar verzwijgt. Maar als je er altijd over praat en het helpt niet, dan kan dat praten ook een manier zijn waarop je de depressie juist in stand houdt. Maar fijn dat het in jouw geval goed voor je werkt! :) Met vriendelijke groet, Tura Gerards

Ja ik heb helaas last van depressies!

@@sterresleutjes1376 Mijn ervaring is dat depressie vooral warmhartige mensen overkomt. En om verlost te worden van eenmaal ontstane depressie, is m.i. STOPPEN MET VECHTEN de sleutel. Stoppen met vechten tegen de symptomen, tegen inhoud van gedachten en gevoelens, tegen je lichaam, tegen de maatschappij waarin wij gedwongen worden te leven.

@@depressiestoppen2745 En ik heb ook corona gehad!

Van die corona ben ik heel moe.

Beste quwu, bedoel je daarmee in hoeverre depressie en zingeving met elkaar te maken hebben? Hoe het besef van ooit dood moeten gaan een rol speelt?

@@depressiestoppen2745 ik begrijp mijn lijden beter dan voorheen, als in dat ik het zelf veroorzaak. Ik heb last van de existentiële vraagstukken. Wat is er dan mogelijk? Ik ben een wereldverbeteraar maar ik moet de sociale grenzen respecteren helaas. Grenzen due angst zijn. Ik kom niet vooruit door de sociale angsten van anderen die mij weer angstig maken. Ik hang nu een beetje er tussen in. Existentiële depressie, als dat ik weinig soortgelijken ontmoet, anderzijds mezelf klein moeten houden, anders roep ik angst op. Ik vind het zo jammer van de mensen. We kunnen ook fijnzinnig zijn. Maar dat vergt moed....

@@learningnochoice Dank je voor je uitleg, quwu. Is het zien van op welke wijze we zelf meewerken aan ons lijden, niet het begin van wijsheid? :-D Ja, existentiële vraagstukken blijven een wereldverbeteraar dag en nacht volgen. En dan krijg je niet alleen te maken met sociale grenzen en dito angsten, maar ook met culturele, religieuze en economische grenzen en angsten. Ja, de mensen zijn bang gemaakt, al eeuwen lang. Dat zit diep en gaat er ook bij kinderen weer met de paplepel in. Angst is de afstandbediening van religieuze en politieke machthebbers voor het volk. Maar laat ik eens een heel andere vraag stellen: waarom zou je de wereld verbeteren? Er valt weinig aan de natuur te verbeteren, die houdt zichzelf perfect in balans als wij mensen minimaal zouden verstoren. Dus lees ik wereld verbeteren als de samenleving verbeteren. Ik heb het vroeger ook geprobeerd, maar er zijn zo veel meningen over hoe het wel en niet moet, dat ik na mijn 45e inzag dat het zo zeker niet gaat lukken. Wel heb ik geleerd - toen ik nog huisman was en vader van twee kleintjes - dat die dreumesen zich vervelend gingen gedragen als ik niet relaxed was of afwezig. En dat ze heel harmonisch werden als ik relaxed was en aanwezig. Daar heb ik veel van geleerd. Nu verbeter ik de wereld door zelf te ontspannen en niet meer te vechten. Immers, je kunt niet vechten voor vrede. Je kunt je ook niet inspannen voor ontspanning en slapen. Ik wens je een fijn weekend toe. Met vriendelijke groet, Tura

Dag lowlow, dank je wel voor je reactie. Ja, het is moeilijk, maar niet onmogelijk!

Dag Magda, Ik wens je daarbij alle goeds toe! mvg, Tura

! Wat een krachtig besluit, Earth Ling! :) Met vriendelijke groet, Tura Gerards

@@turagerards2516 Bedankt voor je message. Waardeer het! LIEFDE

Dank je, Martijn, voor je toevoeging. Precies. Maar hoe, dat willen mensen met depressie graag weten, want ze zien niet hoe of ze hebben geen puf meer. Met vriendelijke groet, Tura

@@depressiestoppen2745 ik heb een paar opnamens gehad. Als ik daar uit kwam, kon ik niet eens televisie kijken. Dat rotte gevoel. Maar na een flink aantal maanden was het weer weg. Zonder dat ik er erg in had. Ineens is het weg. Mijn leeftijd is dan wel 52jaar. En ik weet dat het altijd weer terug komt. Het zit van binnen.

Dag Ine, Dank je wel voor je reactie. Ja, het is waar wat je zegt: het is niet gemakkelijk. En als het je niet lukt en iemand zegt dat dat de weg is, dan komt dat inderdaad over als veel te makkelijk erover praten. Ik weet alleen niet wat "de knop" is in jouw voorstellingsvermogen, hoe jij dat ziet. Wat ik hier probeer uit te leggen is dat 'mijn' knop niet een andere manier van denken ( de ene manier van denken vergeleken met een andere manier van denken) is, maar een manier van neutraal zijn en niet-denken vergeleken met alle andere manieren van denken. Maar goed, deze uitleg maakt het er denk ik niet duidelijker op. Ik begeleidde ooit iemand met ADHD die klaagde over het feit dat zijn hoofd zo druk was: "Een en al chaos!" Ik feliciteerde hem en hij voelde zich niet begrepen. "Maar ik heb er echt heel veel last van," antwoordde hij. En ik beaamde dat ik daar niet aan twijfelde. Maar wie was datgene in hem die kon zien dat het chaos was? Wie was die getuige? Wie had ineens dat overzicht? Dat ene korte moment was van grote waarde, vertelde ik hem. Op dat moment stond hij even boven zijn denken. Iedereen kan zijn of haar eigen denken bekijken en precies op dat moment is hij of zij er even los van. Ik zeg "even", want op het moment dat we denken "O wat erg!" en zelfs "O wat lekker", zijn we alweer teruggevallen in het denken. Wij mensen zitten gevangen in ons denken door het hebben van oordelen. En wie de knop niet om kan zetten, zit gevangen in denken. De knop bij mij is: stop met oordelen, stop met vechten. En dat stoppen doe je door er getuige van worden, door neutraal te bekijken dat het er is, hoe het er is, en dat zo te laten. Alles wat wij in deze kwesties met rust laten, zonder voorkeur, zonder afkeur, verdwijnt vroeg of laat vanzelf. Om niet te verdwijnen, heeft het onze voortdurende bemoeienis nodig. Ine, ik weet niet of ik hier iets geschreven heb wat voor jou zinnig mag heten. In elk geval wens ik je alle goeds toe. Met vriendelijke groet, Tura Gerards

correctie, wat zou ik vinden dat....

@@nilsvanrooden2032 Dag Nils, dank je wel voor je reactie. En wat zou dat dan doen met jou?

Allereerst mijn excuses, wat ik in de basis wilde zeggen is dat ik je een mooi persoon vindt! Secundair is mijn mening, waarin het uiterlijk van een persoon het best tot zijn recht komt zoals de natuur het heeft bedoeld, zo ben ik ook geen fan van make-up.... Beschouw mijn mening als verzonden tijdens persoonlijke depressie, ik bedoelde er alleen iets positiefs mee.

Het is een knappe man idd met een rustgevende uitstraling, die hoopvol spreekt en licht weer last schijnen. Dank u wel. 🙏