Bende de bu hastalik var dogustan beri hemde. En kucuk durumlari bile kafamda buyutuyorum geceleri bazen sabahliyorum. Sosyal ortamlarda surekli kaygili ve huzursuzum. Biriyle konusurken heyecanlandigim icin mantikli konusamiyor, sacmaliyorum. Komik bir sey oluyor mesala arkadaslar guluyor ben komik olsa bile gulemiyorum cunku huzursuzluk oluyor. Surekli en farkli en guzel seyi ben soylemeliymisim gibi. Yaptigim seylerde hicbir hata olmamaliymis gibi hissediyorum eger bir hata yaparsam vay halime kendimi bitiriyorum resmen. Bunun caresi ne bilmiyorum ama HAYAT ARTIK DAYANILMAZ GELIYOR. BENIM GIBI OLANLAR BENI ANLARLAR. TEK CARE BEYNIN UYUSTURULARAK SUREKLI OLUMSUZ DUSUNMENIN ENGELLENMESI. ALLAH HEPIMIZIN YARDIMCISI OLSUN

Ben yıllarca bu hastalığı çekmiş ve her yolu denemiş birisi olarak bir abiniz olarak tavsiye ediyorum ki bu hastalığı geçirmenin tek yolu" ARTIK BENCİL OLUN İYİ BİR İNSAN OLMAKTAN VAZGEÇİN " diyorum bakın nasıl geçecek hastalığınız ..

Ankiyeteyi tetikleyen 9 şey 1 herseyi kontrol etme zorunluluğu hissetmek 2 herkesi memnun etmeye çalışmak 3 çok az uyumak 4 kafeine bağımlı olmak 5 aşırı alkol 6 düzensiz olmak 7 kahvaltı yapmamak 8 hareketsiz bir yaşam tarzını benimsemek 9 rafine şekeri fazla tüketmek

Ailedeki en ufak tartışmalarda bile en kötü sonuçları düşünmek sürekli sevdiklerini kaybetme korkusu gün boyunca düşündüğümüz başka bir şey olmuyor çok zor

Susuyorum, çünkü konuştuğumda insanlar beni duymadı. Duymamakta ısrar ettiler. Kalbim endişe, ve korkuyla dolup taşmış gibi

Arkadaşlar benim tavsiyelerim:Ana odaklanin,çocuklarla zaman geçirin ki bu direkt ana odaklanmayi sağlıyor.Meditasyon yapın, kitap okuyun, namaz kılıyorsanız yavaş yavaş hissederek kılın, duygusal değil de mantıksal düşünmeye çalışın,aşırı duygusal müzik film vs. uzak durun, nefes egzersizi yapın.Allah hepimizin şifasını versin.

Uykusuz bir gece daha. Bıktım artık kendimi kesmek istiyorum kafamdaki senaryolar bitmiyor. Susmuyor. Kendi kendime geçmişte olan kötü diyalogları veya o gün içinde yasadığım diyalogları aklıma getiriyor (bir an bile çıkmıyo aklımdan) kendimi kendi kendime tepki gösterirken buluyorum söylemek istediğim ama sonradan aklıma gelen seyi söylerken buluyorum. Artık stresten ölmek üzereyim düşünmek istemiyorum. Sadece bu değil insanlarla konuşmak istemiyorum. Telefonda konuşurken heyecanlanıyorum. Biriyle konuşmadan önce 100 kere prova yapıyorum dışarı çıkmak istemiyorum herkes bana bakıyor benim hakkımda konuşuyor bana bakıp gülüyor gibi hissediyorum delirmek üzereyim

allahim yarabbim sen bilirsin ya hayattan bir gram zevk alamaz oldum hep korku stres endise huzursuzluk canima yetti artik bu durumda olanlari ve beni bu durumdan kurtar yarabbim

Bu hastalıkla 25 yasinda tanistim. 30 yasindayim. Sizler gibi mantiksiz oldugunu bile bile engel olunamaz bi kaygi bozuklugu yasiyordum. son 1 yila yakın radikal kararlar alip yasam felsefemi degistirdim. Bencil oldum ve bunu uygulamali olarak tam 1 yildir yaptim. Tam 1 yildir istemedigim hic biseyi yapmadim. Hayir demeyi ogrendim. Samimi gelmeyen tum insanlari hayatimdan cikardim. Ve bunu sagligimi kazanmak icin yaptim.Kendimi o kadar guclu ve mutlu hissediyorum ki suan. Anksiyetenin o ağır yükü kalkti sadece cok hafif kaldı. Ekstra artısı da var. Özgüven tavan yapiyor arkadaslar. Sagliginiza kavusmak icin bence denemenizde fayda var.

Bi göğüsum agriyo bi nefesim daraliyo kendime herturlu hastaligi yapistiriyorum aslan gibi bir genctim devrildim allah herkese safi ismiyle sifalar versin insallah

Sürekli olarak bir şeyleri düşünmekten, kendimi ve doğamı reddetmekten, bu yazıyı bile elli kere düşünüp yazıp silmekten, aileme layık olamamaktan, başarısızlıklarımdan yoruldum artık. Şuanda gece bu yazıyı nefes alamadığım için yazıyor olmaktan bıktım. Umarım, umarım yorumlarda bahsedildiği gibi kurtulabiliriz bu hastalıktan.

Genelde bu rahatsızlıgı yaşayan kişilerde geçmişte yapmış olduğu hatadan/hatalardan dolayı kendini affedememe ve büyük bir pişmanlık duyma durumu oluyor. Bu pişmanlığınızı sürekli düşünmesenizde beynininizin arka planında size her anınızda sıkıntı, stres veriyor "sen busun işte" diyor adeta. Bu yüzdendir ki özgüveniniz düşüyor kendinizi suçlu gördügünüz için baskalarının sizi sevecegine, size önem verecegine inanmak istemiyorsunuz. Cünkü beyin sürekli size buna layık olmadiginizi fısıldıyor. Öncelikle huzura ihtiyacınız var. Huzur deyince akliniza ne geliyorsa oraya gidin, o şeyi yapın. Ailenizde sizi etkileyen, özgüveninizi aşagıya ceken insanlar varsa uzaklaşın derim. Her şeyden önce kendinizi sevmelisiniz, sacmalamayı sevmelisiniz. Bu hayatta hicbir sey boşuna degil, hicbir sey tesadüf degil eğer böyle bir rahatsızlık yaşıyorsanız mutlaka bir sebebi var hepimiz dünyaya belli bir amacı gerceklestirmek icin geliyoruz ve kendimize yükledigimiz anlamlar dışında hepimizin seçemedigimiz, farkında olmadan taşıdıgımız bir rolü var. Baska hayatlara dokunuyoruz, bambaska bakıyoruz hayata ve bu dünyanın da bizim bakış açımıza ihtiyacı var. Daima kendiniz olun. Kendiniz olarak sevimleyi haketmiyor musunuz? Yoksa yapmacık sevgiler mi istersiniz? Ha bu arada ibadet edin, spor yapın, kendinizi geliştirin. Beyni bos bırakırsanız kuruntu üretir ve bir seyleri basardıkca kendinize olan güveniniz gelecek yavas yavas iyilestigibizi hissedeceksiniz ama bunu takdir görmek icin degil, kendinizi takdir etmek icin yapmalısınız. Ölüm korkusu olanlar özellikle ibadetlere yönelsin ve dini arastırmalar yapsınlar derim, ölümün kötü bir sey olmadıgını aksine sevgiliye kavuşmak demek oldugunu göreceksiniz 🙏 Ölmek isteyen kardeşlerim hicbirimiz bu dünyaya çivi cakmayacagız ama her yeni gün umuttur, unutma. Bir cicegi koklamak, bir bebegi sevmek, hafif yagan yagmurda ıslanmak... Bak bu dünyayı güzel yapan seyler var. İyi ki var. İyi ki varsınız

3 yıl anksiyetem var insan oğlu 1 kere ölür sen birçok kere ölürsün

Sanki doğuştan cezalandırılmış gibi hissediyorum...

Bende 15 senedir çekiyordum bu derdi Allah yardım etsin çekmeyen bilemez ne varki bunda derler.ilaclada biryere kadar gittim daha sonra vaaz dinledim namazlarımı güzel kılmaya başladım çok şükür şuan iyiyim hiç bir ilacın hiç bir terapinin bana vermediği huzuru ibadette buldum çok şükür.

Uzun bir süre bu hastalıkla savaştım daha sonra kendim atlatamayacağımı anlayıp doktora gittim ve tedavi gördüm . Allah’a şükür şu an em ufak bi şey kalmadı .

2020 yks sınavına bu belirtiler eşliğinde hazırlanmaya çalıştım. 2 yılı aşkın okulumun rehberlik servisiyle görüşüyor ve konuşuyordum. Büyük hedeflerimden bahsederken bu hedefleri gerçekleştirecek potansiyelim olduğunu biliyordum ve bir anda çalışmaya başlıyordum ancak ardından gelen yoğun stres, çocukluk dönemimden kalma kırgınlıklar ve olumsuz olayların beraberinde büyük bir çöküş yaşıyordum. Çevremdeki insanların benden memnun olmadığı, tavırlarımdan, sözlerimden ve hareketlerimden rahatskz olup sıkıldığı düşüncesiyle herkese "canını mı sıkıyorum" "çok mu saçma konuşuyorum" "farkındayım aptalca ama engel olamıyorum" ya da benden rahatsız olduklarını düşünerek hem duygu sömürücü hem de iğneleyici bir tavırla geri dönüş yapıyorum. Kimi zaman herkesten sıkılıp uzaklaşmak istiyorum kimi zaman ise herkesle sohbet etmek istiyorum. Çevremdeki insanlarla bu şekilde aramı açıyorum. Kendi kontrolümü sağlamak ve sağlıklı düşünceler elde edebilmek için onlarca kişisel gelişim kitabı okudum ve yöntemler denedim. 18 yaşında hukuken yetişkin bir birey olmama rağmen psikiyatra gitmeme ailem müsaade etmiyor. Evlatlarına saçma sapan teşhis konulacağı korkusu mu yoksa ilaçların etkilerinin korkusu mı emin değilim ama gerçekten bu durumla başa çıkamıyorum. Üniversite sınavına tekrar hazırlanmaya çalışıyorum ama yapamıyorum. Sürekli yorgun hissediyorum sağlıklı beslenip uyku düzeni yapmaya çalışıyorum ancak yapamıyorum. Kimi zaman ise hiç uyuyamıyorum bu tip zamanlarda tonlarca kabus görüyorum. Günlük 4 saatlik uyku yeterli oluyor kimi zaman, kimi zaman ise 12 saat yataktan çıkmasam bile yorgun hissediyorum. Vitamin ve mineral değerlerimin, kanımın, şekerimin defalarca kontrolünü yaptım. Yaşadıklarımla ilgisi olabileceğini düşünüp eksik olanları takviye olarsk aldım ama yine de değişen bir şey olmadı. Cidden dayanamıyorum hüznümü yorgunluğumu ve bıkkınlığımı biriyle paylaşmak istiyorum ama saçmalamış gibi hissediyorum.

Bu rahatsızlık yufka yürekli insanlarda olur. Bu doğuştandir. Bunu sadece psikoterapi ile düşünce kalıplarına yön vererek bastirabiliriz. . . Kitap okumayı tavsiye ederim. Hele ki pskolog David. A. Clark kitabı olan kaygı ve endişe çalışma kitabı. Bu kitabı şiddetle tavsiye ediyorum. Okuyup farkı gorun bana teşekkür edeceksiniz. Mutlu günler...

4.10 bence en büyük ve tek sebep baskı ( aile , toplum ...)

Musibet hediyenin ambalajıdır. Açabilen hediyesine kavuşur. Benimde 14-20 yaşlar arası toplamda 3 evre rahatsızlığım vardı. Paranoid şizofreniye kadar gitti. En sonunda benliğimi kazanıp tekrar doğmuş gibi oldum. Ve iyi ki hastalanmışım diyorum. Elhamdulillah. Allahımız en güzel hediyeleri musibetlerle yollar. Onu bulan herşeyi bulur ❤️

Bu hastalığın kattığı şeyler insanları kendisinden bile iyi tanımak bazen çok takmak bazen umursamamak ama sadece kendini düşünmeyi anlamak

Bazen manzaradan keyif alırken bazen o yüksek yerden kendimi atmamak için çabalıyorum. Ben yaşamayı beceremiyorum.

Yaklasık iki yıldır covid durumu yüzünden okula gitmiyordum.Bu sene okul başlayınca okula gitmeye tekrar başladım.İlk gittiğim günü hatırlıyorum o kadar stresliydimki biri beni boğuyormus gibi hissediyordum.Okul başlamadan bir ay önce streslenmeye başlamıştım.Ve her gün kabus görüyordum.Okulun ikinci gününde hoca benim ingilizce bir metin okumamı istedi.Tüm yaz boyunca okuma pratikleri yapan ben her şeyi karıştırıp,mahvetmiştim.Sesim ve ellerim titriyordu terliyordum.Bitirdikten sonra ne okuduğumu bile hatırlayamadım.Son sınıf olduğum için okula nadir gidiyorum ama her gittiğimde durum aynı.Yolda ilerlerken her zaman çok dikkatli yürümeye çalışıyorum.Çünkü insanların önünde düşersem büyük ihtimalle yıllarca hatırlayıp utanıp ağlarım.Geçen gün otobüs beklerken bir kadın gelip bana yol tarifi sordu normal bir şekilde cevao verdikten sonra içimden "Ses tonum nasıldı? Neden elimle işaret ettim?Boş mu konuştum?" gibi şeyler geçip durdu. Aslında sadece sağlık ocağının yanında demiştim.Gerçekten çok zor bir şey böyle bir durumun içinde olmak.Sürekli biri tarafından kontrol ediniliyormus gibi.Ama kendinizi aşağı çeken tek kişi yine sizsiniz

2 haftadır psikoterapi görüyorum. Yarın da psikiyatr randevum var. Hayatımın bir çok evresinde depresyon ile birlikte anksiyete bozukluğu yaşadım. Korkunç bir şey! Acı içinde kıvranıyorum. Bilinçli biri olduğum halde yani bunun bir hastalık olduğunu ilaç ve terapi desteğiyle geçeceğini bildiğim halde hiç bitmeyecek endişesi yaşıyorum. Bazen ölsemde bitse bu işkence diye düşündüğüm oluyor. Ağılarım,çarpıntılarım ve en kötüsü sabah yoğun bir korku ile uyanmak..! Bitmeyen endişe sıkışmışlık hissi..! Allahım yardım etsin.🙏😞

5 yıldan beri anksiyetem var 5 yıl içerisinde insanların kaygılanmak için saçma bulduğu bir çok şeye hep kaygılandım bunun yanında insanlara hayır diyemedim, insanlar beni hep severdi ama beni hep saf olarak görürlerdi her zaman hayır dersem karşımdaki kişinin bana tepki vereceğinden korktum.2 hafta öncesinde ciddi bir olay karşısında çok büyük bir psikolojik travma yaşadım, bu travma beni çok derinden etkiledi hala da etkiliyor bununla beraber anksiyetem de daha çok arttı artık Allaha güvenmekten daha fazla birşey yapamıyorum gerçekten zor bir şey bu... Bunu çekenlere Allahtan sabır diliyorum.

benim şöyle oluyor:Birinin yanına gitmek istiyorum fakat nasıl gideceğimi,gidince ne konuşacağımızı bilemediğim için ve ardından "benimle neden konuşsun ki,belki istemiyordur"diye düşünerek vazgeçiyorum.Yani istenmediğimi düşünüyorum sürekli.Konuşuyorum ama sıkıcı konuşuyorum,insanları eğlendirmiyorum,sohbetim sarmıyor gibi düşüncelerle günün sonuna kdr kafayı yemiş ve huzursuz oluyorum.Birde acaba şunu yapsam rahatsız olur mu?instasını istesem yanlış anlar mı veya istemiyordur zorlamıyım gibi düşüncelerden kurtulamıyorum.

video boyunca beni anlattığı için gözümden yaşlar süzülerek izledim

Kendi içimde aldığım en ufak bir karar benim için ölüm kalım savaşına dönüşüyor

bu hastaliga yakalandigimdan beri yaşam kalitem düstü , Sosyal ortamlara giremez oldum . Disari cikmak istemiyorum bile . Kafamda hep bi sorun bulma cabasi var . 5 senedir cekiyorum. Allah yardimcisii olsun bu hastaliktakii kisilerin.Korkmayin , Alisinca normal geliyo.Yasam kaliteniz dusecek , evinizde bol.bol. keyif kahvesi iceceksiniz.

ARKADAŞLAR LÜTFEN SABIRLA OKUYUN BU LANETİN ÇARESİ BENİM HİKAYEMDİR. Bende bu hastalık panik atakla başlamıştı. O anı çok samimi söylüyorum kelimelerle anlatmak mümkün değil . Allah kimseye o dehşeti yaşatmasın inşallah.Hayatımın başarısızlıklarla dolu ve çaresiz durumda olduğum bir zaman sitres atıyım diye dışarı çıktım , Sinemaya gittim ve salondaydım film henüz başlamamıştı ve salonda 10 kişi falan vardı ama ben hala huzursuzdum. Birden ayağa fırladım ve bağırmaya başladım kalbim öyle bir çarpıyorki galiba ölüyorum dedim. Bunla kalsa gene iyi beynimden ayak parmaklarıma kadar elektriklenme hissi ve inanılmaz bir boğulma hissi ile resmen can veriyorum galiba dedim. Bir kaç dakika sonra da sakinleşmiş gibi oldum ve hemen koşarak salondan çıktım. Koşarken bir anda bacaklarımı hissetmedim ve yüz üstü yere düştüm yerde sürünüyorum . Neyse ki AVM görevlisi geldi hemen yanıma daha sonra da çevredekiler gelip su falan verdiler ve AVM acil servisine kaldırıldım. Daha sonra psikiyatri ye gittim tabi ilaç falan kullandım ama arkadaşlar hiçbiri kalıcı bir fayda sağlamıyor BU LANETTEN KURTULMANIN TEK YOLU SPOR VE MÜZİKTİR. Hemen KICK-BOX a yazıldım ve bir GİTAR aldım. Daha 3 hafta olmadan ruh ve beden sağlığım eskisinden bile güçlü oldu. Bu lanet öfke ile kardeştir. Kaygının temelinde öfke ve korku yatar. Bu ikisi insanın katilidirler. Bunları yok edebilecek disiplinler vardır.Bana göre en güçlü disiplin dövüş sanatlarıdır. Siz bu yola bir başlayın 4 antreman sonra gelin bana yazın . Allah'a emanet olun

Hayatim karardi vallahi billahi 5 vakit namazimi kiliyorum dualarla geziyorum çalışiyorum ama yine ayni 2 çocuğum var ışten cikarilma ihtimalim var ne yapicam bilmiyorum Allah'im sen düşmanıma bile verme bu hastaligi pelperişan oldum vallaa

Peki ya hiç ummadığın yerde heyecanlanmak ve heyecanlandığın anda da kusmak? Bu beni bitiriyor. 💔

Bu videoyu hazırlayan ve yayınlayan kardeşim ALLAH senden razı olsun ne kadar büyük bi iyilik yaptınız bana yolunuz ve zihniniz hep açık olsun çok faydalı bir video çok teşekkür ederim

Küçükken çok özgüvenliydim fakat şuan öyle değil 3-4 yildir anksiyetem var.

3 yıldan fazla süredir bu lanet şeyle mücadele etmeye çalışıyorum. Henüz 16 yaşında olmama rağmen hayattan aşırı derecede bıkkınlık geldi. Normal düşünemiyorum , düşüncelerimi susturamıyorum, bu kadar çok düşünmekten nefret ediyorum. En ufak bi olayı bile kafamda büyütüp günlerce ağlamaktan nefret ediyorum. Biliyorum mantıksız yere bu kadar saçmaladığımı. Ama buna engel olamıyorum. Yoksa ben de zevk almıyorum sürekli kendime yaptığım bu zorbalıktan . Şu hayatta tek hedefim derslerim konusunda oldu . Türkiye derecesi istiyorum. Ama bu stres benimle beraber yaşarken sadece bi hayal olarak kalacak gibi. Ne kadar çalışsam da asla kendime güvenemiyorum. Sınav haftaları ya da günleri bu durum beni mental çöküşün yanında fiziksel çöküşe de itiyor. Hiç geçmeyen bir baş dönmesi ya da sürekli kalp sıkışması , çenemi kasmaktan yemek yiyememek . Sosyal alanlarda bir sıkıntım yok. Arkadaş canlısı bir insanım. Benim sıkıntım kendimle , kendimle olan savaşım yoruyor beni.

Yaşadığım stresin kontrolüm dışında olduğunu defalarca dile getirmeme rağmen annem bana "kuruntu yapıp duruyorsun" diye söyleniyor. Keşke yaşadığım stresi anlayabilseler.

antidepresan endişelerimi dindiriyor hayatımın boktanlığını değil, o yüzden şuanda bile ağlamayı bırakamıyorum. teşekkür ederim anne, beni bu hale getirdiğin için ;)

biz özel insanlarız bizim farkımız var herkes gibi düşünemiyoruz biz farkli düşünüyoruz herkes sıradan geliyor bize ne konuştuklarını biliyoruz önceden biliyoruz yalan söylemelerini biliyoruz hepsi sıradan insanlar günlük hayatini yaşıyor herkes kimse kendini bulmak gorunmeyeni bulmak istemiyor biz onlarin göremediklerini görüyoruz ama ne olduğunu bilmiyoruz bu durumdur bize bu acıyı yaşatan aslinda aci değildir bu huzurdur cunku herkes bu noktaya gelemez biz o noktaya geliyoruz ancak ne olduğunu anlatamıyoruz anlamdandiramiyoruz budur aslinda vucudumuzun tepkisine yol açan delilik şizofrenlik ruh hastaları sonradan olanlar bilin ki özel insanlardir

Dışarı çıkamıyorum insanlarla bir arada olamıyorum kendimi evde daha rahat ve kendim gibi hissediyorum,dışarı çıkınca daha kötü oluyorum eve ağlayarak geri dönüyorum ve odama kapanıp ağlıyorum eve misafir fazla gelmiyor ama gelince yüzlerine bakamıyorum kasılıyorum kendimi sıkıyorum yemek yiyemiyorum sadece oturuyorum ve hareket edemiyorum yutkunamıyorum bile ailem beni anlamıyor sen böyle olmaya devam et gibi cümleler kuruyorlar

Üniversitede kimsenin beni tanımadığı farklı bir şehire taşındım tek başıma. Sürekli kendime hayatımdaki en değerli ve en önemli insanın ben olduğumu söyledim. Bir olay beni endişelendirdiğinde ise saçmalama en fazla ne olabilir ki? diye tekrarladım içimden. Aşırı bencil bir insan hâline geldim. Herkese ve her şeye sürekli hayır demeye başladım, o kadar rahatladımki anlatamam. Ama bence en önemli etken tek başıma farklı bir şehire taşınmam oldu. Hepinize tavsiye ederim.

Şimdi yorumları okudum video izledim hastalığımdan şimdi haberim oldu geçmiş olsun bana teşekkürler hakkınızı helal edin 🙂

Beni anksiyeteye sürüklediğin için teşekkür ederim anne baba almak istemediğim sorumluluklar alıp sonucunda azarlanan ve başarısız olan evladınız artık herşeyden korkuyor zihnimdeki düşünceler beni bitiriyor

Çok teşekkür ederim,anlatımlarınız tek kelimeyle muazzam.Başarılarınızın devamını dilerim.

bazen o kadar bıkıyorum ki bu hastalıktan tam 4 senemi yedi ama bazende kafamı kaldırıp etrafıma baktığım zaman şükür etmem gerektiğini görüyorum allahım başka dert vermesin

Bak insan kafayı yiyor yaaaa herşey den bir anlam çıkarmak durduk yere stres yapmak hep kötü şeyler olacakmış gibi davranmak sosyal ortamlarda asla konuşmama ve insanların bunu utangaçlık sanması

Daha 13 yaşındayım.. çoğu ergenlik dese de anksiyete olduğunu biliyorum. Uyuyamıyorum, iştahım yok, en ufak şeyi kafamda büyütüyorum.. Zamanın geçmesi beni kaygılandırıyor. Ya ona, buna bir şey olucak diye düşünmek istemiyorum. Normalde ben Cidden çok eğlenceli biriyimdir, ama komik olan bir olaya bile artık gülmek istemiyorum. Allah yardımcımız olsun.. gerçekten çok kötü.

Covidin yaşamama sebep olduğu ölüm korkusundan sonra sanırım bende de anksiyete oluştu. Tamamen stres ile paralel yaşanan bir durum. Soğukkanlı ve sakin bir insan olmama rağmen bu duruma düşmek umut kırıcı ve kendim ile celismeme neden oldu. Ama bu konu ile ilgili videolar aşırı yararlı şimdiye kadar neden bakmadım buralara diye kızıyorum kendime. Asıl savaş beynimizin içinde zor görünse de kendin ile savaştata muhakkak kazanan sen olursun. Mücadeleee 💪

ANKSİYETE BOZUKLUĞU YAŞAYAN BİRİ OLARAK ÇÖZÜMÜ KENDİ TECRÜBELERİMİ SÖYLÜYORUM KENDİNİZİ DERİN NEFES ALIP VERMEYE ALIŞTIRIN VE NAMAZ KILIN DUA EDİN KESİN CÖZÜM ALLAH ın izniyle banada dua edin.

Ben de ek olarak belirti eklemek istiyorum: bitmek bilmeyen hayatını rezil eden bir mide bulantısı ve durup dururken ağlamak/ağlamak istemek... Korkunç bir dönemdi ilaç kullanmaya başlayınca rahatladım ve senelerdir böyleydim. İlacı 3 gün üst üste içmeyi unutunca başa sarıyorum düzenli kullanmak önemli...

Geçmiş olsun inşaallah bu hastalığı yaşayan kardeşlerime..

yeşil çay için çünkü yeşil çayda L-teanin olarak adlandırılan ve kan beyin bariyerini geçebilen bir aminoasit yer alır. Bu aminoasit anksiyetenin önlenmesini sağlayan GABA nörotransmitterinin aktivitesini arttırır. Beyinde dopamin ve alfa dalgalarının üretimini de arttırarak bilişsel faaliyetleri güçlendirir, Alzheimer ve Parkinson gibi hastalıklara karşı koruma sağlar tavsiye ederim

Yine siz, yine müthiş bir öğreti. Siz harika bir insansınız. Öğrettiğiniz bilgilerden dolayı size minnettarım.! :)

Bence bu anksiyete artık bizim toplumun çoğunda olan bir durum. Türk halkına üzülüyorum anksiyeteye sahip olmak için bütün koşullara sahibiz

Sağlık konusunda yayınlanmış en iyi en bilgilendirici video. Çok teşekkür ederim.

Allah hepimizin yardımcısı olsun Allah hepimize şifa versin Allah'ım kimseyi sağlığı ile sınamasın Allah yardımcımız olsun

Sürekli geleceği düşünüp kaygılanmak istemiyorum artık. En ufak şeyi bile kafamda kuruntu yapıp saatlerce düşünüp uykumu kaçırabilirim. Bundan 5 sene sonrasını bile şimdiden planlamaya çalışıp sürekli “ne öyle olursa,ne şöyle olursa” diye düşünmekten bıktım. Sadece akışına bırakıp rahat bir insan olmak istiyorum... kafam rahat olsun istiyorum... korktuğum çok düşünce var. Sürekli geleceği planlamaktan bıktım. İnsanlar hakkımda ne düşünüyor diye düşünüp içe kapanık olmaktan bıktım. Belki bir gün düzelir ama nasıl düzelecek bilmiyorum.

Allah kimseye bunu vermesin sanki her an alev alev yanıyorum beynimin bi tarafında hep bir ağrı kafamda sesler ve bitmeyen düşünceler bu yüzden kendime 9 defa zarar verdim ne zaman ruhum acısa bu yüzden acımı bedenime versem geçer gibi geliyo. Artık yaşamak yalnızca işkence ne zaman yok olup giderimde biter acaba 18 yaşındayım ve 14 yaşından beri bunu çekiyorum bittim artık beynim bitti ruhum bitti kalbim bitti ben bittim. Artık uyku haram yaşam haram nefes haram hayaller haram. Savaşmaktan yoruldum iliğimi kemiğimi sömürdü 😥😥

keşke insanlar bunları bilse ve buna göre davransa.

Uzun yıllardır anksiyete ile uğraşıyorum. Kesinlikle bulunduğunuz ortamın ve çevrenizdeki insanların etkisi var. Sevmediğim bir şehirde çalışıyorum ve bu beni tetikliyor. Özgüvenimi kaybetmek noktasındayım. Yeni hobiler edinebileceğim bir şehirde yaşamıyorum. Arkadaşlarımın hepsi uzakta. Sevdiklerimin ve kendimin ölümünden çok korkuyorum. Ölüm korkusunu yenmenin bir çözümü yok. Ama diğer konularda kesinlikle bencil olunmalı. Daha baskın bir karektere dönüşmeliyiz. Allah sabır versin çok zor.

Aslında biz özeliz hastalıklı değiliz 💫 Diğer insanlardan farklı bir yapımız, geniş bir vizyonumuz ve farklı bir olgunluğumuz var. Hepimizi bu duruma sürükleyen belli başlı sebepler var elbet; Travmalar, bize zararı dokunmuş insanlar, unutamadığımız olaylar, derinsel düşüncelerimiz, ayrıntılı bakış açımız gibi vs…Ne bir doktor ne bir arkadaş nede bir sevgili anlar halimizden bizi sadece biz anlarız. Uykusuz gecelerimizi içimizdeki o sıkışıklığı veya kafamızdaki o sesleri…Ama emin olun biz gerçekten farklıyız ve özeliz 💫 Gerçek çözümü ruhunuzu bulmakta, içinizi dinlemekte ve içinizdeki o sessizliği anlayarak bulursunuz. Sizi kötü etkileyen insanlardan uzak durun, size değer vermeyen, anlamayan, sizi siz olduğunuz için sevmeyen, değiştirmeye çalışan ve en önemlisi sessizliğinizden anlamayan insanlara boşuna dilinizi yormayın. Hayır demesini bilin gerekirse bencil olun ki zaten bencil olmak en iyisi 👍🏼 Zaten bu dünyada iyi kalpli ve iyimser olduğumuz için kaybetmedik mi? Zararsız ve iyi olduğumuz için insanlardan yeterince çekmedik mi? Tabikide iç iyiliğimizi unutmayacağız fakat dışa güçlü görünmemiz gerek. Sizi negatif etkileyen herşeyden arının ne olursa olsun. Ruhunuza iyi gelen şeyleri yapın kitap okuyun, doğayı sevin, hayvları sevin, spor yapın, müzik dinleyin, farklı ve değişik şeyleri araştırın, herşeyi sorgulayın dünyayı gezin, hedef koyun ve bunu yapacam deyin kendinize yani hayatın keyfini çıkarın. Boşuna kendinizi yormayın ve üzmeyin, bu hayata sıkıntı çekmeye değil yaşamaya geldik ve ruhumuzdaki güzelliklerinin derinliklerine indiğinizde anlayacaksınız ve sonra yavaş yavaş gelişmeye ve iyileşmeye başlayacaksınız. “ÖLÜMÜN OLDUĞU BU DÜNYADA HİÇBİR ŞEY ÇOK DA ÖNEMLİ DEĞİLDİR ASLINDA”

Bende bazı ortamlarda ortaya çıkıyor. Ailemle konuşurken rahatım fakat tanımadığım veya yeni tanıştığım insanların yanında yürürken bile rahatsız oluyorum. Sanki midem yanıyor gibi oluyor. Rahat konuşamıyorum. Okulumda fazla bir sıkıntı yok fakat bazen bu hastalık öyle ağır basıyor ki çoğunlukla matematik dersinde parmak bile kaldıramıyorum. Beni kaldırdıklarında hep içim içimi yiyor. Birde bazen otururken rahatsız oluyorum. Ellerimi kenetleyip ayaklarımı birleştiriyorum. Sanki son zamanlarda iyiymişim gibi geliyor bana. Bu son birkaç gün güzel geçti. Bu çarşamba arkadaşlarımla dışarı çıkmayı planlıyorum. İlk defa onlarla gideceğim bu yüzden epey heyecanlıyım ve birazcık da kaygılı. Bana şans dileyin

Sağlık ile ilgili endişelerim ve fiziksel etkileri bende anksiyete yarattı. Araştırmalar sonucu anksiyetenin beyin beyincik ve omurilikte yer alan bir sorundan dolayı olduğunu öğrendim. Nörolojiye gittim sonuçlar temiz çıktı fizik tedaviye gittim boyun düzleşmesi son evre de dedi. Beyin sinir cerrahına gittim MR sonucu boyun düzleşmesi ve c4-c5-c6 da fıtık var dedi anlayacağın. Bu sağlık sorunlarından dolayı kalp atışlarımı hissediyorum, kalp attıkça göz çevresinde kararma, denge bozukluğu, kulak çınlaması, panik atak, ve bana bir şey oluyor diye diye bana kafayı yedirtti biraz olsun kabullendim etkiler çok çok azaldı daha bilinçliyim. Siz siz olun bu sorunların vitamin eksikliğinden yada herhangi bir sağlık sorunu olmadığından emin olduktan sonra bu durumu kabullenin. Belki de çok sinirli olmanız troid probleminden olabilir.

Kisaca kendinize odaklanin insanlar uzak durun bazi seyleri icsellestirmeyin ve hasta degilsiniz bunari herkes hissediyo sadece bazen fazla hissediyoruz asiri duygsalliktan oluyo sunu unutmayin bu hayatta once siz sonra baskasidir hep kendizi sevin

Koronadan sonra psikoloji kalmadı sürekli stres ve kaygı yüzünden kendimi hep huzursuz ve kötü hissediyorum

herkes abartıyorsun rahat ol diyor ama elimde olan bir şey olsa ben de yapmam tabii ki ama kimse anlamıyor beni kafayı yemek üzereyim

Bende bu var mı bilmiyorum ama herkes gibi bende bazı şeyler yaşadım ve yaşıyorum. Önerim 1.kendini anlamaya çalış (kimsin ? Kim değilsin? Kim olmak istiyorsun?Yanı geçmişten bugününe olan süreçte neler yaşadın? Bunlara nasıl tepkiler verdin? 2.sorunları sen kendine yasatiyorsan ,yani alınganlık, takıntı vs gibi ve bunlara kendini birdenbire inandırıp bu odağındaysa artık,bunları çözmek için cesur olup onlarla her zaman yüzleş. Bu o durumların gücünü alır ve özgüvenin artar 3.Ayni şeyler yaşayıp farklı sonuçlar istiyorsan farklı bisey yapman gerek bunu unutma!! Evdesin ve dışarı çıkma korkun var ve bundan korkuyorsun. Bu durumda artık korsanda dışarı çıkman başta çok zor gelebilir ama en kötü ne olabili? Demen gerek ve gün sonunda olumlu bi kazanım olsun diyorsan bu adımı atıp çokta abarttiginin farkına varacaksındır çünkü insan durumları ve belirsizlikleri büyütür ama gerçekte o kadar büyük olmadığını yaşayınca anlar. 4.insan psikolojisi nasıl çalışır ve savunma mekanizmaları nelerdir? Bunuda öğren çünkü bilgiler kendini anlamana katkı sağlar 5.insanlara hayır diyemeyen ve kırılgansan o zaman kesinlikle bi yerden başla hayır demeye ve istemediğin şeyleri yapmamak senin elinde sorumlusu da sensin bu yüzden korsanda,endişe duydansa olaya yada kişiye bunu söyleyecek kadar cesur olman seni rahatlatıp güven kazanmama katkı sağlar(insanlar seni kullanıyor gibi geliyorsa, acikca onların yüzüne o karaktersizliklerini vurman gerek çünkü biriktirir ve alttan alırsan çözüm olmaz bunun için kendini tanı derim ) 6. Olay ve durumları yokmuş gibi görme,bi sorun varsa bunu gör ve korsanda bunu dile getir ve yüzleş. (Korkunun ecele faydası yok,Iyi bisey için sorumlu olduğunu bil ve bunu sağlamak senin elinde yani kendinden ve yaşadıklarından sen sorumlusun? 7. Bazende insan olduğunu bil yani aciziz, ölümlü ve kirilganiz.Bundan dolayı hayatta bazen kötü şeylerde olucak önemli olan onların üstüne çıkıp yükselmem Aklıma bi fikir geldi bu arada bu tarz sorunları olan kişiler sosyal mecrada bi gurup kurup etkileşim halinde herkes birbirine yardım edebilir ,ne dersiniz?

Biz de ne yazık ki ciddi boyutlarda yaşıyoruz ama yaşayan arkadaşlar için ilaçlı bdt ve düzenli beslenme ve spor %99 lara yakın başarı oranı sağlıyor işinde uzman bir psikoterapistle mutlaka görüşülüp tedavi olunmalı hastalığın en kötü yanı delirdim sanmak delirmekten korkmak, sonrasında korkmaktan bile korkmak sonra bu döngünün içinde sonsuza kadar kaldım sanmak, ama arkadaşlar bu hastalık tedavisi olan bir çarpık düşünme problemidir ve çaresizlik durumu değildir tekrar ediyorum mutlaka uzman bir psikiyatriste gidip bdt yoluna başvurulmalıdır

Uyku düzenime kadar her seyim bozuldu ders çalışamıyorum her şeyi kafaya takıyorum herkesin benim hakkımda konuşup güldüklerini zannediyorum yolda ve bu artık beni çok yoruyor

Allah yardımcımız olsun gençler:)

Kaç yılımı böyle yaşamışım tam olmasa da. Hayattan yenice bir şey anlamaya başladım çok şükür. Ülkede hayat zor abi. Hayra tebdil edilir inşaallah.

Çokmu bencilim bilemedim ama herkes hakkını helal etsin yorumları okuyunca mutlu oldum millet acı çekiyor ve ben mutlu oluyorum ne saçma demi tek acı çekenin ben olmadıgını bilmek güzelmiş herkesin bir anısı vardır illa bu lanet şeyle ilgili benimde var dinlemek isteyenler satır başına gelsin ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Arkadaşımla normal bir şekilde halka acık bir parkta takılıyorduk bir bankta oturup sohbetin dibine vuruyorduk birden benim ensemden bir ateş bastı ve terleme geldi sanki yanıyorum kollarım uyuşmaya başladı sol kolum tamamen uyuştu dedim tamam ben kalp krizi geçiriyorum heralde ne oluyor lan bana dedim arkadaşıma ölüyorum sanırım dedim sakin ol falan dedi bana sonra hastaneye götürdü ve ne oldu dersin, hiçbirşey olmadı doktor birşeyin yok dedi ve o lanet günden sonra hergün acile kaldırdılar nöroloji dahiliye göğüs kardoroloji yani bütün polikinlikleri gezdim derdime çare olsun diye en son doktorun biri piskiatriye git dedi ve panik atak ve aksiyeti bozuklugum oldugunu öğrendim hayatım değişti tabi artık piskolojik bir deli gibi görüyordum kendimi eskisi gibi olmayacakmış gibi hissediyordum hiç kurtulamayacakmış gibi hissediyordum ama haklı cıktım bir nevi eskisi gibi olmadı artık daha güçlü oldum kurtulamadım ama daha dirençli oldum eğer pes ederseniz o zaman kaybedersiniz onu anladım bu yazıyı okuyan ve okumayan herkese Allah(c.c) Şifa versin

OKB den sonra yeni bir şeyde hiss etdiğimi anladım.ALLAH eizden razı olsun bunuda şimdi bildim.

Anlayamıyorum herkes boyleyse neden hic karsilasmadim tek bendeymis gibi

Çok teşekkür ederim bu hastalığın ne olduğunu hep arıyordum

Çocukluğumdan beri bu illet üzerimde.Birkaç aile üyesinde de bundan olduğuna eminim ama farkında değiller.Ailem psikolojiksorunlara karşı "aman geçer boşver abartıyorsun" tavrı takındığından yardım yada tedavi de alamıyorum.Hem onların kaygısını hem kendi kaygımı hem sınav kaygısını üzerimde taşıyorum.Stresten ot gibi yaşıyorum.Yaptığım hiç bir şeyden zevk almıyorum.Tek yapmak istediğim hiç bir sey yapmadan oturup tavana bakmak ama o bile bana vicdan azabından başka bir sey vermiyor.

Çok güzel anlatıyorsunuz.Keyifle izledim

Beni bu duruma getirenleri Rabbıme havale ediyorum düşüncelerimden kurtulamıyorum hiçbir şeye doğru düzgün odaklanamıyorum ne yapacağım. ben uyku düzenim kalmadı derste çalışamıyorum ailem çok sıkıntılı etrafımda hiç kimse beni anlamıyorum tek sığınağım Rabbim. Allahim yardım et bana ve bu durumda olanlara.

Bu videyo izlerken bile konsentreyon olamiyor tez tez basa sariyorum

süper videoymuş güzel anlatmış paylaşım için teşekkürler

22 yaşındayım ama ailem hala bir psikolojik problemim ola bileceğine inanmıyor, bana yakın insanlar böyle düşünceye sahipken zaten diğer insanlardan ne bekleyebilirim?? böyle olmaktan nefret ediyorum.

Düşmanımın başına gelmesin cok kotu. Çok stresliyim su an,kalp atışları hizli. Cok korkuyorum, hayattan zevk alamiyorum artik. Her kesi iyi anlaya biliyorum. Cok heyecanlaniyorum. Stresten bayilicam. Arkadaşlar stresi nasil gideririm?

sabahları istemsizce erken uyanmak ve senaryoları yazmaya başlamak... o kadar kötü ki halimden benim gibi olan anlar yaşam kalitemi son derece düşürüyo içimdeki şeytan asla susmuyo gece geç yatıyorum sabahları erken kalkıyorum istemeden birde üstüne sınav senemdeyim terapiye başladım bunun için ama 10 15 gün aralarla gitmek bile bana çok uzun geliyor artık bununla başa çıkmak çok zor gerçekten napıcağımı bilmiyorum yargılanmıyıcağım ve insanların cevap vermesi gerekmeyen bir ortamda sesli sesli içimdekileri söylemek istiyorum...

Muhteşem anlatım. Sadeleştirilmiş bilgi.

Doğuştan gelen bir sosyal anksiyete var bende. Ya da aileden kaynaklı da olabilir emin değilim. İkili ilişkilerde bir sorun yaşamazken grup içinde varlığımı hissedemiyorum. Bu da beni sosyal izolasyona itti. İnsanlardan uzak kalayım ki en azından varlığımın farkında olayım. Ama işler tahmin ettiğim gibi yürümedi. Sosyal izolasyon beni bağımlı birine dönüştürdü. İrademi zayıflattı ve ekrana bağımlı birine dönüştüm. Güya varlığımın farkına varacağıma iyice dünyadan soyutladım kendimi. İnsani özelliklerimi yitirdim zamanla. Artık iletişim kuramaz hale geldim. Bu durumumun farkına varalı da uzun zaman oldu ama bir çözüm geliştiremedim. Tek başına çözülecek bir hastalık değil bu. Çözerim sanıyordum, kendime güvenim tamdı ama her yeni başlangıç beni daha da geriye götürdü. Beynimin fındık kadar olduğunu hissetmeye başladım. Buna dur demenin vaktinin geldiğini hissettim çünkü yaşım ilerliyor ve şu an başlamazsam ileride çok fazla keşke biriktireceğimi biliyordum. Bu yüzden psikolog ve psikiyatr ile görüşmeler yaptım. Devamı bazı nedenlerden ötürü gelmedi. Şu anda ilaç kullanıyorum. Destek olarak da duygularımı yazıya dökmeye başladım son birkaç gündür. Normalde ne yazılı ne sözlü iletişim kurabilen birisi değilimdir ama yazdıkça kendimi daha iyi tanıdığımı fark ettim. Her aksilikte yeni bir başlangıç yapmayacağıma dair kendime söz verdiğim için şu an zorlu bir dönem geçiriyorum. Hiç arkadaşım, tanıdığım yok ailem dışında. Tek destekçim ailem. Benim durumumda veya daha ağır olanların Allah yardımcısı olsun. Eğer olur da bir gün iyileşirsem bu yazıma bakıp eskiden nasıl birisi olduğuma tebessüm edeceğime eminim. O günün gelmesi dileğiyle 😔

Bilgilendirici video için teşekkürler

Bu hastalığı yaşayan arkadaşlar size bir sorum var sizdede benim gibi gündüz hiç dışarı çıkma istegi olmayıpta geceleri çıkma istegi oluyor mu?

Suanki kardeşlerimiz bu şartlara gene iyi direnç gosteriyo.benden tavsiye spor yapin satranç oynayın dışarı dan kopmayin ailenizin kıymetini bilin affedin yeri gelince ağlayın bu en önemlisi 🤗

En iyi anlatimdi, teşekkürler.

Saat sabah 8 ve ben hala uyuyamadım bu videoyu izledim ve şuan gözlerimden yaş akıyor 3 4 yıldır içimde birşey yaşıyorum ve kimse anlamıyor.. Korkuyorum pes etmekten.. Bir yorum gördüm gerçekten de iyi niyetli insanların başına geliyor. Bana kötü gelen herkesten uzaklaşıp şimdiki gibi yalnız kaldım.. Koca bir boşluk bu. Ailem ve erkek arkadaşım dışında kimsem yok. Onlar olmayınca çok kötü oluyorum. Durduk yere ağlama, nefesinin daralması, sıcak baskısı, ve bir sürü şey.. Rabbim kimseye yaşatmasın.. Kimseye..

Anksiyetenizin sebebi düzensiz olmanız vaktinizi boşa harcamanız insan içine karışmamanız kendizi sevmemektir kendinize yönelin dostum kimse sizi düşünmüyor vakit geçiyor sense sadece oturmuş düşünüyorsun hiçbirşey için geç değil Gün geçtikçe daha da pişman oluyorsun ne yapacağını biliyorsun ama sadece konuşuyorsun düşünme yap Geç dediğin zaman gün geçtikçe erkenmiş dedirtiyor yap şunu artık dostum

İki yıl önce gözümün aniden şişmesiyle başladı herşey hangi doktora gittiysem anlamadılar kötü en skn gittiğim doktor çok kötü konustu kist oldugunu ve iyi yada kötü huylu diye bisey demedi 5 aylık bir bebegim vardı panik içinde ne yapacağımızı bilemedik o kadar dua ettik Rabbime yalvardık. Kurban oldugum Rabbim duydu sesimizi gözümü ameliyat edicek bir doktor bulduk. Gözümü açtıginda onun kist degil kan pıhtısı gözümü etrafini sarıp gözümü öne ittirdigini söyledi başarili bir operasyonla gözümün etrafındakileri temizledi ve eski sağlığıma kavuştum. Ama o günden beri korkusunu içimden atamadim. Bi yerime ufacik bisey olsa doktora koşmaktan bıktım. Doktorlar bisey yok diyor ama benim hayatim kalmadi. Gece gündüz hastalik araştirmaktan biktim. Lütfen benimle ayni durumda olanlar yazsın.

Bu hastalığı %100unu yenmistim ama maalesef 1 sene sonra tekrar bu hastalığa düştüm bu hastalık öyle nalet biseyki hayatan zevk alamaZsiniz bu hastalığı ilk yendigimde hayat öyle tatlı gelmiştiki ..

Merhaba! Yaşım 20. Sizlere başımdan geçen olayı anlatacağım. Bir ay önce bir gece sırt ağrısı ve mide bulantısı geldi aniden, babama söylediğimde (kendisi sağlıkçı) bunun kalp krizi belirtisi olduğunu bilerek yüzünde bir korku oluştu. Ben o yüz ifadesini görmemle bir yataktan zıpladım (kalp krizi bu hayatta en çok korktuğum şeydir) heyecan yaptım ve o anlık şikayetlerim daha da arttı. Kalp çarpıntısı, nefes alamama, mide bulantısı, sırt ağrısı, baş dönmesi vs. bir anda hepsini yaşadım. Apar topar hastaneye götürdüler. Ekg çekildi, kan alındı ve sonuçlar temiz çıktı. Sonrasında sakinleştirici serum verip eve gönderdiler. Eve geldiğimde saat sabahın 5’i idi, direkt uyuyakalmışım. Ertesi gün bi önceki gece yaşananları düşündüm, düşündükçe kafamda daha da büyüttüm ve o akşam yine fenalaştım. Durum böyle olunca içimi dehşet şekilde huzursuzluk kapladı. Sanki her an kötü bir şey olacakmış gibi hissediyordum. 4 yıldır içtiğim sigarayı o zaman korkudan bıraktım ilk kez. 2 hafta boyunca içimde sürekli kötü bir his, yemek yiyemiyordum, kimseyle konuşmak istemiyordum ama yalnız kalmaktan da korkuyordum. Annem ve babamın sesinden bile korkuyordum siz düşünün. Odamda bir köşeye çekilmiş sadece kendimi dinliyordum ve bir yandan da korkudan titreyerek ağlıyordum. Korkudan bile korkuyordum düşünebiliyor musunuz? Panik atak ve anksiyeteyi birlikte yaşadığım, hayatımın en kötü dönemi diyebilirim. Sonrasında göğsümün tam ortasında dehşet bi ağrı ve yanma hissetmeye başladım ve bunu her an hissediyordum. Defalarca kez hastaneye gittim ama her seferinde doktorlar ekg çektikten sonra psikolojik deyip sakinleştirici serum verip eve gönderdiler. Yaşadığım acının psikolojik olma imkanı yoktu. Ertesi gün randevu alıp özel hastaneye genel cerrahi uzmanına göründüm. Endoskopi yapıldı ve stresten yemek yiyemediğim için mide kaslarımın aşırı kasıldığı ve midemin ödem yaptığı anlaşıldı. Şimdi ağır antibiyotikler ve mide koruyucular kullanıyorum. Umarım geçecektir. Bu süre zarfında kendime zaman tanıdım, meditasyon ve yogaya başladım, düşünmemeye çalıştım. Kendimi iyi hissettiğimde doğru zaman olduğunu anladım ve korkularımla yüzleştim, hala yüzleşmeye devam ediyorum. İnsanın en büyük düşmanı kendisi sanırım ama başaracağız. Beynimizin bize oynadığı oyunlara yenik düşmeyeceğiz! İster istemez anksiyetenin getirdiği stres ile vücudumuza ciddi anlamda zarar veriyoruz. Nihayetinde 3 günlük hayat, korkmayalım, gereksiz endişe duymayalım. Boş yere psikolojik ilaçlar kullanarak vücudumuzu bozmayalım. İnsanın en iyi doktoru ve ilacı kendisidir. Emin olun her şey kafada bitiyor. Kendimizle mutlaka yüzleşerek bitirelim bu işkenceyi. Sağlığımız yerinde olduğu sürece güvendeyiz. Bu arada kalp krizi ve panik atak belirtileri aynı. Damarların tıkanması kalp krizine yol açtığını öğrendim ve damar tıkanıklığı yapan besinleri hayatımdan atıp damar tıkanıklığına iyi gelen besinleri hayatıma aldım, bu sayede hem korkuyu üzerimden atarak kendimi rahatlattım hem sağlıklı besleniyorum. Şayet düzgün bir beslenme ile meditasyon yaparsanız ve her şeye iyi tarafından bakmayı başarırsanız hayat çok güzel bir yer oluyor. Ne kadar zamanımız kaldı bilmiyoruz. Kalan zamanımızın her anını ziyan etmek yerine en iyi, en mutlu olacağımız şekilde yaşayarak değerlendirelim. Size tavsiyem içinizi huzursuzluk kapladığı an 4 saniye boyunca nefes alın 8 saniye tutun ve tuttuğunuz nefesi 8 saniyede verin ve deyin ki “her şey çok güzel olacak”. Bu sözü tekrarlayarak sakinleştirin kendinizi ve zor olsa da kafanızdan atın kötü düşünceleri. Kendinizi ne zaman iyi hissederseniz o zaman yüzleşin korktuğunuz her şeyden. Dün de hayattaydık bugün de hayattayız ve Allah’ın izniyle yarın da hayatta olacağız. Unutmayın ki yaşadığımız her an bize verilmiş en büyük hediye, tadını çıkarın. Kedi ve köpek maması alıp sokak hayvanlarının karnını doyurun, sevdiklerinize hediye alıp hem onları hem kendinizi mutlu edin, durumu kötü insanlara maddi yardım yapın vs. İyi bir insan olmanın getirdiği mutluluk, gerçek mutluluk arkadaşlar. Kendinize çok iyi bakın. Her şey çok güzel olacak. Sağlıcakla..❤️

OKB ve Ankaiyete tanısı almıştım uzun yıllar mücadele ettim ve çok zordu. 7 senedir düzenli ilaç ve psikoterapi aldım şimdi çok mutlu ve huzurluyum. Tedavi olmaktan kaçınmayın ve her zaman olumlu düşünün. İyileşebilirisiniz kesinlikle ☺️

Bende öyleyim Allah hepimizin yardımcısı olsun dünyanın en mutsuz insanı hissediyorum normal bir arabesk şarkı çalsa benim dünyam yıkılıyor sanki o şarkı bana yazılmış sürekli ya 10 yıl sonrasını yada 10 yıl gerisini düşünüyorum geçmış zamanı sürekli düşünüp ah çekiyorum ne güzel günlerdi halbuki durumum aynı 10 yıl sonrasını düşündüğümde şimdi annem benim yanımda ama bir kaç yıl sonra yanımda olmayacak kardeşim şimdi yanımda yarın yanımda olacakmı hiç bir şey beni mutlu etmiyor hele hayatı takmayan insanları gördüģum zaman dahada moralim bozuluyor sadece ben öyleyim diye kendimi sürekli başarısız görüyorum biri bana bir şey söylemeden sòylemiş gibi hayal ediyorum

Çok güzel anlatım tebrikler 👍👍

geçtiğimiz yıl tanıştım kendisiyle. erken yetişkinlik diyebiliriz. beynimi asla kontrol edemiyorum. midemi bozdum, sürekli midem bulanmakta ve başım ağrımakta. herhangi bir şeyi düşünmek panik yaşamama sebep oluyor. ilaç kullanmak istemiyorum. psikoterapi için de param yok. bencil olmaya çalışıyorum, bencillik şimdilerde daha çok yaralıyor ama bakacağız. notum olsun, seni yeneceğim...

Ne güzel anlatılmış👏🏻👏🏻👏🏻

Bende de yoğun şekilde bir düşüncenin, bir kanaatin eksik ya da yarım kalması kaygısı var. Mesela online oyunlar hakkında saçma falan fişmekan olduklarına, oynanmaya değmez olduklarına dair bir yargıya vardım. Oyunla ilgili herhangi bir şey gördüğümde o düşündüklerim neydi diye soruyorum kendime. Asla başa dönmeme, başarısız olmama izin vermeyecek şekilde olmalarını istiyorum düşüncelerin. Onları kaybetmemeye çalışıyorum ve aynı kaygıyı günde belki de 100 kere yaşıyorum. Kendime uyguladığım telkinler çoğu zaman ve geçici olarak işe yarıyorlar ancak bir noktadan sonra da kayış kopuyor. Aslında bu benim için tek başına bir sorun değil. Ruhsal açıdan kıvranmaya alışığım ama hayatım boyunca sürekli bir sorunla boğuşmuş olmam ve ben aştıkça yenilerinin gelmesi insanı hiç bitmeyecek bir kabusun içindeymiş gibi hissettiriyor.

tahminimce 14 yaşından beri bu hastalığı yaşıyorum yaşım şuan 20. ilk belirtileri eğilirken veya kafamı sağa sola çevirdiğimde baş dönmesi oluyordu. 16 yaşlarımda hastalık şiddetlendi üstüne nefes darlığı da eklenmişti hiç kesilmeyen nefes darlığı hayatımı mahvetmişti nefes alamadığım için geceleri gözlerimden yaş gelir her gece kıvrana kıvrana uyumaya çalışır bazen uyuyamazdım.. lise hayatım 2. sınıfın sonunda bitmişti.. böyle yaşayan biri liseyi okuyup okumaması hiç umurumda olmuyordu genelde dünya umurumda olmuyordu ve isyancı bir yapı oluşturmuştu bende bu hastalık. Çünkü hayata dokunamayan ve gerçekten daha çocukken nerdeyse hayatın tadını alamamak beni dünyadan soğutmuştu ve beklentisiz amaçsız ruh gibi gezinen bir insan prolifi oluştu bende. artık nefes darlğı ile yaşamaya alışıyordum ama bunu yapamıyordum ve sürekli hastanelere gidiyorduk ''bu çocuk sapa sağlam hiç bir şeyi yok'' deniyordu tahlillerde.. gel gelelim ki işin psikoloji olduğunu yaklaşık 3 ay önce öğrendim yeni daha.. ileri düzeyde olan yaygın anksiyete tanısı konuldu ve anti depresanlar şuanda tam olarak fayda etmiyor. Allah bunu kimseye yaşatmasın eğer bu yazılarımı okuyor ve kafan allak bullak ise şunu söyleyebilirim ancak içini açmak için; Seni kaygılandıran ne varsa onlardan uzak dur bu haber olabilir ailevi olay olabilir aklına gelebilecek her şey sadece düşün seni ne kaygılandırıyor kendini dinlemek iyi bir şey değil ama kendini dinle ve tek tek onlardan uzaklaş başka yolu yok..