Τραγούδι της Εαμικής Αντίστασης . Παραλλαγή περιοχής Πιερίων
Τρία χρόνια σα ρασσία πολλά έσυρα,
τη Χριστού τα πάθη μάνα μ’ όλια επέρασα.
Πεινασμένος οξυπόλτος επολέμεσα.
Τον γλυκύν τον ύπνον μάνα ξαϊ κ’ εχόρτασα
Σα Πιέρια μανίτσα μ’ σην οροσειράν,
σην μάχην εκεί εντόχτα για πρώτην φοράν
Εντώκανε με τα σφαίρας ασ’ αυτόματα
και το ψηόπο μ’ εκολύμπεσεν σα αίματα
Τα σφαίρας και τα κανόνια ρούζνε άμον βρεσσίν
και την ψή μ’ θα παραδίγω απάν σο ρασσίν.
Μάνα να ελέπς τα σφαίρας ντ’ εντόκανε με,
δύο μέτρα παλικάρι εκοσσκίντσανε.
Στείλο με την νοσοκόμαν ή έναν γιατρόν,
σο ρασσίν απάν μανίτσα μ’ εμέν να λαρών.
Οι γιατροί παν’ κ’ έρταν μάνα μ’ και τερούνε με,
κανείς το φάρμακον κι έβρεν να λαρών εμέν
Μη κλαίς , μη φτουλίεσαι, ποίσον υπομονήν,
κι έτον μαναχόν μανίτσα μ,΄ τ’ εσόν το παιδίν.
Έσαν κι άλλ’π’ είχαν μανάδες είχαν κι αδελφές
Για τ’ ατό κι θέλω μάνα μ’ για τ’ εμέν να κλαις
Όσον να ρωτάς μανίτσα μ’ κι όσον ν’ αραεύς,
κι θα ευρήκ’ς το παιδόπο σ’ άδικα μη τρέεις
Υπερήφανη να είσαι, να λες, να γελάς,
η ψη μ’ έβγαινεν κι εκούξα «ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΛΑΣ»
Τραγούδι: Χρήστος Παπαδόπουλος
Λύρα: Θανάσης Στυλίδης
Νταούλι: Κλεάνθης Βασιλειάδης