Rahatsız edici bir filmdir. Şahin taksiler,bozuk istanbul sokakları, hayatın gerçekliğini çirkinliği en güzel şekilde yansıtmış bir film

"Birden durup dururken içim cız etti. Bi baktım gene aynı karın ağrısı. Öyle özlemişim ki seni..."

"Yolu yok çekiceksin.İsyan etmenin faydası yok, kaderin böyle."

o mobilyacı dükkanı, o çirkin halılar, o fuji film zarfı, o ercan taner'in maç anlatımı, hele de "süleymaanuu" deyişi... her şey bu kadar gerçekken ve her şeyin bu kadar gerçekliği bu derece çirkinken nasıl oldu da hayal oldun kaldın be bekir'im?

uğur: neden geldin? bekir: biliyorsun.

Kimseyi gereğinden fazla sevmemenin ibretlik kanıtıdır bu film.bazen bir hata insanın hayatındaki tüm doğruları götürüyor maalesef vazgeçmek hayat kurtarır arkadaşlar olmayacaksa vazgeçin

Rastlantı dünyanın en eski ilahi gücüdür. Birine rastlamanız bazen bir ödüldür bazen de bir ceza.. bunu asla anlayamayacak olması ise bir kahır...

gece çocuk hastalandı. İlacı bitmiş, almak için dışarı çıktım. Sağa sola saldırıp nöbetçi eczane arıyorum. Birden, durup dururken içim cız etti. Bir baktım gene aynı karın ağrısı. Öyle özlemişim ki seni... Dönerken bir meyhane gördüm; bir içeri girdiğimi hatırlıyorum, bir de rakıya yumulduğumu! Arkasından en az dört cigaralık... Sonra gözümü bir açtım karşıdan karlı dağlar geçiyor. Bir daha açtım, başımda bir çocuk: "Kalk ağabey!" diyor, "Kars’a geldik." Otobüsten indim, yürümeye başladım. Dedim, "Allah’ım neredeyim ben, burası neresi?" Sonra güç bela burayı buldum. Kapının önünde durup düşündüm; dedim: "Bekir bu kapı ahiret kapısı, burası Sırat köprüsü. Bu seferde geçersen, bir daha geri dönemezsin, iyi düşün." Ama olmadı, dönemedim. Sonra "Bak oğlum!" dedim kendi kendime, "Yolu yok çekeceksin. İsyan etmenin faydası yok, kaderin böyle. Yol belli, ey başını usul usul yürü şimdi!.."

Bu filmi izleyip bir seyler hissetmek isteyen insanlar goruyorum bu film insana yeni bir seyler hissettirmez yasadigi dramalari hatirlatir ne sanslisiniz ki cikmaz yollara girmemis, olmayacak sevgilerle yuzlesmemissiniz o takintili ruh halini saplantili inatlari yasamamis kivranip aglamamissiniz sansinizin kiymetini bilin.

Gerçekten insanın içini karartan bir yapıt.Yaşanan pislikleri gün yüzüne en sağlam şekilde çıkaran bir film diyebilirim.Huzursuzlukta zirve yaratmak için sunulmuş izleyiciye.Başarısız değil aksine en gerçekçi ve etkileyici filmlerin başında gelir.Masumiyeti de izledim , orda daha iğrenç şekilde göz önünde her şey.Farklıydı, umarım dünyada böyle olaylar yaşanmaz bir daha.

Ve baktı ki olmadı, bir kenarda kafasına sıktı Bekir...

"Yolu yok çekeceksin. İsyan etmenin faydası yok, kaderin böyle.Yol belli eğ başını usul usul yürü şimdi."

Yapma be uğur sen hiç sensiz kalmadın bilmiyorsun

isyan etmenin faydası yok kaderin böyle. yol belli eğ başını usul usul yürü şimdi.. yansın sigaralar be

Yıllardır aynı ağrılar, dolup taşan, içim içime sığmayan dile getirmeyi bile beceremediğim aynı özlem..

Önce kader filmi ardından masumiyet...hiç bıkmadan iliklerime kadar yaşadım filmi nedendir bilmem ama Bekir karakterinde kendimi buldum. filmde delicesine sevipte hayatı mahfolmuş insanların neler çektiği anlatıyor. hayatta böyle değil mi zaten? zagros gibiler vardır hiç rölü olmamasına rağmen dünya etraflarında döner Bekir gibiler vardır hep göz önünde olup kimsenin seni takmaması,ve bekir gibiler vardır ki sevipte karşılık alamayışı... Bir tarafta Bekir oğlum kaderin böyle çekeceksin yol belli eğ başını usul usul yürü Diğer taraftan yusufun abla seni seviyorum dediği dünya edebiyatında adı konulmamış dramatik haykırışı... 9 aydır sigarayı bırakan bana sigarayı tekrar başlamama sebep olan kader ve masumiyet gibi Türk sinema tarihini adını altın harflerle yazan zeki demirkurbuzun koskoca iki eseri... Normalde pek yorum yazmam ama bu yorum bursa dursun ilerde dönüp tekrar izlerim Evet efendim burası kaybedenler kulübü...

Bu hayatta ya zagor olursun,tüm hikaye etrafında döner. Ya da Bekir olursun,tüm hikaye sırtına biner..

Herkesin vardır bir Uğur’u. Her Uğur’unda bir Zagor’u...

Bu sevmek değil, takıntı. Bu tedavi edilebilir bir hastalık. Lütfen kendinize yazık etmeyin. Bekir çok abartı hali ama buna yakın seviyorsanız lütfen tedavi alın. Kimse için hayatınızı mahvetmeye değmez

Uzun hikaye. Karışık. Bu kaltakla aynı mahallede büyüdük. Mevlanakapı’da. Babası zabıtaydı. Alkolik, hasta bir adamdı rahmetli; erkenden de gitti zaten. Bu anasıyla yoksul, perişan. Bizim tuzumuz kuruydu; hacı babam yapmış bir şeyler. Bir de Zagor vardı. Bizim eski evin kiracısının oğlu. Babası filmciydi Yeşilçam'da. Cepçilik, arpacılık... her yol vardı itte; ama sevimli, yakışıklı oğlandı. Bizimkini aşık etmiş kendine. Ben efendi oğlanım, okul mokul takılıyorum o zamanlar. Öylece büyüdük gittik işte. Ne bok varsa hep askerliği beklerdim. Dört sene kaldı, üç sene kaldı... sonunda o da geldi, gittik. Bizde de herkes bunu bekliyormuş, gelir gelmez yapıştılar yakama. Ev düzüldü, kız bulundu, çeyiz falan filan... nikahlandık. İki taksi bir dükkan verdi peder. Dükkanda koltuk moltuk satardım. Bir gün bu orospu çıkageldi. Hiç unutmam, görür görmez cız etti içim. Böyle basma bir etek, dizine kadar, çorap yok, üstünde açık bir bluz, saçlar maçlar... pırlanta anlayacağın. Şunun bunun fiyatını sordu, dalga geçti benimle. Kanıma girdi o gün. Tabii taktım ben bunu kafaya. Ertesi gün bir soruşturma... dediklerine göre yemeyen kalmamış mahallede; ama asıl Zagor’a kesikmiş. Zagor da kaftiden içerde o sıra. Bir gün, süslenmiş püslenmiş, zırt geçti dükkanın önünden. Yazıldım peşine. Tuhafiyeciye gitti, pastaneden çıktı, minibüs, otobüs, geldik Sağmalcılar’a. Benim içimde bir sıkıntı. İşi anladım tabii, Zagor’u ziyarete gidiyor. Bir tuhaf oldum. Piçi de kıskandım. Uzatmayalım, çaresiz evlendik ötekiyle. O ara Zagor içeriden çıktı. Sonra bir duyduk, kaçmış bunlar. Altı ay mı bir sene mi, kayıp. Hep rüyalarıma girerdi orospu. O gün dükkana gelişini hiç unutamadım. Benimkine bile dokunamaz oldum. Sonra bir daha duyduk ki iki kişiyi deşmiş Zagor. Biri polis. İkisinin de gırtlağını kesmiş. Karakolda beş gün beş gece işkence buna. Arkadaşlarının öcünü alıyorlar. Kaltağa da öyle. Önce öldü dediler Zagor’a, sonra komalık. Ankara’da oluyor bunlar. Bizimki bir gün çıkageldi mahalleye. Zagor içeride, en iyisinden müebbet. Bir sabah dükkana geldim, baktım bu oturuyor. Önce tanıyamadım, anlayınca içim cız etti. Cız etti de ne? Tornavida yemiş gibi oldum. Çökmüş, zayıflamış, bembeyaz bir surat; ama bu sefer başka güzel orospu. Orhan'ın şarkıları gibi. Kalktı böyle, dimdik konuşmaya başladı. Dedi “Para lazım, çok para”. Zagor’a avukat tutacakmış. “İleride öderim” dedi. Esnafız ya biz de, “Nasıl?” diye sormuş bulunduk. “Orospuluk yaparım” dedi, “... istersen metresin olurum”. İçime bir şey oturdu, ağlamaya başladım. Ama ne ağlamak! İşte o gün bir inandım orospuya, tam yirmi yıl geçti. Uzatmayalım, Zagor’a müebbet verdiler. Ama rahat durmaz ki piç! Ha birini şişledi, ha firara teşebbüs... o şehir senin bu şehir benim, cezaevlerini gezip duruyor... orospu da peşinden. Sonunda dayanamadım, ben de onun peşinden. Önce dükkan gitti, ardından taksiler. Karı terk etti, peder kapıları kapadı. Yunus gibi aşk uğruna düştük yollara. İş bilmem, zanaat yok. Bu durmuyor hiç. İlk yıllar ufak kahpeliklere başladı, sonra alıştı. Gözünü yumup yatıyor milletin altına. Gel dönelim diye çok yalvardım. Evlenelim, pederi kandırırım, Zagor’a bakarız... yok. Kancık köpek gibi izini sürüyor itin. Ne yaptı buna anlamadım. Kaç defa dönüp gittim İstanbul’a. Yeminler ettim. Doktorlar, hocalar, kar etmedi. Her seferinde yine peşinde buldum kendimi. Bir keresinde döndüm, biriyle evlenmiş bu... hamile. Beni abisiyim diye yutturduk herife. Nedense rahatladım, “ohh” dedim, kurtuluyorum. Bu da akıllanmış görünüyor. Yüzü gözü düzelmiş, çocuk diyor başka bir şey demiyor. Sinop’ta oluyor bunlar. Ben de döndüm İstanbul’a. Doğumuna yakın, Zagor bir isyana karışıyor yine. Hemen paketleyip Diyarbakır Cezaevi'ne postalıyorlar. Çok geçmeden bizimki depreşiyor yine. O haliyle kalk git sen Diyarbakır’a, üç gün ortadan kaybol... Herif kafayı yiyor tabii. Dönünce bir dayak buna... eşek sudan gelinceye kadar. Kızın sakatlığı bu yüzden. Sonra çocuğu doğuruyor. Durum hemen anlaşılmamış. Ortaya çıkınca bir gece esrarı çekip takıyor herife bıçağı. Çocuğu da alıp vın Diyarbakır’a, Zagor’un peşine. Allahtan herif delikanlı çıkıyor da şikayet etmiyor. Ben o ara İstanbul’da taksiden yolumu buluyorum. Epey bir zaman böyle geçti. Yine her gece rüyalarımda bu. Zagor’un Diyarbakır Cezaevi'nde olduğunu duymuştum o sıra. Bir gece bir büyükle eve geldim, hepsini içtim. Zurnayım tabii. Bir ara gözümü açıp baktım, karlı dağlar geçiyor. Bir daha açtım, başımda bir çocuk, “Kalk abi, Diyarbakır’a geldik” diyor. Baktım, sahiden Diyarbakır’dayım. Bir soruşturma... Kale Mahallesi vardır oranın. Bir gecekonduda buldum. Malımı bilmez miyim? Görünce hiç şaşırmadı. Hiçbir şey demedik. O gece oturup düşündüm. Oğlum Bekir dedim kendi kendime, yolu yok, çekeceksin. İsyan etmenin faydası yok. Kaderin böyle. Yol belli; eğ başını, usul usul yürü şimdi. O gün bugün usul usul yürüyorum işte.

Kafam her güzel olduğunda sırf içim cız etsin diye bu sahneyi izleyip kendime iyilik ediyorum.

herkesin inandığı bi şey vardır bu amına kodumun dünyasında benimkide sensin anlasana🚬

Asik oldum cocuklarimi terkedeyim, asik oldum karimi kocami aldatayim birileri de beni kahraman yapsin ne guzel İstanbul be :D Hadi erkekler neyse de kadinlarin Bekir sevgisini hic anlamadim. Hanimlar hep Uğur gibi sevileceginizi sanmayin, bu hayatta Bekir'in karisi olmak da var.

Ufuk Bayraktara güzel bir mafia filmi gider EZEL de ramiz karaeskinin gençliğinde çok güzel rol yapıyodu bu adama yakışır..

türk sinemasının en sağlam oyunculuğu. böyle bir sahne yok!

Sadece Ufuk Bayraktar derim....yolu yok cekeceksin...isyan etmenim bi faydasi yok...kadein böyle...Artik şu Oscar`ı verin Ufuğa...

- Abi kalk kars'a geldik... ulan bekir. 🚬

"Yol belli. Eğ başını, usul usul yürü şimdi!". Hepimizin yolu belli, kafamızı eğip usul usul yürümek zorundayız. Hayat bu kadar işte. Seçme şansımız bile yok...

Hayat beni 'salak bu adam' dediğim Bekir'in konumana getirdi. Şu an o kadar iyi anlıyorum ki seni Bekir...

çoluk çocuk evde hasta ilaç bekliyor, bekir bey meyhaneye gitmiş gözünü açmış kars'ta bulmuş kendini, bu onun kaderiymiş falan. Yorumlarda ah bekir'in aşkı ah kader diye ağlayanlar görüyorum. Şaka mısınız siz ya? romantize ettiğiniz şeye bak allahaşkına . delirdim filmi izlerken. bi sal arkadaşım ya. bi tane düzgün insan yok filmde

Bekir uğura aşıktı , uğur zagora , zagor ise suça...

Bekirde kendimi bulacağım aklımın ucundan bile geçmezdi. Şimdi aynı bokun içindeyim. Allah kimseye böylesini yaşatmasın

İnsan yanındaki ile yaşar kalbindeki ike ölür.

Bu yaşananları anlatan oyuncu ne kadar iyi olursa olsun, yaşananların altında ezilir.. Bilen söylemez söyleyende bilmez, sus şimdi....

Allah herkese ömrünü doğru insanlar doğru amaçlar için harcamayı nasip etsin. Benim bu filmden aldığım ders bu

İşlenilen aşktan, caresiziklerinden ziyade geride kalan hayatlar bana çok dokundu. Bir insanın bir tutku veya sözde aşkı uğruna kendini etrafindakileri yok sayması ve heba etmesi bana uçuk bi örnek gibi göründü. Aşkla birlikte hırs ve takıntı da gözünü kör etmiş olmalıydı. Gerçekten uğur onu sevmeyi denese belki de vazgecerdi. Belki de bekire cazip gelen imkansızlıktan aldığı zevkti

Ulan her şey yerli yerinde, içimde yine bir sıkıntı. Yine karşıma geldi bu sahne.. Huzursuzlanmaya geldim.

Zeki demirkubuz’un hem masumiyette hem de kaderde aynı tiratı oynatmasının güzelliği

Peşinden 1 kere gittim oda 1 kere geldi şimdi 2 oğlum var onunda bir oğlu muhasebeciyle evlenmis eskisi gibi hergun aklıma gelmiyo 2 günde 1

karın ağrısını hissediyorum. ne zor sevdiğinden ayrı kalmak. bambaşka hayatlar yaşamak. özlemek. dibine kadar özlemek. çok güzel film. çok içli. hayatın filmi. herkesin bir kaderi var(!) . yoksa kader dediğimiz bahanemiz mi. özledik çok. özlerken yoksayıldık. belki de özlediğimizin hiç aklına bile gelmedik. silindi her şey. geriye sadece biz kaldık. dinmeyen bir karın ağrısı...

İnsan bir saplantı uğruna çürür mü ? Çürür işte ! Her şey gerçek iken insan son 20 yıl hayal gibi yaşar ve çürür.

YOLU YOK ÇEKECEKSİN. İSYAN ETMENİN FAYDASI YOK. KADERİN BÖYLE.. YOL BELLİ. EĞ BAŞINI USUL USUL YÜRÜ ŞİMDİ

Kalk abi diyo Kars'a geldik

baktım olmuyor bi kenarda kafama sıkarım...

"Birden durup dururken içim cız etti. Bi baktım yine aynı karın ağrısı. Öyle özlemişim ki seni.." Kurmadan duramıyorum biri mi var hayatında yoksa gerçekten heyecanın mı bitti ?

Ulan her izlediğimde ayni etkiyi alıyorum amk bu Nası bi sahne

Kalk abi Karsa geldik Sahnesinde otobüsteki göz altı torbalarının uykusuzluktan Şismesi için bekir karakterini oynayan Ufuk bayraktarın 2 gün uykusuz kalması istenmiştir.Bir röpörtajda Cem Yılmaz' Bekir karakteri için neden ben oynamadım demiştir.Zeki Demirkubuz her ayrıntıyı düşünmüştür filmde.İzleyeceğini filmdeki tüm dakikalar emektir,özveridir,Demirkubuzun ustalık eseridir.

Ufuk Bayraktar baba adamsın harbi

Benim gibi kader filmine kafayı takan var mı çok merak ediyorum ilk izlediğim zaman çok büyük etkisi oldu bende O kadar hayatın içinden ve hayatın gerçeklerini gözler önüne seriyordu ki Bekir değilde kendimi izliyormuşum gibiydi ardından masumiyet ve tünelin sonundaki adam ZEKİ DEMİRKURBUZ yazgı bekleme odası Bulantı Kor C blok ... insan olma durumunun özü saydığı, aşk, acı, suç ve kader gibi insanın ve aslında yaşamın karanlık tarafının görünümlerini içeren, hikâyesini bunlar üzerinden kurgulayan eşsiz bir yönetmen Bu filmleri izleyip psikolojiyi bozmamak elde değil gerçekten

2 haftadır unuttum diye kendimi kandırıyorum ama onu hatırlatan bir şarkıda geldi yine aklıma özet olarak 'yine aynı karın ağrısı'

Bu filmden etkilenenler Bekir’den ya da hikayeden değil de o günlerin özlemi filmdeki gerçekçiliği sanki o günlerde yaşıyormuşuz gibi hissettirmesidir.

Ne yaparsaniz yapin icinden cikamayacaginiz bir sevdaya kalkismayin.. ileriye baksan aklin geride kalir, geride kalsan aklini yitirirsin. Bu bir cikmaz yoldur gecsede izi kalir hic yasanmamis olarak sayamazsin .. baktin olmuyor vinn

Ben her kafam attığında bu sahneyi izlemek zorunda olduğum kanısına nasıl ikna oldum. Kendime soruyorum

Kader filminin kaderim olacağını nerden bilebilirdimki kader filmini izlemeden önce şimdi kaderimi yaşıyorum

Birden durup dururken içim cız etti. Bi baktım gene aynı karın ağrısı öyle özlemişim ki seni.🥂

Şeytan duysa insafa gelir lan nasıl bir kalp bu kadindaki

En sevdiğim sahnelerden biridir

Onun için hayatimi bu hale çevirecegim diye korkuyorum. Tüm hayatimi onun cevresinde gecirmeye raziyim gibi hissediyorum. Yuzume hic bakmasa bile . Hic sevmese bile.

Film kendisi çok iyi ama bu sahne ise mükemmel. Ufuk Bayraktar da ne kadar büyük bir oyuncu olduğunu tekrar tekrar göstermiş

son bi kere görmek için yalvardım aynı Bekir gibi ağladım niye böyle üzdün beni beyza

Durup duruken içim cız etti yine aynı karın ağrısı öyle özlemişim ki seni dönerken bi meyhane gördüm bi tek içeri girdiğimi hatırlıyorum bide rakıya yumulduğumu arkasından en az dört cigaralık sonra gözümü bi açtım karşıdan karlı dağlar geçiyor başımda bi cocuk kalk abi diyo karsa geldik otobüsten indim yürümeye başladım dedim allahım neredeyim ben şburası neresi sonra güç bela burayı buldum kapının önünde durup düşündüm dedim Bekir bu kapı ahiret kapısı burası sıraat köprüsü bu sefer de geçersen bi daha geri dönemezsin iyi düşün dedim düşündüm düşündüm ama olmadı dönemedim sonra bak oğlum dedim kendi kendime yolu yok çekeceksin isyan etmenin faydası yok kaderin böyle

Durup duruken içim cız etti yine aynı karın ağrısı öyle özlemişim ki seni dönerken bi meyhane gördüm bi tek içeri girdiğimi hatırlıyorum bide rakıya yumulduğumu arkasından en az dört cigaralık sonra gözümü bi açtım karşıdan karlı dağlar geçiyor başımda bi cocuk kalk abi diyo karsa geldik...

"aşk bir dengesizlik işi.."

Öyle özlemişim ki seni...

Nurcan , o gündür bugündür eğdim başımı usul usul yürüyorum şimdi

Bundan 10 yıl önce böyle kuvvetli tiradların olduğu videolarda, İnsanlar sevdiklerinin isimlerini yazar,çektiklerini anlatırdı. Toplum o kadar değişti ki, Bir aşkın öznesi olmaktan vazgeçip instagramın kibirli sahte mention olmayı seçti. Artık güzel günler bitti, Daha kötü günler kaldı. Duygularını kaybetmiş bir toplumda bir kör gibi elimizle yoklayarak ilerliyoruz. Üstümüze çamur sıçramasın diye dua ediyoruz

Erkek evladı olan anneler size söylüyorum; evlatlarınızı öyle güçlü yetiştirin ki bir kahpe uğruna hayatını mahvetmesin.

Yaşamın dibini görebilmek için...

Ufuk abim Allah kurtarsin. Bu filmindeki bekir karakterinde beni anlatmissin sanki. Bizde düştük bir ugurun pesine yolu yok cekiyoruz.

old but gold

hayatımın arka planında oynayan sahne.

Sonra gözümü bir açtım karşıdan karlı dağlar geçiyor. Bir daha açtım, başımda bir çocuk “kalk abi” diyor “Kars'a geldik.” Otobüsten indim, yürümeye başladım. Dedim “Allah'ım nerdeyim ben, burası neresi ?”

Bekir gibiyim. Bekir gibi bir gece...

yazıkmış kılmış tüymüş hepsi hesap edildi bunların

Hayat hala oyle bir gelisme yok insanlar yine acimasiz

düşündüm düşündüm ama olmadı. dönemedim.

Vermedin şu Bekire Bi tüm ülke geçti üstünden

Kaderi eskiden izlemiştm . Masumiyeti izlerken Bekir’ in Bekir olduğunu anlamamıştım . İkisi de çok farklı bir dünya

Askerde izlemistim psikolojim bozuktu hepten bozulmustu askerlik bitene kadar muptezel gibi gezdim

Burası ahiret kapısı burayı geçersen birdahada geri dönemezsin ...

Hani diyordun ya "kader utansın" işte aynen öyle kader utansın 🌿

birden durup dururken içim cız etti'

Müslüm ün sende kalmış diye bir şarkısı var hep aklıma bu şarkıyı getiriyor

YAZIKMIŞ KILMIŞ TÜYMÜŞ BUNLARIN HEPSİ HESAP EDİLDİ DİYORUM SANA

Yazıkmış kılmış tüymüş hepsi hesap edildi bunların..

Ulan be buralar da kimse yokdu iyi izlenmeye gelmiş demek ki aşk acısı çeken oranları artmş

küçükken izlemiştim de demiştim ne abartmışlar anlamamıştım sonra baktım ben bekir olmuşum kaderim benim de belli yolu yok çekiyorum

Sinema tarihinin en tesirli finali.. Titanic, bak işine koçum..

ulan çok sevdim ben de, her şeyden çok sevdim senelerce. bu senelerde soğuk attığı tonla dönem oldu, bir kez aklımdan geçmedi yapmak ama son seferinde çektim kafayı gittim başka birisiyle birlikte oldum. vicdanım el vermedi söylememeye, içim içimi yedi. bir gün söylemedim, iki gün söylemedim, üçüncüsünde götüm yemedi, vicdanım rahat bırakmadı söyledim aldattığımı onu. belamı sikmesini beklerdim, ağzıma sıçmasını, vurup kırmasını isterdim. ama olgun karşılamakla yetindi, yemişsin bir bok katlanacaksın sonuçlarına dedi. bir şey diyemedim, herkese siktir çekmiş olduğum hayatta tek varlığımdan uzak kaldım bi süre. ama dayanamadım aga, bi ay oldu sürekli denedim ulaşmayı, ulaştığımda yalvardım geri dönmedi hiçbir zaman. bi ay daha geçti unutmayı bekledim yine geçmedi. en son bugün dayanamadım gittim. sensiz olmuyor dedim, beni affet dedim ağladım zırladım. bir anda demesin mi emin ol ben de senin kadar iğrenç bir insanım, çok daha iğrenç bir insanım diye. söyle amına koyim dedim senin iğrençliğine bile canım feda olsun. anlatmaya başladı. benim aldatışımdan bile önceleri, eski sevgilisiyle görüşmüş, yemiş içmiş sıçmış, yatıp kalkmış. bana soğuk attığı, ayrılmaya yaklaştığımız tüm anlar işte bu yüzdenmiş. benim başımdan aşağı kaynar sular döküldü ama yine de o kimsenin uğramadığı sokakta elimi duvarlara vurmaktan başka hiçbir ieyle kendimi avutamadım. ve döndğm ona dedim ki her şeyini affederim, hayatımı sana adarım. bak ben de yemişim bir bok sen de yemişsin. gel dedim, her şeyr devam edelim kaldığı yerden. sen delirmişsin dedi, ben hala onu(eski sevgilisi) seviyorum dedi. hatta ve hatta hep onu seviyordum dedi. beni kullandın mı dedim? hayır, asla aklımdan böyle bir şey geçmedi dedi. en azından şu kasımla mayıs arasında gerçtekn bir kez olsun aklıma gelmemişti o dedi, sadece sen vardın dedi, af diledi. af dilenecek bir şey yok, ben senin her şeyine tamamım dedim ellerinden tuttum yeter ki evet de dedim bundan sonra kaç sene yaşayacaksam tüm yıllarım senin olsun dedim. saçmalıyorsun, delisin senden başka cevap işitmedim. haydi gel gidelim artık diye elini uzattı. sen git ben gelemem dedim, ayağa kalkacak mahalim yok hayatımı kaydırdın dedim ağlayarak. hayatımı kaydırdın, tüm hayatım kaydı dedim. yapma böyle dedi sarıldı marıldı, ama ne fayda... haydi kalk gidelim artık dedi tekrardan. yeter amına koyim gidiyorsan git dedim tamam o zaman dedi ağlayarak döndü arkasını gitti. şimdi ben bekir, o uğur, eski sevgilisi olacak orospu çocuğu da zagor değil de kim?

Büyüdüğün evin duvarlarında sevgi yoksa kaldığın tüm evlerde üşürsün

bu sahneden sonraki sahnede bekirin çocuğuna aldığı ilaçlar ve kapının açılması nedense çocuk sanki Bekir'inmiş dememe sebep oldu ayrı yine aynı sahnede bekirin hayal ettiği şeyi çok farklı ve apayrı bir durumda yaşaması da insanların hayalleri ve gerçeklerin yaşattığı uçurumu birkez daha gözümüze getirdi

Sen de anla artık başka yolu yok bunun. Yazıkmış kılmış tüymüş hepsi hesap edildi bunların ya! Her şeye hazırım diyorum sana. De ki iyilik ediyorsun, de ki sevap işliyorsun. Herkesin inandığı bir şey var bu a hayatında benimkisi de sensin napıyım?!

şu hayattaki tek korkum bekir gibi sevmek

Her delikanlı bi gün Bekir olmuştur, her Bekir’in de bi Uğur’u olmuştur…

Eyip başımı usul usul yürüdüm ama yine sizin sokağa vardım gözüm

Allah Bekir gibilerin sayısını azaltsin amin

Suçumuz günahımız neydi de böyle bir filme denk geldik böyle bir kıza vurulduk

Baktım olmuyor, bir kenarda kafama sıkarım.

Sen ona o başkasına hep böyle değil miydi zaten imtihan ne garip bir şey hem beni siniyor hem zorluyorsun hem şükür ettirip hem isyan ettiriyorsun hem cenneti gösterip hem cehennemi gösteriyorsun.

Herkesin bi Zagor'u vardır, birde uğur olmuşluğu ve Bekir'i harcamışlığı... Bazı aşklar hastalık gibidir, bilirsin ama yinede düşersin o kuyuya.