Medyczne zero staje się jednym z moich ulubionych formatów na całym kanale. Świetna robota

Jestem pielęgniarką specjalistką w dziedzinie pielęgniarstwa anestezjologicznego i intensywnej opieki z 10-letnim doświadczeniem w warszawskich placówkach medycznych. Niestety, nie dziwi mnie brak zainteresowania studiowaniem kierunku pielęgniarstwa. Nasza praca jest niezwykle wymagająca zarówno fizycznie, jak i umysłowo. W mediach wciąż funkcjonuje stereotypowy wizerunek pielęgniarki w krótkiej spódniczce, której głównym zadaniem jest podanie basenu pacjentowi i służenie lekarzowi. Uwierzcie, że mam więcej kompetencji po studiach, licznych kursach i specjalizacji. Cóż lobby lekarskie. Od 2011 roku pielęgniarstwo jest samodzielnym zawodem. Opiekunki medyczne osiągnęły więcej bez wsparcia izb i związków zawodowych. A jakie są benefity bycia pielęgniarką? Praktycznie żadne. A przepraszam, pogłębianie uczucia baku szacunku do mojej profesji. Boli to, ze Mistrzyni Manicure jest bardziej szanowana niż pielęgniarka. Pracownik Ubera z pakietem medycznym ma większy dostęp do opieki zdrowotnej niż my. Warunki pracy? Witamy w PRL. Dla szpitala jesteśmy jedynie złem koniecznym, jakoś naszych usług jest mało istotna. Problemy związane ze specyfiką oddziału intensywnej terapii musimy rozwiązywać sami. Często słyszę: „Nie pasuje ci, to zmień pracę.” ;) Lubię swoją pracę, czuję, że robię coś ważnego. Wiem, że problem tkwi w systemie, a nie we mnie. Czy chce zmienić zawód - tak, czy znajome pielęgniarki mówią o chęci zmiany zawodu - tak. To przykre.

Moja mama przez rok chodziła do terapeuty, żeby przepracować moment oddania mojego chorego taty do specjalnego ośrodka. A gdy już z tatą było naprawdę źle i mama już nie miała wyjścia i musiała go oddać, to się zaczął problem ze znalezieniem miejsca. Tak naprawdę czeka się aż ktoś umrze, żeby ośrodek mógł przyjąć kolejnego pacjenta. U mojego męża cała rodzina jest skłócona z powodu chorej babci- czy ma zostać w domu czy ją oddać do ośrodka. Babcia zmarła 20 lat temu, a rodzina nadal ze sobą nie rozmawia. Ogromny problem społeczny. Dobrze że o tym mówisz.

Jestem fizjoterapeutą, pracuję na ciężkim oddziale neurologii, to wszystko o czym powiedzieliście obserwuje na codzień. W przestrzeni publicznej nawet słowa nie poświęca się opiece nad osobami starszymi

Przeżyliśmy babcię z Alzheimerem i ojca z Parkinsonem. Przerażające choroby. Straszne dla pacjentów, niszczące dla bliskich

Kosik otwiera oczy na wiele zagadnień.

'Przedszkola' dla seniorów sa cudownym pomysłem i dobrą alternatywa dla osób które nie chcą oddać swoich rodziców na stałe do domu opieki. U mnie w mieście jest cudowna 'Przestrzeń Seniora', która opiekowała się moim dziadkiem, gdzie przeżył cudowne chwile - zajecia manualne, fizyczne. Powinno być więcej takich miejsc!

Temat niezwykle w punkt. Większość z nas stoi lub pewnego dnia stanie przed koniecznością zorganizowania opieki bliskiej osobie. Opiekowałam się dwójka rodziców w ramach domowego hospicjum, wciąż organizuje opiekę babci z zaawansowaną demencją. Dopiero w obliczu podobnych wyzwań uświadamiamy sobie jak bardzo system jest do bani i jak zdaje się udawać że starość, przewlekła wyniszczająca choroba i powolne umieranie nie istnieją.

Mam koleżankę, która za mieszkanie wprowadziła się do starszej cioci aby się nią opiekować. Ciocia.byla bardzo złośliwa w swoij4j chorobie, nie można było jej zostawić na moment bo potrafiła wymazac ściany kalem...wszyscy płakali z wyczerpania.Trzeba mieć ogrom siły

Zawsze myślałam (jak większość społeczeństwa), że oddanie bliskiej osoby do domu spokojnej starości lub podobnej placówki to barbarzyństwo. Moje zdanie uległo zmianie, kiedy sama zaczęłam w takim domu pracować. Jest to najlepsza opcja dla rodziny i dla osoby starszej. Ważne, aby to załatwić jeszcze, kiedy taka osoba jakoś sobie radzi. Prawdą jest, że niestety taka opieka jest droga i często na taki pobyt składa się cała rodzina. O taką osobę trzeba dbać trzeba umieć ją podnieść, obrócić, umyć tak aby sobie nie zrobić krzywdy i jej. Trzeba nauczyć ją jak wstawać z łóżka (co wcale nie jest takie oczywiste). Jak ułożyć aby nie pogorszyć stanu zdrowia. To mogłoby się wydawać są proste i oczywiste rzeczy, ale wcale tak nie jest. Często trafiali do nas pacjenci w opłakanym stanie, lub sama rodzina przez to, że nie miała wiedzy jak pomóc strasznie pogarszała całą sytkację. Placówka w której pracowałam miała raz na czas rozmowy z psychologiem, terapie zajęciową, wspólne śpiewanie i aktywności dostosowane do podopiecznych, fizjoterapię. Ludzie, którzy byli pozamykani w mieszkaniach bez kontaktu z innymi nagle odżywali. Mieli z kim porozmawiać, ponarzekać, pośpiewać, pograć w karty. Razem spacerowali i nawet od czasu do czasu jak był budżet organizowaliśmy małe wycieczki. Mimo wszystko najgorzej miała rodzina i podopieczni dotknięci Alzheimerem, straszna choroba, która zmienia człowieka. Wszyscy robią co mogą, aby spowolnić postępowanie, ale tak naprawdę zawsze jest gorzej i każda taka historia kończy się dramatem. Człowiek umiera, nie poznaje rodziny, personelu, znajomych, a na końcu nawet sam siebie.

Jak tak słucham tej serii to jedyne myśli jakie mi do głowy przychodzą to "jest źle a będzie jeszcze gorzej". Zdecydowanie trzeba dbać o zdrowie, żeby jak najdłużej zachować sprawność.

W podobnej sytuacji sa matki dzieci niepełnosprawnych.😢😢😢

KA-PI-TAL-NY odcinek ! Wgl cała seria ZERO znieczulenia jedna z lepszych na tym kanale. Obnaża cały system medyczny i NFZ. Wczoraj właśnie pochowałem Babcie która zachorowała na Parkinsona 10 lat temu, ostatni rok spędziła w DPS, wcześniej na oddziale opiekuńczym 2 lata( co i tak było już mocno przeciągnięte czasowo) opieka potrzebna 24h przez 7 dni w tygodniu... Jej emerytura nie wystarczała na pokrycie pobytu, na resztę musiała zrzucać się rodzina... To jest straszne

Jedyny kanał i panowie lekarze, którzy o tym poruszają. To jest bardzo duży problem. Jesteśmy pozostawieni z tym sami. Ja już jestem psychicznie i fizycznie wyczerpana opieką nad seniorem, a sama jestem niepełnosprawną 60kilku latką

Wyobrażam sobie jak może wyglądać opieka nad osobą, która nie pamięta podstawowych rzeczy 😢 mama choruje na schizofrenie i wszystkie jej epizody, kiedy robiła zupełnie nieobliczalne rzeczy, przeżywaliśmy całą rodziną. Gdy w końcu udało się ją oddać do szpitala na leczenie zawsze miała nam to za złe, nie rozumiejąc, że mogła zrobić sobie i innym krzywdę. Przy okazji proszę o odcinek o opiece psychiatrycznej w PL, bo to jest cyrk na kółkach 🤦🏻‍♀️

To co jest pokazane w służbie zdrowia zaczyna się dziać w innych zawodach. Ja pracuję jako inżynier w sektorze budowlanym. W ciągu ostatnich 10 lat z całego sektora budowlanego ubyło ponad 100 tyś pracowników i to zaczyna być widoczne. Jak jedzie się na budowę to większość wykwalifikowanych pracowników ma koło 40-50 lat. Nie ma dużo ludzi młodych, którzy chcą pracować na budowach. Społeczeństwu marzą się nowe porty, autostrady, CPK, koleje dużych prędkości, nowe mieszkania. Lepiej naciskajcie na polityków żeby te inwestycje zaczynali budować jak najszybciej. Za 10-15 lat nie będzie miał ich kto wybudować.

Jako 24 latka szczerze mnie przeraził ten odcinek

Poruszyliście niewygodny i trudny temat... Ważnym problemem jest również dostępność specjalistow dla starszych i samotnych osób z mniejszych miejscowości. Serce boli jak masz świadomość, że niektóre osoby muszą wstawać o 2, 3 rano, aby mieć mozliwość dojazdu chociażby do poradni specjalistycznej 😞 Moja mama jest pielęgniarką w wieku przedemerytalnym i widzę jaki ogrom pracy wkłada w to, aby utrzymać swoich rodziców w "dobrej kondycji". Dziękuję za naprawdę ciekawą rozmowę. Życzę nam wszystkim dużo zdrowia, siły i rozwiazań systemowych 🫶

Jestem studentką Zarządzania w Ochronie Zdrowia na UJ. Niby uczą tego samego, niby to wiem, ale jak Cię słucham to dopiero wtedy wszystko zapamiętuję. Uwielbiam tę serię i rozszerzać wiedzę w tych tematach!♥️

Mając 20-pare lat opiekowałam się przez rok dziadkiem w takim stanie. To jest naprawdę strasznie ciężka praca 24 na dobę a jeszcze przy tym człowiek musi być silny psychicznie bo widzi jak bliska osoba powoli odchodzi.

Bardzo ważny format, dziękujemy za tak dużą dawkę wiedzy. Mam nadzieję, że nasz rząd wychyli się ponad swoją kadencję i poczyni ważne kroki w polepszeniu tej sytuacji.

Super program, świetnie przygotowany, jestem pod wrażeniem merytorycznego wstepu! Wielkie dzięki za podjęcie tego tematu..

Ktos, kto nie zna tematu, kto nigdy nie musial zajmowac sie osoba nieautonomiczna, nie powinien nikogo oceniac. Polska jest krajem w ktorym podjecie decyzji o oddaniu rodzica do domu opieki, sprawia bol. Polacy zwykle unikaja tego, dopoki tylko moga, czesto latami bez dnia odpoczynku, bez przygotowania merytorycznego, zajmuja sie bliska osoba, "bo tak trzeba". Robia tym krzywde i sobie i rodzicowi, ktory przeciez czuje ze jest ciezarem. Na zachodzie Europy to poszlo w druga strone i oddanie rodzica do takiej placowki jest norma. Zanika bliskosc, poczucie obowiazku wobec rodziny na kazdym poziomie. Ale czego wymagac od dziecka, ktoremu nie dano szansy na wyrobienie wiezi z rodzicami, bo rodzice mieli swoje sprawy, a ono od niemowlaka bylo w zlobku, przedszkolu, z opiekunkami, w swietlicach, internatach i akademikach? Ktore babcie widzialo dwa razy w zyciu podczas wizyty w domu opieki?

Jako jedynaczka zawsze bałam się ciężkiej choroby rodziców. Niestety, musiałam zmierzyć się z ta ciężka próbą niedawno. Bardzo dziekuje za ten odcinek.

Bardzo ważny odcinek. Merytorycznie i obiektywnie poprowadzony. Na prawdę kanał zero to wyższy level informacji, a program medyczne zero to już na pewno 🤗

A może jakiś odcinek o wysypie kierunków „lekarskich” które nie posiadają akredytacji a i tak kształcą lekarzy. I o ryzyku jakie to może nieść dla społeczeństwa.

Bardzo ważny odcinek, dzięki! Moja mama (70l) opiekuje się swoją mamą w domu - full service, babcia jest już całkiem leżąca, a kontakt z nią już prawie nie jest możliwy. Taka opieka nad babcią okazała się konieczna parę miesięcy po śmierci mojego taty, którym również mama opiekowała się w domu po udarze (bardzo szybko postępujący niedowład, a w zasadzie paraliż połowy ciała, później już w zasadzie tata był bez kontaktu). Tata nie doczekał się niestety na ZOL, kolejki są na ok 2 lata.

W zeszłą sobotę moja mama przeszla rozległy udar niedokrwienny lewej półkuli mózgu, więc ma niedowład całej prawej strony i afazję- nie mieszkam z mama, więc nie jesteśmy w stanie oszacować ile dokładnie leżała w domu gdy to się stało. Mama została "ustabilizowana" w szpitalu została wczoraj wypisana czyli po 10 dniach... Czy to człowiek zdrowy? Nie. I dokładnie o tym mowi Pan redaktor- co dalej- udało się i Mama została przewieziona bezpośrednio do ośrodka rehabilitacyjnego, gdyby nie to trafiłaby do domu, gdzie jako jedyna corka (siostra jest we Francji na stałe, a mąż nie żyje) przejęłabym opiekę. I powiem szczerze - bardzo się balam, bo nie mam wyksztalcenia medycznego i doświadczenia nad opieką chorą. Mama ma 68 lat i waży 100kg - jest swiadoma, wiec wstyd związany z przewijaniem nie znika od tak - umycie takiej osoby, która przez niedowład nie jest w stanie pomóc jest ogromnym wyzwaniem by wzajemnie nie zrobić sobie krzywdy... Bunt przy braniu lekow czy sprawdzaniu parametrow- to praca na pełen etat za którą nikt nie płaci, a nie zarabiasz opiekując się osoba starsza- tracisz całe swoje życie kochając swojego rodzica strasznie. Wszystkich oceniających zapraszam do spędzenia tygodnia z osobą, która wymaga opieki 24h.... Podobno taki katolicki kraj, ale z opieką nad chorym dzieckiem czy osobą dorosłą zostaje się samemu, a nie każdego stać nawet na dochodzaca pomóc...

Jakbym słyszała opis sytuacji z moją babcią. Dobrze, że powstają takie filmy. I dobrze, że jest przekaz, że ktoś może nie dawać rady. Myślę, że dużo osób potrzebuje to usłyszeć. Jedna z nich jest moja mama.

Nie poruszono ważnego tematu, który jest chyba jeszcze większym tabu niż starzenie i umieranie, a mianowicie prawo do eutanazji. Ja będąc niesamodzielny wolałbym odejść w kontrolowanych warunkach i nie być dla innych obciążeniem.

Świetna robota! Bardzo ważny temat! Dziękuję

Od dwóch miesięcy moja mama (lat 67) opiekuje się moja babcią po udarze (lat 89). Babcia jest leżąca, wymaga opieki 24/7 - karmienia, mycia, zmiany pieluchy itd. Na 4-6 godzin dziennie przychodzi pielęgniarka/opiekunka. Ten czas jest potrzebny żeby mama mogła zrobić zakupy, pójść do apteki czy najzwyczajniej zadbać o własne zdrowie. Koszt opiekunki na tych kilka godzin przekracza wysokość emerytury babci, a przecież są jeszcze koszty mieszkania, leków, jedzenia... Jako cała rodzina mamy dobrą sytuację finansową, więc damy radę, ale widzimy wszyscy jaki to ciężar. Mój tata choruje na parkinsona - na razie jest samodzielny, ale wszyscy wiemy, że w tej chorobie będzie tylko gorzej. Za kilka lat będzie potrzebował opieki, mama też będzie coraz starsza i coraz mniej będzie w stanie ją zapewnić, a ja przecież nie rzucę pracy zawodowej i obecnego miejsca zamieszkania, żeby stać się opiekunką 24/7. Przecież też mam rodzinę! Jasne, że czuję się w obowiązku zapewnić im jak najlepsze warunki i opiekę na starość, tak jak oni się mną opiekowali, ale przecież nie kosztem własnego małżeństwa czy dzieci. Innej opcji niż dom opieki czasem nie ma. Poza tym to nie oznacza, że oddaję i zapominam. Przecież tego rodzica się odwiedza. Swoją drogą takie miejsca dziennego pobytu to też byłoby świetne rozwiązanie pozwalające połączyć pracę zawodową, wychowanie własnych dzieci i opiekę nad starszym rodzicem. Muszą istnieć różne rozwiązania tak jak różne są potrzeby poszczególnych rodzin i samych seniorów.

Moja babcia chorowala Alzheimera, mieszkała sama, ojciec z wojkiem załatwili jej miejsce w domu opieki - tak, nie było miejsca od tak we Wrocławiu. Wynajęli jej mieszkanie + emerytura - pokryło koszt. Codziennie ja odwiedzaliśmy, miała super opiekę, koleżanki, kolegów, zorganizowane zajęcia. Odeszła z godnością i zadowolona. W domu zmarły wszystkie jej koleżanki i sąsiadki.

Super odcinek. Dobrze, że został poruszony temat opieki nad osobami chorymi. Bardzo bym prosił aby w jednym z odcinków został poruszony temat osób niepełnosprawnych i orzekania niepełnosprawności.

Czasem wydaje mi się że takie przedłużanie życia "na siłę" ludziom którzy nie wiedzą że żyją jest niehumanitarne. Jestem po 60tce żeby nie było.

Uwielbiam tę serię, pozostałe rzadko oglądam. Bardzo dziękuję za dzielenie się z nami swoją wiedzą i przemyśleniami ❤

Super odcinek- kazdy powinien go przesłuchać. U prowadzącego i gości widać dużą emaptię i profesjonalizm. Dziękuję!

Moja babcia miała Alzhaimera i demencję, mama opiekowała się nią przez 12 lat, zniszczyło ją to psychicznie i fizycznie, niestety ja jeszcze się uczyłem i nie miałem jak pomóc np finansowo. Pomagałem ile mogłem zanim pojechałem na studia. Rodzina proponowała przekazanie babci do domu opieki, ale moja mama nie chciała się zgodzić. Cały czas jest mi jej żal, mama zmarła parę lat po śmierci babci. W trakcie tego wszystkiego nie jeździła nigdzie na wakacje, nie ruszała się praktycznie z miasta. Wszystko robiła głownie sama. Karmiła, zmieniała pieluchy, myła, smarowała maściami. Jeszcze na początku choroby nie raz zdarzało nam się szukać babci po całym mieście bo gdzieś wychodziła i się gubiła. Potem nie nas pamiętała, często krzyczała na mamę, wyrywała się, bywała złośliwa, bo myślała, że to jakaś obca osoba. Dramatyczne to były chwile, a było tak codziennie. Do tego cały czas sąsiedzi wymyślali niestworzone historie o tym, że babcia jest przetrzymywana siłą w domu, że przez słabą opiekę się jej pogorszyło. Ludziom ciężko zrozumieć jaka to jest okropna choroba. U mojej babci były też choroby towarzyszące, przez co całe dnie i noce, szczególnie przez parę ostatnich lat powtarzała te same zdania, a potem same słowa w kółko i w kółko(Małe zacofane miasto i słaba opieka zdrowotna zapewne też dużo nie pomogły), ciężko wszystkie jej odgłosy nawet opisać. Ściany były w domu cienkie, więc mogę sobie tylko próbować wyobrazić co przeżywała moja mama śpiąc w pokoju obok. Ale nigdy nie przestała się nią opiekować, zawsze bardzo starannie to robiła. Ale zdrowie się jej pogarszało, szczególnie psychiczne. Można by opowiadać więcej, ale jakbym mógł się cofnąć w przeszłość to bym nie odpuszczał tematu przeniesienia babci do specjalnego ośrodka. Ale teraz już nic z tym nie zrobię...

Z każdym kolejnym odcinkiem jestem pod coraz większym wrażeniem! Fantastyczna robota! 💛💛💛!

Super program

Dziękuję za podjęcie tego tematu

Każdy kto nie zajmuje się kimś krytykuje kogoś na kogo taka spadła.. cóż ZAPRASZAM pracy dla pracowników socjalnych full. Niech osoby które to uwiera ustawia się w kolejce i proszę możecie pomóc:)))

Gratuluję panie redaktorze temat ktorego nie porusza się wcale nikt w tym kraju nie przejmuje się jak mają sobie radzić Opiekunowie osób niepełnosprawnych.

Starosc to trzeba zamienic w mlodosc aby ludzie starzy byli wiecznie mlodzi bo inaczej to katastrofa Amen Amen

Teraz wybrażam sobie, że na starość chciałbym mieć dla siebie dostęp do eutanazji, tylko czy mi się nie zmieni na starosć?

Bardzo dobra analiza i rzeczowa dyskusja, otwierająca oczy, dziękuję!

Ja zauważyłam, że najglośniej krzyczą te osoby, ktore wielce sie zajmują sami ale tak naprawde nie dają rady i ich strasi podopieczni są zaniedbani, mają odleżyny, są niedożywieni. Ale jak usłyszą o domu opieki to olaboga ja tak można...

Świetny materiał. 100% prawda. Przyjemnie się słuchało

Ale w opinii publicznej dalej powiela się mit że lekarzy jest za mało, żeby otwierać kierunki lekarskie w każdej wsi. Nikt nie mówi o pielęgniarkach, że to ich potrzeba więcej, że to tutaj jest największy problem. No ale cóż, za 10 lat młodzi lekarze będą się musieli przebranżowić i zostać pielęgniarkami.

Cieszę się, że poruszacie ten temat. Wreszcie ktoś. Choć nie o wszystkich niedomaganiach systemu jest tu mowa. Ale trudno by było o wszystkim, podrzucę jednak: bo nie ma tu o warunkach, w jakich pracują pielęgniarki (nieraz jedna na 10 pacjentów bo taki limit w zatrudnieniu zgodnie z przepisami, niezależnie czy pacjenci są chodzący czy leżący) i opiekunowie medyczni (o ile tacy na oddziałach są, a na wielu ich brak), terminach oczekiwania na hospicjum (domowe czy stacjonarne), na które wielu nie doczeka a w międzyczasie co?, na oddziały paliatywne, do DPS, do ZOL, o braku personelu też w prywatnych domach opieki i że nieraz to co jest na papierze ma się nijak do rzeczywistości nawet za ciężkie pieniądze, o patologiach w transporcie sanitarnym (niezależnie czy tym na NFZ czy tym prywatnym)... Ze standardem leczenia się nie wypowiem, ale bywa różnie i różnie bywa z podejściem lekarzy i umiejętnością komunikacji. Ale to już inna bajka. W każdym razie by być chorym, zależnym czy starym trzeba mieć siły i końskie zdrowie. ... Oczywiście nie ma samych negatywów, bo są jednostki i placówki. Ale to powinien być system... W każdym razie dziękuję za poruszenie tematu i proszę róbcie wokół niego raban. Może wtedy ktoś coś...

Mieszkam w Niemczech zachorowałam tutaj na raka czuję się bezpieczna i zaopiekowana nie mogę wrócic do Polski bo tutaj mam zapewnioną opiekę przykro mi że w Polsce to nie funkcjonuje dzieci nie zawsze mają możliwość zajać się bliskim -dziękuję za ważny temat

Super materiał. Dziękuję 👍👌👋

Dlatego jako 33 letnia osoba staram się trzymać rękę na pulsie jeśli chodzi o moje zdrowie i staram się eliminować wszelkie problemy w zarodku. Mam nadzieję, że będę sprawna do samego końca i umrę "we śnie, bezboleśnie", jak moja prababcia.

Jedyny program na który czekam każdego tygodnia ❤

Bardzo ważny odcinek. Dziski wielkie.

Bardzo ważny temat. Trudny, czesto bolesny ale zycie to nie bajka. Pół biedy, ze kobczy sie śmiercią. Girzej jak przychodzi sie nam zmagac z niedołężnością trwajaca latami. Srednia wieku wzrasta, niestety nie idzie za tym wzrost zdrowia i samowystarczalnosci seniorów. A problem będzie narastał.

Doświadczyłam tego, tata był szpitalu 4 miesiące po udarze, miał już być wypisany do ośrodka rehabilitacyjnego, cudem udało się to miejsce załatwić. Zanim go przygotowano (PEG). Tata jeszcze w szpitalu zmarł. Po ośrodku pewnie mama zajmowałaby się nim w domu ( choć sami do końca nie wiedzieliśmy jak się opiekować taką osobą). To był koszmar, ta bezradność. Dobrze, że nas rodzeństwa jest 3 to mogliśmy się dzielić obowiązkami. I to jest kolejny ważny temat. Na prawdę w pewnym wieku pomoc dzieci może być nieoceniona( podwożenie do lekarza, ogarnianie lekarzy, formalności).

Panie Jakubie robi Pan rewelacyjną robotę tutaj na Kanale Zero! ❤ Jeszcze chwila I będzie Pan najbardziej opiniotwórczym lekarzem w kraju. Prawdziwy głos rozsądku, duża wiedza, racjonalne podejście, skromność i empatia co nie jest oczywiste niestety. Mogę się wypowiedzieć bo obejrzałem wszystkie odcinki, format misyjny bo naprawdę uczy uświadamia i jest bardzo potrzebny. Odcinek o kosztach i skutkach alkoholu w medycynie to sztos i pozycja obowiązkowa każdego Polaka i na szczęście mówię to jako osoba nie pijąca😊 Temat z tego odcinka bardzo ważny I bardzo trudny, być może najtrudniejszy. Nikogo nie powinniśmy oceniać w tej kwestii bo nie wiemy jak sami byśmy się zachowali a każdy sytuacja jest inna. Pozdrawiam serdecznie!!!

Czy planuje pan może odcinek o: -Medycynie Ratunkowej i Ratownikach Medycznych? -Osobno o sytuacji kryzysu w pielęgniarstwie? -Medycynie Katastrof? -Kryzysie szczepień? -Patologiach kształcenia lekarzy na studiach?

Brawo za podjęcie trudnego tematu!Duży szacunek

Zero Znieczulenia to chyba mój ulubiony cykl. :) Zdrowie człowieka jest jedną z najważniejszych rzeczy w życiu, a życie - najważniejszą, więc przekazywane cennych informacji w tych tematach szerszej widowni jest ważne, a mi osobiście doskonale się tego słucha.

Rząd zajmuje się dzień po i przed a rehabilitacja ich nie obchodzi 😢

Bardzo ważny odcinek. Mamy wielkie braki w geriatrii, społeczeństwo się starzeje a my nadal mamy podejście że ludzie starsi powinni "zniknąć".

Materiał otwierający oczy

True story, nie odosobniony, 70 kilku letnia schorowana kobieta opiekuje się 90 kilu letnią matką... Młodsi członkowie rodziny nie mieszkają w okolicy...

Kosik zajmij się tematem pielęgniarek, moja narzeczona rozwija się poprzez zdobycie najpierw magisterki a teraz ukończenie specjalizacji. Problem jednak w tym że szpitale nie chcą zatrudniać pielęgniarek ze specjalizacją bo trzeba im za to zapłacić. I wola zatrudnić kogoś niedoświadczonego z samym licencjatem bo jest po prostu tańszy, jaki jest sens żeby pielęgniarki zdobywały wiedzę i rozwój zawodowy gdy szpitali na to nie stać ?

Niesamowite jak bardzo temat starości jest zaniedbany w Polsce. Prawda taka ze każdy z nas zmierzy się z tym problemem. Moje obecne doświadczenia z opieka nad Tata są na ten moment fatalne

Kolejny świetny materiał na pomijany temat

Jeden z ulubionych formatów na kanale i zdecydowanie najważniejszy!

Pracując w szpitalu widze jak z roku na rok ten problem narasta. a nic nie słychać o zmianach systemowych, lepiej kupić nowy tomograf

Fantastyczny program 👍 a temat przygnębiający ☹️

Odcinek świetny😊 Odważnie, mówi Pan na wizji, ze naciagnął Pan NFZ razem z ordynatorem😂

bardzo dobry format, czekam na kolejne odcinki

Strasznie smutny i mocny, ale bardzo interesujący i aktualny materiał. Chyba jeden z ważniejszych na kanale. Zwłaszcza że temat nie istnieje w dyskursie publicznym. Doceniam też research/przygotowanie danych. (Z technikaliów: bardzo fajny pomysł na tzw. cross-overem z serią prof. Gwiazdowskiego.)

Dobra robota! Dzięki.

Najlepsza seria na kanale! 🎉

Mam małą uwagę, uważam, że problem pojawia już przy warstwie językowej. Prowadzący mówi o lekarzach (rodzaj męski) i pielęgniarkach (rodzaj żeński). Język kształtuje rzeczywistość i warto mówić o lekarkach i pielęgniarzach. Osobnik z mojej rodziny jest świeżo po studiach pielęgniarskich, pierwszy rok pracuje w szpitalu. Na studiach były głupie przepychanki między pielęgniarstwem a fizjoterapią, że pielęgniarstwo jest dla bab 🥲 Warto włączać pielęgniarzy pod ten parasol pielęgniarstwa, nadal panuje dziwne wykluczenie mężczyzn z tego zawodu, a przecież wymaga on multum siły fizycznej. Chłopak o którym mowa pracuje na oddziale internistyczntym. Co chwilę zdarzają się bezwładne osoby ważące po ponad 100 kg, które trzeba umyć, zmienić pościel, przebrać, podciągnąć, przesunąć, przełożyć. Jak tylko widzę powiadomienie "Zero Znieczulenia" to klikam, program jest fantastyczny i ma zasięgi. W związku z tymi zasięgami warto nie wykluczać lekarek i pielęgniarzy, każda osoba pracująca w ochronie zdrowia jest na wagę złota. A i może więcej mężczyzn pójdzie do zawodu pielęgniarza jeżeli grupa mężczyzn w tym zawodzie będzie mocno widoczna!

Bardzo rzadko komentuje ale musze to powiedziec. Czekam z niecierpliwoscia na kazdy odcinek i kazdy ogladam z zapartym tchem. Jeden z lepszych kontentow dla mnie.

2/3 osob opieki dlugoterminowej to pomoc spoleczna. 1/3 opieka w systemie ochrony zdrowia.

Kogo stac na taką opieke. Powinno byc to tańsze i bardziej dostępne a nie ludzie leżą w swoich fekaliach bo dziadek zamkniety pol dnia w domu bo wszyscy w pracy

Bardzo dziękuję za odcinek. Daje mi nadzieję, że nie jestem może tak wyrodnym, niewdzięcznym dzieckiem bo pewnie wkrótce moja mama trafi do ośrodka opiekuńczego pomimo tylko 75 lat. Za to z ogromnym zaniedbaniem organizmu który teraz galopuje w dół😟

I to sa tresci, dla ktorych warto odpalic youtuba. Kuba Mistrz !

prawie 3 miliony ludzi w PL sie opiekuje kims doroslym. Panstwo zapewnia opieke 480 tys.osob.

Drobna uwaga. W sumie mogłeś zaprosić do tego odcinka geriatrę. Ale nie szkodzi, i tak świetny materiał :)

Moja babcia miała Alzheimera i ciocia opiekowała się nią, ile dała radę.. ale babcia już "odleciała", zawijała fekalia w bluzki i chowala do szafek.. I raz odkręciła gaz.. umieściła ją w cudownym Ośrodku, gdzie babcia miała cudowną opiekę, ale i tak nikogo z nas już nie pamiętała...

Znakomity , choć przerażajacy odcinek .

Super ważny temat. Brawo!

Ja bym tez stanela w obronie tego pana z ojcem z Alzheimerem. Nie mialam do czynienia z alzheimerem ale slyszy się o takich przypadkach.

Dzięki za program. Słuchając tych panów można założyć, że bylibyśmy pod profesjonalną opieką. Szkoda, że rzeczywistość często wygląda inaczej.

Przy obecnej demografii problem będzie tylko narastał

Moje doświadczenie pokazuje, że nie chodzi o to, że dzieci nie chcą rodziców zabrać za granicę tylko starsze osoby nie wyobrażają sobie na stare lata przeprowadzki do innego kraju, co jest całkiem zrozumiałe.

Dziękuję za ten film i poruszony w nim problem. W marcu zmarł mój tata ❤ po długiej walce z nowotworem. Przez ostatni rok leżał już tylko praktycznie w łóżku i to moja mama przez większość czasu opiekowała się nim. Miał zapewnioną pomoc z hospicjum, ale tak jak było to poruszone w filmie, to były krótkie wizyty lekarza i pielęgniarki. Mój tata miał dużo szczęścia, że miał kto się nim zająć. Ale wiem, że jest niestety dużo osób w takich sytuacjach, które nie mają możliwości mieć takiej opieki w domu...

Moja babcia ma 89 lat . Mieszka z nią mój tata. 4 piętro , babcia nie wychodzi z domu już kilka lat . Po domu jest jako tako mobilna . Nie chciała sprzedać mieszkania,żeby np zamieszkać na parterze . Nie pomyślała tez o tym wcześniej . Nie zadbała o to żeby na starość sobie życie ułatwić . Może by wychodziła na ławkę przed dom i miała kontakt z innymi ludźmi . A tak to siedzi sama w pokoju a jej przyjacielem jest telewizor . Chciałam przez to powiedzieć ze babcia trochę na własne życzenie tak się urządziła . Ja i jej drugi syn często jej proponowaliśmy żeby się przeniosła do nas. Bo obije mamy domy . Mogła by wyjsc na ogród na słońce . Nigdy nie skorzystała a naszych propozycji . Babcia ma reomatyzm a tak po za tym to nie ma innych chorób współistniejących . Po prostu dolega jej starość . System jest naprawdę wadliwy ale często starsi ludzie tak jak by sami sobie robią na złość swoimi decyzjami . Nie usprawiedliwiajmy ich tak do końca. Mój mąż . Chory na kilka chorób . Ale na rehabilitację nie chce chodzić choć może . Mieszkamy w De . A potem za 10 lat przez to ze teraz nic nie robi ze sobą mnie tym obarczy !

W takim odcinku trzeba by poruszyć temat eutanazji, rozwiązanie ostateczne, ale można by to rozwiązać mądrze i po ludzku. Wyobrażam sobie jak wielkim cierpieniem musi być świadomość bycia tak wielkim obciążeniem dla rodziny, w przypadku totalnego braku samodzielności. Zakładam, że też temat do przegadania w przypadku ciężkich nieuleczalnych chorób powodujących niewiarygodne cierpienie np. nowotwór kości.

To wstyd dla Państwa i całego społeczenstwa jak działa system opieki starszych ,niepełnosprawnych samotnych 😢 😢😢😢😢

Z perspektywy pacjenta jestem przerażona tym co słyszę - priorytet pacjentów pooperacyjnych na rehabilitację brzmi jak nieśmieszny żart. Operacja w styczniu, telefon z umówieniem po samym wyjściu ze szpitala, termin rehabilitacji na maj. Wzięłam, kombinowałam z kolejnym skierowaniem, skończyłam prywatnie. Poszłam w końcu na NFZ i były problemy, bo tyle miesięcy po operacji zmieniły się moje potrzeby. Rehabilitacja na nfz to było dokładnie to samo, co od miesięcy robiłam w domu, a kolejna wizyta prywatna już zarezerwowana.

Mega dobry temat…

Co do przedszkola dla osob starszych to u mnie w miescie jest jedno miejsce,gdzie odbywaja sie zajecia, nazywa to się dzienny oddział geriatryczny. Zajecia trwaja 3 miesiące, 5h dziennie. Jak jest potrzeba to lekarz wystawia skierownie na kolejny turnus i się czeka na miejsce. Takich miejsc powinno być mnostwo, uwazam,że jest to nawet pomysł na "biznes", bo spoleczenstwo sie starzeje, a takie miejsca dają szanse na wydłużanie sprawności osób starszych (oczywscie nie mówię o osobach niesamodzielnych, dla takich osób powinno być dużo domów opieki, hospicjów). Powinny być takie miejsca państwowe i prywatne.

Patologiczna redystrybucja pieniędzy, wysokie podatki, brak polityki rodzinnej i mamy to co mamy

To jest przerazajace co sie dzieje z tym krajem