Ik ben Zoë en mijn geïntegreerde proef gaat over destabilisatie: het verstoren, ontregelen en belemmeren van de stabiliteit. Iets herkenbaar deels vervormen zodat er verwarring ontstaat. Ik ben op dit thema gebotst door iets waar ik een kleine fascinatie voor heb: misdaad in België. In de jaren tachtig leefden mensen in angst door mysterieuze invallen van de bende van Nijvel. Er waren veel theorieën hierover, van invallen van Amerika om Rusland tegen te gaan tot gewoon een kleine bandieten bende. Maar waarschijnlijk gaan we nooit het echte verhaal erachter weten. Ik wou ook zo een destabiliserend effect weergeven dus ben ik begonnen met te zoeken naar chemische processen waarmee ik in- en uitstulping kon creëren. Piepschuim was hier perfect voor, ik smolt dit met aceton en bouwde er sculpturen mee. Deze techniek is ontstaan uit experimenten, maar ik ben het beginnen gebruiken op een geplande manier waarbij ik wist hoe de uitkomst eruit ging zien. Die vormen heb ik dan bewerkt met inkt en verf in natuurlijke kleuren, die ik dan weer heel chemisch heb laten lijken om een dualiteit te tonen. Als je er nu naar kijkt herken je niet meer wat er mee is gebeurt. Dat is precies de bedoeling: sommige stukken herken je als piepschuim en sommigen zijn helemaal vervaagd. Ook wordt jouw beeld op mijn werk beïnvloed door een roze filter, net als de mensen hun blik in de jaren tachtig op de maatschappij ook werd gemanipuleerd. Nog een laag die mee helpt voor verwarring.