Benimde dedem alzaimerdi ailem ona bakmadı benimde o zaman aklım ermiyordu ama dedemi çok severdim o dağ gibi adam bir anda o kadar çökmüştü ki onu tanıyanlar bile şimdiki halini sokakta görse tanımazdı sadece ruhu bedeninin içindeydi bedeni çoktan cürümeye başlamıştı, dedemle hiç ciddi bir şekilde konuşmadık dede kız. Bana hep dido alırdı artık görünce midem bulanıyor. Öldüğü gün okuldan gelmiştik ben zaten biliyordum öleceğini dediğim gibi bir nefes alıyordu anneannem dedemden çok çekmişti ama ölesiye aĝlıyordu annem dik durmaya çalışıyor ben olanlara anlam veremiyordum ne kadar hazırlıklı olsam da. Ama yeterince ağlamadım zaten çok duygusalım ama dedemin mezarında ağlayamıyor ve bu onu sevmiyormuşum gibi geliyor umarım öyle bir şey değildir çünkü dedemi çok seviyorum ölmesine rağmen hala kalbimde tahtı. Ailem duygu sömürüsü yapınca hiç umursamıyorum çünkü onlar bitirdi dedemi bakmadılar oysaki bakma durumumuz vardı.

Kaybedecek neyim kaldı dedikçe etimden et kopardılar. Kaybettikçe kaybettin. Ve ölürken şu döküldü dudaklarından: - Ölünce beni gömmeyin; yeteri kadar çürüdü bedenim.

Onu özlemekten ve sevmekten asla vazgeçmiyicem.Onun kadar kimseye güvenmiyicem.Kırmıyım derken kırdım,çokta kırıldım.Hayatdan vazgeçicektim senden vazgeçmek zorunda kaldım.Yaptığım hatalar belkide bizi ayırdı.Sen benim için hayel kırıklığı diyilsin .İyikimsin aksine.Ölüm fikri ile karşı-karşıyaydım.O zaman çıktın karşıma.Bana kimseden görmediğim sevgiyi,değeri,saygıyı gösterdin.Ben anlatdım beni dinledin.Sen olmasaydın o çıkmazdan çıkamazdım.O dönemi atlatamazdım.Seninle var oldum,kafamdakı fikirleri susdurdum.Ama yaşayanlar bilir intihar fikri aklınıza bir kere girerse ondan kurtulamazsınız.Özellikle bu fikre düşmenize neden olan şeyleri hayla çözememişsinizse.Ben her defa düşdüyüm bu çukurdan seninle çıkıcamımı düşünmüşdüm.Seni asla kullanmadım.Senin bu dünyada üzülmeni isteyecek en son insanım ben.Seni incitmek asla istemem.Ama demekki olmuyormuş.Hikayemiz burda bitmeliymiş.Sana ilk vedam da keşke daha çok konuşub arkadaş ola bilseydik demiştim.Şimdi kardeşim olarak görüyorum seni.Gökyüzümdeki yıldızımsın.Benim sevgi dilim birime şiir yazmaktan geçiyor.Sana yazdıklarım en sevdiklerim.Bana son yazdıyın sözler beni çok kırdı.Bitti benim için dedin.Beni özlemiyorsun,nefret ediyorsun aksine...Haklısın diyilsin kafasında diyilim.Ben hatalarımlada beni her şekilde kabulleneceğini düşündüm.Olmuyormuş.Ama bana sen söyledin.."Hayatda karşına çok iyi insanlar çıkıcak."Beni hayata geri döndürüb kendin çıktın hayatımdan.Sana çok kırgınım,ama beraberinde sana çok değer veriyorum.Senden nefret etmiyorum,edemem de.Beni sen yaşatdın.Söz veriyorum aklımın bir ucunda durucaksın hep.Senin yerine başkasını koymayacağım papatyam,güzelim,meleğim..♡☆.Seni o gökyüzüne ben koydum yıldızım.Gökyüzümde bir yıldız eksik artık dilek tutmama gerek yok.Ben Kaan'ın Handeyi sevdiyi gibi sevdim.Anına sahib çıktım.Ama hikaye sonunda onun gibi yerine başkasına koymayacağım güzelim. Çok sevdiyim bir kitabın cümlelerini yazmak istiyorum buraya. "Ben hayatımda figuranken,başrol oyuncusu yapmıştın beni bir zamanlar.Şimdi beni hangi hikayede bitireceksin?" "Bir gün o yıldız kayacak,güneş doğacak ve kimsenin görmediği mezar taşım olucak." "Yaşamla aramda uzun bir mesafe vardı.Kendimi o mesafeden aşağı bırakacaktım.Ruhumun katili Hande(sen),bedenimin katili ben olucaktım." "Bu kayboluş bana yok oluş gibi gelmiyor.İnsan bazen kaybolduğu yerede ait ola biliyor." "Eksikliğimsin.Yarım sende...Ama tamamlanmaz çünki,yarım diyer yarımı sevmeme izin vermiyor." Herkese iyi geceler artık...iyiyse sensiz geceler bana.. Hep yanında olucam bunu bil demiştin... Ben bizim şarkımız dediğin şarkıları dinlerken seni düşünüyorum.Aylar önce şarkının yorumlarında senden bahs etmişim. *Ağlama ben Ağlarım* *Ben gökyüzünü tutamam* G&S(.°♡°)

Kazanmanın ilk kuralı kaybetmekti.

jiwoo...

O kadar yaraları olan insanlar hepimiz birleşsek ne güzel olurdu çıkarsız olurdu ikiyüzlülük olmazdı gerçek olurdu her şeye rağmen ve eğlenebilirdik belki de hiç eğlenmemişçesine❤

lan bi yorumları okuyayım dedim herkes dertli psikolojim bozuldu bu neymiş böyle

bu sarkıyı her dinlediğimde aklıma benimde gökyüzünde yıldız olan biriciğim, dedem geldiği icin ona yazmak istedim. Biricik canım dedem,bizi terkettiğin gün o yılın en uzun gecesiydi ve inanır mısın o gece kimse için bitmek bilmedi. O sabah bir ortaokul öğrencisi olarak daha mutlu bir sekilde uyanmıştım. Çünkü kuzenlerimle birlikte yanına,hastaneye seni görmeye gelicektik.Uzun zaman olmuştu seni görmeyeli,heyecanlıydım. Kursa gitmek için annemin yanına gittiğimde annem beklememi söyledi. Babam acilen hastaneye çağırılmıştı çünkü. Tam o sırada babam aradı annemi. Babam ağlıyordu dede. O an 'Benim babam hiç ağlamaz ki' diye düşündüm. İşte o an dünyam başıma yıkıldı. Küçük olmama rağmen anlamıştım. Babam babasını kaybetmişti,biz seni kaybetmiştik. Sonrası nasıl geçti inan hatırlamıyorum ama bir anda kendimi sizin evinizde buldum. Herkes ağlıyordu dede. Seni seven,haberi duyan bütün tanıdıklar gelmişti babaanneme destek olmak adına. O gün gidip odana girdik üçümüz.-bizi birlikte dedemin büyüttügü iki kuzenim ile birlikte- Akşama kadar çıkmadık o odadan. Bazen güldük seni anlatıp,bazen ağladık. Ama en çok ağladım dedem. Kokuna hasret kalacağımızı bildiğimizden kıyafetlerine sarılıp ağladık. Üçümüzde birbirmize destek olamadık çünkü üçümüzde berbat bir haldeydik. Babamı gördüm sonra. Saatler içerisinde çökmüş gibiydi. O 21 aralık gecesi bize zehir oldu dedem. Bizi bu kadar güzel yetiştirdiğin için sana minnettarım. Sürekli yanına geliyorum,bilmem hissedip görüyor musun? Sen gittiğinde Lgs sınavına hazırlanıyordum. Şimdi ise Yks sınavına girdim. Tekrar hazırlanacagım. Sırf senin isteğini yerine getirmek için çok çabalıyorum biriciğim. Seni o kadar çok seviyor ve özlüyorum ki yeryüzündeki ve gökyüzündeki sularım hepsi birleşse söndüremez içimdeki yangını. Umarım orada rahatsındır,mutlusundur. Mekanın cennet olsun biriciğim🤍🌷✨

Şuan ailem boşanma derecesinde kavga ediyorlar ve ben bu şarkıyı dinliyorum:)

sadece gerçekten kötü hissettiğimde sığındığım bir şarkı yıllardan. Başka bir zaman dilimi içerisinde dinlediğimde büyüsü bozulur ve kötü düşüncelerimde boğulmaya başlarım. Hissettirdiklerini yazmak için kelimelerim oldukça yetersiz.

Her yaz büyüdüğüm şehre gidiyorum ve orda çok sevdiğim bir arkadaşım vardı. O erkek ve benden 1 yaş küçük her buraya geldiğimde her gün beraber oynardık ben bu sene 9 a geçtim o da 8 e bu yaz annelerimiz görüştüğümde görüştük bir gün dışarı çıktık annelerimizle benle çok konuşmadı sonra onun annesi neden konuşmuyorsunuz diyince biraz konuştuk ve O gün çok güzeldi oradaki ırmakta ördekler vardı onları izledik beraber o günden sonra biraz daha görüştük ama çok konuşmuyodu. Bir gün çok sıkılıp ona seslendim ve onlara gittim O gün ders çalışıyormuş biraz bölmüş oldum ve daha sonra o seslerine kadar gitmedim. Ama seslemedi. Onlara her gün misafir geliyordu ve eskiden olsa misafirlerle oynarken mahallede beni çağırırdı ama artık çağırımıyor. Ben kötü birşey yapmadımki neden benden uzaklaştı acaba oda benden mi utanıyo. Ama ben ona görüştüğümüz zaman samimi davranmıştım. Bu yaz okadar boşluk hissediyorumki. Belkide büyüdüğümü için bilmiyorum sizce napmalıyım yaz bitmek üzere ve ben onunla daha çok vakit geçirmek istiyorum

Bugün mutluyum, ölüme rağmen ❤️‍🩹

'İnsanların ruhunu öldürüyorlar anne' demişti Maksim Gorgi işte asıl cinayet bu, utalınılacak bir cinayet. İnsanlar gün içinde kabalıkları, kalabalıklarıyla nasıl da incitiyorlar değil mi ruhumuzu, kalbimizi nasıl da kırabiliyorlar. Oysa Platon şu nasihatte bulunur: 'Nazik olun çünkü karşılaştığınız herkes farkında olmadığınız zorluklarla boğuşuyor. Dikkat ediyor muyuz buna, anlamaya çalışıyor muyuz insanları yargılamadan önce, yoksa unutuyor muyuz herkesin bir kalbi olduğunu. Yeri gelmişken Pessoa'dan da bir alıntı yapayım: 'Kimseyle alay etme, kimseyi küçük görme, kalbinin en ücra köşesinde bile yapma bunu. Çünkü insan yaşamı alaya alınamayacak kadar hüzünlü ve ciddidir.' Çoğu zaman unutsak da gerçek bu. Ressam Van Gogh geçirdiği bir kriz sonrası kendisine sıktığı bir kurşunla yaralanıp eve geldiğinde şu sözleri sayıklayıp hayata veda etmiştir: 'Hüzün sonsuza dek sürecek, hüzün sonuza dek sürecek, hüzün sonsuza dek sürecek.. Sürmesin, sürdürmeyelim, insanları incitmeyelim. Unutmayın ki: Rüzgarı kontrol edemezsiniz ama yelkenlerinizi ayarlayabilirsiniz. Sözümü Paulo Coelho' nun ' Veronika Ölmek İstiyor' kitabından bir paragrafla sonlandırmak istiyorum: Deliyim elbette. Gerçi tedavi görüyorum, çünkü benim sorunum belli bir kimyasal maddenin bünyemde bulunmaması. Öte yandan, bu maddeyi içeren ilaçların kronikleşen depresyonumu geçirmesini istemekle birlikte, deliliğim devam etsin istiyorum; - yaşamımı başkalarının istediği gibi değil de kendi hayallerime uygun biçimde sürdüreyim, fena mı ?...

Dogru zamanda buldugum sarki...

2521

4iyul)

Gitmenden o kadar korkuyorum ki balim umarim ki benle biraz daha dayanirsin insanlar senin hakkinda konusunca aglamak istiyorum cunku icindeki aglayan cocugu ben goruyorum ne kadar kirilgan ne kadar incinmis oldugunu ben biliyorum onlar disardan gorduklerince biseyler zirvaliyorlar o gun cok agladim elimde olsaydi seni bu yerden alir guzel bir hayat yasamak icin cok uzaklara kacardik bunu yapicaz balim cok cabaliyacam sen sadece benle kal kucuk yildizim ♡☆

kendimi mikrop gibi hissediyorum. pislik gibi. olmamasi gereken bir yerde bulunan iğrençlik. görüntü ve ses kirliliğiyim. o kadar şımarığım ki nefret ediyorum bu ozelliğimden. ağlamaktan gözlerimden gözuaşı yerine kan geliyor artik. aşırı kıskaniyorum. bunlari hakettiğimi hissetmiyorum ama içimden bir ses bu yüzden şımarik olduğumu söylüyor.derslerim dışında hiçbirşey iyi değil. ailem arkadaşlarim hiçbiri yok. aşık olduğum biri bile yok. hoş, olsada iğrenirdi benden. keşke hiç gelmeseydim bu dünyaya. o kadar istemiyorum ki yaşamayi, hayatimi sonlandirmak o kadar cazip geliyorki. bu sene 13.546 genc intihar etti, neden 13.547 yapmiyorum?

bu sarkida aklima Call Me Your By Name gelio

Fotoğraf MY NAME?

İlk defa yanılıyordun eğer " sadece bir sarılma" diyip geçiştirmemiş olsaydın, dünyaya ve insanlara karşı olan tüm düşüncelerimi değiştirmiş olurdun. İstediğim sadece yanımda olduğunu hissetmekti ama sen bunu bile çok gördün. Bir sarılmayı bile çok gördün. Bu soğuk ve boğucu his hiç geçmeyecek öyle değil mi Sevgili Tanrım...

Senin yanindayken kendimi guvende hissediyordum simdi benim evim nerde

O kelime "Hepimiz öleceğiz "

Hani derler ya ellerinle değil ruhunla sarıl diye. İşte böyle bir beklentiydi benimkisi de…

Evet bu sarkida hepimiz istemeden agliyoruz,yasamaktan nefret ediyorum yasamak istemiyorum dusuncelerim beni boguyor kimsenin beni sevdigini dusunmuyorum

Selam Hazal, umarım artık iyisindir. Ablan olarak sana bütün sevgimi verebilecek kadar zaman geçiremediğim için özür dilerim. Eğer yanımda olsaydın şuan liseden mezun oluyor olucaktın. Çok isterdim benimle olmanı ve ablan olarak dertlerini dinleyip sana destek verebilmeyi. Hem babamla da birlikte uğraşırdık, anneme destek olurduk. Tek abla olmak ve kardeşlerime, anneme ve babama sahip çıkmak bazen beni çok yoruyor. Farkındasın dimi bu aralar çok kayboldum ve hepsi benim hatam. Kızıyor musun bana Hazal? bana geldiğin ve gittiğin tarihleri bile hatırlamıyorum. Özür dilerim ablacım ve senin için burada ki herkese iyi bakacağım. Söz kendime de iyi bakacağım.

Sadece tek kelime söylicem. Neden? Gercekten yorumlardaki herkezin diyecegi cok sey vardir eminim keske hepimizi bir odaya kapatsalar ve birbirimizin yaralarini sarsak..

Pişmanlık mı duyuyorum yoksa özlüyorum mu seni? Belkide ikisidir. Beni affedebilecek misin bilmiyorum ama ben kendimi zaten affedemiyorum. Keşke sana sıkıca sarılsaydım, rahatça yanaklarımdan, saçımdan öpmene izin verseydim... Bu zamana kadar en huzurlu olduğum ve en güvende hissettiğim anıları düşünüyorum. Kucağında uzandığım zamanları, ellerimle bir parmağını tutarak yürüdüğümüz o yolları, her gece yatağında saklanarak seni korkutmaya çalıştığım ve seninde her zaman farketmemiş gibi yapmanı... annemin, yorgun rahat bırakın da uyusun, demesine rağmen senin bizi yatağından çıkarmayıp birlikte uyumamıza izin vermeni, anlattığın her anılarında kendi yaşının o zamanlar benim kadar olduğunu söylemeni, her akşam işten çıkarken ne getireyim diye soru sormanı, bizimle oyunlar oynamanı özledim baba. Bencilim, nankörüm biliyorum. Sana onca kötü şeyi hissettirmeme rağmen beni affeder misin bilemiyorum. Her gün hatalarımı daha çok farkediyorum. Ve şimdi hiç birini değiştiremem. Şimdi karşıma çıksan ne diyebilirim ki? Halen bıraktığın gibiyim. Kimseye söyleyemiyorum. Seni çok özledim, gerçekten. Beni bu hayatta karşılıksız seven tek insanı kaybettiğimi; onu kaybettikten sonra farkediyorum. Artık yoksun değil mi? Anlamıştım, o kadar fotoğraf çekmenden, son kez seni gördüğümde bana el sallayışından... Gelmeyeceğini biliyorum ama halen seni bekliyorum. Belki halen iştesindir ve vardiyan vardır; sonra beni arayacaksın, her zaman ki gibi ' Kiminle görüşüyorum? ' diyeceksin. Bende adımı soyadımı söyleyeceğim ve hafifçe güldüğünü duyacağım. Akşama doğru, artık yıkıldığını bilmediğin evimizin karşısından, yorgun adımlarla, elinde ekmekle gelişini göreceğim. Sonra koşarak yanına gelip elinden ekmeği alıcam ve parmağından tutarak eve doğru adım adım yürüyeceğiz. Gittikçe unutuyorum seni ve anılarımızı... Gidecek, sığınacak sağlam bir limanım kalmadı. Korkuyorum. İki yıl oldu. Gel artık olur mu?

Yorumlardaki güzel arkadaşlarımla beraber, herkesten uzakta bir ülkede yaşasaydık bütün sorunlarımız aniden yok olurdu.

Yine ağlarken kendimi bu şarkıda buldum.Aglamaktan nefesim kesilse de yaşamam gerektiğini bilmek ve devam etmek zorundayım 🥺

Hala benim ile birlikte bu şarkıyı dinleyen var mı?

2:42 hastane cesedi ne yapalım diye sordu ben sana daha veda edemeden gökyüzündeki yıldızım.

intiharı hissediyorum en derinimden

Bu şarkının bendeki yeri öok farklıdır aklıma hep rahmetli dedem gelir,inanın bans hayat çok kısa onu görmeye gittiğim son zaman annemlere kızmıştım "Nasıl olsa hâlâ yaşayacak niye Ankarada bu kadar kalıyoruz evimize dönelim" diye. Dedeme kızgındım çünkü o hasta olduğu için babamın psikolojisi bozulmuştu hep bize sinirlenir olmuştu. Dedemin ilk kanser olduğunu öğrendiğim zaman iyileşir sanmıştım. Fakat o günden sonra Ankaraya onun cenazesine gittim. Diğer dedem ben doğmadan önce öldüğü için tek dedem oydu. İçimden keşke dedim. Keşke ankaraya gittiğimizde daha çok vakit geçirseydim. Keşke son bir kez yanaklarını öpseydim. Hayat bazen çok zor oluyor ama lütfen sevdiklerinizin değerini bilin

Hikayesi nedir bu şarkı var olduğuna göre? Düzeltme: Açıklamaya baktım. EyvaAllah admin.

rüya,herkesi kendin gibi sanma rüya. zaten insanlarla yaşamak zor. ve kötü bulduğun insnlar senin gibi değiller bunu çok iyi biliyorsun,bunu kendine niye yapıyorsun? ince ruhuna neden yapıyorsun. onlar mutlu olmanı istediğinde mutlu,mutsuz olmanı istediklerinde mutsuz mu olacaksın cidden. kalk,silkelen,farkına var. temiz kalbini onların kirli evlerine verme. carpe diem hani.

Hastane sordu “ceseti atılmalı mı?” Anneanne bana cesetini bile göstermediler son bir kez seni görmemi bile çok gördüler

4 temmuz benim doğum günüm ve bu şarkıyı ölen abim ve oğluma hediye ediyorum.❤

Annem karnıma bıçak dayadığı gün tüm dünyam bitti ztn...

Her şey çok güzel olsa da yalnız kaldığımda bu şarkıyı açıyorum ve cidden kendimi hiçbir yere ait hissetmediğimi anlıyorum.

duyarlar sadece diğerlerinin hatalarını ama bilmezler insanların hata yapmasına sebep olduklarını sadece yapılana bakarlar nedenine ise asla

Çeviri için teşekkürler <3

o sadece bu şarkı gibi hissetmeme sebep oluyor seviyorum hemde fazlasıyla ama onunla olan ilişkim beni çok yoruyor onsuz devam edemem onunlayken de böyle olmamız üzüyor gün içinde boşluğa dalmış bir şekilde buluyorum kendimi halbuki ilişkiler birbirine hayatı kolaylaştırmak için olan bir şey yada ben öyle sanıyormuşum

İki sene öncesinde kendime zarar verirdim neredeyse her gün panik atak geçirirdim yeme bozukluğum yüzünden yemek yiyemezdim ve herkesi kendimden uzaklaştırırdım. Üstünden zaman geçti liseyi bitirdim, kendime zarar vermeyi bıraktım, panik ataklarım azaldı, yemek ataklarım bana kilo aldırdı(hemde aldırması gerekenden daha fazla) hâlâ yanımda birkaç kişi var ama ben asla iyi hissedemiyorum. Hayatımda çok şey değişti ama güvensizliği yenemiyorum ve seneler önceki küçük kız olmaktan uzaklaşamıyorum. Hayatıma yeni giren herkese şüpheyle yaklaşıyorum ve bazen en yakınım dediklerimden bile öyle şeyler görüyorum ki inanamıyorum. Asla tamamlanacakmışım gibi hissedemiyorum. Bir şeyler hep yarım hep eksik. Bir gün ölürsem pişmanlıkla öleceğimi biliyorum çünkü bu hayattan ne beklediğimi ne istediğimi bilmiyorum. Ölmek çok uzak ama yaşamak da öyle. Neleri sevdiğimi bile tam anlamıyla bilmiyorum ve ne yapmam gerektiğini de. Bir şeyler yapmam bir şeyler söylemem hayatta kalmam ve başarmam gerekiyor ama ne istiyorlar neyi yapmam gerekiyor bilmiyorum çünkü ben kendimim ne istediğini bilmiyorum. Hayatım hep birilerini memnun etmek üzere kurulu gibi hissediyorum ama buna rağmen ilk bırakılan ve bir daha hatırlanmayan insan ben oluyorum bu çok acınası. Ne zaman düzeldim desem aslında dipten hiç uzaklaşamadığımı fark ediyorum. Bu hayatla ne yapabileceğimi bilmiyorum. Hayatımla ne yapacağımı bilmiyorum.

Hayat fazla acımasız..

İlk defa gittiğim bir yerde seni beklemiyor olacağım lütfen gelmekte acele etme hayatının tadını çıkart 07.04.2024-∞

4 temmuz doğum günüm ve ne zaman kötü hissetsem dinlerim dinleyeceğim bu şarkı sakinleştiriyor ve daha iyi hissetmemi sağlıyor :)

Ben biliyorum ki bu hayatta kimsem yok. Aksini iddia etmeyin, yeterince büyüdüm. 30

tüm çocukluk hatıralarımda bulunan o adam, dedemi kaybettim bir ay önce. akşam aldım haberini. yıkıldım. iki ay oldu sesini duymayalı onun. yoğun bakımda entübeydi. o kadar çok özledim ki onu gidip görmeyi sohbet etmeyi ve sarılmayı. öldüğünde göstermediler bana. caiz değil diyip defnedilirken de götürmediler. ilk gece yanında kimse de kalmamış, bilsem ben kalırdım. korkarım ama dedem korurdu beni hiçbir şeycik olmazdı bana. onunla daha fazla vakit geçiremediğim, ona layık bir torun olamadığım için içimde öyle büyük bir pişmanlık var ki, alevlerde yanıyor ruhum sanki. dedem... artık rüyalarda ve mahşerde görüşeceğiz. umarım beni affedebilirsin. seni çok ama çok özledim dedem... rahat uyu<3

babam. benim biricik babam. 4 Temmuz 2024. Öldün baba. Gittin. Terk ettin bizi. Babaannemin kollarında ölmüşsün. Seni o kefenin içinde gördüğümde sana hiç yakıştıramadım. Beyaz sana hiç yakışmıyormuş. Burnundaki o pamuk burnun aktığında soktuğun peçetelere benziyordu. Uyuyordun sadece. Sabah uyandığımda beni öpmeni bekledim ama gelmedin. Neden gelmedin baba? Can kızın seni istiyor. Herkes beni ne kadar sevdiğinden bahsediyor. Daha çok ağlıyorum. Doktor benim hamur işi yemememi söylemiş. Birkaç ay sonra senden simit istemişim. Bana almışsın. Ağlayarak anlatmışsın herkese. Şimdi ben senin için ağlıyorum babam. Bu kadar erken olmamalıydı. Şimdi kim beni sarıp sarmalayacak? Çok özledim seni babam. Geri dön nolur.