Właśnie moim zdaniem sukces tego filmu polega na tym, że nie można rozstrzygnąć, co się tak naprawdę stało. Byłam na seansie z koleżanką i moją córką, ja od początku miałam wrażenie, że Sandra jest winna, ale zdarzenie było wynikiem niezamierzonym w wyniku jakiejś szamotaniny, kłótni. Moja koleżanka z kolei była pewna, że Sandra jest niewinna. Film bardzo mi się podobał i oprócz Sandry Huller, która jest gwiazdą aktorstwa mi również bardzo podobała się z kolei rola prokuratora. Znam tego aktora z innych filmów francuskich i według mnie zagrał świetnie, posługując się zupełnie innymi środkami, niż zazwyczaj

Jeszcze "Anatomia..."przede mną, ale czuję się bardzo zachęcona. Podziwiam to, w jaki sposób potraficie oglądać filmy. Dostrzegacie tyle szczegółów, zapamiętujecie towarzyszące im Wasze emocje i tak jasno potraficie nam o nich opowiadać. Jesteście zawsze bardzo dobrze przygotowani i tak uroczo ze sobą dyskutujecie. Ostatnio zobaczyłam Strefę Interesów i, gdybym nie obejrzała wcześniej Waszej recenzji, na pewno nie zwróciłabym uwagi na pewne, subtelne , ale ważne elementy, i nie czułabym tak dużej satysfakcji z tego seansu. Dziękuję!

Mnie utkwiły ostatnie słowa syna głównej bohaterki: "Bałem się Twojego powrotu..." Dziękuję za Waszą recenzję, jak zwykle z wielkim zainteresowaniem słucham, pozdrawiam serdecznie

Bardzo się cieszę, że omawiacie ten film. Dla mnie jest to prawdziwa historia związku - jego fazach, emocjach, strategiach, a także braku otwartości, poczucia krzywdy, niesprawiedliwości, gdzie kat czuje się ofiarą i odwrotnie. Film ten porusza i jest jednym wielkim znakiem zapytania, dlatego trzeba go przegadać.

Za to dla mnie od poczatku było jasne że to nie było samobójstwo. 1.Nikt nie skakałby że strychu mieszkając w górach. - jest tyle lepszych miejsc żeby się zabić. 2. Sam upadek że strychu tylko przypadkiem okazał się śmiertelny. Przy takiej wysokości dużo bardziej prawdopodobne było by połamanie kości niż śmierć na miejscu. 3. Uderzenie się w głowę o daszek szopy mogło mieć tylko miejsce przy stanie nieprzytomności. Ludzie mają odruch ochrony głowy, więc spadając odruchowo osłoniłby głowę rękoma.

Dawno żaden film mnie tak nie pochłanął

Ja sklaniam się do wersji Marty, ze bylo cos na rzeczy . Syn ją chronił.Widac ta wewnetrzna walke jaka przezywa.Film jest cudownie wieloznaczny i jak powtarza pan Raczek, to co ogladamy na ekranie to tylko 50% reszta to to jak film przepuszczamy przez wlasne doswiadczenia i emocje.Dlatego zawsze szanujmy odmiennosc opini .Pozdrawiam :)

Mój ulubiony film zeszłego sezonu ex aequo z The Holdovers. Jest pewnym osiągnięciem fakt, że ludzie faktycznie są bardzo podzieleni czy był to wypadek, samobójstwo (i do jakiego stopnia "sprowokowane" przez Sandrę) czy zabójstwo. Ja ostatnią opcję odrzuciłem dość szybko. Wszystkie fakty i opinie o Sandrze rysują ją jako osobę bardzo trudną do obrony, jest przeciwieństwem wizerunku osoby niewinnej i cały proces właściwie polega na dywagacjach o kwestiach które są domysłami (cytowanie książek, psychiatra, dwie zupełnie inne opinie biegłych na temat samego upadku) i oceną jej moralności w relacji z mężem. Ale w kontekście faktycznego ustalenia jej udziału w śmierci męża ma to praktycznie zerowe znaczenie. Zgadzam się właściwie ze wszystkimi punktami z Martą i też odebrałem wspomnienie Daniela jako świadomy wybór w celu obrony matki, co też ciekawie działa w finale. Tak jak Sandra mówi do adwokata - niby wygrała proces, ale nie ma żadnej nagrody. Mąż nie żyje, syn poznał mnóstwo brutalnych informacji o matce i najprawdopodobniej świadomie zdecydował się ją obronić mimo braku pewności o jej niewinności - ich relacja na pewno będzie trudna do odbudowania, zostają na razie w obcym dla niej kraju w nieciekawej sytuacji finansowej. Szczerze mówiąc jeśli wierzyłbym, że Sandra zabiła męża to myślę, że zdecydowanie mniej doceniałbym ten film. Jeszcze ciekawostka: Hüller w wywiadzie mówiła, że była rozważana alternatywna wersja ostatniej rozmowy z synem w której Daniel prosi Sandrę żeby obiecała mu, że nie wykorzysta tej historii w swoich przyszłych książkach, a Sandra odpowiada, że nie może mu tego obiecać. A, i aktorstwo psa Messiego

Pozdrawiam😊

Dla mnie Sandra byla raczej niewinna chociaz dopuszczam tez ze mogla byc winna, ale bardziej widzialabym tu zbrodnie w afekcie niz celowe dzialanie. Jednak ogolnie Sandra swoim zachowaniem i tym co mowila mnie raczej przekonala. Dobrze ze ostatecznie jej nie skazali bo przy niepewnosci lepiej nie skazac niz skazac mozliwie niewinna osobe.