Pani Beato bardzo dziękuję za prze tłumaczenie tego wywiadu.Rozmowa z zaproszonym gościem otwiera oczy na prawdziwy stan wiedzy o leczeniu depresji.Pani pasja w dążeniu do prawdy i niezłomność w odkłamywaniu naszej rzeczywistości budzi mój największy szacunek.Dziękuję Panu Bogu że powołał Panią do życia w tym właśnie miejscu i czasie.

Brawo Pani Beato, zamknie Pani usta tym hejterom, niech teraz podyskutują......Dziękujemy za merytoryczną odpowiedź.

Pani Beato, chciałam przedstawić Pani moja historie i perspektywę. Od ponad 10 lat zmagam się z nerwica lekowa i łagodna postacią depresji - prawdopodobnie pochodna od nerwicy. Jako dziecko zawsze tez byłam wrażliwa i miałam duzo reakcji psychosomatycznych na stres. Pochodzę z rodziny która ma to „w genach” - moja mama jest osoba bardzo nerwowa, podobnie babcia. Miałam w rodzinie próby samobójcze i alkoholizm. Około 10 lat temu nerwica wystrzeliła u mnie ppd ostra postacią - na skutek stresujących wydarzeń. Nyslalam ze zwariowałam. Poszłam do psychiatry, dostałam lek od razu, ale nie wzielam go. Postanowiłam podziałać i poczytać sama, zawsze interesowałam się samorozwojem, psychologia, uprawiałam jogę i zdrowa dietę. Wzielam sprawę w swoje ręce. Psychoterapia, zdrowe odżywianie, medytacje, zmiana nawyków, przyjrzenie się otoczeniu i środowisku. Robiłam wsYStko co mogłam. Pomogło - ale zaburzenia zawsze wracały. I ciagle czułam ze muszę codziennie monitorować siebie, wsYStko było podyktowane moim zdrowiem - nie czułam się do końca normalnie. Aż w końcu poddałam się i poszłam do psychiatry znów półtora roku temu. Wzielam bardzo mała dawkę leku ssri. Z lękiem i brakiem ufności. I może życie się odmieniło. Łagodnie, stopniowo, mogłam zacząć żyć normalnie - myslec o swoich planach i marzeniach, i je realizować, bez lęku. Moje ciało się uspokoiło. Poprawiły się moje relacje z innymi. Zyskałam więcej zaufania do siebie. Planuje teraz zrealizować moja marzenie życia choć wcześniej wydawało ki się to nierealne. Czy lek zadziałał w moim przypadku? Tak. Czy boje sie odstawienia? Tak. Być może ten lek to tylko „przykrywka”, może leczy tylko skutki a nie przyczyny, moze nie leczy depresji jako takiej ale łagodzi jej skutki i pozwala zrobić coś innego co sprawi ze wroci wiara w to ze moze być normalnie. Dzisiaj ja nie żałuje tej decyzji bo czuje że to j jestem dyrektorka mojego życia a nie lęk. Nie jestem zwolenniczka leków, sama bardzo sie ich bałam i unikałam, ale mnie pomogło. I wierze ze nawet po odstawieniu leku - schodzę z niego już od wielu tygodni biorąc maleńka dawkę - wierze ze już będę startować z innego punktu nawet jesli moje objawy wrócą. Doceniam to co Pani robi i mam świadomość ze nie ma leku na choroby psychiczne, i uważam ze lekarze zbyt łatwo wypisują recepty, nie starając sie znalezc źródła problemu. Ale proszę mieć na uwadze ze mimo to ta tabletka może ocalić życie i dać inny start. Czasem warto spróbować jesli inne metody nie działają przez dłuższy czas. Nasze zdrowie i życie jest najważniejsze. Pozdrawiam serdecznie

Dzięki Tobie Beatko uniknęłam wpadnięcia w sieć uzależnienia od antydepresantów i zrozumiałam, że depresja , to wynik bólu duszy i serca. Trening, przebywanie w gronie fajnych ludzi, słońce, pozwolenie sobie na popełnianie błędów i zdrowe jedzenie są kluczowe. DZIĘKUJĘ Z CAŁEGO SERCA ZA TWOJĄ ODWAGĘ ❤❤❤

Powiem tak…. wszystko to pieknie brzmi i pragnęłabym całym sercem aby ,kiedy już tzw naturalne metody nie pomagają a człowiek czuje ze codziennie umiera ,w moim przypadku dochodzą jeszcze silne somaty ,gdzie po pierwszym epizodzie depresyjnym i wieloletnim łykaniu leków psychotropowych doszłam do równowagi. Po paru latach wszystko wróciło ,wzbranialam się jak mogłam aby nie przyjmować znowu „chemii”,trwało to przeszło dwa lata,dwa lata,które nie były życiem lecz wegetacja. Obecnie ,od sierpnia,metoda prób i błędów zostały mi dopasowywane ponownie psychotropy. Ten ,który pomógł mi wiele lat temu,obecnie nie sprawdził się. Pomimo ze do stanu ”perfekcyjnego”jeszcze trochę brakuje, ale już czuje ulge,zaczynam czuc ze zyje. Podsumowując …. naprawde nie wnikam i nie interesuje mnie jak działają antydepresanty,dla mnie liczy się to ze moge znowu funkcjonowac. Stan w którym tkwiłam toooo dopiero był daleki od prawdziwej „JA”! Znam kilka osob ,które przeszły przez piekło depresji,czy jak to tam nazwać i powiedziały ze gdyby w tym parszywym stanie,ktoś kazałby im połknąć np żyletki aby sobie ulżyć to nie zastanawiałoby się nad tym i połknęłyby ! Jeśli człowiek jest w stanie ,w którym przychodzą myśli ze w śmierci widziałoby się ulge a jednak psychotrop pomaga wyjsc z tego stanu… bynajmniej niektorym ! W pierwszym epizodzie zaczynałam od psychoterapii jednak sama Pani psycholog stwierdziła ,ze akurat w moim stanie farmakologia musi byc wdrożona i rzeczywiście pomogło. Sorrrki za tego tasiemca,ale poczułam ze muszę to napisac😊 Pozdrawiam wszystkich najserdeczniej- Gosia❤

Koncerny farmaceutyczne robią z nas idiotów. I to im się świetnie udaje jak widać. Mają do tego środki i metody. Dlatego Twój głos Beatko ich tak uwiera. Dobrze, że się nie poddałaś i nadal o tym mówisz. Dziękuję.

Ale mi Pani teraz zaimponowała.. chyba nie ma lepszego sposobu na "zagranie na nosie" hejterom niż przedstawienie im w sposób merytoryczny, że się mylą. Świetna robota💚

I te ćwierkajace ptaszki pod koniec rozmowy, kiedy Pani dr psychiatra mówiła, że "możesz przez to przejść, że z depresji się wychodzi"... Prawda! Ja wyszłam, brałam leki przez 3 miesiące, potem je stopniowo odstawiłam. Dziś po 6 latach mogę stwierdzić, że czuję się świetnie, nie było nawrotu choroby... Bądźcie dobrej myśli!!! ❤❤❤ŚWIETNY WYWIAD PANI BEATKO! 🌷🍀

Ja byłam zmęczona zażywaniem leków. Teraz już mniej. Dlatego Cieszę się, że obejrzałam film.

Coz biore antydepresanty od roku na zaburzenia lękowe. Bardzo mi pomogly w tej sferze... przeszlo mi tez wiele objawow somatycznych z tym zaburzeniem zwiazanych. Nadal natomiast medytuje i bardzo to kocham i nadal mocno to czuje, czuje silna milosc do mojego kotka, natury i nadal mocno czuje muzyke i potafie sie szalenie zakochac. Wolalabym byc mniej emocjonalna ale juz taka jestem a wydaje sie ze leki tego nie zmienily :p nigdy nie poczulam sie dziwnie lub inaczej niz ja. Dzieku lekom moge pracowac, wychodzic do ludzi i planuje isc na studia we wrzesniu. Bez lekow balam sie wyjsc z domu bo mialam tak mocne objawy nerwicy lekowej. Wrocil mi apetyt i wiara ze moze byc jeszcze pieknie. Z zycia wziete.

Niech ta prawda obala system w który uwierzyli ludzie ❤

Moja przyjaciółka ktorej zamordowano córkę /czyli niewyobrażalna tragedia/, psychiatrom do których trafiła i chcieli ją szprycowac antydepresantami odpowiedziała - chcę przeżyć swoją żałobę SWIADOMIE. Intuicyjnie poczuła że ten proces jest nieunikniony i żadne leki nic tu nie dadzą. Minęło kilka lat i spytałam ją ostatnio czy teraz tez by tak postąpiła. Odpowiedziała ze tak. Że tamten czas przeżyty w pełnej świadomości dał jej ogromną siłę do życia.

Pani Beata, prawidzwie oświecona osoba, która nie boi się mówić prawdy 🙏👏

Wreszcie odczarowuje się przyjmowanie leków na depresję.

Ogromny szacunek Pani Beato za odwagę i realną chęć pomocy ludziom ❤

No to teraz koncerny farmaceutyczne się wzburza, gdy ludzie zrozumieja jak latami byli uzależnieni chemią, która ich nie leczyła, a uzależniala i otepiala/znieczulala w efekcie przestaną kupować te "wspaniałe" wynalazki końca ubiegłego wieku. To był SUPER wywiad, bardzo dziękuję. 👍 Brawo 👏👏👏

Nie żyłabym już gdybym nie zaczęła brać leków. Nie wiem jaki był cel tej rozmowy ale z całą pewnością nie można stwierdzić, że leki są dobre albo złe. Oczywiscie, ze byloby wspaniale gdyby w moim życiu nie wydarzyło się to wszystko co doprowadziło mnie do stanu depresji ale się wydarzyło i uratowały mnie leki ale nie tylko. Psychiatra powiedział mi, ze proces leczenia to kilka elementów: leki, psychoterapia, aktywność fizyczna na świeżym powietrzu i kontakt z ludzmi. Zastosowałam się do zaleceń i po niecałym roku wyzdrowiałam. Nie wiem czy to jeszcze kiedyś wróci ale wiem, ze kiedy jest się w stanie krytycznym to nie ma czasu na eksperymenty i trzeba sobie pomóc natychmiast. Przetrwać i mieć siłę aby żyć. Sugerowałambym tez aby nie barć psychotropów przepisanych przez lekarza pierwszego kontaktu tylko przez psychiatrę i jesli nie odpowiada nam konkretny psychiatra innego, do skutku.

Bardzo , bardzo dziękuję ,kawał dobrej roboty , świadomość ludzi rośnie ,dzięki takim odważnym ludziom.

Jestem po pół roku od brania leków przeciwdepresyjnych czuję się wyprana z wszelakich uczuć. Jakby oderwana od rzeczywistości. Pani Beato dobrze, że uświadamia Pani ludzi tak naprawdę istotę i konsekwencje brania tych leków.

Cierpienie bierze się z faktu odłączenia od źródła przyjemności .Jeden z amerykańskich psychiatrów pisał,że przyczyną depresji jest brak warunków do samorealizacji

Moja przyjaciółka, alkoholiczka, po jakimś czasie picia, miała coraz częstsze depresje. Uważam, że tak jak zostało powiedziane na filmie, alkohol przytępiał jej reagowanie na problemy i radzenie sobie z nimi. Koło się zamykało i pojawiała się depresja. A praprzyczyną jej alkoholizmu i depresji była ucieczka przed rozwiązywaniem problemów życiowych. Czyli złe wychowanie, problemy w dzieciństwie i sprzyjające depresji okoliczności zewnętrzne.

Dziękuję za holistyczne spojrzenie na problem. Zasługujemy na to, aby dostać uczciwą dawkę wiedzy....

Mam ciężko chore niepełnosprawne dziecko. Codziennie patrzę jaki jest zawiedziony tym co go spotkało. Patrzę jak cierpi. Gdyby nie antydepresanty nie dałbym rady. Na dzień dzisiejszy nic lepszego nie wymyślono. Łatwo jest spekulować jak się jest zdrowym człowiekiem.

Słuchając tego, co chwila kołacze mi się po głowie tekst piosenki: "First they ignore you, then laugh at you and hate you, then they fight you, then YOU WIN" ❤ Świetny wywiad, dobrze się słuchało

Kolejny bardzo ważny program. Dziękuję że zdecydowała się Pani na ten wywiad. Trzeba mówić prawdę, by ocalić wiele istnień ludzkich.

Ja również dziekuję...przede wszystkim za odkrywanie prawdziwej strony problemu depresji i nie tylko. Ostatnie lata bardzo obnażyły zakłamanie tzw nauki. Z mojej strony ogromna wdzięczność za Twoją pracę ❤

Podpisuje się obiema rękami pod tym, co mówi Pani Doktor. Moja historia to potwierdza. Najgorsze w tym wszystkim jest to, co usłyszałam od psychiatry: „pani Grażyno, mamy dziś tak wspaniałe leki na depresje, że można je brać do końca życia. I nie uzależnią”. Gdy po kilku latach zrozumiałam, że nie tędy droga, odstawienie ich to był horror.

Depresja też pojawia się w sytuacji wyczerpania ,przemęczenia .Mózg ma dosyć kłopotów i stresów i chce odpocząć bo wysiada i "ma zwarcie" .

Dziękuję za tą rozmowę. Potwierdziła ona to, co widziałam od kilku lat wśród bliskich ludzi obok mnie. Długotrwałe przyjmowanie leków "antydepresyjnych" przepisywanych przez lekarzy psychiatrów spowodowało u ludzi chorych obok mnie takie zmiany, że stawali się innymi ludźmi i dziś są "nie do poznania" ( jak ja to określam: nie są sobą i nie wiem, czy kiedykolwiek "wrócą do siebie" ). Pozdrawiam Cieplutko 🍀

Rewelacyjny wywiad! To jak Pani prowadziła, pytała, o co pytała- to jest naprawdę wysoki poziom. Tyle wiedzy. ❤. Dziękuję ❤

Pani Beato - z moich obserwacji też wynika że leki antydepresyjne po prostu stępiaja emocje. Nic nie leczą tylko odwracają uwagę od prawdziwego problemu. Jest Pani cudowna że chce się Pani walczyć z wiatrakami. Robi Pani wspaniałą robotę. Niech się Pani nie poddaje. To nowe spojrzenie jest potrzebne społeczeństwu. Lekarze bracia Rodzeń też robią taką dobrą robotę uświadamiając ludzi w kwestii chorób metabolicznych. ❤❤❤

Ja zaczęłam mieć poważne problemy emocjonalne z powodu przeżytych traum i przypominania mi ich. Co powodowało, że na nowo je przeżywałam.

Mam 70 lat. 5 lat temu zostawił mnie mąż po 45 latach i w tym samym czasie zmarł mój starszy syn, nagle i nie wadomo dlaczego(we snie). Swiat w tych dniach zapadł mi się pod nogami, dosłownie. Miałam w domu valium i tym sie ratowałam ale pojawił sie stan opętany myślą odejścia.Było mi tak żle,tak brakowało siły,że nie widziałam sensu w dalszym istnieniu. Czy to była depresja, nie wiem. Podjęłam próbę samobójczą. Tuż tuż przed wskoczył na mnie mój pies i patrzył mi w oczy. Opetała mnie myśl, co z nim? I to wygrało. Zerwałam się, ubrałam, wyszłam na dwór, do ludzi. Od tego dnia sama,krok po kroku uczyłam się nowego życia. Niczego nie brałam, czasami melatoninę. Żyję, mam złe dni ale i mam sposoby aby je umilić (zakupy internetowe, drobiazgi). Wyszłam chyba łzami,zakupami,spacerami ale nie lekami. Wyszłam na tyle,że nauczyłam sie odwracać złe myśli, szukać pozytywów i symulować np. wyjazdy nad morze, wyobrazać sobie siebie gdzieś tam, w ciekawych miejscach. Nikt mi nie pomógł. Usłyszałam,że zamęczam więc już na te tematy z nikim nie rozmawiam. Na prywatnego psychologa mnie nie stać.

boję się o Pani bezpieczeństwo. Jest Pani b. odważna dziekujemy

Bardzo ważne informacje. Dokładnie tak samo twierdzi moja Psychiatra prowadząc mnie psychoterapią bez leków,by w moim życiu zrobić porządek. Dziękuję Pani za ten wywiad ❤

Bardzo mądre i cenne. Moje doświadczenie potwierdza to. Wychowałam się w patologicznym środowisku i choruję na nerwicę i depresję. Przeszłam przez wiele traum. Przez krótki okres czasu brałam leki. Jednak one tylko stłumiły na chwilę moje emocje i czułam, że to tak naprawdę nic nie zmienia. Lekarze przepisywali by mi leki z pewnością do końca życia gdybym nie miała w sobie tyle rozsądku i siły by zmienić swoje środowisko, a przez to zlikwidować przyczynę. Oczywiście wiele osób bardzo niewiele wie na ten temat i jedyne co dało mi pójście do psychiatry jest to, że w oczach moich,,przyjaciół” pozostanę na zawsze osobą z chorym umysłem.

"Jak nie wiadomo o co chodzi, to chodzi o pieniądze" ... Dziękujemy za materiał i czekamy na więcej! :)

Wywiad - strzał w 10-tkę!!! Brawo i serdeczne podziękowania za konsekwentne rozbrajanie latami utrwalonych przez korzystających na tym procederze krzewicieli jak się okazuje atrakcyjnego marketingowo ale pustego hasła o nierównowadze chemicznej w mózgu. Nie jest to łatwy temat bo medialna machina latami przeprogramowywała świadomość ludzi, że nie muszą szukać żadnych przyczyn depresji - wystarczy po prostu antydepresant. Specjaliści od marketingu słono opłacani jak zwykle zrobili "dobrą" robotę. Depresja to - jak można było usłyszeć w tym materiale - stan umysłu. Stan z definicji jest nietrwały, nigdy nie trwa wiecznie. Nie trzeba go leczyć. Należy z nim pracować. I tutaj jest problem, bo przecież dziś nikt "normalny" nie będzie się zniżał do przepracowywania czegokolwiek. Po co, jeśli można coś kupić, łyknąć i ... po kłopocie? według moich obserwacji depresja to reakcja "dziecięcego" umysłu na rzeczywistość, to reakcja dziecka, które CHCE i nie ma w sobie przestrzeni, gotowości i najmniejszej ochoty na jakiekolwiek odstępstwo od swojej zachcianki, nawet jeśli jest ona dla niego niezdrowa. Wyjściem z depresji jest PROCES zmiany dotychczasowego "dziecięcego" paradygmatu na "dorosły", który bardzo często jest po prostu zdroworozsądkowy i najczęściej jest mniejszym lub większym kompromisem w stosunku do pierwotnej "zachcianki", w niektórych przypadkach finalnie jest rezygnacją z pierwotnego pragnienia ze zrozumieniem większości lub wszystkich negatywnych skutków pierwotnej "zachcianki". "Zachcianka" może być o wiele poważniejszym tematem niż chęć na przysłowiowe łakocie, może być nierealistycznym, "poważnym" celem, który po prostu jest poza możliwościami danej osoby. Dziś zewsząd "atakują" nas hasła, że "możesz wszystko". Karmieni takimi banałami ludzie w końcu przechodzą swego rodzaju załamanie, że im jeszcze wciąż się nie udało. Powstaje napięcie, które gdy się przedłuża zaczyna rozregulowywać kolejne systemy psychiczno-biologiczne człowieka. Rozwiązaniem nie jest żaden lek, rozwiązaniem jest PRACA NAD SOBĄ. Niestety "na rynku psychiatrycznym" jest całą masa wykształconych w paradygmacie "weź pigułkę" specjalistów, którzy mogą nie być przygotowani na taki obrót spraw. Nie każdy psychiatra będzie się nadawał do pracy z pacjentem, może za to świetnie radzić sobie z wypisywaniem recept ... Systemowo należałoby zapewnić tej grupie zawodowej odpowiednie wsparcie a nie pozostawienie samym sobie ... Dziękuję jeszcze raz za wartościowe treści!

Dziękuję Beatko za wspaniały wywiad .Pozdrawiam serdecznie. ❤❤

Wspaniały wywiad ❤❤ bardzo dziękuję. Pomaga lepiej zrozumieć co się ze mną dzieje. I utwierdza w przekonaniu, że leki nie są moją drogą.....

Brak rownowagi miedzy dusza poteznym bytem a cialem materia , ktora jest ulotna ,nieperfekcyjna , to cialo choruje z powodu emocji silnych przezyc .

Dziekuję z całego serca.❤ Uważam, że depresja to stan umysłu. To piętno traum z dzieciństwa, oraz poczucia osamotnienia, niezrozumienia, niemocy, bezsilności i braku nadziei na wyjście z trudnej sytuacji. To głos naszej duszy, wołającej o uwolnienie. Leki jedynie to zagłuszają, maskują prawdziwe przyczyny. Odcinają nas od prawdziwego problemu. Co nie znaczy, że on zniknie. To tak jak branie tabletek przeciw bólowych przy próchnicy zęba, zamiast usunąć główną przyczynę bólu.

Postaci depresji jest wiele. Różne mogą być jej przyczyny i różne nasilenie objawów. Czasem na początku leki ratują życie, ale absolutnie trzeba szukać innej pomocy. Zmniejszać baaaardzo powoli dawkowanie i szukać terapii i innych sposobów, których wdrażanie pozwoli nam "uporać się" z własnymi emocjami, nawykami myślowymi, sposobami działania. Na ogół w sytuacji bez wyjścia są wyjścia. Może nie otwarte na oścież drzwi, ale stopniowo można nauczyć się wprowadzać drobne zmiany i zobaczyć światełko w tunelu. Trudno jest wytrwać, kiedy efekty nie przychodzą szybko. Upadniesz może nie raz. Poleżysz, a potem się znowu podniesiesz. Na ogół takie jest życie. Czasem mogą być nawroty, ale może ciut słabsze. Może nauczysz się stopniowo, co je powoduje, może masz w tym bezwiednie jakiś udział? Zadbaj o żywe jedzenie, mikrobiom, wyklucz cukier i produkty przetworzone, ucz się słuchać tego, co sama do siebie mówisz. Zmieniaj swoje zachowania. Uczucia to myśli w akcji!!! Wiele można zmienić. To będzie może trwało wiele lat. I bardzo ważne: bądź dla siebie łagodna, kiedy uczysz się czegoś nowego!!! Nikt nie jest Tobą w takiej sytuacji, w jakiej jesteś Ty, więc się nie porównuj i nie słuchaj tych, którzy Cię oceniają. Czytaj, słuchaj tych, którzy są w tej drodze lub wyszli już z tunelu. I ćwicz. Samo czytanie/słuchanie i głęboka refleksja często nie wystarczają. Trzeba próbować nowych zachowań, trzeba nauczyć się być uważnym i stawiać sobie nowe pytania. Pomocne też są zioła i suplementy. Jest baaaardzo wiele naturalnych środków, którymi można się wspierać. Zazwyczaj mają korzyste działanie na cały organizm, bo dała je nam natura. Ale nie oczekuj, że zmienią Twoje życie. Ty je z czasem zmienisz. Twoje wewnętrzne i zewnętrzne życie! Można poprawić stan swojego zdrowia na wszystkich płaszczyznach. Większość leków na większość chorób maskuje tylko objawy i ludzie nie zastanawiając się, nadal jedzą to, co im szkodzi i robią to, co im szkodzi. Trzeba zmienić styl życia, często we wszystkich obszarach. I to jest trudne. Dlatego łatwiej brać tabletki. W otępieniu trudno cokolwiek zmienić. To jest praca. Dla mnie siermiężna, wieloletnia praca, ale jestem już stara. Młodszym powinno pójść szybciej. Wszak neuroplastyczność mózgu maleje z wiekiem. Zyskujesz nową jakość, bo wiesz (coraz częściej, raczej nie od razu), że masz wpływ na to, jak się czujesz i jak żyjesz. Nawet jeśli nie osiągniesz stanu, w którym wydaje się być Pani Beata, to i tak warto! Brawo Pani Beato! Dziękuję, że Pani jest i robi tyle dobrego!!!❤. Może seria: Jak żyć z depresją- grupa wsparcia-ozdrowieńcy/poranieni w drodze?

Bardzo dziękuję za Pani bezcenną pracę i za tłumaczenie rozmowy ❤😘♥️

Psychiatria polska leży i kwiczy. To nie leki są problemem, ale lekarze, którzy nie wiedzą jak je stosować. A w Polsce SSRI przepisuje sie jak cukierki, "na wszelki wypadek" jako cudowny lek na kazdy problem. Dlatego ten wywiad tak oburza, bo pokazuje niekompetencje wielu ludzi z dyplomami, ktorzy nie powinni nigdy miec prawa wypisywac substancji ktorych dzialania nie znaja i/lub nie rozumieja. Odpowiednio dobrane leki ratują życie i zdrowie - przepisane na pałe, bo tak łatwiej to zdrowie pogarszają/niszczą.

Najważniejszy głos pochodzi od ludzi doświadczonych depresją, oni mogą mieć wiedzę o tym, jak to jest w tym stanie. Ja wiem, że wtedy nie słuchałam podcastów, nie miałam na to siły. To tak jak w stanie zapalnym, najpierw trzeba go wyleczyć, wziąć lek, potem można rehabilitować. W depresji nie wstajesz z łóżka, bo nie ma to sensu, jak w tym stanie podjąć, czy myśleć o terapii. Leki nie są rozwiązaniem na stałe, ale pomagają i często ratują życie. Są dobrzy psychiatrzy, takich trzeba szukać, ale to do osób bliskich, bo chory nie szuka. A bliscy potrzebują wiedzy, jak pomóc i czego nie mówić

Na depresję najlepsza jest Bratnia Dusza,wspólne radosne chwile,czułość drugiej osoby itd. Musimy zrozumieć że życie w samotności po malu nas zabija. Pozdrawiam serdecznie.

Moim skromnym zdaniem to stan duszy. Czekam z niecierpliwością 💚

Bezcenna wiedza! Dziękuję

Dziękuję. Bardzo interesujące. Słucham wszystkich Twoich podcastow i wideo, na temat depresji. Wiele mnie nauczyły i potwierdziky moje obserwacje. Polecam je znajomym i moim pacjentom, z nadzieją, że sami wyciagna swoje wnioski.❤

Nowy lepszy świat .Polecam książkę lub film.Super audycja ❤

...wlanie przez to przechodzę (depresja),nigdy bym żadnych leków nie wzięła, mam prawdziwych przyjaciół i to jest moje lekarstwo,,,

Potrzebowałam trafić na ten "wywiad" w tym momencie. Dziękuję Pani bardzo.

Brawo! 🙆‍♀️❤👏👏 Czemu nikt o tym nie mówi !

przeczytałam komentarze i podziwiam ogarnięcie moderatora... wszytskie pozytywy... zero hejtu... wszyscy holistycznie natchnieni

Bardzo ważny materiał. Lata temu przyjmowałam krótkotrwale leki z grupy SSRI w związku z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi. Bardzo szybko, jak się okazuje na moje szczęście, zaczęłam mieć skutki uboczne-wysokie tętno, co spowodowało, że musiałam zacząć przyjmować kolejne leki. Zdecydowałam więc, że chcę zejść z SSRI. W trakcie, co powtarzam wszystkim znajomym, którzy stoją przed taką decyzją, byłam wyprana ze emocji-wszystkich, tak jak jest mowa w wywiadzie. I owszem, uważam że może to być czas na to, żeby, mając tę przestrzeń w umyśle, razem z terapeutą poukładać sobie w głowie. Zupełnie nie widzę sensu brania tych leków, kiedy nie sięga się po inną pomoc i kiedy samemu nie jest się w staniejej wykonać, a przecież tak bardzo często bywa. Co więcej-odnoszę wrażenie, że leki te są przepisywane randomowo, nader często i bez głębszej analizy, czy też przygotowania pacjenta do tego, jak ma wykorzystać ten czas, aby to miało sens. Bardzo, bardzo wazny temat ❤

Wspaniały wywiad ❤ Dziękuję

Bardzo ciekawe i prawdziwe...Nie ma magicznej tabletki która uleczy depresję...To okoliczności i nieradzenie sobie z nimi powodują ten stan...Wsparcie jest kluczowe w każdym wydaniu...Dziękuję za cenne informacje...🤗👋

Dosłownie.....odstawiłam tabletki i pojawiły się skutki uboczne i odrazu pomyślałam że depresja wraca Dzięki temu filmikowi uzmysłowiłam sobie jak działa ten mechanizm Poza tym nigdzie nas nie uczą jak radzić sobie z emocjami......żyjemy w systemie który sugeruje nam się poprostu martwić o przetrwanie

Pani Beato, gratuluję wywiadu.🥇🏆 Jednocześnie dziękuję za przetłumaczenie oryginału.👍❤ Obecnie jestem pacjentką Dziennego Oddziału Leczenia Nerwic z powodu mobbingu, którego doświadczałam przez dwa lata w moim miejscu pracy. Poza moim udziałem w 12-tygodniowej terapii grupowej, również została zastosowana farmakologia, po której nastąpiło u mnie wyciszenie, ale jakie to będzie miało skutki dla mojego organizmu - nie wiem...

Zgadzam się w 100%. Jestem po odstawieniu leków, które brałam przez blisko 2 lata. Czuję się bardzo dobrze, ale jest to wynikiem przeprowadzenia kompletnych zmian w moim życiu, wyeliminowaniu części otaczających mnie osób i zmiany w myśleniu. Fakt, że aby tego dokonać w pierwszym okresie po traumatycznym przeżyciu, leki pomogły mi dojść na tyle do równowagi, aby móc pracować na tymi zmianami i zobaczyć światło w tunelu. Zapewne nie musiałabym sięgać po leki gdybym otrzymała odpowiednie wsparcie, a przede wszystkim zrozumienie od bliskich mi osób. Dziękuję i pozdrawiam serdecznie.

Super w końcu prawda

Bardzo cenny wywiad, pani Beato jest pani nieoceniona w trafnych wywiadach . Dziękuję za to co już pani dla nas zrobiła.

Brałam antydepresanty 6lat, to co zauważyłam to 26kg na plus i właśnie zmniejszone odczuwanie emocji. Nadal nic nie cieszyło, coś smuciło trochę mniej. Odstawiłam sama. Rozmowa z samą sobą leczy najlepiej

Boziu! Ile lat mialam hejt za takie myślenie. Dziękuję za rozpowszechnianie tego kierunku.

Nasza kochana Pani Beatka ❤️❤️❤️

Świetny wykład dziękuję za prawdę pani Beatko! Nigdy mi leki nie pomogły. Bardzo mądra pani psychiatra

👏🏻👏🏻👏🏻Bardzo mądra rozmowa z bardzo kompetentną osobą ❣️❣️❣️❤ To mądra nie kupna lekarka ❣️❣️❣️👏🏻👏🏻👏🏻❣️

Pani Beatko jest Pani wybitna . Nikt nie podjął tak ważnego tematu deresji.

Brawo Pani Beato ❤ merytoryczny wywiad 😊 pozdrawiam bardzo ciepło i serdecznie

To było wspaniale pani Beato, piękne , mądre i bardzo pouczające. Powiem nawet że uspokajające , bo z depresji można wyjść ❤❤❤

Witam serdecznie. Mam depresje i jestem w trakcie odstawiania antydepresantu po 13 latach zazywania. Jestem wyprana z wszelkich uczuc I jestem swiadoma, ze to przez leki. Dziekuje za ten wywiad❤

Beata Pawlikowska, to ja tu mam pytanie do tego odcinka, jak ma pracować nad sobą pacjent w depresji, który do przepracowania emocji potrzebuje terapeuty, a nie wstaje z łóżka? Nie ma siły ręka ruszyć a co dopiero pójść do psychologa. Tak, zgadzam się, leki żadne nie są dobre, wpływają źle np na jelita, ale... czasami pacjent nie da rady bez antydepresantow wstać z łóżka, żeby iść krok dalej. To nieprawda, że leki powodują otępienie, ja wszystkie emocje czułam, ale dały mi energię, żeby wstać z łóżka, poszukać terapeuty i rozpocząć terapię i powrót do zdrowia. Ktoś, kto nie wstaje z łóżka nie powie sobie, a no to ok, to ja pomyślę co to zrobiło mi depresję, jakie emocje, wydarzenia itp🙈Poproszę o odpowiedź bo sytuację znam z autopsji i tak się zastanawiam co to mogło mnie podnieść z łóżka bez antydepresantow? Pozdrawiam Panią serdecznie

Jesteśmy ogromnie wdzięczni za rozmowę z Panią Doktor. Prawda zawsze wyzwala.

Tak Pani słucham i chciałbym żeby wzieła Pani odpowiedzialność za leczenie 100 osób i usunełaby im Pani leki i powodzenia. Depresja to choroba fizyczna jak rak czy cukrzyca. A stan umysłu to ma Pani. Proszę nie szkodzić ludzią swoją filozofią

Pani Beato, moja córka ma 16 lat i juz trzeci rok walczymy z depresją. Jej psychiatra nie jest zwollennikiem antydepresantòw, ale ostatecznie przepisał jej Prozac .Lekarz też nam tlumaczyl, że antydepresanty nie leczą przyczyny choroby. Leki nie dzialają a mam wrażenie, że nawet szkodzą. Dziękuję bardzo Pani za ten wywiad. Daje mi dużo do myślenia.Pozdrawiam

Czasami trudno wyjść z problemu, przełamać go. Bo różne są sytuacje.

Szkoda , że ten film nie powstał 3 lata temu . Gdybym go obejrzał wtedy , to może bym był dziś zdrowy . Jednak lekarka nie poinformowała mnie , że takich leków nie można odstawiać nagle i żeby to robić stopniowo . Ja nieświadomy ryzyka , odstawiłem sobie nagle wysoką dawkę Parogenu aż 60mg i 10mg Ranofrenu . Tak mi zdrowie wysiadło , że jestem wrakiem . To jest nie do opisania przez co przechodzę . Żałuję , że w ogóle zacząłem brać te leki . Dobrze , że Pani Beata Pawlikowska zaczęła o tym mówić w naszym kraju . Tylko dla mnie już za późno . Kto teraz ponosi odpowiedzialność za moje zniszczone zdrowie i kto mi teraz je zwróci .

Święta prawda 🙂 prawda zwycięży 😊 pozdrawiam serdecznie 😉 Zdrówka 😉 wszystkiego dobrego 😉

Wielki SZACUNEK dla Pani!❤

Cudowne❤ wspaniałe ❤ jak się cieszę, że Pani się nie poddała i nie dała zaszczuć ❤ JEST PANI CUDOWNA I BARDZO NAM POTRZEBNA!!!!! BRAWO BEATA!!! BĄDŹ Z SIEBIE DUMNA !!! JA JESTEM Z PANI BARDZO!!!!❤❤❤❤

👊👏👏👏👏👏jest pani prawdziwą Wojowniczką pani Beato!

Fantastyczny wywiad. Miałam epizody depresyjne i zgadzam się z tym że to stan umysłu.❤

Dziękuję za film z lektorem. I dziękuję za inne spojrzenie na depresję. Mnie to osobiście pocieszyło, że mój mózg jednak jest normalny.

Kocham ludzi, którzy mają odwagę (tak jak Pani, Pani Beato) myśleć inaczej niż "wszechwiedząca większość".

Bardzo dziękuję za ten przekaz.

Pani Beato dziękuję za pani i pani Dr.

Bardzo dziękuję Pani Beatko.

Dziękuje P Beato za ten przeprowadzony wywiad i znajdujące tam informacje .

Dziękuję za ten wywiad.

Dziękuję 💙

Dziękuje za ten wywiad ❤️

Dziękujemy za bardzo ciekawy wywiad.

Dziękuję ❤️

Od razu daję łapkę w górę i słucham. Obydwie jesteście wspaniałe. Dziękuję za temat, który mnie dotyczy. Od lat choruję na nawracającą depresję.

W pełni się zgadzam, wspaniały wywiad.

Pani Beato,dzięki ogromne za Pani pracę i zaangażowanie. System drży w posadach....

bardzo dobrze pani Beato

Dziękuję pani Beato, jest pani wspaniałą kobietą ⚘️💚

Kochana Pani Beato to jest genialne .Wdzięczność za te rozmowę....♥️♥️♥️☘☘☘