Bardzo dobrze ujęte, to się nazywa pogoń za śmiercią

Poprostu zmien lprace

@@beatabeata5670 łatwo powiedzieć

Wiem co czujesz byłam w takiej sytuacji, ale zmieniłam tą pułapkę. Postaraj się coś zmienić

Hmm, ja pracuję po 8 dziennie i mimo to mogę nazywać siebie człowiekiem szczęśliwym. Mam czas na hobby i pasję, a weekendy wykorzystuję na aktywny odpoczynek (długodystansowe wycieczki rowerem). Tak więc chyba nie zależy to od długości pracy, a jej charakteru. Nie znam sytuacji, ale skoro po pracy czujesz się aż tak wykończona, to coś jest nie tak. Otoczenie, warunki pracy, może monotonia? Nie wiem, ciężko cokolwiek wywnioskować, nie mam pojęcia, jaka to praca. Ale skoro piszesz o ciągłym napięciu i stresie czy mobbingu, to może jest to praca ponad Twoje siły i powinnaś ją zmienić. Pieniądze są ważne, ale szczęście ważniejsze. Oczywiście to tylko moja opinia, każdy postrzega rzeczywistość trochę odmiennie. Pozdrawiam i życzę... szczęścia ☺

Tak

To prawda nasze życia od życia wcześniejszych pokoleń różnią się zwykle tą samotnością wynikającą zazwyczaj ze zbyt dużego egoizmu i niezdrowych miejsc w Internecie. Oraz mniejszą ilością ruchu i słońca. Wszystkie te czynniki są o ile dobrze pamiętam dość dobrze potwierdzone naukowo. Natomiast z tezami z książki nie do końca się zgadzam.

Ze mną jest podobnie. Zgadzam się z Tobą.

Mam podobnie 😌 łapie chwile zatrzymania, relaksu i spokoju. Duży kubek pysznej kawy, fajny film, spotkania w gronie ludzi z którym czuje się swobodnie i dobrze.

Ja tak samo,dobry film i juz jest dobrze.

Dobry film czy książka w akompaniamencie kawy, herbaty czy yerby to jest. U mnie występuje fazami: mam okres książkowy, gzie ciągle czytam, potem okres filmowy, gdzie nadrabiam zaległości filmowe. A trochę tego zawsze jest 🙄. Telewizję dawno sobie odpuściłem, przez propagandę i narracje, którymi poslugują poszczególne stcje. Sądzę, że telewizja jest bardziej niebezpieczna niż wszystkie choroby cywilizacyjne razem wzięte. Wolę być trochę oderwany od bieżących zdarzeń, które na moje życie i tak mają minimalny wpływ niż na pozór wiedzieć wszystko, a tak naprawdę nie wiedzieć nic. Ulec manipulacji jest łatwo, wyleczyć jej następstwa bardzo trudno. Wolę zachować trzeźwy umysł 😇.

Uśiwadomiłem sobei jakiś czas temu że nie da się być wiecznie szczęśliwym, szczęście to są chwile, a permanentny to może być święty spokój, a nie szczęście.

Jesteś życzliwa w stosunku do siebie i do twoich ukochanych sierściuszków. Myślę tylko czy za dużo u ciebie nie ma siebie. Wiem że ludzie są czasem tragiczni. Myślę że alternatywą jest Bóg tylko trzeba wierzyć.

@@piotrzuch4592 Każdy kto jest prawdziwie życzliwy wobec siebie jest też automatycznie życzliwy wobec innych. Tak to działa. Ja dla każdego mam miłe słowo i zawsze jak mogę to pomogę. A Boga bym w to nie mieszała bo on ma wyjeb*** na to co się dzieje tu na ziemi:)

@@marianna9253 Narcystyczne osoby są wobec siebie życzliwe, a do innych nie są. Więc tak to nie działa jak mówisz.

@@kiler529 Mój Drogi jak byś choć raz w życiu posłuchał jakiegoś merytorycznego filmiku o osobowości narcystycznej to byś nie plótł takich bzdur:)

@@marianna9253 Moja Droga jak byś w życiu trochę przeżyła, a nie opierała swoje doświadczenia jedynie na filmach to byś nie opowiadała banialuków...... Racjonalizowanie wszystkiego nawet najgorszych rzeczy jest właśnie domeną kobiet, bo nie ważne co uczynią zawsze swoje działania usprawiedliwiają stanem emocjonalnym, chwilą czy innymi czynnikami.

Bardzo ładnie to ujęłaś, wiele mądrości jest w Twym komentarzu - aż miło się go czyta, patrząc, że jest coraz więcej osób świadomych - takich jak Ty (wnioskując to po Twym komentarzu). Miłego dnia, pozdrawiam :DDD

Trzeci punkt plus kompletny brak znajomości siebie. Do tego brak hobby i pasji, bo to zawsze były głupoty. Co z tego, że mam czas, skoro nie wiem, co sprawia mi radość? Marzeń też już nie mam.

@@Usurpadora89 Zgadzam się. Ludzie, którzy nie znają siebie, mają bardzo słaba znajomość swoich emocji , chociaż mogą posiadać dużo ( dużo wolnego czasu, pieniędzy, możliwości ) a tak nie potrafią być szczęśliwi lub zadowoleni. Tacy ludzie nie potrafią zbudować dobrego związku, bo jak można żyć z kimś kto nie potrafi cieszyć się z życia ? Związek to wymiana , jeśli partner jest wiecznie niezadowolony dostajemy od niego tylko ciężki bagaż. Z drugiej strony to może być przejściowy kryzys, jeśli partner chce się zmienić, pracuje nad sobą , warto dać mu szansę.

Głowa wybucha po tym wersie :D

Dokładnie tak, oboje macie rację😉

W punkt. Niestety

Myślę że się się mylisz przyjacielu .My sami jesteśmy największymi swoimi wrogami i to my sami sobie nie pozwalamy cieszyć się życiem .Pozdrawiam W.

Coś w tym niestety jest, nawet jak jest dobrze to trzeba mieć oczy szeroko otwarte bo licho nie śpi

matura

Popatrzcie jakie to proste xD

To bardzo realistyczne i zdrowe podejście do życia i bycia tu i teraz.❤

Mój drogi przyjacielu. Z Twojego komentarza , wyłania się (według mojej wiedzy , co nie musi być prawdą) uzależnienie bycia szczęśliwym od innych . Tak naprawdę , ile potrzebujemy ludzi (kogo) aby być szczęśliwym ? Pozdrawiam W.

@Leszek Zinkow a jak niby w dzisiejszym świecie być niezależnym od innych. Nawet zamawiając jedzenie na lunch w pracy, jesteś uzależniony od innej osoby. O związkach już nawet nie piszę. No chyba, że ktoś jest hiper introwertykiem, ale tak naprawdę to też bzdura (ale o tym już nie będę pisał, choć mam bardzo prawdziwe przykłady i nieco przykre dla mnie).

Szukanie szczęścia w otaczającym nas świecie prowadzi na manowce. Nawet "najlepsi" ludzie potrafią zawieść nawet siebie samych nie mówiąc już o innych. Pozytywne emocje to może nas uczynić szczęśliwymi - wiara, nadzieja, miłość, wdzięczność. Jak otoczyć się takimi emocjami - Bóg jest odpowiedzią.

@Leszek Zinkow tylko jak taki stan, szczęścia i wewnętrznego spokoju osiągnąć, niezależnego od innych. Dla mnie niestety jest to poziom himalaje :(

@Leszek Zinkow ​ @Etrurianie Niestety to tak prosto nie wygląda. Mam bardzo bogaty życie wewnętrzne, ale nie mam go z kim dzielić. Myślę że nikt z was na szczęście nie doświadczył takiego stanu, które by trwało od początku do samego końca trwania. Jesteśmy istotami stadnymi, mniej lub bardziej. Nawet wyjdę ze śmiały stwierdzeniem, że taka prosta analiza jaką tutaj zaprezentowaliście jest w pewnym sensie dołująca bo przynależycie do całego szeregu ludzi z którymi mam często do czynienia. W deseń "weź się w garść".

Myślę, że prawdziwa radość, która jest cały czas w nas, jest możliwa do osiągnięcia, dzięki świadomości wynikającej z bycia tu i teraz, a nie utożsamianiu się z potrzebami zewnętrznymi, które mogą na chwilę poprawić nam humor.

@@renooma nie jest. Bo po samorozwoju stajemy sie istotami spolecznymi.

@@pbies i co w związku z tym?

@@renooma myśl.

Czyli życie w zgodzie ze sobą nie jest równoznaczne ze szczęściem?

No i właśnie tutaj jest meritum sprawy.? Kto zrobił z Ciebie niewolnika, który chce za dużo.? Człowiekowi, do fajnego, wartościowego, szczęśliwego życia, dla siebie i innych dużo nie potrzeba jeżeli chodzi o dobra materialne.! Żyjemy w czasach : narcystyczno - konsumpcyjnych.! Jeżeli do końca dasz się wciągnąć, szczęścia wewn. nigdy nie znajdziesz.. Myślę że terapia, doradzą jak żyć w przebudzeniu...

@@motyl-cma mieszkasz z mama?

Brawo. To jest to.

Młoda Polska gorsza

@@nikt_podejrzany4443 masz dużo racji ale jak się za bardzo nie wczujemy w role siłaczek i Judymów to Ziemia Obiecana i Chłopi ratują sytuacje.

@@kazimierzurbanik3913 Chłopi są neutralni, ponieważ to książka realistyczna. Poza tym ma wstawki dekadenckie. Pozytywizm mówił głównie o pracy u podstaw, pomocy najuboższym, a Młoda Polska to nieszczęsny dekadentyzm w większości (Tetmajer)

Polska literatura to ogólnie dno i kupa mułu, no może poza Lemem i fantastyką.

@@michatomczyk6813 Czy ja wiem. Mamy aż trzech noblistów w literaturze

Oczywiście że tak,bliskie szczere relacje są priorytetem.Nie można być w relacji z samym sobą i kochać samego siebie a jedynie spełniać własne potrzeby i dbać o własne dobro.Szczescie to spotkanie bratniej duszy,szczerych i mądrych przyjaciół,przy których człowiek wzrasta.Szczescie to otwarte serce i otwarta głowa,ciekawość świata i radość życia.

Lecz najpierw musimy zacząć od siebie .

@Ludolfina 626 Dokładnie tak .Czasem cena za pomoc jest bardzo wysoka 😒 Dlatego na tego typu dobroczyńców trzeba uważać😉

Oczywiście,że tak szczęście to poczucie własnej wartości w działaniu dla własnego bezpieczeństwa i dobra i umiejętność dzielenia się tym dobrem.

​@ludolfina626Szczere zainteresowanie drugą osobą polega na bezinteresowności i nie oczekiwaniu niczego w zamian.

W punkt.

@@Cass44 Dzięki :)

Czyli jesteś niewolnikiem swoich rodziców? Na pewno wiele rzeczy miało na to wpływ i dobrze byłoby je dobrze poznać, bo trzeba znać więzienie, żeby się z niego wydostać.

@@_Emilian_ Tak to wygląda, że jestem. No właśnie to przebadałem co miało na to wpływ. Tata: zawsze po nim jego mama sprzątała ( teraz jest bałaganiarzem ), z tego co wiem to jego rodzice dużo też nim rządzili ale miał więcej wolności niż ja. Miał tatę prawnika i zawsze go słuchał - ale niestety dziadek umarł. Ma ciężki charakter. Rzadko spotykany ale w negatywnym sensie. Też był jedynakiem. Mama: niezbyt ogarnięta ale jakoś dawała sobie radę, wcześniej nie widziała w moim ojcu czegoś dziwnego. On udawał przed nią takiego dbającego o nią. Dodam, że jak moi rodzice poznali się to mama miała 29 lat, a tata 18. Obydwaj nie mają kultury ani bycia w towarzystwie ani np. w Kościele. Nie umieją rozmawiać z ludźmi. Wiecznie mają pretensje do świata i ludzi.

Davar ile masz lat?

@@dominika_a mam 24

@@davar3851 dziękuję za odpowiedź. Zapytałam bo nie do końca rozumiem dlaczego tylko ty masz się zajmować domem, być może to tylko wymówka ponieważ boisz się wyprowadzić i postawić rodzicom. Życzę ci wszystkiego co najlepsze.

Głupota i ślepota jest w nas. Ta, która zapewnia spokojne życie. Z klapkami na oczach/złudzeniami żyje się lepiej.

To bardzo ważne jaką wartość przekazujemy swoim życiem.❤

Sama religia nie zabrania bycia szczęśliwym, ale sposób jej interpretacji. Cierpienie w religii ma charakter bardziej symboliczny, a w istocie jest przeciwwagą właśnie do szczęścia. Nie da się cały czas być szczęśliwym, a bez cierpienia szczęście by nie istniało, tak jak ciepło nie istniało by bez zimna czy światło bez ciemności. Kednak w kato!icyzmie- i tu masz rację- istnieje taka tendencja ''niesienia krzyża'' przez całe życie, która z pewnością utrudnia, a może nawet wyklucza odczuwanie szczęścia. Ostatnio w jakimś kazaniu( nie wiem, radio czy tv) zasłyszałem, że zakałą współczesnego życia jest miłość do samego siebie. A przecież psychologia mówi dokładnie coś odwrotnego: jeżeli nie kochasz siebie, nie potrafisz obdarzyć tym uczuciem innych ludzi. Nota bene dekalog chyba mówi to samo: '' ..kochaj bliźniego swego jak i siebie samego...''. Czyż to nie paradoks?🤔

@@stivus1696 Nie będę się zagłębiać w kwestie teologiczne, bo jako ateistka po prostu się na tym nie znam. Generalnie zgadzam się z tym, co piszesz o równowadze między dobrem a złem. To takie trochę buddyjskie jin i jang, ale jest to też prawda uniwersalna, pozareligijna.

@@asikzoo4668 „Poznacie prawdę a prawda was wyzwoli” - Jezus Chrystus (Ew Jana 8:32). Źródłem Prawdy jest Ojciec Prawdy, ale ludzie wierzą bardziej swoim religiom niż Bogu Ojcu Prawdy.

@@wandap9520 WANDO, dlaczego pozwoliłaś na zniewolenie:) Prosimy korporację o nie nękanie.! ZROZUMIANO?!!!

Ja bym tych rodziców za to opierdolił.

Czyli mamy wedlug Nitzschego akceptowac wszystko co nam daje zycie???Gdzie to wolny wybor asertywnosc ?Kompletnie sie z tym stwierdzeniem nie zgadzam ale kazdy ma prawo miec swoje zdanie

Ok, kocham moje zerwane wiązadła o czekająca mnie operacje i 9 miesięcy minimum rehabilitacji. Kocham moją niepłodność o której dowiedziałam się 5 lat temu, jak miałam 20 lat. Kocham perspektywę zwyrodnienia stawów które może czekać mnie w przyszłości oraz moją nerwicę lękową, bezsenność, a gdy już zasnę to koszmary, codzienne budzenie się z lękiem i myśli samobójcze i czekanie na operację, potem psychotropy może za rok. Kocham mój lęk przed ludźmi i lęk przed pracą, w której zerwałam wiązadło poboczne a drugie naderwalam. Kocham mój ciągły bol brzucha przez wodniaki lub endometriozę bo nadal nie jestem zdiagnozowana. Brak przyjaciół, choroba alkoholowa w rodzinie i matka wcale nie mniej chora niż ja to też przecież nie problem , by być szczęśliwą. Nietzsche miał rację co do ludzi zdrowych lub chorych tylko chwilowo i otrzymujących pomóc psychologiczną gdy jest potrzebna w trudnych chwilach a nie czekanie na próby samobójcze.

@@Cass44 Walka z wiatrakami życzę powodzenia na długiej i trudnej drodze, proszę uważać na zdrowie. Proszę się modlić to pomaga.

@@justynasa1295 Wiem że to jest niełatwe, ale ja mam mocne przekonanie że wszytko to co nas w życiu spotyka ma jakiś sens. Łatwiej żyć z tą myślą. Powodzenia niech Bóg będzie z tobą.

@@piotrzuch4592 tak gdzie jest sens w ciężkiej chorobie, gdzie sens wylądowania na dnie........ to nie ma sensu. Czy stajemy się lepsi przez takie doświadczenia.... nie. Duża część osób kończy wypalona i zgorzkniała.

Bo chciałbyś to zmienić ,ale nie wiesz jak

Wstałam do roboty i wypiłam filiżankę kawy i już jest git. Bo w weekendy wstanie przed 5 jest dla mnie a wykonalne. XD

dolewać do niej koniaku!:)

Nie możesz być szczęśliwy cały czas. Szczęście, to chwile. Jakbyś czuł szczęście bez przerwy, stałoby się ono przyzwyczajeniem, niczym naprawdę ważnym.

@@michalinarozbicka6269 Bycie szczęśliwym to stan emocji. Pozytywne emocje wiara, wdzięczność, miłość. Jak je w sobie zakorzenić na stałe? Opowiedz jest - Wiara w Boga daje to wszystko.

@@piotrzuch4592 Racja. Aczkolwiek faktem jest to, że nie ma ludzi emanujących szczęściem non stop. Nawet księża są często zmęczeni, bez życia. To zupełnie normalne, jak najbardziej ludzkie.

@@michalinarozbicka6269 "szczęście to stan umysłu" :DD

@@michalinarozbicka6269 ja przez szczęście rozumiem brak zmartwień i po prostu pozytywne myślenie i nastawienie do każdego dnia

Odnajdziesz szczęście , skoro tylko zdasz sobie sprawę , że wcale nie musisz go szukać.Cel osiągniesz bowiem , gdy uświadomisz sobie , że już stoisz u celu. Pozdrawiam W

Ale jak się okazało że to co co co co co to to to to to to to to to to to to to to to get get get get get make make make make make make make make make make make make make make make make make make make make make make make make make make make make the the a this this w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w w dniu wczorajszym terminie i qqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqq1qqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqqq

brawo - wyciszenie umysłu to pierwszy etap, do osiągnięcia wpływania/zarządzania/kreowania w 95% grą zwaną życiem (5% to główny wątek, który trzeba przejść - nie mając wpływu). Potem jest zarządzanie ciałem i siłami życiowymi, następnie poznanie i realizacja tego do czego jesteś powołany = wybrałeś pakiet skilli podczas wchodzenia w tą grę. Po zakończeniu gry życia, są punkty, za które możesz grać w inną wersję gry/życia inny wymiar, można także zapętlić się tutaj - koło samsary lub spaść niżej. Warto pracować i rozwijać się.

@@GabrycHaTV Skillsy lubię ten wyraz .Tak chłodny spokojny umysł jest w stanie posiąść wiecej bez emocji a percepcja postrzegania się bardziej składa i wyostrza.

co masz na mysli?

Najlepiej znaleźć usprawiedliwienie. U ciebie to geny.

@@piotrzuch4592 Negujesz to że geny są odpowiedzialne za strukturę naszego mózgu? Oczywiście masz prawo dyskutować z faktami.

Nie jest to dziwne przekonanie, lecz prawdziwe. Jak inteligentny człowiek może być szczęśliwy w poj*****m świecie? Wszystkie biografie wielkich ludzi temu przeczą.

@@herminax2145 świat właśnie nie jest pojebany. Ma pewne problemy, które człowiek sukcesywnie rozwiązuje. Inteligentni ludzie też nie są smutni, bo na ogół lepiej zarabiają, są zdrowsi, bardziej twórczy i świadomi podczas gdy mało inteligentni muszą się męczyć.

@@homoxymoronomatura Świat jest poj****y, bo takim uczynili go ludzie. Poza tym tak czy owak nie jest idealny i dużo mu do ideału brakuje. Człowiek wciąż więcej problemów tworzy niż rozwiązuje, a jeśli próbuje już je rozwiązać, to dopiero wtedy, kiedy jest już za późno. Zarobki nie mają nic wspólnego z poziomem szczęścia, a inteligentni ludzie wcale nie muszą zarabiać więcej. Zwykle, wbrew powszechnemu przekonaniu, nie są tak zaradni życiowo, jak ich mniej inteligentni bracia. Wielu jest wśród ludzi inteligentnych życiowych nieudaczników. Z pewnością też nie są zdrowsi (zwłaszcza psychicznie), bo stale się zamartwiają, zdecydowanie za dużo myślą zamiast działać, do tego mają skłonność do prokrastynacji. Owszem, są bardziej twórczy i świadomi, ale właśnie ta świadomość ich unieszczęśliwia. Udowodniono, że ludzie „zdrowi psychicznie” mają więcej złudzeń, które pomagają żyć lepiej.

@@herminax2145 dodawałem kilka razy ten komentarz, ale YT go usuwa chyba przez to że są w nim linki, więc usunąłem linki. Świat nie jest właśnie po****ny a człowiek rozwiązuje więcej problemów niż stwarza. Sytuacja na świecie wciąż się poprawia. Akurat pieniądze podwyższają uczucie szczęścia Istnieje też znana od lat korelacja między inteligencją a poziomem zarobków w krajach rozwiniętych. Łatwo to zresztą zaobserwować. Praca umysłowa daje większe zarobki - lepiej zarabia inżynier, prawnik czy lekarz niż robotnik. Inteligentni ludzie są też zdrowsi. Poza tym inteligentni ludzie mają lepsze zdolności rozwiązywania problemów co sprawia, że gdy jakiś życiowy problem ich spotka to mają większe szanse rozwiązać ten problem.

@@homoxymoronomatura Nie zgadzam się z Tobą. Uważam, że łatwo zaobserwować odwrotne tendencje. Gwoli ścisłości pieniądze po przekroczeniu pewnej kwoty zapewniającej jakiś lepszy poziom życia, nie zwiększają już poczucia szczęścia, co także udowodniono. Poza tym spróbuj być szczęśliwy, nawet będąc miliarderem, bez tego, co najważniejsze-dobrych relacji z innymi ludźmi. Moja wiedza mówi zupełnie co innego. Poza tym dlaczego mówisz o pracy umysłowej, mówiąc o ludziach inteligentnych? Dlaczego uważasz, że inteligentni są tylko prawnicy, lekarze czy inżynierowie? Znam ludzi bez wykształcenia wyższego, a bardzo inteligentnych, znam też masę wykształconych idiotów lub średniaków. Często ludzie naprawdę inteligentni porzucają szkołę lub nie podejmują kształcenia na poziomie wyższym, często także nie wpasowują się w chory system edukacji, dla nauczycieli są problematyczni i nie odnoszą spektakularnych sukcesów, nie zdobywają czerwonych pasków ani nie mają dobrych ocen. Do tego w dzisiejszych czasach wykształcenie wyższe jest egalitarne, kiedyś zaś było elitarne, co skutkuje obniżeniem poziomu edukacji wyższej. Kiedyś studiowali ludzie z tak zwanych dobrych domów, dziś studiuje każdy... bo dostęp do edukacji wyższej jest łatwy. Wystarczy mieć pieniądze na czesne. A na pochyłe drzewo i kozy skaczą. Ludzie inteligentni mają spore zdolności autodestrukcyjne, często popełniają samobójstwa (które nie są, że tak powiem, dziełem przypadku ani błahych, przyziemnych powodów typu kłopoty finansowe), mają większe skłonności do różnego rodzaju używek. Uważasz, że to może przysłużyć się ich zdrowiu?... gdy piją alkohol, palą papierosy, narkotyzują się... Nigdy nie widziałeś lekarza palącego papierosa przed szpitalem? Przecież to są osoby najbardziej świadome zagrożeń płynących z ich działań... a mimo to działają na własną szkodę. Robią to między innymi dlatego, że mają zawód powodujący sporo stresu i wymagający wielkiej odpowiedzialności. Potrzebują też większej stymulacji do osiągnięcia takiego poziomu szczęścia, jaki inni uzyskują w dużo prostszy sposób. Są bardziej wymagający i samokrytyczni, gorzej się czują z sobą samym, co nie pozostaje bez wpływu na ich samopoczucie, zarówno psychiczne, jak i fizyczne. Wszystko jest czymś okupione, większe zdolności do rozwiązywania problemów także. Nieświadomi ludzie często uważają, że jeśli ktoś jest inteligentny, to powinno mu się żyć lepiej. Nieprawda. To mit. Mniej skomplikowane osoby żyją swobodniej, lepiej, w większej zgodzie z naturą (co jest korzystne, bo natura jest mądra), bo się nie zastanawiają, nie analizują każdego swojego ewentualnego kroku, po prostu działają-i na tym zyskują, choć z tego powodu częściej się rozczarowują. Ale żyją!... żyją pełnią życia, czego nie można powiedzieć o osobach bardzo inteligentnych. Często osoby o wysokiej inteligencji świetnie rozwiązują problemy w życiu zawodowym, natomiast w życiu prywatnym tylko je tworzą. Mają większą świadomość tego, co może pójść nie tak, dlatego totalną bzdurą jest to, że radzą sobie lepiej. Lepiej radzą sobie ci, którzy mają tak zawężoną perspektywę, że ta nie psuje im żadnych planów przed podjęciem działania. Inteligentni często z niego rezygnują. Duża świadomość ewentualnych przeszkód utrudnia podjęcie decyzji. Decyzje stają się trudniejsze. Często więc pozostawiają rzeczy takimi, jakimi są, a decyduje za nich sam los. Brak decyzji zaś ich pogrąża. Co do linków, pewnie mogłabym Ci podesłać mnóstwo materiałów(równie dużo, co Ty) dowodzących czegoś zupełnie odwrotnego, więc nie ma się czym podniecać. Trzeba myśleć samodzielnie, rozważać wszystkie czytane/oglądane treści i skonfrontować je z własnymi obserwacjami i przemyśleniami zamiast łykać wszystko jak pelikan. Klucz-myślenie krytyczne.

Rozumiem , bo mam podobnie , chociaz dodalbym do tego rowniez poezje czy sztuke ogolnie . Intensywnosc odbioru i uczucia z tym zwiazane sa niesamowite . Jezeli zauwazasz to u siebie , to moze jestes HSP ? Pzdr.

@@wysocki922 Wyszedłem z ciężkiej deprechy, niewiele brakowało i by mnie tu z Wami nie było, to dla tego tak bardzo doceniam dzisiaj najmniejsze rzeczy, każdy dzień jest wielkim darem... Pokochałem siebie i dzięki temu świat stał się piękny. Dostrzegam pozytywy, nie skupiając się totalnie na tym co złe. Bardzo ważna jest kontrola myśli, to one odpowiadają za nasz nastrój, a te negatywne wysysają z nas życiową energię :)

@Ludolfina 626 Zgadzam się, że trzy czy cztery osoby w porównaniu do cało świata to jest mało,lecz to są najbliższe mi osoby i gdy oni nie rozumieją moich decyzji, nie pozwalają mi na coś np na wyprowadzenie się z domu,bo moim zdaniem będzie mi lepiej po za domem ,to na prawdę boli. Szczególnie ,że zaplanowałam sobie w głowie już od pół roku,jeśli zaczną się studia to będę szukać pokoju lub kawalerki. Nie byli z tego zadowoleni. A teraz okazało się,że będę miała zdalne studia,więc siedzę przygnębiona w domu. Dodam,że mieszkam na wsi, więc nie mam tu znajomych i nie mam gdzie wyjść nawet samej.

@@agata552 rozumiem,że nie wyniesiesz się na pokój lub do kawalerki,bo Ci ”nie pozwalają”? Jesteś na ich utrzymaniu całkowicie,że tak się podporządkowujesz? Bo jeśli nie to wogole się nie zastanawiaj,jeśli wyprowadzka ma Ci dać szczęście,kontakt z ludźmi. Jakąś zależność tu widać od rodziny, emocjonalną zależność. Miej swoje zdanie i szanuj siebie ,bo rodzina jak widać tego nie robi.

@@makl8 Właśnie nie wyniose się bo mi nie pozwalają.Jestem na utrzymaniu rodziców. Ale w rozmowie z nimi mówiłam,że mogę pójść do pracy,byle tylko mieszkać gdzie indziej. To zostałam podcięta słowami 'i co Ty będziesz robić,jak nie masz nic(żadnej szkoły)'. Od razu się rozpłakałam,bo są to nie miłe słowa dla mnie i nie są one prawdą. Mam maturę dobrze zdaną,mam technika ekonomii, studiuję pielęgniarstwo. Nie wiem co mogłabym zrobić więcej. Szukałam w internecie pracy, praca czeka na człowieka.

@@agata552 dobrze a twoi rodzice mają jaką szkołę? Obydwoje mają wyższe? Słuchaj, a może ich źle odbierasz, może ich słowa wynikają z troski i obaw..... Co twój chłopak robi nie możecie zamieszkać razem?

@@kiler529 Nie mają wyższego wykształcenia,co nie oznacza że są głupi bądź zacofani. Niektórzy ludzie mają wyższe wykształcenie,a nie powinni być rodzicami(znam takie osoby). Nie rzucam się na nich,nie mówię też,że są złymi rodzicami. Na prawno martwią się o mnie, ale też bez przesady,mam 20lat. Mój chłopak również studiuje, mieliśmy razem zamieszkać właśnie idąc na studia. No ale,że ja mam zdalne ,to wszystkie plany odwróciły się do góry nogami.😧😕😟

To jest autosabotujący lęk przed szczęściem jako czymś nieznanym. Rodzaj mechanizmu obronnego😉

muszę cię zmartwić, idioci też bywają nieszczęśliwi 🙆

Czyli ludzka pycha powoduje smutek.

@@julson6787 Wcale mnie to nie martwi, bo się z tym nie zgadzam. :-p

@@damiandamian3161 Nie pycha, lecz świadomość własnego położenia.

@@herminax2145 Pycha jest przekonaniem o własnej nieomylności, o tym, że jest się najlepszym od innych. Przecież wiadomo, że nikt z nas nie jest nieomylny i idealny.

Bardzo mi pasuje taka definicja szczęścia. Uprawiam sport (siłownia i rower, zimą narty) i tak mi się czasmi nie chce wychodzić na siłownię (bo rower i narty prawie zawsze) i napotykam taki opór, że żaden ciężar nie może się równać. Ale jak juz tam trafię, to wiem po co tam jestem 😤. To chyba właśnie ta moc 💪