Jak ona nie była mechanikiem wiec nie sądzę żeby była w stanie ogarnąć nawet z instrukcji obsługę kabiny. I to w dodatku awaryjna obsługę. A Jim raczej by jej tego nie pokazał. Aurora widać było że nic nie ogarniała. Nawet inteligencja nie grzeszyła. Chciała mlotek dobić się do mostku statku jak widać było naokoło ze Jim wcześniej robił to kilkaset razy

Chris Stuckman mówił, że pierwotna wersja różniła się tym, że "reveal" był w ostatniej części filmu. Nie wiem, czy "ratowanie świata" było w tej wersji. Ale nie zdziwiłbym się, gdyby to też był dodatek genialnych producentów

Ojej, straszne.

Ale nie wiadomo czy dożyli czy nie

@@Mieciuuuuuuuuu nie dożyli bo tam na końcu list czytali od nich ze sobie fajnie spędzili czas we dwoje

Powiem tak - nawet pusta kartka może Cię zmotywować do głębokich przemyśleń :-) Niejeden zły film zmotywował mnie do napinania czoła :-) Ale zgodzę się, że humor pierwszej części i relacja z robotem-barmanem była pozytywnym akcentem...zanim zaczęło się ZŁO! ;]

To może inaczej - moim zdaniem zrąbane było tylko zakończenie, bo strasznie ucięli i nie pokazali 'co dalej'. Ale ta creepowatość o której mówisz wcale nie obniża oceny a wręcz podwyższa - o to w tym filmie chodziło, to robi ten film. I wcale nie jest to w filmie traktowanie nie do końca poważnie, jak to określiłeś. Po prostu próbuje pokazać, że to jest zupełnie inna rzeczywistość i chore zachowanie wywołane chorą sytuacją, co moim zdaniem było przedstawione bardzo wyraźnie. Później to się przeradza w pokazanie tego od strony bohaterki i jej załamanie nerwowe, co wyszło im naprawdę super, on próbuje się tłumaczyć ona reaguje tak jak każdy z nas by zareagował. No ale film o jej załamaniu też byłby dosyć nudny, więc zrobili plot twist, wybuchy, wstrząsy itp. I w tej części bardziej chodzi o to jak się zachowa bohaterka w sytuacji gdzie miałaby zostać zupełnie sama, gdzie nawet ten creep miałby zginąć. No i to raczej jasne, że nie będzie chciała do tego za wszelką cenę dopuścić i będzie go próbować ratować, byle nie umrzeć w samotności. Zauważ też, że w obliczu śmierci na bezludziu inaczej będziemy patrzeć na problemy i to że on sobie jest creepem jak najbardziej przestaje mieć znaczenie - jesteście jedynymi ludźmi na świecie, ale Ty się martwisz czy on jest normalny :D To jest kompletnie inna rzeczywistość. No i też sama stanęła na jego miejscu, bo gdyby on umarł znalazłaby się w identycznej sytuacji, to też daje jej do myślenia. I to podkreśla ostatni problem 'czy nie wolę jednak się obudzić kilka tygodni przed lądowaniem, czy umrzeć z nim na statku', który film raczej szybko rozwiązał, ale nad którym możemy się zastanowić. Jest między innymi o tym przewartościowaniu w obliczu śmierci na bezludziu, o tym, czy my byśmy weszli do komory i z jednej strony obudzili się po śmierci osoby z którą wiążą nas wydarzenia krytyczne i która bez nas umrze w zupełnej samotności, ale z drugiej strony próbowali o tym wszystkim zapomnieć i spełnić marzenia które mieliśmy przed wylotem w kosmos.

Widzisz, to różnimy się oceną. Ta creepowatość jest przez film ignorowana, w końcu to "historia miłosna", gdyby była celowa, to - masz rację - to byłby plus. Tam nie jest pokazane, że jest to "chore zachowanie", zauważ jaka jest reakcja Fishbourne'a na pytanie Lawrence "to nie moja sprawa" - zbywa temat na maxa. Wybuchy to nie plot twist. Jej reakcja jest pokazana dobrze, ale urywa ją "miłość" przy "ratowaniu wszystkich". Od początku coś się psuje w statku, więc nie ma tu żadnego twistu. Twistem byłoby, gdyby Pratt umarł, a ona innego wybudziła :) Niestety nie pokazują relacji Kobieta - creep. Zauważ, że podkreślana jest ich miłość, a nie to, co on zrobił. Nawet przez sekundę film nie sugeruje, że ona myśli o byciu samą, jak on był. Pokazuje za to, że ona go kocha i potrzebuje, co całkowicie trywializuje obrzydlistwo tego, co zrobił. Powiem trochę ostrzej. Zważywszy na sytuację, on nie jest creepem, tylko byłby skazanym przez są gwałcicielem/sexual predator. Tego w filmie nie ma, w filmie podkreślana jest miłość (niestety), a nie te wybory moralne, o których mówisz. One w filmie powinny się znaleźć, ale niestety dopisujemy je ponad to, co film sobą reprezentuje. Jeżeli film odpowiada w sposób żenujący na pytania, to znaczy, że ich nie stawia. "Dawać do myślenia", to zostawiać miejsce na interpretację, to pozostawiać pytania otwartymi, to stawiać same pytania. Tego w tym filmie nie ma niestety, są odpowiedzi i to dość obrzydliwe. Zgadzam się, że to, co podajesz za przykłady pytań są fajne, ciekawe, pobudzające. Ale - nie wyciągamy ich z filmu, a niejako "wbrew" temu, co film nam daje. Dlatego pisałem, że nawet z białej ściany można ciekawe pytania wyciągnąć, ale to nie zasługa ściany. Tak i tu - to nie zasługa filmu, że potrafi odrzucić jego błędy i poszukać ciekawych treści :-)

Dla mnie to "zbycie" kapitana było właśnie na zasadzie jak dyskusja na niektóre kontrowersyjne kwestie - tego nie roztrzygniesz, bo obie strony mają rację. Jak dla mnie to było genialnie rozpatrzone - od strony kolesia, który - jak to określił kapitan - "tonął", więc obudził dziewczynę, od strony postawionej przed faktem dokonanym dziewczyny i od strony poczciwego kapitana, który nie chce się do tego konfliktu wtrącać bo doskonale zdaje sobie z tego sprawę, że jest zupełnie nie do roztrzygnięcia w tej chorej sytuacji. Zdaje mi się, że cały czas zapominasz o tej sytuacji, w której się znalazł, że jego creepowatość nie była po prostu jego creepowatością bo taki po prostu był, tylko została stworzona przez chorą sytuację życia na bezludziu przez rok. To jest normalny zdrowy chłop, który został postawiony w chorej sytuacji, i która popchnęła go do zniszczenia życia Jenifer. Śmiem twierdzić że prawie każdy zachowałby się identycznie PO ROKU NA ODLUDZIU (nawet jeśli ktoś wytrzymałby dłużej to i tak prędzej czy później by do tego doszło). Dokładnie o to w tym filmie chodzi, że ciężko nam go potępić ze względu na to, w jakiej sytuacji się znalazł. I to też miał na myśli kapitan w rozmowie z Jenifer, kiedy powiedział jej "ale mężczyzna tonie". To nie jest "zlanie" jego czynu, tylko próba ukazania go od jego strony. To prawda, że Jenifer życie legło przez to w gruzach, ale koleś kompletnie nie miał innego wyjścia (chyba, że samobójstwo lub kompletne ześwirowanie nazwiemy innym wyjściem). To nie jest kwestia, którą w jakikolwiek sposób da się roztrzygnąć i to próbuje przedstawić film. I dlatego ich związek przestaje być "związkiem z creepem", bo u Jennifer następuje to przewartościowanie z kilku względów: 1. kapitan im poradził żeby o siebie nawzajem dbali, bo jakby nie patrzeć są jedynymi ludźmi na tym statku, co dało jej do myślenia 2. musieli się dogadać żeby nie zginęli razem ze statkiem i całą jego załogą 3. jakby on umarł to zostałaby na tym statku kompletnie sama, stąd "you die - I die". Swoją drogą kapitan też jest w tym filmie takim poczciwym starszym mędrcem, który ogarnia życie i widzi je z innej perspektywy bo z perspektywy umierającego już człowieka, co też całkiem ciekawie wyszło moim zdaniem. I tak, na końcu to Jennifer została bohaterem filmu i to pokazuje ostatnia jej decyzja o pozostaniu na statku. Nie mam zielonego pojęcia co bym na jej miejscu zrobiła, czy bym z nim dalej była, ale na pewno kolesia bym próbowała ratować byle nie musieć żyć na bezludziu, chociażbym miała się do niego przez resztę życia nie odzywać. Ewentualnie mogła zawsze o całej sprawie zapomnieć, zasnąć i obudzić się po jego samotnej śmierci, na co bym się raczej zdecydowała na jej miejscu :D ale no w sytuacji w jakiej się znaleźli nie ma prostych pytań i takich też odpowiedzi nie znajdziesz. Uważam, że to był film pod tytułem "tak źle i tak niedobrze". A takie pytania po tym filmie mi się nasuwały, nagle nie siadłam i nie zaczęłam myśleć "a może udałoby się coś z niego jednak wyciągnąć" :P Film po prostu psychicznie wywarł na mnie wrażenie i skłonił do refleksji. Widać oglądaliśmy go z zupełnie innych perspektyw.

Widzisz, powtórzę trzeci raz: to, że takie pytania Ci się nasuwały nie znaczy, że film te pytania stawia :-) Reakcja kapitana jest akurat jasna. W przypadku statku jest on też władzą sądowniczą, a nasz Chris Pratt powinien siedzieć w więzieniu. Jego - mężczyzny - zbycie tematu to jasny sygnał: to wcale nie jest tak straszne, liczy się miłość. Ciekawe, czy policjant też mógłby się do konfliktu nie wtrącać, gdyby zgłosiła się do niego zgwałcona kobieta....i powiedziałby jej "ale mężczyzna tonie"... Niestety, znowu - fajnie, gdyby o to, o czym piszesz w tym filmie chodziło, ale film nie poświęca czasu i uwagi, by to przedstawić. Po wybudzeniu Jennifer temat tak naprawdę znika i potem ważniejsza jest miłość i rozpadajacy się statek. Gdyby próbował nam pokazać to pytanie, to nie dawałby jasnej odpowiedzi, nie wybielałby głównego bohatera, to dawałby jednoznaczego zakończenia. Chcesz dawać innej osobie prawo do decydowania o Twoim życiu - Twoja decyzja. Ale nie nazywaj tego w tym filmie "trudnymi pytaniami" itd. Film usprawiedliwia wybranie sobie kobiety, wybudzenie jej, okłamywanie przez bog wie ile i uprawianie z nią sexu dzięki kłamstwom i manipulacji. Film nie pokazuje tu nawet skali szarości. Kończy się ich miłością, która przyniosła owoce DOSŁOWNIE w postaci lasu. Plus - mówisz, że nie miał wyjścia, musiał wybudzić (ok, to częste tłumaczenie gwałcicieli, ale to na bok dajmy). Ale już miał wyjście i mógł zacząć od przyznania się. Tej decyzji nie da się obronić. Poza tym dwa - miał przed sobą robota. nie był ani odrobinę sam. Może postawienie słowa "gwałt" pod "wybudzenie" pozwoli zobaczyć co Chris Pratt faktycznie robi.

To jest bardzo konkretny rodzaj lasek, na szczęście nie jedyny, bo nasz gatunek by wymarł. Ale można by się zastanowić nad przyczynami takiego stanu rzeczy.

ciiiiiiiiiiiiiiiiiii! Chris jest dobrym czlowiekiem!

Miłość jest iluzją, można by ten temat też rozwinąć, czyli klasycznie film SF, który mówi o bardzo nam bliskich poblemach moralnych itp. Ale wiadomo... holyłód...

Zawsze może wrócić do Ex-Machina czy Moon :) tam jakoś się udało :)