Mnie gry nauczyły, że gdy wchodzę do dużego pomieszczenia/na otwartą przestrzeń, to za chwilę wyskoczy na mnie 100 wrogów, ew. boss xD

Dla mnie największym absurdem jest to, że jako główny bohater możemy położyć trupem legiony wrogów... samemu. Drugim, że pieniądze po jakimś czasu grania mamy tyle, że postać mogłaby się w nich kąpać, jak Sknerus McKwacz.

Hej Kacper, jesteś najlepszym redaktorem jaki mógł się przytrafić TVGRY. Zawsze bardzo ciekawe materiały.

FromSoftware nauczyło graczy że do ich gier powinno podchodzić się z rozwagą. W Demon's Souls jeden z NPCetów to morderca którego możemy wysłać do swojej bezpiecznej przystani w której gromadzą się wszyscy inni NPCeci. Kończy się to ginięciem kolejnych NPCetów w tajemniczych okolicznościach co pewien odstęp czasu. W pewnym momencie grania w Dark Souls napotykamy rycerza okutego złotą zbroją który siedzi zamknięty w celi. Bez namysłu otwierasz celę bo to NPCet który nawiązał z tobą dialog, a więc zakładasz że możliwa jest interakcja z nim, po uwolnieniu go wraca on do bezpiecznego miejsca gdzie gromadzą się wszystkie NPCety które miały kontakt z graczem i zabija strażniczkę ognia co sprawia że punkt kontrolny w najważniejszym miejscu w grze przestaje działać. W Bloodborne spotykamy mężczyznę umoczonego we krwi który stoi przy ciałach jakiejś rodziny, gdy z nim porozmawiamy zapyta on nas czy znamy jakieś bezpieczne miejsce gdzie może on się schronić, oczywiście delikwent jest bestią w ukryciu i wymorduje NPCety w lokacji w której go wyślemy. Nie mówiąc o tym że każdy gracz znający FromSoft NIGDY nie zaufa osobie która jest łysa, mówi że można mu ufać i coś za często złowieszczo się śmieje.

Pamiętam, że nigdy w Skyrimie nie zdecydowałem sie na zabicie Paarthurnaxa, mimo że blokowało mi to możliwość progresu w wątku Ostrzy. Jakoś za bardzo go lubiłem xD

Mnie skyrim nauczył,że jeśli założe wisiorek pójde do baru i zaczne bić się z kobietą to będzie chciała wziąć ślub.

Grając w Wiedźmina 3 po przejściu gry natrafiłem na misję gdzie musiałem sprawdzić co zabija żołnierzy w lesie. Dowiedziałem się iż to ludzie lasu i miałem do wyboru albo nie mówić o nich strażnikowi albo powiedzieć że owi ludzie tam są. Wiedziałem że jak powiem o nich to ich wytną w pień a gdy nie powiem to żołnierze nadal będą ginąć nieświadomi co się dzieje. Czułem się bezsilnie bo nie mogłem zrobić czegoś innego. Sam nie wiem co bym musiał zrobić bo pogodzenie od lat walczących ze sobą ras nie było możliwe. Nie wiem czy ktoś miał podobnie ale wczytywałem pare razy grę żeby zobaczyć jak to się rozwine i żadna z opcji mi nie pasowała

@TVGRY, jesteście najlepszym kanałem o grach i tematyce okołogrowej w polskim internecie. Praktycznie codziennie wypuszczacie jakiś materiał, który jest zrobiony na bardzo wysokim poziomie. Dobry montaż, rzetelne informacje, różne serie tematyczne, fajna ekipa która zna się na grach i widać, że sprawia im to frajdę. Oglądam Was od bardzo dawna, ale kurczę, ciągle idziecie do przodu z jakością Waszych filmów. Oby tak dalej! :D

w Silent Hill 4: The Room jest item pułapka, którego wzięcie utrudnia resztę rozgrywki.

Za każdym razem jak słyszę głos Kacpra to wiem że obejrzę ten materiał do końca, nawet nie czytając tematu. Super realizacja i super prezenter 10/10

Cóż, jest pewna gra, która wyśmiewa różne przyzwyczajenia gracza. chodzi mi mianowicie o Undertale. W drugiej lokacji, gdy natrafiamy na sklepik, mamy już dwa stare, bezużyteczne itemy (patyk i jakiś kawałek ubrania). W sklepie jest opcja buy, ale nie mamy wystarczającej ilości pieniędzy. Co więc robimy? klikamy sell i próbujemy opchnąć śmieci sprzedawcy. Ale jego reakcja jest iście zaskakująca. Mówi on bowiem: "Ja tu sprzedaję, nie kupuję. Gdybym to robił, zaraz zostałbym zasypany patykami i jakimiś szmatami". I trafia w sedno. Poza tym jest tam wiele innych opcji, gdzie "akcja" nie jest najlepszą opcją "teleskop Sansa, Angry Dummy", a bossa lepiej zaprosić na randkę, niż zabijać. Polecam wszystkim.

Odnośnie takich konsekwencji naszego postępowania - zawsze podobał mi się system karmy w Falloutach (czy to starszych, czy też tych nowszych). No ale niestety już w falloucie 4 nie ma tego mechanizmu przez co dochodzi do absurbalnych sytuacji. Proponujesz komuś łapówkę, ten odmawia, a potem jak gdyby nigdy nic przechodzicie do rozmowy o pogodzie... Moim zdaniem jeśli nie ma żadnego "systemu kary", to automatycznie traci się możliwość pełnego wczucia się w dany świat. W końcu kto normalny da się okraść ze swoich rzeczy, a potem je od nas kupi podczas handlowania... Takiego świata nie można traktować poważnie...

Ja się nauczyłem tego, że jak gra daje ammo to będzie duża bitwa

Korzystać ze wszystkiego co gra daje. Cytując klasyka "Taa... jesteś takim typem osoby która mówi o prawach obywatelom jednocześnie kradnąc na potęgę". Albo w Skyrim być przywódcą wszystkiego.

Pamiętam jakim szokiem był dla mnie Baldur's Gate, kiedy to okazało się, że nie ma sensu podnosić każdego rozpadającego się miecza z truchła każdego ubitego hobgoblina czy gnolla. Również Baldur nauczył mnie odmawiania wykonywania questów. To strasznie przyjemne uczucie, ale pozwalam sobie na to tylko dlatego, że mam tę grę w małym paluszku i wiem dokładnie co mi się opłaca, a co nie. Ech, kocham Baldursy ❤

W chwili gdy poruszyłeś temat podnoszenia wszystkiego co się da z miejsca przypomniała mi się saga TES, gdzie przecież tak właśnie było, że jeśli mieliśmy zbyt lepkie palce, to nie tylko strażnicy rzucali się na nas z zębami, ale niekiedy i npc zapominali, że nikt inny jak tylko my właśnie możemy od nich jakiś tam quest wziąć. Później kiedy uderzyłeś w kwestie eksploracji, przed moim i oczami pokazał się wziąć żywy WoW i nieco już zakurzone Guild Wars (jedynka, ale i dwójka do tego pasuje) - jest w tych grach mnóstwo miejsc, przy których jakby zaczęto coś robić, ale finalnie nic z tym związanego nie ma. Niekiedy takie miejsca to wspaniale ukryte easter eggi, ale niekiedy, są to miejsca o których później mawia się "przecież to ma taki wielki potencjał". Kiedy mowa tym, co u kogo zaspokajać mają gdy (odnośnie potrzeby eksploracji), warto pamiętać/wiedzieć, że gra musi przecież mieć w sobie coś dla zupełnie różnych odbiorców. Z pośród czterech podstawowych psychologicznych profili graczy (Richard Bartle), to właśnie "odkrywcy" są tymi którzy znajdą w tego typu atrakcjach najwięcej frajdy. Jeśli zaś chodzi o potrzebę doświadczenia wszystkiego, to ocieramy się już o profil "zdobywcy", a mimo, że w każdym z nas odszukać możemy (w mniejszym lub większym stopniu) elementy każdego z czterech profili, to tak duży nacisk na ten aspekt gry będą mieć właśnie oni (zdobywcy). Kiedy później wspomniano o zbieraniu drużyny, znowu pierwszy na myśl (zaraz obok Dragon Age) przyszedł mi WoW, a dokładnie aktualna ekspansja - WoD i obecni tam tyracze (followers), gdzie niekiedy nie chcemy dajmy na to żadnych pand, szlajających się po naszym garnizonie, ale bierzemy ich przez zbyt jawne korzyści, jakimi może być np większa ilość golda jaki będą przynosić z misji (jeśli dostaną odpowiednie statystyki, a to już element losowy). Świetnie przygotowany materiał przedstawiłeś. Na ten temat jednak chciałoby się dyskutować godzinami :)

Zabij wszystkich w Undertale, aby zyskać EXP, licz się z konsekwencjami. :D

jeden z największych absurdów to pojemność ekwipunku postaci w grach RPG (i nie tylko) postać którą gram ma przy sobie 15 długich mieczy i 4 tarcze, tylko gdzie on to wszystko trzyma? schował za pazuchą czy może to jakaś magiczna miniaturyzacja ?

A gdzie przykład Mount and Blade? Tam podążanie za każdym questem kończy się jakimś kotłem. No bo po wykonaniu wielu losowych zadań dla np. Rzeczpospolitej, dostajemy w końcu ofertę od Jana Kazimierza, po czym w losowej karczmie spotykamy Radziwiłła i słuchamy jego smutnej historii odnośnie prawa do tronu. Jedne klik, godzisz się wspomóc Radziwiłła i sraka. Albo robienie zadań w późniejszym etapie gry, kiedy to dowodzimy już licznym odziałem zaprawionych wojaków, którzy też myszą żryć i płacić im trzeba, to klepanie zwykłych questów jest tak naprawdę stratą czasu. Gracz po jakimś czasie obcowania z grą zdaje sobie z tego sprawę i robi tylko to, co mu się opłaca i pokieruje losami królestw w kierunku w jakim sobie tego życzy. Albo Dark Souls 2 ... i przystąpienie do przymierza przy kamieniu zwycięzców. Przyznawać się, który grał od nowa kiedy zorientował się co to przymierze za sobą ciągnie?

Uwielbiam Twoje materiały. Zawsze są dokładnie przygotowane, nie ma przestojów, prawie w każdym filmie dowiaduję się czegoś ciekawego. Dzięki! ;)

Quest na zabicie Parthurnaaxa nadal w questlogu. NEVER!

Świetny kanał, super robota, fajne odcinki. TAK TRZYMAĆ ! :D

Wow, jeden z lepszych filmów od miesiąca ! :D

jeden z najciekawszych materiałów na waszym kanale. Lubię takie tematy :D

Bardzo dobry materiał! Ciężko obecnie znaleźć kanał na yt na tak wysokim poziomie. Mam nadzieję, że będziecie tworzyć jeszcze dużo contentu :)

Od jakiegoś czasu oglądam materiały TVGRY, ale ten jest wyjątkowo dobrze przygotowany. Mam nadzieję, że prowadzący powróci jeszcze z nowym kontentem!

Zawsze mnie ciekawiło w telltallgames'ach to co się stanie gdy nic nie będe robił :P (w sensie cały czas nieodpowiadał [no chyba,że będe musiał])

W Skyrim często robiłem tak że zapisywałem gre przed misją i sprawdzałem co i jak. Np misja z gadającym psem Barbasem, na końcu dostajemy albo topór albo maskę z fajnymi zaklęciami. Potrafiłem kilka razy wracać do zapisy z przed misji i sprawdzać co jest lepsze. Albo gdy się wchodzi do jaskini albo jakiegos dungeonu to po zabiciu wszystkich ma się taką chęć sprawdzenia każdego zakamarku :D

Po obejrzeniu tego filmu przypomniał mi się Gothic II i wątek z Cantharem. Kto grał, ten pewnie zrozumie, czemu.

Grając "zgodnie z intuicją" albo "zgodnie z postacią" można się sparzyć, jak ja za pierwszym razem w Life is Strange. Gra ma wciągającą, dynamiczną fabułę i myszkowanie po kątach po prostu nie wydawało mi się potrzebne. Koniec końców gra i tak rozliczyła mnie z tego, ile interakcji "zaliczyłem".

W Gothic'u 2 gdy mieliśmy wypłynąć na Irdorath, nie pamiętam kto, Xardas chyba, powiedział nam, żebyśmy zabrali tylko ludzi, którym ufamy i mogliśmy wziąć do załogi jednego człowieka, który, jak się okazało później był sługą Beliara, czy coś takiego i atakował nas w jednym z pomieszczeń, nie był trudnym przeciwnikiem, ani nic takiego, ale gra pokazała, że trzeba było słuchać (chyba)Xardasa.

Świetny materiał

Mnie CS nauczył, że jeśli A jest czyste to enemy są na B :p

Nigdy Cię wcześniej nie widziałem, ale film zrobiony FENOMENALNIE. Bardzo fajnie opowiadasz i prowadzisz program :)

Mnie gry nauczyły że jeżeli w jakiejś lokacji jest ogrom apteczek/amunicji/itd to zaraz będzie konkretne starcie z przeciwnikami. Bardzo też nie lubię uczucia jakie mam w większych grach np. ostatnio grając w Wiedźmin 3 gdzie grałem do upadłego by tylko zwiedzić każdy możliwy kont w grze bo przecież tam na pewno jest coś cennego do zebrania, mam głupawkę jak małe dziecko które ma torbę cukierków i nie potrafi się oprzeć.

Z tym kompanem i pobocznymi questami to jest najszczersza prawda! Szczególnie w Dragon Age. Jak pierwszy raz grałam w Początek i stanęłam na przeciw decyzji czy przyjąć do siebie Zevrana czy nie, miałam dylemat. Z jednej strony, kolesiowi kompletnie nie ufałam, w końcu starał się mnie zabić i jeszcze moi towarzysze mi go odradzali, ale pomyślałam sobie, że gra bez powodu by mi go nie oferowała, więc przyjęłam go do siebie mimo niezadowolenia moich towarzyszy i to że kłóciło się to z moim zdaniem :D

Jeden z najbardziej genialnych video-felietonów. Dziękuję bardzo.

Nigdy nie piszę komentarzy pod filmikami na YT ale ten materiał tak bardzo mi się spodobał, że muszę się przełamać. Bardzo ciekawy materiał, profesjonalizm, zwięzła ale treściwa wypowiedź, przyjemny głos i dobra dykcja. Daję subskrypcję i oby tak dalej ;) pozdrawiam całą redakcję

Kacper super gestykulacja, najlepiej mi się ciebie słucha. Jedynym wyjściem nauczyć się odpuszczać. Ja miałem wczoraj taką pasującą sytuację: przeszedłem Wiedźmina 2 wybierając zgodnie z sumieniem drogę Vernona Roche, bo wydał mi się spoko gościem, a Iorwetha nie lubiłem. Po przejściu trochę poczytałem i okazało się, że droga Iorwetha była znacznie ciekawsza. Mocno mnie to poirytowało, no bo jak to tak, tyle dobrej historii mnie ominęło, a nie chce mi się grać drugi raz. Kiedyś jeśli stałem przed jakimś wyborem to robiłem save, a jeśli wybór mi się nie spodobał to czasem wczytywałem poprzedni stan gry ;) Teraz już tak nie robię, no ale wciąż pozostaje to głupie uczucie, jeśli nie zrobię jakiegoś questa, albo zablokuję jakąś ścieżkę w grze.

Świetny materiał :)

Ten materiał daje mi możliwość spojrzenia na gry z innej perspektywy. Dzięki Kacper, dobra robota.

Wiedźmin 3 popełnił ten błąd, że romans był w nim ścieżką fabularną, a został przedstawiony tak, że odebrano go jako quest

Świetny filmik. Bardzo dobrze się go ogląda grając w RPG (pen and paper). Gra komputerowa nie ma prawa osiągnąć takiego poziomu imersji ze światem który pozwalał by na pełne cieszenie się z konsekwencji wyborów postaci ale.. Bardzo dobrze, że nowsze tytuły w ogóle wprowadzają konsekwencje :)

Kacper genialnie prowadzisz swoje filmy :D

Co do towarzysza, coś takiego było w Baldurs Gate 2 - mówię o Yoshimo xD

Bardzo rzetelny materiał :)

Akurat, pamietam że mutagenu w drugim Wiedźminie, przy pierwszym podejściu do gry odmówiłem. Ale generalnie całkowita prawda, po prostu działamy na zasadzie "jak dają to biorę". I bierzemy, każdy quest jak leci :)

Ja pamiętam, że po raz pierwszy odmówiłem wykonania questu właśnie w Wiedźminie 2, gdzie tych dwóch podejrzanych typów proponowało mi testowanie specyfiku. Od tego czasu jakoś zmieniłem podejście, jakby ktoś przełączył u mnie jakiś pstryczek. Czasami żałuję, że nie zobaczę dodatkowego content'u, ale ogólnie dzięki temu lepiej wczuwam się w historię. Polecam wypróbować kiedyś...

Czego nauczyły nas gry? Czerwone wybucha :D

W Wiedźminie 2 z tymi "profesorkami" odmówiłem. Z prostej przyczyny: mogło wydarzyć się coś, co utrudniło by rozgrywkę w przyszłości. Np. źle podjęta decyzja w jednej z misjii Fallouta mogła spowodować... usunięcie kręgosłupa, a to miało więcej minusów, niż plusów :)

grając w gry chce mieć możliwość zobaczenia wszystkiego i osiągnięcia wszystkiego co jest dostępne, traktuje to jako przeciwieństwo prawdziwego życia w ktorym pół życia załujesz jednej źle podjętej decyzji

Dobry material

Heh, przypomina mi się jak kiedyś chciałam sprawdzić, czy NPC w Morrowindzie (Gildia Magów bodajże) zareaguje, jak ukradnę krzyształ (ale zanim to zrobiłam, to zapisałam grę xd). Trzeba się liczyć z konsekwencjami :D.

Świetny materiał, dał mi do myślenia

świetny materiał

Mi się podoba co Wiedźmin z robił z tematem związków. Gry powinny uczyć, że jest coś takiego jak Koszta Alternatywny i że jest to coś bardzo wszechobecnego. Jeśli COKOLWIEK wybierasz, to jednocześnie wybierasz też żeby nie robić czegoś innego i tracisz to. Dawanie graczowi prawie zawsze możliwości doświadczenia wszystkiego jest chyba nawet szkodliwe. 5:41 - co ciekawe Wiedźmin próbuje to zrobić. Już nie pamiętam gdzie dokładnie, ale w początkowej części gry, tak dosyć na widoku, stały taki stos skrzyń a przy nich żołnierz. (Chyba przy moście w pierwszej wsi?) Jeżeli je przeszukałeś to strażnik się wkurzał i cię atakował. I ten mechanizm działał tylko tam, chyba był specjalnie żeby nauczyć graczy, że robienie czegoś niemoralnego może mieć złe konsekwencje. Tylko jak oglądałem Let's Playe to niektórzy gracze (i podejrzewam, że w praktyce dotyczy to większości) jakoś w ogóle tych skrzyń nie zauważali. 9:26 - Hm... czyli trudno nam odmówić czegoś co możemy zrobić, jeśli mamy wrażenie, że nie będzie to miało negatywnych konsekwencji? Ciekawe jak to się ma do Stanford Prison Experiment?

To podejście zbierania wszystkiego wykształcił u nas też morrowind. A następnie pogłębił Oblivion. Dlaczego? W samouczku morrowind mamy pokój który opróżniamy. Dosłownie zabierając wszystkie sztućce i wiadra. Papier i inne zbyteczne przedmioty. Bo są coś warte. Nie okradamy domów ludzi tylko dlatego że, potem można mieć przez to kłopoty. Oblivion to pogłębił pokazując nam które przedmioty są kradzione a które możemy sobie zabrać i nikt nic nam nie zrobi. Podobnie ma się rzecz z np Baldurs Gate czy Neverwinter. Te skrzynie pośrodku miasta z jakimiś przedmiotami jabłkami, sałatą czy innymi tego typu rzeczami. Albo to że, wszędzie można było zabierać rzeczy praktycznie bez kary.

Lecz trzeba też wspomnieć o aspekcie czasowym w deadrising. Po zaakcerptowaniu trzeba wykonać misje w danym czasie a nie poprostu bez dusznie wykonać kiedy sie chce... dlatego deadrising nie trafiło do wielkiej fali odbiorców którzy byli gotowi na masakrę z zombie i bardzo ciekawym systemem tworzenia broni.

Joł " We will bang , Okey?" Mass Effect 3 rozwalił mnie na łopatki xD

W BG2: Cienie Amn była postać, której wzięcie do drużyny odbijało się na nas potem z negatywnym skutkiem, to chyba jedyny taki przypadek, o którym pamiętam.

Bardzo fajny materiał. Sub.

Ciekawy odcinek.

Ciekawy materiał, ciekawe też, czy potem gracze podejmują w podobny sposób decyzje w życiu. Co do gier, mi brakowało w zestawieniu Until Dawn, bo tam jednak każda podjęta decyzja miała dobre lub złe skutki.

Jeżeli gra pretenduje do miana ambitniejszej to jak najbardziej powinna oduczać tych schematów. Wiedźmin zrobił krok w bardzo dobrą stronę. Oprócz wątku Triss vs Yen warty jest też wspomnienia wątek wyspiarski, czyli masakra na uczcie i komu pomóc... a może w ogóle nie pomagać? Tylko muszą być spełnione dwa warunki: gracz musi wiedzieć że wybory w grze są prawdziwe a nie iluzoryczne, a po drugie gracz musi poznać konsekwencje tych wyborów, bo co z tego że np unikniemy jakiejś pułapki postępując wbrew instynktowi gracza i odmawiając jakiegoś zadania jeżeli nigdy się o tym nie dowiemy?

Bardzo ciekawe, najlepszy prowadzący! :)

Świetny film pzdr

Bardzo dobry materiał. W kwestii drużyny, jeszcze powołał bym się na przykład mistrza BG2 i pewnego złodzieja

jeden z lepszych materiałów jakie tu widziałem...

DarkSoulsy nauczyły mnie, żebym nie ufał wszystkim NPCom (np. Lautrec). Tak zapadło to w mojej psychice, że przestałem rekrutować wszystkich jak leci, a nawet czasem, gdy przytrafił się wyjątkowo wredny, to stosowałem "wpierdol profilaktyczny"

Idealnym przykładem do twoich ostatnich zdań jest ''wybór'' gdzie jedziemy w The walking dead od telltale każdy wówczas leci do internetu bo jest święcie przekonany, że zaraz wybierze jedną z 3 dróg. Jakież było moje zdziwienie kiedy się dowiedziałem, że nieważne co wybiorę gra i tak naprostuje mój wybór.

Kacper to jednak najlepsze materiały robi.

Jeżeli chodzi o ten eksperyment z wiedźmina 2 to w trzeciej części gdzieś przy akademii oksenfurckiej można znaleźć notatki na temat tych właśnie badań. Okazuję się że był to lek na bezpłodność :P

W Fallout NV ukończyłem zadanie poboczne uwolnienia kajdaniarzy z rąk legionistów (mam negatywną reputację po obydwu stronach, przed wykonaniem tylko u kajdaniarzy). I teraz nękają mnie losowe ataki centurionów legionu. Muszę się nieźle napocić aby je odeprzeć ;)

ja wykonałem quest z psami nie zabijając żadnego psa, w grze gdzie nie gdzie można znaleźć psi smalec, zbierałem go aż uzbierałam ilość potrzebną do zakończenia questu

Odnośnie wyborów to bardzo ładny przykład daje nam tutaj Fable: The Lost Chapters gdzie w pewnym zadaniu polegającym na eskortowaniu kupców przez las pełen wilkołaków dołącza do nas kolejny z prośbą o pomoc, jeden z naszych kupców zauważa że ten już został ugryziony przez wilkołaka i jest potencjalnym zagrożeniem. Możemy odmówić pomocy lub przyłączyć kolejnego kupca do naszej grupki ze świadomością, że ten może nas zaatakować.

Pamiętam misje w Skyrim. Facet prosił bym zgasił latarnię, aby pewien statek rozbił się o skały. Potem wchodząc do statku okazało się, że wychodząc musisz pokonać najemników, bo to była pułapka.

Ja w wiedźminie wbijam tylko do domów tych, którzy składają zlecenia itp zawsze w ich chatach jest cos ciekawego czy przepis czy list czy kartka niby nic ale bardzo buduje nastrój życia we wsiach :P

Dokładnie tak samo podszedłem do romansu w W3 jak ten gość na forum. Kto by pomyślał że nie każdy daje wiele szans jak w Dragon Age!

Dzięki

akurat ja mam taki problem z filmami że zawsze mogę przewidzieć co się stanie za chwile, albo jakie skutki będą miały wybory bohaterów dlatego zastanawiam się czy oglądanie ich ma nadal sens...

Kurde. Zawsze byłem jakiś inny w tej kwestii. To znaczy, że nie tykałem się tych questów, które mi osobiście z jakichś powodów nie odpowiadały. Np w New Vegas nie wykonywałem żadnych questów dla NRK bo grałem postacią, której fabularnie ta frakcja nie odpowiadała, za to bardzo wielbił legion. I chociaż nie zyskiwałem negatywnej karmy dla Legionu za wykonywanie questów dla jego przeciwnika, to jednak kurczowo trzymałem się tego, że to w pewnym sensie mój wróg. No i byłem wniebowzięty, kiedy mogłem zniszczyć ich oddziały w Helios One (taka mała podpowiedz. Przed tym zanim zgineli od tych laseri słonecznych, z góry ciskałem w nich granatami i Podpalaczem, więcej darmowego expa). Koniec końców, Legion był dla mnie neutralny a NRK mnie nienawidziło, co na każdym kroku utrudniało mi dalszą zabawe, bowiem zrobiłem to, zanim doszedłem do freeside. Ale gdybym tego nie zrobił, to bym dalej nie grał, będąc na siebie złym, że postąpiłem wbrew ideologiom mojego bohatera.

A ja w Wiedźminie 2 odmówiłem przyjęcia specyfiku, a nawet (spoiler) w 3 rozdziale zamordowałem Cynthie :P. Bardzo wczułem się w opowiadaną historię.

Dishonored były rewelacyjne pod tym względem. Praktycznie wszystkie najlepsze moce i upgrady do zabawek skazywały nas na złe zakończenie.

O nie mistrzowsko to ja raz zrobiłam jak pierwszy raz włączyłam DA :D do dzisiaj nie wiem jak to zrobiłam minęłam przez przypadek jedną z lokacji po Ostragardzie (chyba) chodzi o miejsce gdzie był Qunari i ta Leliana. A pamiętam, że nie mogłam zrobić questa z elfem w knajpie. Byłam taka wkurzona, a potem kuzyn mnie uświadomił. A ja do dzisiaj pamiętam jak DA I przeszłam psem, Alisterem, Oghren i Morigan, co w ogóle ludzie łapali się za głowę jak ja to zrobiłam. Tego elfa zabójcy nie lubiłam strasznie Zevrana i miałam słabe kontakty z nim i stanął przeciwko mnie i musiałam go zabić. Koniec końców do dzisiaj żaluję, że skasowałam save na ps3 bo mogłam dalej grać w tym w II tak ładnie ułożyła mi się historia. Kiedy drugi raz przechodziłam z kuzynem dla beki dowiedziałam się wiele jeszcze innych ciekawych rzeczy. Jedynka powala naprawdę :D kocham DA. Czekam na lato jak wrzucę save na origina i czeka na mnei III ;D

Warto jeszcze wspomnieć, że dokonujemy jakiegoś wyboru (często sprzecznego z tym co byśmy wybrali w prawdziwym życiu) z ciekawości, żeby zobaczyć konsekwencje, później wczytujemy/zaczynamy grę od nowa, by dokonać innego wyboru i sprawdzić jak wtedy potoczą się dalsze losy.

Pamiętam, jak pierwszy raz grałem w Saints Row 3. W jednej misji porywamy aktora, który jest zakochany w Shaundi z tego co pamiętam. Później jakiś tam generał "odwiedza" siedzibę Świętych i oferuje walkę z wrogami Świętych (wymaksowanie wybranej dzielnicy) za aktora. Można go zostawić, wtedy ma się dwóch nowych ziomków: tego aktora i Nyte'a Blade'a, czyli postać, którą ten aktor gra. Oddałem go, nie dla wymaksowania dzielnicy, ale dlatego, że typ wkurwiał Shaundi c:

Najpierw spotykamy przecież Yen w Białym Sadzie i ona dopiero kieruje nas do Triss do Novigradu a nie na odwrót ;o a co do samego Novigradu i zbieractwa to tam też zniechęcają strażnicy na każdym rogu - jak pokusisz się na skrzynkę to znajdziesz w niej tylko stary sznurek a potem goni Cię pół miasta więc uczymy się żeby zbierać tylko u kogoś w domu np. idąc robić zadanie itd. Ale filmik bardzo ciekawy i zgadzam się z nim :)

Co do drużyny w Mount and Blade też od początku brałem wszystkich jak leci, aż zdałem sobie sprawę, że przez to pół NPC i to dość dobrych mi zdezerterowało, zostawiając takich z których prawie żadnych korzyści nie ma. Nie polecam brać do drużyny Rolfa, Bahesdura i Alaiena. Oni mają do drużyny prawie same debuffy.

[Możliwy Spoiler] Przypomniała mi się sytuacja z Deus Ex: Human Revolution, gdzie mogliśmy wymienić sobie jeden z rzekomo wadliwych chipów. Podczas walki z bossem okazywało się, że był to podstęp i pojedynek był znacznie utrudniony. Chipa oczywiście wymieniać nie musieliśmy i wtedy walka przebiegała standardowo.

Misja z Wieśka 2, miałem to! Odmówiłem i jak się okazało, ze nic innego się nie stanie, wróciłem i się zgodziłem.

Gry mnie nauczyły, że jeśli po drodze zbierasz bardzo wiele amunicji to niedługo będzie boss lub masa mniejszych przeciwników

Proponuję odświeżyć Baldura... Gra często zaskakuje i uczy żeby zapisywać grę przed każdą akcją czy konwersacją, a przedmioty? Pas zmiany płci, który blokuje nam slota chyba, że mamy dostęp do odpowiednich zaklęć czy inne przeklęte itemki (ale po co nam przecież brać zdjęcie klątwy, jak kula ognia jest lepsza, a potem kilka godzin szukania zwoju czy kapłana, który nam to zdejmie, bo zapisu już dawno nie ma) . A nie kiedy źle poprowadzone questy czy przyjęcie nie tej postaci co trzeba może nam uprzykrzyć życia, a zapis jest sprzed kilku godzin, to były problemy...

Po obejrzeniu tego filmiku jeszcze bardziej nie mogę doczekać się wydania "Sui Generis". Ta gra wywróci wszelkie przyzwyczajenia do góry nogami - dosłownie NICZEGO nie będziemy mogli być w 100% pewni. Wszystko zależeć będzie od charakteru i podejmowanych w czasie rzeczywistym nieoskryptowanych decyzji danego NPCa. Wykonamy "questa"? Jest ryzyko że nigdy nie ujrzymy nagrody za ową przysługę. Zaprosimy kogoś do przyłączenia się do naszej drużyny i dana postać się zgodzi? Jest ryzyko, że prędzej czy później uzna za opłacalne ogłuszyć nas (bądź zabić) i okraść. Wszystko za sprawą dynamicznej inteligencji NPCów :D Cóż... w sumie są to tylko wstępne założenia, ale mam nadzieję że twórcy staną na wysokości zadania.

Podczas przechodzenia Wiedźmina 2 i napotkania tych "podejrzanych panów z podejrzanym eksperymentem" nie podjąłem się tej misji. Wydawała mi się nazbyt podejrzana. Po dotarciu do połowy gry, przerwałem ją i zacząłem grać od nowa, wykonując te "podejrzane misje". I tak, np. w samym Flotsam zostałem ogłuszony po zawiązaniu oczu. Niby nie powinno się ich się wykonywać, bo czuć pułapkę na kilometr, ale wiemy, że to gra i nic nam się nie stanie. Jedyne co będziemy musieli zrobić to wczytać grę ponownie i nadrobić te 10 minut. Mało tego, z czasem zacząłem brać więcej takich misji, bo wiedziałem, że jeśli pokonam przeciwników, czekają na mnie w ich kryjówce kosztowne przedmioty, unikalne składniki, a można i trafić na lepsze uzbrojenie. To tak, jakby twórcy powoli mi wmawiali coś w tym stylu: Podejrzane? Idź, powalcz, przecież nie zginiesz i splądruj, by znaleźć coś fajnego!

Odniosę się tylko do tego zadania z psami w Wiedźminie 1. To zadanie można wziąć i wykonać zgodnie ze swoimi sumieniem. Bo gdy się przejrzy kilka opustoszałych chat albo zabite przez innych npców psy, to można uzbierać ilość psiego sadła potrzebną do wykonania zadania bez przemocy :P

O rety świetny film i muszę z przykrością stwierdzić że sam uległem temu absurdowi. W grach zawsze biorę co się da a questy przyjmuję wszystkie no bo nieprzyjęcie to utracony exp, pieniądze no i możliwe przygody. A co do Triss i Yennefer to właśnie dałem się na to złapać i w oczekiwaniu na ten moment kiedy wybieramy jedną z nich chciałem obydwie dobrze poznać jednocześnie wyznając im miłość. Jakie było moje zdziwienie gdy nagle mnie zostawiły a zakończenie było jakie było. Od tamtego czasu staram się aby zwracać na coś takiego uwagę no ale przyzwyczajenia... Teraz przechodzę wiedźmina drugi raz by na krew i wino mieć świetną postać i gdy widzę że jakieś konsekwencję nie są idealne to mnie niszczy od środka przez co przechodzę konkretny fragment kolejny raz nawet jeżeli miałoby ty być parę godzin. Marzę o takiej samej grze jak wiedźmin 3 tylko z większą ilością takich wyborów gdzie na starcie sobie powiem: "nie ma wczytywania wyborów. I do cholery jasnej uważaj co robisz". Ehhh może kiedyś się doczekam.

W Wiedźminie 3 już w samouczkowym Białym Sadzie możemy przyjąć zadanie od zielarki, która ma stole bardzo chorą pacjentkę. Ja zadziałałem standardowo, wziąłem questa, poszedłem robić inne rzeczy zakładając, że przy okazji i tak znajdę poszukiwane zioła i nie ma sensu akurat teraz się za nimi uganiać. Kiedy w końcu wróciłem tryumfalnie do zielarki to npc już nie żył. A więc W3 od razu uczy, że trzeba być ostrożnym. Kiedy pod koniec wątku w Białym Sadzie szef lokalnego garnizonu nilfgardczyków zaproponował mi złoto w ramach zapłaty, ja odmówiłem przyjęcia hajsu, który przecież na początku każdego rpg'a jest bardzo ważny. Nie wiem, czy miało to jakiekolwiek konsekwencje, ale wydaje mi się, że pozwoliło mi potem grać zgodnie z sumieniem. Swoim albo Geralta.

Strasznie kojarzy mi się to wszystko z serią Falloutów

Z tym wątkiem z Wiedźmina 2, to było okropne. Odmówiłam i nawet nie sprawdzałam bo wydawało mi się to podejrzane. Co z tego, jeśli za każdym razem kiedy przechodziłam obok oni tam stali i wołali, nie dając mi spokojnie spać! :D

7.30 co to za gra? Było by miło, gdyby w filmiku były wszystkie podpisane a dodatkowo w opisie była cała lista. Tego zawsze brakuje w filmikach, nie tylko na tv gry. Nawet jak są podpisy w filmiku to później przeglądać po 100 razy cały filmik żeby znaleźć dany fragment i interesującą nas grę/film to dość męczące zajęcie. Poza tym jak zawsze materiał pierwsza klasa.