Świetny, cudowny film z rewelacyjnymi popisami aktorskimi i jeszcze te widoki ❤

Ten film to potężna dawka emocji, budowana misternie muzyką, przyrodą Irlandii i cudowną grą aktorską. Jeśli lubisz taką dramaturgię idż na ten film, a póżniej koniecznie go przegadaj. Z pewnością jest to film, który na zawsze zapamiętasz. Pozdrawiam.

Oj, jakbym chciał, żeby "Duchy..." zdobyły jak najwięcej Oskarów! Uwielbiam dramaty komediowe, ale rzadko spotyka się filmy tak smutne, które jednocześnie bawią do łez.

Film niezwykły. Nie wiedziałem czego się spodziewać. Znałem jedną negatywna opinię. Myśle, że obejrzę go ponownie. Film jest wielowarstwowy, refleksyjny. Mam wrażenie, że w tej misternie tkanej opowieści jest wiele elementów, które mogą do widza nie dotrzeć , umknąć w trakcie pierwszego seansu. Znam lokalizacje, w których kręcono sceny. Mieszkam na zachodnim wybrzeżu Irlandii. Te miejsca są przepiękne. Piękne taką urodą nieoczywistą, bo aura jest tutaj kapryśna i nadaje miejscom zmiennego charakteru.

Ciekawa jest dwoistość narracyjna tego filmu, tak jak Brendan Glesson ma dość relacji z Colinem tak Colin na początku ma dość relacji z młodym chłopakiem. Paradoksalnie, bo to w niej znajduje pocieszenie po odrzuceniu jego najbliższego przyjaciela. Postać chłopaka i postać Colina są w pewnym sensie tożsame.

Świetny film i wasza recenzja!

McDonagh umie stworzyć świat tak, że widzowi wydaję się że jesteś jego częścią.

Czekałem na Waszą recenzję, na szczęście tylko kilka dni

Banshees dostały 9 nominacji, bardzo się cieszę! Film ogromnie mi się podobał ;D będę kibicować Colinowi, ale też Paulowi Mescalowi za aftersun

Nic o was więcej nie napiszę. Jesteście potrzebni!!!!

Świetne się słuchało. Chyba wybiorę się do kina !

Dziękuję za recenzję. Pozdrawiam.

Dla mnie też interesujący był wątek "czuwania" Banshee akurat nad Padraicem i jego siostrą - to, że mówiąc o śmierci dwóch osób dodaje "módlmy się, byś nie był to ty czy twoja siostra" (jakoś tak), jej początkowa wizyta w ich domu, spojrzenie na końcu filmu, ta stronniczość, życzliwość i obcowanie elementu baśniowego z "żywymi" bohaterami. Banshee jest takim trochę przewodnikiem po opowieści. Stąd moim zdaniem to raczej Pardaic był "duchem" wyspy, czymś w rodzaju spoiwa, kimś szczerym, prostolinijnym i właśnie miłym, kto nie ma ambicji wychodzenia do świata zewnętrznego, spełniając się w tym co jest na miejscu

Mi się film bardzo podobał ale miałem jakieś takie poczucie niedosytu na koniec. Wydawał mi się niedokończony. Zabrakło mi jakiegoś takiego domknięcia wszystkiego i rozwiązania. Co się stało dalej z głownymi bohaterami na przykład. Czy ta scena na końcu znaczyła, że znowu są przyjaciółmi czy tylko, że ze sobą rozmawiają. Jak to się stało, że Dominic zginął i dlaczego. Tego typu rzeczy. Wydawało mi się, że za głęboko weszliśmy w tą opowieść, żeby potem tak to sobie zostawić. Aczkolwiek lokalizacja i aktorstwo super. Chyba Trzy Billboardy jednak ciut lepiej mnie usatysfakcjonowały.

Tak! większość z nas w tym ja to na pewno Colm niestety...jakie to smutne...

Pewnie tegoroczni faworyci do nagrody za główną rolę męską to Farrel i Butler. Jestem bardzo ciekawa, jak to się rozegra

Myślę, że zbyt surowo oceniacie Colma. Czemu jego pragnienie pozostawienia czegoś po sobie jest gorsze od posiadnia przyjaciela przez Podricka? Colm nie wzgardzą swoim przyjacielem- po prostu przestaje go lubić, gdyż ten zaczyna go strasznie nudzić i jednocześnie irytować. Zaczyna postrzegać również, że tracąc w jego mniemaniu czas na głupie rozmowy o kupie nie poświęca się swojej pasji i dziedzictwu- muzyce. Dokonuje świadomego wyboru, jednocześnie jest mu żal Podricka, szanuje go jako czlowieka (co pokazuje scena w pubie czy koncowka) pomaga mu gdy ten potrzebuje jego pomocy. Niemniej po prostu dokonał wyboru i denerwuje go, że Podrick tego wyboru nie chce uszanować. Wydaje mi się, że też nie zauważyliście pewnej zaleznosci: na tej wyspie wszyscy oprócz Podricka są nieszczęśliwi. Dostajemy mnóstwo informacji, że Colm już wcześniej był nieszczęśliwy, że Shhioban i Dominick również jedynie egzystują czekając na coś lepszego na tej zapomnianej przez Boga wyspie. Każdy tam poddaje się złu i rozpaczy. Shioban jako jedyna decyduje się ruszyć z miejsca i zmienić swoje życie, bo wie że nie znajdzie szczęścia T gdzie jest. Dominik tracąc swoje ostatnie marzenie, ucieka w śmierć, bo dla niego nie ma innych perspektyw, trzymał się tej jednej nadziejii która umarła. Podrick poddaje się atmosferze i straty w jego życiu również sprawiają że zamienia przyjaźń na nienawiść. Colm daje sobie szanse, jednak ostatecznie traci swojego przyjaciela i musi zaakceptować to co wywołał.

Wielkie rozczarowanie. Po znakomitym In Bruges chyba wszyscy spodziewali się czegoś równie udanego. Tam była tajemnica z zaskakującym finałem, który nadawał głębi filmowi i wyjaśniał całą dramaturgię zdarzeń. Przyprawiony czarnym humorem wielki dramat. W Duchach Inisherin jest tajemnica i ...... zaskakująca pustka w finale. Trochę jak w Pikniku pod Wiszącą skałą, gdzie przez połowę filmu wpatrujemy się w nagie skały i nic w ogóle z tego nie wynika. Bezsensowna historia prowadząca do nikąd. I na otarcie łez tylko rewelacyjne aktorstwo. Szkoda było naprawdę tak świetnych aktorów, którzy muszą tutaj maskować mielizny tego nieudanego scenariusza.

WĘZŁEM

A co z tym odcinaniem palców? Chłop chodzi z krwawiącą ręką jakby go to wcale nie ruszało. Po prostu terminator. Jak dla mnie to on ma zaburzoną osobowość albo ciężką depresję. Tyle że zaburzeń osobowości nie dostaje się z dnia na dzień.

dziwny ten film. stary facet chciał ukształtować chłopca na męzczyzne.

Nie mogę Was słuchać...