Alljit แอปพลิเคชันเพื่อหัวใจ 💓 เรามาสร้างพื้นที่ปลอดภัยให้กันและกัน บนแอปพลิเคชัน Alljit ได้ฟรี ดาวน์โหลดของ iOS apps.apple.com/th/app/alljit/id1549529345?l=th ดาวน์โหลดของ Android play.google.com/store/apps/details?id=com.alljit

เราไม่ชอบสังคม ไม่ชอบการมีเพื่อน ไม่ชอบการพูดคุย เลือกที่จะอยู่กับครอบครัว แต่ก็อยู่แค่ในมุมของตัวเอง เราตัดขาดการติดต่อกับเพื่อนทุกช่องทาง แต่ก็เล่นโซเชียลมีเพื่อนใหม่ๆมากมายแต่ก็ไม่ได้อยากให้ใครมายุ่งมากดไลค์โพสต์ของเรา เราแค่อยากคุยคนเดียวแต่ก็อยากมีเพื่อนประมาณนั้นอ่ะค่ะ ค่อนข้างสับสนกับตัวเอง และอารมณ์แปรปรวนตลอดเวลา แต่ก็มีความสุขและบางครั้งก็เหนื่อย พอเรารู้สึกเหนื่อยมากๆเราก็จะลบโซเชียลทิ้งแล้วกลับมาอยู่ในโลกของเราคนเดียวค่ะ วนอยู่แบบนี้

หลีกเลี่ยงการเข้าสังคมได้นะคือ ก็เจอคนเยอะๆได้ แต่ชอบนั่งคนเดียว จะคุยอะไรก็คุยกันไป แต่ฉันจะเงียบ

สิ่งสำคัญที่สุดเลยคือเสียงในหัวของเราเอง (เราพยายามจะเข้าสังคมให้ได้แต่พอไปอยู่ในสถานการณ์นั้นที่ไร ก็เงียบอยู่ดี) เราไม่สามารถทำให้ทุกคนมาเข้าใจเราได้ แต่สิ่งหนึ่งเราต้องเข้าใจยอมรับตัวเองให้ได้ก่อน เลยพยายามบอกกับตัวเองว่าเดี๋ยวมันก็ผ่านไป ไม่มีใครมาสนใจเราหรอกเขาก็สนใจแต่เรื่องตัวเองกันทั้งนั้น แล้วก็พยายามให้โอกาสตัวเองดู ลองท้าทายความคิดตัวเองดูว่าสิ่งที่เราคิดมันจะเกิดผลอย่างงั้นหรอ แล้วก็ไม่ว่าผลออกมาจะเป็นยังไง ก็เริ่มต้นใหม่ได้เสมอเราเชื่อว่านั้นคือการให้โอกาสตัวเองได้เป็นคนที่ดีขึ้นกว่าเดิมค่ะ ที่สำคัญตัวเราจะรู้สึกชินเข้มเเข็งและมีความสุขกว่าเก่าขึ้นแน่นอน เราเชื่อว่าเวลาจะช่วยเยียวยา ไม่ต้องฝืนตัวเองถ้าเหนื่อยก็หลีกมาก่อน ถ้าวันนี้ทำได้ไม่ดี ยังมีตอนนี้ แค่เราไม่ทำให้ใครเดือดร้อนก็พอ

โดนแบนช่วงมหาลัยเพราะไม่เข้ากิจกรรมรับน้องครับ กลายเป็นว่าความฝันที่จะปรับเปลี่ยนตัวเองช่วงมหาลัยดับสิ้น ตอนแรกผมนึกว่ามีคนคิดแบบผมเยอะซะอีก ที่ไม่เอาระบบรับน้อง แต่กลายเป็นว่ามีแค่ผมกับอีกไม่กี่คนไม่ถึง 5% ของสาขา ณ ตอนนั้น แต่ก็จบมาได้ แต่แลกมากับไม่มีเพื่อนเลย ไม่มี connection ใดๆ จบมายังไม่รู้จะทำไรต่อดีเลยครับ เพื่อนเก่าสมัยมัธยมก็ต่างเริ่มทำงานกันหมดแล้วไม่กล้าทักไปคุยด้วยเพราะตัวเองดูไม่คู่ควร...

พอเข้าสังคมไม่ได้ ก็เลือกที่จะแยกตัวออกมาไม่คบสุงสิงกับใครเลย ก็โดนมองว่าเป็นตัวประหลาดนอกคอกอีก ทั้งที่ไม่ได้ไปทำอะไรใครเลย เหนื่อย

เราก็เป็นพวก ถ้าเจอคนไม่รู้จัก เราจะพูดคุยง่ายกว่าคนที่เจอกันบ่อยๆซะอีก เดี๋ยวนี้ไม่ได้ออกไปสังสรรค์ ไปปาตี้กับคนรู้จักมาน่าจะ6-7เดือนได้แล้ว แล้วก็ไม่กล้าไป ไม่อยากไป จะรู้สึกอึดอัด บางทีก็ต้องรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำไปร้องไห้ เพราะมันรู้สึกแย่มากเวลาเอาตัวเองเข้าไปอยู่ในสถานการณ์ที่คนเยอะแบบนั้น เราทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ต้องคุยอะไร ต้องทำอะไร แต่งานสังคมที่ต้องฝืนออกก็มี เช่นงานแต่ง งานบวช ทุกคนไปหมด เราจะไม่ไปก็ไม่ได้ ก็ต้องไป แล้วก็จะรู้สึกอึดอัดเหมือนเดิม อยากกลับบ้าน อยากอยู่คนเดียว เดี๋ยวนี้เริ่มมีปัญหาในชีวิตประจำวันมากขึ้นคือ การเข้าสังคมในที่ทำงาน มันฝืนมากๆ จนเรากลับบ้านมาทุกวันร้องไห้ทุกวัน ตอนนี้ก็พยามฟังพอดแคส์ช่องนี้บ่อยๆ มันทำให้เรารับรู้ตัวเองและใจตัวเองมากขึ้นจริงๆ ช่วงเวลาที่ดิ่งมากๆ ไม่เข้าใจตัวเอง ก็กดเลื่อนมาหาเพลลิสต์ดีๆ ที่พูดให้กำลังใจเรา ช่วยให้เรามีกำลังใจจะใช้ในวันพรุ่งนี้ ขอบคุณ Alljit มากๆนะคะ

ไม่ค่อยชอบเลยค่ะเพราะคนชอบมอง แล้วตัดสินเราไม่ดี ชอบอยู่กับครอบครัวมากกว่า รู้สึกปลอดภัยมากกว่า สังคมมันน่ากลัวมากเลยค่ะ แม้คนในที่ทำงาน อยากรีบทำงานแล้วรีบดึงตัวเองกลับบ้าน อยากอยู่กับลูกสบายใจกว่า เห็นหน้าลูกเหมือนมีพลัง แล้วกลับไปทำงานต่อได้ เพราะเหมือนเราโดนกระทบคำพูดคนรอบตัวในที่ทำงานไม่ดี ก้อเลยไม่อยากเข้าสังคม เลยกลายเป็นคนกลัวการเข้าสังคม พูดกับใครก็ไม่รู้เรื่อง พอเห็นคนอื่น ก็ไม่อยากมองหน้า ไม่อยากคุย เลยกลายเป็นคนะยิ่งๆแต่ข้างในใจเราไม่ได้ยิ่ง แค่ไม่อยากเอาตัวเองไปสนิทกับใคร กลัวไปหมด แผลที่เราโดน เป็นผู้ถูกกระทำ ถูกมองเป็นคนไม่ดีมาตลอด เลยยากที่จะปรับตัวมากเลยค่ะ แต่ตอนนี้มีความสุขมากเลยค่ะ มีลูกเราต้องอยู่เพื่อลูก 😢เราต้องเข้มแข็งมากๆ แม้จะต้องเจอคนในที่ทำงานมองเราไม่ดี แต่เรามีครอบครัวมีลูก ที่อยู่เคียงข้างเรา ถึงเราจะปรับตัวเข้าสังคมไม่ได้ คุณมายด์คุณมิ้นพูดดีมากเลยค่ะเข้าใจสังคมมากขึ้น ❤❤

ทุกวันนี้ไม่มีใครเลยค่ะ เข้ากับคนอื่นไม่ได้

ช่วง3-4เดือนมานี้ มันเป็นความรู้สึกที่ไม่อยากคุยกับใคร ไม่อยากสุงสิง อยากนั่งทำงานคนเดียว อยากอยู่เงียบๆ และขี้หงุดหงิดขี้รำคาญขึ้นถ้ามีใครพยายามจะเข้ามาวุ่นวายด้วยทั้งๆที่แต่ก่อนไม่เป็นเลย

ผมมีปัญหาเรื่องนี้สุดๆ ทุกวันนี้ก้ไม่ค่อยพูดกับใคร พอไปเจอคนอื่นก็รู้สึกไม่ค่อยสบายใจเลย มันเหนื่อยมากเลย

คุณมายกับคุณมินท์ (สะกดแบบนี้รึเปล่านะคะ) เก่งมาก ๆ เลยที่ปรับตัวมาจนทำพอดแคสต์ได้ดีขนาดนี้ แล้วก็ยังกล้าเปิดเผยประสบการณ์อีกด้วย นับถือมากเลยค่ะ

เบื่อการใส่หน้ากากเข้าหากัน การบุลี่ ถ้าครั้งไหนน่ะ ถ้าทนไม่ไหวจริงๆหลังจากที่เราพยามเงียบแล้วดีด้วยแล้ว แต่ถ้าในเมื่อเค้าตัดสินเราในแบบนั้นแล้ว ไม่เป็นไร แต่ถ้าไม่รุ้จริงกับตัวเค้าจริงๆว่าผมตั้งใจทำสิ่งนั้นๆ แล้วเอามาพุดแชร์เราทางเสียหายลับหลัง ผมก็ขออนุญาติ ส่งดวงวิญญานเค้าได้มั้ย 10ปี ผมจำไม่ลืม

ก่อนเข้าสังคมก็แค่ แกล้งไม่ได้ยิน แกล้งคิด ว่าที่เค้าพุดไม่ใช่เรา แกล้งยิ้ม แกล้งบ้า ไม่ไหวก็กลับ พอ ทบทวนตัวเองไหม่

ไม่ชอบเข้าสังคมเลยค่ะ ไม่ชอบเจอคนเยอะๆ ไม่ชอบให้คนมองเพราะมันทำให้รู้สึกว่าเวลาที่คนอื่นมองเรา สายตาเค้าเหมือนกำลังตัดสินเราอยู่ ทำให้ไม่ชอบสังคมในมหาลัยเลย ไม่ชอบกิจกรรม แม้แต่สั่งอาหารผ่านแอพยังไม่กล้าทำเลยค่ะ เพราะกลัวและไม่อยากออกไปรับอาหารกับคนที่ไม่รู้จัก ทำให้ปีหนึ่งเรียนได้แค่สองเดือนละตัดสินใจดรอปเรียนไปเลย1 ปีค่ะ อยู่บ้านคนเดียวไม่มีเพื่อนเก็บตัวหนึ่งปี สุดท้ายตัดสินใจเรียนรามค่ะ แต่ก็เสียดายที่ไม่ได้ใช้ชีวิตในรั้วมหาลัยปิดแบบคนอื่นๆ

เหนื่อยและเบื่อ พอถึงตอนนี้เกษียณแล้ว อยากอยุ่เงียบๆพูดเท่าที่จำเป็น ไม่มีเพื่อนและไม่ต้องการสร้างสัมพันธ์กับเพื่อนใหม่

ตอนนี้เเค่ต้องการให้ใครพาเราออกจากจุดนี้ อยากมีคนเข้าใจเราอ่ะเเบบ เที่ยวสนุกสนานไปด้วยกันคงจะดี อยากหาเพื่อนใหม่ๆคนที่ชอบอะไรเหมือนๆกัน อยากเที่ยวสนุกสนานไปด้วยกันสักครั้ง

อยากมีเพื่อนสนิทที่จริงใจสักคนก็ยังดี ตอนนี้ไม่มีเลย ทุกวันนี้มีแต่เพื่อนที่ไม่อยากมีคือเพื่อนร่วมงานที่คอยเอาเปรียบ บูลลี่ ดูถูกกันตลอด ตอนนี้กำลังมองๆหางานใหม่อยู่จะได้ไม่ต้องทนกับสังคมแบบนี้

เป็นบ่อย ไม่อยากอยู่กับใครไม่อยากทำงานกับคนเยอะๆ

ความคิดเห็นที่4💜🥰

ถ้ามีปัญหาเรื่องเข้าสังคม เราสามารถปรึกษานักจิตวิทยาได้ไหมคะ เรื่องการปรับบุคลิกภาพ หรือควรปรึกษาทางไหนดี

ตอนนี้เริ่มคิดสั้นแล้ว เพราะเข้ากับใครไม่ได้เลย

ชอบเข้าสังคมนะ แต่ไม่ค่อยมีเพื่อน

เปนแบบนี้เหมือนกันกะไม่สามารถเข้ากับคนเยอะไม่ได้ค่ะ

ลูกชายก็กำลังมีปัญหานี้ค่ะ กลัวจังเลย