Alljit แอปพลิเคชันเพื่อหัวใจ 💓 เรามาสร้างพื้นที่ปลอดภัยให้กันและกัน บนแอปพลิเคชัน Alljit ได้ฟรี ดาวน์โหลดของ iOS apps.apple.com/th/app/alljit/id1549529345?l=th ดาวน์โหลดของ Android play.google.com/store/apps/details?id=com.alljit

ผมก็เป็นนะครับ แบบรู้สึกไม่อยากทำอะไร รู้สึกเบื่อ เลยเอาแต่นอนอย่างเดียว ขอบคุณคลิปนี้ครับ มีประโชยน์มากครับ

เป็นมาได้สักพักแล้วค่ะ มันแบบรู้สึกว่างเปล่าในทุกวันๆ ไม่รู้ว่าตื่นมาต้องทำอะไร ค่อยๆกลายเป็นคนเฉื่อยชา เริ่มทำอะไรไม่เสร็จ ไม่มีเป้าหมาย ไม่มีจิตวิญญาณ ละเริ่มที่จะไม่ค่อยเข้าถึงความรู้สึก สงสัยกับการใช้ชีวิตในทุกๆวัน ขอบคุณมากๆนะคะ สำหรับคอนเท้นต์นี้ 😢 จะลองพยายามนำวิธีในคลิปไปปรับใช้ดูนะคะ ❤

เราเป็นค่ะกับปีที่ผ่านมา เรามาบรรจุที่รร.ไกลจากบ้านเรา 92 กม. เเฟนเรามาหาเราทุกเดือน แต่วันหนึ่งเขาก็เสียชีวิตไปค่ะ เพราะมาหาเรานี่แหละ เป็นความรู้สึกเสียใจและรู้สึกผิดตลอดชีวิตเลยค่ะ จากนั้นเราจะกู้เงินมาออกรถเป็นของตัวเอง แต่ทางครอบครัวอยากออกรถ เราเลยกู้ให้คนในครอบครัวไปออกรถยนต์ส่วนตัวเองได้มอเตอร์ไซค์ 1 คัน จะกลับบ้านทีก็ให้ครอบครัวมารับ เงินเดือนที่เราพอมีใช้กับไม่เพียงพอ เพราะเรากู้ระยะสั้น เวลาจ่ายจะเยอะในเยอะเดือน เรากลายคนที่มองทุกอย่างเปลี่ยนไป เรารู้สึกว่าทำไมชีวิตเราถึงสูญเสียอะไรมากขนาดนี้ เหมือนโดนตัดเเขนตัดขาในทุกๆด้าน เวลาครอบครัวมารับเราจะเป็นคนเติมน้ำมันมาให้ มาดสุดเติมครั้งละ 1พันสามร้อย จนเราไม่อยากกลับบ้านเลย ไม่ว่าจะปีใหม่ สงกรานต์ พี่สาวก็พูด พ่อก็พูดว่าให้มีเงินเยอะไจะได้ออกรถ หรือเมื่อไหร่จะโต จะได้ดูแลตัวเองได้ เราได้แต่นึกในใจสิ่งที่เรามีเราให้พวกคุณไปแล้วจะให้เรามีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันในระนะเวลาปีถึง2ปีนี้ เราเป็นข้าราชการอายุงานไม่กี่ปี เราไม่ได้ทำธุระกิจคุณก็รู้ คำพูดเหล่านี้เปลี่ยนความคิดที่เรามีกับครอบครัวไปเลยค่ะ มันทำให้นิสัยเราเปลี่ยนไปด้วยปกติเรา จะสงสารสัตว์ เห็นใจผู้อื่น สงสาร เรากลายเป็นคนที่เปลี่ยนไป เรามีความสงสารน้อยลง มีความสุขน้อยลง ปีใหม่ที่ทุกคนภาวนาและคาดหวังว่าทุกอย่างจะดีขึ้นแบบที่เราเคยคิดก่อนที่จะเป็นแบบนี้ เรากลับอยากอยู่เฉยๆ อยากให้วันหยุดเป็นวันหยุดจริงๆ แบบไม่มีใครมาสั่งงาน ไม่มีเรื่องร้ายๆเกิดขึ้น อยู่กับตัวเองให้ทุกอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเรา เราอยู่กับความคิดแบบนี้มาเป็นปีแล้ว ความรู้สึกโดดเดี่ยวจนคิดว่าคนในครอบครัวก็ไม่ได้สำคัญขนาดนั้น พ่อแม่ไม่ใช่จุดเซฟของเรา เราพยามมีความสุขเท่าที่เราจะมีได้ ด้วยตัวเราเอง ถึงมันตะยากมากก็ตาม

ผมเป็นช่วงๆ รูัสึกว่างเปล่า รู้สึกใช้ชีวิตให้มีความสุขไปวันๆ ถามว่าชอบไหม ถึงไม่ชอบแต่ก็ต้องทำให้ตัวเองชอบเพื่อหันหน้าหนีความจริงที่ว่า “เราทำได้แค่นี้” หลังเรียนจบมามีไฟแรงมากอยากทำทุกอย่าง แต่ท้ายที่สุดแล้วเชื้อเพลิงที่เติมเต็มให้ไฟที่กำลังร้อนแรงไม่ทัน ในที่สุดไฟที่ร้อนหันกลับมาเผาตัวเอง และทำร้ายตัวเองในที่สุด ปัจจุบันมีอาการซึมเศร้าอ่อนๆ ทำได้แค่หลอกตัวเองให้โฟกัสกับความสุขและมีเป้าหมายชีวิตอยู่ต่อ ❤❤❤

สีเทากับชีวิตมาได้สักพักใหญ่แล้วค่ะ ไม่ทุกข์ ไม่สุข กับทุกสิ่ง เหนื่อย หม่นๆ แม้แต่ตอนอยู่กับครอบครัวยังสุขไม่สุดเลย ที่พอจะทำให้ยิ้มได้มีแค่แมวที่อยู่กับเรามาตลอด วันหยุดก็จะนอนนิ่งๆ ปล่อยสมองโล่งว่างเปล่าไม่อยากทำอะไรทั้งสิ้น แต่ไม่ถึงขั้นที่จะอยากฆ่าตัวตาย แค่ประมาณว่า...อยู่ต่อก็ได้ แต่ถ้าตายก็ไม่กลัว มั้งค่ะ

เคยได้ยินคำว่า "ความหลง" ไหมครับ เวลาที่เราใช้ชีวิตอยู่กับสิ่งที่ไม่ใช่ "ความจริง" บ่อย ๆ ถี่ ๆ เช่น มีชีวิตในโลกจริง แต่ส่งใจไปอยู่ในโลกออนไลน์ ไปอยู่ในที่อื่น แล้วหน้าจอพาไปไหน จิตเราก็ไปด้วย ไปจนหาโฟกัสไม่เจอ ไปจนไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเราจริง ๆ อยู่ที่ไหน หรือฟังอะไร ใจเราก็คิดตาม คล้อยตามไป หาเหตุหาผลสนับสนุนในใจ ความคิดจะซ้อนความคิดไปเรื่อย ๆ จนไม่รู้ว่า ตกลงแล้วมันคืออะไรกันแน่ สภาวะนี้...เรียกว่าความไม่รู้สึกตัว จะไปหาความจริงในความคิด มันจึงหาไม่เจอ มันทับซ้อนทับถมจนอธิบายไม่ถูก จนเบลอ เป็นความมืดขณะตื่น ทั้งหมดนี้คือสภาวะความหลง เพราะความหลงมันปิดบังไม่ให้เห็นความเป็นจริง ผมเคยไปเจริญสติ แรก ๆ ก็ไม่รู้ไม่เข้าใจอะไรทั้งสิ้น พอเจริญสติไปเรื่อย ๆ จึงเริ่มเห็นพฤติกรรมของตัวเอง ที่อยู่กับหน้าจอทั้งวัน เริ่มเห็นตัวเองมากขึ้น ชัดขึ้น จนได้รู้ว่า ตัวเองแทบไม่ได้อยู่กับความเป็นจริงของโลกเลย พอเจริญสตินานๆเข้า ก็เริ่มเข้าใจความจริงมากขึ้น ชีวิตก็สบายขึ้น โลกรอบตัวไม่ได้เปลี่ยน แต่ความเข้าใจของเราเปลี่ยน เวลารู้สึกไม่สบายใจหรือใจไม่ปกติ ก็กลับมาปกติได้ไว

ความรู้สึกมันว่างเปล่า ตั้งแต่ขึ้นมหาลัย เพราะเรียนในสิ่งที่ไม่ชอบ เจอบางสิ่งบางอย่างที่ไม่โอเค เหมือนใช้ความรู้สึกที่ว่างเปล่า เฉยชา ต่อสู้กับเหตุการณ์นี้ จนตอนนี้เรียนจบแล้วยังปลดล็อคจากความรู้สึกแบบนี้ไม่ได้เลยครับ 😢

ทุกวันนี้รอวันหยุดเพื่อจะนอนยาวๆค่ะ งานไม่เหนื่อยรายได้ก็ไม่ขาด บ้านมีทุกอย่างภาระก็ไม่มี แต่ไม่รู้สึกอะไรกับชีวิตเลยไม่เศร้าไม่ทุกข์แต่ก็ไม่สุข อยากนอนเพื่อที่จะไม่รับรู้อะไรบนโลกนี้มากกว่า

อยากจะเดินไปกลางสนามเด็กเล่น ละล้มตัวนอนเสียตรงนั้น พึงพอใจและผิดหวังย้อนแย้งสุดๆ คลิปนี้คลายปมความรุ้สึกแน่นๆให้ลวมลงบ้างขอบคุณครับ

ใช่เลยสีเทาๆ หม่นๆ ควันๆ มันเหนื่อยที่จะแสดงมันออกมา หรือจะบอกเล่ากับใคร อีกทั้งความไม่ประสบความสำเร็จ ต้องใช้ความพยามที่จะมีชีวิตในแต่ละวันโดยให้เกิดข้อผิดพลาดให้น้อยที่สุด เลิกคาดหวังระยะยาว ได้แค่หวังให้แต่ละวันผ่านไปโดยไม่สะดุดล้ม ไม่อยากตื่นอยากนอนต่อ แต่ถ้าให้อยู่เฉยๆ นานๆก็ทำไม่ได้มันฟุ้งซ่าน ไปทำงานก็อ่อนล้าง่วงนอนทั้งวันเลย หลงๆลืมๆ เบลอๆ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรกับร่างกายไม่อยากสุงสิงกับใคร อยากหายไปเลย ไม่อยากให้ใครจดจำได้ เพราะทุกวันมันวิตกกังวล ไปหมดจนเครียด จนล้า บางครั้งไม่อยากแสดงอารมณ์อะไรเลย ไม่ยินดียินร้ายกับบทสนทนาเล่าเรื่องของคนอื่น ชีวิตมันยากจัง จะไปหาหมอก็ไปไม่ได้ไม่มีเวลาหยุดปกติแบบคนอื่น พอหยุดก็อยากนอน อยากกินอย่างเดียว ไม่สามารถแหกตาไปรอรับการรักษาอะไรได้ คงต้องเป็นแบบนี้ต่อไปจนกว่าจะไม่มีงานหรือป่วยหนักต้องหามส่ง รพ. เกิดตายขึ้นมาเท่านั้นละนะ

สวัสดีค่ะ รู้สึกเบื่อกับชีวิต เหนื่อยล้า ผิดหวัง ไม่มีพลังชีวิตเลย ปัญหารุมเร้า ทำไมยากจังที่จะเเก้ปัญหา

พี่พูดถูก

จริงๆก็เป็นนะแต่อยากละทิ้งอารมณ์มากกว่ารู้สึกว้าวุ่นถามว่าล้มเหลวไหมก็เคยแต่ก็มีประสบความสำเร็จใครๆก็ชื่นชมแต่ไม่มีความรู้สึกทั้งขื่นชมหรือนินทา มันไม่ได้แย่นักหรอกแค่ทิ้งอารมณ์ไปได้แค่นั้นเอง ไม่รู้ว่าป่วยหรือมีธรรมกันแน่การมองเห็นอารมณ์ตัวเองแล้วรู้เท่าทัน รู้นะว่ารู้สึกแต่ระงับได้มันช่วยป้องกันเหตุการณ์การขาดสติได้

พี่อิ๊ดเข้าใจผม❤สวย

ฟังแล้วรู้สึกเป็นประโยชน์มากเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ

ขอบคุณครับ

ตอนนี้ก็กำลังเผชิญกับความรู้สึกว่างเปล่ามาซักพักใหญ่เลยครับ ทำงานที่ชอบก็จริงเเต่ก็รู้สึกน่าเบื่อ ไม่มีเป้าหมาย ไม่มีความฝัน มีเเค่อยากนอนเเล้วก็นอนใช้เวลาเปล่าประโยชน์ไปวันๆ

มันเหมือนกับว่าร่างกายและจิตใจมันปฏิเสธทุกอารมณ์ทุกความรู้สึก

ไม่ยินดียินร้าย กับสิ่งรอบข้าง หรือเพื่อนมนุษย์ ไม่มีใครมีผลต่อจิตใจด้านไหน

เป็นมาพักนึงแล้วยังไม่หายเลยจับจุดตัวเองไม่ถูกสักทีเลย เป็นปัญหามากๆเลยแย่มากกับ กับความรู้สึกข้างใน มันเป็นความรู้สึกแย่ๆแล้วก็อึดอัดอยู่ข้างใน😂😂😂

รอวันตาย

เสียงพิธีกรทั้งสองคนฟังสบายมากเลยค่ะ คอนเทนต์ก็ดีมาก ๆ

ผมเป็นตรงกันข้ามครับเก็บทุกเรื่องมาคิดพยายามปล่อยวางอยู่ครับ

พยายาม เฉยชา กับทุกสิ่ง เพราะเจ็บปวดเกินไป ชีวิตเหมือนอยู่ในนรก

ว่างรู้กับว่างเฉยเมยไม่เหมือนกัน

เศร้า

ไม่แย่เลยนะไอ่ความรู้สึกว่างเปล่า อย่าเอาความคิดตัวเองมาตัดสินสิครับ มันเป็นสภาวะที่โคตรดี ต้องลองเองครับ อย่าตัดสินเองนะ

มีช่วงนึงผมก็เป็นครับ ช่วงนั่นผม สั่งชาดำเย็นมากินทุกวัน แล้วลองเปลี่ยนเป็น ชาเขียว ก็ไม่ดีขึ้น สุดท้ายเลยลองเป็นชานมไข่มุก เลยคิดว่าตัวเอง น่าจะเฉยชาซะแล้ว