Czy w "żródle propagandy", mówienie o klatkach i przeźroczach były tak dla jaj, czy faktycznie były obrazki do tej wypowiedzi?

To była ścieżka dźwiękowa do slajdowiska. Niestety mam tylko dźwięk.

​@ A i tak chyba nic lub niewiele traci przez brak slajdów. Podobnie, jak w większości reklam dla telewizji, że sam obraz lub sam dźwięk przenosi cały przekaz.

Pięknie dziękuję za materiał audio! Przerabiam ostatnio techniki negocjacji i to jest porzädny przykład socjotechniki, do konfrontacji ze współczesnymi tekstami reklamowo-politycznymi

@@funkykoval2099 Staliśmy w miejscu i ruszamy. Dynamikę przyspieszenia mamy największą. Co prawda inni jadą już dużo szybciej i są daleko ale dynamika... Najwspanialsza.

Stuknęło. Marzec już był.

Można było dostać w przeciętnym sklepie RTV, ale trzeba było tego szukać w małych prowincjonalnych miasteczkach. Tam było niewielu chętnych na takie sprzęty (albo po prostu ludzi nie było na nie stać) i często w najlepsze stały sobie w sklepie. W dużych miastach faktycznie ich nie było. Pamiętam, jak "polowałem" kilka miesięcy w sklepie na gramofon...

Czasami odbierałem w Łodzi (jak były warunki propagacyjne) oczywiście tylko w szumiącym stereo. Posiadałem wtedy pokazany odbiornik Trawiata. Programy te były w godzinach około 14-ej lub 16-ej przez godzinę lub dłużej w jakieś dni w środku tygodnia. Leciały wtedy przeboje zachodnie. Przed tymi audycjami zapowiadano że jest to emisja doświadczalna.

@@jaszczurtd Teraz bywa różnie.. ;)

To jest film opowiadający o osiągnięciach opisanych w katalogu. W rzeczywistości było tego dużo więcej i kiedyś się pojawi.

Bardzo ładne uzupełnienie odcinka... Może by tak druga część powstała??? Mocno techniczna?

Ale techno nakurwia dobrze??

W siedzibie Radia Wrocław mają nawet "Cezara" na pamiątkę.

@@ARQ-TONTECH No właśnie brakło wzmianki o jedynym w końcu amplitunerze qadro produkowanym w Polsce w ZR Diora. Przy omawianiu kwadrofoni w Polsce i dotykając historii sprzętu z epoki rozwoju qadro, to dość poważne uchybienie. Ukłony :)

PR Wrocław bo tamtejszy nadajnik obejmuje Dzierżoniów, gdzie mieściła się Diora i jej Ośrodek Badawczo-rozwojowy Radiofonii Odbiorczej, tam odbierali te emisje na kilku istniejących odbiornikach.

@@adamdarski8919 Piszesz o przekaźniku na górze Ślęza. Tak, obejmuje Dzierżoniów i działa do dzisiaj, chociaż wtedy był to przekaźnik lampowy, teraz już na półprzewodnikach. No co do odbiorników, to nie było ich tak mało. Diora produkowała Cezara Quadro seryjnie z nadzieją rozpowszechnienia się kwadrofonii i dominacji na rynku z czego nic nie wyszło. Ośrodek o którym wspominasz to było OPiWRO (Ośrodek Pomiarów i Wdrożeń Radiofonii Odbiorczej) i był to wówczas największy ośrodek badawczy tego typu w Polsce z ogromnymi wynikami. Jestem Dzierżoniowianinem i znam te historie doskonale. Dzisiaj po Diorze nie zostało nic a na miejscu zakładów stoją supermarkety, macdonald, magazyny itp. Szkoda, bo Diora to też część mojego życia. Ukłony :)

@@sawekforc8536 owszem, kwadrofonia i stereofonia w Polsce, to znacznie szerszy i starszy temat. Pierwszy, jeszcze lampowy zestaw z tunerem HiFi DSL-201, pierwszy "amplituner" DSTL-202, czy próba "stereofonizowania" odbiorników w latach 60-ych, czego osiągnięciem było cudo o nazwie "Carmen stereo", są znane chyba każdemu, kto interesuje się historią elektroniki i radia. Jednak pan Adam posiłkował się wyłącznie przedstawionym katalogiem, zresztą dość obszernie go prezentując, co sprawę wyjaśnia i usprawiedliwia. Lubię ten miejscami prześmiewczy, a miejscami pełen uznania sposób opisywania sytuacji rynku elektronicznego, kraju naszych marzeń :) Dzięki i również ukłony.

Modulacja fazy to PM (Phase Modulation).

do YT.tomek: Masz rację, ale częściowo. W latach 70 Polska zakupiła w firmie RCA trzy nadajniki średniofalowe o mocy 10kW każdy, w których stosowana była tzw. modulacja amplifazowa. Produktem końcowym była modulacja amplitudy (AM), ale uzyskiwano ją pośrednio przez przesuwanie względem siebie fazy dwóch "nośnych" generowanych z jednego żródła. Spoczynkowe (bez sygnału) przesunięcie fazy było takie, by uzyskać nominalną moc fali nośnej nadajnika. Moc zsumowana, wynikająca z wzajemnego przesuwania faz zwiększała się dla "dodatniej " połówki sygnału modulującego i odpowiednio zmniejszała dla "ujemnej" połówki sygnału modulującego. Ich zaletą było to, że nie był potrzebny wzmacniacz modulacyjny o mocy równej połowie mocy fali nośnej, natomiast wadą - i to znaczną - konieczność takiego odkształcania sygnału modulującego, aby w efekcie uzyskać mniej więcej liniową modulację AM. A i tak zniekształcenia nieliniowe mierzone odbiornikiem pomiarowym byłu na poziomie kilku procent. Rzeczywiście, pasmo modulacji takiego nadajnika nie było ograniczone charakterystyką wyjściowego obwodu rezonansowego nadajnika i wynosiło nawet kilkadziesiąt kHz, co było wykorzystane w USA do nadawania emisji stereo na falach średnich. W warunkach europejskich nie było to możliwe ze względu na 9kHz raster częstotliwości na zakresach AM. Jednak zdarzył się następujący przypadek: w jednej ze stacji wyposażonej w taki nadajnik sygnał modulujący pobierany był ze specjalnego odbiornika pracującego w zakresie UKF (modulacja FM). Program emitowany przez sieć nadajników średniofalowych był to program II PR, nadawany czasem jako stereo na UKF. Na etapie uruchamiania, w chwili emisji stereo sygnał z MUX z tego odbiornika (taki przed dekoderem stereo), był bez żadnego ograniczenia pasma sygnałem modulującym nadajnik średniofalowy (AM). Odstrajając się o 38 kHz w dół lub w górę od częstotliwości nośnej nadajnika słychać było dość mocno zniekształcony (brak fali nośnej) sygnał L-R, natomiast przy odstrojeniu w okolicach 19kHz dało się słyszeć gwizd jak przy odbierze telegrafii. Oczywiście problem szybko rozwiązano za pomocą odpowiedniego filtra dolnoprzepustowego między odbiornikiem będącym źródłem sygnału a nadajnikiem. I tak to wyglądało. Obecnie zakres fal średnich oraz krótkich jest już w Polsce historią, choć są w Europie kraje, które dalej użuwają tych pasm.

Bo on powstał później.

Starostwo elektro-scenowe nigdy nie rdzewieje. :D Jakieś 500m od balkonu mam komin przejęty przez francuskiego kolonizatora, najwyższy punkt w stolicy podziemnych pomarańczy. Za czasów dawnych nie sprawiał specjalnych problemów krótkofalowcom jak i zwykłym zjadaczom niczego. Ale od pewnego momentu przydługawy kabel audio z uwalonym ekranem potrafił na sucho dostarczyć doznań audioleptycznych. ;)

Nie. Bo po co? Rozbity ajfon wyrzucają a "starzy" i tak kupią im nowszy i "lepszy"

gdzie ? :)

Akurat polski Miflex produkował kondensatory foliowe dobrej jakości w różnych odmianach. Polipropylen to odmiana tworzywa na folię. Nie tylko bo i membrany głośników i słuchawek. Nie wiem tylko jak było z dostępnością. Sporo ich dostałem od wujka ale to był początek lat 90. Do dziś mam i używam.

Kondensatory były dobrej jakości, ale trudno je było kupić w sklepach. Czasami łatwiej było kupić całe moduły elektroniczne i rozebrać je na części.

@@marcinnowak777 Niestety, w latach 70' dostępne były tylko kondensatory styrofleksowe i to na napięcia od 160V w górę produkowane w szeregu E3 (+/- 50%) lub - rzadziej - w szeregu E6 (+/- 20%). Dobrać z nich takie o tolerancji 1%, nie dysponując wówczas dobrym mostkiem, to były jakieś Himalaje. Ich gabaryty zaś były takie, że kombajn złożony z dwóch lub trzech takich kondensatorów byłby wielkości baterii R6 lub R14 (wówczas) lub AA i C (obecnie). W dekoderze było ich trochę, więc wyszedłby on wielkości niedużego radia, zaś wspomniane układy scalone były w obudowach DIP16 i DIP18. I te rezystory MŁT 0,5W... A wracając do realizacji marzenia obecnie: brak jest źródeł sygnału SQ, więc nawet nie byłoby jak sprawdzić, czy działa on prawidłowo. Poza tym po tych czterdziestu latach z okładem priorytety życiowe uległy przemeblowaniu, aczkolwiek moje zainteresowania dobrym odtwarzaniem dźwięku pozostały. Dlatego oglądam filmy p. Adama Śmiałka oraz inne, dostępne na YT pod tytułem "zabytki techniki". Trochę inny profil, ale równie wciągające. Przypominają czasy młodości. Ówczesne problemy pasjonatów HiFi opowiadane dzisiejszej młodzieży są dla niej zupełnie niezrozumiałe.

@@KH-lg3xc Owszem, były porządne kondensatory styrofleksowe. Były nawet w katalogach MIFLEX-u. Aż tyle i tylko tyle. W sklepach detalicznych (bo zwykły zjadacz chleba mógł kupować tylko w takich; hurtownie były wyłacznie dla firm) można było kupić kondensatory (i nie tylko) stosowane w wyrobach powszechnego użytku w celu ich naprawy. Ponieważ ilości dostarczane do tych sklepów były ograniczone, to te bardziej "chodliwe" przy naprawach były natychmiast wykupywane przez licznych wówczas rzemieślników zajmujących się naprawami telewizorów czy odbiorników radiowych. Niedostępne były - szczególnie kondensatory - o tolerancjach mniejszych niż 20%, nie wspominając o 2% czy 1%. Owszem, w sklepach BOMIS i podobnych, można było czasem trafić jakieś "cenne" zmontowane moduły odrzucone przez produnentów i dokonać ekstrakcji elementów. Były one dość przypadkowe z punktu widzenia amatora i ciężko było coś wyrafinowanego (jak dekoder SQ) z nich zmontować. Ogólnie chcąc wówczas wykonać jakieś urządzenie elektroniczne należało rozpocząć od kompletowania trudnych do zdobycia elementów i mając, powiedzmy 80% "wsadu" możliwe było rozpoczęcie prac konstrukcyjnych licząc, że pozostałe 20% uda się "zdobyć". Przypomina to trochę obecną sytuację na rynku procesorów i bardziej zaawansowanych układów scalonych, w asortymencie których występują drastyczne braki, choć przyczyny są zgoła odmienne. Ale historia potrafi zatoczyć koło...

Dawno temu szwagier budował skrzynki basowe i nawet gitary dla Klemczona ja się tylko koło tego kręciłem jako bajtel to ma sens ale do zespółu muzycznego w domu wprowadza dezorientacje przestrzenna a badania , niech badają, od 40 lat wiem ze taki sub do mieszkania się nie nadaje po dłuższym słuchaniu powoduje dezorientacje jak kino 3D. Do filmów oczywiście bo jak powiedział kolega wódka z kieliszka ucieka.

@@obserwator5580 ale od kiedy to ucho ludzkie potrafi rozróżnić z której strony docierają najniższe tony? Byłem przeciwnikiem tego rozwiązania. Jednakże dobry sub i odpowiednio skalibrowane głośniki frontowe i centralny potrafią naprawde przyjemnie i nie męcząco grac. Gośniki tylne czy boczne typu surround w muzyce nie maja zastosowania.

Tutaj tkwi błąd. Ucho nie rozróżni kierunkowości niskich tonów, ale ciało już tak, a właśnie ciałem je słyszymy. Poza tym powinno się skończyć na 50-60 Hz, a często ciągnie się suba do 150 Hz, bo tak jest taniej.

@ Jakiś czas temu naprawiałem wzmacniacz o mocy ok 1kW. Własciciel mówił ze to do subwoofera ale się mylił. Zasilało toto taki przetwornik który przymocowywało się do np kanapy na której siedzi się oglądając filmy i który nią "trzęsie". W ofercie było coś podobnego ale o mocy 300W dla gamerów a mocowało się to na "amortyzatorze" krzesła. Niestety mineły już ze 2 lata i nie pamiętam nazwy producenta.

@@jaszczurtd Racja, jednak ten obecny nie śmieszy, powoduje raczej irytację.

Glapiński-show

Aby na pewno powszechnie stosuje się jednowstęgowy sygnał różnicy? Z opisów wynika, że robi się to raczej niszowo i w Stanach głównie.

@ Przepraszam, rzeczywiście pomyliłem się. "Wygrzebałem" u mnie starą książkę z roku 1977 i tam też jest mowa o przesyłaniu obu wstęg w paśmie do 53 kHz. No cóż, młody już nie jestem i pamięć zaczyna zawodzić 😆

podłącz sobie czinczami magnetowid jeśli taki posiadasz to telewizora, włącz coś z yt na pełnym ekranie w FHD i nagraj

Ślicznie dziękuję :)

dzisiejsza młodzież nie wie co to magnetofon. Ale cóż, czasy się zmieniają i dobrze, gdyby nie to ciągle mieszkalibyśmy w jaskiniach

To przecież elementarne! Po wymontowaniu silniczka z magnetofonu wraz z paskiem klinowym i kołem zamachowym można go przeznaczyć do nawijania samodziałowych pickupów gitarowych o całkiem przyzwoitej jakości. Następnie eksperymentować do woli a przy okazji zdobywać chłonny rynek lokalnych kapel garażowych. Zautomatyzowany pomiar liczby zwojów realizował moduł pomiarowy z mechanicznego licznika dystansu do roweru - made in DDR. Profi maszynka własnej roboty sprawdziła się lepiej niż szeroko polecany talerz gramofonu. No, ale to był początek lat osiemdziesiątych a ja nie jestem już dawno młodzieżą… Czyli - siadaj, nie na temat! :))

Elizabeth to nie kopia tylko licencja zakupiona od Sanyo. Pierwsza seria była nawet na japońskich podzespołach.

można było tak zrobić (transmitować kanały na oddzielnych podnośnych) bo tunery satelitarne od początku były stereofoniczne więc odpadała kwestia wstecznej „kompatibilności“ która wymusza miksowanie kanałów na potrzeby odbiorników mono, a potem mozolne ich odzyskiwanie w tunerach stereo. Tych podnośnych były 3 pary, pierwsza to niemal zawsze 7,02 i 7,2o MHz, pozostałe były pomyślane do nadawania dodatkowych języków, ale szybko zaczęto na nich nadawać programy radiowe, w ten sposób jeszcze na Astrze nadawał kiedyś RMF, naziemny nadajnik miał wtedy tylko w Krakowie.

A sam system to "Wegener Panda".

@@adamdarski8919 Na początku właśnie napisałem, że lewy i prawy kanał, ale skoro trzeba było coś regulować to pomyślałem, że to bolączka kompatybilności.

W telewizji naziemnej też istniał podobny sygnał, z tym że co ciekawe na "drugiej" częstotliwości nie był nadawany sygnał różnicowy, tylko sam kanał prawy - lewy był odtwarzany przez odjęcie prawego od sygnału sumy. Nazywało się to Zweikanalton lub A2 i było używane m.in. w krajach niemieckojęzycznych, Holandii, Czechach, Słowacji i Australii; ideowo podobne systemy funkcjonowały też w niektórych krajach azjatyckich. W Polsce tak nadawane zagraniczne kanały czasem retransmitowano w kablówkach, bo standardem obowiązującym polskie stacje - ale to dopiero od późnych lat 90. - był francuski NICAM, używany też w UK i większości reszty Europy. W tym formacie obok analogowej telewizji nadawany jest cyfrowy dźwięk stereo o próbkowaniu 32 kHz. W USA z kolei używano systemu MTS, ideowo zbliżonego do tego jak nadaje stereo w radiu FM. Zanim którykolwiek z tych systemów się upowszechnił, w wielu krajach świata znana była praktyka okazjonalnego nadawania stereofonicznej ścieżki dźwiękowej dla naziemnych transmisji telewizyjnych... w radiu FM. W Polsce w ramach audycji "Stereo i w kolorze" nadawano koncerty muzyki klasycznej, równolegle w TVP i radiowej Dwójce. Można było sobie więc wyciszyć telewizor, zamiast niego włączyć radio, i oglądać koncert z dobrym dźwiękiem. Przy analogowej transmisji nie trzeba było martwić się o opóźnienia, więc nie było problemów z synchronizacją.

Genialny lektor...

@@jacekm22 To nie Tadeusz Sznuk?

@@YTtomek Jerzy Rosolowski. PKF i nie tylko.

Wrzuciłem: archive.org/details/rozwoj_spoleczno_gospodarczy_PRL_1971_1975

@@YTtomek To na pewno nie jest T.Sznuk...

Ale koneserzy delektują się oglądaniem tego kanału normalnie i naturalnie.😉

Radmor powstał po wydaniu katalogu.

To nie ma nic wspólnego z quadro. Zwykły chłyt martetingowy 😉

To już było po wydaniu opracowania.

Generalnie w analogu wiele się nie wymyśli, jak w 2 zmieścić 4 :)

I to jest analfabetyzm muzyczny.

Większość czynnych muzyków - co wydawałoby się dziwne - ma gdzieś techniczne doskonałości sprzętu audio. Nie tolerują bylejakości, ale poziom dobry im w zupełności wystarczy. Ci z estrady w ogóle mają dość tych tematów, którymi muszą żyć zawodowo i w domu po prostu chcą obcować z muzyką, bez walki o dwudziesty trzeci bit.

@ Chciałem w swoim komentarzu zaznaczyć tylko tyle, że jest czymś niesamowicie uciążliwym, słuchanie muzyki w towarzystwie takiego analityka jakości sprzętu. Doświadczyłem, to i wiem. W słuchaniu muzyki nie tylko parametry odtwarzania grają rolę, ale np. wyobraźnia. Gość który skupia się na nieustannej jakościowej czujności, powinien muzyki słuchać sam i wtedy niech się bawi, tak jak chce. Cierpienie z powodu czyichś odchyłek, nie jest jeszcze obowiązkiem.

Ludzie skupiający się na takich mało istotnych aspektach z reguły nie mają zielonego pojęcia o harmonii, nie mają wrażliwości muzycznej i generalnie są nieosłuchani. Audiofile zwykle słuchają bardzo prostych utworów, często elektroniki na trzy akordy.

Audiofile mają bardzo czuły słuch i rażą ich nawet nanosekundowe uchybienia sygnału. Dla nich to robi się cezowe i rubidowe generatory do synchronizacji odtwarzaczy CD. Bez tego "jitter" jest zwyczajnie nieznośny". Rezonator kwarcowy nie daje, no nie daje rady. Dla nich są pozłacane audiofilskie bezpieczniki, smar na układy scalone, kable "kierunkowe", audiofilskie kable do zasilania i mnóstwo innych gadżetów, bez których zwyczajnie nie da się słuchać muzyki. Mnie na to wszystko nie stać, to nie słucham.

filmy były i są robione w formacie 5.1, z tym że efekt jest słyszalny właściwie tylko w tzw. filmach akcji czyli strzelankach. Nie przyjęło się bo ludzie nie są skłonni obstawiać mieszkań głośnikami i prowadzić do nich kabli żeby raz na x czasu usłyszeć dochodzące z tyłu odgłosy wybuchów czy przelatujących śmigłowców.

Muzyka też była robiona. Nie wiem jak teraz. Nawet miałem kilka płyt DTS czyli 5.1 Ale jest dużo przeróbek czyli 2.0 z masteringiem jako udawane 5.1

@@sawomirsiwek7558 Muzyka wielokanałowa cały czas jest wydawana na płytach (BD-Audio, SACD). Pojawiają się nawet współczesne mastery w atmosie, co dla mnie jest bez sensu. Podobnie jak bez sensu są wersje 5.1, robione pod kino domowe, które i tak nie nadaje się do słuchania muzyki. Ale są też takie perełki jak oryginalne miksy kwadrofoniczne (np. DSOTM Pink Floydów)

Kino domowe jest, i od zawsze było, dostępnym dla domowego odbiorcy przybliżeniem tego co funkcjonuje w salach kinowych. A tam różne formy dźwięku dookólnego funkcjonują powszechnie od połowy lat 70 (głównie na Zachodzie, choć i w Polsce pierwszym filmem z dźwiękiem wielokanałowym był Potop z 1974!). Na płyty DVD, BD i do streamingu (a czasem i do telewizji) trafiają zazwyczaj te same miksy co do kina, z nieco tylko innym masteringiem dla uwzględnienia różnic w stosunku do kinowego układu głośników. Więc jeśli tylko ktoś chce odtworzyć kinowe doznania w domu - wystarczy tylko odpowiedni sprzęt.

A teraz chce mieć soundbary. Kiedyś ''wieża" kasprzaka kosztowala 2-3 wypłaty. Dzisiaj soundbar nawet "dobry" kupujemy za wypłatę kierowcy mks.

👍 Otóż to . Należy pamiętać, że to były inne czasy 🫡. Zdaje się po '86 pojawiły się Amatory szare/ srebrne z czerwonym podświetleniem skali i wskaźnik wysterowania na czerwonych diodach.