ฟังแล้วร้องไห้เลย รู้สึกว่ายังมีคนเข้าใจเราอยู่ ทุกวันนี้ไม่กล้าบอกคนใกล้ตัวเลย เขามองแค่ว่าเรามีปัญหา แค่คิดเยอะ ไม่อดไม่ทนกับสิ่งที่เจอ

มันไม่ใช่ไม่รักตัวเอง ไม่ใช่ว่ารักตัวเองไม่มากพอ แต่มันรับรู้ถึงความสุขไม่ได้ มันไม่ดูดซึมเข้ามา

เราเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ ได้รับการรักษามาเกือบสองปีแล้วค่ะ เหตุผลที่ได้รับการรักษาด้วยการทานยาคือ ช่วงเราเรียนอยู่ปี 1 เราหงุดหงิดง่าย หงุดหงิดบ่อย อารมณ์รุนแรง ร้องไห้ทุกวัน จนแฟนบอกว่าเปลี่ยนไปอยากให้ไปหาหมอ แต่ด้วยตอนนั้นเราได้เรียนจิตวิทยาแล้วรู้จักกับอาจารย์ที่จบด้านนี้มา เลยได้ขอคำปรึกษากับอาจารย์ อาจารย์คิดว่าอาการเราอาจจะเข้าข่ายโรคซึมเศร้า แนะนำให้ไปหาหมอ เราเลยไปหาหมอด้วยตัวเอง จนหมอให้ยามาทาน เราเครียดมากที่เราเป็นโรคนี้แล้วต้องทานยา เราบอกเพื่อนบางคนที่ไว้ใจได้ เพื่อนจึงบอกเราว่า "รู้มานานแล้ว" เราก็งงว่าเพื่อนรู้ได้ยังไง ทำไมดูไม่ตกใจ เพื่อนบอกเราว่า ตั้งแต่เราขึ้นม.5 เราเปลี่ยนไป เราเคยร่าเริงมาก ๆ เป็นคนตลก หัวเราะบ่อย คุยกับเพื่อนบ่อย แต่สิ่งที่เพื่อนสังเกตคือเราเงียบกว่าเดิม ไม่ค่อยคุยกับเพื่อน ห่างเหินกับทุกคน และน้อยใจเพื่อนในกลุ่มบ่อย แถมเพื่อนก็รู้อยู่แล้วว่าครอบครัวเราไม่ใช่ Save zone เพื่อนเลยรู้ว่าเราอาจจะเป็นตั้งแต่ตอนนั้น เราก็อึ้งนะไม่คิดว่าเพื่อนจะสังเกตเรา แล้วตอนนั้นเรากลัวเพื่อนรังเกียจเรา แต่เพื่อนเราเข้าใจ เราจึงรู้สึกโชคดีมาก แต่ปัจจุบันเรายอมรับว่ามันแย่มาก ชอบมีคนบอกว่า "อย่าไปคิดมาก" คือเราไม่ได้อยากคิดมากเลย แต่เรามักจะเจอคำพูดนี้เสมอ เหนื่อยกับการต่อสู้กับความคิดตัวเองมาก ๆ 🖤

เราเคยเป็นซึมเศร้า5ปี แต่สิ่งที่ทำให้เราหายจากจากโรคซึมเศร้าคือการอ่านหนังสือพระคัมภีร์ และการอธิฐานภาวนาค่ะ

จริงค่ะ กว่าจะใช้ชีวิตให้ผ่านไปแต่ละวันได้ มันยากมากๆ เหนื่อยมากๆ อยากให้ครรอบข้างเข้าใจโดยเฉพาะครอบครัว แต่ก็ไม่เคยเข้าใจอะไรในตัวเราเลย

เราพยายามที่จะสื่อสารกับคนใกล้ตัว ว่าเราไม่ไหวแล้ว แต่เขาก็ไม่เข้าใจเราเลย เขามองว่าเราทำตัวเรียกร้องความสนใจ มันรู้สึกแย่ไปหมดเลย เราแค่อยากได้สักคนที่คอยฟังเรา หรือ กอดเรา ถ้าถามว่าเราเหนื่อยอะไร ร้องไห้ทำไม เราก็บอกไม่ได้จริงๆ มันทรมานมากเลยนะ เราพยายามจะดึงสติอยู่เสมอ แต่สุดท้ายมันเหมือนวนลูปเสมอเลย ไม่รู้จะเริ่มยังไงเหมือนกันค่ะ

ฟังแล้วก็คิดว่ามีที่คล้ายเราในบางเรื่องนะ ส่วนตัวตอนแรกก็ไม่แน่ใจจนเริ่มสังเกตตัวเองระยะนึง จนสรุปได้ว่านี่ไม่ใช่ละมันผิดปกติ มันไม่ใช่แค่โลกส่วนตัวสูงมากๆแล้ว แต่มันส่อไปในทิศทางโรคซึมเศร้าหรือป่าว เลยลองนั่งคุยกับที่บ้านปรึกษากันซึ่งต้องบอกก่อนว่าที่บ้านแม่เองก็เป็นหมอแต่เป็นหมอผ่าตัด แต่ที่บ้านก็แยกไม่ออกเพราะปกติตัวเราโลกส่วนตัวสูงมากประมาณว่ามักจะอยู่แค่ในโซนของตัวเองนั่งเปิดเพลงอ่านหนังสือ ดูสารคดี ดูซีรี่ย์ วาดภาพเขียนแบบออกแบบนั่นนี่เล่นๆตามประสา มีเล่นกีตาร์บ้างนิดหน่อย เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็กๆแล้ว ซึ่งบอกเลยว่ามันแยกยากมากๆระหว่างโลกส่วนตัวสูงหรือกำลังก้าวเข้าสู่โลกซึมเศร้า ซึ่งที่บ้านคนในบ้านญาติพี่น้องบางคนค่อนข้างจะติ๊ดๆไม่อย่างใดก็อย่างนึง แต่พอปรึกษากันในครอบครัวแล้ว ทุกคนต่างก็เริ่มสังเกตกันเองก่อนเผื่อจะแค่คิดไปเอง เพราะตอนนั้นกำลังเรียนสถาปัตย์ปีสามอยู่ด้วยเผื่อจะเครียดจากการเขียนแบบออกแบบบ้านเขียนงานหลายๆ อย่างบวกกับเป็นคนมีโลกส่วนตัวสูงเป็นต้นทุนอยู่แล้ว เลยรอดูกันก่อนสักระยะอาจจะแค่มีความอินดี้ในตัวอะไรประมาณนั้น เพราะว่าอาเราก็เป็นสถาปนิค พี่เราก็ช่วยพ่อทำธุระกิจส่วนตัวแต่ก็อินดี้มากชิลๆสโลไลฟ์ ชอบธรรมชาติความคราสสิค น้องก็ไปทางแพทย์เหมือนแม่ แต่คนในครอบครัวส่วนใหญ่จะมีโลกส่วนตัวระดับนึงเป็นเรื่องปกติ แต่ช่วงนึงเราอาจจะหมกมุ่นอยู่กับตัวเองอยู่กับงานแค่นั้นเอง แต่ไม่ใช่ว่าคนในครอบครัวไม่สนิดกันหรอกนะ แต่สนิดกันมากและอบอุ่นมากๆ ไม่เคยมีปัญหาอะไรในครอบครัวเลยและรักกันดี ในทุกๆวันจะมีเวลาที่คนในครอบครัวจะมีเวลาทำกิจกรรมร่วมกันของคนในครอบครัว ไม่ว่าจะกินข้าวดูหนัง นั่งคุยกัน ออกกำลังกาย หรือหยอกล้อเล่นกัน รวมไปถึงปรึกษานู้นนี่นั่นคุยกันได้ทุกเรื่อง พอถึงเวลาบางคนก็จะแยกไปโซนของตัวเอง ต้องบอกก่อนบ้านเราจะเป็นครอบครัวใหญ่ และบ้านของญาติพี่น้องจะอยู่ใกล้ๆกัน ค่อยข้างเป็นตระกูลใหญ่ ทุกๆเย็นญาติพี่น้องจะมานั่งคุยอะไรกัน เพื่อนก็มานั่งเล่นนอนเล่นนั่งคุยเกือบทุกวัน ชีวิตก็มีความสุขดีเรื่องที่ทำให้ต้องเครียดเรียกได้ว่าแทบไม่มีเลย เรื่องเงินก็ไม่เคยมีปัญหา ตอนแรกคนในครอบครัวมองว่าเป็นเรื่องปกติเพราะว่าเรามีโลกส่วนตัวสูงมากๆตั้งแต่ตอนเด็กๆแล้ว รวมถึงพี่น้องและเรา แต่พอลองไปพบแพทย์ผลออกมาเราเป็นซึมเศร้าเฉยเลยแต่แค่เพิ่งจะเป็นระยะแรกๆอยู่ งงมากทั้งๆที่ชีวิตก็ปกติดีมีความสุขดี จะมีแค่ช่วงนึงที่มันไม่อยากทำอะไรไม่อยากคิดอะไรแค่อยากอยู่เฉยๆสักระยะอยากพักผ่อนฮิลร่างกายทำสมองให้ว่างเพื่อกลับมาแล้วมีพลังมีไอเดียร์ไหม่ๆมีแรงบรรดาลใจอะไรหลายๆอย่างช่วงนั้นเราก็แค่อยากพักเพราะรู้สึกเบื่อกับทุกสิ้งที่ทำอยู่ แค่รู้สึกว่าหลายๆอย่างเริ่มจะไม่สนุกกับบางสิ่งที่ทำ แค่อยากจะพักสมองบ้างอะไรบ้าง ช่วงนั้นเรียนหนักแล้วเราก็เรียนเยอะกำลังเรียนอีกสาขานึงด้วย แต่ทางแพทย์ก็แค่จ่ายยามาให้กิน กินไปได้สักระยะแล้วก็ไปพบแพทย์ทุกเดือน เค้าก็ถามโน่นนี้ปกติ แต่ผลจากการรักษาก็ดีขึ้นจริงๆรู้สึกว่าสมองโล่งหลับสบาย ตื่นมาสดชื่นเหมือนได้พักผ่อนเต็มที่ประมาณนั้น ซึ่งยาพวกนั้นที่บ้านก็รู้ว่าคือกลุ่มยาแก้เคลียดคลายกังวล ขอไม่ลงรายละเอียดซึ่งเอาจริงๆยาพวกนั้นที่บ้านหามาได้ง่ายมากแต่ไม่ควรเพราะมันผิดจรรยาบรรแล้วควรกินตามแพทย์สั่ง และควรรักษาให้ถูกวิธี ไม่ใครว่าครอบครัวเป็นแพทย์แล้วจะรักษาเองได้ ซึ่งต้องรักษาเฉพาะทางเท่านั้น

ใช่ค่ะ ฟืนตัวเองมาก ต้องพยายามฟืนตัวเองให้ชีวิตปกติ ต้องสู้กับตัวเอง กลับมาก็เข้าห้องนอนร้องไห้ ไม่มีความสุขเลย เหมือนตัวเองไม่มีความรู้สึกอะไรเลยค่ะ ไร้อารมณ์กับทุกสิ่งทุกอย่าง แถมบางครั้งก็หงุดหงิดมากด้วย ทรมานพยายามฝืนตัวเองมาก ป็นการอธิบายที่ตรงมากค่ะ เวลาเจอหมอแล้วเล่าไม่ถูก พี่เล่าได้ตรงเป๊ะเลย ตอนนี้รู็สึกไม่ยินดียินร้าย ไม่รู้สึกอะไรกับทุกอย่างรอบๆข้าง

รู้สึกไม่มีใครเข้าใจ รู้สึกผิดไปทุกอย่าง รู้สึกปัญหาทุกอย่างมันแก้ไม่ได้ รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ รู้สึกเบื่อบางครั้งรู้สึกอยากตายแบบนี้เราควรจะแก้ยังไงดีคะคิดไม่ออกเลยบางครั้งรู้สึกโมโหมากจนอยากทำลายทุกอยาก

ฟังแล้วน้ำตาไหลจริงๆ แล้วรู้สึกนึกภาพตาม ถึงตัวเอง ที่เป็นอย่างงั้นจริงๆ ตอนนี้มันก็เริ่มกัดกินตัวเองไปเรื่อยๆ พยายามกู้ความรู้สึก พยายามกู้ความสดใสกลับคืนมาอยู่ แต่มันยากมาก ขนาดหัวเราะ ความรู้สึกยังเศร้าเลย

ฟังเกิน 2 รอบ ขอบคุณนักจิต ที่มานั่งในใจแล้วบอกเล่าความหมายของ โรคซึมเศร้าค่อนข้างละเอียด ได้ดีมากๆ อยากเปิด ep นี้ให้ คนที่มาถามเราว่าอาการเป็นงัย หรืออย่าคิดมาก

หมอคนนี้เป็นผู้เชี่ยวชาญมากๆ ภายนอกดูเหมือนเด็กจบใหม่ แต่ความรู้ความสามารถมันโตเกินตัวตนภายนอก เพราะตอบคำถามได้ลึกมากและตรงจุด ช่องนี้โชคดีมากที่มีผู้เชี่ยวชาญคนนี้มาให้ความรู้

คุณหมอพูดตรงทุกอย่างเลย ฟังแล้วน้ำตาไหล มันเป็นเหมือนที่คุณหมอพูดทุกอย่างเลย เหนื่อยมากที่ทุกวันนี้ท้อไปหมด อธิบายออกมาไม่หมดแต่คุณหมอพูดตรงหมดทุกอย่าง อยากหัยครอบครัวเข้าใจเหมือนที่คุณหมอพูดจัง ทุกวันนี้เหมือนตัวคนเดียว แก้ปัญหาคนเดียว พูดกับคัยก็ม่เข้าจัย บางทียุๆๆอนากร้องหัย บ่อยมาก บางทียุๆๆนำ้ตาไหลออกมาเฉยๆๆ อยากมีคนเข้าจัยเราสักคนก้อยังดี

มีแต่คนบอกว่า สู้สิ อย่าคิดมาก ทั้งที่ความจริงฉันก็ไม่อยากคิด ไม่อยากเป็นอยากหาย เพราะมันกระทบไปหมด ใครจะรู้ ฉันไม่มีแม้แรงกายแรงใจ ไม่กล้าไปพบใคร เพราะเหมือนตัวเองคือตัวประหลาด มีแต่คนจ้องมองด้วยสายตาตำหนิ

เลือกจบชีวิตตัวเองไปเมื่อคืน แต่รอดมาได้ เพราะพี่ชายมาช่วยทันตอนนี้นอนโรงบาล มาฉุกคิดขึ้นอีก รออีกแล้ว ทำไมตายยากจัง ในหัวคิดแค่ว่าอยากตาย ไม่มีอะไรดีขึ้นเลย ทำไมต้องเป็นแบบนี้เหนื่อยไปหมด ไม่ไหวเลยจริงๆ😭

เข้มแข็ง ยอมรับมัน เมื่อเกิดอาการก็กินยา หรือพูดจา กับคนที่เข้าใจยอมรับเรา อย่าอยู่คนเดืยว

หลังจากติดโควิด ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป ตอนนี้เรากำลังเป็นโรคซึมเศร้า เราไม่มีความสุขเหมือนเดิมเเล้ว มันทรมารมากนะโรคนี้ ฉันอยากหาย

อย่างน้อย​ Alljit​ ก็เป็น​หนึ่ง​เดียว​ที่เข้าใจเรา​ ฟังแล้ว​น้ำตาจะไหลตลอดเวลา​ มันตรงมาก...

ถูกต้องมากครับ ตอนออกไปใช้ชีวิตข้างนอกมันต้องสู้กับตัวเองมากครับ พยายามฝืนยิ้มทำตัวปกติ แต่หัวใจมันร้องไห้ครับมันยากที่ใครจะเข้าใจ

ผมถูกวินิจฉัยว่าเป็นโรคซึมเศร้า ซึ่งดูเหมือนว่า เพื่อนผมไม่เขื่อและมองเหมืองผมเรียกร้องความสนใจ เพื่อนผมบอกผมว่า อย่าแสดงความอ่อนแอให้คนอื่นเห็น อย่าทำตัวอ่อนแอ ซึ่งเค้าไม่เข้าใจเลยในสิ่งที่เราเป็น ยิ่งเพื่อนบอกแบบนั้นผมยิ่งกดดัน และยิ่งไม่อยากเจอใครเลย

เข้ามาอ่าน ก็เจอคนเป็นเหมือนเรา เราไม่ใช่ตัวคนเดียวบนโลกใบนี้ หาหมอ รักษา กินยา และฝึกจิต คุยกับตัวเองฝึกจิตตัวเองบ่อยๆ และต้องรู้จักให้กำลังใจตัวเอง แต่ก็ต้องทานยาต่อเนื่องด้วย ไม่งั้นยากมากที่จะหายจากอาการโรคนี้ โชคดีที่เรามีคนรอบข้างเข้าใจ ให้คำปรึกษา พูดคุย และก็คอยรับฟัง บวกกับธรรมะนี่ช่วยได้เยอะมาก

ฟังแล้วดีใจที่มีคนเข้าใจเรา ทั้งๆที่คนข้างๆเรา เราบอกแทบตายเขาก้อไม่เข้าใจ ทำร้ายเราทั้งร่างกายและจิตใจ

🙏ขอบคุณสำหรับเกร็ดความรู้น่ะค่ะ! 🙂

มีคนพูดเข้าใจคนป่วย..รู้สึกดีใจ..คนส่วนมากแม้ครอบครัวก็ไม่เข้าใจทั้งที่เราอยู่มีความสุขก็เพราะครอบครัว..สุดต้องอยู่คนเดียวใจจะขาดโดดเดียวใจ

คำถามของพิธีกรหลายๆ ข้อทำให้รู้สึกจี๊ดมาก เช่น คนเป็นซึมเศร้าไม่รักตัวเองเหรอ อยากจะบอกว่าเรารักตัวเอง รักมาก เป็นคนที่รักมากที่สุดในชีวิต ถึงอยากให้มีความสุข แต่มันไม่มีไง มันรับมือกับความรู้สึกดิ่ง ความคิดแง่ลบที่มีต่อตัวเองไม่ได้ หรือเรื่องการนอนหลับ อยากหลับตั้งแต่ 3 ทุ่มค่ะ แต่มันทำไม่ได้ พลิกตัวไปมาจนถึงเช้า หลับแล้วไม่อยากตื่นอีกเลย ไม่มีอะไรในชีวิตที่อยากตื่นมาเจอ เหนื่อยจริงๆ นะคะ ยิ่งคนรอบข้างไม่เข้าใจ มองว่าเราอ่อนแอ ยิ่งรู้สึกโดดเดี่ยว

ผมมีอาการ ไม่มีความสุข ไร้เรี่ยวแรง รู้สึกด้อยค่า ไม่อยากมีชีวิต ทุกข์ใจมากๆครับ

ขอบคุณเรื่องราวดีๆมีประโยชน์ มากๆคุณหมอน่ารักเสียงสดใสกังวานฟังแล้วสบายใจ❤

มีเพื่อนเป็นโรคนี้อยู่ค่ะ พบจิตแพทย์แล้วประมาณ3อาทิตย์ ทานยาแล้ว แต่ไลน์มาคุยเป็นระยะบอกว่าทุกข์มากเหลือเกิน ใจไม่สงบเลย ทรมานมาก เราได้แต่พยายามให้กำลังใจ แต่ไม่เข้าใจภาวะความทุกข์ของเขา ไม่กล้าถามมาก กลัวเป็นคำถามที่ไม่เหมาะสม เราควรปฏิบัติตัวและบอกเขาอย่างไรดี

ขอบคุณมากครับ

การทำตัวให้ปกติ มันยากที่สุดแล้ว เราไม่อยากเป็นภาระของใคร เราอยากกลับไปเป็นตัวเองที่เคยมีความสุขในทุกๆวัน คนที่กระตือรือล้น ให้กำลังใจตัวเองได้ อยู่กับคนรอบข้างได้โดยที่ไม่ต้องมาระแวงว่าคนอื่นจะคิดกับเรายังไง

สาธุอยากให้มีการเผยแพร่ในทีวีด้วย

ขอบคุณครับ

จริงมากกกกก ยิ้ม แต่ในใจสู้กับตัวเองอยู่ คนอื่นหัวเราะจนน้ำตาไหล แต่เรา หัวเราะแต่น้ำตาไหลเพราะรู้สึกแบบ ทั้งสุขและเศร้า ไม่รู้ว่ารู้สึกยังไง

การปฏิบัติธรรมทางพุทธศาสนาก็อาจจะสงบและสันโดษแต่ก็ทำงานได้เคยบวชรักษาจิตเวชมา๒๐กว่าปีพอได้ฟังพุทธ วจนและอาปานะสติรู้สึกดีขึ้นแต่ก็ยังทานยาปกติและยังคงฟังธรรมและก็หาความรู้ทางจิตเวชเพิ่มเติมเพราะมจรก็มีวิชิจิตเวชสอนด้วยแต่พระฟังและดูทีวีก็นำหลักธรรม ทางพุทธศาสนามาวิเคราะห์ก็เข้าใจว่าทำไม่เราชอบไม่ชอบทั้งที่รู้ว่าเขาแสดงแต่เราก็รู้ว่า อะไรควรทำอะไรไม่ควรทำยังมีอีกมากที่เกิดจากการปฎิบัติธรรม

ขอบคุณที่เข้าใจครับ

Crying as quietly as possible, it hurts so much.❤️‍🩹

ขอบคุณที่ทำรายการแบบนี้นะคะ รู้สึกมีคนเข้าใจสิ่งที่เราเป็นอยู่ ขอบคุณค่ะ

❤ ขอบคุณที่เข้าใจค่ะ

ฟังจนจบ...ใช่เกือบทั้งหมดเลยครับ

ใช่ครับเริ่มไม่ยินดียินร้าย เจ็บปวดจนไม่รู้สึกอะไรแล้วครับ ในตอนนี้ใจบอกกับตัวเองว่าเรายอมรับทุกอย่างได้แต่ความรักที่มีมันเหมือนเริ่มหายไปที่ละน้อย มันทรมานมากครับ

แย่กว่าการที่คนใกล้ตัวไม่เข้าใจสิ่งที่เราพยายามสื่อสาร นั่นคือ ครอบครัว 😔 หนักกว่าไม่เข้าใจคือ ไม่มีใครสักคนในครอบครัวเชื่อว่าผมเป็นโรคซึมเศร้า และผมไม่เคยได้เข้ารับการรักษาเลยสักครั้ง นี่ก็เข้าปีที่5แล้วที่ผมอยู่กับมันมาและสิ่งที่แย่กว่าคือปัจจุบันผม เป็นโรคซึมเศร้าในระดับรุนแรงมาก และ มีความคิดฆ่าตัวตายสูง 😢 ใครก็ได้ช่วยผมได้ไหมผมไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวคือไม่ไหวจะอยุ่แล้ว 😭

- จากคนชอบเข้่าสังคมพฤติกรรมเริ่มตรงข้าม ชอบแต่งตัว แต่งหน้า เริ่มไม่อยากทำอะไร ไม่ดูแลตัวเอง - รู้สึกเหงาในใจทั้งที่อยู่กับคนหมู่มาก - เริ่มรู้สึกหงุดหงิดง่าย ความอดทนต่ำลง - หมดไฟในการทำงาน ไม่มี passion - ไม่รู้สึกยินดียินร้าย - รู้สึกแปลกแยก ไม่มีคนเข้าใจ คิดไปว่าตัวเองไม่เป็นที่ยอมรับ ไม่มีคนรักจริงๆ - มีอาการหวาดกลัว หวาดระแวง แพนิค กังวล - สมาธิสั้น ทำอะไรแปบๆ เลิกกลางคัน ดูหนังไม่เคยจบเรื่อง, ดูคลิปยูทูปสั้นๆยังไม่จบก็เปลี่ยนไปดูอย่างอื่น,หาไรทำก็ทำได้แปบเดียว ทั้งที่ก่อนหน้านั้นสมาธิดี , เรียนดี, ทำงานได้ดี - คิดฟุ้งซ่าน จิตปรุงแต่งไปเรื่อย , คิดแต่เรื่องลบๆ แย่ๆ คิดไปก่อน - เวลานอนผิดปกติ , อยากนอนตลอดเวลา, หรือถ้าไม่นอนคือดีดไปสองวันแล้วถึงสลบไปเลย นอนที นอนยาวๆ ระบบชีวิตประจำเปลี่ยน พอเวลานอนมันเปลี่ยน มันส่งผลไปถึงการกินด้วย - ว่าด้วยเรื่องการกิน กินตะพึดตะพือ กินเยอะเหมือนโกรธใครมา, หรือ ไม่อยากกินไรเลย - หมดความมั่นใจ ไม่เชื่อว่าตัวเองทำได้ ไม่ศรัทธาในตัวเองเหมือนเดิม - ความสัมพันธ์รอบข้างแย่ - กลัวการมีชีวิตอยู่ คนปกติกลัวตาย แต่เรากลัวการตื่นขึ้นมาในแต่ละวันและต้องเจอเรื่องแย่ๆซ้ำวนไป - พอเริ่มไม่มีคนสนใจ ก็เริ่มคุยคนเดียว คุยเอง เออเอง และแยกแยะอะไรเริ่มไม่ออก เพราะตัวเองต้องการซัพพอร์ต ต้องการคนเข้าใจ ต้องการระบาย ไม่ต้องการให้ใครมาตัดสิน -เริ่มทำร้ายตนเอง - lose control ในที่สุด คนอื่นไม่รู้เป็นยังไงนะ แต่ที่เคยเป็นมา คือตามนี้เลย ลึกๆในใจเราคนเดียวรู้ดีที่สุด ยังผ่านไปไม่ได้เต็มร้อย โรคนี้มันก็มาๆ หายๆ

แค่ฟังก็ร้องไห้แล้วค่ะ เคยผ่านจุดนี้มาก่อน บทสนทนานี้เหมือนพูดแทนความรู้สึกเลยค่ะ

เป็นคลิปที่ดีมาก อธิบายได้ทุกมุมมองของโรคซึมเศร้าเลย

นอนฟังแล้วรู้สึกอุ่นใจ ฟังแล้วเหมือนเป็นเพื่อนที่เข้าใจเราจริงๆว่าโรคของเรามันมีที่มาที่ไป ใครๆก็พูดจาทับถมใส่ บางทีอาจพลั้งปากพูดให้เราน้อยเนื้อต่ำใจเขาไม่รู้เลยว่าแค่คำพูดสั้นๆมันทำเราแย่ไปเลย

คนใกล้ชิดควรเข้าใจ โรคนี้ทรมานครับ ผมเคยเป็นในช่วงติดยาเสพติด หลังจากเลิกก้เปนมาต่อเนื่องยาวนานไม่เชื่อใจใครเบื่อทุกอย่าง สุดท้ายยยอยุาที่ตัวเราเองเข้มแข็งมากแค่ไหนผมไม่เคยกินยา อยุ่ที่จิตใจเราเราต้องพึ่งความเข้มแข็งของจิตใจตัวเอง แต่ผมเชื่อว่าปัจจุผมหาย100% ทุกวันนี้ใช้ชีวิตปกติได้กรุปแบบต่อไห้เจอเรื่องล้ม้หลวผิดพลาดก้ไม่กระทบเพร่ะใครๆก้ผิดพลาดได้

ยาวหน่อยนะคะ...สิบปึก่อนมีอาการใจเต้นแรงมากเหมือนจะหลุดออกมา ควบคุมตัวเองไม่ได้ร้องไห้อย่างบ้าคลั่ง ตอนนั้นกลัวตาย กลัวเป็นอะไรไป หมอบอกแค่เครียดลึกๆจากการสะสมมานาน เราแอดมิดที่ รพ สองวัน หมอฉีดแวเลี่ยมเข้าเส้นเลือดดำบนหลังมือ เราหลับตลอดเวลา หลังออกจาก รพ ตัองกินยาอยูาหลายเดือนในตอนนั้นหมอไม่บอกว่าโรคอะไร แต่ตอนนี้เรามั่นใจว่าเราเป็นแพนิค จากนั้นก็เป็นๆหายๆ แล้วเป็นหนักมากถึงขั้นไม่มีเรี่ยวแรงพยุงตัว และตอนนี้มีซึมเศร้าร่วมด้วย เพราะเราคิดแต่เรืีองอยากฆ่าตัวตาย ครั้งนึงเคยกินยานอนหลับรู้สึกตัวอีกทีอดีตสามีกำลังมีอะไรกับเราในสภาพที่เราเป็นผัก ไม่รุ้สึกอะไรยิ่งทำให้เราหดหู่กับชีวิต ไม่มีความสุขกับการใช้ชีวิต ไม่อยากพบเจอคนรอบข้าง ห้องนอนคือสวรรค์ ร้องไห้ง่ายกับทุกเรืีอง แม่เรามาจากต่างประเทศ แต่พักอยู่บ้านญาติเราไม่อยากไปเจอ ไม่ชอบคนเยอะวุ่นวาย เคยมีความสุขกับบางเรื่องบางคน แต่ตอนนี้มันเบืีอหน่ายไปหมด อยากนอนทั้งวันไม่อยากตื่น จากนึ้มันจะแย่แค่ไหนคะกับการที่เป็นทั้งแพนิคและซึมเศร้าพร้อมกัน

ใช่เลยครับ...มันไม่สดชื่น...มันเหนื่อย...ทำอาไรก็เหนื่อย...เหนื่อยกายเหนื่อยใจ

หนูป่วยเป็นโรคซึมเศร้ามา 2 ปีแล้ว โลกใบนั้นน่ากลัว ยิ้มสยอง ตามหลอกหลอนหนูกลัวมาก แต่หนูก็ผ่านมาได้ โคตรรันทด ไม่อยากให้เกิดขึ้น แต่ก็มีคนสร้างสิ่งเหล่านั้นขึ้นมา ทำให้หนูกลัว

ขอบคุณที่ทำให้ผมตาสว่างกับโรคนี้ ได้สู้กับมันได้ มันทรมานเหมือนตายทั้งเป็นกับการใช้ชีวิตในแต่ละวัน

เป็นมาหกปีแล้วคะ อยู่กับพ่อกับแม่เราพยายามสื่อให้เขารู้ตลอดว่าเป็นแบบนี้ แต่พ่อแม่ไม่เข้าใจจนตอนนี้มีอะไรไม่อยากบอก เพราะเขาบอกให้เราเลิกคิดแต่มันทำไม่ได้ เขาบอกว่ามันเป็นโรคสำออย จนตอนนี้เราทนไม่ไหวแล้วคะ เราเหนื่อยที่จะอธิบายรู้สึกว่าไม่มีใครในครอบครัวเข้าใจเราเลย

น้ำตาไหลไม่หยุดเลย

จริงค่ะ รู้สึกไม่อยากยุ่งกับใคร อยากอยู่คนเดียว กลัวคนอื่นจะรู้สึกไม่ดี

ร้องไห้เลย

พยายามเรียนรู้มันทั้งๆ ที่อยากออกจากมันครับ มันกัดกินความรู้ดีๆ ความมั่นใจ มองออกไปมีแต่ปัญหา พอหลับตาก็เก็บสิ่งที่คิดเก็บไปฝัน ทรมานนะครับ แต่เราก็พยายามยืนอยู่ ยืนยิ้ม เพื่อให้คนข้างๆ มองว่าเราสบายดี ทั้งๆที่ในความรู้สึกมันไม่ไหวแล้ว สู้ต่อไปเท่าที่ใจสู้ไหว

เพิ่งทราบและเข้าใจแฟนก็วันนี้ ที่คุณหมอพูดมา ตรงกับแฟน 100% ตั้งแต่สาเหตุไปจนถึงความคิด ต่อไปนี้จะได้ปฎิบัติตัวกับแฟนได้ถูกต้องเหมาะสม ฟังแล้วสงสารมากค่ะ ขอบพระคุณที่มาให้ความรู้เป็นวิทยาทานค่ะ

ไม่ได้ไม่รักตัวเอง แต่มันทรมานจนไม่อยากรับรู้อะไร เลยรู้สึกพอเถอะเหนื่อย รักตัวเองก็ให้มันจบแค่นี้ จะได้ไม่ต้องรู้สึก รับรู้อะไรอีก ประมาณนั้น

เราคิดว่าเราเป็น แต่อ่านคอมเม้นท์แล้วมีคนที่เป็นหนักกว่าเราเยอะมาก เราอาจจะเป็นแค่คิดมากย้ำคิดย้ำทำเฉยๆ ยังไม่ถึงขั้นซึมเศร้า แต่ก็ต้องระวังความคิดของตัวเองมากๆเหมือนกัน ฟังธรรมะ ฟังคุณพศิน อินทรวงศ์ ช่องคุณแจ้ ปอนด์ ช่วยทำให้ปล่อยวางเข้าใจตัวเอง เข้าใจผู้อื่น ลองดูนะคะ

จริงมาก จะร้องไห้ ไม่นึกว่าจะมีแม้แต่ใครจะเข้าใจในโรคนี้ ขอบคุณหมอครับที่ทำให้รู้ว่ายังมีคนเข้าใจเรา

ดีมากเลยครับ ฟังแล้วเหมือนเจอคนที่เข้าใจเราเลย 🥲

ทำให้เซลล์ประสาทแบ่งเซลล์สิครับ คือการรักษาที่ต้นเหตุ แต่มันเป็นไปไม่ได้ เพราะเมื่อเราโตขึ้น เซลล์ประสาทอยู่ในระยะ G0 คือไม่มีการแบ่งเซลล์มีแต่จะเสื่อมถอยลง วิธีรักษาปลายเหตุตามอาการ คือกินยารักษาระดับสารเคมีในสมองให้ปกติ

ไปพบหมอมา ครึ่งปีแล้ว ได้แต่ยามากินให้นอน ไม่ดีขึ้นเลย.... คนรอบข้างก็ไม่เข้าใจ บางวันก็ตะคอกใส่ ว่าเราเอาแต่ใจ ..... ทุกวันนี้ยังออกจากความคิดอยากฆ่าตัวตายไม่ได้เลย ..... วนลูปเดิม พยายามมากๆ ที่จะหาเหตุผลที่จะมีชีวิตอยู่ต่อ .... มันยากมากในแต่ละวันกว่าจะผ่านมันไปได้ .... ทุกๆวันได้แต่ กอดตัวเอง...ให้กำลังใจตัวเอง หมดหวังที่จะให้ใครเข้าใจแล้ว .....

เป็นแบบนี้ทุกอย่าง ตอนนี้เหมือนจะสู้ไม่ไหวแล้วเศร้าหดหู่ทุกวันเบื่อโลกคิดอยากตาย ทรมานทุกวัน ร้องไห้ง่ายมากเบื่อทุกอย่างหาความสุขไม่ได้เลย (ม่ก่อนเป็นไม่เยอะ แต่มาเจอเรื่องกะทบจิตใจรุนแรงก็เลยเป็นหนัก อารมณ์ขึ้นๆลงๆเร็วมาก บางทีใจสั่นหายใจไม่ออก กลัวการกินน้ำ กลัวไปทุกอย่าง บางวันนอนปิดไฟไม่ได้ บางวันฉุนเฉียวอยากทำลาย บางวันก็รู้สึกผิด เรื่องอะไรนิดหน่อยก็กังวลเก็มมาคิดทุกเรื่อง บางทีเหมือนคุมสติไม่ได้เลยค่ะ

โรคซึมเศร้า คนที่เป็นน่าจะเป็นคนที่มีความคาดหวังจากคนรอบข้างมากๆ โดยเฉพาะอยากให้คนอื่นเข้าใจตนเอง พอไม่มีคนเข้าใจก็รับมือกับความผิดหวังไม่ได้ เป็นคนจิตใจอ่อนแอ ต้องฝึกจิตให้เข้าใจธรรมชาติ เข้าใจและยอมรับ ในส่วนของความผิดปกติทางร่างกายก็คงเป็นสารสื่อประสาทที่ผิดปกติอย่างที่หมอว่า

เหนื่อยจริงไปค่ะ...มันท้อไปหมดซะทุกอย่าง,,

เก่งจังทั้งสองคนเลยครับ

ในฐานะผู้ป่วยคนนึงอยากบอกว่า คำถามแต่ละอันของพิธีกรคือทริกเกอร์มากๆค่ะ 🥺 เสียน้ำตาไปเยอะมาก ฮาาา ขอเตือนคนที่ป่วยอยู่ไว้ละกัน ถ้าฟังไม่ไหวก็พักได้นะคะ กอดๆ ทั้งนี้มันก็ดีค่ะ จะได้เอาคลิปนี้ไปให้คนในชีวิตจริงดู จะได้ฟังคุณหมออธิบาย ไม่ต้องมาถามเรา ฮ่าๆ

เป็นคลิปที่โดนใจมากครับ ผมว่าตนเองเป็นโรคซึมเศร้าครับ เพราะเคยประเมินตนเอง และเคยไปหาหมอ(บัตรทอง) แต่ต้องเลิกไปครับเพราะไม่ได้รับคำปรึกษา เพียงแต่ให้ยามากิน ไม่ทราบว่ามีคำแนะนำให้ได้รับการรักษา ที่ช่วยได้ดีกว่าที่ผมเคยได้รับบ้างไหมครับ ตกงานไม่มีรายได้นานแล้วครับ ขอบคุณครับ

วันที่เขามีคนอื่น เราเสียศูนย์มาก เขาหน้าชื่นตาบาน ไม่สนใจเราไม่รับรู้ความเจ็บปวดของเราเลย แต่เมื่อเราเดินออกจากชีวิตเขา หันมารักตัวเองได้ อยู่ได้แม้ไม่มีเขาในวันนี้ หยุดทำในทุกๆอย่างที่เคยทำให้ และรู้ว่าเขาก็ไม่สามารถ อยู่กับคนนั้นได้ วันนี้เขาทั้งโทรม ทั้งดูหงอยเหงา เราขอมองเขาอยู่เฉยๆเว้นระยะห่างจากเขา เราต่างคนมีอัตราตัวตน และอดีตในวัยเด็ก ทั้งคู่ เขาตอนเด็กอายุ13 เขาออกจากบ้านไปใช้ชีวิตเพียงลำพัง อย่างโดดเดี่ยว นานๆถึงจะกลับมาบ้านซึ่งมีพี่น้องอีก10กว่าคน ส่วนเราวัยเด็กพ่อมีผู้หญิงซึ่งเป็นคนใกล้ชิดแม่มากๆ ทำให้เราจำภาพที่แม่ หายเข้าป่า ไปผูกคอ แต่อาตามหาจนเจอและช่วยได้ทัน มันทำให้ส่วนนี้ที่พ่อทำกับแม่ ทำให้พี่สาวและน้องสาวเราพากันเกลียดพ่อ เราและน้องยังพอแยก ได้ว่าคือเรื่องของผู้ใหญ่ แต่พี่เราเกลียดพ่อมากไม่มาดูแลเลย จนทุกวันนี้ เราเข้าใจว่าปมในอดีต คือสิ่งที่ส่งผลมาถึงปัจจุบัน ที่เราสองคนต่างต้องเจอ และแก้ไข ยากกันเหลือเกิน ทั้งที่ยังรักหมดใจ แต่เราไม่รู้ใจเขาว่ายังมีเราในใจอยู่หรือปล่าว เพราะเขานอกใจเราไป โกหกเรา จนเราจับโป๊ะได้ เขาถึงยอมรับ อยู่กันมา28ปี จนทุกวันนี้ เราห่างกันไปเรื่อยๆ ใจเราไม่ยอมให้อภัย แต่ก็ไม่ขาดกันสักที ค่ะ

ร้องไห้ออกมาจริงๆ

I just think myself be my safe zone ...althought i have everyone around me...i don't know...why am i..

พยายามมีความสุขกับสิ่งที่เคยมี แต่มันก็น้อยลงทุกวันๆ เคยมีความสุขกับการพูดคุยและฟังเรื่องต่างๆจากคนรอบข้างก็กลายเป็นความพยายาม ทุกวันนี้ก็ยังใช้ชีวิตไปอย่างว่างเปล่า ไม่รู้สึกอะไรเหมือนทำงานไปวันๆ ทำตัวปกติ อธิบายไม่ได้ว่าต้องการอะไร

ใจเราสำคัญที่สุด แต่....ยาและสิ่งแวดบ้อมก็สำคัญมากเช่นกัน

จริง

จริงๆ เรารู้นะคะว่า ทุกคนหัวงดีกับเรา แต่เราไม่ไหวที่จะทำตามคำแนะนำเหล่านั้น เราขอแค่ อยู่ข้างๆ ไม่ต้องตัดสินเรา ไม่ต้องjust เราได้ไหม อยากให้คุณหมอทำคลิป ขยายความคำว่า "ต้องไม่ตัดสิน" ให้คนอื่นเข้าใจทีค่ะ

ผมเป็นอยู่ครับ ช่วยผมด้วย มันทนมานจริงๆ

เคยพูดความรู้สึกให้คนใกล้ตัวฟัง พอเล่าถึงตอนที่ว่าบางครั้งอยากไม่มีชีวิตอยู่ เค้ากลับโกรธโมโหเราหาว่าไม่รักกันแล้วรึไง ไรประมาณนี้ กลับทำให้เรารุ้สึกว่าเค้าไม่เข้าใจเรา เลยทำให้ไม่อยากบอกไม่อยากระบายรึเล่าให้เค้าฟังถึงความรู้สึกที่เรากำลังเผชิญอยู่อีกเลย ได้แต่ต่อสู้กับตัวเอง ว่าถ้าเราอยากตายแปลว่าเราป่วยอยู่นะ ก็จะค่อยๆไม่อยากตายไปพัก แต่พอใช้ชีวิตไปสักพักเจอเรื่องน่าเบื่อไปเรื่อยไมันก็จะเริ่มคิดอีก สู้กับตัวเองแบบนี้มาตลอดนานหลายปี จนวันนี้กะว่าจะไปพบหมอล่ะ

อย่างน้อยก็มีคุณหมอที่เข้าใจ🙃

ออกจากจุดนั้นมาได้แล้วครับ ทรมานมาก โลกที่มืดมน กว่าจะออกมาได้เจ็บมาเยอะ😢 รักษาตัวเองด้วยการ ไปใช้ชีวิตในสังคมที่ตัวเองสบายใจ ออกไปเล่นดูหนังฟังเพลงดูรายการที่ชอบ ดีด้วยกับคนที่ดีกับเรา คนไม่ดีสำหรับเราตัดทิ้งไปเลยสบายใจขึ้นเยอะ🎉 ตอนนี้ หาสิ่งที่ตัวเองชอบ มีความสุขกับสิ่งเล็กน้อยในชีวิตตัวเอง. ทำความฝันเล็กๆที่อยากทำและอยู่กับมันก็พอชีวิตนี้😅 🎉

สามีเข้าใจว่าเราเรียกร้องความสนใจ เคยไปพบจิตแพทย์ด้วยกันดูเหมือนจะเข้าใจ แต่นานไปสามีกลับไปไม่เข้าใจเหมือนเดิม พูดจาทำร้ายจิตใจเรื่องเดิมๆ ซ้ำๆ ส่วนคุณแม่บอกว่าเราเป็นบ้าเป็นโรคประสาท หลายครั้งท้อ ตัดปัญหาด้วยการเก็บตัว เมื่อก่อนเก็บตัว จนกระทั่งเกิด dead inside ขึ้นกับตัวทรมานสุดๆ หมอปรับยา และใช้เวลารักษาตัวเอง แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือนิสัยของเรากลายเป็นคนรุนแรง โต้ตอบกลับกับสิ่งที่ตนเองคิดว่าถูกรุกราน เคยฆ่าตัวตาย แต่ไม่ตาย จนคิดฆ่าตัวตายน้อยลง เพราะอาศัยอารมณ์ที่รักลูกมาก รักพ่อแม่มาก

เราคิดว่าเรา เข้าใจ คนเปนโรคนี้ และเห็นใจอย่างจับใจ เราต้องอดทนกับมัน ด้วยการกักตัวเอง จะได้ไม่ เบื่อไม่อยากคุย หมอก็ไม่มีเวลาคุยกับเราเพราะคนไข้ก็เยอะ เครียดจนสมองอึน พอพิมพ์หนังสือได้ อยากบอกว่าเข้าใจความทรมานมาก ถึงมากๆ

ช่องนี้ดีมากครับ ดีสุด ทั้งฉากหลังสดชื่นน่าดูครับ อย่างน้อยผมก็มีคนเข้าใจ ก็คือ พี่ทั้ง2

คือตอนนี้บวชอยู่ แต่ก่อนจะบวชก็กำลังทานยารักษาอยู่นะ แต่ตอนเป็นบางที นอกจากการใช้ชีวิตประจำวันแล้ว เอาตอนเป็นก่อนที่จะรักษา มันตื่นมันทรมานมากแม้กระทั่งจะสวดภาวนาตามหลักศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิก ช่วงที่เป็น แม้กระทั่งสายประคำ ก็ยังไม่อยากหยิบมาสวด หลายครั้งอยากให้แม่เข้าใจ ว่าตั้งแต่พ่อแม่เลิกกัน คุณเองมีศาสนาคริสต์เป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ และคิดจะเปลี่ยนศาสนา แต่มันยากที่คนเป็นแม่จะเข้าใจ ตอนนี้บวชทางศาสนาพุทธเพื่อทดแทนบุญคุณ แต่แม่และย่า อยากจะให้บวชหลายพรรษา ทรมานมากจริงๆ

เวลาทำงานเราต้องพยายามยิ้ม หัวเราะ เข้าสังคมให้ได้เหมือนคนทั่วไป พอกลับมาอยู่คนเดียวรู้สึกหมดแรง ร้องไห้ วนซ้ำๆ ทุกวัน เหนื่อยจนไม่รู้จะอดทนไปได้อีกนานแค่ไหน การใช้ชีวิตให้ผ่านไปได้แต่ละมันใช้พลังเยอะมากจริง ๆ

มันเหนื่อย เหนื่อยมากจริงๆ แต่ก็ต้องมีชีวิตอยู่ต่อให้ได้ เพื่อลูก คนที่เขาไม่เป็นเหมือนเราเล่ากี่ทีเขาก็ไม่เข้าใจหรอก บ้างก็ว่าเราอ่อนแอ บ้างก็ว่าเราประสาทเป็นบ้า เราไม่ได้อยากป่วยเลยนะ สิบกว่าปีที่ผ่านมามันทรมานจริงๆ😓

อยากมี โอกาสไปพูดคุยด้วยจัง ผมเป็นคนนึงที่เป็น โรคซึมเศร้า แล้วก้รักษา ทั้งกินยาและบำบัด อยากลองแชร์ เผื่อ เป็นประโยชน์ ครับ ^^

ความรู้สึกที่เราหม่นหมอง ท้อแท้ แต่ไม่สามารถที่จะบอกใครได้เลย แม้กระทั่งคนในครอบครัว เพราะว่ามันเหมือนกับการเรียกร้องความสนใจ และยังโดนตำหนิอีกว่า คิดเองเออเอง ทำให้เราเกิดความน้อยใจกับชีวิต ไม่อยากที่จะอยู่ไม่อยากที่จะมีชีวิตอยู่ รู้สึกไม่มีความสุข หมดค่า หมดความหมาย จับเวลาที่เคยมีให้กันกลับไม่มีกันอีกแล้ว ไม่มีใครเข้าใจกับโรคซึมเศร้า และยังกล่าวได้อีกว่าเราเป็นโรคบ้าที่ต้องกินยาไปตลอด 😢😢

สวัสดีคะ

ไม่คิดที่อยากจะทำอะไรเลย

ไช่เลยครับพึ่

มันดิ่งมากเลยค่ะตอนนี้ อยากมีแค่ใครสักคนแต่ถามเราว่าไหวไหมเป็นไงบ้าง กอดเราแล้วยอกว่าไม่เปนไรนะเราอยู่ตรงนี้

เป็นค่ะโรคซึมเศร้า และเป็นแพนิก อะแทกค่ะไม่ต้องการพูดกับใครช้อบอยู่คนเดียว แล้วฟังธรรมะบางครั้งก็อยากฆ่าตัวตายเพราะอยู่ไปก็ไม่มีความสุข ต้องการคนที่เข้าใจจริงๆค่ะทุกวันนี้ต้องกินยาทุกวันค่ะ อาการทั้งหมดเป็นเหมือนคุณหมอพูดเลยค่ะ😢😢😢😢😢

คุณต้องหาสาเหตุที่เกิดขึ้นกับตัวเราเองตัวเราเองต้องตั้งขอสงสัยว่าเรื่องทุกเรื่องที่มันเกิดเราต้องหาทางออกหรือปรึกษาคนไกล้ชิตให้เราคิดเสมอว่าทุกอย่างที่มันเกิดต้องแก้ไขได้เราต้องคิดว่าไม่มีอะไรที่จะแก้ไขไม่ได้ทีนี้คุณจะรู้สึกหายจากอาการแบบนี้ เพราะผมเคยผ่านมามากเรื่องแบบนี้

ผมจมอยู่กับความรู้สึกแบบนี้มา6-7ปีแล้ว เลิกกินยาหักดิบ แต่อารมณ์บางทีก็ดิ่งลงหุบเหว บางทีก็คงที่ แต่ทุกๆวันยังจ่อมจมกับความไม่ค่อยมีความสุข

คาดว่าต่อไปคนที่เราเจอะเจอกว่า 70-80% จะเข้าข่ายโรคซึมเศร้าล่ะ เลยมาศึกษา เขาคิดอย่างไร เป็นอย่างไร จะมีวิธีพูดคุยสื่อสารกับเขาอย่างไร และคำพูด ประโยคต้องห้าม ได้ความรู้จากช่องนี้ขอบคุณครับ

มันเป็นโรคกระจอกโรคซึมเศร้า มันหายง่ายๆได้ด้วยธรรมะ เชื่อผมมันกระจอกจริงๆโรคเนี้ย อย่าทำร้ายตัวเอง จากคนเคยเป็นโรคซึมเศร้า จึงกล้าพูดได้เต็มปากว่ากระจอกจริงๆโรคเนี้ย อย่าคิดทำร้ายตัวเอง อย่าโง่ใจต้องเข้มแข็ง อดทน และอย่าคิดทำร้ายตัวเองเพราะมันหายได้

เราเป็นโรคซึมเศร้าจนเรียนต่อไม่ไหว เราว่าคนที่เป็นซึมเศร้าจะเข้าใจดีว่าอาการเหนื่อยจากซึมเศร้ามันเหนื่อยขนาดไหน อีกยังต้องมาเจอคนรอบข้างดูถูกการศึกษาอีก มันเหนื่อยมากนะ😞

เวลาเครียดแล้วร้องไห้..พอผ่านไป2-3วันก็จะชักเกรงเป็นย่างนี้ตลอดค่ะ

คลิปนี้อธิบายความรู้สึกของภาวะอารมณ์ของผู้ป่วยได้ลึกซึ้งดีค่ะ อยากให้ทำคลิป สำหรับผู้ป่วยโรคซึมเศร้าเรื้อรังมากๆค่ะ ขอบคุณมมากค่ะ #ผู่ป่วย MDD ค่ะ 🌷🦋🌻❤🌿

I thinks..it doesn't from younger ..may be .older or lonely ,depression ll be happen for everyone..so who s close have pay attention ..have time for her...