U made my day ! :-)

Kiedyś praca na maszynie do pisania należała do "umysłowych". Teraz pracownik "fizyczny" może robić bardziej skomplikowane rzeczy.

Aczkolwiek miałem kiedyś drukarkę 24 igłową, i ta miała już niezłą jakość druku. Jak na igłówkę oczywiście.

Z innymi też działało jaja były jak się pomyliło stronę i wyszło odbicie lustrzane

Mam maszynę tej firmy, elektroniczna ale bez wyświetlacza - śmiga nadal

Który to album? Ostatnio słuchałem Dziękuję Poland tylko już zdążyłem zapomnieć co Klaus gra. Skupiłem się na Tangerine Dream tylko po 1990 roku trochę zmienili sposób grania a teraz gdy Fröse już gra gdzie indziej to trudno to nazwać kontynuacją. Ale to wątek oderwany od nurtu głównego. Dark side od the moogmi się przypomniał.

Deus Arrakis. Jest on dostępny w wersji cyfrowej / CD na Bandcampie.

Bufor jak bufor, ale to może być wkurzające, że stukanie nie dzieje się w czasie rzeczywistym. To coś takiego jak jest echo w telefonie rozmówcy i słyszymy samych siebie ale z opóźnieniem.

@@MultiKomentator Być może ale ona jak pisała na zwykłej maszynie to i tak ten stuk zamieniał się w jednostajny łomot:) a w tej elektronicznej musiała czekać co kilka linijek jak maszyna wklepie wszystko z pamięci bo inaczej gubiła tekst no i pisanie od nowa...

Ciekawe ile wtedy WPM (words per minute) wyciągała :D

@@peterkrawczyk5907 Mogły byc na zachodzie bardzo tanie i kupowali je dla prawników oraz maszynistek. Kiedyś były takie stanowiska jak maszynistka.

@@peterkrawczyk5907 A kto pisał na zwykłej maszynie do pisania ?

Ja mam LW-35, którego premiera miała miejsce w 1984 roku. Mój egzemplarz jest z 1991 roku i o dziwo jest z polskiej dystrybucji (polskie oprogramowanie i klasyczny układ klawiatury - tzw. Polski maszynistki w układzie qwertz). Jeśli chodzi o polskie znaki, których nie ma na rozetce, i trzeba kombinować, to na moim spolszczony egzemplarzu jest dodatkowy przycisk z ogonkami, którego użycie powoduje nabicie samego ogonka, bez przesuwu kasetki.

@@piotrmiedzinski5538 Moja to AX-330. Taka prosta, chociaż widziałem na necie, że były wersje w ogóle bez wyświetlacza. Ale mechanizm druku jest identyczny jak w tej p. Adama. W niemieckiej jest taki przycisk ale tylko z apostrofem (o ile dobrze pamiętam). No i tak czy siak - nie da się napisać "ł". Zresztą takie "ogonki" i w mechanicznych maszynach były stosowane (np. Łucznik 1303), chociażby po to, żeby móc pisać wielkimi literami, bo polska klawiatura maszynistki nie ma liter Ę, Ą czy Ó ;)

Tekst powstał z własnych wspomnień :)

Bardzo możliwe, że siedzi tam więcej bloków, ale dodatkowej pamięci tutaj nie mamy. Na pewno jest to przystosowane wprost do pracy z systemem Z80.

To tylko zbieżność nazw.

Są jeszcze drukarki wierszowe ale to czasy komputerów typu Odra . Na nich drukowano książeczki opłat za prąd i gaz. Co do koloru zielonego - to nie koniecznie. Nie lubiłem zielonych monitorów bo przy dłuższym wypatrywaniu się w ekran wszystko inne jawiło się we fioletowej poświacie. Monitory bursztynowe były zdrowsze dla oczu

@@JanKowalski-vi9zx 🏆👍 Punkt dla Ciebie! Rzeczywiście wierszowe jakoś mi umknęły, ale to dlatego, że nie docierały pod strzechę, że tak powiem. Co do zielonego, zwróć uwagę, że to nie był monitor, a wyświetlacz ciekłokrystaliczny, więc jednak trochę inne wrażenia...

Rozebrałem ostatnio moje głośniki Logitech x230 i wyobraź sobie moje zaskoczenie - cała elektronika to elementy przewlekane i wyglądają na ręcznie lutowane i żadnych zimnych lutów (nie zauważyłem).

Jak się trafi, to na pewno.

Chętnie, tylko muszę jakieś dołapać :)

Przeglądanie tych katalogów było jak surfowanie po Internecie. W nich było wszystko. Zwłaszcza niesamowite były fotografie kolejek elektrycznych w gotowych aranżacjach (no i pań z działu bikinii).

eNeRDowska Erika chyba pozwalała na takie cuda. Nawet w Bajtku o tym pisali.

Dokładnie tak. Ja spotkałem się z różnymi odmianami (właśnie te zworki), kiedy trzeba było poszukać właściwej do instrumentu typu workstation.

Taki arytmometr na korbkę?

@@sawomirsiwek7558 dokładnie. Krakowskiej produkcji. Zresztą mam kilkanaście sztuk. Mam nawet w pełni mechaniczny z drukarką 😉

I będziemy liczyć części. Znalazłem taki kalkulator korbkowy na śmietniku i wziąłem, żeby mieć źródło śrubek. A tam tego setki.

"Dzisiejsza technologia" to tylko jedna z opcji. Już dawno minęły czasy, gdy przesiadanie się na nowsze wynalazki dawało jakieś extra korzyści. Płyta CD jest tutaj świetnym przykładem. W zasadzie żaden nowszy wynalazek nie przebił jej jakości ani funkcjonalności. Za płytę CD płace raz i odtwarzam ją kiedy chcę, mogę z nią zrobić co chce np dać komuś w prezencie itp. i nikt nie ma nade mną kontroli, ani nie nakłada na mnie ograniczeń.

@@pogodanaprzygode a to fakt, bardzo cenię gry na płytach bo to,że muszę ruszyć tyłek to nic takiego,gorzej gdyby mi ktoś zabrał całą bibliotekę steam bo tak ,a w przypadku fizycznych kopii mam je, niestety gorzej zrobić ripa niektórych rzeczy,rip to zgranie zawartości płyty w celu archiwizacji bo płyty się zuużywają,dziś płyty CD/DVD są wyparte przez pendrive'y,są trochę jak dyskietki bo one też z definicji były zapisywalne wielokrotnie no płyty cd i DVD też ale musiały być wielokrotnego zapisu,a dziś to nawet są i nośniki fizyczne wypierane przez sieć i serwery, do możliwości archiwizowania plików no ale taki dostawca może sobie wyłączyć światło i plików nie ma,spieszmy używać nośników fizycznych bo mogą zniknąć i wtedy nie my będziemy wybierać czy będziemy mieli zdjęcia ze śmiesznymi kotkami

Tak, tutaj się zatrzymuje, ale w szybkich drukarkach wierszowych kręciła się szybciej i ze stałą szybkością.

Tak, w owej „wierszówce” druk był bardzo nierówny. No ale wałek ważył tam kilkadziesiąt kilo.

@@Tempera101 może w tej ruskiej. Ja pamiętam drukarki wierszowe z dobrych lat 2000-ych (bodajże 2005), Genicom się nazywały. Duża szafa, ciężka jak piorun (chociaż ta już chyba aż taka nie była, bo była nowa i nowoczesna) i strasznie hałasowała pod czas drukowania. Ciekawie wyglądało rozpoczęcie procesu drukowania: najpierw drukarka zaczynała mruczeć, nawet dosyć miło (to chyba startowała głowica wierszowa), potem chyba startowały wentylatory (pewnie chłodzące głowicę wierszową). I tak po kilku, może kilkunastu sekundach zaczynała się młócka - hałas ogromny, ale za to maszyna wypluwała z siebie 8 czy 10 arkuszy / min papieru perforowanego 375mm. Kiedyś taką samą widziałem w banku. Akurat był koniec miesiąca i po wydrukowaniu wszelkich zestawień, bilansów i tabulogramów wymieniono papier w szafie drukarki (specjalny papier z naniesionymi nadrukami, ramkami czy kolorkami pod wyciągi miesięczne dla klientów, nieco węższy, chyba 360mm, ale specjalnie nacinany, aby ułatwić potem rozrywanie - na jednym arkuszu drukowały się dwa wyciągi) i bodajże w ciągu godziny wydrukowano wszystkie wyciągi dla kilku tysięcy klientów. Co ciekawe, na tej samej maszynie drukowane kolejne kilka tysięcy wyciągów dla sąsiedniego oddziału, oddalonego o 10 km. Dla czego tak? Ano dla tego, że w tym oddziale Genicom był nowy i diablo szybki, a w tym drugim był stary, wolny i ... nie miał polskich znaków, więc tam drukowano na ... 3 drukarkach 9-igłowych OKI, ale to trwało wieczność. Informatycy-racjonalizatorzy wpadli na pomysł, że szybciej będzie zawieźć papier do drugiego oddziału, w nocy przesłać pliki pomiędzy serwerami, wydrukować i przywieść wydruki do pierwszego oddziału. Jak ustalili tak zrobili - papier do wydruku wyciągów pojechał wcześniej, w ostatnim dniu miesiąca w procesie przetwarzania danych powstawały pliki z wyciągami. Ponieważ łączność była wtedy marna - modemy 9600, napisali skrypty automatyzujące: w pierwszym oddziale skrypt co minutę sprawdzał, czy jest już gotowy plik z wyciągami - jeśli tak, to kompresował go, następnie logował się na serwer drugiego oddziału i przepychał plik FTPem, szło całkiem szybko. Po drugiej stronie chodził skrypt, który sprawdzał, czy przyszedł już plik z oddziału 1 i jeśli tak, to informował o tym informatyka. Wgl muszę powiedzieć, że kiedyś ludzie jakoś bardziej automatyzowali sobie i upraszczali pracę - w wielu oddziałach tego banku informatycy dopisali do systemu bankowego opasłe kilobajty skryptów, które robiły "czarną robotę" czyli nudne, powtarzające się czynności. Mieli napisane m.in. skrypty do zarządzania całym procesem przetwarzania i drukowania. Wracając do drukarki - kiedy oddział 2 skończył drukować swoje wyciągi podmieniano tylko i pozycjonowano papier z oddziału 1, potem klik - naciskano jeden klawisz swojego własnego oprogramowania zarządzającego i .... wierszowy Genicom ponownie zaczynał "młóckę". Wydruki były bardzo równe, bo to nie była drukarka rozetkowa a wierszowa, igłowa, więc drukowała od razu cały wiersz - głowica zasadniczo była stała.

Taka sama zasada obowiązuje zresztą z mechanicznych maszynach.

Maszyny do pisania jako takie używały jednolitej taśmy czarnej lub czarno-czerwonej (do pisania dokumentów finansowo-księgowych).

Ogonki to tzw. znaki diakrytyczne.

Zbieżność. To Brother Word Processor, Microsoft Works też używał tych rozszerzeń, ale niezgodnych.

W Polsce była tak postrzegana, ale jej budowa jednoznacznie określa zastosowanie: wszystko jest tutaj delikatne i nieprzewidziane do zawodowej młócki. A że u nas w co dopiero powstałych firmach do ciągłego drukowania faktur używano Seikoshy 2400, to już inna inszość.

To był specjalizowany komputerek. Rzeczywiście bardziej do biura gdzie dużo się pisało na maszynie niż do domu. Zaletą była prostsza obsługa niż komputera. Wystarczyły 3 godziny i po nauce sprzęt opanowany przez sekretarkę która poprzednio pisała na tradycyjnej maszynie. Zakup do domu był bezsensowny. Czemu to miałoby służyć w domu ?

Fakt, że adwokat mówi (do dyktafonu) a maszynistki piszą nie jest niczym zaskakującym. Ja widziałem jeszcze (w dużym przedsiębiorstwie w czasach słusznie minionych) jak sekretarka pisała "on-line" to co dyktował / mówił jej szef (off-line też było, też z użyciem dyktafonu). Były też specjalne pomieszczenia, tzw. "hala maszyn" gdzie siedział sztab maszynistek piszących na maszynach chyba szybciej niż ta maszyno-drukarka brothera.

@@andrzej21111 u sędziego w domu np.

@@andrzej21111 a czemu ma służyć w domu komputer z drukarką? No temu samemu co maszyna do pisania. W PL to nie było popularne, bo każda maszyna musiała być zarejestrowana, stąd w prywatnych mieszkaniach prawie ich nie było (po za pisarzami, dziennikarzami, naukowcami itp). Natomiast za zachodnią granicą maszyna do pisania w domu nie była niczym niezwykłym.

czcionki

W tej chyba nie, w każdym razie nie znalazłem tego nigdzie w instrukcji od nieco innego modelu, bo od tego danych brak.

@ Mogło być - chyba bez względu na mechanizm pisania w takich maszynach był mechanizm podnoszenie o kilka mm mechanizmu prowadzenia taśmy, aby pisać na czerwono (zapisy na formularzach księgowych).

@ Podpowiem Panu dlaczego nadal są ludzie używający maszyn do pisania: 1. Nie łapią wirusów i nikt ich nie zaszyfruje. 2. Żaden małymiękki nie wywróci, przy okazji entej wersji i kolejnego łatania, całego interfejsu do góry nogami, zmieniając co tylko popadnie. 3. Nie potrzebują internetu jak już prawie wszystkie urządzenia a mimo to robią swoje i nie ma z nich wycieków. 4. Dzieci nie podsiądą aby pograć, nawet w kółko i krzyżyk. ;)

Dokładnie tak. Rynek przyzwyczaił nas do miernych klawiatur za 30 złotych, które sprzedawca zestawu komputerowego dorzuca „w gratisie”. Ale jeżeli ktoś dużo pisze i ceni sobie wygodę, może znaleźć naprawdę dobrą klawiaturę, choć może to parę ładnych stówek kosztować. Wygoda pracy wzrasta jednakże niepomiernie, czy warto oszczędzać na urządzeniu, którego dotykamy nawet kilka tysięcy razy dziennie?

Nie tu. Zbieg okoliczności.

W latach chyba 80. pojawiły się w Polsce maszyny do pisania z firmy Łucznik - one miały już czcionki z polskimi znakami diakrytycznymi i co ciekawe - nawiasy okrągłe. Do dzisiaj ludzie w wieku 60+ pisząc za pomocą komputera z uporem stosują znak ukośnika zamiast nawiasów - czyli: /tekst w nawiasie/ a nie: (tekst w nawiasie). Tak samo w wyliczeniach: 1/, 2/, 3/ zamiast: 1), 2), 3). Warto też dodać, że w latach PRL kupno maszyny wcale nie było takie proste - z uwagi na tzw. drugi obieg wydawnictw podziemnych sprzedaż ich była ściśle limitowana. Ja kiedyś pożyczyłem na kilka lat maszynę Consul z zaprzyjaźnionej firmy państwowej (pisałem to wyżej) - musiałem na kartce papieru w obecności dyrektora firmy odbić wszystkie znaki na papierze oraz przez kalkę: to było potrzebne MO (SB) do ewentualnej identyfikacji, gdzie powstały ewentualnie "wywrotowe" materiały lub teksty anonimów i donosów.

Ale też są i klawiatury komputerowe. Qwerty jest klawiaturą programisty, polskie qwertz nawet teraz się zwie "Maszynisty".

@@Hak3m4ru W maszynach do pisania polskiej produkcji lub robionych na polski rynek zawsze były klawiatury zwane ”klawiaturą polskiej maszynistki" - były nawet takie klawiatury komputerowe(polskie znaki diakrytyczne nie były uzyskiwane za pomocą dodatkowego klawisza ALT).

@@Hak3m4ru "maszynistki' - tradycyjnie w halach maszyn pracowały kobiety.

Możliwe. Nie przyglądałem się nigdy temu dokładnie, co wskazywały ustawienia Windowsa. A że właśnie były polskie klawiatury, to wiem, bo takową sam posiadałem

Też są takie plany, tylko trzeba będzie pożyczać takie zabawki.

@ A nawet sam protokółu MIDI

@@hlachupakathrabantheraera5471 Sam protokół MIDI był dosyć szczegółowo pokazany na kanale RS Elektronika

@@andrzejwrobel6411 Dzięki, obejrzę. RS na pewno wyczerpująco go przedstawił

Na Youtubie jest kanał KRAMUZVLOG - prowadzony przez dawnego dźwiękowca zespołu TSA. Niestety - od dłuższego czasu nieaktywny. kzfaq.info/get/bejne/o6x0f7qp0JzDqnk.html

Gdyby trzymać się nazwy angielskiej, to byłby edytor tekstu.

Z tego, że tu klawiatura jest bardzo dobra nie wynika, jaka jest gdziekolwiek indziej :)

@ Jednak nie ma podstaw, żeby narzekać na współczesne klawiatury, bo zdarzają się dobre i wiadomo, jak je znaleźć.

Najczęściej jednak zdarzają się złe. Na pewno dużo częściej niż 25 lat temu.

To chyba bardziej przez maszyny teleksowe, z nabijanym papierem na rolce.

Bo były drogie. Lekkie. Mogły łatwo zginąć.

@@sawomirsiwek7558 "zginąć" :) Pod latarnią najciemniej :)

To tylko zbieżność rozszerzeń, ale pliki nie są ze sobą zgodne.

Znajomy Anglik, kiedy dowiedział się, że znaki PL mamy stosując kombinację alt+, stwierdził, że to genialne rozwiązanie.

Układ ten to właśnie niemiecki zwyczaj, który po modyfikacjach stał się polskim. Na szczęście pomysł ten upadł, dzięki czemu używamy dziś przynajmniej standardowych klawiatur (bo kilka kodowań nadal pokutuje, choć już schyłkowo). W 95-6 roku pracowałem w firmie komputerowej, mieliśmy w sprzedaży klawiatury polskiego standardu, ale nikt ich nie chciał.

Polska jest jedynym krajem w Europie, który w latach 90-tych zrezygnował z własnej klawiatury narodowej i sprzedaje wyłącznie klawiatury amerykańskie. Chlubnym wyjątkiem były klawiatury Apple, które do niedawna można było nabyć w wersji polskiej. Nawet na Słowacji jest inna klawiatura niż w Czechach, chociaż różnią się tylko jednym znakiem - ô. Ostatnią polską klawiaturę widziałem w sklepie w 1996 roku.

I jedynym w Europie, który miał kilkanaście standardów kodowania, z których do dziś używa się czterech. Dobrze, że przynajmniej z klawiatur zrezygnowaliśmy.

nawet nie tyle zrezygnowaliśmy, co na fali panującej wśród rządzących w latach 90-tych ślepej wiary w niewidzialną rękę rynku i awersji do jakichkolwiek regulacji nigdy nie podjęliśmy próby wprowadzenia polskiej klawiatury, a właściwie nie tyle wprowadzenia co przeszczepienia jej ze świata maszyn do pisania do świata komputerów.

Zależy, co oznacza "sensowne", bo o komputerach kwantowych jest trochę dostępnych filmików. Czy "sensowne" oznacza popularnonaukowe, czy naukowe, czy prostym językiem, czy matematyczno-fizycznie i szczegółowo... tutaj jest co nieco: kzfaq.info/get/bejne/j5hdh5upvLS1hps.html

@@Maciej.Komosinski język nauk ścisłych i techniki jest prosty. Zawiłe są obliczenia.

Istnieje tutaj problem zasadniczy: obecnie wydobywanie szczegółów dotyczących nowych technologii jest bardzo trudne. Wszystko jest owiane tajemnicami i na zewnątrz często dostaje się oficjalne ogólniki. Wynika to w mniejszym stopniu ze względu na jakąś paranoję tajemniczości i lęk przed tym, by te informacje przed czasem nie pojawiły się u konkurencji (A nad czym oni pracują? A czy zdążą na targi? A czy warto się za to brać teraz, czy w przyszłym sezonie?) W większym stopniu, w Polsce na pewno, ale to chyba tendencja ogólnoświatowa, to problem z finansowaniem. Dostaje się pieniądze na projekt A, projekt B zostaje odrzucony. Gdy jednak większy priorytet ma projekt B, przy A robi się prace pozorowane, ładując wygospodarowane środki w B. Sam tak spędziłem pół życia zawodowego i stąd wynika brak możliwości pochwalenia się szczegółami tego, nad czym się siedziało, bo w papierach tych rzeczy nie ma i oficjalnie robiło się coś innego.

Ciężko coś znaleźć, bo w polskim Internecie wszyscy mówią (a w zasadzie powtarzają jedni po drugich) co robi komupter kwantowy ale nie mówią, jak działa, co tam w nim się w środku dzieje. A wewnątrz mikroprocesora kwantowego dzieje się coś bardzo prostego, coś co dobrze znamy z lekcji fizyki. MIkroprocesor kwantowy składa się z trzech bloków - laserowego emitera fotonów, - programowalnego interferometru oraz zespołu detektorów fotonów, czyli dzieje się mniej więcej to co w słynnym doświadczeniu z fotonami przechodzącymi przez szczelinę. Niestety, póki co, mamy okres "kwantowego marketingu" który ma sprawić, że wokół komputerów kwantowych panuje otoczka "kwantowej grozy" i kosmicznej tajemnicy, dlatego na konkretne artykuły popularnonaukowe musimy poczekać. Oczywiście nie jestem ekspertem, po prostu dożo o tym czytam (i miałem to na studiach)

Wiecie, z tą fizyka kwantową jest trochę tak, jak z pokazami iluzjonistów. Gdy to pokazują w telewizji, to wygląda jak czary, ale gdy już się dowiesz, "jak oni to robią" to się okazuje, że żadnych czarów nie ma, jest po prostu rzemiosło i nieco sprytnych sztuczek.

Są małe drukarki przenośne, atramentowe. Dają sobie radę z drukowaniem dokumentów :)

Canon produkował laptopy z wbudowaną drukarką atramentową.

Dla Niemców z Bawarii, czy Westfali polski język to trudna język. 😅

Ale już zamienione Z z Y było. Później to już z górki.

...ty jesteś rodem z piekła

Dobre. Co ciekawe w komputerze też istnieje takie pojęcie.

@@moje12a CR - powrót kartki. W Windows/DOS nowa linia to CRLF, a w Unix/Linux tylko LF. Z tego powodu są problemy. Notatnik Windows jest niekompatybilny z plikami tekstowymi Linuxa.

A EPSON? Jakoś tonery do ich drukarek są trwalsze i jakoś łatwowymienialne (mówię tu o młodszych modelach).

Ale mowa jest tutaj o rynku takich drukarek, domowym, ze stacją dysków. Były produkowane przez kilka lat tylko, w połowie lat dziewięćdziesiątych. Oczywiście, że edytory tekstów istniały wcześniej (nawet na Spectrum), tylko ilościowo, poza rynkiem zawodowym, stanowiły nieistotny odsetek rynku maszyn w ogóle. A nawet jeśli, to drukarki z czasów ośmiobitowych komputerów nadawały się do sporadycznych wydruków i były drogie. Rynek zawodowy to zupełnie inna sprawa, ale ta drukarka nie została zaprojektowana na takie potrzeby.

30 lat temu to była Amiga czy IBM PC. To już było super. A 40 lat temu było już c64 które miały system operacyjny GEOS ( system graficzny ) tam to już całkiem fajnie obrabia się tekst

@ Nie sądzę, że Amiga czy Atari to był rynek zawodowy. problem w tym, że w naszym kraju praktycznie tylko używano tych komputerów do gier. Poza tym mówi Pan w chyba 30 sekundzie, że trzydzieści lat temu edytory komputerowe dopiero raczkowały. Chyba raczej nie, bo nawet te na komputery domowe jakim były i Amigi oraz Atari ST posiadały spore oprogramowanie tego typu. Problem w tym, że u nas zawsze było drogo i sadzę, że nawet ta maszyna do pisania była u nas bardzo droga. A w sumie chyba nawet niedostępna. Wiec może teraz jest to towar modny i ciekawy jednak informacja o tym, ze edytory raczkowały 30 lat temu po prostu boli.

Gdyby nie te słowa w 30 sekundzie o zaczynających karierę edytorach tekstu bym się nie czepiał. ale samo pokazanie tak ciekawego eksponatu duży plus.

Date masz podana na scalakach. Nie, nie 1987.

Niestety to słowo najtrafniej określa problem.

A mi się wydaje, że ,, jesteś pan'' trochę zbyt pewny siebie, i trochę w formie zwrotów do innych osób mało wyedukowany. Twierdzenie, że to nostalgiczne i mało interesujące to chyba osobiste odczucia. Nie podoba się, to się ,,pan bujaj" . ,, Chcesz pan" zaistnieć w Internecie , to trzeba coś dać od siebie , a nie postponować wiedzę i umiejętności mądrego człowieka. Jest dużo młodych ludzi, którzy z zaciekawieniem oglądają filmy Pana Adama.

Ja bym nie stawiał takich tez, biorąc pod uwagę 9 i pół miliona odsłon :) Postawię za to inną tezę: te filmy prawdopodobnie stworzą filmowy odpowiednik Wikipedii dotyczącej historii techniki, w sposób zupełnie nieplanowany otrzymując nieśmiertelność.

Na tej zasadzie można przestać uczyć dzieci naszej historii.

Jestem nastolatkiem i nikogo nie oglądam z takim zaciekawieniem jak tego Pana. Zawsze czekam na towary modne i arduino

Mógłbym słuchać jak był skonstruowany parowóz , maszyna tkacka , czy coś co istniało 100 lat temu . To nie sentyment , a raczej ciekawość . Zresztą 99% ludzi nie interesuje jak coś działa , nie ma o tym pojęcia . Przeciętny Kowalski nie wie czemu w sedesie jest syfon , a co dopiero mówić o czymś bardziej skomplikowanym .