Pojawiło się kilka pytań tutaj i na X dotyczących gry więc zbiorczo odpowiadam. Ta gra jest integralną częścią skryptu Akademii Wojsk Lądowych do przedmiotu "Gry wojenne w procesie dowodzenia". Skrypt będzie dostępny w tym roku w Wydawnictwie AWL i wtedy będą dostępne do pobrania pliki map i żetonów. Obecnie przygotowuję "Piechotę lekką 2.0", które będzie dedykowana działaniom w terenie zabudowanym.

Fajnie to pokazuje różnice między graniem hobbystycznym a edukacyjnym, chętnie poznałbym pełne zasady (z amunicją, broniami wsparcia, itd) oraz rozliczanie strat (bo po cos te trafienia były liczone).

Jestem pod wrażeniem. Po pierwsze uproszczenie gry doskonale pozwala skupić na celu edukacyjnym. Po drugie unaocznia znaczenie obezwladniania. Jestem świeżo po lekturze książki gen Herr’a nt artylerii w I Wojnie Światowej. Duzo czasu zajęło Francuzom zrozumienie że ogień obezwładniający jest ważniejszy od niszczącego. Dziś mam wrażenie że powtarza się ten sam proces w przypadku użycia dronów FPV.

Do przodu i nie zatrzymywać się.

Uuuuu piękny program. Gen Skrzypczak w TVN24 to się może schować 😉

Milo by bylo gdyby pełne zasady gry (wszak stworzonej na publicznej uczelni) byly ogólnodostępne. Gry wspomnianego Philipa Sabina były do pobrania na stronie jego wydzialu uniwersyteckiego

Świetny materiał! Gra nie jest celem a środkiem do wyrobienia pewnych nawyków dla przyszłych dowódców.

TECHNICZNA prośba. Panowie ten rzut z gory na plansze sa super tylko odwroccie obraz o 180 st. Tak zeby plansza dla widzow nie byla do gory nogami :)

Szkoda, że nie było widać rozrysowanego planu.

Prosimy o omówienie pełnych zasad gry 😊

Da się gdzies to zdobyć?

Głupi jest ten system. Końcówka absurdalna. Jeśli obrońca zawsze trafia w drużynę w lesie, to ją powinien wystrzelać w te 2 minuty i mieć przeciw sobie wciąż odległego przeciwnika. Jeśli jej nie trafia - to powinien strzelać w podchodzących i ich zastopować. Tymczasem gra zakłada istnienie jakiegoś niezniszczalnego wroga, który przyciąga ostrzał - no ale to niczego nie zmienia, poza tym, że ułatwia reszcie atakujących atak. W realu jest mocno inaczej: obrońca, ponieważ pochowany, jest zwykle w stanie prowadzić równorzędną wymianę ognia z napastnikiem powiedzmy trzykrotnie liczniejszym. I w tym przypadku - 1/3 sił obrony ostrzeliwałaby swoje prawe skrzydło, pozostałe 2/3 waliły do nadbiegających środkiem i po lewej napastników. Co jeszcze tu nie gra? Chyba celność ognia. W epoce muszkietów - ok, można podchodzić do prowadzących stały ostrzał nie ponosząc strat, choć się nijak nie przeciwdziała i obrona może swobodnie celować. Ale w epoce broni gwintowanej? Przejść pod ogniem z odległości 600 m na te 200 m nie tracąc sporej części wojska i jeszcze większej morale - raczej trudno. Jakby ktoś to analizował - to broniący się w jakimś okopie albo oknie budynku żołnierz stanowi cel ok 10 razy mniejszy od nawet mocno skulonego napastnika, który musi podbiegać coraz bliżej. Przy tym - zwykle po prostu niewidoczny, bo zamaskowany samym tylko tłem. Jeśli napastnik zalegnie, to i tak, unosząc się do strzału, widoczny w postaci popiersia, jest ze 3 razy większym celem (i gorzej zwykle zamaskowanym) od broniącego się. Pod osłoną budynków czy okopów można też łatwiej i szybciej, o więcej metrów, zmieniać pozycję. Napastnik, by się przesunąć w bok i nie wyleźć wprost pod lufę wycelowaną w miejsce, gdzie zniknął obrońcy z oczu, musi żmudnie pełzać - co go męczy, zabiera czas, osłabia celność i zmniejsza ogólną szybkostrzelność atakujących. Mówiąc inaczej: przy ataku 3 na 1, tak jak na tym przykładzie, po otwartym terenie, bez żadnego wsparcia artyleryjskiego itp. - atak w 9 przypadkach na 10 skończy się masakrą atakujących, czyli dokładnie odwrotnie, niż zakłada mechanika tej walki. Bo ona ewidentnie sprzyja napastnikom - na dobrą sprawę, póki nie uwzględnia się strat, obrona może zatrzymywać w danej turze 1 drużynę z 3, a obie pozostałe, COKOLWIEK by się nie działo - prą naprzód. Właściwie nie ma cudów, by taką pozycję obronić. A tymczasem w realnej walce, gdzie trafienia to nie jakieś chwilowe dezorganizacje tylko konkretne trupy i ranni - napastnicy ponieśliby klęskę. Czyli - system sprawia wrażenie wyjątkowo kiepskiego. I potwierdza jedno: że tak jak wojna opiera się na zadawaniu strat, tak i gry, mające ją obrazować, muszą u swej podstawy mieć właśnie te straty. Efekt w postaci "zatrzymano jednostkę wroga na czas tury albo dwóch czy więcej" można od biedy stosować w skali wielkich bitew i przy założeniu, że pomiędzy tymi turami zatrzymana (przecież w wyniku wybicia jej jakiejś części ludzi i sprzętu) jednostka zostanie uzupełniona. Wtedy owszem, można bazować na systemie abstrahującym od ubytku sił. Ale nigdy - gdy rozważa się szczeble plutonów, kompanii. I chyba nawet batalionów. Dlatego - może nawet czerwona kartka dla systemu. Bo broń nas boże przed uczeniem oficerów na nim. Wybiją im te ich plutony w ramach idiotycznie podejmowanych ataków - zbyt małymi siłami, w nieodpowiednim terenie, bez wsparcia czegoś, co obrońców uciszy względnie oślepi na długo przed dotarciem ataku na odległość szturmową. Bez artylerii - bo to o niej albo jej zamiennikach mowa - nie da się po prostu prowadzić udanych natarć w epoce broni nawet nie to że automatycznej, ale choćby tylko gwintowanej i powtarzalnej. Nie w terenie otwartym. Można - w lesie, w mieście i podobnych sprzyjających warunkach. Ale nie takich jak na tej mapie.

Gdzie można kupić tą grę?

Nawet heksy są. Ukłony.

słaba graficzka