Dla mnie scena na ranczo jest doskonała. Budowanie napięcia poprowadzone w sposób mistrzowski.

Mi się wydaje, że Tarantino chciał Tate zrobić taką Laurkę, pokazać sceny w filmach, w których grała. Tak ją wspomnieć, żeby żyła zawsze w świadomości ludzi jako taka ciepła i sympatyczna osoba z niestety niewykorzystanym potencjałem aktorskim

W scenie rozmowy DiCaprio z tą J.Butters, Leo tak naprawdę czyta Ricka i Mortyego, przez sekundę widać okładkę ;)

Moim zdaniem Tarantino świadomie zrobił film o niczym. A w zasadzie to o pewnego razu w Hollywood xD mi się zajebiscie podobał :D

Dla mnie mógłby trwać i 5 godzin. Wszystko się oglądało dobrze. A scena od kiedy Pitt zabiera hipiskę na posiadłość sekty była WOOOOOW. Ileż tam grozy i napięcia. Rewelacyjna scena. Po raz pierwszy Michale różnimy się tak diametralnie. Film genialny.

Po wyjściu z kina miałam tylko jedno zdanie do powiedzenia... To najlepszy film jaki widziałam :D Absolutnie wszystko mi się w nim podobało, od aktorów, przez zdjęcia i muzykę. Sam tytuł mówi sam za siebie, pewnego razu w hollywood, czyli wielki hołd dla lat 60-tych, ówczesnego kina i Sharon. Coś pięknego!

Mi się film podobał. Wspomniane przez ciebie minusy dla mnie nimi nie są. Zacznę od wątku Sharon, moim zdaniem chodziło w nim o to żebyśmy zdążyli polubić bohaterkę oraz była to pewna gra z naszymi przyzwyczajeniami bo można było odnieść wrażenie że jej wątek oraz narracja w finale prowadzić będzie do jej śmierć. Wspomniałeś że film był za długi, ja mam odwrotnie dla mnie mógł być dłuższy dlatego czekam na wersję 4 godziną która ma się podobno pojawić na Netflix.

Jak zawsze super recenzja, a zrobisz w tym roku jeszcze jakiś miesiąc Martina Bresta? Bo jest to naprawdę genialny reżyser z kapitalnymi filmami

Mi się naprawdę podobało, ale w zasadzie nie wiem dlaczego. Mimo braku fabuły bardzo przyjemnie oglądało mi się każdą kolejną, kilkuminutową scenę, chyba właśnie ze względu na jakość wykonania. Ujęcia, soundtrack, kostiumy i cała scenografia po prostu palce lizać.

kzfaq.info/get/bejne/pLafoKuEks2-dZ8.html Tarantino sam mówi, w tym wywiadzie, że nie chciał przedstawiać konkretnej historii, a samych bohaterów samych w sobie...

Rozwaliła mnie Twoja wypowiedź o Di Caprio, że uważałeś go za przereklamowanego aktora, przecież on nigdy nie schodzi poniżej dobrego poziomu, nawet jak w słabych filmach gra (ok, oprócz Crittersów 3). A powiem niepopularną opinię, że gra świetnie w każdym filmie ale najlepszą jego rolą był brat Deppa w "Co gryzie Gilberta Grape'a?".

Wspaniała recka! Jak zawsze! Świetnie, że jesteś na polskim yt.

wrzesień P.T Andersona ❤️ dokładnie! Boggie Nights jest wybitne 😃 a film mi się podobal, ale racja, brakuje jakiejś głównej osi fabuły. Muszę go koniecznie obejrzeć jeszcze raz.

Piękno tego filmu jest w tym, czego nie widać. Jak zauważyłeś, świat tamtego Hollywood jest w filmie przedstawiony fantastycznie, wciągająco, pięknie. Jedynie majacząca w perspektywie tragedia Polańskich odciska piętno na scenach pośrednio z nią związanych (np. scena na ranczo). Film sobie płynie do finału, w którym Polańscy nawet nie zdają sobie sprawy, co mogło ich spotkać, gdyby nie brawura sąsiadów. I to jest ostatnia scena. Która, gdy klamruje się z tytułem filmu, mówi ci, że to zakończenie, to bajka. I Hollywood, który obserwowałeś ostatnie dwie godziny, to też bajka. I zawsze trzeźwa Sharon, i kumpelstwo aktora i kaskadera, nieporadne studenciaki na rancho, dziewczynka pilnie ucząca się roli. Klamra domknięta w ostatniej scenie podważa wiarygodność wszystkiego, co widziałeś. Ten film, to dojmująca tęsknota za tym, jak mogło być, a jak nie było. Brudny świat kina podany w najpiękniejszej formie. Tarantinowska przewrotność wzniesiona na kolejny poziom.

Film bardzo pozytywnie mnie zaskoczył. W zasadzie już w trakcie oglądania pierwszej połowy film dobijał do Kill Billa, którego stawiam na pierwszym miejscu. Ale okazało się, że Dawno temu jest lepsze, gdyż, o dziwo, mało Tarantinowskie, co znaczy, że nie ma sztubactwa, popisu pod publikę, taniego efekciarstwa. Miejscami przypominało mi to wręcz kolejny film Paula Thomasa Andersona, aniżeli Tarantino. Zabrakło w nim nawet zręcznego konceptu fabularnego. Można powiedzieć, że to film pozbawiony fabuły w klasycznym rozumieniu tego słowa. Po prostu zwiedzamy kolorowe, uśmiechnięte, roztańczone Hollywood końca lat 60, co rusz zerkając pod spód tej plastikowej fasady. Najeżdżamy na detal, a później znów panorama, detal, i panorama, i detal... i tak przez cały seans. Na końcu mamy oczywiście bandę Mansona, ale oni pojawiają się bez związku z pierwszym planem, tak, jakby ciemna strona flower power musiała co jakiś czas dawać o sobie znać i wypływać na wierzch z głębin, niespodziewanie, chaotycznie, przypadkiem. Film o tym, jak bardzo popkultura kreuje świat pozorów; o tym, jak sława zadaje nieuleczalne rany, kiedy trzeba odejść i odstąpić miejsce młodszym, ot, dlatego, że starzy szybko się zużywają, a młodzi świetnie się zawsze zapowiadają; o tym, jak bombardująca miłością kontrkultura zawiera w sobie spore ładunki ukrytej agresji, szaleństwa, przemocy. Właściwie obok Bękartów diabła Roba Zombiego, to jest najlepszy film na temat przyczajonego okrucieństwa peace and love. Tyle, że Rob Zombie zrobił to w wersji hardcore, a Tarantino jednak pozostawił sporo domysłom widza.

Uuuuu ale mnie nakręciłeś 👍 lecę do kina i wrócę na Twój kanał bo jestem fanem Tarantino i teraz po Twoich słowach jestem.mega ciekawa filmu i czy się z tobą zgodzę 😃 pozdr 🙂

sceny z sharon tate były " hołdem" ku jej urodzie ;p

Żadna scena w tym filmie nie była zbędna, każda miała swój klimat. Scena w której Margot idzie do kina i ogląda film z prawdziwą Sharon Tate, była swoistym hołdem, dla aktorki która dopiero była na początku kariery i tak naprawdę dopiero po jej śmierci stała się sławna. Swoją drogą zajebiste okulary miała :D Sceny z Bradem/Cliffem miały na celu pokazać jaki z niego kozak, a sceny zLeo/Rickiem pokazywały jak trudno jest zostać sławnym aktorem i jak trudno zdobyć sławę. Też najbardziej wolałam sceny z Bradem i Leo ale sceny bez nich są jak surówka do obiadu albo posypka do lodów, niby nie ma znaczenia ale bez niej to już nie to samo.

Od zawsze kocham Leo i nie przestanę! 🤩

Sama nie wiedziałam, że czekałam na tę recenzję XD

Super recenzje robisz.Zrób jak mozesz o Wejściu Smoka.Pozdro

Jak dla mnie film był niesamowicie klimatyczy. Wcale nie dłużył mi się, a nawet zrobił mi apetyt na więcej. Na pare chwil przed tym jak pojawiły się napisy końcowe zastanawiałem się co jeszcze się wydarzy :D Według mnie ten plot twist na samym końcu był czymś, czego większość się nie spodziewała. Te 'bezcelowe' sceny z Sharon i Polańskim miały na celu budowanie historii, która szczególnie przez marketing tego filmu budziły zainteresowanie ludzi. Mogę zgodzić się, że nie dzieje się tutaj za dużo, ale jest to pięknie zaaranżowany 'chaos', który łamie większość znanych nam konwencji. Gdyby grupa Mansona zalazła za skórę głównym bohaterom i mieliby oni na końcu jechać na farmę, żeby wszystkich zabić to ten film nie nazywałby się "Pewnego razu w(...)". Generalnie to co się nam przytrafia jest często dziełem przypadku, losowości zdarzeń. Tarantino świetnie pokazał drobną ingerencję w historię, która zmieniłaby jej bieg :D

Nie jestem przekonany, czy mówienie w części niespoilerowej, że film kończy się na wesoło nie jest jednak spoilerem. :P Poniżej spoilery: Z jednej strony rozumiem Twoje argumenty, że film trochę zbyt długi, że za dużo Sharon, że były jakieś sceny, które "do niczego nie prowadziły", ale jednak nie potrafię się z tym zgodzić. Mówisz tak chociażby o scenie na ranczu, że była fajna, ale niepotrzebna. Że można było to zamknąć w minucie. Po pierwsze, przecież ta scena była cholernie emocjonująca i bardzo dobrze rozpisana jeśli chodzi o budowanie napięcia. Bardzo szkoda byłoby z niej rezygnować. Zakładając, że widz poszedł do kina oczekując, że będzie to mocno alternatywna wersja dobrze znanej w USA historii, mógł zaliczyć pewne zaskoczenie, kiedy okazało się, że ostatecznie scena na ranczu nie odbiega niczym szczególnym od tego jak to faktycznie wyglądało. I właśnie to było najbardziej zaskakujące. Mnie to zbiło z tropu, bo spodziewałem się, że skoro Tarantino tak długo buduje napięcie wokół wejścia Cliffa do chaty Spahna, to może zdarzyć się tam coś, czego nie było w prawdziwej historii. Skoro jednak Tarantino zdecydował się zachować wierność historyczną, to zacząłem wierzyć, że będzie próbował opowiedzieć swoją fabułę wierniej niż początkowo zakładałem. Co prawda myślałem, że Tex doniesie Mansonowi o wizycie Cliffa na ranczu, Manson skojarzy go z Cielo Drive i będzie chciał go ubić w zemście, ale wszystko miało się sprowadzić do ostatniego aktu w postaci rozpierduchy na Cielo Drive - pytanie tylko, w którym z domów. Tymczasem nie - okazuje się, że o wszystkim zadecydował przypadek i tak samo przypadek mógł zmienić bieg historii w roku 1969. Dodatkowo uważam, że cały ten segment z podróżą na ranczo opisał fajnie postać odgrywaną przez Pitta, jako faceta z żelaznymi zasadami - nie miał żadnego interesu w tym, żeby interesować się ranczem, jego właścicielem oraz nowymi mieszkańcami, ponieważ tak naprawdę nie łączyła go z nim żadna poważna więź. Zaniepokoił się jednak o człowieka, z którym ostatni raz widział się 8 lat wcześniej. Kiedy jednak dowiedział się, że wszystko z nim względnie okej, odpuścił całkowicie temat - nie próbował ich wykurzyć, nie dzwonił na policję, w myśl swoich zasad zaakceptował tę społeczność oraz zastany stan rzeczy. A raczej do tego momentu postać Pitta jawiła się jako taka, która tych zasad może nie mieć i generalnie ma raczej wyjebane na wszystko. Więc moim zdaniem Tarantino nie pomylił się szczególnie przy robieniu tego filmu, a nawet te pozornie zbyt długie sekwencje mają zawsze jakieś uzasadnienie. :)

Oooo, ale jestem ciekaw recki!

Moim zdaniem ten film był o niczym ale był fajny

Z ust mi to wszystko wyjales. Ten film mimo takiej rozwałki o której mówisz będzie jednym z tych jego filmów do których będziemy najczęściej wracać. Jest tam mnóstwo perełek ale przewijania tez będzie sporo:) te sceny na rancho Mansona chyba najbardziej mnie zmęczyła... Pozdro!

to że to nie decyzje głównych bohaterów doprowadziły do spotkania z bandą Mansona interpretuję w taki sposób, że zabójstwo Sharon Tate było tak przypadkowe, abstrakcyjne i dziwne ze równie dobrze taki bieg wydarzeń mógł być prawdą

Spojlerowej części nie oglądam bo sam chcę obejrzeć ale po twojej recce nie mogę się doczekać jeszcze bardziej. Ehhh ci nasi dystrybutorzy. BTW kiedy te recenzje reszty sezonów got?

wlasnie wróciłam z kina, film jest genialny moim zdaniem, choc przyznam iz balam się isc ze względu na delikatnosc sprawy morderstwa Mansona, nie rozczarowałam sie, wrecz przeciwnie, ponownie jestem zachwycona kolejnym jego filmem. Leo wymiata :)

Z ciekawości sprawdziłam kogo subskrybujesz dafuq czy jakoś tak..i zobaczyłam pare filmików...hmmm ponad 250 subów...Wahat? Way? Jak za rok ich nie dogonisz to przestanę oglądać you tube...jesteś the best!

Leo jak zwykle pozamiatał❤️

Hmm, ja traktuję ten film nie jako film, który miał być o czymś, a bardziej jako wycinek czasu, który tylko mamy obserwować, nie wyciągać wniosków, śledzić fabułę, po prostu patrzyć. Dopiero na końcówce poczułam coś więcej, coś w rodzaju hołdu jaki Tarantino oddał ofiarom,przez sposób poprowadzenia historii, pokazanie "alternatywnego" rozwiązania. Oczywiście w stylu Tarantino. Ja poczułam straszny smutek i bawiłam się bardzo dobrze. Po prostu obserwując cała historię, z dystansu.

Kiedyś obejrzę film, ale recenzja super :)

Polecam "Lock, Stock and Two Smoking Barrels" . W ogóle mógłbyś nagrać serię o brytyjskich filmach.

Mam podobne odczucia - " Ale o czym jest ten film?" Ale gra aktorską Brada i Leosia super ☺. Dużo fajnych momentów, czuć mimo wszystko Quentina.

Tarantino zrobił film o sobie, o Hollywood, o starych czasach i o wydarzeniu, które zmieniło podejście gwiazd, do kwestii bezpieczeństwa. Do morderstwa Sharon Tate, owe gwiazdy nie miały w swych posiadłościach armii ochroniarzy. Film kapitalny i błędem jest porównywanie i ocenianie go przez pryzmat innych filmów Tarantino - bo to jest zupełnie co innego.

Z wyżej wymienionej listy 10 filmów Tarantino koniecznie warto obejrzeć "Cactus Flower" z 1969 - kapitalna komedia, która wciąż bawi. A recka jak zwykle full professional!

Twoje zdanie na temat Leonardo wzięło się na pewno z Tytanika

Chyba brakuje Ci kobiecej wrażliwości, bo ja się zdążyłam zżyc z Sharon chodząca przez miasto i w finale łezka mi sie az w oku zakręciła, ze to nie jest prawdziwy final tej historii tylko fikcja :)

Dobra wybaczam że recenzja tego filmu się pokazała przed najlepszym filmem z historii, ale nadal czekam na Morderczą Oponę .

Mam dokładnie to samo z DiCaprio. Zawsze uważałem go po prostu za dobrego aktora, choć kiedy był młody zapowiadał się genialnie ( Chłopięcy świat, Co gryzie Gilberta Grape'a? i Przetrwać w Nowym Jorku). Od Titanica miałem wrażenie, że jego twarz przestała wyrażać emocje, jakby ciągle miał tą samą minę. Nie mogę teraz doczekać się tego filmu.!

Proponuję poszperać w necie nt. samego Charlesa Mansona a po nim jego chorej rodzinki. Proszę sb pooglądać jakie warunki panowały na tym ranczu i jakie były relacje między członkami. I teraz tak: scena z rancza pokazuje prawdę, ale też jacy to są ludzie. Chociaż Tex nie był tutaj zbyt ostry, jak w rzeczywistości. Pragnę też zaznaczyć, że gdy wiesz coś o tej tragedii, znasz ludzi, którzy ją stworzyli (oczywiście w miarę możliwości, ile net ci da) będziesz wiedział, jak było naprawdę. Ja wybierałam się na ten film, bo byłam ciekawa jak Tarantino pokaże tą tragedię lub odpowiedzialnych za nią ludzi. Ale teraz domyślam się że do kin pójdą fani reżysera, którzy nie mają zielonego pojęcia o Mansonie i takiej Sadie np.

Jestem ciekawa tego filmu!

Właśnie wróciłem z kina...zobaczę czy mamy podobne zdanie...już się boje😆🤔

Zrobisz retro recenzje filmu z serii star wars z oryginalnej trylogi oraz recenzje pierwszego jurrasic park ?????

Uwielbiam filmy Quentina, tak samo jak Guya Ritchiego lub Martina Scorsese bo są cholernie klimatyczne i zawsze zatrudnia do nich aktorów którzy znają się na fachu

Zgadzam się w całej rozciągłości

Ale serio? Ty Easy Rider nie widziałeś? No przecież to klasyka! Jack Nicholson i Dennis Hopper. Zobacz koniecznie! I to jak najprędzej

Tez mi sie nie podoba to ze Margot Robbie nie ma nic do roboty w tym filmie ale z durgiej strony chyba trzeba traktowac to jako oddanie holdu Sharon poprzez samo pokazanie jej

Mam bliźniacze odczucia do ciebie. Zdecydowanie zabrakło mi właśnie takiej bazy, ale wszystko inne wyszło świetnie, osobiście nie wyciąłbym ani minuty, nawet wolałbym go wydłużyć. Moje ulubione sceny to te z ośmioletnią dziewczynką, Brucem Lee, wejście na ranczo i oczywiście kończówka :D

Człowieku, jeżeli nie rozumiesz po co w tym filmie były sceny z Sharon Tate i uważasz je wszystkie za niepotrzebne to chyba powinieneś poszukać innej roboty. Dla mnie to było sercem tego filmu. Robiło klimat i sprawiło, że pierwszy raz wzruszyłem się na filmie Tarantino. A w ostatniej scenie wręcz uroniłem łezkę. Zdecydowanie najlepszy film Quentina, o którym dotąd miałem nie najlepsze zdanie. Uważałem go za faceta, który jakikolwiek film by nie robił, to i tak zawsze wychodzi mu wciąż ta sama głupawa gangsterska kreskówka siląca się na dowcipność. Pierwszy raz wyszedł poza ten schemat. Przez kilka dni od seansu miałem ten film wciąż w głowie.

Super

Uśmiałam się na tym filmie prawie do łez, ale ja też do ostatniej sekundy zastanawiałam się, co ja w ogóle oglądam, a kiedy po seansie koleżanka zapytała mnie, o czym był ten film, to odpowiedziałam "Trudno powiedzieć" i do dzisiaj nie wiem :D

Siema, zna ktoś jakies fajne anglojęzczyne kanały w stylu Ponarzekajmy o filmach?

Akurat Easy Rider to warto nadrobić, kultowy klasyk, plus pierwsza ważna rola Nicholsona :)

Scena po napisach

Cześć. Bardzo lubie twoje recenzje i z tą się zgadzam ale nie do końca. Klimat. Jedno słowo, które powinno określić ten film. Ostatnie filmy Tarantino średnio mnie klepnęły, ale ten... Zajebisty. Fakt, że scen z Sharon Tate mogłoby nie być, że fabuła jest z dupy itd. Ale film zajebiście oddaje klimat końca lat 60 tych w LA. Scena na ranczo? Super. Może i niepotrzebna ale ten film taki jest. Można by go zamknąc w godzinie tylko po co ? Niech się Quentin bawi :) Jak dla mnie to mógłbym siedzieć w kinie jeszcze dwie godziny i chłonąć klimat tamtych czasów. No i aktotstwo rewelacyjne. DiCaprio i Pitt mistrzostwo. Pozdro

fajna recka biboj zgadzam sie lapka w gore leci pozdrawiam

To ja poczekam na wersję Netflixa, ma być mini serial :) pozdrawiam oglądam od GOT i chyba 8 sezon zrobił dla recenzentów najlepszą robotę ;)

Sceny z Sharon są po to żeby pokazać jaka była kiedyś mentalność ludzi. Byli bardzo łatwowierni i nie uważali na siebie. Nie bez powodu pokazał jak ona bierze dziewczynę autostopem

Podpisuję się pod recenzją obiema łapkami 😃😃 Po seansie mam dokładnie takie same odczucia 😎

Szczerze mówiąc gdy zaczęły lecieć napisy to jedyne co powiedziałem to „jakie to było chujowe” ten film to nie Pulp Fiction które tez jest o niczym i jest przy tym zajebiste, tylko coś co nie wyszło. Naprawdę nie wiem co Tarantino myślał robiąc ten film. Być może gdy zobaczę go 2 albo 3 raz moje odczucie się zmieni bo naprawdę liczyłem na dobre kino a się zawiodłem.

Co to za nutka z intro?

Dobry film

Najlepiej przeczytać PO seansie. Spolerów nie ma, natomiast są pewne sugestie, które mogą wpłynąć na odbiór filmu. Nie wiem co było pierwszym pomysłem na ten film: - tym razem zrobię film bez fabuły - zrobię film o Hollywood Mimo wszystko podejrzewam, że to drugie. Natomiast wyszło to mega dobrze, a Tarantino był totalnie świadomy co kręci i masa tego filmu to zabawa z widzem i w pewien sposób podpuszczanie go (z genialnym zdaniem, które wypowiada postać widziana na ekranie telewizora, tuż przed finałem). Stąd taka, a nie inna rola Sharon Tate w tym filmie, stąd scena na farmie itd. Ten film pokazuje również jak ważni są bohaterowie. Nie ma fabuły, film się snuje, a widz... widz siedzi i chłonie te obrazy i sie nie nudzi. Ogląda film dla bohaterów. No i finał... Już na farmie jest gęsto, a potem Tarantino jeszcze podkręca śrubę. Świetny film, nawet tytuł ma genialny.

Akurat scena na ranczu jest dla mnie najlepszą z całego filmu, rzadko się z Tobą nie zgadzam, lecz tutaj wręcz nie mogę.

film świetny tak jak przez Tarantino chciałem zostać Aktorem jako mały dzieciak to przez gre Dicaprio w tym filmie wiem że muszę się o to postarać by gdziekolwiek zagrać i że taki poziom grania chcę osiągnąć Margot to wiadomo zatrudniona dla ładnych stópek oglądałem film i nigdzie nie widziałem Leo był tylko Rick fucking Dalton

Jeśli miałbym wskazać jeden element, który wypadałoby dopracować to dobór oraz ilość piosenek. Niespecjalnie ich treść współgra z treścią filmu, okej jest z dekady ale co poza tym, że brzeczy w tle i robi za dekoracje? Nic a u Tarantino piosenki zawsze były takim dodatkowym aktorem a w "Pewnego razu w Hollywood" jest to przypadek "Suicide Squad" czyli z utworu w utwór, bez składu i ładu.

Kiedy recenzja Świata w Ogniu? Od środy wchodzą już pokazy przed premierowe

Mam dokładnie takie samo zdanie. Geniusz reżysera i aktorów, natomiast całość mocno średnia.

Muszę na to iść do kina

Ja bym to opisał tak - beznadziejny film który świetnie się ogląda :) Brzmi jak paradoks, ale ten cały film to właśnie jeden wielki paradoks. W sensie - film nie ma fabuły, struktury żadnej sensownej, nic się nie lepi, wszystko bez ładu i składu, scenariusz tego filmu nie miałby prawa dostać zielonego światła w żadnej wytwórni gdyby nie nazwisko reżysera. Ale właśnie, reżyser, który niczym midas umie zmienić gówno w złoto - tutaj robi swoje. Dopracowane kadry, świetne aktorstwo, zabawa formą, itp itd. sprawia że ten skrypt który nie ma prawa działać - działa, i nie sposób oglądając to - źle się bawić. Nie umiał bym wystawić oceny numerkowej, ale zdecydowanie warto obejrzeć

Ej to będzie wogóle recenzja serialu Totalna porażka czy nie?

Nie chciałam za dużo oczekiwać przed seansem. Bałam się że tych 2 h 40 min nie wytrzymam i że trzeba sie będzie przejść na spacer do toalety w międzyczasie. Ale film mnie totalnie pozytywnie zaskoczył. Te wszystkie słabe strony, niedociągnięcia o których wspominasz są słuszne, ale mi to kompletnie nie przeszkadzało a film w takiej postaci trafił do mnie w 100 %. Dawno nie wyszłam tak pozytywnie nakręcona z kina, ten klimat no cudo, czułam sie jakbym sama była w Kalifornii. Dopiero dzisiejszy chłodny wiatr sprowadził mnie na ziemię. :D

Właśnie skończyłem oglądać "Pewnego razu... w Hollywood". I do momentu zobaczenia twojej recenzji ..byłem przekonany, że Rick Dalton zaproszony do domu Sharon Tate na drina, tak naprawdę idzie na śmierć. Nie znając dokładnie sekwencji zdarzeń, myślałem że jakiś drugi skład z Mansonem grasujący po dzielnicy dokona swojego żniwa własnie tam xD.

A może odpuścisz Andersona narazie i zrobisz ponownie Tarantino bo trochę jeszcze tych filmów do nadrobienia zostało; Jackie Brown, Kill Bill 2, Death Proof, Urodziny Mojego Najlepszego Przyjaciela i zależy czy liczyć Sin City

3:25 miałem tak samo

SPOILERY! Podoba mi się Twoja recka, ale już spoilerowe omówienie nie, te sceny z Sharon Tate budują klimat lat 60 i jak dla mnie były po to żeby własnie te zakończenie było takim twistem, ja do końca myślałem ze nie zmieni historii zabójstwa aż tak diametralnie jak tutaj. Nie wiem też jak według Ciebie mógł zrobić z aktora i kaskadera bezwzględnych zabójców którzy rozwalają hipisów na ich farmie, bo DiCaprio miałby się nawrócić? Scena na farmie i budowanie napięcia do samego końca też wzorowe, jakby tam był Burt Reynolds to jak sam wspomniałeś byłoby to świetnym nawiązaniem. Film nie jest o Mansonie i jego sekcie. Według mnie film jest po prostu o hollywood i tyle, to jest piękne.

O rany. Chaos? Niepotrzebne sceny? Ten film miedzy innymi jest holdem zlozonym przez Tarantino dla Hollywood i tej generacji mlodych, ale takze tych doswiadczonych aktorow o ktorych nikt nie zdazyl uslyszec. Piekny pejzaz, mozna usiasc razem z boahterami w samochodzi i przejechac sie po Kalifornii. Scena na ranczu Spahn jest znakomita inscenazacja, pokazujaca ze Tarantino wie jak po mistrzowsku zbudowac napiecie, bez chwytania sie sztuczek przeciez dobrze zna z tony filmow ktore ogladal.Sharon ogladajaca sama siebie? No przeciez, to jest na prawde pelna uroku scena, pokazujaca mloda aktorke, ktora budowana byla na kolejna gwiazde pewnego typu. Ale to kino juz odchodzilo, a na pewno sie skonczylo po morderstwie, kiedy Hollywood zaliczyl gwaltowny skret. Widac, ze Sharon cieszy sie ze moze zobaczec sama siebie na filmie, a jednoczesnie obserwowac reakcje publicznosci, ktora nie ma pojecia ze jeden z aktorow siedzi na sali kinowej. Pojedynek z Brucem Lee, zreszta tez jakos podobno oparty na prawdziwych wydarzeniach, ustawia postac Pitta jako ta, ktora moze o siebie zadbac, nie jest kaskaderem tylko cyrkowym.

**Trochę spoiler** Przyczepiasz się cały czas do tych scen na ranczu Spahna, że one takie nie potrzebne i nie wiem po co. Jak dla mnie akurat cały ten wątek z ranczem to w sumie był jeden z ciekawszych.. tzn może przesadzam ale mam na myśli że jest wiele gorszych i jeszcze mniej wnoszących scen. Poza tym ta z ranczem ma w sumie nie małe znaczenie, bo w finale kiedy się spotykają i się rozpoznają to ta wcześniejsza znajomość okazuje się drugim a może i pierwszym motywem (nieudanej) "zbrodni".

Sceny z Sharon Tate m.in. związały mnie z postacią, żeby przygotować mnie na końcową scenę - rozwiązanie. Bez scen z nią w ogóle nie odczuwałbym napięcia pod koniec filmu. To samo można powiedzieć o recenzji - 23 minuty to zdecydowanie za długo na rzeczy, które można było powiedzieć w 5 minut. W scenie na ranczo wytworzono taki klimat, że powietrze można było ciąć nożem. Może nie było fabuły i ciężko podążać za głównym wątkiem - zgoda, ale zaraz wychwalasz wiele z tych scen, niektóre po prostu Ci nie pasują.

Co do oceny filmu nie zgodzę się z tobą... Wątek Sharon Tate na przykład... Twoim zdaniem zupełnie niepotrzebny? W moim odczuciu Tarantino chciał w ten sposób znowu pokazać jak to było w latach 60' Taka Sharon Tate, Żona najsłynniejszego i może i najlepszego reżysera w tamtych latach mogła tak iść sobie sama do kina, bez ochrony, bez niczego, usiąść i obejrzeć wraz z zwykłymi szarymi ludźmi w kinie film, w którym to sama grała. W tych czasach jest to nierealne. Każde gwiazdy Hollywood mają już swoją ochronę i nigdzie nawet nie ruszą się bez niej. Druga sprawa. Brad Pitt, który przyjeżdża na Ranczo Sekty Mansona. Dla mnie była to scena... wręcz GENIALNA, trzymająca w napięciu, klimacik był zajebisty. Moim zdaniem film mógłby być nawet dłuższy, bawiłem się świetnie podczas całego seansu. A jak mówiłeś, najlepiej wtedy kiedy Leoś był na ekranie- Geniusz. Najlepszy aktor w naszych czasach. Film porównywalny dla mnie do Pulp FIction, a może i nawet lepszy, lecz still dla mnie najlepsze filmy od Quentina to Django i Bękarty

czyli taki vegeta wyszedł ?

W życiu nie ma fabuły, życiem rządzi przypadek. Przypadek rządzi wszystkim! ;) mi się ta konwencja podobała.

Może ten chaos, brak fabuły są pozorne. Może niewielu nadąża za wątkiem (takie rzeczy spotyka się u poetów, wyższa szkoła jazdy), bo brakuje nam bazy źródłowej, znajomości tamtej epoki, na której powstały kolejne, a bez których, wszystkich razem wziętych, nie byłoby Tarantino. Wydaje mi się, że Quentin, jak w muzyce, zagrał na częstotliwościach, które nie każde ucho jest w stanie wychwycić.

Film jak dla mnie genialny. Leo i Brad - mega po prostu. SPOILER! . . . . . Co do samej Sharon Tate. To moim zdaniem celowa zagrywka Quentina. Ludzie ogólnie wiedzieli, że w filmie pojawi się wątek Sharon Tate i Mansona. Ludzie również spodziewali się, że zobaczą to morderstwo na ekranie w stylu Tarantino. Oglądamy jak Tate prowadzi beztroskie życie z tą świadomością, że za nie długo prawdopodobnie zginie. No ale nie zgineła :P - i to było ciekawe. A scena na farmie - kurde jaki tam był klimat. Do końca nie miałem pewności jak ta scena się zakończy. Quentin tam świetnie buduje napięcie. Czekamy aż coś "wybuchnie" a tutaj nic :) No i same przypadki również świetnie działają u Quentina. Nawet w PulpFiction mamy ten przypadek gdy Butch jedzie autem i akurat na pasach spotyka Wallace'a. Takie jest życie - czasami o czymś decyduje przypadek :P - a u Tarantina uwielbiam tego typu przypadki.

Mam nadzieję, że zrozumiesz, ale przesyłam spóźnione życzenia urodzinowe ;)

Chętnie się wybiorę na ten film, zwłaszcza, że szwagier jest fanem Tarantino.

😊

TARANTINO

To, ze film niema spójnej fabuły to celowy zabieg odwołujący się do klimatu filmów z czasów o których opowiada.

Ta scena z Pitem była bardzo spoko

A według mnie chodziło o Clinta Eastwooda zanim wyjechał do Włoch nakręcić trylogię dolarową.

11:14 sezon 8 gry o tron w jednym zdaniu

Moje odczucia dosłownie opowiedziane w 23 minuty.

Dla mnie Sharon Tate jedna z najpiękniejszych kobiet ever, jak wszystkie z resztą żony Polańskiego. Uwielbiam "Nieustraszonych pogromców wampirów", gdzie z resztą Sharon i Roman się poznali, koło 67 rok. Natomiast o samej masakrze Mansona i o tej aktorce, czy o relacji Sharon i Romana, powinien być osobny film. Z mojego punktu widzenia warto ten film zobaczyć, ale z dystansem. Recenzja ok, obiektywna.

Oh! Yes! Yes! "Boogi nights"! POPIERAM I PODPISUJĘ SIĘ OBIEMA RĘKOMA!

Aha i jeszcze jedna uwaga. Kiedy tak sobie patrzyłem na kolejne, długie ujęcie Brada Pitta jadącego samochodem, pomyśłałem: "A gdyby tak ten film był kręcony przez naszego Patrysia Vegę... Ile czasu by trwał? Ja obstawiam jakieś 15 minut. No może gdyby Patryk się mocno skupił i rozkręcił to dobiłby do 20 min." Kumacie? Ten film nakręcony przez Vegę?:)

nad Tarantino powinien stać ktoś z nożyczkami i skrócić ten film ale i tak fajnie się oglądało . Przy scenach nagrywania westernów miałem flesz beki czy ja nie oglądałem tego filmu za dzieciaka, szczególnie przy rzucaniu Dziewczynkom.

Kurwa, zamyslilam sie i przegapilam info o spoilerach... NIEEEEE!!! Ale w sumie nic niespodziewanego.