Bardzo mi pomagają pani wykłady tyle rzeczy zrozumiałam, tam się zastanawiam dlaczego tych podstawowych wiadomości nikt nas nie uczy w szkole. Tyle zmarnowanego czasu a o ile byłoby nam wszystkim łatwiej żyć. Dziękuję

Nie wiem kto rzekł takie mądre zdanie: Między bodźcem a reakcją jest miejsce na mądrość. Bardzo dobrze omówiony temat, pozdrawiam:)

Mistrzostwo, Pani Angnieszko! Dziękuję!👍❤❤️‍🔥😇

Super rady ,zaczynam się uczyć wyrażać potrzeby , dziękuję bardzo ❤

"odpali sobie szajbę" - no jak ja uwielbiam takie epitety 😀💪

Pani Agnieszko, wspaniały film czekam na kontynuację, w której dowiemy się jak skutecznie komunikować potrzeby, które mamy i jak zrozumiale dla drugiej strony wytłumaczyć dlaczego je mamy, ale tak wytłumaczyć, żeby ta druga strona chciała słuchać i wysłuchać, żeby poświęciła uwagę tym potrzebom, żeby finalnie wszystkim żyło się lepiej 😊, lub żeby się dowiedzieć, że „serce” tej drugiej osoby lub jego większa część aktualnie jest gdzie indziej (np. w pracy, wśród przyjaciół, zainteresowań itp.) nie interesują go wspomniane potrzeby. Dziękuję za spotkanie w Ostródzie i mam nadzieję do zobaczenia 🙂

Kolejny , cenny wykład . Słuchając Pani automatycznie przekładam na swoje życie . Taki rachunek sumienia. Nie przypuszczałam, że dzieciństwo ma taki duży wpływ na przyszłość . Jestem dorosła, moje życie , moje decyzje i moja odpowiedzialność. Rozumieć to jedno , a wdrożyć w życie to drugie. To nie takie łatwe. Wie Pani ile przerabiałam asertywność? Terapie, maratony… w praktyce trochę to u mnie inaczej wygląda. Szczególnie w kwestii odmowy. Pozdrawiam!❤️🌹👏🏻

A ja całe życie byłam w błędzie.... człowiek łatwo się nakręca a potem tylko pretensje. Dziękuję Pani za tą pracę, mysle że ratuje Pani wiele istnień w tym szalonym swiecie.

Dziękuję za tą pigułkę słucha się pani wyśmienicie mam nadzieję że wryło mi się w głowę. Serdecznie pozdrawiam i dziękuję🙏❤️

Witam..kochana p.Agnieszko /moje serce pełne wdzięczności a głowa się cieszy na nowe/potrafię już :nie wydzierać RYJA-a było to na porządku dziennym przez wiele lat…a z tym o czym mowa radzę sobie lepiej lub gorzej🤪ale chcę to odpuszczać /czyli złapać ten sygnał nadchodzącego niebezpieczeństwa … Uściski 😘😘😘

Pani wykłady konkretnie dotykaja istoty problemu.Nie wiem czy zadziałala zasada ze kiedy uczen jest gotowy to pojawia się nauczyciel ...Dziekuję ,że Pani dzieli sie Swoja wiedza i doswiadczeniem.To co Pani robi jest bezcenne

Ja to muszę jeszcze kilka razy przesluchac... Tyle we mnie się tu budzi od tych nagrań. Ciężko się oderwac.

Dziękuję ❤️❤️❤️ Uwielbiam Panią słuchać 👌🤗

Pani Agnieszko, bardzo dziękuję za te wykłady, bardzo pomagają zrozumieć siebie, a zarazem i innych. Wszystkiegi dobrego 😊

Bardzo ciekawa i wnikliwa analiza. Dziękuję.

Fantastyczny wykład, dziękuję bardzo!

Mieszkam w Chicago I bardzo lubię panią słuchać. Strasznie mi to pomaga psychicznie. Chciałam się zapytać czy pani robi prywatna terapię albo jakiesz spotkania przez Internet. Dziekuje Monika Brejlak

Bardzo dobry wykald. Świetna analiza Dziękuję

Mega cenny wykład..dziękuję za dzielenie się wiedzą

Bardzo dziękuję, będę wracać do tego nagrania, tak wiele w nim znalazłam dla siebie.

Nareszcie rozumiem. Dziękuję 🥰

Mistrzostwo, dziękuję ❤

Uważam, że to jeden z najlepszych podcastów o tzw. wybuchach złości, agresji z tzw. błahych powodów, czyli sytuacji, które wywołują powszechną reakcję pobłażania (kiedy dotyczy kobiety), typu "miała zły dzień" albo ma focha.., co dodatkowo kobietę umniejsza, a to z kolei dodaje jej napięcia.. A trochę podobnych słucham, bo sama mam z tym problem. Jak ważne jest wrócić do źródła, bo ta osoba wpadająca w spiralę złości itd. wcale nie chce tego, więcej- czuje się w potrzasku i często czuje się ofiarą całej sytuacji. Dalej- bycie ofiarą miesza się z poczuciem winy, podbijane przez innych, napięcie zostaje, osoba czuje, że wariuje, bo zastanawia się, czy w ogóle ma prawo oczekiwać od innych.. Słucham kolejny raz i jeszcze jedno mi się nasuwa: co jeśli druga strona lekceważy wyrażoną potrzebę i nie chce jej uwzględniać, a jest w podobnym położeniu?

Bardzo cenna treść, dziekuje!

Moja najlepsza przyjaciółka jest spóźnialska. Ja nastawiam się, że ona się na pewno spóżni i kiedy jesteśmy umówione ja z góry zakładam że będę czekać. Nie mam złudnych oczekiwań więc świadomie wplanowuje jej spóźnienie i nie ma problemu. Ona taka jest i jeśli chcę się z nią przyjaźnić muszę to zaakceptować. Mam totalny luz a inni się na nią wkurzają.

A co można zrobić w sytuacji, kiedy ktoś jest świadomy swoich wartości, emocji, siebie, asertywnie stawia granice w trudnych sytuacjach, ale ma do czynienia z osobami aroganckimi, do których nie dociera to, że ich zachowanie jest uciążliwe, iż zamiast porozmawiać to odrzucają argumenty świadczące za tym, że są hałaśliwi, jak np. co ja poradzę, że głośno chodzę, albo mi też hałasują nad głową, ale nie będę im zwracać uwagi? Niech Pan dzwoni na policję, proszę bardzo! Co mi zrobią?

wspaniały wykład🌺🌹

Tez jest 4 jakby obrona, po ang fawning, czyli podlizywanie sie, aby czuc sie nie zaatakowanym… to super P. Walker w swoje ksiazce omawia. Duzo z nas ma ten mechanizm tez… Tak na marginesie..

Dziękuję za cenną, pomocną wiedzę ❤️ . Czy nasze potrzeby mogą zmieniać się z czasem? Np jeszcze parę lat temu mieliśmy potrzebę ważności, dziś już jej nie czujemy- za to pojawiła się inna potrzeba. Czy warto co jakiś czas aktualizować swoje potrzeby i pytać o to innych?

Dziękuję za ten filmik, wiele dał mi do myślenia. Tylko kiedy prośby nie działają...:-(

Witam ,dziękuję za otworzenie mi oczu na tak ważny aspekt relacji .A co robić jeśli w sytuacji konfliktowej ja się zamrażam Pani wykłady to skarbnica wiedzy, dziękuję

W koncu ktos ujął to z czym się borykam od lat, odnajduje się z 100% w twoim filmiku. Uczę się ale jeszcze nie potrafię wylapac tego momentu napięcia. Partner nazywa to przeróżnymi chorobami psychicznymi hahaha agresją, nieumiejętnośćia kontrolowania siebie, i z pretensjami do mnie: "ze on musi robić tak jak ja chce itd itd" więc nie dość że napięcie do tego on który wciska w ziemię, czuje się naprawdę jak nie normalna. Tak mam co drugi dzień pewnie, pomijając fakt że tłumaczyłam czego oczekuje komunikowalam że potrzebuję tego czy tamtego że to mnie wkurwia. Np poprosiłam żeby nie wysyłał mi głupich filmików z tiktoka o tresci sexualnej bo mnie bardzo irytują i draznia. A jego bardzo bawia. Dostaje kurwicy jak to robi. Więc powiedziałam wczoraj bardzo spokojnie ,zeby tego nie robil a on z pretensjami że co????? Cytuje: to ja mam wybierać co do ciebie wysyłam a nie, to ja mam uważać????? No i już spina, mówię nie nie masz uważać poprostu tego nie lubię. Więc moja potrzeba i prośbą została zamieniona w atak na niego. Ale juz nie miałam wyrzutów sumienia jak dawniej pewnie bym go przepraszała hahah. Za dużą świadomość juz mam. Duzo dalej niż on który stoi w miejscu. Drażni go to bardzo. Ale wracając do tematu, problem oczywiście tkwi nie gdzie indziej jak w dzieciństwie. Ojciec bardzo surowy, musialam byc na czas że szkoły inaczej się gdzieś szlajalam i puszczałam i krzyczał. Nie bylo miejsca na błędy, bo odrazu afera że jestem do niczego. To byla musztra bez uczuć, uwaznosc żeby nie dać plamy. Chwała Bogu mama była inna ale nauczyła też nie rozmawiać o tym i pod dywan dawać, też z naglowkiem bo ojciec się zdenerwuje. Więc z jednej strony wysłuchała zrozumiała przyznala racje ale na tym koniec. To też był prezent który wzięłam w moje dorosłe życie, wchodząc w związki które mnie niszczyły, bo ignorowałam czerwone lampki, dawałam je pod dywan Zamiast reagować. Tak jak mamusia mnie nauczyła, branie na siebie wszystkiego, przytakuj ale się nie buntuj nie odzywaj nie reaguj. Trudny i baaaardzo głęboki temat. Ciężko jest mi bardzo wyłapać ten moment naprawdę...I chciałabym juz mieć to opanowane. Nie da się bo reaguje bardzo intensywnie na ludzką ślepotę i głupotę bezduszność kłamstwa gierki obwijanie w bawełnę pajacowanie wyluzdanie...za długo milczałam bo myslalam ze tak ma być nie umiałam inaczej a teraz mówię na głos o wszystkim i ludziom się to nie podoba. Zwłaszcza partnerowi który przez to ma dawkę zastrzyku pod tytulem " przestań mną manipulowac " co drugi dzień. Bardzo męczące bo zamiast zająć się sobą tracę czas energie tłumaczenia co robi źle, a znamy się 5 lat. Zdradził mnie, 2 próby mieszkania razem. Oczywiście moja wina że sie nie udało moja wina że mnie zdradził bo miał dość moich kłótni. Może to prawda może faktycznie przeginalam bo chciałam żeby było fajnie miło rodzinnie itd itp darłam japę jak coś szło nie tak lub nie zwracał uwagi na "little things" ale po 5 latach wiem że on poprostu tego w sobie nie ma. A ja walczyłam z wiatrakami. Więc tutaj się poddałam, i żałuję tylko prób zmiany jego na kogoś lepszego i godzin tlumazenia. Stracony czas...zostawilam go takiego jakim jest.

Dzień dobry! Czekam z niecierpliwością!👍

Jako mężczyzna, też przez długi czas było dla mnie niezrozumiałe dlaczego kobiety są pomijane w witaniu się poprzez podanie ręki. Okazuje się, że savoir vivre witania się, określa kto komu podaje rękę. Obowiązuje zasada starszeństwa. Zatem jeżeli wchodzimy do pokoju dyrektora, to powinniśmy wejść, powiedzieć dzień dobry i czekać aż dyrektor wyciągnie do nas rękę, albo i nie. Starsza osoba podaje rękę młodszej, chociaż to młodsza mówi pierwsza dzień dobry. I w relacji kobieta - mężczyzna, to kobieta jest wyżej/jest starsza. I to ona decyduje, czy podać rękę na powitanie czy nie. Mało tego, kiedyś kobieta decydowała w jaki sposób podać rękę. Jeżeli podała "po męsku" to był uścisk dłoni, ale jeżeli wyciągnęła wierzchem do góry, to mężczyzna powinien rękę pocałować. Obserwowane zatem "wyciąganie ręki" przez starszych mężczyzn do pocałunku, jest oznaką braku wychowania. W dzisiejszych czasach trudno zgadnąć jak się zachować. Z jednej strony wydawałoby się, że kobiety oczekują równego traktowania, więc w przytoczonej sytuacji, facet powinien podać kobiecie rękę, tak jak wszystkim innym. Z drugiej strony, jeżeli nie przepuści kobiety w drzwiach, to zostanie to uznane za słabe. Osobiście uważam, że kobiety chcą zostawić w "byciu kobietą" to co im pasuje, a równają to co im przeszkadza. I to z kolei ja uważam za słabe.

A co, jeżeli już ludzie nauczą się pięknie rozmawiać, ładnie mówić itp itd ale już potracili innych ludzi wokół nie tylko przez to, że być może jedna strona była chamska, ale być może i przez to, że druga strona nie zrozumiała? I nawet nie była zainteresowana aby zrozumieć?...

Bardzo mi się podobał ten podkast, dużo wyjaśnia.

A jak zareagować, w przypadku kiedy ktoś nas faktycznie ignoruje? Konkretnie: głośny sąsiad pozwala sobie na coraz wiecej, w kolejną z rzędu niedzielę nadgania zaległości remontowe z użyciem wiertarki, szlifierki itp. Na zwróconą grzecznie, po koleżeńsku uwagę zareagował także grzecznie, że nie ma czasu w tygodniu. I dalej w niedziele hałasuje przy wykańczaniu tarasu, więc nic awaryjnego. Czy teraz może mi odpalić szajba? Jak zareagować?

Skoro jestem człowiekiem, to oczekuję, że inny człowiek będzie mnie szanował. (napięcie w ciele --> interpretacja własna, najczęściej negatywna --> moje emocje i dodatkowe napięcie --> atak, ucieczka lub zamrożenie: ja wybieram to, co jest adekwatne do sytuacji)

Wszystko wynika z nieprzepracowanego dziecka, pamiętam że też się denerwowałam jak ktoś nie był na czas , zregresowałam się i zobaczyłam małą dziewczynkę którą czeka na swoją mamę którą powinna już dawno być w domu , przepracowałam tą sytuację i dzisiaj już nie mam tego problemu .

Ciekawa uwaga na temat "napiecia" . Ja tez zawsze myslalem, ze mam w sobie gniew... ale to rzeczywiscie najpierw jest napiecie. Bede probowac lapac moment "napiecia"

dziękuję bardzo😊

Pani wskazówki, rozkminy trudnych sytuacji chyba do mnie trafiają, bo od kilku tygodni pracuję nad swoimi potrzebami i już widzę (już?), jak wiele we mnie się dzieje. Oczyszcza się to, co było dla mnie jakby zagadką. Spada napięcie. I chyba powoli, ale jeszcze daleko.. docieram do mnie samej sprzed wielu lat. 😅

Dzięki jest Pani Super 🍒🌸😘

Dziękuję

słucham Pani i dochodzę do wniosku, że ja jestem "normalny". Staram się nie oceniać, bo " kto jest bez winy...". Zanim coś powiem to zastanowię się czy warto, bo być może wyjdzie z tego afera, a słów już się nie cofnie.

Czyli nie kręcić ,,śnieżnej kuli", zatrzymać ją na poziomej ,,niewinnej śnieżynki".

Dobry wieczór

Dziękuję bardzo za to nagranie. A mam pytanie jeśli np.: potrzeba bycia wysłuchanym lub usłyszanym pojawia się tylko przy jednym człowieku a on, ten człowiek nie chce słyszeć i nie chce słuchać. Mam świadomość, że to sfrustrowana potrzeba, prawdopodobnie we wczesnym dzieciństwie. Co to znaczy komunikować otoczeniu czyli komu ? Jeżeli najbliżsi prawdopodobnie matka, nie potrafili usłyszeć lub wysłuchać i to się powtórzyło tyle razy, że powstał neurologiczny wzór i jest oczekiwany przy każdej relacji. To jest jak zapętlenie i strach przed mówieniem o swoich potrzebach, o sobie a później chyba lęk, że nikt mnie nie chce usłyszeć i wycofanie z relacji bo po co. A może youtuberzy i tiktokerzy to ludzie, którzy chcą być usłyszani lub wysłuchani oczywiście nie wszyscy. Ale to być może tylko moje zbyt daleko idące wnioski.

Świetne

❤️👍😊

❤A nie byłoby prościej podbudować sobie poczucia własnej wartości? 😍

👍

Wszystko jest zależne od człowieka tak jak Pani podała przykład że spóźnieniem się ja bym podeszła do tego zupełnie inaczej na pewno nie z gadziego pnia mózgu , ponieważ skoro znam tą osobę i wiem że zazwyczaj się nie spóźnia A w obecnej chwili go niema zaczęła bym snuć domniemania co się mogło wydarzyć że niema tej osoby o konkretnie umówionej godzinie , z następnego mojego punktu widzenia mogą być to osoby manipulatywne np. dzisiaj nie wyciągnął naczyń że zmywarki ponieważ wie co nas trigeruje i mógł to zrobić celowo żeby nas zmanipulować.

Ja społeczeństwo traktuję jak każącego mnie Boga. Społeczeństwo to każący piekłem odrzucenia Bóg

Wszystko ok ale jak reagować na kogoś kto wpada w złość - bo nie jest tak jak on by chciał. Czyli znowu nie spełniły się jego oczekiwania i.. ZŁOŚĆ i złośliwość wylewa się z niego. No nic , tylko się pochlastac 🤦

Bo zbyt jest dużo egoizmu niestety