Można mieć dzieci, tylko trzeba wstawać rano - na tym polega odpowiedzialność.

druga najlepsza rzecz po małżeństwie? Szymon jeśli Żona cię zmusiłą do powiedzenia tego to w nastepnym odcinku powiedz "Korwin Krul" a cię uratujemy!

Chcę tylko powiedziec, ze mega szanuje ludzi, którzy uważają , ze nie nadaja sie na rodzicow i w związku z tym dzieci nie maja. Jesteście mądrzy, silni i odpowiedzialni. Jeśli zniknięcie pewnych trudności w waszym życiu sprawi , ze poczujecie w sobie gotowość do dzieci , to zycze wam aby udalo sie wam wygrać. Trzymam za was kciuki, życzę szczęścia w zyciu i odporności na presję, to wasza prywatna sprawa czemu i komu poswiecicie życie.

Szymonie! W swojej historii przeżyłem wiele nieprzyjemności związanych z tym, że moi rodzice nie zadbali o ekonomiczne aspekty posiadania dzieci. Jestem dobrych kilka lat do tyłu przez to, że dopiero gdy sam zacząłem pracę, mogłem w siebie zainwestować. Rodzice mieli problem z zapewnieniem mi przyzwoitej opieki dentystycznej, opłaceniem podstawowych potrzeb na studiach, ubezpieczenia. Nie mogłem iść do lepszych szkół, nie mogłem nauczyć się języka obcego, gry na instrumencie, nawet problemem był wyjazd na wymarzony obóz wakacyjny raz do roku. Ponadto, gdy uległem wypadkowi i potrzebowałem pewnej sumy na leczenie i rehabilitację, musiałem założyć zrzutkę, bo najbliższa rodzina nie pomogła. Nie życzę nikomu, żeby poczuł się jak żebrak, było to straszne upokorzenie. Nie wyobrażam sobie sprowadzenia dziecka na ten świat, nie mogąc mu zapewnić godnego startu (nie luksusów, bo opieka medyczna i możliwość nauki to podstawowe wymagania). Chcę mieć dzieci, ale po pierwsze, muszę zdobyć pewne stanowisko, żeby w przyszłości nie musieć przesiadywać w pracy od rana do nocy, żeby utrzymać potomka, chcę mieć czas dla niego. Chciałbym kiedyś mieć czas dla siebie, podróżować, bawić się, wykorzystać resztę młodości. Nie chcę, żeby moim wspomnieniem młodości była tylko praca, nauka i szpital. To wszystko znacznie oddala plany założenia rodziny. W prostym rozrachunku, ja nie mogę mieć teraz dzieci, bo moi rodzice nie pomyśleli, czy powinni je mieć na danym etapie życia.

Jeśli jako widz śledzący większość materiałów mógłbym coś zasugerować, to zmieniłbym tytuł. Obecny sugeruje próbę odpowiedzi na niezwykle ważne życiowe pytanie w szerokim ujęciu, a tak naprawdę dotyczy Twoich poglądów i ewidentnie bez próby spojrzenia na "większy obrazek". Nie ma tu choćby ujęcia psychologicznego, które przy tej decyzji jest przecież kluczowe. Poza tym argument w stylu "dzisiaj nie chcesz, ale za 10 lat możesz chcieć - wiem, bo znam takie dziewczyny" jest bardzo płytki jak na tak poważną dyskusję, bo "jak dzisiaj nie chcesz mieć dzieci, to za 10 lat pewnie nadal nie będziesz chciał - wiem, bo znam takich ludzi". I piszę to bez chęci uszczypliwości, materiał jest jak najbardziej w porządku i wielu osobom może coś uświadomić, ale jednak tytuł "Dlaczego moim zdaniem warto mieć dzieci" byłby o wiele bardziej precyzyjny. Tak naprawdę odpowiedź na pytanie "czy warto mieć dzieci" brzmi: to zależy. I to nie jest kwestia przekonania kogoś jakimikolwiek argumentami.

"Ja nie mówię tego, że nie wiem, trzeba mieć dzieci żeby ratować polską demografię, bo ja nie wierzę, że da się uratować polską demografię." Skisłem XD

Ja jednak uważam, że wiele osób się nie nadaje na rodziców. Albo nie jest na nie gotowych. Zostaliśmy wychowani w sposób, który nas skrzywdził, nie radzimy sobie z emocjami samych siebie, a co dopiero małych dzieci.

"Większość dorosłego życia przypadnie po czterdziestce" to dość optymistyczne założenie, że mi się do tej 40 uda dożyć.

Zdaje się, że nie poruszyłeś tematu choroby u dziecka, ciężkiej niepełnosprawności. Ryzyko jest niewielkie, ale świadomość, że np. przewijanie pieluch nie skończy się po 4 latach, że nie będzie nawet sensu czytać tego Czerwonego Kapturka. To mnie przeraża.

posiadanie dzieci to jedno, ale najpierw trzeba znaleźć odpowiedniego partnera, z którym można je spłodzić a to wcale nie jest takie proste jak się wydaje

AntyNatalizm... Czuję się atakowana 😂😂😂

Jeśli chodzi o antynatalizm związany z klasyczną modlitwą "życie to cierpienie", to trzeba odpowiedzieć na pytanie "co przyniesie więcej cierpienia?" Moje chjowe życie czy moja śmierć, przez którą być ucierpi jeszcze bardziej otoczenie, a może nawet zrujnuję kilka kolejnych żywotów? Z kolei sama decyzja o niepoczęciu kolejnego człowieka nie stanowi już takiej rozterki moralnej. Do tego wiele osób chciałoby/wolałoby nie żyć, ale po prostu boi się śmierci, tego, co będzie dalej i czy w ogóle sama próba samobójcza nie doprowadzi go do gorszego punktu niż znajduje się obecnie (choćby przez szansę pozostania kaleką do końca życia).

"Nie chcę mieć dzieci, bo nie sądzę, abym umiał być rodzicem" - Eee to tylko wymówka, tak na prawdę jesteś nieudacznikiem! "Nie chcę mieć dzieci, bo jestem nieudacznikiem" - Mówisz tak, bo chcesz uciec od odpowiedzialności! Wobec tego oświadczam co następuję: Nie chce mieć dzieci i ch*j!

Szymonie, czekałam na ten materiał, śledzę temat od dawna z różnych ujęć i perspektyw, próbując odpowiedzieć sobie na pytanie, co jest ze mną nie tak. Nie chcę chwalić się jakimiś osiągnięciami ani kluczyć w racjonalizacjach moich wyborów - naprawdę czuję się wywołana do odpowiedzi, może zostawię nią po sobie chociaż przyczynek do namysłu nad kwestią posiadania dzieci. Od paru lat pracuję naukowo przy projektach badawczych, których wyniki są widoczne m.in w filmikach podobnych do tych na kanale. Właśnie złożyłam pracę doktorską. Jestem też mężatką, katoliczką. Staram się przy tym pokładać wiarę w racjonalność i odpowiedzialność zamiast emocje i spontaniczne porywy, stąd może moje ciągłe rozważania i wątpliwości. Dlaczego je mam? Bo mam wrażenie, że zostałam oszukana. W tym roku kończę 30 lat i nadal jestem przekonana, że posiadanie dzieci nie jest moim powołaniem i zadaniem mimo spełnienia w małżeństwie i wielkiego wsparcia w moim mężu. Żałuję, że ta potrzeba mimo szczerej wiary i nadziei przy składaniu przysięgi małżeńskiej, że się pojawi, nadal się nie pojawiła. Oczywiście gdyby pojawiło się nieplanowane dziecko, przyjęłabym je, tak jak przysięgałam, ale przy braku szczęścia, spełnienia i jakiegokolwiek entuzjazmu. Jest za to wielkie rozczarowanie, kiedy słyszę głosy, że podejmując odpowiedzialną, choć oczywiście też egoistyczną decyzję o ciągłym odkładaniu macierzyństwa na dalszy plan lub bardziej na święty nigdy, moje małżeństwo może być traktowane jako nieważne. Mam wiele powodów takiego podejścia. Nie oszukuję się, że kierują mną antynatalistyczne pobudki ekologiczne czy moralna odpowiedzialność za planetę i przyszłość świata. Nie jestem naiwna i nie karmię się złudzeniami, większość z moich powodów jest natury osobistej. Nie czuję potrzeby bycia matką. Kiedy obserwuję macierzyństwo moich bliskich z zewnątrz, niechęć i przekonanie co do nieadekwatności do tej roli niestety tylko wzrasta. Moja mama miała trudne macierzyństwo, które ograniczało ją i uwiązało przy mnie, co dało się odczuć, a ja nie chcę takiego losu dla mojej rodziny. Kocham moją pracę, myślę, że jest naprawdę potrzebna i przynosi wiele dobra, przy tym mam ogromne wsparcie męża gotowego dzielić obowiązki, wiec teoretycznie, choć pewnie ogromnym kosztem, mogłabym pogodzić obie role. Ale nie oszukujmy się - ciąża i dziecko na zawsze zmieniłoby moją obecność w zawodzie naukowca i badacza. W dodatku również jestem świadoma, że przy dziecku to ja będę musiała zrezygnować z większości zawodowych ambicji i właściwie z całej siebie, bo mój zawód choć potrzebny i ważny, zawsze będzie mniej istotny niż praca mojego męża, który jest lekarzem. W dodatku to ona przynosi dużo większe dochody, więc sprawa jest oczywista. Czy wobec tego powinnam zmusić się do posiadania dziecka? Czy to będzie odpowiedzialna i racjonalna decyzja? Czy ryzykować ze świadomością, że moja niechęć do macierzyństwa i brak poczucia powołania do tej roli stworzy tylko niekorzystne warunki do rozwoju rodziny i wszystkich jej członków? Te pytania towarzyszą mi każdego dnia. Przy rosnącej presji społecznej, kiedy obserwuję, jak moje życie, priorytety i sposób widzenia świata oddalają się od moich znajomych, którzy już dzieci mają albo zaraz będą mieć, lub słuchając teścia, który usilnie namawia mnie, żebym "kończyła te swoje elaboraty, bo on chciałby mieć już wnuka i tylko to jest w życiu ważne". Czy taka presja sprawia, że choć trochę bardziej chciałabym mieć dzieci? Nie. Czy coś w ogóle sprawia, że mam tutaj jakiś dysonans i wątpliwości co do do moich przekonań? Tak. Widzę sprzeczność, przyglądając się stanowisku kościoła na ten temat, z którym po prostu bardzo trudno mi się zgodzić. Jestem postawiona pod ścianą. Chcę podjąć decyzję racjonalnie i odpowiedzialnie, a od księży słyszę, że powinnam bardziej zaufać Bogu. A co z rozumem? Powołaniem? Czy kobieta nie może być jednocześnie powołana do małżeństwa i pracy naukowej, ale nie macierzyństwa? Co z tym złego? Czy tym wyborem krzywdzę innych lub odbieram wolność komuś innemu? Gdzie popełniam błąd? Czy powinnam iść na terapię, żeby się "naprawić"? Czy moje podejście jest moralnie złe w porównaniu do często lekkomyślnego i przypadkowego sprowadzania na świat potomstwa? Oto dylematy kobiety, naukowca i katoliczki w pakiecie. Niełatwo z nimi żyć.

Ad 8:36: To, że ktoś nie "ewakuuje się z tego świata", wcale nie musi oznaczać, że życie jest dla niego wartościowe. Może mu w tym przeszkadzać sumienie, bo "ewakuując się" osieroci dzieci, albo strach przed karą, jaka po śmierci spotka go za "ewakuację". Z takiej perspektywy da się odnieść wrażenie, że jednak życie jest po jakiejś części obowiązkowe.

24:16 Co do tych zajęć dodatkowych to niestety często jest to zwyczajna wymówka, żeby nie musieć zajmować się swoim dzieckiem w czasie wolnym. Jest dużo par, która zwyczajnie "hoduje" dzieci, ale nie ma ochoty się nimi zajmować i przy każdej możliwej okazji podrzucają je niczym niechciane, kukułcze jajo. Zobacz Szymonie jak często wygląda podejście wielu rodziców. Wolą kupić smartfon, tableta, kompa czy cokolwiek innego niż spędzać z dzieckiem czas np. na wspólnych spacerach. Wolą opłacić korepetycje niż samemu usiąść z dzieckiem i mu wytłumaczyć.

Czy mamy dzieci, czy nie w najważniejszych momentach życia będziemy sami.Decyzję każdy powinien podjąć świadomie i osobiście, bo posiadanie dzieci to jednocześnie dużo obowiązków i dużo miłości, przyjemności..Natura dlatego właśnie zalewa nas hormonami, żeby takiej decyzji nie podejmować właśnie tak świadomie i dzięki temu.... dzieci się jednak rodzą.

Świetny odcinek, zabrakło mi tylko odpowiedzi na jeden z z również częstych argumentów, że przecież można dziecko adoptować. Antynataliści których spotkałem w życiu twierdzili że urodzenie własnego dziecka jest moralnie złe, ponieważ na świecie jest wiele dzieci które już potrzebują pomocy, a tworząc własne decydujesz się im nie pomagać i zostawiasz je na lodzie, na rzecz jakiegoś nowego.

Potrzeba szacunku i bycia potrzebnym jako coś charakterystycznego dla mężczyzn? Troszeczkę mnie to rozwaliło. Nie cofajmy się do stwierdzeń typu "kobiety nie pierdzą". Chcę jeszcze dać znać, że od dziecka myślałam, że będę mamą, jako nastolatka chciałam mieć w przyszłości dzieci, a im bliżej mi do trzydziestki, tym czuję większy bezsens powoływania na świat nowej osoby. Może kiedyś spróbuję adoptować dziecko lub kilka. W przekazywaniu genów nie widzę niczego fajnego. Poza tym jakoś nie rozumiem, co ma zrobić osoba, która z jakiegokolwiek powodu nie chce mieć teraz dzieci. "Hej, żono, zróbmy sobie dziecko, bo za 10 lat pożałujemy, że go nie mielismy!"?

Mam już prawie 33 lata, mieszkam z dziewczyną na 30m2. Osiedle typowa patusiarnia- ciągle hałasy zza ściany, awantury jakieś darcie mordy po nocy i imprezy studentów nad nami. Pracuje w fabryce, wychodzę do pracy o 5 i wracam o 15 następnie jadę na dorobek i czuje że moja sytuacja życiowa szybko się nie zmieni. Dziewczyna robi po 8-10h. Już to przedyskutowaliśmy że przy takim stylu życia płodzić potomstwo to jest głupota. Na początku było mi nawet szkoda ale z biegiem czasu uważam że nie dalibyśmy temu dziecku nawet namiastki tego co sami mieliśmy. A zegar biologiczny tyka ale raczej na naszą niekorzyść.

W tych czasach ciężko znaleźć przyjaciela, a co dopiero drugą połówkę.

Film w ogóle nie odnosi się do argumentów antynatalistycznych. Jeśli ktoś chce faktycznie przemyśleć ten temat głębiej to polecam poczytać Zapfego lub Cabrerę, bo ten filmik to jedno wielkie nic

Wątpię, żeby mój komentarz dotarł do autora ale i tak napiszę. Jeśli ten materiał miał być na temat "dlaczego niektórzy nie chcą mieć dzieci a zwłaszcza Julki z twittera" czy cokolwiek podobnego to jest ok. Jeśli jednak miał w jakikolwiek sposób odnosić się do antynatalizmu, to minął się z celem. Rozmowa na temat poglądu, który ma dość długą tradycje i podbudowę filozoficzną powinna odbywać się po zapoznaniu się z tym poglądem, a nie na podstawie: "moi znajomi nie chcieli mieć dzieci, teraz chcą, więc antynatalizm jest głupi". W ten sam sposób gimboateiści mogliby obalać katolicyzm, "bo ich znajomy wierzył, ale już nie wierzył". Polecałbym więc zacząć od literatury, a nie wypowiadać się na temat jakiejś podwórkowej wersji antynatalizmu dla ubogich, zwłaszcza, że seria o katolicyźmie pokazuje, jak bardzo "obiegowa opinia" różni się od faktycznych podstaw jakiegoś poglądu.

Szymonie, bardzo podoba mi się, że zamieszczasz na ekranie reprodukcje obrazów, ale mam prośbę: czy możesz je podpisywać (tytuł, autor)? Byłoby fajnie i z korzyścią dla oglądających. Pozdrawia mama 3 dzieci (babcia 4 wnucząt) przekonana, że nic lepszego w życiu mi nie wyszło jak kochanie ich.

Najlepsze to będzie rozczarowanie rodziców za 10 lat jak nie będę miał dzieci (i w sensie w ogóle) i się zorientują, że mówiłem te 10 lat temu na serio

Widać że dużo pozytywnych emocji wywołuje u Ciebie ten temat : ) jak zwykle dobry materiał. Dzięki!

Po pierwsze to w wypadku kobiet zawsze pozostaje adopcja i in vitro, po drugie ta bliskość rodziny na starość to kwestia mocno dyskusjna. Ja np pochodzę z małej miejscowości, w której nigdy nie czułam się dobrze, jedyna perspektywa pracy to produkcja mebli i kasa w supermarkecie. Więc wyjechałam najpierw do Internetu teraz na studia. Kocham moją rodzinę, ale nie wrócę. Do tego raczej nie jestem osobą, która lubi siedzeć długo w jednym miejscu (ale to się może zmienić). Dlatego sama nie widzę sensu posiadania dzieci po to żeby opiekowały się mną na starość, bo w tedy będą miały swoje życie, możliwe, że w zupełnie innym kraju.

Dla mnie największym problemem w posiadaniu dzieci jest opieka okołoporodowa. Sam poród to jeszcze nic bo jak ma się szczęście to pójdzie szybko i sprawnie tak jak np. u mnie ale po porodzie opieka nad moim dzieckiem przez pierwsze dwa miesiące to był koszmar. Nikt nie interesuje się tym czy kobieta ma depresję po porodzie, czy wstydzi się leżeć z gołym tyłkiem zalana krwią w szpitalu bo nie wolno założyć bielizny po porodzie, czy jej dziecko prawidłowo przystawia się do piersi czy może coś jest nie tak i wiele innych. Posiadanie dziecka w tym momencie dla mnie jest super ale nie wiem czy chciałabym znów przechodzić przez to wszystko co jest związane z porodem tym bardziej że już od dłuższego czasu nikt nie może kobiety odwiedzić w szpitalu i zostaje sama ze wszystkim. Gdybym mogła być ojcem to bardzo chętnie miałabym jeszcze kilkoro dzieci. Dzieci są świetne i warte poświęceń jak np. w moim przypadku utrata pracy i możliwości awansu, uzależnienie od męża, brak snu czy wykluczenie z wielu aktywności.

ale czego nie rozumieć z tego, że ktoś po 8 godzinach w korpo chce mieć trochę wolnego czasu, a nie kolejny etat przy dziecku?

No dobra ale problem materialny został spłycony, bo dziecko to nie tylko ma mieć gdzie spać, w co się ubrać i co zjeść. Nie zapiszmy dziecka na żadne zajęcia dodatkowe a i tak 500 plus może nie starczyć na wydatki :D Niż demograficzny jest widoczny w wszystkich państwach wysoko rozwiniętych, właśnie do nich dołączamy. Jednocześnie masa ludzi zarabia minimalną krajową a inflacja powoduje, że zakupy spożywcze (nie mówiąc o innych) są odczuwalnie coraz droższe :P Myślę że są tacy ludzie, którzy chcieli by po prostu przestać zaspokajać tylko podstawowe potrzeby, by poczuć się na tyle stabilnie finansowo, aby w ogóle pomyśleć o innych sprawach jak np. posiadaniu dzieci :D

Uważam, że jeśli nie jesteś w stanie zaspokoić wszystkich swoich potrzeb materialnych + regularnie odkładać jakąś dobrą sumę pieniędzy, to nie powinieneś mieć dzieci. Oprócz przemocy fizycznej czy psychicznej, powinno się rozważyć coś takiego jak przemoc materialna, bo (na własnym przykładzie mogę to potwierdzić) nic tak nie ryje umysłu dziecka jak bieda i ciułanie groszy, żeby móc raz na chiński rok kupić sobie coś porządnego lepszego. I nie mam tu na myśli kupowania co roku np. nowego iPhone'a, kompa za 10-20k czy samochodu za kilkaset tysięcy na 18-stkę. Mam na myśli normalne potrzeby przeciętnego człowieka, który ma swoje zainteresowania i chce się rozwijać.

Młodzi często są manipulowani i psychicznie wykańczani przez swoich rodziców, którzy chcą mieć wnuki. Któż z nas nie zna tej presji rodziny...

Materiał mnie totalnie nie przekonał, a nawet wzmocnił w moim przekonaniu. Oto, dlaczego: 3:35 - Co w tym jest do zrozumienia? Nasze potrzeby nie są intersubiektywne, dla jednego człowieka 8 godzin w korpo może być dużo, a dla jeszcze innego może to być mała kawa i wziąłby nadgodziny. Nawet w ciężkiej, fizycznie robocie. Nie wszyscy są tacy sami, każdy ma inne priorytety i piramidę potrzeb. Co jeżeli mam hobby poza tym ośmiogodzinnym korpo, z którego nie mam zamiaru rezygnować? Nie mierz innych swoją miarą. To prawda, średnio to zrozumiałeś. Widzisz po prostu świat jedynie ze swojej perspektywy w tym przypadku. 5:57 - Takie myślenie jest myśleniem magicznym. Skąd przekonanie, że twoje dziecko nigdy nie zagłosuje na przykład na Lewicę? Pewnie byś poczuł porażkę rodzicielską. Skąd przekonanie, że twoje dziecko pod wpływem otaczającego środowiska nie odwróci się do ideałów ekologicznych? Co jeżeli pod wpływem znajomych i literatury (np. młody już dorosły sięgnie po literaturę libertariańską, która ma kompletnie wywalone na sprawy ekologii, wśród libertarian jest bardzo dużo denialistów ekologicznych) twoje dziecko zmieni poglądy, wpajane przez ciebie uparcie przez kilka lat? Nie będziesz przez nieskończoność trzymał dziecka pod kloszem, a ono być może będzie pragnąć zasmakować czegoś nowego. To dziwne, że tyle młodych ludzi zmuszanych do uczestniczenia w niedzielnej mszy świętej przez rodziców teraz składa apostazję, co nie? Sam byłem zmuszany do uczestniczenia w mszy, nie wspominam tego zbyt dobrze. Może to przeczyć twoim katolickim poglądom, ale świat ma naturę chaotyczną, zmieszaną z entropią. 7:14 - To brzmi sensownie, tylko jest jeden dosyć potężny szczegół. Mamy inną etykę. Powód, dla którego warto mieć dzieci do rozprzestrzeniania swoich idei to traktowanie ludzi (no chyba, że dzieci to nie ludzie) jako środek do celu, a nie cel sam w sobie. Ja traktuję ludzi jako cel sam w sobie, a nie jako środek do celu. W dodatku jak wyżej, wystrzegam się pychy jakoby bym był pewny co do tego, że wpoję moje wartości do dziecka. Czy ty chciałbyś być traktowany jako środek do celu, tak po troszku przedmiotowo? Ja omijam takich ludzi szerokim łukiem, a przynajmniej sięstaram. W takim razie skąd ci antynataliści? Wypadli z pustki, może są wysłannikami z innej planety? Jacy rodzice wpajają dziecku idee antynatalistyczne? Nawet wśród prawicy tamtejsi mędrcy po mędrkowaniu uznali, że lewicowcy mają mniej dzieci, ale jakoś dziwnie się składa że jest ich coraz więcej. Ten najskuteczniejszy sposób to twój wyraz zarozumiałości, zgaduję że twoje dzieci nawet nie dojrzały do wieku piętnastu lat. 8:05 - A ja znam. No, ale rozumiem że to twoje subiektywne doświadczenia. 8:48 - Obowiązek jest. Każdy ma inny instynkt samozachowawczy. Łatwo jest powiedzieć, żeby się zabić. Diabeł jednak tkwi w szczegółach. Jedni mają ten instynkt silniejszy, drudzy mają go słabszy. W dodatku samobójstwo jest długim procesem, które nie wynika ze spontaniczności pod wpływem ideałów. Człowiek dojrzewa cały czas do samobójstwa. Cierpienie jest nierównomiernie rozłożone. W dodatku cierpienie samo w sobie nie uszlachetnia, często psuje ludzi. W przeciwnym wypadku powinniśmy patrzeć na moralną idealność ludzi w dzielnicach biedy, czy w murzyńskich gettach w USA, gdzie oni po prostu są biedniejsi i mają mniej perspektyw na życie. Wiem, że chrześcijanie uwielbiają martyrologie i lubują się w cierpieniu, ale wystarczy popatrzeć na statystyki przestępczości w tych miejscach. 9:35 - To bardzo pocieszne, że masz tak silną wiarę. Dopóki jednak będzie istnieć społeczeństwo hierarchiczne, dopóty będzie zjawisko względnej nędzy i poniżenia. Nie wierzę jednak w zniesienie struktur hierarchicznych. Kiedyś człowiek w epoce zbieraczy łowców nie zaznał zjawiska hierarchii, ale tej hierarchii wraz z rozwojem neolitu zasmakowaliśmy i jest to droga bez powrotu. Nierówności i pogarda będą jeszcze większe, ponieważ będzie się rozwijać biotechnologia i sztuczna inteligencja, elity będą jeszcze mocniejsze niż nigdy przedtem. Nie ma co liczyć na równość, wolność i braterstwo. 11:12 - Posiadanie dzieci MOŻE ale nie MUSI pozytywnie wpływać na osobę. Dla wielu osób dzieci zamknęły wrota do możliwości, znam osoby bardzo z tego powodu zgorzkniałe i przelewające swoją gorycz w dziecko. Nie wróżę takim dzieciom dobrej przyszłości, należy mieć tylko nadzieję że rodzice w spadku będą mieli fundusze na psychiatrę. 13:20 Ad. 7:14 17:58 I tu znowu wyraz zarozumiałości i pełna wiara w to, że będziemy mieć pełny wpływ na nową osobę. Tak dla ciekawostki, mój ojciec jest bolszewickim komunistą. Starał się mnie wychować na komunistę, wpajał mi te wartości i mówił, że Rosja była zawsze naszym przyjacielem. Tak się składa, że brzydzę się komunizmem i rządem ZSRR/Federacji Rosyjskiej. 20:10 - Nie chcę, by na wskutek mojej rządzy przygody i nieświadomej głupoty pod postacią tego, że jestem pewien wobec swoich kompetencji rodzicielskich mógłbym skrzywdzić dziecko. Jeszcze 20 lat temu perspektywa maltretowania dziecka pasem była akceptowalna, rodzice myśleli że to jest najlepszy psycholog i złoty środek rozwiązujący wszystkie problemy z dziećmi. Dobrymi chęciami piekło jest brukowane, a argumentacja że ktoś chce dobrze nie ma znaczenia w ostatecznych konsekwencjach. Przecież ci rodzice nie chcieli przyczynić się do krzywdy dla swojego dziecka. W tych ich przygodach na pastwę dorosłości wychodziły podmioty mocno upośledzone emocjonalnie. Nie nadaję się na rodzica, nie mam cierpliwości do dzieci. Jestem tego świadomy. Wydając je na świat, skrzywdziłbym je moim brakiem cierpliwości. Znam swoje słabości aż za mocno. 24:00 - To nie jest perspektywa antynatalistyczna. 25:05 - A skąd takie założenie, że wiedza może ci pomóc? Sama świadomość problemu nie musi prowadzić do rozwiązań. Dzieci pozbawione czułości i ciepła rodzicielskiego są wychowywane na neurotyków, mają skłonności do depresji i mogą przelać swoje traumy z dzieciństwa w dziecko. Dzieciństwo nie jest oddzielnym momentem w życiu, a determinuje ono nasze zachowania i czego tak naprawdę chcemy. Oczywiście, że jest to czynnik który nie uniemożliwia posiadanie dzieci, ale będziesz miał pod górkę względem innych, wychowanych w normalnych domach. Stawka jest bardzo duża i jest to los twojego dziecka. Brak perspektywy porażki świadczy o braku pokory. No, chyba że kogoś nie obchodzi los swoich dzieci.

Jako rodzice trójki dzieci możemy tylko dodać od siebie że dzieci i samorealizacja nie stoją w sprzeczności. Owszem nie jest łatwo działać artystycznie, prowadzić kanał na YT, mieć własną firmę i jednocześnie być w pełni zaangażowanym i kochającym rodzicem, ale nie jest to niemożliwe. Więcej - dzięki dzieciakom można mieć głębszą motywację do działania. Dzieci po prostu uczą człowieka korzystania z każdej chwili życia :)

A ja się bardzo cieszę i gratuluję każdemu kto otwarcie mówi, że nie chce mieć dzieci. Brawo! Trzymam kciuki i życzę spełnienia marzeń o niebyciu rodzicem. Tak wiele jest na świecie zmarnowanych ludzi, bo mieli beznadziejnych rodziców i spier** dzieciństwo, po ulicach chodzą dorośli bici i katowani przez rodziców w dzieciństwie, molestowani przez ojców, którzy całe lata oglądali naprutych alkoholem starych, wychowanych w patologicznych środowiskach często obciążeni obowiązkami opieki nad młodszym rodzeństwem, bo dzieci było dużo, a rodziców wcale. 75% morderców i psycholi mieli sadystycznych rodziców! Osobiście kontrowersyjnie uważam, że aby zostać rodzicem trzeba złożyć oficjalną prośbę i przejść badania psychologiczne, by uzyskać zgodę! To takie proste "zrobić dziecko", a przecież wychowanie człowieka to najtrudniejsza praca świata! Górnicy, marynarze i kaskaderzy mogą się schować. Wiecie, co mnie przeraża? Jak sobie pomyślę, że pedofile, gwałciciele i osoby z problemami psychicznymi też uprawiają seks i też są płodni... i oni mogą mieć dzieci. To jest straszne. Im mniej ludzi się mnoży tym lepiej dla nas wszystkich.

Ej, ale wiesz, że antynatalizm kręci się wokół pytania" czy to etyczne mieć dzieci" (sprowadzać dzieci/ nowe życie na ten świat), a niekoniecznie "czy warto/ czy opłaca się" mieć dzieci, jak sugerujesz. xd Zwłaszcza w obliczu katastrofy klimatycznej jest to wątpliwość bardzo sensowna.

Sama mam prawie 30 lat i chęć posiadania dziecka "żeby się spełnić" wydaje mi się niepokojąca. Nie powinniśmy używać drugiego człowieka do tego, "żeby poczuć się spełnionym", "żeby się czuć potrzebnym", "żeby mieć kogoś do kochania", to powinno wypływać z nas samych. Tak samo jak warto poślubić kogoś, bo się go kocha, a nie, "żeby moje życie było pełne".

Szymonie, film ma bardzo małą wartość merytoryczną i nie zahacza nawet powierzchownie o jakiekolwiek założenia antynatalizmu. Mam wrażenie, że nie do końca zrozumiałeś to, czym ten nurt tak naprawdę jest i przez to przedstawiłeś ideę, która za naczelne zadanie wzięła sobie minimalizowanie cierpienia u dzieci, jako nierozsądne widzimisię młodego pokolenia. Zmieniłbym nazwę, co było już w komentarzach parokrotnie proponowane, by pozbyć się tego członu "antynatalizm", bo to są raczej luźne przemyślenia odnośnie rodzicielstwa :-)

Osobiście nie chcę i nie zamierzam mieć dzieci, ponieważ uważam że nie byłbym dobrym kandydatem na ojca. Nie chcę skrzywdzić tego małego człowieka, sprowadzając go na świat i nie potrafiąc dać mu przykładu do naśladowania.

nie warto mieć dzieci sam mam dwoje już dorosłych co prawda nie przeklinam tego faktu ale stwierdzam że jest wiele innych celów rzeczy osiągnięć które są lepsze niż dzieci

Kurcze, chyba jednak niewiele wspólnego ma ten filmik z antynatalizmem. Wszak nie padł tu ani jeden z podstawowych argumentów prezentowanych przez czołowych filozofów zajmujących się tym tematem, jak chociażby Benatar, Zapffe czy Cabrera. Wydaje mi się również, że filozofowie ci już lata temu obalili większość (jeśli nie wszystkie) argumenty prezentowane w tym odcinku. Jednakże, jako antynatalista, cieszę się, że materiały chociażby zachaczające o tę tematykę (nawet te ukazujące ją w negatywnym świetle) publikowane są coraz częściej. Jakby nie patrzeć, antynatalizm, to nie jest popularny temat i spora część ludzi zapewne nigdy się z nim nie zetknęła. Dzięki filmikom takim jak ten, mają taką okazję.

Jednym z czynników dla których "nie warto" mieć dzieci jest zachodni system emerytalny. Siła nabywcza emerytur zależy od dwóch rzeczy: - nadwyżki dóbr jakie wypracują następne pokolenia - wysokości składek jakie odłożymy. Chcąc wygrać w tej grze należy namawiać wszystkich dookoła żeby dzieci mieli samemu ich nie mając. Nikt świadomie w ten sposób nie myśli, ale istnieje zjawisko w którym ludzie postępują jakby kalkulowali, nawet jeżeli tego świadomie nie robią

Wydaje mi się, że antynatalizm jest sensowny, ale jednak chciałbym mieć dzieci, mogę w sumie adoptować.

Nie chodzi o to czy warto, tylko czy powinniśmy

No na pewno posiadanie dzieci, rodziny pomaga w rozwoju odpowiedzialności, dojrzałości, empatii. Ale z drugiej strony ilość wyrzeczeń, które realizują rodzice może być przytłaczająca i wielu ludzi nie jest w stanie sprostać wszystkim wymaganiom rodzicielstwa. Wtedy uciekają, czasem fizycznie, czasem psychicznie. Tak czy siak, nie uważam, że należy namawiać ludzi do posiadania dzieci, to zbyt poważna sprawa, żeby ingerować w takie decyzje. A konsekwencje będą ponosić rodzice, a nie babcie, ciocie itd. Większość rodziców nie chce krzywdzić swoich dzieci, niestety to robią z powodu braków i deficytow umiejętności, egoizmu itd. Życie też pokazuje, że te braki i problemy są przekazywane często z pokolenia na pokolenie.

Szymonie, w zalezności od tego, który tytuł dla tego filmu jest właściwym, inna jest moja ocena końcowa. Zakładając ze tytuł to "Antynatalizm", tak jak jest w miniaturce, to film był bardzo słaby. Natomiast zakładając ze właściwy tytuł to "Czy warto mieć dzieci?" to się nie wypowiem, bo słuchałem tego filmu w celu posłuchania o argumentach antynatalistycznych i ich zasadności. "Antynatalizm" i "czy warto mieć dzieci" to w gruncie rzeczy zupełnie inne tytuły. Ten film to jest głównie opowieść o tym "czy warto mieć dzieci?". Ten tytuł juz w domyśle sugeruje ze rozmnazanie jest moralne. A o moralności rozmnazania, czyli antynatalizmie, było na prawde niewiele. 8:36 a ten argument o tym ze ludzie wybierają zycie, kiedy nie ma obowiązku jego kontynuowania, to jest na prawdę słaby, jest wręcz ignorancki. Mówimy o ludziach, którzy mają dylemat jak skończyć ze sobą, a ty to spłyciłeś do maksimum. I to nawet nie jest argument za czy przeciw rozmnazaniu, a za tym czy warto zyć.

Co do zasady każdy organizm żywy ma imperatyw, żeby się rozmnażać. Człowiek, lew, mysz, biedronka. Działając wbrew temu imperatywowi, opanowując go rozumem, nie wyłączamy go. On dalej działa, choćby w podświadomości. Dlatego chyba więcej jest (jak wynika z moich obserwacji) więcej nieszczęśliwych anty-, niż nieszczęśliwych natalistów.

"Czy warto mieć dzieci" to słaby tytuł, antynataliści, raczej twierdzą, że nie należy mieć dzieci, a nie, że to się nie opłaca.

jako dziecko byłem wykluczony pod każdym względem, dziś interesuje mnie tylko asteroida który zakończy życie na Ziemi

To nie jest materiał o antynatalizmie, Antynatalizmizm to nie jest koncepcja "nie chce mieć dzieci" tylko koncepcja że posiadanie dzieci jest moralnie złe. Także wszystkie argumenty "co mi dają dzieci" idą out jeśli mówimy o antynatalizmie, To nie jest koncepcja że "ja osobiście nie chce dzieci dlatego że XYZ" tylko że twój sąsiad nie powinien mieć dzieci, że Twoja ciocia nie powinna, mieć dzieci, że ty nie powinieneś ich mieć, nie że nie chcesz tylko nie powinieneś. Do tego argument z tworzeniem nowych ludzi którzy zmieniają świat, moim zdaniem kuleje bo może ty przekażesz swojemu dziecku wartości ekologii, czy jakie tam uważasz że zmienia świat na lepsze, ale na świat nie przychodzą tylko ekologowie, w tym samym czasie kiedy ty powołasz na świat dbającego o środowisko człowieka na świat przyjdzie np 200 bandytów, 1000 ludzi którzy mają wszystko w dupie generalnie i będą Np żyć od pierwszego, 500 dupków, 20 prostytutek i np 5 osób z depresją (liczby z dupy) Do tego argument z tworzeniem cierpienia, antynatalisci z tym argumentem uznają że życie jest cierpieniem samym w sobie a szczęście to tylko chwile Uznają ze bilans szczęście/zmartwienia jest w stronę cierpienia, Uznają że np tworząc życie ponosisz ryzyko że Twoje dziecko urodzi się z ciężka depresją, lub urodzi się z inną chorobą która będzie mu się uprzykrzać przez resztę życia czyli niejako bawisz się życiem z egoistycznych pobudek, "bo ja chce dziecko" Mówię to jako zdecydowany nie antynatalista, ewentualnie jestem antynatalistą lokalnym, uważam że niektóre osoby nie powinny mieć dzieci, np patologiczne małżeństwa, osoby z zespołem Downa (jak oboje rodziców go ma to jeszcze gorzej), jakaś inną ciężką wadą dziedziczną , czy osoby bardzo ubogie. A tak na ogół jestem natalistą globalnym, Z tym że widzę w twojej argumentacji bardzo wiele niespójności, bądź nie zrozumienia samej idei antynatalizmu więc liczyłbym na jakiś materiał poprawkowy, odnoszący się do zagadnienia antynatalizmu, a nie dylematu czy warto mieć dzieci Edit:. A i jeszcze apropo zaspokojenia męskiej potrzeby bycia szanowanym, to jest moje luźne przemyślenie, nie znaczy że tak uważam, ale czy nie może to być hamujące w innych obszarach życia? Np jesli masz zaspokojoną potrzebę bycia szanowanym w rodzinie, to czy przypadkiem nie zaniedbasz bycia szanowanym np w pracy? Np nie będziesz się piął po szczeblach kariery żeby być np menadżerem bo szacunek masz już w rodzinie, więc w pracy go mieć nie musisz?

Właśnie mi się dziecko urodziło. Zawsze miałem podobne odczucia do tego co wyrażasz, ale niesamowitym jest to, że przedstawiasz to w takiej formie jakby to było zawsze oczywiste. Dzięki za film. Polecam gorąco!

Co to jest za dyskurs zakładający, że jeżeli zdecydowałam nie mieć dziecka/dzieci, to w zamian powinnam robić coś co zbawi świat, na przykład być pisarką albo astronomem? Można nie chcieć mieć dzieci i jednocześnie nie robić NIC spektakularnego w zamian. I to TEŻ jest OK.

Kiedyś chciałam mieć kilkoro dzieci, a po pierwszym stwierdziłam, że jednak nie chcę więcej. Nie mam zdrowia do rodzenia, trauma po porodzie chyba nigdy mi nie przejdzie. Nie do końca pasuje mi olanie swojej pracy, która jest moją pasją, a do tego uważam ją za wartościową dla społeczeństwa. Dodatkowo trafiła mi się córeczka HNB, która jest wyczerpująca ponad moje siły. Będąc nieco starsza nie dałabym chyba rady z kolejnym dzieckiem. Niemniej jednak uważam, że w pewnym wieku rodzina staje się najważniejsza. Znajomi przychodzą i odchodzą, praca się kończy, a rodzina jest przystanią, która pozwala odetchnąć od problemów tego świata. Dobrze jest mieć swoją.

Twój materiał jest *bardzo stronniczy.* Słucham i łapię się za głowę jak można być takim egoistą w stosunku do własnego dziecka! Podsumuję mój długi komentarz: *D a j ą c k o m u ś ż y c i e, s k a z u j e s z g o t e ż n a ś m i e r ć.* *Twoje argumenty:* 1. Dziecko niektórych zmotywuje do cięższej pracy -> W jaki sposób jest to korzystne dla tego nowo stworzonego człowieka? Niektórzy jak już mają dziecko to nie pracują, a jadą na socjalu i uczą dziecko jak wykorzystywać system. 2. Dzieci vs ekologia. Porównujesz 2 nienarodzonych z dzieci z 2 narodzonych, którzy potencjalnie będą promować życie eko. -> Jakie jest prawdopodobieństwo, że te narodzone będą w 100% prowadzić eko życie? W zasadzie żadne. W ciągu swojego życia przeżrą sporą ilość zasobów naszej planety, które są ograniczone. 3. Dzieciom jest najłatwiej przekazać własne wartości i przekonania -> Chłopie, tym argumentem to mnie wyje***ś z butów. To jest INDOKTRYNACJA. To co opisałeś, może robić psychiczny rodzic wmawiający 3-letniej dziewczynce, że jest chłopcem, bo chce być "woke". To może być islamski fundamentalista nauczający swojego syna, że wszyscy niewierni to śmiecie i należy ich zabić. Dzieci nie są mini-wersją rodzica i każdy kto w ten sposób je traktuje jest egoistą zapatrzonym w siebie. Wydaje mu się, że robi dobrze, a robi dobrze tylko sobie. Jeśli mi mówisz, że posiadanie dużej ilości dzieci jest najlepszą metodą na szerzenie wśród ludzi swoich idei, to wiele to mówi o twojej osobie. Żal mi twojego dziecka. 4. Mówisz, że nie znasz osobiście przypadku kiedy ktoś chciał mieć dzieci i argumenty antynatalistyczne by do niego dotarły, tj. nikt kogo znasz i kto chciał mieć dzieci nie zmienił zdania, by ich nie mieć. -> A ja znam wiele przypadków, kiedy osoby chcące mieć dzieci zostały rodzicami i ich życie zamieniło się w piekło, żałowali że zostali rodzicami. Polecam na FB stronę "Żałuję rodzicielstwa", a jeśli umiecie angielski to "I regret having children". W mojej ocenie o wiele gorszy jest scenariusz, w którym dziecko jest niechciane przez rodziców, niż jeśli gdyby się nie pojawiło na świecie i w związku z tym nie musiało doświadczyć tego cierpienia. 5. "Czy każde życie jest nieskończonym cierpieniem i nie warto żyć? (...) ile cierpienia można by usunąć wypuszczając na świat dobrych ludzi (...)" -> Osoby, które tak myślą mają o sobie bardzo wysokie mniemanie. Są pewne, że ich dziecko urodzi się zdrowe. Są pewne, że ich dziecko będzie szczęśliwe. I jeszcze są pewne, że ich dziecko będzie dobre i sprawi, że świat będzie lepszy. To bardzo naiwne myślenie. W dodatku kiedy takie osoby decydują się na potomstwo, to grają w ruletkę nie swoim życiem. Co jeśli twoje dziecko trafi jakcpota i urodzi się z nieuleczalną chorobą? Wtedy rozkłada się ręce i mówi się trudno. Może uda się z następnym? Ah, żal mi takich ludzi. 6. Argument o tym, że 20 latki często za nic nie chcą mieć dzieci, a po 30 jednak chcą -> To często wynika z gigantycznej presji społeczeństwa, które piętnuje kobiety nie mające dzieci. Wieczne pytania "A kiedy dziecko? Kto ci poda szklankę wody na starość?" itp. Osoby uległe często ulegają presji i mają dziecko, bo 'przecież wszyscy mają i nie chcę odstawać'. Ja mam 25 lat i nie chcę mieć dzieci. Myślę, że więcej osób z mojego pokolenia ma takie samo przekonanie, porównując do generacji poprzedniej. Można mieć wspaniałego partnera i znajomych, zestarzeć się razem i nie mieć dzieci. Dzieci nie są gwarancją szczęścia i spełnienia na starość. A w ogóle argument, że po 40-tce życie bez dzieci będzie smutne itd. jest nietrafiony. Twoje dziecko może się przeprowadzić na drugi koniec świata i się nawet z tobą nie kontaktować. To, że jest 'twoim dzieckiem' nie znaczy, że będzie wiecznie dookoła i będzie cię zabawiać na starość. 7. Potrzeba bycia potrzebnym -> jeśli to twój argument ZA posiadaniem dzieci, to lepiej kup sobie psa. Za niego też się jest odpowiedzialnym i nie możesz go zostawić w domu samego jadąc na wakacje. Ten argument jest egoistyczny i mówi tylko o tym, że z egoizmu pragniesz potomstwa. 8. Dzieci jako zabezpieczenie na starość, jeśli nie będziesz mieć emerytury -> EGOIZM EGOIZM EGOIZM. Twoje dziecko może się na ciebie wypiąć i pocałować w tyłek jeśli masz takie podejście. Dziecko to nie polisa ubezpieczeniowa! 9. Ludzie nie zdają sobie sprawy z tego jak wielkim przedsięwzięciem jest stworzenie i wychowanie nowego człowieka -> NO WŁAŚNIE! To bardzo ryzykowne twierdzić, że akurat tobie się uda i nie poniesiesz porażki. Tworząc nowe życie dajesz dziecku szansę na doświadczenie i chwil radości i chwil ogromnego cierpienia. Nie tworząc nowego życia nie traci się nic. Coś co nie istnieje, nie cierpi, bo go nie ma. Dziecko, które sprowadzisz na świat, może uznać, że wolałoby się jednak nie urodzić. Jak powie ci to w twarz to co mu odpowiesz? "Sorry że zadecydowałem o twoim poczęciu, sztama?" Z okrutnego życia nie da się "wylogować", jedyna droga to samobójstwo które jest bolesne, a poza tym rani przy okazji wszyskich dookoła. Coś co nie powstanie, nie zrani nikogo i nie będzie niczego żałować. Więcej mi się nie chce pisać. Wszystkie twoje argumenty wynikają z czysto egoistycznych pobudek. WYDAJE CI SIĘ, że wszystko będzie dobrze, że doświadczysz pięknych chwil z dzieckiem, że będzie ono szczęśliwe. Nie dopuszczasz do siebie w ogóle negatywnych możliwości, które mogą potencjalnie sprawić, że twoje dziecko umrze lub będzie bardzo cierpieć/być nieszczęśliwe. Podsumuję mój długi komentarz tak: D a j ą c k o m u ś ż y c i e, s k a z u j e s z g o t e ż n a ś m i e r ć.

Bardzo istotny temat, fajnie że go poruszyłeś.

Jak nie miałem dzieci nie wyobrażałem sobie świata z nimi myslałem tylko o problemach związanych z rodzicielstem, brakiem funduszy i ograniczeniami jakie pojawiają się w życiu. Teraz gdy mam dwóch synów nie wyobrażam sobie kim bym był i co w życiu robił gdyby nie moje dzieci i żona.

Mnie też nie przekonuje podejście na zasadzie "warto czy nie warto". Bardziej oczekiwałabym aby jeszcze więcej ludzi zastanawiało się czy chce i powinno mieć dzieci. Widzę i znam wiele przykładów rodziców, którzy popełnili tyle wychowawczych błędów, że nigdy ich mieć nie powinni. Sądzę, że niektórzy stają się rodzicami z przypadku (i nie, nie tylko dlatego, że im się "wpadło") i przykre jest to, że dla wielu z nich pojawienie się dziecka w ich życiu tak naprawdę niewiele zmienia. Jeśli ktoś chce mieć dziecko i będzie w stanie je wychować najlepiej jak będzie umiał (a nie tylko na tyle ile mu/jej się będzie chciało), to niech te dzieci ma. Ale nie sądzę aby mówienie ludziom, że dzieci są wartością, "bo tak" i dlatego warto je mieć, jest czymś dobrym. Może być wręcz odwrotnie. Sama od kiedy byłam nastolatką, mówiłam że dzieci mieć nie chcę. I znaczna większość osób mówiła, że mi się to zmieni. Mam już 3 z przodu, i tak bardzo jak dzieci nie chciałam, tak bardzo ich dalej nie chcę. I kiedy ktoś mnie pyta "kiedy Twoja kolej?" i słyszy "oby nigdy", na szczęście już prawie nigdy nie odpowiada, że mi się coś "zmieni". Za niedługo, jak sądzę, będę słyszała pytania czy jednak nie żałuję decyzji. Ale wolę chyba żałować, że nie zdecydowałam się na dziecko, niż żałować, że je mam.

Chrześcijaństwo w praktyce Jakoś tak mi się nasunęło słuchając Cię Szymonie

Na posiadanie dzieci jestem zbyt nieodpowiedzialny, leniwy i mam empatię na poziomie tostera.

Wydaje się, że film "Idiokracja'"może tłumaczyć dlaczego tak wielu ludzi nie chcę mieć dzieci. Ukazuje na początku ludzi inteligentnych, którzy specjalnie decydują się na życie bez pociech. Po, to żeby ich nie narażać na społeczne problemy lub patologie .

W takim razie obal moje twierdzenie: Jeżeli chcesz mieć dzieci, aby zaspokoić swój egoizm ryzykując, że dziecko urodzi się mało zdolne, inteligentne, czy z innymi problemami, które sprawią, że będzie im się ciężej żyło(wiąże się to z gorszą pracą itd.). Jeżeli bawi Cię zabawa ludzkim losem to gratuluję. Pewnie, gdyby istnieli niewolnicy to także byś chciał tym ludziom powiedzieć, aby się rozmnażali?

Wypowiem się tylko, w kwestii mojego przypadku. Po 34 sekundzie oglądania i stwierdzeniu, że "warto mieć dzieci". Od razu zaznaczę, że nie jestem antynatalistką. Natomiast nie postrzegam w zagadnieniu co do posiadania potomstwa, czy warto, czy nie. Całym sercem jestem za rozsądnym podejściem do tego tematu. I zwyczajnie, jeśli jestem osobą, która wielokrotnie brała na warsztat ten temat w swojej psychice, finalnie po całym przepracowaniu (nawet swojego dzieciństwa i reakcji/zachowań pod tym kontem) własnych przemyśleń i odczuć uznała, że nie. Nie chcę. Nie czuję takiej potrzeby. To nie. Niezależnie jakby było to warte zachodu, czy nie.

Miłość miłość i jeszcze raz miłość. Bez miłości nic nie zdziałamy. To jedyne słowo którego mi w tym odcinku zabrakło. Reszta bardzo merytorycznie jak to u Ciebie Szymon. Dzięki 🤜🤛

Dobrze przedstawione argumenty, a Twoja radość podczas opowiadania o Twoim czasie z dziećmi jest najlepszym przykładem, że jednak warto

Chciałbym mieć dzieci, jednak przeraża mnie że rodzic ma coraz mniej wpływu na wychowanie własnych dzieci. Sam czuję że na to kim jestem miał większy wpływ internet niż rodzice.

Jednak mimo wszystko podziękuję. Nie nadaję się na ojca więc wolę oszczędzić dzieciakowi przypału.

Fajny i mądry film. Dzięki!

Ja się nie mogę doczekać życia z moimi dziećmi - cudownie powiedziane na koniec ! Dziękuję Szymon za ten odcinek :)

A co jeśli cierpię na jakąś chorobę genetyczną i stąd pochodzą moje obawy co do stworzenia nowego życia?

Za dużo wiary za mało faktów

Bardzo subiektywna wypowiedz, lapka w dol

Ciekawy materiał ;)

Obrzydziłeś mnie stwierdzeniem, że robienie dzieci to najambitniejsze zadanie i osiągnięcie człowieka. Obrażasz tym ludzi, którzy mają inne cele życiowe i aspiracje, obrażasz tym naukowców, artystów, wynalazców, działaczy, itp, którzy chcą w inny sposób pomóc ludzkości, bo w rzeczy samej najbardziej pijana para z patologicznego środowiska może sobie zrobić dzieci i zrypać im start w dorosłość. Ludzie są stworzeni do większych rzeczy niż tworzenie potomstwa, bo nawet najbardziej prymitywne formy życia mnożą się i przekazują geny dalej w taki, a nie inny sposób.

Być może zbiorę za ten nieodnoszący się do samej treści nagrania komentarz baty, ale moja purystyczna dusza wzięła za wygraną po obejrzeniu X filmików Szymona: „liczba”(rzeczownik policzalny) ludzi, a nie „ilość” (rzeczownik niepoliczalny). Poza tym, „ponownie” - tak trzymaj, Szymon ;)

Jako w miare swiezy rodzic, zauwazylem na Twojej twarzy to niesamowite szczescie, kiedy mowiles o swoim rodzicielstwie :) Tak to dziala. Bardzo dlugo zapieralem sie przed dzieckiem, ale teraz nie wyobrazam sobie, zeby go nie bylo i zaluje, ze tak pozno :)

Bardzo chciałbym być w sytuacji aby miec ten przywilej aby miec dzieci w wieku lat 23, czyli tyle ile mam dzisiaj, i tyle ile mieli moi rodzice kiedy ja sie rozdziłem. Problem materialny nie polega na tym, że dziecko jak powiedziałeś, nie bedzie miało co jeść, tylko będzie miało co jeść i nic więcej. Najpierw trzeba sobie zapracować aby móc pozwolić sobie na takie "przyjemności" :)

Czekam na film krytykujący, bo to bardzo ważny temat, a jestem ciekaw innych perspektyw :)

Wystarczającym powody dla mnie, że nie chcę mieć dzieci: - nie lubię dzieci - nienawidzę zieci - generalnie w lubieniu dzieci w skali od 0 do 10 jestem jak Anakin Skywalker w trzeciej części

Bardzo solidny materiał, uwzględnia szerokie spojrzenie. Warto, by młodzi posłuchali i przemyśleli.

Bardzo dobry material

Zabrakło mi jednej kwestii której nie potrafię pojąć, dla czego ludzie rodzą dzieci zamiast je adoptować?

Bycie rodzicem to kwestia pewnej dojrzałości i umiejętnego pójścia na kompromis. Nie ma złotego środka na wychowywanie dzieci. Jesteśmy ewolucyjnie stworzeni do tego by mieć i wychować dziecko. Nie wszyscy mają,, to coś ", co sprawi że wychowywanie dzieci będzie dla nich łatwe. Czasem nam idzie lepiej czasem gorzej. Dzieci to nie kara, a dar który odpowiednio pielęgnowany da nam więcej korzyści niż cokolwiek innego. Jeśli będziemy tego świadomi to życie stanie się dużo łatwiejsze i dla nas, rodziców jak i naszych pociech. PS. Polecam książki Tracy Hogg język niemowląt i język dwulatka. Idealne nie są, ale mi i żonie pomogły odkryć co siedzi w tych małych główkach. Pozdrawiam.

Dalej mnie nie przekonałeś, ale i tak oglądam aby poszerzyć swoją perspektywę

13:07 powiedz to tym 30% które ma problem żeby chociaż znaleźć dziewczynę o zakładaniu rodziny nie wspominając xd

Czy poza czystym egoizmem istnieje jakiś inny powód do posiadania potomstwa?

Nie robię nic dla świata ani nie prowadzę firmy. Po prostu sobie żyję i jest mi z tym dobrze. Ale dzieci to coś co działa nieziemsko destrukcyjnie na moją psychikę (w******ją mnie po prostu). I to mi absolutnie wystarcza jako powód :)

nie poruszyłeś jednej BARDZO WAŻNEJ kwestii Szymon; jeżeli ktoś jest obciążony genetycznie np. chorobami i ma ogromną szansę przekazania ciężkiej choroby dziecku

Mam 30 lat,100m mieszkanie z ogrodem w centrum miasta, zarabiam od kilku do kilkunastu tysięcy miesięcznie. Chciałbym miec dzieci ale nie widzi mi sie życie z kobietą XD i nie znam żadnej z którą chciałbym dzielić życie.

Mam 31 lat i jestem właśnie tą osobą o której mówisz ok 12. minuty. Nie msm dzieci, nie lubię, nie chcę mieć, nie nadaję się na matkę. Jestem empatyczną i pomocną osobą, która zdecydowanie dobrze dogaduje się z dorosłymi. Z dziećmi wręcz odwrotnie 🙃

Ciekawe argumenty dziękuję :) ja w sumie bym chciała mieć, tylko chyba ktoś z góry ma inny plan. Przynajmniej na chwilę obecną

Bardzo dobry odcinek, zgadzam się w pełni.

Argumenty za antynatalizm: 1. Rodząc dziecko tworzysz kolejny układ nerwowy, który jest zdolny do doświadczania nieograniczonego bólu. Tak, ssaki nie posiadają naturalnego progu bólu, ponieważ a) selekcja naturalna faworyzuje tylko te organizmy, które są zdolne do przeżycia, niezależnie od stężenia serotoniny i innych hormonów. b) Naturalne środowisko ssaków nigdy nie było nastawione na zadawanie tak intensywnego bólu, jaki dziś jesteśmy zdolni dzięki metodom tortur znanych już w starożytności. Potencjalny ból już jest odpowiednim argumentem. 2. Rodzenie dziecka skazuje je na rosyjską ruletkę. Może być milionerem, dostać raka, zginąć w wojnie lub być torturowany przez CIA. Optymizm tutaj nie wchodzi w grę, ponieważ to już jest ból potencjalny. Żaden normalny rodzić nie gra ze swoim dzieckiem w rosyjską ruletkę. Czemu więc ludzie się rozmnażają? 3. Degradacja społeczeństwa. Po rewolucji przemysłowej zaobserwowaliśmy wykładniczy wzrost gospodarczy. Podniosło to standard życia przeciętnego obywatela zachodu. Już w latach 60 obserwowaliśmy masowe ruchy hipisów. Ludzie się nudzą. Przeciętny czas pracy spadł dwukrotnie. Przeciętny Amerykanin zaczął tyć, lecz prawdziwy problem zaczął się dopiero w XXI wieku. Wtedy XX-XXI wieku widoczne jest coraz większa normalizacja zażywania używek i narkotyków jako rekreacja, jak i ucieczka. Gdy pojawił się internet, zaobserwowaliśmy nagłą epidemię problemów i zaburzeń psychicznych. Ted Kaczyński uważa to za początek wielkiej kulminacji problemów współczesnego industrialnego społeczeństwa. Lekarze oczywiście zapewniają, że to normalna choroba, którą leczy się stabilizatorami serotoniny. Gdyby tak było, depresja i inne zaburzenia zniknęłyby dawno z listy najgroźniejszych chorób. Postęp techniczny i gospodarczy nie zatrzymuje się, lecz przyśpiesza w tmpie wykładniczym. Depresja, która ma pośrednią przyczynę w rozwoju gospodarczym wydaje się rosnąć w tym samym tempie.

Posiadać dzieci po to aby promowały twoją ideę - to chyba najbardziej skurwysyńska rzecz jaką kiedykolwiek słyszałem.

Antynatalizm a pytanie "czy warto mieć dzieci" to dwie osobne kwestie. Bardzo kiepski materiał.

W ogóle nie odniosłeś się do antynatalizmu.

Czy ten materiał to jakiś przytyk do ostatniej rozmowy Moniki Jaruzelskiej z Karolem "Tym drugim" Paciorkiem?

Co do argumentu z wypuszczaniem dobrych ludzi na świat żeby było mniej cierpienia albo zeby promowali idee ekologiczne: nie masz zupełnego wpływu na to jakie będzie twoje dziecko i tyle. Możesz robic co w twojej mocy żeby dziecko było dobrym albo uczciwym albo mądrym człowiekiem, ale ono będzie miało inny charakter albo będzie buntownikiem albo urodzi sie strasznie głupie jak niektórzy ludzie i nic na to nie poradzisz. chcialabym miec kiedyś dzieci ale jest tyle obaw co do posiadania ich i realnych argumentów przeciw, myślę że było to pominięte w tym filmie, ale to też po prostu twoje spojrzenie na temat

Mówisz, że nie znasz ludzi których argumentacja o "ochronie środowiska" lub o "złym świecie pełnym cierpienia", odwiodła od posiadania dzieci. A jak wielu znasz ludzi bezdzietnych, którzy aktywnie nakłaniają innych do rezygnowania z rodzicielstwa? Naprawdę spotkałeś się z sytuacją gdzie osoba bez dzieci nagrywała filmy lub przekonywała ludzi na ulicy, aby się nie rozmnażać? Ja takich rzeczy nie widziałem ale za to mnóstwo moich znajomych przekonuje mnie do posiadania dzieci. Część rodziców którzy chcieli pokazać mi "piękny świat wychowania małego człowieka", w czasie swojej argumentacji zachowuje się jakby chciała mnie wciągnąć do jakiejś sekty. Chwilę później zaczyna się godzinny wykład o trudnościach w byciu rodzicem. Teksty typu "przekonasz się jak zostaniesz ojcem" nie pomagają. Mam wrażenie, że ludzie którzy nie chcą mieć dzieci, chcą mieć po prostu spokój, dlatego też nie odstawiają "akcji promocyjnych" swojego stylu życia. Rozumieją, że to mocno indywidualna decyzja i nie jest ona tematem do dyskusji i przekonywania. To tylko moje zdanie i chciałem się nim podzielić. Pozdrawiam Cię i jest mi bardzo miło jeśli poświęciłeś chwilkę na przeczytanie mojego komentarza :D

Nie chcę mieć dzieci, ponieważ uważam że ten świat zmierza w bardzo złym kierunku. Patrząc na coraz szybsze tempo tych zmian, boję się w jakim świecie będziemy żyć za kolejne 20 lat i nie chcę płodzić kolejnego człowieka który będzie tego doświadczał. Mamy coraz więcej osób żyjących w bańkach informacyjnych, radykalizujące się społeczeństwo, bardzo dużo zwolenników teorii spiskowych, coraz szerszą inwigilację (i brak oznak sprzeciwu ze strony obywateli) a dodatkowo wiszącą nad nami katastrofę klimatyczną. Szczerze mówiąc przyszłość ludzkości nie rysuje się w radosnych barwach - mam wrażenie że świat za te 20 lat będzie upiornym miksem Idiokracji, Nowego Wspaniałego Swiata i Roku 1984.

Tam może co do początku... Warto byloby na wstepie powiedzieć czym jest antynatalizm, bo nieposiadanie dzieci ze wzgledu na bycie naukowcem antynatalizmem nie jest. Osoby niezorientowane w tematyce mogą błędnie odebrać ten wstęp i mieć zła definicję w głowach.