Πολύ ωραίο βίντεο. Set the world on fire εδώ.

Για να σου λυθεί η απορία., Βικ (Μαρία εδώ): από την αρχή ερωτεύτηκα μουσικώς το Alice in Hell και τους Annihilator. Τα themes horror, Edgar Alan Poe, κλπ., ήταν απλώς bonus και όχι η αιτία. Γενικώς πάντα η μουσική είναι αυτό που με κάνει να κολλάω και οι στίχοι και η θεματική είναι δευτερευόυσης σημασίας. Αγαπημένα κομμάτια από το δίσκο είναι: Alison Hell και τα δύο Schizos και από το Never, Neverland (επίσης έρωτας): Phantasmagoria, Stonewall, Road to Ruin, και το ομώνυμο. Μετά δεν ασχολήθηκα με Annihilator ξανά, δεν ξέρω γιατί. Αλλά αυτά τα δύο album τα ακούω ακόμη όπως και τότε στα νιάτα μου. Και πολύ χαίρομαι που κατάφερα να τους δω ζωντανά στο πάλαι ποτέ Ρόδον το '91. Φιλιά από την Οξφόρδη! (και η προφορά είναι rampage - ram + page με τον τόνο στο ram στα British English)

Καλημέρα! Πολύ ωραίο κανάλι το Lost In Vegas, τους ανακάλυψα πριν λίγα χρόνια. Την πρώτη φορά που άκουσα Annihilator Alison Hell ήταν στο MTV όταν είχε βγει το βίντεο. Είχα πάθει πλάκα και ήθελα να το ακούω συνέχεια το κομμάτι. Λίγο αργότερα είχα αντιγράψει σε κασέτα το άλμπουμ και πιο μετά κατάφερα να το πάρω και original κασέτα εταιρείας. Zed Yago παρότι τους ξέρω από αρχές 90ς ποτέ δεν έτυχε να πάρω, δεν νομίζω να έχω βρει κάτι από αυτούς στα δισκάδικα της Αθήνας τα τελευταία χρόνια, ίσως από discogs να βρίσκεται κάτι.

Άρχοντας, φοβερή χρονομηχανή το βίντεο! Ο ορισμός της επικοινωνίας του βιώματος είναι τα βίντεό σου, ρε 'συ - σα να πίνουμε μπύρα! Γλασκώβη τα συνοικιακά δισκάδικα είναι ακόμα ακμαιότατα - παζάαρια τέτοια όμως δυστυχώς δεν έχω πετύχει. Μαζί με τις δικές σου βιωματικές αφηγήσεις πετάγονται και οι δικές μου στον αφρό. Είναι και η δική μου μνήμη τρομερά παραστατική και έντονη και πήγα κατευθείαν στην πρώτη ακρόαση του AIH! Δεν είχα ιδέα για το τι να περιμένω, είχα απλά ένα αντιγραμμένο σιντι και το βάζω να παίξει (περίοδος εξερευνήσεων/ανακαλύψεων, όποτε γυρνάω εκεί νοητά, πάντα ευχαριστώ όποιον μου έδωσε το ερέθυσμα!). Σοκ. Από το κλασικό ιντρο στα κοφτερά (αλλά ογκώδη) ριφς, από το ηχητικό τοίχος του Waters μέχρι την 'άπλα' και το 'ξεδίπλωμα' του οργάνου, από το αδιανόητα εθιστικό songwriting στη thrash ορμή, ε, θυμάμαι πρώτα έβαλα στο ριπιτ καμιά δεκαριά φορές το ομώνυμο και μετά άκουσα το υπόλοιπο (στο ριπίτ όλο μετά!). Θυμάμαι να κοιτάω το ταβάνι, να κάνω πιτ το δωμάτιο, τι να πω, ο ορισμός του 'δεν το είδα να έρχεται'. +1 για το επικο lost in vegas - η αναβίωση των επιφωνημάτων και του χαμόγελου, μεγάλο κανάλι τα παιδιά εκεί. Έχουν κι ένα φοβερό με το Travel in Stygian ( από AInA)! Αγαπημένο Annihilator παραμένει το NN, εγώ γουστάρω και μερικά από τα επόμενα, αλλά χωρίς να μπάινουν στην αγιογραφία (δανείζομαι το 'θρησκευτικό' σου σχόλιο, χαχα). Δυστυχώς δεν τους έχω δει ποτέ. Είναι τρομερό το ότι ο Τζεφ εκτίμησε όσα διάβασε, πάντως, ασχέτως του τι έγινε με την αποστολή. Εγώ πιστεύω ότι απλά ξεχάστηκε (why bother to get in touch in the first place?), αλλά η διαλεκτική παραμένει παράσημο, ρε φίλε! Ένας συνάδελφος και φίλος από Newcastle (εκεί μένει ο Τζεφ, πλέον), μου είπε ότι είναι μεγάλη μορφή και φουλ σοσιαλ τύπος! Πάντως, τρομερές ιστορίες από τα 90σ, το καταχάρηκα το βίντεο, κι ας ξεκίνησε στα 00σ το δικό μου ταξίδι στο 'σύμπαν'. Speaking of which, η λέξη 'σύμπαν' όταν περιγράφει το μουσικό μεταλλικό κόσμο έχει τρομερό νόημα και παίζει να το σκέφτηκα πρώτη φορά με αφορμή τα βίντεό σου (το χρησιμοποιείς σα φράση). Είναι υποκειμενικό όμως σύμπαν, πάντα με βάση τα βιώματα μας. Είναι σύμπαν γιατί ακόμα το βίωμα καθορίζει την σχέσης μας με τη μουσική, και είναι σύμπαν γιατί πέραν της καλλιτεχνικής αξίας, μας δίνει και μια διαλεκτική τζούρα για συζητήσεις χωρίς (κάτω) τελεία.

Βασίλη πολύ ωραίο βίντεο. Δύο πρώτα Annihilator μνημεία ΟΥΝΕΣΚΟ. Κώτσιος εδώ. Ενημερώθηκα από Μητσάρα φυσικά για το κανάλι. Θυμήθηκα με τους Zed Yago που ρωτουσες στην μασονική στοά που είχαμε κάνει, αν υπάρχει ηχογράφησή της Jutta με τους Amon Düül II. Μέχρι τότε φυσικά δεν είχα ιδέα ότι είχε κάνει live μαζί τους.

Με αφορμή το ''Μου ανατινάχτηκε ο εγκέφαλος''.χαχα.. Πρέπει να ήταν φθινόπορο 1989 (Με είχε η μάνα στην κουζίνα να διαβάζω και καλά καθώς μαγείρευε), μέχρι τότε άκουγα διάφορα από AC/DC, BON JOVI, MEGADETH, IRON MAIDEN, ALICE COOPER κ.α σε διάφορες αντεγραμένες κασσέτες. Ένα φιλαράκι μου είχε γράψει μια κασσέτα από το πουθενά και σχολώντας μου την δίνει ''Άκου αυτό είναι καινούργιο''. Εννοείτε ότι υπήρχε κάβλα και δίψα να ακούσω αυτό το καινούργιο όσο πιο γρήγορα γίνεται , εξού και η κουζίνα. Θυμάμαι το ΣΟΚ που έπαθα, θυμάμαι αυτό το κιθαριστικό ΧΑΟΣ που βίωνα με τις εναλλαγές από το αριστερό στο δεξί ακουστικό. Ήταν το πρώτο άλμπουμ που άκουσα ποτέ ολοκληρωμένο από μια μπάντα. Το βίωσα ως κάτι τρομακτικό, απαγορευμένο, κακό, που σίγουρα έτσι και με πάρουν χαμπάρι ότι ακούω τέτοια θα γίνει χαμός..χαχα...Ταυτόχρονα το γαμημένο ήταν ερωτεύσιμο, είχε μαγνητισμό. Αυτό που σίγουρα έκανε στον δικό μου εγκέφαλο Vic, ήταν αυτό που κάναμε κάποτε στα pc ''system configuration'' Καλή συνέχεια

Η αποψή σου είναι ίδια μέχρι τώρα για το Set the World on Fire? Καταλαβαίνω οτί πολλοί δεν ενθουσιάζονται με τα King of the Kill,Refresh... και ειδικά το Remains(που έχει πιο industrial στοιχεία),αλλά τα καλά κομμάτια από αυτά τα albums όσες φορές τους έχω δει live,είναι 10 φορες καλύτερα(γενικά τη μπάντα του,όποιους και να έχει στην περιοδεία,πάντα την έχει υπερπροβαρισμένη) .Ίσως παίζει ρόλο και το οτί χρησιμοποίησε drum machine σε αυτά και όχι κανονικό drummer,οπότε αυτομάτως πέφτουν σε ποιότητα. Το Set.....πάντως,το θεωρώ μεγάλη δισκάρα,παρόλο που ρίχνει τις ταχύτητες σε σχέση με τα προηγούμενα και γίνεται και πιο μελωδικός.No Zone,Knight Jumps Queen,Snake in the Grass & Don't Bother Me(σε αυτά τα δύο τρελό groove,επιρροή EVH στο παίξιμο της ρυθμικής κιθάρας),Brain Dance.Αξίζει μία 2η ευκαιρία πιστεύω,εάν δεν του την έχεις δώσει...

Μετά από δεκαετίες αποφάσισα ότι το "Never, Neverland" ίσως είναι καλύτερος του "Alice in Hell" που μέχρι πριν κάποια χρόνια δεν το συζητούσα καν για το ποιο είναι καλύτερο! Δεν υπήρχε σύγκριση, θεωρούσα, με το "Alice in Hell"!

Βίντεο χωρίς αναφορά στους Flotsam δε γίνεται, χαχα!!! Παρεμπιπτόντως, τις τελευταίες μέρες ξεσκόνισα το No Place For Disgrace μετά από κάμποσο καιρό, δεν έχει χάσει στο ελάχιστο την αίγλη του, απίστευτα τσαμπουκαλεμένος δίσκος, σεμιναριακή παραγωγή του Metoyer, είχα κάποια παράπονα από την μίξη στις κιθάρες αλλά όλως περιέργως προσθέτει στο όλο αποτέλεσμα. Οι Zed Yago είναι ένα από τα καλύτερα κρυμμένα μυστικά του σκληρού ήχου, ειλικρινά δεν ξέρω για πιο λόγο δεν ήταν βασιλιάδες την περίοδο 1987-90. Πραγματικά τεράστιοι!

Η συγκεκριμενη εκδοση του walls of jericho μου ανοιξε τα ματια και οριζοντες και προφανως το ακουγε ολη μερα το 1993 η Φορτετσα ( Ναι , Ηρακλειο Κρητης και εγω ) . Φυσικα και ερωτευτηκα τον Χανσεν , και το πιο φυσιολογικο επομενο πραγμα ηταν να αποκτησω το heading for tomorrow πρωτα και αμεσως μετα το φρεσκο insanity and genious Και φυσιολογικα ημουν ο δευτερος ανθρωπος στο Ηρακλειο Κρητης που οταν τον ρωτουσαν για την αγαπημενη του μπαντα απαντουσα αυθορμητα Gamma Ray. Εννοειται οτι το insanity ειναι βαθρο αγκαλια με το heading για την πρωτεια καλυτερου δισκου gamma ray. Οταν βγηκε το land και πλεον ΟΛΟΙ ηξεραν την αγαπημενη μου μπαντα ημουν σε φαση ¨ΝΑΙ , αναγνωριση αλλα ακουστε και τα προηγουμενα να ΝΙΩΣΕΤΕ¨ Ε, μετα πηγα εκκλησια ΑΚΑ Ροδον και τους ειδα και μας κοινωνησε με αφθονο heavy metal in our blood ο Κai και τιποτα αλλο δεν με ενοιαζε πλεον. Οπως καταλαβες , επιβαλλεται Gamma Ray βιντεο