Do pierwszej zasady: Twórcy Star Wars: Nie umieją czegoś wyjaśnić tO pRzEZ mOC.

Dzięki, że wspomniałeś o tych damach w opresji, bo jest to motyw, który mnie wręcz osłabia xd fajny odcinek, bardzo lubię tę serię

Pamiętam, i nadal boli mnie to wspomnienie, że czytałam kiedyś książkę fantastyczną, w której brak było jakiegokolwiek ciągu przyczynowo-skutkowego. Fantastyka - fantastyką, ale logiczne działania bohaterów, konsekwencje decyzji, itd., to jednak podstawa. I czasami mam wrażenie, że gubimy się w tym, że ten gatunek nas nie ogranicza. Żeby nie było, pisała ogromna fanka pisania i czytania fantastyki ;)

4:55 Panie, co pan gadasz. Dundersztyc jest zły przej jego dzieciństwo. Gdybyś pan uważnie oglądał lub obejrzał Fineasza i Ferba to być pan wiedział że Dundersztyc próbuje przejąć władzę nad okręgiem trzech stanów aby przewyższyć młodszego brata oraz zagrać mu na nosie bo ten był bardziej kochany i rozpieszczany przez rodziców, a Hainz był traktowany przez nich jak śmieć. No przepraszam bardzo, wiem że to tylko kreskówka, ale doktor Dundersztyc jest najlepiej napisaną postacią ze wszystkich kreskówek oraz to moja ulubiona postać z tej produkcji i nie mogę słyszeć że jest zły bo jest zły bo wcale tak nie jest :v

Ja bym jeszcze dodała punkt o językach. Może jestem dziwna, ale trochę mnie boli, że to jest zawsze temat spychany na margines. Nawet jeżeli temat jest wspomniany, to jest to podział jeden język na rasę, a i tak zazwyczaj nie wynikają z tego żadne problemy z komunikacją. A przecież temat można tak fajnie wykorzystać...

0:31 Rozwaliło mi łeb 🤯

Przypomniała mi się w jednej grupie RP postać: 1/2 smok, 1/2 elf 1/2 człowiek, 1/2 wampir, 1/2 wilk ofc bez słabości xD

Łączę się w zbijaniu piątek ze wszystkimi ludźmi, którzy nie potrafią w rozbudowane opisy :D

Właśnie dzięki temu filmowy naniosłam poprawki do planu książki i nareszcie składa się to wszystko w jedną całość, fav kanał

Dobrze wytłumaczone wszystko :)

I dzięki temu odcinkowi poznałem dwa terminy o które może spytać Tadeusz Sznuk - Mary Sue i MacGuffin. Pozdrawiam!

Chciałabym kiedyś przeczytać książkę z perspektywy przyjaciela wybrańca albo taką z perspektywy drógoosobowej, to by było ciekawe

Wracam do tego filmiku co i rusz, bo uwielbiam to jak opowiadasz i zawsze trafiasz w punkt. Rozwala mnie tekst: "Idę z Tobą! No tak Ci dobrze z oczu patrzy..." XD

Dziękuję bardzo za ten filmik. Właśnie uświadomił mi, że w pisanym przeze mnie opowiadaniu jest, mimo, że sympatyczna to bez użyteczna oc. Nie mam na nią obecnie oddzielnego pomysłu, więc chyba po prostu poleci do czarnej dziury z prologiem, który właściwie też do mojego opowiadania nic nie wnosił i był z ową oc wyłącznie tłem głównego bohatera. A nie chcę zepsuć żadnej z postaci jak zmarnowano np. Anko Mitarashi w ,,Boruto"

Bardzo dziękuję za ten film bardzo mi pomógł i uświadomił pewne błędy

opm: kwiczę, baldur: kwiczę jeszcze głośniej. świetny materiał. od siebie jeszcze dodam, że opm nie tylko fajnie pokazało właśnie jak silni są ci źli, ale autorzy dali też ten motyw, że saitama załamuje się tym, że nie ma dla niego żadnego godnego przeciwnika... lub coś takiego. jest overpowered, ale nie jest to takie fajne jak się na pierwszy rzut oka wydaje ;D

Ten poradnik to złoto

Z każdym filmem jestem coraz spokojniejsza o moją książkę, która może okazać się nawet dobra xD sądzę, że autor powinien mieć relacje ze swoimi postaciami typu miłość-nienawiść, ja uważam, że moje postacie są ze mną biedne, bo zawsze im czymś dowale, chociaż każdego kocham całym sercem. Nie boje się o fabułę, bo piszę to co chciałabym przeczytać. No i sprawa jest jasna, mamy wirusa, a wy macie go zniszczyć, nie obchodzi mnie jak, ma zniknąć.

O Matko, kocham ten montaż XD. A ogólnie to właśnie zdałam sobie sprawę, że mój katecheta - ulubiony nauczyciel, btw - jest niesamowicie do Pana podobny. Gdyby mu wąsy przyrosnąć, to chyba ciężko było by rozróżnić.

Po odkryciu tego kanału wróciłem do mojego fantasy, codzienne coś pisze. Myślę, że dobrze mi idzie bo nie popełniłem żadnych błędów początkującego pisarza fantasy. Bardzo z dziękuję za inspirację. Ogólnie to zrobiłem tysiąc rodów, no i je wszystkie po zabijam albo się wybija, oczywiście każdy ma swój motyw. Mapy są miasta, kultury, religie, historia. Ten kanał mi przypomniał co tak naprawdę mi dobrze idzie i co chce robić, dziękuję serdecznie

Ja bym do tej listy dopisała jeszcze jedną rzecz, która niemiłosiernie mnie wkurwia, a którą widzę nadzwyczaj często (ale tylko w opowiadaniach w necie... ciekawe, dlaczego): jest sobie jakaś opowieść i pierwsze kilkanaście/kilkadziesiąt stron to jeden wielki blok ekspozycji i prawdziwy wykład z historii świata stworzonego przez autora, nierzadko opisany wręcz podręcznikowym albo encyklopedycznym stylem. Kyrieelejsonsonyerikson, po co? Milion dat, milion nazw własnych, milion imion, z których większość w ogóle nawet się nie przewija we właściwym tekście i wprowadza tylko niepotrzebny zamęt. Jeśli byłoby to w formie osobnego „przewodnika” dla zainteresowanych, to spoko (patrz: Silmarilion), ale nie potrafię zrozumieć, po kiego grzyba pakować do tekstu pierdylion zupełnie niezwiązanych z właściwą fabułą dupereli, które interesują naprawdę nielicznych, albo wręcz upychać je wszystkie w jednym miejscu, zwykle na początku? Kiedy chcę przeczytać jakieś opowiadanie, przychodzę po historię, fabułę, a nie podręcznik i kiedy widzę coś takiego, natychmiast wychodzę, bo nie wiem, jak długo będzie się ciągnął taki wykład ani kiedy wreszcie autor przejdzie do rzeczy. Fajnie, że ludzie tworzą rozbudowane światy, jak najbardziej popieram takie dopracowane koncepcje, ale mnóstwo osób ma problem ze stworzeniem sobie takiego filtra informacji, które są jakkolwiek użyteczne i które warto wpleść w opowieść, żeby móc odsiewać je od tych zupełnie nieistotnych. Zamiast więc opisywać fabułę i powiązane z nią wydarzenia, plus ewentualnie fragmenty z historii świata przedstawionego, które jakoś z tą fabułą korespondują, sypią wszystko, jak leci, nie patrząc na sens przedstawiania takich informacji. I tym sposobem na dzień dobry dowiadujemy się, że na początku siódmej ery, w pierwszym tygodniu czternastego miesiąca roku wilka, wybuchła wojna między królem Andrzejem Trzecim, zwanym Śmiałym, rządzącym królestwem Ufhuusuiusoyigydiytil zamieszkiwanym przez pradawne elfy, które przypłynęły zza Morza Dużego, które oddziela kontynent Lbiuvsutcytiy od kontynentu Ojjvxrysdyu, a królem Szczepanem Czternastym, zwanym Siwym, rządzącym... Ale potem ani Andrzej, ani Szczepan nie są już wspominani ani razu, a cała akcja dzieje się dwa tysiące lat później, w zupełnie innym miejscu i absolutnie nic nie wiąże wydarzeń fabuły z wydarzeniami opisywanymi na początku, tylko że dowiadujemy się o tym dopiero w okolicach trzydziestej strony, kiedy historyczna powódź informacji wreszcie się skończy, a zacznie się treść właściwa. Tę praktykę nazwałabym wręcz plagą. Poniekąd jestem w stanie postawić się tu na miejscu autora (sama piszę postapo i chwilami korci mnie, żeby trochę przedterminowo puścić parę, dlaczego mój świat wygląda tak, a nie inaczej, ale się powstrzymuję), bo world building jest naprawdę świetną sprawą i można się w to naprawdę wciągnąć. Użyję jednak Twojego wdzięcznego porównania (ogólnie Twoje porównania są świetne!) - jeśli świat stworzony przez autora jest akwarium, to autor może bardzo łatwo się w nim utopić, a wykłady z historii, biologii, geografii i genealogii to takie smętne bulgotanie, sygnalizujące, że autor nie może wypłynąć na powierzchnię ani złapać oddechu, bo zachłysnął się tym światem zdecydowanie zbyt mocno. A także - przynajmniej ja zawsze odnoszę takie wrażenie - jest to jasny komunikat, że autor chce mieć wszystko z głowy jak najszybciej i zwyczajnie nie potrafi przemycać takich faktów w tekście, nieco naturalniejszym stylem, stać go wyłącznie na blok tekstu rodem z Wikipedii.

Udało się zasnal :D obejrzane jupi... Peja

hahaha świetny film! :D dzięki wielkie

Jak słyszę kosmiczne bobry to przypomina mi się ten zniszczony świat. Aż przyjemne ciarki mnie przechodzą. Dlatego kocham tą książke bo tę elementy pięknie zadbane.

Wkurza mnie, gdy wydarzenia zarówno w książkach jak i filmach są po prostu nielogiczne 🤦‍♀️

Świetny film! Mam jedno pytanie, nie znalazłam filmu na ten temat: jak planować powieść, by ją zaplanować, a nie utknąć na wiecznym pisaniu strategii i rozdrabnianie fabuły. Czy lepiej usiąść i pisać, czy pięknie rozplanowywać?

Z Deus Ex Machina łatwo wyjść w przypadku drugiego i trzeciego draftu. Jeśli w pierwszej wersji wprowadza się "śmiertelną pułapkę" i ratunek z tzw. "dupy" to przy drafcie ksiązki można już wstawiać w paru miejscach bardzo delikatne odniesienia, które uargumentują pojawienie się tej pomocy.

Ja mam problem z cliffhangerami i zakończeniami z rodem Polsatu. Jak kończę opowieść to musi być coś niedokończonego, żeby po prostu bolało czytelnika jak skończy czytać. Ja zawsze tak muszę coś kończyć, inaczej nie umiem.

Oglądam ten odcinek po raz 8 i po raz 8 mnie bawi. Pytanie czy zrobisz kontynuacje absurdów fantastyki

Trochę się bałem oglądać myśląc, że zaraz skasuję wszystko co napisałem, a tu proszę, nie trafiłem w żaden punkt. Jeszcze się okaże, że coś dobrego piszę ;) No dobra, może przesadzam z opisami. Trochę ;) A jakie jest twoje zdanie na temat tajemnic i cliffhangerów? Zwłaszcza takich tajemnic, które nie rozwiązują się w obrębie tej samej książki, opowiadania, czegokolwiek.

Moim zdecydowanie największym problemem w trakcie pisania czegokolwiek, jest logiczne stworzenie świata dla moich bohaterów, jeśli już decyduję się na własny

Zrobisz kiedyś odcinek o rozpisywaniu postaci?

1:30 mnie drażni " Od zera do bohatera", takie jak np. było w zwiadowcach. W sensie " O byłem sierotką biedną i chudą, stałem się zwiadowcą" a powyżej trzeciej części świat zaczyna się dzielić na głównych bohaterów i ich ojczyznę a " tych złych".

Coś zdecydowanie dla mnie 👍👍

Często słyszę od doświadczonych pisarzy, jak się wypowiadają, dają porady, żeby nie robić długich opisów w książkach, bo to nudne, że zniechęca się czytelników, żeby od tego uniekać. A weźmy sobie książkę Elizy Orzechowskiej Nad Niemnem. W tej książce to prawie że, same opisy występują, a uznawana jest za dobrą książkę, nawet jest wykorzystywana w literaturze szkolnej.

Źrenica oka jest zawsze przezroczysta widoczna jako czarne kółko ;). PS. Odcinek jak zawsze ciekawy!

Dałbym łapkę, ale nie chcę zepsuć liczby bestii, więc dam suba z dzwonkiem

Dzien dobry chcial bym napisac ksiazke fantastyke mam 16 lat ale nie wiem jak zaczac wymyslilem dopiero poczatek i stanąłem w miejscu (mam zamiar inspirowac sie mocna gra o tron i wiedziminem ) dalo by sie dac jakies porady ? I czy moze dalo by sie przedstawic tobie poczatek fabuly ktory wymyslilem zebya mogl wytknac mi bledy i nakierowac

Da sie zrobić film o dobrze napisanym literackim CV do wydawcy i maila, żeby nie wyszło, ze jesteśmy zdesperowani?

Punkt 1 💎 Kiedy czytam jakąś książkę oczekuje jasnych zasad w danym świecie które będą przestrzegane do końca. Jestem w stanie jeszcze odrobine zrozumieć jak dziwne przypadki dzieją się w 1 tomie (albo raczej 1 połowie pierwszej książki) i pojawia się nagle coś super owerpowerd bez wspomnienia, ale im dalej w cykl tym gorzej. Nie cierpię jak autor łamie zasady świata fantasy, np. bo trudno mu się z nim rozstać. Ożywianie kilku postaci to brak logiki i nie rozumiem tego. Uwaga spojlery z cyklów szklany troni dotyk Juli czyli co mnie najbardziej irytowało Jak bohater ma umrzeć w ofierze by zamknąć bramę to autor nie powinien na sile go ożywiać, bo za trudno się rozstać (Szklany tron) A jak jakaś postać nie ćwiczy swoich mocy to nie może nagle zacząć krzyczeć i z niczego zabijać serki nawet o tym nie widząc (Dotyk Juli)

9:00 o tak... mnie też wkurzyło te zakończenie władcy pierścieni.

Co Ty czytasz za teksty, że tam są takie historię? A tak poważnie spoko temat o pisaniu fantastyki, logika jest ważna w każdej historii 🙂

6:12 Co do bobrów to kiedy druga część? Już się nie mogę doczekać, aż przeczytam:)

Odpaliłam odcinek z pewną dozą obawy, że popełniam wszystkie błędy, ale nie jest tak źle. :D Masz rację, że postacie kobiece są problematyczne w fantastyce. Łatwo pójść w stereotyp: stworzyć albo bezwolną lalkę, albo niezniszczalną, wręcz kuloodporną i oczywiście ponad wszelkimi zasadami. Co do opisów - lubię je. Bardzo. I nie mogę się zgodzić, żeby je pomijać, bo "tak się obecnie robi". Oczywiście jest różnica pomiędzy suchym wymienieniem cech charakterystycznych, niemalże po przecinku, a faktycznym, literackim opisem. Zawsze czekam na Twoje filmiki. :) Dziękuję za ten!

To ile znaków, zdań, linijek poświęcić eks-okrętowi który został przerobiony na atrakcje turystyczną, hotel i kasyno w jednym z powodu kolejnej dyrektywy o demilitaryzacji przestrzeni kosmicznej? Istne marnotrawstwo najlepszych technologii ostatniego stulecia (aktualnie poświęciłem opisowi eks okrętu, trochę polityce i pracy głównego bohatera 624 znaki)

Mam pewne pytanie, nie związane z tematem odcinka. Otóż, moi rodzice wiedzą, że piszę, ale nigdy się tym zbytnio nie interesowali. Parę dni temu rozmawiałam sobie z bratem o tym, jak idzie mi poprawianie i mama słysząc to, postanowiła wtrącić swoje trzy groszę. Powiedziała "Ale jak będziesz to wysyłać do jakiegoś wydawnictwa, to nie wyślesz wszystkiego, prawda? Przecież mogą ci to ukraść!". Więc moje pytanie brzmi: Jak mogę ją przekonać, że wydawnictwa nie kradną książek autorom? Bo wszystkie moje dotychczasowe argumenty do niej nie trafiały. :/

3:39 Czy to jest nawiązanie do Najemnika?

Za długie opisy :D potrafiłam opisać wygląd koszuli x.X

A tak już odnośnie do ogółu... Lubię kiedy książka kończy się tragedią, co nasyca odczucia czytelnika takim zawodem, a jednak satysfakcją, że tym razem coś skonczylo sie inaczej niż w większości książek. To tak jak w filmie. Ogladasz i przeżywasz a jednak wiesz ze i tak dobro zwycięży, że glowny bohater zapewne przeżyje itd. To jest okey? Bo niektórzy doradcy bardzo to krytykują. Ale jeśli sie to dobrze opisze, zachowa te zasady, wyjaśni dlaczego tak a nie inaczej to powinno być dobrze, a jednak większość i tak skrytykuje

Kufa... Krzysiek... Co to jest dundersztyc!!! 🤣 Tworzenie postaci kobiecych jest trudne, fakt. Przynajmniej dla mnie.

Pod kilkoma pańskimi filmami pisałam o tym,że jestem w trakcie pisania książki. Długo się nad tym zastanawiałam,ale ostatecznie doszłam do wniosku,że najlepiej będzie zapytać o opinię kogoś z większym doświadczeniem w tym temacie. Postanowiłam Panu przybliżyć nieco fabułę i zapytać o pańską opinię, czy według pana taka książka przejdzie. Książka fantasy którą piszę opowiada o dwóch samowystarczalnych grupach lwów i gepardów (klanach) żyjących na sawannie, porozumiewających się ze sobą "po ludzku" w języku polskim. Inspirowałam się serią "Wojownicy" autorstwa Erin Hunter. No więc lwy i gepardy żyją razem i mogłoby się wydawać że wszystko jest okej poza jednym istotnym faktem: Gepardy są niewolnikami i są zmuszane by wykonywać rozkazy otrzymywane od okrutnych i bezwzględnych przywódców, którzy oczywiście mają nad nimi pełną władzę i za nie wykonanie rozkazu mogą zabić. Moja powieść opiera się głównie na motywie wybrańca, z tym że moja główna bohaterka nie posiada jakiejś super mocy i nie jest od początku mega silna. Chciałam wykreować postać, która zmaga się z wieloma trudnościami, jest uważana za słabą i dręczona w dzieciństwie a ostatecznie staje się silną wojowniczką, której przeznaczeniem jest uwolnić gepardy z niewoli i zaprowadzić porządek. Ale na tym nie koniec historii.... Czy według Pana to ma szansę przejść dalej? Mam pewną sporą obawę że moja inspiracja inną serią może być postrzegana jako plagiat..... Czekam na pańską opinię na ten temat.

Ja w mojej fantastyce którą zaczynam tworzyć nie zamierzam mieć głupich postaci. Czyli będą myśleć zanim zrobią. Ani nie będzie takiego czegoś że o nagle mam coś i pokonuje wrogów wszystko (mam nadzieję) będzie mieć sens

Ja mam właśnie problem z tymi kobiecymi postaciami.

Ktoś mi kiedyś wytknął nadmierną ekspozycję, gdy w dialogu próbowałem zarysować lore sytuacji politycznej w świecie otaczającym bohaterów. Chciałem dobrze, a wyszło szaro.

Czy może pan zrobić audiobook cały liceum ogólnomagicznego. Bo ja słuchałam fragmentu na Empik go ale mnie zaciekawiło a nie umiem znaleźć całości.

Moim problemem przy kreowaniu głównego bohatera, było przypisywanie mu bardzo podobnych cech do tych, które sam posiadam. Nie wiem czy był to typowy "garystuizm", ale przez to nie byłem w stanie wykreować bohatera, który w moim odczuciu był jakkolwiek ciekawy. Nie musiałem starać się za bardzo wczuwać w tę postać, bowiem zachowywała się ona tak, jak ja sam chciałbym się zachować w podobnej sytuacji. Mindset bohatera był bardzo zbliżony do mojego. Przez to zawsze uważałem, że postaci drugoplanowe, które udawało mi się stworzyć, były dużo bardziej złożone i ciekawsze. Musiałem się bardziej przy nich starać, spojrzeć z różnych perspektyw by ujrzeć ich historię, motywację itd. A główny bohater przy nich wypadał po prostu słabo, był nijaki :)

Idealny poradnik jak zrobić parodie xD

Lubię ten Twój "szołmeński" sposób opowiadania. Nie dość, że wiedza przekazana, to jeszcze w ciekawy sposób.

Zbierania dróżyny jest fajnie pokazane w baśni Sześciu zawsze rade sobie da

Nie lubię faktastyki za to bardzo lubię Pana.

Ja słucham i aż mi się wstyd robi. Ja, pan Manhattan jak możesz mnie kojarzyć jak po paru dniach przeczytałem ten fragment co ci wysłałem, to ja myślałem że się ze wstydu spale. Ja sił nie miałem patrząc jaki ochłap do ciebie poszedł. Na fali po prostu jakichś emocji mnie poniosło i... wybacz xD Teraz już jestem w zaawansowanej części historii, półtora tygodnia redagowałem wszystko co do tego czasu napisałem, uściślałem fabularnie i ja cię serdecznie przepraszam, że dostałeś taki chłam. Jak będziesz gdzieś w pobliżu na spotkaniu autorskim to ja cię po prostu jeszcze raz przeproszę, bo cytując Zbigniewa Stonogę "To jest dramat kur*a"

Zły, bo zły. To była moja bolączka przez długi czas i ciągle zastanawiam się, czy mój czarny charakter nadal taki jest, czy serio już udało mi się dobrze rozpisać go. Podobnie jest z moją główną bohaterką. Niby zwyczajna, ale nie do końca, a jej historia na tyle ciekawa, aby czytać dalej. Ale może to zwykłe złudzenie, bo jestem tak do niej przywiązana. Nie wiem.

"Jest księżniczka którą trzeba uratować. Dlaczego? NIe wiem" Jak to nie wiesz, w najgorszym przypadku księżniczka jest nagrodą 😂

Ja mam taki problem, że mam fajny materiał na książkę fantasy ale, kiedy czytam inne książki to myślę że ten materiał nie wystarczy na całą książkę . Apropo op bohaterów to oglądałem kiedyś animce Magi the adventures of sindbad i fajnie się zapowiadało ale skończyłem to oglądać, bo sindbad stał się op i źle się to oglądało.

7:40 A Tolkien?

Z jakimi problemami najczęściej się borykam ? Nie umiem pisać postaci męskich i ogólnie beznadziejnie pisze a naprawdę lubię to robić

1:25 Naruto ?

One punch man

Kiedy ja piszę, moim największym problemem jest brak opisów np. pokoi, przyrody, postaci. Mój opis bohatera potrafi zająć jedno zdanie lub dwa i dopiero jeżeli zagłębimy się dalej w akcję możemy przeczytać że postać "przymknęła swoje zielone oczy " lub "poprawiła nerwowo blond grzywkę". Często opisuje, że postać stoi przed domem, który przypominał mu dom rodzinny bo miał białe ściany. I to tyle. XD nie wiem co mam na to poradzić. Nie chce jakichś ogromnych opisów, ale podejrzewam, że to ile ich aktualnie umiejscawiam, jest zbyt małą liczbą. Dopisuję to wszystko trochę na siłę xD

Mam problem odnośnie ożywiania postaci. Mam 4 bogów którzy stworzyli świat, jeden z nich jest bogiem życia. Mam jedną wilczycę która jest martwa ale chciałam ją ożywić i dodać do drużyny. Żeby to nie było za łatwe wymyśliłam że po pierwsze: nie można ożywić zwykłego ducha tylko takiego którego dusza jakimś cudem została na świecie Po drugie: żeby ożywić ducha potrzeba wszystkich czterech bogów (a oni się nie lubią za bardzo) Po trzecie: trzeba znaleźć wilka który umrze w zamian za życie tego ducha, taka jakby wymiana energii życiowej. Co o tym myślicie? Nie jest to dalej za łatwe? Ogólnie główny bohater jest synem jednego z bogów i lubi się bardzo z bogiem życia, więc ma fory

Dundersztyc jest zły bo jego rodzice nie przyszli na jego narodziny

Przyjedziesz kiedyś do przemyśla?

Mnie już wkurzają wybrańcy, to mój chyba odwieczny problem. Że co nie zerknę w opis jakieś fantastyki, to zawsze jest o jakimś wybraniu, który musi uratować...(dopisz sobie). Dlatego z fantasy najbardziej doceniam Wiedzmina, który na tle WSZYSTKICH, jest mega inny pod każdym względem i Sapkowskiego po nóżkach całuję za opowiadania i sagę.

Idę z Tobą na epik edwenczer.

harry potter gdy zda sobie sprawe ze kamień filozoficzny był w jego kieszeni

6:30 Wy też widzicie te "hentajce" z bobrzycami, czy tylko ja jestem tak skrzywiony? ʕ´-ᴥ•`ʔ PS: Jeśli komuś uruchomiłem wyobraźnię... to tak jestem potworem bez uczuć.

a ja czekam a stworzysz jak wymyslić tytuł (jesli stworzysz)

Ja mam problem z łącznikami poszczególnych scen, przechodzeniem od jednej do drugiej ;)

Do zły bo zły. Nie jak dasz smutne bacstory (sorry za angielski) to postać nie będzie miała powodu. Czasem zaznaczę CZASEM to daje powód ale wtedy bacstory musi być dobrze napisane jak w heluva boss przy nauczycielce ps.dzięki za wenę

Epik edwenczer.

Jaki mam problem z czytanymi przeze mnie historiami pisanymi: Brak ładunku emocjonalnego. Często jak słucham kogoś czytającego mi swój tekst, to zadaję sobie pytanie: "No dobrze, zrobił to, wydarzyło się to, ale... po co? Co z tego wynika?". I tak słucham o jakimś pojeździe z zepsutym silnikiem, okrążającym Ziemię. Albo o jakimś tam królestwie i smokach i nie mam pojęcia, po co ktoś to napisał. Odnoszę wrażenie, że te historie nie są ważne nawet dla tych, którzy je pisali. I niby jest jakiś pomysłowy świat, niby jest zaskakujące zakończenie, niby zabawne elementy w dialogach i inne fajne rzeczy, ale i tak czegoś brak.

Ja ostatnio wzięłam się za czytanie władcy pierścieni. Po przeczytaniu kilku stron rodu czy czego tam hobbitów, to mi się odechciało ją czytać 😂

Wciskanie tajemnic na siłę - u siebie zacząłem zauważać, że na siłę próbowałem wciskać coś tajemniczego, takie coś jak Severus Snape w HP (całe 7 tomów zły , na końcu dobry). Nie jest złe dodawanie czegoś takiego ale jak przeczytałem swoje wypociny z umieszczoną na siłę tajemnicą to okazało się to strasznie mierne :D Sam świat fantastyczny, jakikolwiek, jest już wystarczająco tajemniczy i sam wygeneruje intrygi i zagadki dużo lepsze niż będziemy w stanie wymyślić mimo że to świat, który sami tworzymy ;) Pozdrawiam

Jak można tak się nabijać z Tolkiena. I tak się domyślam, że w ostatniej czesci Kosmiczne Bobry zostaną uratowane przez Kosmiczne Orły

Ej, ma ktoś polecić coś w stylu obyczajówki w świecie fantasy? Jestem bardzo ciekawa, czy takie w ogóle istnieją. A jeszcze co do postaci kobiecych to ja mam problem w drugą stronę. Jako, że sama jestem dziewczyną, nie mam problemu, żeby się w nie wczuć, ale z facetami... Nie chcę robić stereotypowych chłopów, ale z każdą kolejną cechą charakteru mam taką obawę, że wyjdą mi za bardzo dziewczęcy.

dundersztsc nie jest zły bo zły zobacz sobie fineasza i ferba poukładaj jego retrospekcje i słowa a zrozumiesz że widać w nim odcienie szarości i nie jest to taki zero jedynkowy złol największy przypadek złego bo złego spotkałem w filmie kinowym Demon Slayer ten usypiający demon był po prostu zły bo zły a ,,Natura demonów'' jakoś mi tego nie uzasadnia bo większość demonów pamięta coś z poprzedniego rzycia i ma jakieś motywy

Hah, chyba popelnilem wszystkie bledy 😅

Ja :słyszę nie wstawiaj za dużo opisów Też ja : dlaczego człowiek , który się do tego nie stosował dostał nobla

ej ale ten z fineasza i ferba to on ma motywacje by być zły

6:25 z tym to ja bym uważała, bo wiele postaci tak zrobionych w filmografii i literaturze to w efekcie faceci z cyckami :P Fajnie jest wstawiać kobiety w różne role, środowiska i zawody, tylko należy zadbać, aby to nadal były kobiety - drobniejsze, może fizycznie słabsze, ale nadrabiające techniką, sprytem lub innymi cechami.

Jeżeli chodzi o postaci kobiece, to ja mam zupełnie na odwrót. Nie potrafię tworzyć mężczyzn... Toż to jest katorga totalna dla mnie.

Lepiej przełamać schemat wybrańca i DWO, robiąc kobietę wybrańca (i nie zaszkodzi też facet w opresji)

Opis bigosu.

A co jeśli główny bohater zginie w połowie książki?

Jeżeli nie umiesz zbytnio robić postaci kobiecych to zamień jednego z głównych bohaterów i ta dam

Deus ex machona

Dlaczego zabić Imperatora? Nie wiem, a po co pozbywać się dyktatorów? ;-) Nie wiesz po co uratować księżniczkę? No jeśli lubisz zostawiać księżniczki na pastwę losu, skoro potrzebują ratunku, to wiesz... marny z Ciebie facet. Nie mówię bohater literacki, bo bohater zrobi to co narrator każe. Ale facet jako taki.

Hej przeczytaj moją książkę psychopata

Nagraj hot16 mordo

7:18 Rowling tak robi