Ja: dobra obejrzę recenzje książki z którą się męczę od 8 lat Czytacz: mecze się z nią od 20 lat. Czyli nie jest dla mnie za późno

Czy tylko ja uwielbiam wszystkie książki z tego uniwersum? Czytałam je po kilkanaście razy. Jedyna trudność, jaka napotkałam, to Silmarillion. Nie mogłam połapać się w imionach, ale ani trochę nie odebrało mi to radości.

Jako ultra fan Tolkiena postaram się oglądnąć i zachować spokój xd ale szanuję za jazdę po Łozińskim

Ja z "Władcą Pierścieni" po raz pierwszy zetknąłem się w wieku 8 lat, kiedy czytali mi go rodzice. Od tamtej pory przeczytałem go jeszcze kilka razy, zarówno po polsku, w starym tłumaczeniu Marii Skibniewskiej (moja "Drużyna Pierścienia" nazywa się jeszcze "Wyprawa"), jak i w oryginale. I może to sprawa nostalgii, a może indywidualnych preferencji, ale zawsze i w każdych okolicznościach wybrałbym książkę zamiast filmu (który jest zresztą bardzo dobry). Dawniej ja też nie przepadałem za zakończeniem, ale teraz bardzo je cenię. We "Władcy", przynajmniej w wymiarze osobistym, zło triumfuje. Gorycz zakończenia, w moim odczuciu, idealnie puentuje cały utwór. Niemniej, mimo że opinii Czytacza na temat "Władcy" nie podzielam, to rozumiem, skąd się wzięła. Tolkien w zasadzie stworzył współczesny gatunek fantasy, ale "Władca Pierścieni" bardzo się różni od dzisiejszej fantastyki, zarówno stylem, jak i rozłożeniem akcentów. Żeby go polubić trzeba wciągnąć się nie tylko w akcję, czy fabułę, lecz również w sam świat Śródziemia. Wtedy fakt, że bohaterowie tylko idą, idą, idą, jedzą, gadają i dalej idą przestaje nudzić, a zaczyna bawić. No, oczywiście pod warunkiem, że czytelnik zdoła przełknąć sam, nieco już archaiczny, styl tolkienowskiej prozy. A filmowy "Hobbit" nie wyszedł, bo książkowy "Hobbit" to w sumie niewielka książeczka dla dzieci i zwyczajnie nie ma w nim dość materiału na filmową trylogię.

Pisałam prace licencjacką o porównaniu tłumaczenia Łozińskiego i Skibniewskiej. Sama czytałam do tamtego momentu tłumaczenie Skibniewskiej wiec jak juz sięgnęłam po Łozińskiego ... podeslalam fragment mojemu bratu i mnie spytal co to za przeróbka lub parodia. Nic więcej dodawać nie trzeba :)

3:51 Pierścień nie był 1 z 9. Był "ukrytym" pierścieniem. Tak naprawdę było 20 pierścieni :p

Natomiast ja przeczytałem Władcę Pierścieni 3 razy :)

Ja też Władcę poznałam w tłumaczeniu Łozińskiego, do dzisiaj pamiętam minę ojca, jak mu opowiadałam, że Łazik jest moją ulubioną postacią :)

Tolkien ma charakterystyczny styl pisania, który mi osobiście się podoba ale rozumiem, że komuś niekoniecznie :) Sama pierwszy raz czytałam WP w wieku chyba 16 lat i byłam zachwycona (potem dopiero obejrzałam film i jak dla mnie obie 'wersje' są świetne :)

Ja kocham władcę pierścieni i to były moje pierwsze książki w życiu przeczytane w całości. Najbardziej cenie sobie klimat shire, nawyki i urocze zachowania hobbitów 🥺❤️... Moje „naj” to Aragorn, Gimli, Sam, Gandalf i Frodo 🥰

Dla mnie "Władca Pierścieni" to ta jedna z książek must-read i... niestety zbudowałem sobie wokół niej tak dużą presję, że wiecznie ją odkładam na lepszy czas, na lepsze samopoczucie, na mniej stresujący moment. Ale kiedyś przeczytam. Natomiast jako dziecko przeczytałem "Dzieci Hùrina" i ta książka mnie wciągnęła niesamowicie, gardzi długo działała mi na wyobraźnię. Żałuję, że nie przeczytałem Władcy jako dziecko, bo zapewne świetnie bym się bawił i obecnie bym ją bardzo dobrze wspominał.

Od dawna jestem ciekawa Twojego zdania, zabieram się za oglądanie!

Ciągle zbieram się do przeczytania Władcy Pierścieni, natomiast mogę śmiało stwierdzić, że Hobbita czytało się fenomenalnie i była to dla mnie najlepsza lektura szkolna zaraz obok Opowieści z Narnii.

Czytacz - 20 lat się męczę.... Me - przeczytała Władce Pierścieni w wieku 12 lat... 5 razy... Na moje usprawiedliwienie - miałam wtedy poważną kontuzje i 4 miesiące leżałam w łóżku plackiem, 4 kolejne w zasadzie niewiele dalej mogłam dojść, z czego 3 miesiące w szpitalu. W 1998 roku nie było jeszcze ebooków, a ile książek można ze sobą zabrać...

Tolkien położył podwaliny pod współczesne fantasy, bez jego dzieł nie byłoby żadnego Pottera, Wiedźmina czy innej Gry o Tron, późniejsi autorzy czerpali z Tolkiena to co dobre, a wyrzucali to co złe Z ekranizacja Hobbita jest taki problem, że książka jest wesoła opowiastka dla dzieci, od klasyczne fantasy ,,zbieramy ekipę na smoka i przeżywamy po drodze przygody”, a Jackson zrobił z tego epicka opowieść w stylu Wladcy Pierścieni, z książki która ma ok. 300 stron i na upartego idzie ja przeczytać w jeden wieczór zrobienie 3 filmów po 3 h sprawia, że dużo wątków będzie dodanych, rozciągniętych

Gdy usłyszałem, że Pierścień Saurona był jednym z dziewięciu... 🤔 My na pewno czytaliśmy tę samą książkę? Poza tym takich herezji chyba nawet w filmie nie było. Ja z kolei najpierw przeczytałem książki i filmów jakoś... nie lubię to za mocne słowo, ale brakuje w nich naprawdę bardzo, bardzo wiele. Za to filmowej wersji Hobbita wprost nienawidzę, za dużo dodali i pozmieniali...

Po raz pierwszy przeczytałem Władcę w 3 klasie podstawówki. I nie był to ostatni raz. Książnica Beskidzka. Więc skoro uczeń podstawówki dał go radę przeczytać, to nie jest tak źle 😅

3:48, pierścieni władzy było 20, 9 ludzkich, 7 krasnoludzkich, 3 elfickie (o których stworzeniu Sauron początkowo nie wiedział i nie miał z nimi nic wspólnego) i ostatni jedyny pierścień Saurona w który przelał swoją moc, duszę i wolę by zdominować wszystko co żyje. Pierścienie zostały wykute w drugiej erze przez bractwo elfickich kowali pod nadzorem Saurona i księcia elfickiego Celebrimbora.

Łoziński poprawiony jest co najmniej przyzwoity, a momentami nawet lepszy od skibniewskiej, natomiast oryginał lozinskiego jest co najwyżej warty uwagi jako ciekawostka na półce.

Są trzy tłumaczenia Skibniewska i małżeństwo Frac - ja czytałem Władcę siedem razy a Hobbita cztery razy i nie wiem jak może się ona komuś nie podobać 😀

Uwielbiam Tolkiena sposób w jaki pisze jego cudowny świat w którym chciało by się mieszkać..szczególnie uwielbiam Drużynę Pierścienia czyli 1 tom:) Tolkien stworzył własny język to bardzo ważny element jego twórczości ,wogole sposób w jaki mówił o przyrodzie i widać że to jego wielka pasja. Czuć to na każdej stronie książki. Świetne wydanie które wypuścił jego syn z listami które Tolkien jako Mikołaj wysyłał do dzieci właśnie z czasów ich dzieciństwa tam widać dokładnie jak Tolkien bawił się tym tworzeniem jaką sprawiało mu to radość i czytelnik to obiera i całkowicie się temu poddaje. Niewielu autorów ma taki talent.

Wszyscy narzekają na Hobbita, Władcę 😣. Uwielbiam Silmarillion na którego prawie 100% procent osób czytający żali się. Pod względem uniwersum lubię te książki. Nie oceniam pod względem pisania. Silmarillion nie jest jak normalna książka, tylko zlepkiem wszystkich wydarzeń z dokumentów, papierów Tolkiena. Przez, które syn autora musiał przejść, co nie było w 100% prawdziwe. Stwierdzić można, że w 90% jest poprawne. Syn Tolkiena w Silmarillionie tylko zlepił wszystkie historie pierwszej ery jak potrafił, a w reszcie redakcji wyjaśnił to i owo. Wszystkie różne wersje. Taki Gil-galad, który był "nie chcianym dzieckiem" 😆. Kilka wersji o tym kim był synem Gil-galad, czy to Fingona, czy to Orodretha lub Finroda, aż pozostały dwie wersje. Nikt go nie chciał 😞

Jestem pod wrażeniem, ja zaczynałam dwa razy czytać i dwa razy poległam. Może 3 raz będzie bardziej owocny. Hobbita przeczytałam gdzieś w szkole podstawowej, kiedy z czytaniem u mnie było kiepsko, więc wg mnie to taka krótka, lekka i przyjemna lektura.

Oj Czytaczu... Odważny filmik :D Tak zadzierać z fandomeme tolkienowskim... :D Ja właśnie dzięki Tolkienowi pokochałam fantastykę i zawsze zostanie w moim serduszku. Czytany kilka razy i planuje powrót po latach (chociaż z lekką obawą czy dalej będę go tak cenić jak za dzieciaka). Trochę mnie boli, że komuś kto kocha fantastykę może się on nie podobać, ale i tak dobrze się Ciebie słuchało, bo jak zawsze argumenty masz ciekawe i fajnie było poznać inny punkt widzenia.

Uwielbiam wsze filmy :)

Moja mama o Władcy pierścieni: to jest ta książka, co oni idą, idą, idą, a potem wracają?

Strasznie lubię oglądać wasze filmy💛 Na nowo dzięki wam pokochałam książki🤗 Bardzo fajnie by było gdyby się pojawił jakiś TAG z Czytaczową 📚🎞 Pozdrawiam Was i nie przestawajcie kręcić filmy na YT 👏🏻👍🏻😀

Osobiście uwielbiam Władcę Pierścieni, Hobbita, i inną twórczość Tolkiena, do WP zachęciła mnie mama już w 3 klasie podstawówki, książka bardzo mnie wciągnęła i przeczytałam ją w 3 mięs, ale szanuję twoją opinię :)

Właśnie ten „finał po finale” był pięknym zabiegiem pokazującym, że zło w Śródziemiu nie skończyło się wraz ze zniszczeniem pierścienia i pokonaniem Saurona ale nadal się czai, nawet we własnym domu i trzeba cały czas się troszczyć aby znów nie urosło w siłę

Tak jak film “Hobbit” jest rozwleczony na 3 czesci, tak ksiazka jest krotka i przyjemna :) bardzo mi sie podobala :) wrecz bardziej niz “Wladca pierscieni”

Moja historia z Władcą jest dokładnie taka sama. Z tym że ja z książką ( tłumaczenie Łozińskiego, na szczęście bez Bilba Bagosza) męcze się 4 lata. Filmowa trylogia jest absolutnie moją ulubioną ale książka Tolkiena oraz te wszystkie opisy każdego pojedynczego drzewa spotkanego przez hobbity na drodze męczyły mnie niemiłosiernie. Cały czas na półce leży jeszcze Powrót króla ale niemoge się zmusić do sięgnięcia po niego. Może kiedyś. Co zaś się tyczy Hobbita to osobiście polecam bo czyta się go bardzo dobrze i sam w sobie jest naprawdę fajną książką. Pozdrawiam.

W sumie nie dziwię Ci się absolutnie, ale głównie to dlatego, że same cegły Tolkiena Władca Pierścieni są tylko preludium do jego twórczości i do tego, co reprezentuje ten świat. Osobiście kocham te książki, choć przeczytałem je tylko 2 razy (choć nie wiem czy przekład Łozińskiego można nazwać przeczytaniem tego). Ogólnie cały świat Tolkiena, teorie, wikipedia, rozwój wydarzeń, dbałość o szczegóły, kwestia tego, że te książki są "żywe" jest to wszystko cudowne za sprawą właśnie tych opisów, bo przedzierając się przez te dziesiątki stron wiesz, że ta podróż trwała długo, a ta walka to była kwestia dnia. Wiesz, że ten Frodo czekał na Gandalfa kilka lat między jednymi a drugimi odwiedzinami. Wiesz, że Minas Tirith to ogromna stolica zaopatrzona z okolicznych wiosek. Wiesz, że tak na prawdę ta armia, która przybywała przez -naście stron do Minas Tirith to prawda, bo żadne miasto nie pomieści w sobie w "centrum" tak wielu ludzi, że ci ludzie muszą skądś przyjść, że to państwo jest ogromne. Tak na prawdę sam moment bitew jest krótki, to kwestia max 2 dni, bo kto byłby w stanie walczyć tak długo. Dlatego właśnie Tolkien był genialnym pisarzem, bo potrafił oddać tę duszę i prawdziwość świata w książkach. Ale w 200% cię rozumiem, bo jak ktoś mówi, że musi przeczytać kiedyś Władcę Pierścieni to zawsze mówię, że nie polecam, bo można się mocno odbić tak jak Ty. Jeśli natomiast chodzi o Hobbita to strasznie polecam, przez to, że książka była pisana "dla dzieci" to zawiera w sobie właśnie głównie akcje. Aczkolwiek przez to jest raczej luźnym opowiadaniem, niż książką (a przynajmniej jak dla mnie).

A może taki filmik o tym co podobało się Wam bardziej? Książka czy jej ekranizacja? Ja zauważyłam, że to co przeczytałam/zobaczyłam jako pierwsze z zasady bardziej mi się podobało niż to co przeczytałam/zobaczyłam jako drugie.

Drogi Czytaczu, Twój film wyraża wszystkie moje odczucia na temat "Władcy pierścieni", mimo że czytałam jeszcze nowsze tłumaczenie z dużą czcionką. A "Hobbit" jest zupełnie inny niż film, różni się zwłaszcza stylem narracji, ale o tym sam się przekonasz ;-)

Jeszcze nigdy żaden tytuł filmy tak mnie nie przyciągnął. Jak fan Tolkiena zapisuję na później, zaparzę melisę i wieczorem obejrzę :D

"Hobbita" z tego co pamiętam czyta się super 🙂

Panie Czytaczu, popełnił Pan podstawowy błąd i zaczął Pan od filmów które moim skromnym zdaniem nastawione są tylko i wyłącznie na akcje a z książka jedynym wspólnym mianownikiem są imiona bohaterów. To nie jest książka akcji tylko drogi i owszem przyznam Panu rację bo sam nie raz lapalem się na tym że otumaniony jakimś dłuższym opisem gubiłem wątek i musiałem cofać się o rozdział czy dwa, lecz najpiękniejsze jest to że po skończeniu czytania (przynajmniej ja) odczuwam pustkę i smutek bo choć tylko czytałem to czulem się jak bym tam był a smutek wynikał z tego że i dla mnie skończyła się wspaniała przygoda. Uważam że pod tym względem film nawet nie zbliżył się do książki a co za tym idzie reżyser nie do końca zrozumiał o co chodzi np w filmie Aragorn ewidentnie potrzebuje pomocy psychologa a jego historie opowiadają mu inni co jest kompletna bzdura czy postać Faramira zrobiona na modlę Boromira. Niestety takie smaczki sprawiły że według mnie film jest delikatnie mówiąc do bani bo nawet nie mogę go spokojnie obejrzeć bez wysmiewania się z tych głupkowatych scen. Pozdrawiam

Ja tam uwielbiam Tolkiena. Co do ekranizacji to nigdy nie porównuje filmów do książek (ogólnie żadnych, nie że tylko lotr) ale zawsze się każdą cieszę. Cieszy mnie właśnie to, że powstają nam wtedy jakby dwie historie podobne ale różne. Jackson w filmie pozmieniał bardzo dużo, nadając bohaterom i ich decyzjom inne niż Tolkien znaczenie. I to jest fajne bo to są dwie różne historie (mi tylko szkoda, że nie było tam mojej fav postaci Toma Bombadila). Lotr powinno się przeczytać jeśli się ogólnie czyta bardziej współczesną fantastykę, żeby też zobaczyć, że wiele książek to nic nowego i w innych słowach to zostało już napisane wieeeele lat temu przez profesora (którego za wydanie takich książek w tamtych czasach możemy uznać za odważnego, uwcześni nazywali go po prostu szalonym). Czytanie Hobbita nie ma w Twoim przypadku sensu (dostaniesz streszczenie filmu, tak tak Jackson dowymyślał resztę o to są wszyscy źli no i o taką jedną postać 😂). Jeśli chcesz dać Tolkienowi ostatniusieńką szansę to ja bym wybrała bardzo zabawne opowiadanie dla dzieci pod tytułem: Rudy Dżil i jego pies (pozwolę sobie tu przekleić PEŁNY tytuł bo on mówi sam za siebie: Rudy Dżil i jego pies: Aegidii Ahenobarbi Julii Agricole de Hammo Domini de Domito Aule Draconarie Comitis Regni Minimi Regis et Basilei mira facinora et mirabilis exortus czyli W języku pospolitym Wywyższenie i cudowne przygody Rudobrodego Dżila, gospodarza z Ham, Pana oswojonego smoka, Króla Małego Królestwa)

Muszę się w pewnym stopniu z tobą zgodzić, bo chociaż uwielbiam Władcę pierścieni, to już raczej nie chciałabym tego ponownie czytać 😅 Nie twierdzę, że nigdy do tego nie wrócę, bo czytałam bardzo dawno temu, ale do tej pory pamiętam jak bardzo męczyły mnie te wszystkie opisy i epickość każdej najdrobniejszej czynności

Czytaczu mam podobnie ;) Po książki sięgnęłam gdy filmy mialam obejrzane po kilkadziesiąt razy ... i to zaczynalam to odkladalam ksiazki, doczytujac je po długim czasie. Nie uważam, że powieści są złe, jednak do filmów mam ogromny sentyment i kocham je tak bardzo, że stety lub niestety pierwowzór stworzony przez Tolkiena ich nie pobił.

Ja: patrzę na tytuł filmu Też ja: TAK SIĘ DA?!

Chociaż filmy sobie cenię, to do książek nie mają one żadnego podejścia, szczególnie jeśli rozszerzy się historię wojny o pierścień o przepiękne historie zawarte w Silmarillionie. Warunkiem koniecznym jest czytanie w tłumaczeniu Skibniewskiej, która w przeciwieństwie do Łozińskiego zastosował się do wskazówek mistrza Tolkiena. Myślę sobie, że nastąpiła pewna zmiana pokoleniowa u odbiorców wychowanych na książkach fantasy bardziej nastawionych na akcję, intrygi i bitwy, tymczasem nie to było celem Tolkiena. To chyba trochę jak z Sienkiewiczem - kiedyś poruszał, a dzisiaj dla wielu wydaje się infantylny, bo świat się zmienił. Czy na lepsze? Śmiem wątpić.

W mojej wersji książki był obieżyświat. Ja zaczęłam tą historię od hobbita bo taka jest kolej i dzięki temu kontynuowalam dalsze części Tolkiena.

zgadzam się, ksiazka jest ciezka, ja dociagnelam do 1/3 pierwszej czesci w papierze... sluchanie audiobooka znacznie mniej bolesna:) co do koncowki to bylam pewna, ze ktos inny ja pisal:D

Muszę przyznać, że z dużą irytacją oglądałem ten film szczególnie jak mówiłeś o Sarumanie.

To co Jackson zrobił z Sarumanem w filmie to kpina i zaprzeczenie wizji Tolkiena, podobnie jest z tym, że Merry i Pippin przekonują Drzewce do walki z Sarumanem, Elfy wyruszają na odsiecz Helmowego Jaru itp... Czytając Władce Pierścieni trzeba sobie przede wszystkim zdawać sprawę, że to jest przede wszystkim książka chrześcijańska, dlatego też upadek Sarumana w książce jest żałosny i groteskowy, co świetnie ukazuje do czego prowadzi podążanie za złem. Jackos to wszystko wykrzywia i spłyca, robiąc z Władcy Pierścieni typową rąbanke fantasy...

Czytaczu jest to bardzo sprawiedliwa recenzja Sagi o Pierścieniach Władzy i to pomimo tego, jak los zetknął cię z tym dziełem ( współczuje kto jako pierwszy swój kontakt z WP miał przekład Łoźińskego ) Masz rację styl Tolkiena jest no cóż dosyć specyficzny powiedziałbym nawet że z Tolkienem jest jak Frankiem Herbertem. Świat przedstawiony jest tylko tłem w którym pisarz nicznym bajarz lub wędrowny bard chce nam przedstawić historię która ma czytelnika skłonić do pewnych przemyśleń z której winniśmy wyciągnąć pewną naukę natury filozoficznej. Taki styl prowadzenia opowieści jest dosyć trudny w odbierze i by czerpać z niego przyjemność trzeba być na to odpowiednio przygotowanym.Mówiłeś. że drażniło cię czemu jest za mało opiów batalii bitew a za dużo opisów łażenia, cóż wynika to z tego co sam Tolkien w życiu przeżył bowiem brał udział w I WŚ i widział ból był też świadkiem wybuchu 2 WŚ i tego jak głód władzy prowadzi do tyranii i okrucieństwa. Sam w listach do wydawcy wiele razy podkreślał że nienawidzi wojny, a jednocześnie najlepiej czuje się wśród ludzi prostych i lubi proste przyjemności, był typowym nieco staromodnym angielskim dżentelmenem i to widać najlepiej właśnie w WP i Hobbicie (choć Hobbit jest łatwiejszy w odbiorze)

Władcę Pierścieni przeczytałem pierwszy raz jakoś w wieku ośmiu lat, potem czytałem serię kilkukrotnie, ale ostatni raz grubo ponad dekadę temu. Jakiś czas temu kupiłem używany zestaw, z czysto sentymentalnych pobudek w wydaniu, które niegdyś katowałem (takie białe, z iście paskudnymi artami na okładkach :D). I tak się zastanawiam, czy do tego wracać, czy nie, z jednej strony byłoby to ciekawe doświadczenie, z drugiej trochę strach, że tym razem nie podejdzie, a z trzeciej mnóstwo innych książek czeka na swoją kolej. I co tu zrobić ;)

Dzięki. Pozdrawiam.

"O ziołach i potrawce z królika" próbowałem przeczytać 3 razy, za każdym razem na tym rozdziale się zatrzymywałem i nie mogłem. Teraz próbuję 4 raz, w formie audiobooka po angielsku

Jak zawsze bardzo ciekawa "relacja" z książki :) Tylko tak na przyszłość drogi Czytaczu, mało kto wie ale poprawnie mówi się Tolkin nie Tolkien. E jest nieme :)

Uszanowanko Ja tam audiobooka przesłuchałam i mi się to udało i było to naprawdę przyjemne Miłego dnia (:

Hm to jest rzecz gustu ja czytałam Tolkiena w podstawówce od razu w tłumaczeniu Skibniewskiej i wciągnęło mnie tak że przetrzebiłam praktycznie wszystko jego autorstwa włącznie z biografią pisarza i dziś to jedna z moich ulubionych książek do której chętnie wracam choć dorosłym człowiekiem jestem.

Dla mnie Tolkien, to klasyk, tak jak Sapkowski, Martin, czy Rowling. Od niego wszystko się u mnie zaczęło z fantasy, zarówno film, jak i książka, wersja kinowa trochę jest uboga w kilka wątków, generalnie film odbiega od książki, momentami znacząco. Polecacie jakąś stronę z audiobook-ami, najlepiej z abonamentem miesięcznym ;)

patrzę na tytuł i kurde nie wiedziałem że kanał o książkach może być aż tak kontrowersyjny

Mnie zabiły opisy. Też zmagam się już z książką prawie 15 lat, ale cóż, może kiedyś do niej dorosnę 😅 Film uwielbiam.

Ciekawy jestem jak teraz bym odebrał Władcę Pierścieni. Czytałem tylko raz na koniec szkoły średniej i wtedy bardzo mnie wciągnął, praktycznie pochłonąłem te książki i bardzo mi się spodobało. I uważałem, że są znacznie lepsze od filmów. Ciekawe jak by było teraz po długim czasie.

Przeczytaj Silmarillion.Twoje opinie mnie mocno od ciebie odrzuciły tylko.Dla mnie Tolkien to najlepsze co może być.

Miałam podobną historię z tłumaczeniami ;) pamiętam swoje zaskoczenie, kiedy po przeczytaniu "Hobbita" sięgam po Władcę Pierścieni, a tu "Imć Frodo Bagosz". Na szczęście ktoś mi pożyczył to lepsze tłumaczenie

Ja kupiłam wydanie z poprawionym tłumaczeniem Łozińskiego i dopiero później poczytałam różne opinie. Byłam bardzo negatywnie nastawiona do mojego tłumaczenia, ale gdy skończyłam (co drugi rozdział słuchając dla porównania w przekładzie M. Skibniewskiej), doszłam do wniosku, że klimat filmowy, który tak mnie urzekł jest w tym wydaniu z zyska Łozińskiego. Już nie żałuję, że mam " nie to jedyne i nie to słuszne wydanie". I nie - w tej nowszej wersji nie ma Bagosza, czy krzatów, więc nie razi w oczy i uszy

Po obejrzeniu recenzji, z jeszcze większą siłą podtrzymuję zdanie, że jednak najpierw należy przeczytać książkę, a dopiero później obejrzeć film. Przy całym szacunku do prowadzącego, uważam że jest raczej fanem Jacksona a nie Tolkiena.

JA zaczęłam od "Hobbita" i byłam nim zaczarowana. Szybko się czytało, nie dłużył się. I potem podeszłam do "władcy pierścieni" i niestety opisy mnie pokonały. Próbowałam dwa razy ale "Władca pierścieni" nie ma tego czegoś co miał "Hobbit"

Ja sama zaczynałam od książki i... to moja ulubiona książka do tej pory (obok Hamleta). Czytało mi się ją cudownie, w samym świecie jestem zakochana jak w żadnym innym. Ale najbardziej uwielbiam rzeczy... których nie było w filmie. Ja za filmami nie przepadam, bo czuję, że filmy skupiły się za bardzo na akcji (chociaż to logiczne i rozsądne), tym samym psując mi moje ukochane postacie. Ale mi styl Tolkiena właśnie bardzo pasował. Aczkolwiek mam zupełnie inną opinię jeśli chodzi o Hobbita. Bo o ile książkę bardzo lubię, tak filmy... pasowały mi bardziej. Zwłaszcza ten pierwszy, reszta już nieco straciła swój klimat.

Teraz jest poprawiona wersja zyska przetłumaczona przez Łozińskiego. Już niema Bilbo Bagosz , czy Frodo Maślak. Teraz dużo ludzi przekonało się do Łozińskiego , jest to już dobry przekład.

A Silmarillion? (czy jakos tak) Dla mnie super! I zero hobbitow. Głównie bogowie, elfy i krolowie 😁

Dla mnie filmy o Harrym Potterze są o niebo lepsze niż książki. Książki są napisane strasznie banalnie i dobrze że WB zrezygnował z wielu z banałów i niestety widać zmęczenie autorki i pisanie już tylko dla pieniędzy. Samego Tolkiena znam jak własną kieszeń, Władca Pierścieni i Hobbit przeczytane z 10 razy każda, do tego reszta Dzieci Hurina, Niedokończone opowieści, Silmarillon, Przygody Toma Bombadila... Które niestety są głównie książkami jego syna na bazie notatek ojca. Jednak ten świat ma taką głębię i tyle jest w nim wyjaśnione, że bardzo mało pozostawia się niedomówieniom. Nie czuję się bardzo urażony bo są gusta, jednak filmy spłycił wiele aspektów które nadają książce tej magicznej epickości na miarę legend arturiańskich. Filmy lubię ale tempo filmów gubi całą przyjemność podróży z książki.

Jejku, ja uwielbiam Tolkiena. Czytałam dwukrotnie Władcę Pierścieni i na pewno przeczytam je jeszcze raz. Jak najbardziej polecam przeczytać także inne książki tego autora, między innymi ukochany przeze mnie Silmarillion. Prawda, jest dużo imion i nazw, co może być trudne do zapamiętania, ale to nie zmienia to faktu, że jest to wspaniała książka. Ja czytałam Silmarillion dwa razy i uważam, że warto przeczytać drugi raz, bo wtedy czyta się zdecydowanie łatwiej, a zachwyt nad tą ksiażką jest chyba jeszcze większy, ponieważ wtedy więcej się z niej rozumie (przynajmniej tak było w moim przypadku). Bardzo podoba mi się też przedstawienie elfów w Silmarillionie, bo są one jednak inne, niż we Władcy Pierścieni; potężniejsze, godniejsze i szlachetniejsze, a najbardziej ze wszystkich postaci lubię Fëanora. Uwielbiam Tolkiena i to, że stworzył całkiem osobny świat oraz wymyślił dla postaci własne języki - dla mnie jest to niesamowite. I ja wiem, że to tylko twoja opinia Czytaczu, ale jednak smutno mi było, że tak troszkę zjechałeś te książki...

Tylko tłumaczenie Skibniewskiej, jedyne zaakceptowane przez Tolkiena.

Mam takie same odczucia, natomiast nie przebrnęłam przez całość - "Dwie wieże" pokonały mnie w połowie. Być może wynika to z faktu, że miałam wtedy ok. 12 lat, ale jakoś w pamięci zostały mi właśnie te niekończące się opisy niezbyt istotnych rzeczy. Co do "Hobbita" to, o dziwo, bardzo dobrze się to czytało i z chęcią za jakiś czas do niego powrócę. A filmowego "Władcę pierścieni" kocham! ;)

Angielska wersja jest o wiele łatwiejsza niż polska. Styl pisania jest zupełnie inny dlatego polecam oryginał. Kocham Tolkiena i jego książki. Gdyby nie Lotr, Harry Potter nigdy by nie istniał. Polecam Silmarillion, perełka literatury fantasy 😍

No cóż... w 100% zgadzam się z tą recenzją.😄 Mam w sumie identyczne przemyślenia co do książki i też wolę film. 😅

5:53 Oj, tak! Smaug w ekranizacjii Hobbita to złoto samo w sobie a w książce jest taki...

Hobbit jest dla dużo młodszych czytelników, więc może niech Pan nie czyta... Pańska ocena Tolkiena trudno... de gustibus etc, ale: pierścień władzy NIE był jednym z dziewięciu, w czasach, kiedy wyszedł pierwszy film trylogii istniały sieciówki z książkami, jak Empik, Matras itd, po trzecie, najsmutniejsze, można nie lubić Tolkiena, ale w recenzji trzeba go chyba zrozumieć? Tego mi u Pana zabrakło.

z tym ze długie opisy rzeczy nieciekawych wglądem tych ciekawych. Przeczytałem ostatnio silmalirion i to była jedna wielka męczarnia. Najbardziej czekałem na ostatni rozdział i interesowało mnie jak powstał pierścień myślałem ze dowiem sie czegosć nowego i fantastycznego a tam krótko ze powstał i tyle. Sama walka z Melkorem to jakiś absurd, Valarowie większość czasu mieli to gdzieś ze on rujnuje ich dzieło(Ardę) niby się smucili ale zamiast działać to siedzieli schowani jak tchórze. a opis tego jak go pokonali rospisany tak krótko ze to było aż żenujące. Wgl pokonanie Melkora wydażyło się dwa razy i dwa razy bez zadnego problemu. Jedyna ciekawa historia to Beren i luthien

Nie no idziesz do domu

Kochany Czytaczu! Książkę mam szczytaną do białości, ale.....Tolkiena czyta się jak.....Orzeszkową. Wszelkie opisy rozciągnięte do granic absurdu, z tym że Jackson zrobił najlepszą robotę na miarę Nobla ( tak, tak, Oscar to za mało). Oglądając film dopowiadasz sobie to czego Ci brakuje, czytając książkę widzisz sceny jak z filmu. Dla mnie jest to spleciony warkocz, a nie dwa osobne pasma 🙂. Co do Hobbita, to ekranizacja ( tu malutki spoiler) jest rozwinięciem wielu wątków, zaznaczonych jednym lub trzema zdaniami we Władcy, temat tak ciekawy, ale króciutki Wielki Reżyser rozwinął do trzech potężnych filmów. Nie wiem czy uwielbiam Tolkiena, ale książkę i film KOCHAM. Pozdrawiam Waszą rodzinkę i wszystkich oglądaczy. 😘

Mimo bycia fanem tolkiena to jak najbardziej się zgadzam. To nie jest dla mnie przyjemna książka. Dzieci Hurina i Hobbita czyta się całkiem dobrze. Silmarilion to wielki przewodnik. Co do piosenek. Oj nienawidzę ich w książce, ale kocham ich słuchać w wykonaniu profesjonalistów. Polecam znaleźć na YT. U tolkiena jest też wiele symboliki która przeczy logice jak np. Aragorn łażący przez pół świta ze złamanym mieczem, ludzie mający czas zbudować stos w środku bitwy, znikające zwłoki orków i pojawiający się kurhan z włóczniami. Ludzie służący złu którzy padają na twarz przed szarżującymi rohańczykami i jakoś to przeżyli i wiele innych Ale paradoksalnie do filmu uważam że przygoda Froda, szczególnie w powrocie króla, była dużo ciekawsza od książkowej przygody Aragorna. Co do wyników bitew, najszczegółowiej były one opisywane po ich zakończeniu, niczym wielki raport liczący straty

Początek filmiku aż się popłakałam ze śmiechu :D . Wychowana na Juliuszu Verne i podobnych, przeczytałam pierwszą część "Władcy" jakiś rok przed premierą filmu i zanudziłam się dłużyznami i Frodem jako bohaterem. Tolkien zapomniał sprawić go sympatycznym, co przełożyło się na grę aktora w filmie. Być może, gdybym przeczytała książkę jako dziecko to bardziej by mi się podobała. Prawdziwego szoku doznałam niedawno, bo zakupiłam najnowszą wersję Łozińskiego (wcześniej czytałam Skibniewską z 1960 go?) niema tam co prawda Bagosza z Bagoszna :D ale Łazik!? To już Włóczykij albo jakiś inny"szwędacz" :D byłby odpowiedniejszy. Wydaje mi się że u Łozińskiego język jest prostszy ale nie pamiętam już tak dobrze tej starszej wersji. Obecnie jestem w połowie drugiego tomu i zamierzam dokończyć, choć pod auto przymusem. Czekam na wrażenia po "Hobbicie" bo film uwielbiam. Edytuję bo zapomniałam dodać , że u Łozińskiego jest sympatyczniej i Frodo też jest sympatyczniejszy.

Ja czytałam Hobbita w późnej podstawówce, i pamiętam, że ciężko mi szło, ale całkiem mi się podobało i zabrałam się za Drużynę Pierścienia (trylogia oczywiście wcześniej obejrzana) i... zasnęłam przy drugim rozdziale, a potem już więcej nie próbowałam czytać. Może jeszcze zrobię drugie podejście, ale jeśli chodzi o Hobbita, to nie rozumiem tych wszystkich skarg na filmy, mi się osobiście bardzo podobają (szczególnie uwielbiam Pustkowie Smauga - sama postać smoka, niesamowity głos Cumberbatcha, cała ucieczka z królestwa elfów i sama końcówka po prostu kradną moje serce. No i Luke Evans w roli Barda), jedyne co bym stamtąd wywaliła to postać Tauriel i ten wątek romantyczny - kompletnie to było niepotrzebne. Niedawno wzięłam się też za oryginał Hobbita i muszę przyznać, że miłym zaskoczeniem było dla mnie, że po angielsku czyta się to znacznie lżej ;)

Ja też oglądałem najpierw filmy a mimo to bardziej spodobała mi się książka.

Jak to Władca Pierścienia jest mega :) ale szanuję Twoje zdanie :)

Ja czytałem książkę w tłumaczeniu Łozińskiego z 2008. Nie mam powód do narzekań,mimo,że wiedziałem iż jest krytykowany. 🙂

Film kocham. Ksiazki nawet pierwszej nie skończyłem. Opisy długie mnie pokonały

Rozumiem, że ktoś ma różną opinię na temat różnych dzieł, jest to oczywiste, że inne osoby mają inne zdanie, ale jeżeli już oceniamy to warto byłoby wiedzieć co mówimy, zarówno jeśli chodzi o zawartość danego dzieła jak i jego styl. Wiem, że wielu mogą urzec filmy i książka nie każdemu wpadnie do gustu, ale to nie oznacza, że można deklasować wręcz książkę. Widzę, że nie zrozumiałeś kilku książkowych elementów, zarówno w Lore Tolkiena jak i w jego stylu pisania oraz funkcji jaką przeznacza różnym częścią opowieści. 1. Pierścieni Władzy jest 20! A nie dziewięć! Pierścienie dzielą się na: 16, które to dzielą się na 9 pierścieni, którzy otrzymali ludzie, 7 które otrzymały krasnoludy, są jeszcze 3, które stworzyły dla siebie elfowie, oraz ostatni, Jedyny Pierścień utworzony przez Saurona. Bardzo ważną rzeczą jest to, że JEDYNY PIERŚCIEŃ jest tym szczególnym, a ty powiedziałeś, iż należy do jednego z 9. Wybacz, ale nawet młodzi nowicjusze oglądający film po raz pierwszy potrafi wyłapać takie elementy i opowiadając historię powinieneś znać tak kluczowy dla powieści wątek. 2. Mimo, iż uważam, że tolkienowskie opisy są świetne to rozumiem, że mogą kogoś przynudzić, ale stwierdzenie braku dynamicznych opisów bądź uważania je za nijakie jest trochę przesadzona. Podkreślam, że Tolkien brał udział w wojnie i wie co to jest strach jakiego, żaden człowiek nawet sobie nie wyobraża. Nic dziwnego, że wojna tak bardzo ukształtowała naszego autora oraz, że Tolkien nie przepada za wracaniem do takich wspomnień w opisach walki, jednakże stwierdzenie, że tych opisów tam nie ma lub są kompletnie błache są kompletnie nie na miejscu. Czytając książkę natrafiłem wiele razy na różne elementy, będące częścią akcji, to, że te pojedynki, bitwy "potyczki" starają się być jak najbardziej realne. Prawdziwe potyczki nie wyglądają niczym filmowe, gdy kombatanci posługują się rozmaitym orężem, który zmieniają w trakcie wielominutowego pojedynku. Takie procesy są szybkie i prawdziwe, szybka reakcja, uderzenie, koniec. Theoden w pojedynku z Czarnym Wężem(wodzem Haradu) rzucił w niego włócznią zrzucając z konia, zanim ten zdążył sięgnąć go szablą, koniec. Dlatego by zachować prawdomówność i możliwość wyobrażenia sobie zdarzenia dla czytacza. Tolkien również wiele nie ujawniał by czytelnik, mógł sobie wyobrazić, stworzyć własne wyobrażenie tego świata. Jaka przyjemność jest czytania z dokładnie tego co jest "podane na tacy". 3. Według tego co mówisz, wydaje mi się, że nie za bardzo rozumiesz funkcji epilogu. Mimo, iż świat tolkiena oprócz bogatego "worldbuildingu", zawiera elementy walki "dobra ze złem", ukazania prawd moralnych. Jednakże warto pamiętać, że tolkien chciał pokazać prawdziwą historię z życia, a nie prosty "Hollywoodzki Happy Ending". Powieść władcy pierścieni, pokazuje, że mimo, iż mimo, iż "dobro" współczucie, prawda wygrywają to i tak są okupione jakąś stratą. Ja rozumiem, że w filmie wątek ten może nie pasował, ale myślę, że wartoby było poztywnie o nim wspomnieć zamiast go krytykować. Tolkien chciał nam coś przekazać w ten właśnie sposób i uważam, że epilog pokazał to świetnie. To tyle ode mnie.

No to teraz czas na "Koło Czasu"

Szczerze mówiąc, mnie te opisy chyba najbardziej zauroczyły. Nie mówię, że była to najprostsza książka do przeczytania, bo chwilami się ciągnęła i w końcu się tym zmęczyłam, jednak po miesiącu przerwy znowu się zaczytałam. Ale fakt, epickie walki mogłyby być bardziej... epickie.

Ja wciągnęłam nosem w czasach szkoły średniej😘

Aaaaa ja też trafiłam na tego pseudotłumacza xDDD masakra była. Do połowy 2Wież doczytałam. Straszne. A na filmy miałam taką fazę, że z kumpelą na podwórku odegrałyśmy sobie całą fabułę (byłam Frodem xD) 😁

O, wreszcie ktoś, to podziela moje zdanie!

No to przeczytałeś w końcu "Pana Lodowego Ogrodu" Mój Drogi? Polecałem z rok temu! Władca Pierścieni przy tym to jak herbata granulowana przy wódce (porównanie kiepskie, ale wybór logiczny!)

Jak można nazwać Władcę pierścieni historią Froda?! Jak!? Bluźnierca... głównym bohaterem LOTRa jest pierścień. Żeby się dobrze czytało po raz 2 i kolejne to trzeba pomijać sceny z Frodem.

Kilkanaście lat temu, będąc w gimnazjum zrobiłam pierwsze podejście do Władcy Pierścieni, ale odpadłam na wstępie... Po studiach zabrałam się za "Hobbita" i nie potrafiłam zrozumieć fenomenu tej książki, w której główny bohater przez większość powieści chodzi i jest głodny. Chyba twórczość Tolkiena nie jest dla mnie

Zgadzam się z Tobą w 100%. Konkretny schemat utarł się w głowie, więc książka temu nie dorówna. Wiele razy słyszałam, że WP czyta się ciężko. Kiedy wspomniałeś o tych wywodach na kilka stron o rzeczach niezbyt istotnych dla fabuły to od razu miałam skojarzenie z Orzeszkową czy Kingiem. I tak jak ,,Nad Niemnem" nie przeczytałam w ogóle (bo jeżeli film jest dramatycznie nudny, to jak nudna musi być książka?), tak zaczęłam czytać ,, Lśnienie" i zatrzymałam się na 3-4 stronie z myślą: ,,Mózg mi paruje". Lubię opisy, choć nie tak dokładne i przytłaczające. Poza tym przeraża mnie trochę ta wielowątkowość na granicy mojej tolerancji i ilość nazw czy imion (zwłaszcza imiona synów podobne do imion ojców). Z drugiej strony ciągnie do poznania tego świata bliżej, pominiętych scen czy postaci (brak Toma Bombadila to najwieksze rozczarowanie).

Rozumiem twój punkt widzenia Czytaczu- książkowy Władca Pierścieni może nie być dla wszystkich tak wspaniały jak wersja filmowa. Ja natomiast uwielbiam, czytałem pierwszy raz gdzieś w podstawówce i gimnazjum, później kilka razy powtarzałem (najwięcej razy Drużynę Pierścienia- moją ulubioną część zarówno książkową jak i filmową). Poza tym drugi raz czytam teraz Silmarillion i to jest już duużo trudniejsza książka. Hobbita czytałem też dużo razy i jest naprawdę fajny dla młodszego czytelnika (najlepsza lektura w szkole). Poza tymi właśnie najbardziej znanymi jeszcze Niedokończone opowieści, które muszę powtórzyć i w planach w końcu przeczytać inne książki z tego uniwersum, a szczególnie Beren i Luthien, Upadek Gondolinu :D

Trzy Pierścienie dla królów elfów pod otwartym niebem, Siedem dla władców krasnali w ich kamiennych pałacach, Dziewięć dla śmiertelników, ludzi śmierci podległych, Jeden dla Władcy Ciemności na czarnym tronie W Krainie Mordor, gdzie zaległy cienie, Jeden, by wszystkimi rządzić, Jeden, by wszystkie odnaleźć, Jeden, by wszystkie zgromadzić i w ciemności związać W Krainie Mordor, gdzie zaległy cienie Ash nazg durbatulûk, ash nazg gimbatul, ash nazg thrakatulûk agh burzum-ishi krimpatul.

"Hobbit" jako książkę czyta się bardzo dobrze (koniecznie w tłumaczeniu Polkowskiego!), film porusza też temat Silmarillonu i jest oderwany do rzeczywistości... z książki, która ma 369 stron zrobili 3 długie filmy... wyobraź sobie, ile tam lania wody.

Jak ja się cieszę, że Tolkienem zaraziłem się dużo wcześniej niż powstała filmowa adaptacja P. Jacksona. W kwestii tłumaczenia, pierwsza przygoda w WP rozpoczęła się właśnie od Łozińskiego i jego specyficznego tłumaczenia. Przy pierwszym czytaniu nie raziło mnie to zupełnie. Pewnie dla tego, że nie znałem innych tłumaczeń (bo poza Skibiniewską istnieje jeszcze tłumaczenie Frąców). Dopiero z czasem uświadomiłem się, że ten przekład jest mocno "spolszczony". Jednak pomimo tego mam wielki sentyment do tego Bagosza i Łazika. PS. Na rynku aktualne wydanie w tłumaczeniu Łozińskiego jest z poprawionymi imionami, nazwami, itp.

Przeczytałam wszystkie książki J.R.R. Tolkien'a. Silmarillion jest moją ulubioną. Ale pasja i zainteresowanie zaczęła się dzięki wspaniałej trylogii P. Jackson'a.

W 100% rozumiem męczarnie z hobbitami, bo sama tego tomu gdzie byli sami Frodo i Sam, no z Golumem nie dałam rady przeczytać P.S. Mam to samo wydanie 😁

Ja od 10 lat walczę z tym żeby się do Władcy Pierścieni przekonać 🙈 Nie obejrzałam filmów, nie dałam rady przebrnąć przez pierwsze rozdziały. Lubię takie głębokie fantasy ale to mi nie podchodzi. Hobbita za to lubię bardzo, czytałam 2 razy, filmy widziałam dziesiątki razy.