W pracy było zawsze takie niewdzięczne zadanie, że trzeba było zejść do piwnicy z wieszakami, po worki, manekiny itp. Nikt nie chciał tego robić, ja to strasznie lubiłam. Zejść do cichej i spokojnej piwnicy i chociaż na chwilę odetchnąć od klientów na sklepie 😉 To był taki mój mini reset.

Zazdroszczę ludziom pracy na home office. Muszę pracować w jednym niedużym pokoju z 3 innymi dziewczynami. Jestem przebodźcowana słuchowo. Po 8 godzinach z nimi jestem tak zmęczona, że marzę tylko o położeniu się spać.

Zmienialam zespol i lokalizacje na open space. Poczatkowo moje zadania byly podzielone na doslownie kilka blokow i siedzialam w samym rogu biura - radzilam sobie swietnie. Nastepnie sama zmiana lokalizacji w biurze sprawila, ze nijak nie moglam sie skupic wykonujac te same zadania. Home office okazal sie dla mnie wybawieniem. Cisza i brak wrzeszczacych za plecami kolezanek uswiadomil mi, jak wiele energii schodzilo mi na wyeliminowanie bodzcow. Ludzie narzekaja na home office - ja boje sie powrotu do biura.

Ja również jestem WWO - dziś na właściwej ścieżce duchowej i zawodowej🙂 Kiedyś byłam mega ekstrawertyczką, wokalistką zespołu rockowo-popowego, graliśmy mnóstwo koncertów, zawsze było wokół mnie mnóstwo osób, imprezy, próby, spotkania... Dziś zastanawiam się, jak ja to przeżyłam😉 wtedy bardzo mi to pasowało, ale może dlatego, że jestem też DDA i w tamtym czasie dużo w sobie zagłuszałam. Podskórnie zawsze czułam, że kocham przyrodę, zwierzaki, muzykę również, ale i spokój.. I to daje mi ukojenie. Pracowałam w różnych miejscach, a ostatnie miejsce - duży szary biurowiec z mnóstwem zatrudnionych - pożegnałam, kiedy zdecydowałam się pójść za głosem serca i pasji. Nie była to łatwa decyzja, skok w nieznane zawsze jest stresujący, ale zdecydowanie było warto. To co najmocniej mi ciążyło w tej pracy, to ilość ludzi, telefonów, bodźców zapachowych i słuchowych. Miałam wrażenie, że sufit wali mi się na głowę😉 i bardzo tęskniłam za widokiem otwartej przestrzeni i nieba. I wskoczyłam w nieznane🙂 Od ponad 6lat jestem projektantką ogrodów. Uwielbiam moją pracę, spotykam się raz na tydzień z klientami, przebywam dużo w terenie, na działkach budowlanych, w ogrodach albo w szkółkach roślin a pracę projektową wykonuję we własnym domu w pracowni, którą sama sobie stworzyłam. Mieszkamy pod miastem. Bliskość natury, własny ogród i spacery nad jezioro i do lasu są dla mnie najlepszą formą terapii🙂 Pozdrawiam wszystkich wysoko wrażliwych, niech nasza wrażliwość nas nie opuszcza, bo w wielu zawodach jest na wagę złota. A Panią Pani Kasiu uwielbiam słuchać. Nie dość, że ma Pani bardzo kojący głos, to zawsze przekazuje Pani bardzo wartościowe i pomocne treści. Jestem z Panią od ponad roku i na zawsze zostanę❤️

Od lat pracuję w domu na samozatrudnieniu. Wszelkie próby pracy w różnych firmach, choć robiłam to co kocham, były niezmiernie stresujące. Męczyły mnie przede wszystkim dźwięki, układy i układziki międzyludzkie, non stop zmieniająca się rytmika zajęć, co chwila wpadający ktoś na pogaduszki. Teraz sama sobie układam pracę i strukturę zajęć. Nareszcie mogę być w pełni kreatywna.

Pracowałam jako recepcjonistka w dużej korporacji i przez większość czasu byłam przebodźcowana. Hałas, nadmiar interakcji, sale konferencyjne za plecami, w których cały czas coś się działo. Była to dla mnie masakra. Pod koniec zeszłego roku zmieniłam pracę na w pełni zdalną i jest to dla mnie wybawienie. Mam swoje stanowisko pracy, miłe dla oka, wygodne, praktyczne. Mam ciszę i spokój, mam kwiaty na biurku, stosik książek, przedmioty które lubię. I tak jest mi dobrze, bezpiecznie. Jako WWO home office dla mnie to jest to.

Właśnie zrezygnowałam z pracy, która bardzo mi się podobała. Iość osób w pokoju oraz ciągła kontrola mojej pracy przez jedną z koleżanek ( nie szefową) na tyle mi przeszkadzała i wykańczała psychicznie , że musiałam odejść. Z jednej strony kocham pracę z ludżmi, z drugiej męczy mnie, gdy potrzebuję ciszy by skupić się na zadaniu. Przez moje oddanie i obowiązkowość nie robiłam przerw, bo szkoda czasu..wynikiem czego często bolała mnie głowa i dekoncentracja była tak duża,że nie potrafiłam sklecić prostego zdania w mailu. W końcu zdałam sobie sprawę, że muszę coś zmienić i zaczęłam sama wychodzić na krótkie spacery by odsapnąć, to mi pomagało. Potrzebuję w miarę spokojnej pracy, ale koniecznie wśród ludzi😊 Pozdrawiam

Bardzo trafny filmik. Ja dodałabym jeszcze, że osoby wysoko wrażliwe mają skłonność do wyczuwania emocji innych osób. Ja np. mam taki problem, który też pewnie wynika z tego, że jestem DDA. W koorporacji jest duży stres i jak mówisz presją czasu, nastawienie na wyniki. Czuję się ten stres w innych osobach, które np. są menagerami. Ja często odczuwam np. złość innych osób, jak ktoś ma gorszy dzień to od razu to wyczuwam. Praca w koorporacji to taka emocjonalna zupa, która kipi i ciężko to wytrzymac.

Pracuję w korpo. Wszystko o czym mówisz to prawda. Korpo gadka, ciągłe patrzenie na ręce co się robi, ludzie, którzy gadają na open space na cały regulator, ludzie hałaśliwi, krzyczący, śmiejący się na całe gardło... Matko, mam dosyć...

Pani Kasiu! Bardzo dziękuję za wartościowy filmik! Dobrze czuć, że nie ja jedna czuję się źle w dużym biurze, a home office jest dla mnie wybawieniem. Po zmianie pracy na zdalną znacznie poprawiła mi się wydajność w pracy. Wciąż jednak towarzyszy mi poczucie braku sensu. Dodałabym więc, że dla WWO ważna jest praca w zgodzie z wartościami. Dla mnie jest to pomoc innym i nauka, dlatego będę próbować zmienić zawód i zostać lekarzem.

Byłam na praktykach w sklepie w centrum Warszawy jako makijażysta. Podobało mi się tam, robiłam makijaże i doradzałam kosmetyki. Pensja po praktykach miała być dobra, tylko było jedno ale. Były duże drzwi zamachowe i jak ktoś wchodził w zimę wpuszczał mega dużo zimnego powietrza prosto na moje stanowisko, a w lato klimatyzacja chłodziła na maksa. Nie podjęłam tam pracy, ale nie powiedziałam nikomu dlaczego, bo tylko mi to przeszkadzało i było mi głupio. Teraz wiem dzięki takim filmikom o WWO i informacjom w książkach , że to normalne odczucia i nie ma się czego wstydzić. Bardzo dziękuję pani Kasiu za następny filmik dla WWO ❤️

Chyba w 80 procentach opisałaś Kasiu mnie. Spokój, plan, odosobnienie, relaksacja, jedno zadanie po drugim, bez presji, i pochłanianie emocji innych. To ostatnie - bardzo obciążające.

Ja lubię być na open space i lubię widzieć pracujących ludzi, to mnie wprawia w miłą atmosferę pracy. Fakt jednak, że jak jest za dużo ludzi to się zaczynam męczyć i mniej skupiać. Nawał pracy też wpływa negatywnie. Wracam po domu i jestem nieraz tak przebodźcowana, że musze robić krótkie drzemki, bo opadam z sił.

Czy wysoki poziom empatii, nasiąkanie emocjami innych ludzi też jest oznaką WWO? To był mój problem w poprzedniej pracy hałas, chaos, krzyki, nerwy, brak kultury. To wszystko powodowało, że byłam zestresowana całą dobę bez osobistych powodów.🤔

Żeby na stanowiskach kierowniczych było więcej osób takich jak pani... o to się modlę (zmieniając pracę, bo nie byłam zbyt twarda Żeby dostosować się do skrzypiących krzeseł, ch*jowych small talków, mrygających żarówek i braku zaufania - praca zdalna tylko dla lubianych...) o nie. Szkoda że nerdy na stanowiskach team leaderów nie mają za grosz inteligencji emocjonalnej, empatii i wiedzy psychologicznej. God!

Same tutaj Panie, a jako chop również sie utożsamiam. Ciągle dorastam do swojej wrażliwości. A różnie bywało - i handel i budowa. Już wiem,że bez rewolucji w swoim życiu prędko sie ' skończę'

Pani Kasiu, jestem młodą osobą, po studiach , która wkracza w świat doroslej, "poważnej" pracy. Jestem WWO. Nawet Pani nie wie, ile znaczy dla mnie ten film. Jest bardzo pomocny. Nową pracę zaczynam w poniedziałek. Trafiła Pani czasowo idealnie. DZIEKUJĘ!

Też jestem WWO. Nigdy nie lubiłam rotacji ludzi wokół mnie, wolałam spokój i ciszę, unikałam i unikam koncertów, głośnych miejsc i imprez okolicznościowych typu wesela, msze, i spędów typu "piwo i kiełbaska". Nie umiem skupić się w pociągu, w kolejce do lekarza i np.czytać. Przeżyłam 58lat w poczuciu, że jestem dziwna. Równoważyłam to moim ekstrawertyzmem. Wybrałam zawód najlepszy dla mnie - jestem bibliotekarką🥰

Mój sposób na uspokojenie to medytacja. Odkryłam ją, kiedy byłam już u kresu wytrzymałości. Po 7 latach przerwy (opieką nad chrym dzieckiem) wróciłam do pracy. W przedszkolu. Presja wymagań, nagła zmiana trybu życia, hałas i sięgające zenitu emocje dzieci, które jako 2.5 latki zaczynały uczęszczać do przedszkola, doprowadziły mnie do skrajnego wycieńczenia psychicznego. Pewnego dnia trafiłam na medytację biblijną- praca z myślami, oddechem i wejście w głęboki kontakt ze Słowem Boga... Dla mnie mistrzowski sposób na wyciszenie rano. 10 minut daje wielka energię i uporządkowanie. Do tego wieczorem Ignacjsński rachunek sumienia- szukanie powodów do wdzięczności i oparcia w Tacie. POLECAM Z SERCA!

Filmik spadł jak z nieba i mam wrażenie jakby mówiła Pani o mnie...dzięki za pracę która włożyła Pani w przygotowanie materiału.

Jestem WWO. Jestem nauczycielem. Kocham swoją pracę! Moi Uczniowie wiedzą, że kocham spokój i ciszę. Wiedzą, kiedy jest czas na burzę mózgów, a kiedy czas na pracę samodzielną. Sami lubią te zasady. Niestety, praca w poradni z dziećmi ze spektrum autyzmu za bardzo mnie eksploatuje. Za dużo wrażeń, bodżców. Nie daję już rady 😔

Ja jestem na etapie szukania odpowiedniego zawodu dla mnie, dla osoby WWO. Obecnie pracuję pod presją czasu, w hałasie, stresie...i to, co robię mnie unieszczęśliwia. Jednak mam nadzieję, że w końcu kiedyś znajdę odpowiednią dla mnie pracę, która da mi ukojenie i zmieni wszystko. Tylko odwagi mi brakuje. Ale jak się w coś mocno wierzy, to się musi spełnić.

Super 💞 ja zawsze tylko czekam na nowe filmiki i jak przyjdzie mi powiadomienie to się cieszę

Dziękuję Pani za kolejny cenny film ☺️🌹🙏

Jestem na etapie zmiany pracy ale i reorganizacji całego życia i wiecie co ..... Jest mi z tym świetnie w końcu robię to co czuję .Choć podkreślam nie jest łatwo , Warto!!

Dziękuję bardzo za ten filmik. Wszystkie metody oddzielenia się od środowiska pracy stosuję. Pomagają chwilę samotności, praca zdalna, cisza, klimat w pokoju temperatura jak i atmosfera, dobra chillaotowa muzyka.... To działa. Ale nie padło tu nic co zrobić gdy WWO dobrze pracuje, analitycznie rozkłada trudne zadania, wspiera inne działy i jest niedocenianym pracownikiem. To ja, ciężko pracuje bo widzę więcej mam rozwiązania, drogi na skróty. Poraz kolejny zmieniłam pracę i znów to "wykorzystywanie". Najbardziej denerwujące jest gdy nie ma tego, zasad, zakresu pracy do wykonania a za chwilę dołożą coś z kosmosu. Czy zgadzacie się że mną? Słyszałam o super określeniu stanu gdy bodźce wzrokowe, czuciowe, słuchowe i inne kumulują się nagle, i człowiek czuje się osaczony tym - STRIGEROWANY.

Bardzo cenne wskazówki Kasiu świetna pomoc 🌷 pozdrawiam ☀️

Super 🌷🌷🌷 o chwila spokoju czyni cuda.

podstawa to polubić siebie i zaakceptować swoją odmienność. Zarządzałam zespołem ok 100 osobowym i proszę wierzyć, można jeśli ma się świadomość że jest się WWO. Szerokie spojrzenie, dobra pamięć, dostrzeganie szczegółów, kreatywność z dodatkiem empatii buduje zespoły w których realizuje się cele skutecznie i w miłej atmosferze, czego wszystkim życzę Świeża emerytka

♥️ dziękuję ♥️

Super

Fajny materiał. Lubię pani kanał. Serdecznie pozdrawiam. 🌹❤

Idealnie na dzisiejszy dzien.. fajna praca fajna placa … ale za mocno, za glosno za duzo ludzi. Open space, presja czasu. Za duzo jak dla mnie. Jestem typowym WWO. Mam w sobie duzo mocy ale te rozpraszacze mnie pokonuja. Marze o home office.

Mi to że jestem wwo bardzo pomaga w pracy pielęgniarki, dzięki temu jestem bardziej empatyczna do moich pacjentów. Jednak praca na oddziale sprawia że jestem przebodzcowana... Nie ma się gdzie schować 🙈 teraz pracuje na bloku operacyjnym i to jest dokładnie to czego szukałam 👌

Dziękuję 🤜🤛❤❤❤❤👍

P.Kasiu...Jesteś Inspiracją Autentyczną ODWAZNA Mentorka🥰💕❤👍🧡

Dobra uwaga o obawach przed zwiększeniem presji na wyższym stanowisku, coś w tym jest. Zastanawiam się z czego w sumie to wynika, że pod presją osoby WWO czują się bardziej zestresowane i być może mniej pewne swego. Dziękuję za filmik, pozdrawiam!

Pracowałam w małym zespole, miłym i dość zdyscyplinowanym. Sytuację diametralnie zmieniły dwie nowe osoby w zespole. Doszło finalnie do konfliktów, a taka atmosfera otwartej wojny ogromnie obciąża nerwy i utrudnia nie tylko pracę ale wręcz funkcjonowanie organizmu.

Bardzo wartościowe filmiki. Ja mimo, iż mam dość dużą wiedzę w swoim zawodzie (jestem prawnikiem), zbuntowałam się przeciwko tej branży jako zbyt bezdusznej i bezwzględnej. To wbrew moim wartościom jako wwo :( będę próbowała się przekwalifikować. Marzę o studiach psychologicznych. Jestem na etapie poszukiwania bardziej „ludzkiej” pracy ❤️❤️ bardzo przydatne i świetne filmy. Pozdrawiam Panią 🥰🥰

Kasiu, bardzo dziękuję Ci za wszystkie filmiki. Jeśli możesz, proszę Cię, nagraj coś na temat współuzależnienia. Ale też potrzebuje filmiku na temat "Jak uwierzyć w siebie i stać się niezależną od kogokolwiek" Pozdrawiam

Pomaga mi udawanie, ze czegoś słucham na słuchawkach, a tak naprawdę one mi tylko wygłuszają świat, ludzie nie zagadują ;)

miałam to samo z pracą na open space! Nie mogłam się skupic na zadaniach przez hałas nawet w słuchawkach i ulubioną muzyką na uszach wszystko mnie rozpraszało.Rozmowy koleżanek , calle w teamie, przechodzenie ludzi , obserwacje zza pleców ... Praca jest mocno analityczna i wymagająca pełnego skupienia .Dopiero pandemia i zmuszenie do pracy z domu ulżyło. Teraz pracuje efektywniej , jestem spokojniejsza wewnętrznie , bez wielkich napięć.Troche samotnie sie czuje ale wolę spokój ponad tysiąc kroć od kawusi z koleżanką w kuchni 😅

Jest Pani świetna!!!

Narzuca się tylko jedna konkluzja gdzie znaleźć w dobie XXI wieku pracę spełniającą te wymogi - to jest tak jakby szukać igły w stogu siana.

O swojej wysokiej wrazliwosci dowiedziałam sie 2 lata temu dzieki mojej dobrej koleżance... Jestem właśnie totalnym ekstrawertykiem i WWO i zawsze bylam pod wrażeniem jak to sie ze soba łączy i funkcjonuje.. Kiedys totalnie siebie nie lubilam ale od niedawna zaczęłam siebie akceptować... Takim punktem który dodal mi energii bylo to ze na moim roku na studiach na uczelni wybrali mnie na Starostę /Przewodnicząca mojego roku :) Uwielbiam tych ludzi i spędzanie z nimi czasu mimo ogromu ilosci zadań i nauki jest czysta przyjemnością gdzie laduje swoje akumulatory ❤️ Pozdrawiam serdecznie 😃

Pracuję w korporacji na open space. Pierwsze co mnie uderzyło to właśnie ciągły hałas.. Ciągłe rozmowy, dzwoniące telefony, podchodzący pracownicy z problemami itp. Nie potrafię dobrze się skupić i szybko wydajnie pracować dopóki nie założę słuchawek na uszy. W szkole i na studiach nie potrafiłam uczyć się przy muzyce, musiałam mieć ciszę. Teraz audiobook, podcast czy muzyka właśnie są dla mnie wybawieniem 😊 Odcinam niejednorodny hałas innym bardziej stałym i to nakręca mnie do działania 😊 Również korzystam z chwil gdy np nikogo nie ma w kuchni i mogę psychicznie odpocząć. Pod koniec tygodnia męczy mnie również komputer, muszę częściej odchodzić bo czuję się bardzo zmęczona i przebodźcowana. Jako WWO jestem szybka i dokładna ale wiąże się to niestety z szybkim zmęczeniem psychicznym. Polecam właśnie słuchawki aby odciąć się od świata no i przerwy zwłaszcza po zakończonych etapach pracy aby z czystą głową wejść w inne czynności czy zadania.

Na szczura się nie nadaje. Zawsze najlepiej pracowało mi się jak juź zostawiłam sama w pracy. Kiedyś pracowałam w pokoju z 11 osobami i trzema głośno włącznymi radiami. To był koszmar, bo praca wymagała skupienia. Po pracy w domu musiałam mieć przez jakiś całkowitą ciszę. Kiedyś, żeby posłuchać ciszy wyjechałam z miasta 150 km. na wieś. Dziękuję i pozdrawiam serdecznie.

Jestem WWO i uwielbiam rutynę, nie lubię zmian, sytuacji z którymi nie miałam wcześniej doczynienia. Jednak teraz jestem w ciężkim etapie, ponieważ przystąpię za miesiąc do matury (oczywiście pisze czarne scenariusze, że sobie z tym nie poradzę), wybór studiów. Życzę sobie odetchnienia i mniej stresu w tym trudnym dla mnie etapie 😔

Dziękuje bardzo Pani Kasiu :) opuściłam korporacje, szukam swojej drogi teraz

Super :)

Odkrywam w sobie cechy WWO. Jestem nauczycielem również dlatego, że lubię dostać odgórny plan (w moim przypadku plan lekcji). Ale w związku z dużą o presją (być może tylko w mojej głowie) związaną z dużą liczbą godzin i obowiązków krążę wokół myśli o zmianie o pracy najlepiej na fizyczną - bez tak ogromnej odpowiedzialności. W każdym razie taki mam obraz pracy fizycznej :) Dzięki za filmik, tak odnajduję siebie w tych cechach.

Ładna bluzeczka ❤️

Dziś wiem że Sama muszę uczyć się dbać o Siebie w pracy 💖o swoje granice💚 bo często wykorzystuje się brak asertywności i bycie miłą💙 prawo do przerwy na kanapkę🍔 2-5 min relaksu(herbata🍵 kilka oddechów spokojnych 🧘owoc 🍌🍎......)Tak pani Kasiu nauka zdrowego egoizmu to jest to💖 Oczywiście to proces więc różnie bywa ale już wiem w którym iść kierunki krok po kroku na spokojnie Dziękuję za ciekawe mądre porady 🌷☀️ Pozdrawiam wszystkich WWO

To o czym Pani mówi, zgadza się w 100 %...

Ja dużo odsypiam. Najlepszy reset 😆

To że jestem WWO odkryłam jak wróciłam po macierzyńskim do pracy (wróciłam zdalnie bo pandemia). Często jak byłam na weselu, czy na większych imprezach to potrzebowałam takiego momentu wyjścia na świeże powietrze, tam gdzie jest cicho i nie ma ludzi. Jako dziecko byłam bardzo wrażliwa albo przeżywałam wszystko za mocno (dobre i złe chwile), w dorosłości "udało" mi sie wytłumić te radośniejsze przeżywanie. Wróciliśmy do biura i widzę że bardzo mi pasuje praca z domu, nie mam tylu bodźców a po powrocie z macierzyńskiego odwykłam od tylu hałasów biurowych (rozmów non stop przez cały dzień, nawet nie musiałam z nich uczestniczyć, wystarczyło mi że byłam w jednym pokoju z innymi). Niestety wróciliśmy do biura i nawet jak rozmowy są bardzo miłe to bardzo mnie rozpraszają w pracy. Wracam do domu i tam jest córka która myślę że również jest WWO, ale po żłobku chcę atencji prawie non stop i cały czas mówi. Więc jedyny odpoczynek mam późnym wieczorem. Co do zawodów bliżej ludzi to byłam zainteresowana w młodości psychologią ale myślę zę mogłąbym się nie nadawać ponieważ za bardzo chłonę emocję innych ludzi i na dłuższą metę przytłaczałoby mnie to, nie umiem nabierać dystansu.

Jestem pielęgniarka i jestem WWO... Z jednej strony kocham moją pracę a z drugiej nienawidzę 😭

Pracowałam z bardzo toksycznymi ludźmi. W tej firmie byli głównie narcyzi, psychopaci i ich enablerzy, więc nie miałam nikogo, kto byłby po mojej stronie i był w moją stronę mobbing, do tego od początku byłam na oucie. Tylko dzięki siatce społecznej byłam w stanie to przetrwać. Ale uważam to jednocześnie za najlepszą szkołę życia i radzenia sobie. Mimo że było bardzo ciężko i wielokrotnie chciałam stamtąd uciec, nie mówiąc już o załamaniu spowodowanym mobbingiem, które było jednak swoistym sięgnięciem dna i odbiciem się od niego i zmierzeniem z największym lękiem oraz wyjście z tego silniejszym. Nie zawsze trudne doświadczenia nas łamią, warto o tym pamiętać w trudnych chwilach (ale warto też wiedzieć, kiedy coś odpuścić). Jednocześnie miałam dość dużo autonomii, bo po prostu było zbyt dużo zajęć i zbyt często w ciągu dnia sytuacje się potrafiły zmieniać, żeby ktokolwiek mógł kontrolować każdy mój krok. Dodam, że bardzo nie lubię jak ktoś mówi mi, co i jak mam robić :) Oprócz tego byłam w stanie rozwinąć moje umiejętności managerskie, przez działania, które musiałam podejmować, a których managerowie nie potrafili często dobrze wykonać, mimo że moje stanowisko nie było managerskie. Po prostu sama z siebie działałam, bo mnie szlag trafiał na dziadostwo (w pracy jestem cholerykiem), poza tym po prostu wiedziałam, że robię to dla własnego rozwoju, a na docenienie od tych ludzi nie liczyłam, bo widziałam jacy są. Po prostu lubię jak robota jest wykonana i jest wykonana dobrze. Ale jeśli ktoś by mnie chciał wykorzystać, to reaguję na to alergicznie. Gdyby nie było tej wolności działania i poczucia decyzyjności, ta praca byłaby absolutnie nie do zniesienia. Jak na wwo to ja raczej lubię jak coś się dzieje i nie straszne mi zmiany, chyba że ich natężenie jest ogromne i przez to nie wiemy, dokąd zmierzamy, co się w tej firmie nie zdarzyło, natomiast zdarzyło się w innych i to (oraz chęci micromanagementu mojej osoby) był powodem mojego odejścia z tych miejsc. Natomiast powodem odejścia z tej firmy byli ludzie oraz moje docelowo inne plany. Natomiast praca z klientami i kontrahentami (w każdej firmie) to marzenie, po prostu ich uwielbiam i oni lubią mnie. Teraz zaczynam pracę nad własnym biznesem i czuję, że to jest dla mnie najlepsza droga, bo sama mogę decydować i dobierać ludzi, z którymi mam do czynienia.

Nie odpowiada mi otoczenie (ludzie) w pracy, zakładam słuchawki i mam swój świat ;)

Wszystko się zgadza również u mnie. Zwolniłam się z pracy. To w jaki sposób zachowywali się współpracownicy, jaką atmosferę tworzyli było wyniszczające. Podnoszenie głosu w błachych sytuacjach, krzyki, histerie, ciągle ostentacyjne obgadywanie wszystkiego i wszystkich. Wielokrotnie nakryłam ich na obgadywaniu, również mnie. Przerzucanie się obowiązkami tzw. „Spychologia”. Zamiast pracy ciągłe pogawędki w kuchni. Celowe niepoprawne wykonywanie swojej pracy, tylko po to żeby konieczne było oddanie tego innym. Rozmowy jak przekupy na targu nademną nawet pomimo tego, że każdy miał swój pokój. Bagatelizowanie uwag, że to przeszkadza. Chwilowo działały, z obrazą majestatu, po chwili było to samo. Zwoływanie awanturniczych zebrań w kuchni w celu wyjaśniania wyimaginowanych problemów, które to spotkania kończyły się awanturami, na które kierownictwo wzruszało ramionami, ze względu na prywatne preferencje. Narzucanie mi swoich prywatnych poglądów. Gdy wyraziłam swoje zdanie, nazywanie dziwnym i konfliktowym. Rzucanie papierami przez współpracownika w moje biurko, wybieganie, trzaskanie drzwiami, po czym płacz i przytulanie mnie, czego kompletnie nie rozumiem. Gdy zgłosiłam potrzebę pracy zdalnej, mimo pandemii w pełni, kierownik powiedział, że praca zdalna to nie praca (pracowałam tylko przy użyciu komputera). Skończyło się moim rozstrojem zdrowia, odeszłam za późno, bagatelizowałam to co się działo, bo myślałam, że to nic wielkiego. Nie spodziewałam się tak potężnych skutków, które nastąpiły. Wiele osób u nas w firmie potrafiło organizować pracę zdalną, wszędzie były plakaty o tym, ale nieoficjalnie był zakaz, chyba, że to był ktoś był czyimś znajomym.

Pani Kasiu, to jest bardzo ważny problem, który dotyka jak się okazuje wielu z nas. Ja też jestem wysoko wrażliwa i tak jak Pani mówi ja również źle się czuję w zespole ale niestety pracuję w takim systemie. I chyba nic nie wskazuje na to że to się zmieni, ponieważ zostało mi niecałe 3 lata do emerytury. Wszystko co Pani powiedziała o nas idealnie się zgadza.

Zawsze po powrocie ze szkóły mega wyczerpana. Teraz po powrocie z pracy moglabym tylko spać. To jest okropne zwłaszcza wtedy gdy jesteś matką i po powrocie z pracy nie ma możliwości zamknąć się samej w pokoju 🫣

Witam, Jestem WWO i od kilku lat mieszkam w UK. Niestety jestem skazana na pracę tylko w fabrykach zwłaszcza żywności. Tępo jakie tam obowiązuje jest dla mnie mocno stresujące zaczynam się gubić i popełniam błędy. Zaraz znajdują się osoby, które się na tobie wyżyją. Muszę stwierdzić, że są to Polki. Przykre, ale prawdziwe. Ja nie umiem się bronić zaraz chce mi się płakać dlaczego co ona z tego ma, nie umiem tupnąć nogami i pracować dalej. Zwolniam się i uciekam od konfliktu. Od przyszłego poniedziałku idę do kolejnej pracy i już się boję na jakie półki trafię muszę pracować. Chciałam powiedzieć że jestem już starszą osobą tu jest mój mąż i moje dzieci już dorosłe. W Polsce nie mam nic. Boję się że przez te wszystkie konflikty mąż mnie zostawi ma już dość tych moich zmian pracy no i musi mnie utrzymywać dla mnie to też dyskomfort. Jak sobie radzić żeby utrzymać pracę, jak zrobić żeby mieć tak zwaną twardą skórę nie przejmować się co mówią tylko robić swoje. Może ktoś zna metodę na złośliwe uwagi. Tu nie ma możliwości żeby wyjść na 5 min tu musisz pracować. Pozdrawiam wszystkich i życzę najleszego

Generalnie w porządku, ale widze w publikacjach WWO-praca konflikt. Jest to stawanie jakobyśmy często wybierali lub mieli dużą sprawczość w wyborze warunków. Wiem co mi szkodzi, slyszy się (w tym tutaj) co szkodzi. Ale to jest kwestia "jak to osiagnac". Rynek pracy jest wymagajacy, jest wiele osob (w tym ja) które nie są konkurencyjne. Często "trzeba brać to co jest". Mam za sobą korporacje, a od bodźców po sztuczne/podłe srodowisko (co kosztowalo mnie duzo zdrowia) niczego nie wybierałem. Jak sobie "radzić" kiedy nie mamy wpływu na srodowisko/otoczenie/bodźce, a mniej problematyczna kwestia jest swiadomosc, ze nam szkodzą... Co kiedy jak nie mamy ich omijać, a wypala nas to? Swoją samoedukację zaczalem podczas psychoterapi w wieku 23 lat, posiadam ogromne plecy samoswiadomosci i umiejetnosci. Skonczylem studia które nie są tym "co chce robic" + nie ma na nich popytu. Poruszenie kwesti wysokiejwrazliwosci/aspektow zdrowia psychicznego skonczylo się tekstem "zastanow czy się tutaj widzisz" i prawie zwolnieniem (nastapilo pozniej). Więc co z Pani argumentami "szef ma dać takie i takie warunki", kiedy w przypadku masowej ignorancji wręcz boimy się poruszać takie kwestie lub tego nie robimy, bo to poprostu niebezpieczenstwo. Tak, wiem jakich potrzebuje warunkow, ale: a) dostępne są stanowiska które ich nie posiadaja, czesto nie wybieramy srodowiska/warunkow/rodzaju i ilosci bodźćów b) nie mam jak sobie sam ich stworzyć c) próby ich generowanie w miejscu pracy potrafi konczyc się źle (ze strony zespolu/przelozonego) d) jak nam się nie "podoba", to mozemy szukac czego innego. Znalezieie pracy, rozmowy rekrutacyjne, bezrobocie, trudne emocje stres, dziura w budżecie. To wysokie ryzyko "a to idę gdzie indziej". Bycie ekstrawertykiem/mezczyzna nie ułatwia i tak duzego problemu.

dlanie zmiana stanowiska w pracy okazała się wybawieniem,chociaż mniejszy etat.Zdrowie ważniejsze

Pani Kasiu, po pierwsze piękna bluzka. Może Pani zdradzić, z którego sklepu? A co do WWO i pracy, to kiedyś pracowałam w biurze. Odpowiadał mi tam jasny przydział zadań, nienawidziłam natomiast presji czasu i ciągłej kontroli anankastycznej szefowej. Z jakiegoś powodu myślałam, że biuro to moje naturalne środowisko i w życiu nie odnajdę się na przykład w pracy, w której ma się kontakt z większą ilością ludzi. A jednak się odnalazłam i dużo lepiej odpowiada mi to zajęcie. Potrzebuję jedynie jasnych wskazówek i konkretnego planu pracy. Atmosfera jest również szalenie ważna.

Mówi się że dla naładowania baterii należy zadbać o siebie. Dać sobie odrobinę komfortu, wyciszyć się itp... Czyli coś przyjemnego. Czy np. codzienny "rytuał" po przebudzeniu rozmyślanie o tym jakie emocje czekają cię w ciągu dnia i intensywne przeżywanie ich to dobry kierunek? Czasami są to przyjemne emocje ale w większości straszne. W obecnej chwili pomaga się to skupić na codziennych obowiązkach i jest ok. Dlatego ok bo wcześniej emocje te regulowały różne nałogi. Czy to możliwe że godzina cierpienia może zapewnić normalność na resztę dnia? Bo większość mówi żeby się nie dołować bo to może doprowadzić do depresji.

Ostatnio trafiłam na książkę "jak mniej myśleć " i był tam opis tez osoby wysokowrazliwej i wiele cech takiej osoby mnie opisuje. Dużo ludzi nie rozumie niektórych moich zachowań i rzeczy które mnie stresują a dla nich są normalne. Trochę męczące być WWO 😪

Kiedyś pracowałam w pokoju 11 osobowym, gdzie grały trzy radia na różnych falach i oczywiście kłótnie na ten temat. Koszmar!

Wwo nawet niewiedzialam z czym muszę się zmagać przez kilka lat sprzątałam dla własnego spokoju .

❤️

W mojej pracy ludzie podzielili się na 2 standardy... turbo liderzy i reszta.. pracuje mi się fatalnie od 1,5 roku - uciekam odcinając się. Tak mnie zablokowało że nie mogę się przebić już przez tą barierę, którą sam sobie zbudowałem. Muszę to przetrzymać ;)

Kasia kak zwykle w sedno. Pracuje w korporacji I choc nie jest to wymarzona praca to lubie to co robie. Niestety mocno dzialaja na mnie jakies zgrzyty w zespole. Jestem najstarsza I w dodatku jako jedyna mam dziecko I mam wrazenie ze reszta nie do konca to akceptuje bo wszysko musi byc na wczoraj a jak sie ma dziecko to rzecz jasne priorytety sie zmieniaja. Co do pracy zdecydiwanie homeoffice I wyciszenie. W biurze mamy mieszane towarzystwo I nie moge sie skupic bo jak tacy grecy rozmawiaja to dla mnie sie dra 😄 Druga strona modalu pracy z domu jak sie jest rodzicem to praca z dzieckiem bo choroba czy kwarantanna. To juz jest kosmos. Mam wrażenie że mój mozg kurczy się i powiększa. Z jednej strony natłok zadań maile telefony z drugiej mamooooo. No i ciągła frustracja że czegoś nie ogarnęłam coś umknęło o czymś zapomniałam. Mam problem ze spaniem i nie potrafię się odprężyć w weekend w mojej głowie przemieszczają się maile z firmowej skrzynki. Blokada stres i jakaś taka bezsilność. A do tego jeszcze wyrzuty ze obok jest dziecko a ja jestem gdzieś indziej. Żeby dać upust przebidzcowaniu kontempluje. W pracy staram.sie działać według planu. Wychodzić na spacer chociażby do sklepu ale żeby gdzieś wyjść I zaczerpnąć powietrza. Yoga rower i spotkania z przyjaciółmi. Mam wielkie szczęście miec kreatywnych twórczych znajomych z którymi mogę poszlajac się po galeriach bo sztuka niesamowicie uspokaja umysł.

Skąd ja znam presję czasu? Szefie, powiedz mi, że potrzebujesz dokumentu, to będziesz go miał za 10 minut. Jeśli powiesz, że ma być już, teraz i natychmiast, to godzina będzie zbyt krótka, żeby go dobrze zrobić. Plan? Gdy mam zadanie A i w połowie ktoś przyjdzie i powie, że zadanie B jest ważniejsze, potrzebuję mnóstwo czasu, żeby przeskoczyć do B, a potem wrócić do A. Przy biurku jest mi strasznie ciężko skupić się na monitorze, gdy koleżanka "sąsiadka" znów świeci swoją czerwoną pomadką eleganckiej kobiety.

To rzeczywiście prawda że wwo musi mieć plan.... Ale gdy jest za duży gubię się i mnie przytłacza Pozdrawiam serdecznie i dziękuję - samoświadomość to cud.... Od razu lepiej się żyje

I kontakt z kierownikiem który kompletnie mnie nie rozumie 🙁

Jestem osobą wysoko wrażliwą i pracuje w przedszkolu, natomiast jak wracam do domu to muszę się wyciszyć sama bez tv, męża itd...

Czy WWO można stłumić? Wydaje mi się że jestem osobą trochę bardziej wrażliwą. Jak byłam dzieckiem to pomógł mi z tym mój brat, pocieszał mnie itp. Brałam z niego przykład i starałam się nie przejmować rzeczami które wcale nie były jakieś bardzo ważne. Mam tak że gdy się np. wywalę na rolkach i mnie nie boli, no to wstanę i jadę dalej, ale gdy ktoś się tym przej mię , zapyta czy wszystko w porządku, to zaczyna chcieć mi się płakać. Czy to jest WWO? Jak byłam dzieckiem to też często bolał mnie brzuch i musiałam się zastanowić i dlaczego mnie boli i jak sobie przypomniałam, to zazwyczaj to było coś na co miałam czas, czy sytuacja z którą nic nie mogę już zrobić (ta sytuacja nie była tragiczna). Płakałam z wielu powodów które nie były zbyt ważne. Teraz już tak nie mam, albo to jest po prostu stłumione? Nie wiem, prosze o odpowiedź i dziękuję za film w takim temacie.

ciągle nie radzimy sobie 🤣😆 - księgowość Samodzielne stanowisko, niestety jest presja czasu, powtarzalność procesów, można zmieniać sobie kolejność ich wykonywania, albo starać się robić kilka rzeczy na raz gdy brakuje bodźców. Możliwość pracy z domu. Polski Ład i środowisko pracy tworzone przez rządzących jest frustrujące i niestety sprzyjające wypaleniu.

Jest teoria w psychologii (?), ktora rozroznia cztery typy ludzi przydzielajac pewnym grupom cech kolory: czerowny, niebieski, zielony i zolty (jesli si enie myle, podwaliny dla tej teorii stworzyl Jung). Oczywiscie norma jest, ze poszczegolne osoby sa mieszanka kilku kolorow, tyle ze jeden zwykle jest dominujacy. Co ciekawe, na stanowiskach kierowniczych zwykle sa osoby, u ktorych kolor czerowny jest dominujacy. Jedna z cech czerwonych jest to, ze czuja sie bezpiecznie gdy wydaje im sie, ze maja kontrole nad wszystkim co wokol nich sie dzieje

Pani Kasiu, słuchałam wczoraj podcastu "O Zmierzchu" Marty Niedźwieckiej, gdzie teoria wyodrębniania osób WWO (nie negując wrażliwości sensorycznej) zostala skrytykowana - czy słuchała go moze pani, co pani o tym sądzi?

Moja kariera w korpo skonczyla sie tak ze wyszlam i juz nie wrocilam.. koszmar niestety. Mysle ze jestem wrazliwa i jezeli o chodzi o bodzce typu halas, swiatlo (obydwa byly nie do zniesienia) i o relacje miedzy ludzkie. niestety tzw prosci gruboskorni ludzie zwyczajnie mnie zawsze mobingowali. Wpierw pracowalam przy kontroli jakosci gdzie byla tez produkcja - halas caly dzien non stop, baba od produkcji niezadowolona z tego ze krytykowalam slusznie jej prace , rzucala mi codziennie swoj produkt z wielkim fochem i niezadowoleniem np ;) koszmar. Potem przenioslam sie do biura, tam jedna nic nie robiaca"krolowa matka" myslala ze wszyscy musza jej sluchac chociaz kierowniczka nie byla.. wspaniala dynamika" zespolu, reszta pszczolek" tylko sie trzesla zeby jej nie podpasc.. Inni uzywali mdlacych perfum i np rzuli glosno gume do rzucia.. Takze osoby takie jak ja latwo nie maja w takim swiecie.. na szczescie moj maz dobrze zarabia i teraz zajmuje sie domem, hobby i psem, inaczej bym wyladowala w psychiatryku na bank! Dodam jeszcze ze ja jestem perfekcjonistka i u mnie zawsze wszystko bylo szybko i idealnie zrobione, co o dziwo czesto nie podoba sie wspolpracownikom..

Jaka alternatywa? Nie znoszę pracy korporacyjnej, pracuje w budżetówce na samodzielnym stanowisku ale po pierwsze z tego nie da się żyć po drugie tutaj też coraz bardziej wszystko zmierza w stronę korpo

Materiał świetny, ale proszę nie mówić, że idealnym zawodem dla WWO jest praca lekarza/pielęgniarki. To praca pod ogromną presją czasu, natłokiem mnóstwa bodźców, ogromnej odpowiedzialności i pracy zmianowej (źle znosimy nieprzespane noce). Musiałam odejść ze swojego zawodu, bo nie dałam rady tak pracować i nie chciałabym aby ktoś WWO oglądający ten materiał popełnił ten sam błąd. Wybór zawodu medycznego przez WWO to pułapka i 100% pewność wypalenia zawodowego w pierwszych latach pracy.

czy wwo mozna zmienic? zyskując odporność (resilience) w jakis sposob np.?, chodzi mi o konkretna zmiane, a nie tylko nauke technik wspomagajacych radzenie sobie z sytuacjami z ktorych osoby niewysokowrażliwe nawet nie zauważają

Ja mam samodzielne stanowisko pracy ale kontakt z ludźmi i z współpracownikami czasem mnie wykańcza 🙄

Nie mam dobrych metod radzenia sobie w pracy. Za to często źle się tam czuję, wszystko mi przeszkadza. Zastanawiam się czy to przez bycie WWO czy to przez stres, przemęczenie, niewyspanie. Nie umiem tego odróżnić. Jedyną metodą jaka trochę pomaga są dobre słuchawki w aktywnym tłumieniem hałasu ale to tylko osłabia bodźce dźwiękowe inne problemy pozostają - łącznie ze zwiększoną czujnością otoczenia zamiast lepszego skupienia na pracy - bo przecież w słuchawkach nie słyszę, że ktoś idzie, a chcę sobie oszczędzić nagłego zaskoczenia, że ktoś za mną stoi.

Czy można wyrosnąć z bycia WWO, czy to jest cecha, którą ma się na zawsze?

Jestem wwo i nienawidzę pracy dla mężczyzn. Jestem zbyt delikatny. Nigdzie nie pasuję. Obecnie u rodziców z depresją

Jestem wwo ,jestem pielęgniarką

Ad vocem osob WWO wyglada to na mieszanke niebieskiego z zielonym w odniesieniu do teorii 4 kolorow.

WWO ZIP Sklad

No to już mam diagnozę. Niech no zgadnę większość osób wwo to kobiety? Czy ta koncepcja wwo nie narodziła się czasem w wyniku wysokiej maskulinizacji miejsca pracy? Bo ja trochę to tak widzę. Współcześnie pomimo dużego udziału kobiet nadal panuje typowo meski model kariery w ogóle cała struktura firmy, patrz korpo to po prostu plac zabaw dla dużych chłopców. A kobiety trochę na siłę zostały w ten model wciśnięte.

Ja dostałam etykietę nieambitnego lenia....co mnie zalamalo. Do tego dochodzi jeszcze ta toksyczna atmosfera rywalizacji i nieżyczliwoaci....ciągle tylko mało, szybciej, mało, szybciej. To jest dla mnie piekło.... Zamknęlam się w domu, bo chyba nie nadaje się do dzisiejszej rzeczywistości, a na myśl o pracy z ludźmi boli mnie brzuch. Dziękuję, że Pani mówi o tym, bo to znaczy, że nie jestem sama i nie jestem dziwolagiem. Najlepiej chyba byłoby być sobie samemu sterem, żeglarzem i okrętem. 🌞💚🌹 I niech żyje Home Office 🙏👌

Kasiu z innej beczki, powiedz na jaką bajkę się powołać o opowiadając dziecku o wojnie tak aby zrozumiało i nie zrobić dziecku krzywdy.Jestem babcia która cięgle opowiada bajki.