Przykre, że ludzie mając problemy z pogodzeniem się z tym, że osoba stawia w końcu granice i nie daje się wykorzystywać, nazywają ją samolubną i egoistyczną czy wręcz narcystyczną…

Chodziłam na terapię 5 miesiący. Przez 3 miesiące procowałyśmy głównie nad bieżącymi problemami, bardziej od strony coachingu, niż psychoterapii. Potem zaczęły się schody. Czułam, że stoję w miejscu, a nawet się cofam. Wmawiała mi problemy, których nie miałam. Kazała robić rzeczy, których nie chciałam robić. Nie tolerowała sprzeciwu. A ja miałam poczucie, że znowu wpadłam w toksyczną relację, tym razem z psycholożką. Zakończyłam współpracę. Zamiast pomóc, zaszkodziło.

Osobiście uważam że terapia jak najbardziej może być szkodliwa. Bardzo bliska mi osoba w mojej ocenie jest wykorzystywana przez terapeutę który mówi jedynie to co ta osoba chciała by usłyszeć i powtarza jakieś puste frazesy typu jesteś zwycięzcą nie dotykając sedna problemów, to bardzo powierzchowna pomoc!!! Ta osoba czuję się lepiej niby jest fajnie ale to jest puste. W dodatku spotkałem się też z osobami które po terapii pouczaja wszystkich na około i o zgrozo stawiają jeszcze wszystkim na około szybkie diagnozy, TO JEST PATOLOGIA

Twój film dal mi wiele do myslenia.. Wiele razy bylam juz w psychoterapii.. Ostatnią przerwałam, bo stwierdzilam, że mi nic nie dawalo.. już nie chce szukac ponownie. Sama próbuję sobie radzic. Dzięki.

Na terapię uczęszczałam kilka lat, wydawało mi się że odnoszę pozytywne efekty. Jednak przez cały czas miałam różne odczucia, właściwie od początku czułam że to nie jest terapeuta dla mnie jednak kontynuowałam ją bo jako WWO chciałam trochę poznać świat osób ,,niżej myślących”. Niedawno zorientowałam się że ta terapia wcale mi nie służy, że terapeutka wcale mnie nie słucha tak naprawdę, z biegiem czasu czuję się coraz gorzej w kontaktach z terapeutą. Właśnie podjęłam decyzję o zakończeniu terapii u Niej, już sama myśl o zakończeniu sprawiła mi dużo ulgi. Już wolę nie uczęszczać na żadną terapię niż brać udział w czymś przez co czuję się źle

Witam, od kilku odcinków chce napisać moją historię chociaż w kawałku. Dzisiejszy temat jakoś mnie do tego zmotywował. W wieku 16 lat poszłam pierwszy raz do psychologa. Był to mój pierwszy psycholog, który mocno zraził mnie do dalszej pracy. Boje się terapii, boje się leków, psychologów. Boje się, że następny specjalista będzie taki jak mój pierwszy. Po każdym spotkaniu wychodziłam bardzo sprana z emocji i moje lęki tylko się pogłębiały. Czułam się beznadziejna, bo nie potrafiłam zmienić nic. Myślałam, że jeśli chodzę do psychologa to powinnam zauważyć jakaś poprawę. Oczywiście nie raz za to się karalam, bo nikt nie potrafił mi pomóc (a przede wszystkim ja sama sobie i teraz zdaje sobie z tego sprawę). Do tej pory mam obawy boje się, że ta decyzja wpłynie jakoś na moje dzieci czy męża, partnera. Nie czuje się z tym dobrze i nie mogę się wewnętrznie przekonać do tego do tej pory, ale uważam, że udanie się tam będzie jak najbardziej odpowiednie (każdy ma obawy, lęki i trzeba je pokonywać!!). Oczywiście, że zauważyłam poprawę w moich zachowaniach i świadomości, bo uważam, że trochę dojrzałam i dużo się uczę w tym temacie. Jednak nadal boli mnie dużo rzeczy, lęki też mam nadal. Czuje, że muszę tam pójść, że też sama nie dam radę do końca się wyleczyć, bo przecież nie jestem psychiatra. Prawda? Chciałabym jeszcze dodać, że jeśli jesteście w podobnej sytuacji to nie wahajcie się. Zasięgnięcie pomocy, nie męczcie się ze sobą. Dużo przeszłam wlasnie przez to, że nałożyłam na siebie coś takiego i radziłam sobie dzień w dzień z tym kompletnie sama. Próbujcie nowych specjalistów, działajcie, a na pewno zauważycie rezultaty i poprawę. Psychoterapia może być szkodliwa, ale jeszcze gorsze może być zaniedbanie tego i odpuszczenie sobie po całości :)) Pozdrawiam wszystkich.

Przeraziło mnie kiedy moja koleżanka po 8 latach psychoterapii szukała w słowach swojej terapeutki wskazówek odnośnie tego jacy znajomi są dla niej dobrzy. Jej psychoterapeutka pochwaliła mnie, że mam na nią dobry wpływ i mi zaraz o tym powiedziała. Zamiast cieszyć się komplementem bardziej przeraziło mnie to, że w praktyce psychoterapeutka wybiera za nią jej znajomych. Zasugerowałem jej kiedyś, że może jest osobą dość zależną od innych i powinna spróbować się słuchać tego co sama sądzi to powiedziała mi po najbliższej wizycie, że jej psychoterapeutka tak nie sądzi. Sam sobie pomyślałem... a dlaczego ma tak sądzić? Skoro ma klientkę do końca życia.

Psychoterapia to świetny biznes, 200 zł za jedno spotkanie...nic dziwnego że takie terapie trwają miesiącami, latami, im dłużej tym większy zysk. Żyć nie umierać

Opowiem moją historię. Byłem w ciężkiej depresji. Byłem u kilku "specjalistów" po czym kontakty się urywały, np. że względu że coś niepasowało czy też finansowo oraz odległe terminy. Spiąłem się i poszedłem do kolejnego specjalisty nastawiając się na dłuższą psychoterapię. Początkowo relacje psychoterapeutyczne były dobre, wywiad wstępny się odbył, chociaż już czułem, że coś jest nie tak. Psychoterapia odbywała się w dziwny sposób, nie czułem zaufania to drugiej strony. Psychoterapeutka tak mnie zmanipulowała, wmawiała mi różne rzeczy, że to u mnie jest problem, że to ja mam winę w relacji; a ona z chamskim nastawieniem i grobową miną. Bywały też sytuacje pół godzinnej ciszy. Koming autem było przyznanie się że jadę na 2 fronty. Wtedy mogłem doświadczyć pełnię jej chamskosci.

Jedyny problem z szukaniem terapeuty na miarę jest brak instytucji pierwszej darmowej wizyty, jak u trenerów sportowych czy w szkołach jogi. Myślę że wizja wydania 2k na szukanie stopuje wiele osób przed zaczęciem tego procesu.

Bardzo, bardzo dziękuję za odpowiedź. A wszystko, co napisałam to prawda, wykonuje Pan świetną pracę! Jeszcze raz dziękuję. ;)

Życie składa się z istotnych chwil i całej reszty banału. Te istotne chwile to właśnie, jak u tego nawróconego po 30 latach po słowach rekolekcjonisty... są momenty w których coś do nas dociera bardziej niż zazwyczaj, słowa,sytuacje,nagle zaczynamy je widzieć z innej perspektywy i to zmienia naszą świadomość a czasem i życie.

Jestem po kilku próbach psychoterapii i coraz częściej spotykam się ze specjalistami, którzy są coraz mniej profesjonalni. To trochę słabe, że filmiki z YT potrafią lepiej wpłynąć na samopoczucie człowieka, niżeli spotkanie z terapeutą a równocześnie budujące, gdyż pozwala człowiekowi na chłodny pogląd sytuacji, z którą się faktycznie zmaga. Pozdrawiam

Z mojej obserwacji : na studiach psychologicznych obserwuje się wyraźną nadreprezentację osób, które swoje zainteresowanie przedmiotem zawdzięczają ... WŁASNYM PROBLEMOM PSYCHICZNYM ! To samo - ale nawet w większym stopniu - dotyczy wszelkich kursów i szkoleń przygotowujących chętnych do ZAWODU PSYCHOTERAPEUTY. Wymagania dostępowe są tu relatywnie niskie, a spodziewane zarobki zachęcające, dodatkowo brak jest również zawodowych regulacji prawnych. To wszystko powoduje więc, że do zawodu psychoterapeuty pcha się mnóstwo osób z własnymi - mniejszymi lub większymi - problemami psychicznymi !!! Szacuję, że w PL ich ilość może sięgać nawet 70% ogółu praktykujących psychoterapeutów. Chyba nie muszę mówić ile zła taki np. narcystyczny/psychopatyczny "terapeuta" może wyrządzić klientowi/pacjentowi, który mu zaufa. 😱😰 Na dodatek nie istnieje w PL żaden system odpowiedzialności zawodowej psychoterapeutów za wyrządzone szkody, na wzór tego który obowiązuje lekarzy. Podsumowując : psychoterapeutę należy wybierać bardzo, bardzo rozważnie i jeśli coś nie pasuje - bez wahania poszukać innego.

Psychoterapia z założenia uczy być asertywnym a nie agresywnym. Otoczenie oczekiwało ode mnie że stanę się uległa. Mieli mojego psychoterapeutę za księdza któremu powinnam się wyspowiadać i nawet niektórzy pragnęli mu się poskarżyć. Taki jest obraz psychoterapeuty w oczach bliskich którzy nie mają o tym pojęcia. Dlatego dobrze że powstają takie filmy.

Najbardziej szkodliwe może być jak chodzisz na taką terapię i ktoś wciska ci zaburzenie osobowości i to najgorsze z możliwych - dyssocjalne / antyspołeczne - wciska ci że nie masz empatii i nie szanujesz norm społecznych, a idziesz do innej terapeutki i patrzy wielkimi oczami z niedowierzaniem. Czułam się okropnie, straciłam więcej motywacji jak powinnam więcej zyskać. Przestałam gotować, myć się, wychodzić z domu. Z borderline które wykryto mi w 2018 roku, wcisnęli mi dyssocjalne zaburzenie. Boje sie iść dalej po pomoc bo juz nie rozumien nic a nic. Nie chcę słyszeć kolejnych słów które tak bolą np. że nie mam w sobie emoatii, jak czuję jej aż za duzo.

Ciekawy odcinek, chociaż przyznam, że chciałabym dowiedzieć się więcej o 'szkodliwej' psychoterapii. Sama zmieniłam miejsce zamieszkania i po ponad 3 latach miałam znaleźć nowego terapeutę. Mimo sprawdzenia kwalifikacji, prób kilkukrotnych wizyt łącznie byłam u trzech i po pół roku byłam już zmęczona i zniechęcona. Poczułam silną potrzebę rozmowy z 'moją' psycholog i od tamtej pory widujemy się online. Mam jednak przyjaciela, który z niechęcią rozpoczął terapię, trzyma się jednej terapeutki już od prawie dwóch lat i niestety widzę u niego wyraźne pogorszenie nastroju. Pojawiła się u niego niechęć do życia, silniejsze odczuwanie stresu itd. Wydaje mi się, że prawidłowo prowadzona psychoterapia nie powinna dopuścić do tak negatywnej zmiany. Próbowałam parę razy rozmawiać z przyjacielem o zmianie terapeuty, jednak on tkwi wciąż u tego samego, a nastrój się mu nie poprawia. Martwię się, stąd moje pytanie, czy są jakieś argumenty, które pomogłyby mi przekonać przyjaciela choćby do próby zmiany terapeuty? Przeciez, podobnie jak ja, zawsze może wrócić do poprzedniego (co raczej nie byłoby dobrym pomysłem). Pozdrawiam i dziękuję za ciekawą i wartościową treść na tym zaśmieconym często KZfaq

Ja przez 16 lat byłam na 4-5 terapiach, żadna z nich mi nie pomogła :v. Po niektórych nawet czułam się gorzej, a teraz szczerze mówiąc to bardzo wątpię w kompetencje psychologów i sens psychoterapii jako takiej :v.

Chetnie obejrzałabym u Pana materiał o regresji wieku (age regression). Świetne filmiki

Dzięki za końcówkę 😇

Super odcinek, dzieki

Tak tak zgadzam się !!!! W 200% .. wyścigi .. presja..porównania do innych ...Bóg - to chyba sumienie ... i to wszystko .. doceniamy to co mamy .. i powietrze i wodę i jedzenie ..!dziękuję Panu za taką pracę!!! Pozdrawiam wszystkim i życzę zdrowia !🌻🌻🌻

W tym właśnie problem psychologów. Mianują się znawcami duszy jednocześnie zaprzeczając jej istnieniu. Sprowadzają człowieka do poziomu istoty, której psyche ogranicza się do topornie definiowanych odruchów, emocji i przyzwyczajeń. Ponadto wielu lekarzy nie dopuszcza do siebie faktu, że, tak jak w przypadku leków, psychoterapia może zwyczajnie nie działać na niektórych pacjentów. Przez lata, instynktownie, unikałem psychoterapeutów. Rok temu trafiłem do szpitala i kontakt z tamtejszymi psychologami potwierdził moje obawy. Tym bardziej teraz, gdy życie ma mi tłumaczyć osoba młodsza od mojej córki. Nic dziwnego, że koleżeństwo z oddziału dziękowało mi, że w końcu trafił się ktoś, kto rozumie język terapeutów i może odpowiedzieć na ich niezrozumiałe pytania. W dodatku profesja psychologa jest regulowana żałosną protezą ustawy. Poza państwowym egzaminem na studiach poważne uprawnienia uzyskuje psycholog na drodze prywatnych kursów i szkoleń. Dozór tych kursów określa się pozbawionym treści potworkiem językowym "superwizji" To tak jakby absolwent prawa zacząłby orzekać w sądzie na podstawie kursów Towarzystwa Radosnych Palestrantów, a dozór nad tym towarzystwem nazwano Togą Radości. :(

Bardzo podobają mi się Pana filmiki, szczególnie ten przedostatni w którym rozkminiał Pan o okolicznościach i depresji - w punkt. Jeżeli mogę posunąć pomysł i zarazem poprosić, chciałabym posłuchać na taki temat. Żonie umarł mąż. Byli razem 20 lat, więc i były różne kryzysy. Teraz wdowie pogorszyła się warunki życia i nie może zakończyć żałoby. Obwinia się, że nie była dobrą żoną, że może zachorował przez nią, bo wszędzie w koło mówi się że wszystkie choroby są z nerwów, a że jakby szybciej rozpoznali, że nie wygrała to do lekarza wcześniej. I dodatkowo czyta wszystkie przypadki z siępomaga i ma pretensje do siebie, że nie doceniła tego co miała chciała wciąż czegoś lepszego...A ludzie mają takie straszne problemy. Tak skrótowo, ale myślę że wiadomo o co chodzi. Pozdrawiam serdecznie i życzę wielu subskrybentów.

Mi pomogło praca z emocjami i czymś takim jak części osobowości, takie coś może bardziej pomóc. Skoro głównym zapalnikiem jest emocja, jak lek, strach, niepokój, błędne sposoby postrzegania. Rozmawiając z jednym psychologiem czy psychoterapeutą to każdy jest inny i ma swoje podejście do osoby. To wszystko zależy od naszego stanu ogólnego, przeszłości i obecnej sytuacji. Jeden po latach zapytał czy miałem jakiś uraz głowy. Zapytałem czemu i nagle bum, wyjaśnił mi konsekwencje urazów głowy. Tego jest tak dużo że nie da się opisać. Super materiał.

Z tego co słyszałam, to terapeuta ma pomóc klientowi stać się samodzielnym i wyposażyć go w odpowiednie narzędzia aby mógł sobie lepiej radzić;) Myślę, że psycholog z odpowiednimi zasadami etycznymi ma takie podejście i nie chce wykorzystywać klienta. Ciekawa pogadanka;)) Pozdrawiam!

Jeżeli mamy w sobie poczucie dobra i doceniamy dobro u ludzi to jest logiczne wg mnie ze Bóg jest lepszy niż najlepszy na świecie człowiek.

Ja doświadczyłam ostatnio po wizycie u psychoterapeuty takiego wewnętrznego paradoksu - jednocześnie uważam wizytę za udaną, przy czym nie chcę kontynuować terapii. Był to mój pierwszy raz, z jednej strony zrozumiałam parę rzeczy, w tym istnienie jednej mojej cechy, o której wcześniej myślałam, że jest naturalna - jednak okazało się, że jest odwrotnie - konsultacja była też takim truchę kubłem zimnej wody - uświadomiłam sobie fakt, który pomimo, że był mnie oczywisty, to jednak gdzieś odpływał - psychoterapeuta to nie cudotwórca, nie ostatnia nadzieja - do tego tamten był chyba zbyt mało łagodny dla mnie (temperamentalnie), w związku z tym czułam się niekomfortowo, oceniana, trochę jakby moje problemy były zbagatelizowane - choć dla mnie nawet urojone problemy to wciąż problemy. Spróbuję sama zawalczyć z nimi, wyciągnąć coś z pierwszej wizyty i może jeszcze poszukać w przyszłości kogoś o innym usposobieniu.

Dziękuję 😊⚘💖

wierzący be like - "ludzie cierpią bo ludzie" - klasyczny victim blaming xD Polecam poczytać o "fenomenie sprawiedliwego świata" to błąd poznawczy dość powszechny.

Jezus powiedział: "Kto mnie widział, widział także i Ojca" oraz: "Ja jestem Drogą". A tę Drogę wytyczył m.in. słowami: "WY dajcie im jeść". Wyraźnie pokazał, co ludzkość ma czynić. Gdybyśmy jako ludzkość słuchali Jezusa i podążali za Nim Jego Drogą, nie byłoby głodu i podobnych problemów. Ale wolimy słuchać szatana; istoty - owszem - złośliwej i psychopatycznej, ojca kłamstwa; oskarżyciela Boga i człowieka. Wolimy kupować broń, niż jedzenie. Wolimy pieniądze, niż Boga; władzę niż miłość; czerpanie egoistycznej przyjemności kosztem innych, niż ofiarne dawanie. Wszechmocny Bóg - Droga, zrezygnował z wszechmocy za wszelką cenę (bezwzględnej władzy), aby... dać przykład. On jest Drogą. Mamy go naśladować. Iść za nim. Dawać, kochać. Ale przede wszystkim przyjmować - Jego nieskończoną Miłość, gdzie Karmiciel stał się sam Pokarmem. Czy można kochać bardziej? Jak wytłumaczyć to głodującym? Nie śmiałabym. Bóg też tego nie robi. On jedynie kona w każdym nich; Serce w Sercu. Po raz kolejny umiera, nie wyrównuje rachunków, by dać jeszcze jedną szansę tym, którzy błądzą. Chwast rośnie ze zbożem aż do żniwa. Na początku chwast jest bardzo podobny do zboża. Trudno rozróżnić. Zawsze jest szansa przemiany na dobre - dopóki żyjemy. Ale tak - cały ten świat leży w mocy szatana złośliwca. Bóg natomiast nagrodzi w niebie tych, którzy idą za Nim. Bóg sprawiedliwy wynagrodzi też wszystkie cierpienia. Tu na ziemi Bóg także chce błogosławić tym, którzy tego chcą... Nie zrobi tego jednak za wszelką cenę - czyli kosztem zniszczenia innych, którzy w wolnej woli akurat zechcą zniszczyć tych, którzy wybierają Boga. Wtedy zostanie Mu po raz kolejny współcierpieć. Sprawiedliwości kiedyś stanie się zadość. Ale jeszcze nie teraz. Z pozdrowieniami.

Z cala pewnoscia psychoterapia moze zasxkodzic jesli psycholog posiada umysl narcystyczno psychopatyczny a wiadomo ze taki umysl jest zrodlem wiekszosci problemow spolecznych ludzkosci czego dowodem sa psychopaci w wiezieniach a cechy narcystyczne sa glownym powodem przestepst.kto korzysta z pomocy psychologicznej?najczesciej wrazliwi ludzie empatyczni a wiemy ze narcystyczne osoby empatii czy wrazliwosci nie posiadaja w sobie a te cech uwazaja jako slabosc nie maja szacunku dla slabych ... i tego czlowieka nie potrafia zrozumiec czy pomoc gdyz nie posiadają wielu cech czlowieka jak sumienie empatia maja za to wysmienita pamiec krotkotrwala dzieki ktorej latwiej niz innym jest im dostac sie na studia.niestety pamiec to nie inteligencia dla tego mamy takich nie do konca rozwinietych wyksztalciuchow.oczywiscie system edukacji to germanska segregacia rasowa.ci bez empatii ale z najlepsza pamiecia i narcyzmem dostaja lepsze wyksztalcenie i lepsze stanowiska

Mi po terapii grupowej jest zdecydowanie gorzej. Źle działało przeniesienie, a ja totalnie wypalona jestem. Teraz już mam dosyć w sumie. Czuję się źle, gorzej niż dawniej.

Znam przypadek katastrofalnie zakończonej psychoterapii. Kuzynka zaczęła odwiedzać psychoterapeutę będąc nastolatką nieakceptującą siebie m.in. przez nadwagę. Wbijano jej do głowy samoakceptację. Poszło całkiem "dobrze", "zbyt dobrze". Dziewczyna w pełni zaakceptowała siebie jaką jest, przestała przejmować się wyglądam. Po kilku latach znalazła partnera. Dziś, będąc 30 lenią, młodą kobietą waży ponad 100 kg , zmaga się z licznymi chorobami, wraz z partnerem praktycznie całe dnie przesiadują w domu przy grach RPG. Pracuje zdalnie, zarabia ale nic z tego nie ma.

Witam, Chciałam powiedzieć, że bardzo lubię Pana kanał. Próbowałam wielu terapii i pracy z różnymi terapeutami. Ostatecznie w tej kwestii się już poddałam, gdyż nie udało mi się znaleźć nikogo kto umiał by mi wskazać dobry kierunek, pobudzić jakoś moje myślenie bym umiała zobaczyć moje życie z nowej perspektywy. Uznałam, że poradzę sobie sama. Tylko jak sama mogę przepracować traumę? I tu pojawia się Pana kanał, który nie narzuca mi co mam myśleć ale pokazuje różne poglądy, teorie i zmusza mnie do przemyśleń, daje mi właśnie ten nowy punt widzenia. Dzięki czemu nie stoję w miejscu a tego bałam się najbardziej przerywając terapię. Za to jestem Panu wdzięczna. Chciałabym zapytać: jak trauma wpływa na rozwijający się umysł dziecka? Czy da się w pełni odwrócić skutki traumy w dorosłym życiu?

Będzie dużo tekstu, ale to był chyba materiał, który ostatnio mocniej mnie poruszył... Również uważam, że psychoterapia może szkodzić kiedy nie zaiskrzy między pacjentem a terapeutą i absolutnie nie ma tu mowy o czyjejś winie. O niej może można mówić wtedy, jeśli któreś z nich mimo wyczuwania niedopasowania nadal chce się spotykać. Przy czym będę się upierać, że pacjenta w takiej sytuacji mamy prawo trochę bardziej rozgrzeszać. Innym powodem szkodliwej psychoterapii może być fakt, że dany pacjent jest jeszcze nie gotowy na poruszenie/zbliżenie się do niektórych problemów. Tu też nie doszukiwałbym się jakiejś winy. Po prostu jeszcze nie ten etap, co nie zmienia faktu, że niezałatwione sprawy bywają jak lawina poruszająca coraz większą ilość toczących się kamieni… Co do kwestii Boga i nierozumienia jego intencji, to trudno mi się pogodzić z tym, że w imię ogólnego dobra, może takiego którego nie rozumiemy, Bóg może tak zarządzać wszystkim, że nawet krzywda i ból prowadzi nas do czegoś pozytywnego. Jeśli rzeczywiście nas stworzył i dał nam wolną wolę, to to się po prostu nie trzyma całości. Bo jeśli narzuca się warunki gry, to czy jest jeszcze wolna wola? Inna sprawa, to czy ona w ogóle istnieje, przecież praktycznie zawsze warunkują nasze decyzje inne sprawy (wychowanie, geny, itp.). Dlatego czasem bliżej mi do myślenia, że w tym świecie odgrywam jakąś narzuconą mi rolę i za kłodami pod nogami nie zawsze odpowiadam ja sam… Na koniec taka refleksja/pytanie. Czy zestawienie tematu psychoterapii, psychoterapeuty i Boga (albo boga) wyszło tak zupełnie przypadkowo, czy może jest to wynik działania podświadomości? Czy nie jest czasem tak, że wobec terapeuty i Boga mamy podobne oczekiwania albo do nich mamy podobne żale i pretensje, co być może odnosi się tak naprawdę do zupełnie innych relacji, np. z przeszłości?

Nikt nikogo nie zmusza lecz dla dobra pacjenta , prawidlowej diagnozy , przyczyny leczenia terapeutycznego nalezy mowic prawde ,aby sobie pomoc .Ostateczna decyzja zawsze nalezy do nas.

Mega ciekawy odcinek. Twoje podejście, precyzyjność, szacunek do innych... Super!

Mnie "zmanipulowano" w ten sposób, że moja pierwsza "psychoterapeutka" zwaliła moje problemy na relacje rodzinne i tym sposobem nastawiła mnie przeciwko mojej rodzinie. Dopiero trzecia psychoterapeutka zauważyła, że specyficznie przeżywam świat dookoła, stwierdziła, że jestem HSP. Już bliżej było do prawdy, bo wtedy poznałem co to są przeciążenia sensoryczne i że mój mózg nie filtruje zbędnych bodźców, zwłaszcza dźwiękowych. ADOS-2 dał wynik, że mam umiarkowane objawy autyzmu. Jeszcze przede mną test na ADD/ADHD

Bardzo fajne

Szczepienie stada. Jak zaszczepić stado, żeby jego część się nie zbuntowała i nie wyszła na ulice? Bardzo prosto, stopniowo i w etapach. I nikt nie zaprotestuje, nie wyjdzie na ulicę. W pierwszym etapie, trzeba zaszczepić tych, którzy stada pilnują i będą je szczepić. Czyli wszystkie służby. Służbę zdrowia, policję, wojsko, straż miejską, może urzędników. Oczywiście dla ich dobra, bo przecież mają styczność z ludźmi, i są wyeksponowani na zagrożenie. Całkiem dobrowolnie, a jeżeli ktoś nie doceni dbałości państwa o personel, to przecież nikt go nie zmusza do pełnienia zaszczytnej służby. Dla pozostałych szczepienia będą odpłatne. Powiedzmy za symboliczną stówę. Tak zaszczepią ok 15 - 25% społeczeństwa. Etap drugi. Za pół roku minister zdrowia ogłosi, że WHO, albo jakaś inna organizacja dofinansowała szczepienia, w związku z tym są darmowe, dla każdego kto tylko zechce. Ale uwaga, jest ich tylko kilka milionów dawek, więc kto pierwszy, ten lepszy. Złapie się na to ok 50% owiec i baranów, bo przecież wiadomo, za darmo to i ocet słodki. Przy okazji będą inne ulgi dla zaszczepionych. Nie będą musieli nosić namordnika, przyjmie ich lekarz ostatniego kontaktu, dostaną robotę za miskę ryżu, itp., itd. zostanie ok 20 - 25% tych kumatych, ale i tych @#$%^@#$ bez mydła. Etap trzeci. Napuszczą zaszczepionych na niezaszczepionych. Dziel i rządź. Po kilku kolejnych miesiącach, może dziewięciu, minister zdrowia ogłosi, że chcieli po dobroci, (ludzki pan), ale okazało się o zgrozo, że ci niezaszczepieni foliarze i antyszczepionkowcy, zarażają tych mądrych i odpowiedzialnych, którzy się zaszczepili. Wiem, że to brzmi durnie, ale idioci w to uwierzą. Bo łatwiej jest kogoś oszukać, niż przekonać go, że został oszukany. Jako przykład dadzą jakieś państwo, w którym 97% obywateli się wyszczepiło i pandemia nagle zniknęła. Nawet już testów tam nie trzeba robić, bo ludzie po staremu chorują na grypę i po staremu umierają na powikłania pogrypowe. Więc po co testy? A jak nie ma testów, to i świrusa. A na tych foliarzy, którzy się jeszcze nie zaszczepili trzeba donosić do sanepidu i zaszczepić ich pod przymusem, bo stanowią zagrożenie dla zdyscyplinowanego i odpowiedzialnego społeczeństwa. Nieszczepionych zaczną traktować jak trędowatych. Dzieci nie przyjmą do przedszkola, szkoły. Dorośli nie dostaną roboty nawet za miskę ryżu. Być może zasiłki i plusy plus, uzależnią od tego, czy szczepiony, czy nie. Może nawet przymusu nie trzeba będzie wprowadzać, bo nieszczepiony nie kupi nawet chleba. Ja wiem, to wszystko wygląda jak kiepski scenariusz na tandetny film SF. Ale to działa. Jeszcze rok temu nikt przy zdrowych zmysłach nie uwierzył by, że taka ściema, grubymi nićmi szyta zadziała i że stado owiec i baranów w to uwierzy. A jednak to dzieje się na naszych oczach. Mamy mniej czasu niż nam się wydaje.,, , Czy wiesz o tym ze jak zachorujesz albo umrzesz po szczepieniu to NIGDY nie udowodnisz ze to od szczepionki, no bo niby jak? Czy jest juz gdzies jakis material na temat zawartosci skladu szczepionki na ta zaraze?zrobil juz ktos taki?kochani drukujcie sobie oswiadczenie,ktore podacie osobie ktora bedzie wam chciala wstrzyknac to scierwo do podpisania,ze bierze pelna odpowiedzialnosc za powiklania i w razie smierci bedzie placila rente rodzinie zabitej osoby.jak nie bedzie chciala podpisac to zabierajcie sie i niech morawiecki podpisze. Jest odgórny zakaz podawania składu szczepionki. Pacjent nie ma prawa wiedzieć co to za skład. Skład znają tylko koncerny, które nie podadzą zawartości osobom trzecim. W szczepionce może być wszystko, nano procesory, szkło, ciężkie metale i sterydy. Aby przeprowadzić badanie czy szczepionki są skuteczne i bezpieczne, trzeba by było fiolke przetransportować do niezależnego laboratorium, które nie jest sterowane partia polityczna. Martwi mnie to, że gdyby to przebadali to by wybuchła wojna domowa w kraju. Proste wyjście - najpierw przebadać szczepionki, następnie określić kto poniesie odpowiedzialność za NOP. Szczepić można wyłącznie chętnych . Dyskryminację zgłaszać do prokuratury i domagać się wysokiego odszkodowania za straty moralne i materialne przed sądem. Przymuszanie do udziału w eksperymencie MEDYCZNYM to zbrodnia przeciw ludzkości ( sprawa Mengele) !!!

Masz za ciche filmy !

Kiedy "cos" sie leczy, to terapia pogorszy stan zdrowia po jakims czasie. Jest to niezbedne , bo przeciez warstwa po warstwie poznaje sie siebie i swoje slabosci. Podczas wychodzenia na prosta i podnoszenia swiadomosci pojawiaja sie rozne stany emocjonalne. Terapia jest dla ludzi cierpliwych i wytrwalych. Szybciej powiem, ze potrzebna jest jasna i szczera "ulotka" ze strony terapeuty. Nie tylko ile kosztuje i ile czasu potrwa, ale rowniez przekazanie informacji o zmianach w samopoczuciu. Do osiagniecia stanu spokoju, radosci i relaksu kazdy ma swoja droge, bo zycia mamy rozne. Dziekuje i pozdrawiam.

Chciałbym zapytać czy w swoich poszukiwaniach i rozważaniach nad tym jak jest stworzony ten świat i jaki sens i cel ma nasze życie natknął się Pan kiedyś na osobę Eckharta Tolle i jego dzieła, min. "Potęga teraźniejszości". Byłabym bardzo ciekawa Pana opini na ten temat. Przy okazji chcę też podziękować. Pana rozważania bardzo wspierają mnie w mojej drodze do lepszego poznania samej siebie. Dziękuję.

Czy można prosić o informacje odnośnie badań, o których mowa 2:05? Chętnie bym poczytała na ten temat :) pozdrawiam

Ciekawy temat, też sobie zadaje to pytanie :)

Problem pojawia sie gdy ktoś jest "skazany" bo nie stać go na prywatne usługi a więc brak alternatyw, na przykład idzie na NFZ i ma świadomość że jak zrezygnuje to szybko do innego specjalisty nie trafi, dla tego próbuje korzystać... Może tak być że z projektu ktoś idzie wówczas nie ma możliwości wyboru... Pani psychoterapeutka niespecjalnie się stara bo ma płacone więc co ma sie wysilać, no i wysłuchuje, nie odzywa sie po prostu czeka biernie aż może zakończyć spotkanie, ma pewne pieniądze a pacjent? A kogo on obchodzi, na koniec można poobrażać "takie coś jak pani" itd, zarzucać że to pacjentowi sie nie chciało pracować (a pacjent przychodzi regularnie, próbuje jak może a terapeutka siedzi i słucha), poodwracać kota ogonem... no i na koniec kłamstwo. Powodem zakończenia terapii - jak powiedziała terapeutka - była decyzja instytucji finansującej o zaprzestaniu opłacania procesu. Ostatnia sesja to była prowokacja do pyskówki, obwinianie pacjentki że to ona nie chciała pracować... a w drodze do drzwi wyjściowych: "a pani sobie nie pomyślała że to ja pani nie chciałam". Taka była prawda że to terapeutka zrezygnowała z pacjentki, a kłamstwo pewnie pretekstem by nie tłumaczyć się dlaczego....

Terapie zmieniły moje życie na lepsze i zawsze wszystkim polecam terapie. Jeżeli komuś ta forma nie pomaga to w moim odczuciu albo trafił na nieodpowiedniego specjalistę albo tak naprawdę nie pracował nad sobą, tylko skupił się na odtłumaczeniach i negacji. Lwia część przeciwników terapii to ludzie, którzy nigdy z niej nie skorzystali lub byli na dwóch spotkaniach i już „wiedzą wszystko”. Kolejną grupą są osoby, które uciekły z terapii w momencie gdy zaczęło być ciężko (czyli w momencie gdy zaczęła się prawdziwa praca) czyli nigdy tak naprawdę jej nie ukończyły, ale twierdzą że nic im to nie dawało (chociaż efekty można zobaczyć Np po 1,5 -2 latach pracy nad sobą). Cierpliwość i wytrwałość w terapii często jest kluczowa.

Miło posłuchać pana wypowiedzi☀️

Może i jest to jakaś lekcja dla nas , ale niestety nie da się wszystkiego poprawić albo to zaakceptujemy albo będziemy się zadręczać. Niektóre rzeczy trzeba zaakceptować ale w sumie dobrze że mamy świadomość że to złe i nie jest jak świat zwierząt który w wielu aspektach jest bezlitosny.

Byłam na psychoterapii ale ją przerwałam. Nie wiedziałam dokąd zmierzam, czego tak naprawdę oczekuję, wiem że na wielu płaszczyznach potrzebuje terapii ale jakby nie umiem tego nazwać, wyrazić, co naprawdę mi dolega. Chciałabym iść na kolejną (tamten psychoterapeuta chyba trochę mi nie odpowiadał) ale nie wiem co mam powiedzieć, z czym przychodzę? Smutek wynika z mojej sytuacji rodzinnej, której narazie nie zmienię dopoki sie nie wyprowadzę, więc troche bez sensu. Do tego na spotkaniavh nie wiedziałam o czym rozmawiac (jestem małomówna), bo zawsze przez to samo cierpię i bym musiała sie powtarzać.. Nie wiem jak powinna wyglądać terapia w moim przypadku

Nie polecam ogólnie życia z psychopatyczną osobą i też zmieniania jej. To się nie uda. Żyję z tego typu kobietą. Niech ten komentarz będzie przestrogą dla wahających się. Jeśli Partnerka lub Partner was poniża, nie wspiera, nie rozwija się, ucieka od problemów w alkohol, to ostatecznie może dojść do przemocy w waszym życiu i życie zmieni się w koszmar. Nie wahajcie się walczyć o siebie. Nie dajcie sobie wmówić, że jesteście ignorantami czy złymi ludźmi. Poza sobą nie mamy nikogo komu tak zależy na nas jak nam samym. Dbajcie o swoje życie psychiczne i traktujcie się poważnie. Bo inaczej skończycie źle.

Dzień Dobry jak mogę się z Panem skontaktować prywatnie ??? Pilne

Pana Babcia to mądra kobieta. Bóg to nie lalkarz a my to nie marionetki. Bóg tworzy prawo natury, zasady podziału, wzory i wynikające z tego potencjały. Człowiek jako najwyższa forma stworzenia (o której nam wiadomo) dodatkowo otrzymał wolną wolę by korzystać z praw natury a jego zadaniem jest tworzenie dobra czyli tego co jest dobrze połączone bo wtedy tworzy nowe jakości, tworzy życie, zło czyli to co jest źle połączone tworzy śmierć/ zniszczenie. Dostaliśmy uczucia dzięki którym możemy odróżniać dobro od zła. Wystarczy z nich korzystać, rozumieć je i sens ich istnienia w nas. Ego mamy po to byśmy mieli motywację, siłę napędową do korzystania z wolnej woli, a nie po to byśmy z perspektywy ego oczekiwali, że ktoś to zrobi za nas. Nie jesteśmy pantofelkiem, żeby obwiniać Boga o swój los bo pantofelek nie ma wpływu na swoje wybory, my mamy, zarówno w skali indywidualnej jak i kolektywnej. To w rzeczy samej dziecięca naiwność sądzić, że Bóg jest jak lalkarz sterujący nami jak marionetkami.

❤️

Co do koncowki to moim zdaniem niebezpiecznie jest "bawic sie w psychologa" jesli nie ma sie odpowiedniej wiedzy I umiejetnosci Rozumiem ze intencje moga byc najlepsze ale uwazam ze bardzo latwo jest kogos psychicznie skrzywdzic probujac pomoc, moim zdaniem najbezpieczniej jest poprostu kogos wysluchac I pozwolic aby ta osoba sama wyciagnela wnioski ze swoich slow

Tak jak zmusza sąd do 5 terapii i nie zmienia decyzji. Szkodzi dzieciom , niewinnym a winnych wspomaga. Także wszystkie decyzje aby były tylko nie od Sądu. Terapia ma pomagać a nie wiem by Sąd miał pomagać?

Czy pacjentom "ojca psychotestapii" się polepszyło? Raczej wątpię. Pozdro

Mam pytanie, czy przypadkiem psychoterapia dotyczy ludzi którzy potrzebują pomocy? Z tego co wiem człowiek ma teoretycznie możliwości żeby psychologicznie sam sobie dać radę aby nie potrzebować pomocy pstchoterapeuty.

Ja chodzilam do terapeutki przez 3 lata a choruje 8 lat super się mi z Nią pracowało ale gdy raz nie przyszlam na terapie ze względu iz przeprowadziłam się do innego miasta i od tamtej pory ( juz 4 miesiące) nie odzywa się do mnie. Mam od miesiąca nawrot choroby i nie mam z kim pogadac mimo ze poszlam juz do 3 innych specjalistów ale niestety nie odpowiadali mi. Nie wiem co mam robić. Psychiatra zaleca szpital ale ja nie mam czasu na pobyt w szpitalu

Bardzo lubię Twoje filmiki, Łukaszu, Twój zrównoważony pogląd na wiele spraw, w większości przypadków się z Tobą zgadzam, ale zupełnie nie potrafię pojąć „argumentów” ateistów. Mniejsza o to. Przejdę do Twoich sądów na temat Boga. Bóg nie jest złośliwy, ale miłość to nie ciepłe uczucia, tylko postawa, w której pewnych rzeczy się wymaga od osoby kochanej... wymaga dla jej dobra... co nie zawsze musi się jej podobać. Inaczej widzi swoje dobro człowiek, inaczej widzi Bóg dobro swoich dzieci. Bóg jako istota o wiele od nas inteligentniejsza, mądrzejsza wie lepiej, co nam służy. Wszelkie nieporozumienia na temat Boga wynikają z faktu, że oceniamy go przez nasz ludzki pryzmat, przez naszą LUDZKĄ perspektywę. Dlatego możemy go uznać za okrutnego, za niesprawiedliwego itp. Sama wiem, że w ten sposób właśnie go oceniam, dlatego nie pałam do niego sympatią... mówiąc delikatnie. Po prostu tak mi wygodnie. Nie chcę zaufać, nie potrafię. Dlaczego Bóg dopuszcza zło? Odpowiedź znajdziesz w Biblii. Pierwsza ludzka para, łamiąc zakaz Boga, wpadła w sidła grzechu. Człowiek nie chciał zaufać Bogu, chciał być Bogiem(chciał wiedzieć to, co wie Bóg). A skoro chciał, to teraz nim jest. Bóg pozostawił go samemu sobie. Dlatego świat wygląda tak, a nie inaczej. Jest jasne, że człowiek niewiele zrozumie, dopóki sam nie doświadczy... więc Bóg przestał ingerować w to, co dzieje się na świecie i zostawił na jakiś czas świat pod naszymi rządami, abyśmy sami doszli do wniosku, dokąd nas to zaprowadzi... abyśmy się przekonali, że potrzebne jest nam jego mądre przewodnictwo, jego mądre wskazówki. Dał nam czas, byśmy spostrzegli konsekwencje swoich działań i wyciągnęli z tego odpowiednie wnioski. Bóg patrzący z góry, jak nam się zdaje, ze spokojem, na zło, jakie sami sobie zgotowaliśmy, wydaje się przeciętnemu człowiekowi okrutny. Ale to my czujemy potrzebę natychmiast przerwać zło, które widzimy. My, słabi, niedoskonali ludzie. Bóg przełyka gorzką pigułkę i czeka... czeka aż otworzymy oczy. Tak jak nastolatek/dziecko musi popełnić sporo błędów zanim się czegoś nauczy. Kazania na nic się zdają, on/ono musi przekonać się samo... inaczej nie uwierzy. Wtedy dopiero doceni słowa/rady rodzica (Bóg jest także naszym rodzicem), kiedy sam/samo się sparzy. Bóg opisał w Biblii, jak będą wyglądać „dni ostatnie” (dni przed zaprowadzeniem na nowo boskiego porządku). Opisał, bo przewidział, konsekwencje ludzkich działań/rządów. W swoich proroctwach pisze o umiłowaniu pieniądza, powszechnym egoizmie, pysze-moralnym upadku człowieka, rujnowaniu ziemi, rozpadzie więzi rodzinnych, wojnach, głodzie, klęskach żywiołowych, epidemiach, zarazach, wzroście przestępczości. Czy ten scenariusz już się nie sprawdza? Tak zupełnie z innej beczki... zawsze zadziwiał mnie fakt, że ludzie bywają „wierzący” (to określenie nie jest adekwatne, bo nawet ateiści są wierzący), dopóki nie wydarzy się w ich życiu jakieś wielkie, w ich mniemaniu, nieszczęście. Dopóki zło bezpośrednio ich nie dotyka, wszystko jest w najlepszym porządku. Dopiero kiedy im dzieje się źle, tracą wiarę w istnienie Boga. :-o Tak bardzo nam leży na sercu dobro innych, tak bardzo jesteśmy kochający. ;-) :-D Jako podsumowanie mojego wywodu przytoczę fraszkę Sztaudyngera „Boga na podobieństwo własne stwarzają serca ciasne” .

Według chrześcijaństwa żyjemy w świecie po grzechu pierworodnym a nie świecie według pierwotnego boskiego pomysłu. Tak więc z tymi głodującymi dziećmi wszystko się zgadza.

Pyta mnie pani nad czym.chce popracować ja nad samoocena a pani psycholog ja sobie sama poradziłam! Zmieniła temat wróciłam do tematu że chce nad samoocena popracować pani co ja od siebie chce wynajmuje mieszkanie jestem samodzielna ją ze że czuje się źle ze sobą a pani pani samoocena jest prawidłowa i zmieniła temat!

Można trafić na zaburzonego terapeutę, psychologa, psychiatrę.

"Bóg nie ma być miły, przyjemny i różowy, a mądry i sprawiedliwy". Logiczne więc, że musi on obdarzać niektóre istoty niewyobrażalnym cierpieniem, innym dając władzę i przyjemności na koszt tych pierwszych.

A wychodząc z odpowiedzią na pytanie zadane w filmie - nie może, jeśli jest prowadzona i poprowadzona dobrze.

W kwestii refleksji filozoficzno-teologicznych-mimo, że nie lubię wdawać się w takie dyskusje-to jednak podsunę jedną myśl, na którą rzadko kiedy w moim odczuciu zwraca się uwagę. Mianowicie często porusza się problem niesprawiedliwości Boga w kontekście cierpienia co jest oczywiście bardzo zrozumiałe-jednak zaryzykowałbym stwierdzenie, że jeżeli przyjąć założenie wiary chrześcijańskiej, że warunkiem koniecznym zbawienia jest uwierzenie w Boga to największą niesprawiedliwością Boga jest różnorodność środowisk/epok w którym przyszło żyć różnym ludziom. Innymi słowy: z pewnością jest pewna garść osób (być może wcale nie mała) które byłyby wierzące gdyby narodziły się w innych czasach, gdzie poziom rozumienia świata był dużo niższy. Podobnie, jest z pewnością grupa ludzi, która dziś jest wierząca a gdyby urodzili się za 500 lat to przestaliby być wierzący z powodu faktów, których ludzkość dowie się przez najbliższe 500 lat. Jest łatwiej być wierzącym w świecie, gdzie zjawiska wschodu i zachodu Słońca są niezrozumiałe-jest znacznie trudniej być wierzącym w świecie, który rozumie się dużo lepiej. Zwyczajnie dla Boga pozostaje wtedy coraz mniej miejsca... Chciałbym się jeszcze odnieść do kwestii problemów psychicznych u młodego pokolenia: zacznę od tego, że ja jestem ,,futurologicznie'' pesymistą-tzn. jestem przekonany, że większość prognoz, które dziś wygłaszamy spóźni się o dobrych naście/dzieści/dziesiąt lat (i nie opieram tego podejścia na nie wiadomo jak wyszukanych argumentach tylko zwyczajnie rozglądam się wokół: mamy rok 2021 i tak poszliśmy do przodu, że w publicznych kiblach wiszą instrukcje jak poprawnie myć ręce a deklaracja wystrzelenia teleskopu Jamesa Webba to już taka coroczna tradycja-w tym roku na pewno w końcu zostanie wystrzelony). Co to ma wspólnego ze zdrowiem psychicznym? Chcę powiedzieć, że moim zdaniem świat wcale tak bardzo się nie zmienił na przestrzeni powiedzmy 50 lat: z istotnych jakościowych zmian wymieniłbym natomiast rozwój internetu: to pociągnęło za sobą inne zmiany (jak np. powstanie mediów społecznościowych i wszystkie cienie i blaski z tego wynikające). Innymi słowy, ja nie kupuję do końca tej gadki ,,ooo, świat tak bardzo się zmienił w przeciągu 50 lat, wszystko jest teraz dużo bardziej skomplikowane''-i tak, i nie-jest sporo zmian, ale jak się prześledzi genezę tych zmian to się dojdzie, jak po nitce do kłębka, do rozwoju internetu jako pierwotnej przyczyny. I teraz disclaimer: nie chcę przez to powiedzieć, że internet należy winić za całe zło, bynajmniej-mam na myśli jednak fakt, że sytuacja nie jest AŻ tak bardzo skomplikowana jak się to może wydawać i zrozumienie tej hierarchii komplikacji i powiązań byłoby bardzo pomocne. Jednocześnie jakoś nie mogę oprzeć się wrażeniu, że mało kto jest takim zrozumieniem zainteresowany a nawet więcej-że takie tezy jak powyższa traktowane są z przymrużeniem oka, no bo skoro gość wszystkie skomplikowane niuanse chce sprowadzić do jednej przyczyny to to śmierdzi taką teorią spiskową. Jako, że w tej teorii spiskowej nie ma jednak żadnej szczepionki ani 5G w tle, to wydaje się ona też niewystarczająco atrakcyjna, żeby przyciągnąć oszołomów.

Dla Portfela szkodliwa

Jak dla mnie argument z lekcja jest bzdura, a co z ludźmi którzy tak jak ja całe życie mają pod górkę nie ważne gdzie pójdą i co zrobią? Zawsze prześladuje ich pech i ból, nawet w sytuacji gdy wszystko jest w porządku coś się sypie. Prosi się aż przytoczyć pewien cytat : Życie to opowieść idioty, pełna wrzasku i wściekłości lecz nic nie znacząca. Osobiście uważam że jeśli Bóg istnieje to stanowimy dla niego rozrywkę, coś w stylu co te głupie małpy dziś zrobią?

Może żyjmy, bez zazdrości, zawiści bez wyścigu szczurów i wtedy psychoterapeuta nie będzie potrzebny 🙂. Z Bogiem obecny świat się bardzo mija. Świat to my, zacznijmy każdy od siebie, a świat się zmieni na lepsze.

Polecam książkę "Zakochaj się w tym, co jest" Jeff Foster oraz jego YT

Moja była na terapii wypracowała pogląd, że jeśli robi coś co mnie krzywdzi, ale jednocześnie to samo w jakiś sposób buduje jej poczucie własnej wartości.... to może to robić, bo jest to element dbania o siebie i pewnego rodzaju asertywności. Usłyszałem także, że nawet jeśli jakieś jej przekonania nie są logiczne to powinienem traktować je jako logiczne z szacunku do niej będąc z nią. Trafiła na terapię z niezłym mętlikiem w głowie, który zawdzięczała domowi. "Dobre przyjaciółki", którym wydaje się, że wszystko wiedzą i mogą każdego pouczać, plus do tego, tutoriale z youtuba o toksycznych związkach dorobiły swoje. Poszła do terapeutki z przekonaniem, że jest ofiarą w toksycznym związku z przemocowym partnerem.... bo ten nie chciał być więcej zdradzany :) Terapeutka chyba nie zrobiła nawet zbytnio jakiegoś rozeznania w sytuacji i od razu uznała, że ma faktycznie do czynienia z ofiarą jakiejś przemocy psychicznej i zaczęła ją uzbrajać w mechanizmy typu "rób co chcesz, nie przejmuj się innymi ani konsekwencjami, na pewno to co robisz jest słuszne... itd". Jak udało mi się ustalić terapeutka jest dość młodą i świeżą w zawodzie osobą i dużym przemiałem pacjentów co raczej nie pomaga w jakości terapii. Także jeśli ktoś pyta czy terapia może zaszkodzić. Moim zdaniem owszem.

Ja.musialam. zrezygnowaćbo po sesjach czułam.sie gorzej nie nie że coś było poruszone tylko po komentarzach od terapeuty.mowie że sprawia mi dyskomfort bo komentują moja sylwetkę bo jestem osobą szczupła niedowaga sprawia mi to dyskomfort a pani "szczupłym.sie nie dokucza tylko.grubym.bo.kazdy chce być szczupły!mówię że koledze pożyczyłam.pani mi przerwała niech pani nie pożycza kasy bo pani nie odda .cdn

Ja swoją przerwałam po 3 latach na NFZ i kazałam Terapeucie szukać innych naiwnych na kasę. Powiedział że ,, nie musi " 😅😂😂😂.

Wole, kiedy mówi Pan o psychologii niz o Bogu. Chciałabym się dowiedzieć, co można zrobić, jeśli ktoś bliski (siostra, brat, córka, bliski kuzyn, przyjaciółka) wchodzi lub wszedł w toksyczny zwiazek, taki z przemocą psychiczną, szantażem emocjonalnym, karaniem za niezgodę itp. Jeśli ten bliski pcha się w to, bo kocha, a z boku widać znikanie tej bliskiej osoby. Wiem, wbrew niej samej nic nie można. Czy na prawdę musi dojść do utraty tej bliskiej osoby?

Proponuję prześwietlić praktyki „terapeutyczne” pewnego etycznego pana z gabinetu przy Hallera 18b/4 we Wrocławiu. Podstawowy wariant terapeutyczny to trzy sesji tygodniowo przez sześć lat. Słyszeliście Państwo o czymś takim kiedykolwiek?

Apropos otwierania sie przed psychoterateutą. Czy nie powinno sie iść na psychoterapie z już z nastawieniem że chce sie otworzyć a nie że otworze sie przed nim dopiero jak będzie pasował mi jego charakter? Już nawet nie kompetencje tylko charakter xd Dla mnie to absurdalne

Może jak jakiś lamer ja prowadzi 👍

Czy jak psychoterapeuta się powiesi to znaczy, że wygrałem?

Mam pytanie odnośnie mojego wyjazdu do szpitala psychiatrycznego dostanę tam okres I pytanie moje czy jeśli nie umyje rąk przed założeniem podpaski to znajdę w ciążę realne to jest?Bo tam toalety wspólne będą i się boję gdybym zapomniała umyć rąk

Z tymi głodującymi dziećmi to ja bym raczej widział tą kwestię w odpowiedzialności i to niestety nas ludzi, którym Bóg oddał Ziemię w zarząd. Obarczanie Go tym to jakbyś chciał się za te dzieci pomodlić zamiast podzielić się jedzeniem

Pozdrawiam serdecznie przystojnego prowadzącego🤪🤪🤪🤪🤪🤪🤪. Buduję nowe życie po zerwaniu wszelkich chorych więzii i kontaktow z synem i syna rodziną 👪 przede wszystkim. Szukam męża który podobnie jak ja bedzie chciał stworzyć szczęście we dwoje bez dzieci oczywiście!!!!! 🌹 oczywiście!!!!!!

A tak właściwie kiedy trzeba udać się do psychologa a kiedy do psychoterapeuty?

Jak ktoś chce temat na poważnie potraktowany zgłębić to polecam kzfaq.info/get/bejne/qJemdat8x7WnlXk.html

Do komentarza o wzroście zaburzeń w młodszym pokoleniu w porównaniu do starszego: Myślę, że psychoterapia, a może nawet ogólniej - psychologia paradoksalnie mogła się przyczynić do zwiększenia zaburzeń psychicznych. W pewien sposób dlatego, że znacznie zmieniła obraz społeczeństwa. Chociażby jeszcze w latach 80. Polska mierzyła się z komunizmem, problemami typu 'czy będzie w sklepie papier toaletowy', a teraz, jak to formułuje Bregman w "Utopii dla realistów" (parafrazuję) 'żyjemy w świecie, gdzie zewsząd mamy naukowców, którzy dbają o to, byśmy nie poczuli się źle' - i mowa tu o psychologach. Jeszcze w latach 80. nikogo nie obchodziło, kto co czuje, zmartwienia ludzi opierały się o przetrwaniu w systemie totalitarnym, a nie kwestiach 'czy czuję się dobrze'. Zmieniły się realia, tym samym więc zmieniły się standardy, to, co jest oczekiwane na co dzień, co uważa się za normalne, a co za patologiczne. W związku z tym łatwiej wpaść w rozgoryczenie, poczucie niesprawiedliwości, bo standardy 'sprawiedliwości' są wyznaczone naprawdę wysoko, de facto w porównaniu z latami wcześniejszymi, żyjemy w pewnego rodzaju utopii (choć może nie do końca sobie z tego zdajemy sprawę). A poczucie rozgoryczenia, bycia skrzywdzonym przez los może mieć często wpływ na pewne zaburzenia.

Jesli pacjent nie jest szczery w terapi moze zaszkodzic , tam trzeba byc szczerym czlowiekiem do bolu .

jeżeli chodzi o wątek boga, to ja mam teorie taką, bóg dał człowiekowi wolną wole i dał wybór człowiekowi, możesz postępować jak ci się podoba i suma wypadkowa wszystkich ludzkich czynów, doprowadziła nas do takiego położenia

typowy ojciec typowa matka w twoim wieku to w twoim wieku tamto a ty jesteś nieporadny. i gotowe kompleksy

Psycholodzy, terapełci sami potrzebują pomocy

Ja po pół roku mam dość swojego terapeuty. Pytania, co u Pani, jak Pani minął ten tydzień? Nie widzę żadnych efektów, żadnych narzędzi nie wynoszę stamtąd. Dodatkowo ciągle próbuje mi powiedzieć, że mam problem, gdzie w rzeczywistości nie mam problemu. Problem jest zupełnie gdzie indziej. Tracę czas na tłumaczenie. Najbardziej denerwuje mnie podbieranie, zamiast pytań wprost. Takie zagrywki w stosunku do głupich ludzi można stosować, nie inteligentnych i ceniących sobie bezpośredniość. Może problem jest we mnie, w 100 procentach jakoś nie potrafię się przed nim otworzyć. Boję się, co sobie o mnie pomyśli. Że zmieni się mój wizerunek w jego oczach na gorszy. To jakieś chore myślenie, które tkwi w mojej podświadomości.

Jak ciebie widzę to czytam ci z emocji i nogę wiele o tym co opowiedzieć. Patrzę na duszę i jej biedę. Jesteś okey ale coś jest na rzeczy.

Jak do tej pory psychologia nie rozwiązała żadnych problemów, jedynie ciągle wynajduje nowe.

a może jest coś takiego jak reinkarnacja, prawo przyczyny i skutku, i jeśli przyczyna spowoduje skutek taki, że np odradzasz się jako coś, co zostaje od razu zabite to potem dzięki temu odradzasz się jako coś, co pożyje sobie na trochę wyższym poziomie

Chciałbym zapytać o kwestię, która niestety nie jest, z natury, wystarczająco atrakcyjna (z perspektywy grupy docelowej), by została podjęta przez Pana w jakimś z odcinków. Ale może akurat się uda :) Od dłuższego czasu uważam, że powinienem skorzystać z pomocy psychoterapeuty. Generalnie, moje życie mogło by być uznane za w miarę szczęśliwe: stabilna i dobrze płatna praca, 20+ weekendów za miastem na rok, wiele znajomych ... a jednak nie potrafię sobie znaleźć partnerki (odrobina nadwagi, poza tym - może nie będąc niezwykle atrakcyjnym, nie jestem też odstraszający; mam bardzo oryginalne hobby; przy większej ilości czasu ludzie zazwyczaj doceniają przynajmniej mój wkład w rozmowę). Problem ten, w potężnej mierze sprowadzam do IQ. Moje IQ, zbadane w całkiem niezłych warunkach wyszło: 173. I teraz pytanie: jak mam nawiązać "więź" z psychoterapeutą? Statystycznie rzecz biorąc możemy założyć, że średnie IQ psychoterapeuty jest wyższe niż standardowe "100". Powiedzmy nawet, że znajdę psychoterapeutę z IQ w okolicach ~140 - co już nawet w skali świata jest mało prawdopodobne. A jednocześnie, dla przedstawienia problemu, wyobraźmy sobie, że osoba z IQ 115 i IQ 75 się poznają - nie ma najmniejszych szans, żeby zostały przyjaciółmi, co dopiero by się na prawdę rozumiały... I teraz pytanie: Gdzie w ogóle znaleźć psychoterapeutę, który/a (chociaż potencjalnie) może mnie w ogóle zrozumieć? Niby oceniamy, że jakieś tam zwierzęta mają IQ w okolicach ~75 - kilkuletniego dziecka ... ale nadal w okolicy jest wiele innych osób by wspierać cały proces. W moim przypadku, nie ma praktycznie nikogo, kto w ogóle rozumiałby mnie. I żeby było jasne - ja wiem jak osiągnąć moje egoistyczne cele - to jest łatwe - gdybym chciał np. manipulować ludźmi by wpisywali się w moje potrzeby, to nie ma najmniejszego problemu. Chodzi właśnie o to, że ja nie chcę manipulować, a chciałbym znaleźć kogoś w >>zdrowy

Może szkodzić i to nieźle, poczytajcie po angielsku, niemiecku etc. Szkoda, że nic nie reguluje bezkarności i wyższości tejże kasty ludzi ( nie genralulizuje). Im ktoś starszy tym gorsza psychoterapia. Osobiście nigdy więcej. Szkoda pieniędzy na głupie gadu gadu i przerabianie przeszłości, po co?

Może jak terapeuta mi mówiła że ja piekło przeszedłem o jaki to ja chory.Za każdą wizytę chce 140 zł.Nikt nie rozwiąże za was problemów!

Ciekawe przemyślenia, do których chciałbym dorzucić swoje trzy grosze + VAT. 1. Grosz: judeochrześcijańskoislamski bóg to zasadniczo transcendentny odpowiednik psychopatycznego, sadystycznego trzylatka z fermą mrówek. Byłoby lepiej dla mieszkańców Midgardu, gdyby Odyn i spółka porządnie przetrzepali gnojkowi tyłek. 2. Grosz: fajnie byłoby, gdyby można było znaleźć kompetentnego terapeutę, który faktycznie będzie chciał pomóc tak szybko i tak skutecznie jak to możliwe, zamiast spłacać raty za swój jacht z mojej kieszeni. Niestety, tak jak cała służba zdrowia, tak i psychoterapeutyka w naszym zakątku planety woła o pomstę do Odyna! 3. Grosz: to nie końca tak, że to my, pokolenia XYZ sami sobie nakładamy wygórowane oczekiwania. To raczej kwestia tego, że cywilizacja ogólnie przyśpieszyła. Od lat 80. gospodarki świata w większości oscylują w kilkuletnim cyklu od kryzysu do kryzysu, emigracja zarobkowa na zachód już nie da takiego zastrzyku gotówki jaki mogła dać dwie dekady temu, wejście na rynek pracy po roku 2000 było i jest trudniejsze niż dawniej i staje się coraz trudniejsze - generalnie, tacy dwudziestolatkowie z lat 70. w PRL, albo z lat 90. dzikiego postPRLu, łatwiej mogli osiągnąć samodzielność i niezależność finansową, choćby i skromną, nawet pomimo ogólnie gorszych warunków bytowych w kraju. 4. Grosz: życie obecnie jest droższe niż kiedyś, dlatego generalnie trudniej jest dziś o finansową niezależność. Widać to po młodych ludziach, którzy w większości raczej przejadają majątek rodzinny niż go kumulują. I już mniejsza o kryzysy gospodarcze, wirusy, inflację, patodeweloperkę itp. Ale na przykład taki drobiazg: ile prądu i elektroniki używa obecnie taki na przykład 50-latek? Telewizor? Komputer? Telefon? Tablet? Abonamenty: telefoniczny, internetowy, kablówka? Ile go to łącznie kosztuje? Ile z tego potrzebuje do pracy? A co jest tylko rozrywką, z której mógłby zrezygnować? I teraz najlepsze: jak wypadnie 20- lub 30-latek w takim porównaniu? Śmiem twierdzić, że gorzej. Skądś się w końcu musiało wziąć określenie "wykluczenie cyfrowe".

Spodziewałam się jakichś głębszych przemyśleń po tym kanale. Wątek o istnieniu boga na poziomie 6 klasy podstawówki. Unsub niestety

ale to jest w chuj ogolnikowe, ja pierdole :D

Раn ma świetną dykcję! Zaczęlam oglądać film jako materiał do nauki Języka polskiego,а potem stało się bardzo interesujące!