Chciałabym odnieść się do treści odcinka, ale podczas oglądania piłam herbatę i przez to nie wiem, o czym był. Na szczęście to tylko filmik w Internecie, a jak wiadomo, online nie ma niczego mądrego i pouczającego, więc pewnie nic mnie ominęło.

"Było nas jedenaścioro, mieszkaliśmy w jeziorze" - klasyczne kiedyś to były czasy, teraz nie ma czasów. Dziękuję za zdrowy i mądry przekaz! Ratujesz młodych od tych zmumifikowanych profesorów i ich poglądów na dzisiejszą młodzież :)

- Proszę nie pić kawy na moich zajęciach! - Proszę prowadzić ciekawsze zajęcia, żebym nie musiał się dostymulowywać.

Jak to powiedział mój najlepszy nauczyciel, "Szkoła średnia bo faktycznie jest średnia, a szkoła wyższa żeby wszyscy niżej czuli się gorzej".

Na moim uniwerku był profesor (zwyczajny), który na pierwszym wykładzie perorował, jak to punktualność jest kluczem do wszelkiego życiowego sukcesu, oraz jak to będzie bezwzględnie ową punktualność egzekwował, po czym na drugie zajęcia spóźnił się pół godziny…

Mam nową pracę i dostałem takie zadanie by przewieźć telewizory na palecie z punktu a do punktu b. Pojawiły się problemy bo ta paleta nie mieściła się w windzie. Musiałem sobie jakoś poradzić. Poradziłem sobie będąc kreatywnym i próbując na różne sposoby. Gdy spotkałem kierownika powiedziałem że trafiłem na problem, straciłem trochę czasu i już zacząłem tłumaczyć jak udało mi się rozwiązać problem. W tym momencie kierownik powiedział że jak się udało rozwiązać problem to mam lecieć dalej z pracą a nie tłumaczyć jak coś zrobiłem. A jak to się ma do nauki? A to w tak, że w szkole, szczególnie na matematyce, jak próbowałem rozwiązać jakiś problem to był z góry ustalony sposób. Nawet jak użyłem innego sposobu, nawet jak użyłem innych narzędzi, a mimo to uzyskałem poprawny wynik, nauczycielki patrzyły krzywo na takie zachowanie. A w pracy? Szefa nie obchodzi czy coś zrobisz tak czy inaczej. Liczy się efekt. A lepszy efekt osiągniemy gdy użyjemy technologii. I technologia jest tym czymś na czym opiera się nasz świat. Jest narzędziem z którego powinniśmy korzystać. A nie obrażać się na nią. Gdyby nie nauka, sporo starszych osób co jej nie rozumie po prostu by umarło. Nauka dała nam leki, rozruszniki serca, protezy i wiele więcej. Moim zdaniem stwierdzenie że kiedyś było lepiej a teraz jest gorzej wynika z tego że ktoś kiedyś dobrze odnajdywał się w swoich czasach, zwłaszcza dlatego że rozwój był wolniejszy niż dziś. Wolniej się zmieniał. Dochodzi do tego też fakt gloryfikacji przeszłości. Ostatnio zagrałem w grę z dzieciństwa. Strasznie mi się nie podobała. A zagrałem w nią po kilkunastu latach dlatego że pamiętałem tą grę jako coś wspaniałego. Zachwycałem się nią jako dziecko. Wciągała mnie. Dziś mnie irytuje i nie zachęciła do ponownego czerpania radości z niej. Bardzo często tak jest z naszym wyobrażeniem przeszłości. Wydaje nam się tylko że było wspaniale. A w rzeczywistości nie pamiętamy dawnych problemów. To samo działa z książkami, filmami i przede wszystkim z życiem.

Dla mnie pandemia była zbawieniem. Wiem, że może niefortunnie to brzmi, bo dla wielu osób była to tragedia, ale ja nie nadawałabym się nigdy do pracy z powodu autyzmu. Zaczęłam pierwszą pracę zdalnie i idzie mi świetnie 👍🏻

Mam 15 lat i uważam, że każdy w moim wieku powinien obejrzeć te filmy, nasłuchałem się już od rówieśników, że lektury uczą nas kultury, matura to test ile wiemy a podstawa programowa to wszystko co nam się w życiu przyda (specjalnie nie mówię o temacie ocen bo zasmucająco wielu uczniów uważa je za praktyczne). Wszystko to pic na wodę, który zabiera nam czas na życie i wrzuca w drewniane ławki i za małe krzesła ze sklejki

Czytałam ten artykuł kilka dni wcześniej na innej stronie i pomyślałam "Boże to idealnie pasuje do ," Dla każdego coś przykrego" I JEST!

Muszę powiedzieć, że często ta fraza "powrotu do normalności" mnie rozbraja. Bo okej, fajnie że dzieciaki w szkołach liczące na spotkanie rówieśników po dłuższym czasie będą mogły się z nimi zintegrować, ale do czego tak naprawdę jest to powrót? Do statusu quo, czyli "uczeń znowu wstaje wcześnie rano, by ruszyć do szkoły, gdzie się wkurza przez jakieś 5-7 godzin, potem wraca do domu (a jak ma daleko, to sobie wróci może o jakiejś 16:00/17:00), porobi coś swojego, odrobi lekcje, pouczy się na sprawdziany i tak przez 5 dni w tygodniu"? Ten "wielki powrót" brzmi tak, jakbyśmy po roku przebywania w izolacji wydostali się na światło dzienne, gdzie czekają lunaparki i wata cukrowa, a w rzeczywistości wracamy do czasów, gdzie w brzydki poranek zaspani jedziemy do szkoły bądź na uczelnię, ponownie mamy dość niektórych nieprzyjemnych ludzi, z którymi się stykamy, znowu ściskamy się w komunikacji miejskiej i tak dalej. Ta przyjemna otoczka powrotu, gdzie wszyscy próbują udawać, że najważniejsze jest dbanie o człowieka, jego kondycję psychiczną, trwa tylko na początku, a potem wracamy do tego co było, bo przecież to nie jest tak, że po czasie próby i izolacji wypada zmienić postępowanie w wielu sprawach. Przeżyliśmy to, co było trudne, przez 2 tygodnie doceniliśmy, jak to fajnie jest spotykać się z ludźmi, śmiać i integrować, to teraz możemy wrócić do przyzwyczajeń znanych sprzed czasów pandemii - pora na CS-a.

Kiedy była mowa o tych wspaniałych salach dydaktycznych od razu przypomniałam sobie sale z mojej uczelni, które wyglądały tak, że były ławki, tablica, czasami jakiś rzutnik... i tyle? No od razu wiedza wchodziła do głowy, a kiedy przerabiałam materiał w części "wypoczynkowej" szkoły, gdzie były kanapy i automat z kawą, albo we własnym łóżku, no to tak nic nie wchodziło, bo to przecież nie miejsce dydaktyczne... A w bibliotece byłam chyba tylko raz na tej nieszczęsnej orientacji, bo przecież tam nic nie było 😂 (jak i również w Bibliotece Raczyńskich i Collegium Novum, oh well) A studiowałam ponad dekadę temu, kiedy w internecie nie było tyle źródeł co dzisiaj! Szczerze mówiąc, aż zazdrość mnie czasem chwyta gdy widzę, ile ciekawych serwisów, aplikacji i programów mają do dyspozycji dzisiejsi studenci i uczniowie 🙂 A ten profesorek to wyjątkowo obrzydliwy typ. Dobrze, że idzie na tę emeryturę. Będzie mógł siedzieć w domu i liczyć swoje cnoty, nie irytując się studentami popijającymi kawę w paltach. (Przepraszam, panie profesorze, a w prochowcu można? A w surducie?)

Zastanawia mnie czy prof. Nalaskowski ciągle zakłada swój żupan i nakrywa go stylowym kontuszem dopasowanym do jego futrzanej czapki z ptasim piórem kiedy wychodzi z domu

żałuję, że nie jestem dzieckiem, kiedy Pan, Panie Krzysztofie, nagrywa. ten głos jest bardzo potrzebny młodym; żeby widzieli, świadomi byli. sądzę, że chciałabym takie coś usłyszeć, gdy miałam te 15 lat, 12 lat temu :) nadal, dziękuję za te filmy.

Jestem niesamowicie wdzięczna youtubowi za propozycję tego kanału, myślę że nawet lepiej ze jako osoba 15 letnia mogę znalesc informacje warte słuchania 👍

Jako "informatyk" zdobywam wiedzę tylko polując na sowy z Hogwartu.

O boże 40 minut materiału dzięki arcymagu

Irytuje mnie trochę to, jak myślą ludzie, że "zdalne złe" itp. Przed pandemią lekcje na odległość to była wizja przyszłości, a teraz nikt nawet nie chce nic z nich wyciągnąć, a myślę, że jest czego się z nich nauczyć o nauce. W szkole co chwilę słyszę "jeśli nie będzie zdalnych", "oby nie było zdalnych" itp, itd. od nauczycieli i boli mnie to, że duża część nauczycieli i rodziców nie widzi w zdalnych nic dobrego. Jasne, teraz nie byliśmy przygotowani, więc było jak było, ale teraz można skorzystać z tego, do czego się przyzwyczailiśmy przez czas pandemii. Dlaczego by nie pozwolić komuś włączyć telefonu, rozmowy na discordzie albo teamsie z kamerką dla ucznia, który akurat jest chory i nie mógł przyjść do szkoły? Dlaczego nie pozwolić uczniom pić na lekcji? Przecież na zdalnych, gdy kamerka nie była włączona nikomu to nie przeszkadzało. Tyle możnaby ze zdalnych wyciągnąć, a większość ludzi mających wpływ na szkołę zamyka się na możliwości.

Na szczęście mamy wspaniałego ministra edukacji, który daje powiew konserwatywnej świeżości w szkołach, i edukacja robi się jeszcze bardziej normalna, niż była podczas normalności.

To bardzo budujące usłyszeć, że osoba z tej "mitycznej góry" akademickiej wyraża takie poglądy. Jeszcze Polska nie zgineła

"MAŚLANA MAM NADZIEJĘ, ŻE SŁUCHASZ" - najlepsze odwołanie jakie ostatnio słyszałem. Wybuchłem niekontrolowanym, głośnym śmiechem. Dziękuję Arcymagu.

Podczas pierwszego lockdownu zaczynałem ostatni semestr na kierunku lekarskim. Zdalne zajęcia były zbawieniem. 90% zajęć stacjonarnych to było poszukiwanie prowadzących/czekanie na nich/słuchanie nudnej prezentacji o najnowszych badanich na temat xyz bez wcześniejszego wyjaśnienia podstaw zagadnienia/słuchania o ultrarzadkiej chorobie występującej u 0,000001% populacji. Przez te kilka miesięcy w domu byłem w stanie na luzie ogarnąć więcej materiału i książek niż przez 3 lata nauki "akademickiej".

Ta seria stała się dla mnie źródłem wiedzy na temat patologii polskiej edukacji. Akurat mam to niesamowite szczęście, że większość nauczycieli których napotkałem na swojej drodze to ludzie z RiGCz'em, którzy rozumieją, że nauka i nowe technologie mogą iść w parze. Ale wiele osób nie ma takiego szczęścia i muszą wkuwać jakieś niepotrzebne encyklopedyczne terminy i robić bezsensowne zadania, które jedyne czego uczą, to bezmyślnego powtarzania schematów (w czym roboty są od ludzi znacznie lepsze). A tymczasem (przynajmniej w mojej opinii) prawdziwa nauka to wychodzenie poza schematy i testowanie nowych możliwości, jednocześnie czerpiąc z dorobku historii. Uważam, że nie można robić jednego, a zamknąć się na drugie, bo to po prostu nie wypali. Potrzebujemy nowości, ale to nie znaczy, że powinniśmy odcinać się od przeszłości i vice versa. Dziękuję za ten ożywczy materiał i serdecznie pozdrawiam!

A już myślałam, że tylko ja czuję się jakaś pogubiona w związku z tą frazą. W czasie lekcji zdalnych wielu nauczycieli ciągle narzekało na pracę zdalną, nie wydawali się być do niej jakkolwiek przekonani, a swoim podejściem mogli jedynie zniechęcać. To jęczenie sprowadzało się tylko do tego, ile będziemy musieli nadrabiać po powrocie, zamiast wykorzystać sytuację i nauczyć się żyć w nowych warunkach

Uwielbiam takie podróże po perełkach twórczości "ekspertów", nauczyłam się tego dzięki temu kanałowi i korzystam coraz częściej. Dzięki Zeusowi za takich ludzi.

Miałam nauczanie indywidualne w szkole średniej. Zdarzyło się tak że w tamtym czasie zmagałam się z depresją i fobią społeczną - mroziło mnie gdy miałam przejść korytarzem pełnym ludzi. No, i jak pewnie się można domyśleć , szkoła nie kiwneła palcem żeby mi pomóc póki nie okazałam papierów z napisem "wariat". Wtedy nagle się okazało że da się wesprzeć ucznia w potrzebie, że są sposoby na naukę dla kogoś kto nie daje rady, dla kogo szkoła to za dużo bodźców na raz. I wiecie co? W większości nauczyciele w trakcie moich indywidualnych zajęć na wszelkie sposoby próbowali mnie udupić. Sorry, ale to wam się nie udało. Możecie sobie wyobrazić ten szok z niedowierzaniem gdy sama w domu lepiej niż połowa klasy przyswoiłam materiał z półrocza w dwa tygodnie. A pracy własnej miałam od groma, miałam godzinę, może dwie, w tygodniu z każdego z obowiązkowych przedmiotów nauczanych. To było jakieś 6-7 lat temu. Czemu teraz, gdy technologia zrobiła kolejny sus do przodu, nie używamy ot choćby takich rozwiązań dla ludzi o specjalnych potrzebach. Ile bym dała za możliwość uczestnictwa z zajęciach online podczas kwarantanny, gdy miałam ospę, gdy miałam gips i ciężko mi było funkcjonować na "normalnych" zajęciach, gdy było mi wstyd brać leki antydepresyjne i uczęszczać na terapię.

''Kandydat twierdzi, że znów będzie tu normalnie lecz jaka ta normalność ma być, dla kogo być?''~ Taco Hemingway - 1990s Utopia

Ciekawostka: nauczyciele zaczęli się u nas w szkole dziwić, że "strasznie się rozleniwiliśmy" i w ogóle "klasa maturalna powinna być bardziej zmotywowana". Problem polega na tym, że dla nas ta "normalność", do której wróciliśmy, nie jest już naturalna, bo wiemy, że można się uczyć inaczej, bez stresu i krzyku, bez głupiego zapamiętywania faktów, by za tydzień je zapomnieć. I teraz pytanie: co jest ważniejsze w szkole: uczeń czy nauczyciel? Kogo "normalność" jest tą poprawną, do której reszta ma się jak żołnierze lub niewolnicy dostosować? To ten ciągły przymus do dostosowywania się niszczy uczniów, którzy pozostawieni później sami sobie nawet nie wiedzą co mają robić

Przypomniała mi się jedna ciekawa sytuacja ze studiów zdalnych. Sobota wieczór(studia zaoczne) i pan(nazwiska nie wspomnę żeby tak świetnemu człowiekowi problemów nie robić) doktor mówi... Panowie nie wiem jak wy ale ja w sobotę wieczór kiedy jestem w domu pije piwo, wam też nie odmówię... wasze zdrowie...

Na pierwszym roku studiów nie dość że traciłem czas i pieniądze na dojazd to jeszcze zdrowie, zaczęła się pandemia i miałem czas zarówno na same studia jak i dla siebie. Na dodatek podczas drugiego roku zacząłem uczęszczać na drugą uczelnię, nie było żadnego problemu z łączeniem tego i na dodatek wciąż miałem czas dla siebie, nawet egzaminy wydawały się znacznie bardziej znośne. Teraz przez powrót do "n0Rm4LnoŚc1" muszę specjalnie brać urlop dziekański i znowu się mordować i to jeszcze z dość absurdalnym planem zajęć, nawet rodzina na tym cierpi bo nie mam kiedy im pomagać. Dziękuję drogi panie Ministrze, dziękuję Rektorzy, dziękuję dziekanaty, udławcie się wszyscy tą normalnością, może przy okazji łykniecie trochę rozumu.

Ogłaszam mój pokój pomieszczeniem dydaktycznym możemy wracać na e-lekcje?

Dopiero znalazłam twój kanał ale muszę powiedzieć, że przez ten film i ten o szkole bardzo mi ulżyło, bo zrozumiałam, że nie ze mną jest coś nie tak tylko z systemem. Zauważyłam też, że większość osób które tak pozytywnie mówią o powrocie to osoby 40+, ja w powrocie na uczelnie widzę tylko 2h codziennie zmarnowane na dojazd w zatłoczonym mpk, brak możliwości sensownego rozplanowania czasu i ciągły stres związany z tym czy zdążę zjeść i pójść do toalety. Zgadzam się również z punktem na temat wykładów słuchanych z domu - dużo więcej zapamiętałam z tych podczas których akurat coś gotowałam, sprzątałam lub spacerowałam, niż z tych które przesiedziałam na telefonie z braku możliwości nawet ruszenia stopą. Pozdrawiam serdeczie

No tak i pomyśleć, że taka Australia radziła sobie że zdalnym nauczaniem jeszcze przed wynalezieniem internetu. Wystarczyło im radio

Dla mnie okres lockdownu był zbawieniem. Wstawalam godzinę później, jadłam na spokojnie śniadanie, bez pośpiechu. Między lekcjami rozmawiałam na video czatach z koleżankami i, o ironio, właśnie wtedy miałam lepszy kontakt z ludźmi. Po zajęciach oglądałam anime, czytałam mangi, książki i grałam w gry. To wtedy też miałam największe inspiracje do pisania. Bo jeszcze jakiś czas temu to robilam. Niestety, po "powrocie do normalności" musiałam z tego zrezygnować na rzecz snu, by jakkolwiek funkcjonować.

Podstawowy błąd patokoserwy nie polega na tym, że ich działania/wartości kiedyś działały i mają działać obecnie, tylko na tym, że to nigdy nie działało, lecz na siłę wmawia się, że wszystko jest jak należy, przymyka oczy i zakrywa uszy, gdy coś nie pasuje do „ładnej laurki”. Przykładem może być ”rodzina” w modelu tatuś, mamusia i dwoje dzieci. To że tatuś jest psychopatą chlającym wódę i bijącym mamusie (o czym wiedzą wszyscy od rodziny, po znajomych, kończąc na służbach), mamusia harująca na dwóch zmianach, żeby wyrobić finansowo choćby na styk, choć nie raz się nie udaje i dwójka dzieci, które cierpią, bo nie mają własnego pokoju, za to komputer 15letni i to na spółę. Nienawidzą każdego dnia spędzonego w tej chorej, toksycznej atmosferze pseudo normalnej rodziny. Pedagodzy spod skrzydła takiego profesora (a tfu), którzy mają wpływ na dzieci (bo w końcu spędzają w szkole od 7 do 9h dziennie i czasem nauczycieli widuje się regularniej niż rodziców) budują kolejne pokolenie Polaków. Potem szok spod jakiego kamienia wyleźli ci ludzie podczas Marszów listopadowych. Cały ten kraj potrzebuje psychologa. Ps. Szkoła była moim piekłem. Dosłownie mnie zabiła. Zabiła to kim byłam, zabiła moje pasje, zabiła ciekawość, zabiła poczucie własnej wartości. Po 6 latach (gim i liceum) byłam wrakiem, niby dzieckiem a wrakiem. I zrobili mi to nauczyciele. Nauczyli mnie nienawidzić. Musiałam dochodzić do siebie przez lata, lecz są krzywdy których nic nie zatrze. Dlatego brawa dla Ciebie i każdego, kto walczy z tym chorym systemem tłamszenia, ucisku i łamania charakteru. Takich trzeba więcej, ale do tego trzeba refleksji. Ale skoro pozbawiono ludzi za młodu umiejętności myślenia to spirala trwa w najlepsze. Pozdrawiam serdecznie, więcej takich materiałów :)

Jak mnie to cieszy, że łaskawy algorytm KZfaq'a przywiódł mnie w ten zakątek internetu 😌 Moja ulubiona seria na yt !

5 lat studiów i 5 lat doktoratu a w bibliotece byłem dwa razy, żeby (oczywiście obowiązkowo) się zapisać i drugi raz żeby podbić obiegówkę na koniec

Każdy odcinek tej serii mnie przekonuje tylko, jak bardzo szkolnictwo polskie miało wpływ na moją ciekawość i radość życia. Mając 24 lata, już 5 rok mecze się z ukończeniem inżyniera, nie wiem czy go ukończę, bo otacza mnie strach na myśl o pisaniu pracy i obronie. Tak bardzo mnie dobija stan uczelni wyższej w Polsce.

Powrót do wyjących cuchnących stresujących molochów, nie ma to jak drugi dom

Kolejny przykład wykładowcy, a niestety pełno takich nadal, których ja określam mianem dinozaurów. Miałem takich nawet sam, a studiowałem informatykę na UJ. XXI wiek, ale on "nie da materiałów z wykładu" bo to by jakaś zbrodnia była. Każdy wykład to epopeja narodowa nudy pisana ciągiem na tablicy, którą albo przepiszesz albo mnieć nie będziesz. Materiałów oczywiście innych brak. Ale on może mieć notatki. On z kartki jedzie cały wykład. Ty oczywiście na egzaminie nie możesz mieć nic i jak się pomylisz w jednym znaczku w twierdzeniu to zero punktów. Miałem nawet geniusza, co uczył grafiki komputerowej generalnie ale też prowadził 1 rok. Na systemach operacyjnych normalnie darł ryja na nas że "klikamy". Bo klikanie jest złe. A gówno nas uczył. Semestr spędziłem na jakiś idiotycznych męczeniu konsoli z unixa, gdzie koledzy u porządnego ćwiczeniowca robili zadania z wątków i mechanizmów synchronizacji. Komendy z unixa mogę wygooglać w 5 minut. Intuicji do wątków i dobrych praktyk tak nie wygooglam. Natomiast co to profesora z filmu...śmiechłem na hasło o kawie. Widać profesor pracą w biznesie nie skalany, ale i nawet konferencjami jako takimi nie skalany. Na konferencjach naukowych rozmowy przy kawie, z kawą to norma. Tak się naukę prawdziwą robi i ugaduje współpracę. Wykład ma zaciekawić, dać zajawkę. Widać typowe podejśćie "belfra" co traktuje studentów właśnie jak dzieci które trzeba dyscyplinować i które mają go przymusowo słuchać. Tu brak nawet naukowego szlifu. Natomiast jak jest w biznesie każdy wie. Nie ma kawy w firmie jest bunt.

Najważniejsze publikacje naukowe w historii: - O obrotach sfer niebieskich, Mikolaj Kopernik -Badania nad hybrydami roślin, Gregor Mendel -Zbiór zadań z chemii dla liceów i techników, zakres rozszerzony, Krzysztof M Pazdro

40 minut "Dla każdego coś przykrego" do obiadku po pracy?

Powiadomienia na yt działają poprawnie. Jestem pod wrązeniem. Pan Krysztof jak zawsze merytorycznie

Zdecydowanie bardziej wolę nauczanie online, mogę na nich skupić się na przedmiotach które mnie interesują i lepiej pisze mi się kartkówki/sprawdziany. Szkoda, że nie ma możliwości powrotu do nauczania online

Tak w ogóle, to prawdziwi studenci powinni na prawdziwy uniwersytet dojeżdżać dorożkami.

Studia zdalne podczas pandemii były dla mnie wybawieniem - zero stresu, możliwość wykonywania zadań o dowolnej porze, udostępniane wykłady, a przede wszystkim - brak konieczności jazdy pociągiem 2,5h w jedną stronę + koszty związane z noclegiem (studia zaoczne) - no bajka! A teraz, moje kochane AGH, brutalnie wyrywa Nas z tej bańki. Co do tego nie mam żalu, jednak była to kwestia czasu, chociaż mam wrażenie, że zarówno studentom, jak i wykładowcom wyszło to na plus. żal mam do tego, jaki pierdzielnik teraz się zrobił! Jakiś prowadzący nie wiedział, że ma z Nami zajęcia, inny myślał że może zrobić ad hoc zdalnie wykład, a teraz zajęcia mam CO TYDZIEŃ, bo aż jedne laboratoria będą zdalnie, a podzielenie zajęć na np. w sobotę zdalnie, a niedzielę na uczelni już przerasta tą organizację. Już nawet nie mogę nic zaplanować, bo ciągle plan jest zmieniany. Gdyby to nie była już ostatnia prosta na tej uczelni, to z pewnością bym ją zmieniła bo poziom zafundowanego stresu i nerwów wybił już poza skalę. Kocham powrót do normalności :)

Dziękuję bardzo! Mam fobie społeczna i bardzo ciężko mi wrócić na uczelnię i... Nikt nie rozumie tego co mówię etc.

Dopiero co obejrzałam Twój film, a już poczułam ból mózgu. Otóż, w Trójmieście pewni rodzice pozwali szkołę za organizowanie całkowicie zdalnej nauki. Już tam walić aspekty prawne (bo niestety, szkoła prawdopodobnie przegra), ale argumentacja rodziców jest... bo szkoła, która prowadzi zajęcia tylko online nie może spełniać funkcji wychowawczej. Dla mnie to jest bardzo przykry aspekt, bo to trochę tak, jakby traktować dziecko jako coś, co zawadza. Serio, to rodzice powinni zajmować się wychowywaniem, a nie szkoła. Mam wrażenie, że ta właśnie mentalność prowadzi do tego, że dzieci czują się odrzucane przez rodziców i przez to zdołowane. Dramatyzuję? No, ale wiąże się to wszystko z tym, co powiedziałeś w poprzednim filmiku: to głównie rodzice cieszą się, że młodzi idą do szkoły, bo mają więcej czasu dla siebie. Nie wiem, po prostu marzy mi się ucieczka do jakiegoś kraju, gdzie wszyscy doceniają i rozwijają edukację zdalną. Mam po prostu dość każdorazowego bólu mózgownicy i późniejszej potrzeby jego szorowania mydłem z żelem pod prysznic, gdy widzę typy pokroju Nalaskowskiego i rodziców, którzy nie uprawiają wychowywania, a uprawiają chów...

22:31 prof. Nalaskowski zapomina o bardzo ważnym fakcie- zastosowanie biblioteki jako instytucji ewoluuje z biegiem czasu, zwłaszcza że jej podstawową rolą było przekazywanie wiedzy wszelakiej, a teraz tą rolę pełni Internet. Chociażby profesor góry przenosił i morza rozsuwał, to z postępem technologicznym nie wygra. Fajnie to zostało opisane w artykule "Biblioteka jako miejsce kształtowania kompetencji kluczowych w dobie technologii cyfrowych" autorstwa dr. Karola Kowalczuka, a zwłaszcza fragment dotyczący e-wykluczenia, który moim skromnym zdaniem idealnie wpasowuje się w osobę profesora. Brakuje tam tylko jeszcze punktu dotyczącego bycia konserwą z troszeczkę za wysokim ego. Jeszcze te "zaliczanie na prowincji" mocno we mnie uderzyło, bo jednak sam na takiej "prowincji" studiuję i jakiejś ujmy na honorze nie odczuwam z tego powodu. A powinienem? Jak zawsze super podcast, idealny do słuchania w trakcie pracy zdalnej. Ps: Mega plusik za nawiązanie do "Władców Much"- aż nabrałem ochotę na ponowne obejrzenie ;P

W trakcie odcinka zaczęłam jeść kanapkę i to leżąc na łóżku. Chyba należy mi się więzienie. Cieszę się, że mogę obejrzeć takie wartościowe materiały jak Pana. Wejście na ten kanał było bardzo dobrym pomysłem. Mam niespełna 14 lat i bardzo interesują mnie Pana filmy.

Nie wiem czy tylko w moich szkołach, ale w szkolnych magazynach już 5 lat temu widziałem tablety. I nigdy nie widziałem żeby ktoś je z tych magazynów wyciągał.

Wrzesień i październik w tamtym roku minął mi pod znakiem wstawania o 5 rano, by godzinę dojeżdżając niezbyt często kursującymi busami zdąrzyć na 7:30 do szkoły. Byłam na początku terapii z psycholożką, płakałam każdego poranka, zmęczona, ale nie mogłam sobie pozwolić na choćby jeden dzień przerwy. Mam swój cel w życiu, dostać się na japonistykę, ale z jakiegoś powodu bez poznania dogłębnie pozycji z listy lektur polskich nie mogę uczyć się innego języka. Musiałam pracować, a wymagano ode mnie coraz więcej. Nie mogłam sobie poradzić sama ze sobą a co dopiero z tak intensywną nauką tego, co uznano że jest mi potrzebne. Pandemia to było dla mnie zbawienie. Wszystko było na moich warunkach, uczyłam się tak jak mi było wygodnie a nie w pozycji siedzącej, w absolutnej ciszy, bez picia (broń boże! xD). Rozwinęłam swoje pasje, w przeciwieństwie do moich "wyluzowanych" rówieśników z klasy, którzy teraz stojąc przed wyborem studiów nie wiedzą co ze sobą zrobić. "Powrót do normalności", czyli do przestarzałych schematów nauczania, które ewidentnie nie działają, był dla mnie wyzwaniem. Nienawidzę tego równie mocno :)

Trafiłem tu przez przypadek...I jakże się z tego cieszę. Pan Krzysztof jest praktycznie moim rówieśnikiem, czyli edukację przechodziliśmy w podobnych latach. W podobnych warunkach, podobnej atmosferze i kulturze tamtych czasów. Jak wiele lat zmarnowałem w systemie, który był dla mnie czym dla dzikiego ptaka jest klatka. Nie rozumiałem, nie potrafiłem się odnaleźć, próbowałem bezskutecznie uciec i finalnie poddałem się.

Bardzo późno trafiłam na Twój kanał. We wrześniu 2022 roku skończyłam edukację, tę formalną. Wymarzona magisterka na wymarzonym uniwersytecie (i faktycznie, zależało mi na tych studiach i na tej uczelni, po prostu). Tylko to, co ja przeżyłam przez te w sumie 17 lat edukacji to moje. Teraz, gdy moje ciotki (60+) mówią mi o doktoracie, to mnie wzdryga. Kompletnie nie rozumieją, co znaczy studiowanie. Jasne, miałam przedmioty, które faktycznie były ciekawe, ale miałam też ogrom przedmiotów przez które rwałam włosy z głowy i miałam podejście "byle zdać". Studia zdalne? Dla mnie bajka, nie musiałam dojeżdżać, wydawać kasy na bilety, cudownie. I śmieszyły mnie zawodzenia profesorów, że my to się nic nie nauczymy na tych zdalnych studiach. I miał rację. Nie nauczyłam się niczego praktycznego na studiach, ani stacjonarnie, ani zdalnie. Wiedzę praktyczną dała mi praca. Nie skłamię, jeśli powiem, że w sumie to w pracy nauczyłam się zawodu. Ja wiem, że studia mają też (może przede wszystkim) przygotować nas do zdobywania wiedzy. Tylko że nie nauczyły mnie tego w ogóle albo w bardzo wąskim zakresie. Dzisiaj wiem, że na żadne studia już nigdy nie pójdę. Myślałam, że liceum to był ostatni etap tej skostniałej, przestarzałej formy nauczania. Myliłam się jak w żadnej innej kwestii. Jestem szczęśliwa, że edukację formalną mam za sobą zwłaszcza, że widzę, co się teraz tam dzieje. Edukacja dalsza? Jak najbardziej, ale ukierunkowana na to, czego JA potrzebuję, a nie profesor czy podstawa programowa. Prawdą jest jednak, że swój nadrzędny cel edukacja w moim przypadku spełniła - jestem mało asertywną, bardzo posłuszną osobą, która boi się wyrażać własne zdanie w obawie przed oceną. Pracuję nad tym, żeby tak nie było. Edukacja to koszmar. Szkoła to koszmar.

Dopiero skończyłam oglądać i gdyby nie komentarze to nie zauważyłabym, że ten odcinek trwał 40 minut. Dla każdego coś przykrego to moja ulubiona seria na polskim yt i nawet mnie to nie dziwi.

ah yes "powrót do normalności" czyli powrót do niewolniczeg... [kaszle] wspaniałego chodzenia do wspaniałej instytucji zwanej więzie.... [kaszle] szkoła... Ehhh ja mam dość tego że nauczyciele naprawdę myślą że uczniowie mówią że wolą naukę "stacjonarną" dlatego że zdalne były złe... my po prostu wolimy posiedzieć z przyjaciółmi nie ważne gdzie w parku w szkole lub na ławce pod blokiem po prostu chcemy pogadać z ludźmi. Gdyby była nauka zdalna ale nie było by pandemi NIKT by nie chciał wracać do szkoły NIKT by nie mówił że zdalne są złe bo np ja bym sobie chodził do kolegi a tak to nie mogłem bo tak średnio ogólnie można było wychodzić z domu bo pamiętajmy: "osobom PONIŻEJ 16 roku życia NIE WOLNO wychodzić z domu po godzinie 18:00".

Jestem 60+, ale pod każdym Twoim filmem podpisuję się obiema rękami. Boomerka+++, metrykalnie.

Mam pomysł - wyślijmy tych boomerów, fanów purytanizmu do klasztoru, skoro tak nie podoba im się życie w świecie rozpusty i upadku obyczajów?

Najbardziej ze wszystkich rzeczy denerwuje mnie odrzucanie wiedzy z internetu dla anegdot "z życia" albo nawet świętej papierowej wiedzy

4:15 Odważne założenie ze strony Pana Profesora, że każda uczelnia posiada działającą (z naciskiem na *działającą* ) szatnię. Pozdrawiam PWSZ w Elblągu. XD

Ostatnio miałem idiotyczną sytuację na informatyce. Mieliśmy zrobić prezentacje na temat x opierając się o materiał z książki. Postanowiłem z moją grupa posłużyć się internetem(podając źródła). Dostalosmy 4 tylko dlatego bo użyliśmy internetu... Każdy inny miał 5 lub 6 a my 4. Uargumentowalem to że użyliśmy internetu żeby więcej się nauczyć oraz jesy znacznie wygodniej(dużo lepiej pobrać zdjęcie z internetu zamiast robić zdjęcie książki). Nauczycielka za moją argumentację jeszcze bardziej nas zje***a cytując "musieliście użyć książki, a nie internetu bo nie wiecie co to jesy w internetu"(w sensie obce słownictwo) i znowu musiałem jej tłumaczyć że my tego słownictwa się uczyliśmy i jej wyjaśniliśmy je a ona nadal przy 4 bo byliśmy nieco bardziej ambitni i chcieliśmy zrobić prezentacje lepszej jakości. Bez sens...

Podziwiam Cię Krzysztofie za to, że ty nagrywasz to bez cięć co 5 zdań. Czapki z głów. Swoja droga słucham wszystko co nagrałeś, nawet jak mnie temat nie interesuje, bo świetnie się tego słucha. 👍

Dziękuje, że w ogóle wspomniałeś o fobii społecznej. Niby nic, ale poczułam się wsparta samym tym, że wreszcie ktoś wspomniał o nas - chorych - w kontekście pracy zdalnej. Często się zapomina o tym, że są osoby z taką fobią i mimo terapii czy leczenia - codzienne wyjścia w miejsca publiczne kończą się napadami paniki, wymiotowaniem z nerwów po kryjomu, płaczem i problemami żołądkowymi. No i oczywiście - film świetny jak zwykle ;).

Z tym przykładem z Rome total war to prawda, podczas studiów na wydziale historii na egzaminie z starożytności miałem wiele poleceń wskazania na mapie krain i miast i dzięki tej grze bez problemu na wszystkie odpowiedziałem ;)

Pozdrawia łajza z klasy maturalnej, która na zdalnym nauczaniu nauczyła się lepiej uczyć niż przez całą podstawówkę i gimnazjum, a teraz musi się użerać z hałasem, marnowaniem czasu i moimi pato-tolerancyjnymi nauczycielami... Zrobiłbyś kiedyś odcinek o tym, że te akcje w sklepach z "cichymi godzinami" są o kant tyłka, bo ludzie z Aspergerem/ autyzmem raczej nie są na rencie, chodzą do szkoły i do pracy, więc to ten sam numer co z queerbaitingiem? Z góry dziękuję.

Dzięki temu odcinkowi przypomniało mi się jak to zgarniałem w podstawówce szósteczki za odpowiedź, ponieważ całe popołudnia spędzałem w Europie Universalis 2 (odkryłem mody dodające więcej historycznych eventów). "Nauka przy okazji" naprawdę działa.

Dawno się tak nie bawiłam oglądając yt :D Temat ważny, a jak pięknie przedstawiony. Na reddicie widać rosnącą popularność subredditów takich jak r/aboringdystopia, r/antiwork czy r/latestagecaptalism, które często trafnie punktują bezsens owej "normalności" jak i ruchy społeczeństwa w stronę pracy hybrydowej lub po prostu zdalnej. Mam nadzieję, że ta fala jest już na tyle duża, że nawet najbardziej zatwardziali konserwatyści jej nie powtrzymają

To może dla zaciekawionych fun facts na temat prof. Nalaskowskiego: w swoim wykładzie na YT "Zwierzęta w terapii 02 Aleksander Nalaskowski" Pan Szanowny Profesor w 2 minucie ma głęboką refleksje na temat współczesnej technologii i świata. Cytuje: "Proszę Państwa, używam pilota [do rzutnika] tu nie ma żadnego kabla i to działa. Czy ktoś to rozumie w ogóle, Proszę Państwa? Żyjemy w świecie powszechnie niezrozumiałym." Reszta wykładu utrzyma jest w tonie równie głębokiej myśli Wielkiego Filozofa.

Co za ironia, że instytucja mająca być oazą wiedzy i rozwoju jest tak okropnie przestarzała. Nauka zdalna była okazją do wykorzystania nowych technologii i usprawnienia procesu nauczania, niestety we wrześniu uczniowie wrócili to takiej samej szkoły jak sprzed pandemii. Zastanawiam się jak szkoła ma kształtować nowe pokolenia jeśli sama nie potrafi uczyć się i rozwijać?

Przez 5 lat studiów stacjonarnych do biblioteki wszedłem dwa razy, za każdym razem tylko po to, żeby podpisać obiegówkę :D

Krzysztofie, jako okazjonalny wykładowca i były uczeń/ student uczelni w Polsce… tak bardzo się zgadzam z Twoimi wypowiedziami! Nie przestawaj nagrywać, pozdrawiam.

Będąc na Erazmusie w Hiszpanii, ledwo mówiąc po hiszpańsku nie miałem żadnego problemu z nauką. Wszystko jest w Internecie. Tam wykładowcy podchodzą do ludzi normalnie. Co ciekawe do wykładowców mówi się po imieniu.

Mam 30 lat i stałą pracę, ale machnę komentarz dla zasięgów bo warto promować ten kanał :)

Też nazywam stacjonarne lekcje normalnością, ale tylko dlatego bo nauczyciele nie wyżywają się na nas psychicznie z faktu, że na zdalnych nas nie mogą widzieć, czasem nawet słyszeć i oczywiście kontrolować na sprawdzianach. Nie ma większej frustracji, kiedy nauczyciele nie mogą nic zrobić z tym, że uczniowie na zdalnych ściągają. Bardzo bym chciała, żeby przynajmniej połowa nauczycieli w mojej szkole miała takie podejście jak pan, ale niestety te zdalne z jakimi ja się spotkałam normalnością nazwać ciężko. Prędzej jakąś katorgą, ciągłym stresem i siadającą psychą. Naprawdę nie chcę by w mojej szkole zdalne kiedykolwiek wróciły, zwyczajnie się tego boję, zwłaszcza w klasie maturalnej.

Zgadzam się z tym kultem biblioteki. Gdy pisałem magisterkę również używałem wersji cyfrowej Dziennika Poznańskiego żeby z Opola nie jeździć do Poznania po 900 numerów gazety. Magisterkę pisałem z wojny domowej w Hiszpanii, większość znalazłem w Internecie, biblioteka miała tylko ogólne informacje z tego tematu.

No i nie wyniosłem nic z tego materiału, bo przyswajałem pokarm w trakcie jego oglądania

Mi tutaj brakuje tylko jamnika krążącego po pokoju ❤️

Zupełnie jakby czytał mi Pan w myślach. Od dziecka byłam ciekawa świata i bardzo lubiłam się uczyć, śpiewająco zdałam maturę i z optymizmem patrząc w przyszłość rozpoczęłam studia dzienne na całkiem wymagającym kierunku. Doskonale pamiętam moje pierwsze zajęcia na uniwersytecie- poniedziałek, 8 rano, klasa żywcem wyjęta z lat 90, gołe ściany, migająca jarzeniówka i trzy godziny wykładu z najważniejszego przedmiotu kierunkowego prowadzone przez jąkającego się dziadka o charyzmie rozgotowanego ziemniaka. Genialny rytuał przejścia w dorosłość. Poza nielicznymi wyjątkami tak wyglądała większość zajęć (ku mojej rozpaczy nawet tych "lżejszych", prowadzonych przez niewiele ode mnie starszych doktorantów). I chociaż kierunek niezmiennie bardzo mnie interesował to motywacja i zdolność efektywnego przyswajania wiedzy słabły z dnia na dzień. Ostatecznie zostały dorżnięte przez uroczy mix remontu torowiska tramwajowego oraz nawet dwugodzinnych okienek w ustalanym przez uczelnię planie zajęć i stało się coś dotychczas dla mnie niewyobrażalnego- nie zaliczyłam roku. Naprawdę mnie to zdołowało i zaczęłam wierzyć, że jestem po prostu za głupia na edukację wyższą. Minęło kilka lat, przeprowadziłam się do innego miasta i w przypływie optymizmu postanowiłam rok temu dać sobie jeszcze jedną szansę. Okazało się, że wystarczyło mi tylko przyjemne otoczenie i brak bezsensownych dupogodzin w smutnym gmachu, żeby bez wypruwania sobie żył spokojnie zaliczyć rok pracując przy tym na pełny etat. Nie mogę się nadziwić, że gdy wreszcie nauczyciele akademiccy opanowali efektywną obsługę zooma zostaje przywrócona stacjonarna forma wykładów- zajęć polegających na siedzeniu i słuchaniu. Przecież to jest jawne marnowanie czasu i energii poświęconych na dojazdy tylko po to, żeby siedzieć na innym niż własne krzesełku. Nie rozumiem dlaczego zdecydowano się tak po prostu wyrzucić przez okno te nowo nabyte kompetencje. Polska kolejny raz udowadnia, że kult bezsensownego zapierdalania i twardogłowy konserwatyzm (a nawet reakcjonizm) stanowią nieodzowne cechy ducha naszego narodu.

świetny materiał, genialna seria, pokochałem to

Przepraszam, ale gdy usłyszałam fragment, że osoby uczące się zadań praktycznych, dokładniej artystycznych, potrzebują tej uczelni, to jednak trochę prychnęłam. O ile grafikę warsztatową i przedmioty wymagające specyficznych narzędzi faktycznie lepiej prowadzić w formie stacjonarnej, to już malarstwo, rysunek i inne im podobne zagadnienia z przyjemnością realizowałam w domu. W domu łatwiej znaleźć zastępnik pędzla, iść na zewnątrz po piasek czy inne tworzywo, które później wymieszam z farbą, mogę jeść gdy tylko mam ochotę, mogę wrzucić od razu ubranie do pralki, gdy je pobrudzę i w końcu - nie muszę się dusić w ciasnej sali z 19 innymi studentami od ilości oparów z farb, których każdy właśnie używa. Marzę o tym, aby była możliwość zgłoszenia, że zajęcia będę wykonywać w domu i "meldować" się raz w miesiącu na uczelni wraz ze wszystkimi pracami (oczywiście można ocenić je zdalnie, ale jednak obrazu 100x100cm nie zeskanuję :>). Pssst, jeżeli ktoś doczytał mój komentarz do końca, to chcę podzielić się tajnymi informacjami z uczelni z Włoch (nie pamiętam nazwy, nie bijcie), że istnieje u nich możliwość obejrzenia na teamsach wykładu nawet tydzień po jego odbyciu się. Czyli szczęśliwi studenci mogą uczyć się kiedy chcą i jak chcą. *wielkie podkłady zazdrości*

4:11 totalnie mnie zmiotło hahah niesamowicie doceniam ten humor oraz umiejętność stosowania sarkazmu

40:32 o.. właśnie zacząłem studia i dokładnie to usłyszałem od nauczyciela :) "Ja jestem generałem, a wy to szeregowi żołnierze i za moich czasów było tak, że szeregowi się nie wychylali"

Słucham tego filmu podczas pracy zdalnej i spożywania śniadania. Pozdrawiam :)

Zdalne całkowicie wykończyły mnie psychicznie, czego skutki zresztą odczuwam do tej pory. Ostatni rok był najbardziej stresującym rokiem w moim życiu ze względu na samą naukę zdalną, egzaminy ósmoklasisty, egzaminy w szkole muzycznej... Po zsumowaniu na zajęciach spędzałam dokładnie 52 jednostki lekcyjne tygodniowo + oczywiście prace domowe i przygotowania do testów. Z perspektywy czasu nie mam pojęcia jak wytrzymałam to wszystko, a na myśl przez co wtedy przeszłam, robi mi się słabo. Mrozi mnie na samą perspektywę wracania do nauki zdalnej, bo mi ta forma nauki kompletnie się nie sprawdza, mimo że nad lekcjami spędzałam w zasadzie cały dzień, z zajęć nie wyniosłam prawie niczego. Może gdyby nauczyciele byli lepiej przygotowani, może gdybym miała lepszą sytuację w domu, lepsze warunki i przede wszystkim lepszy stan psychiczny, może wtedy nauka zdalna stałaby się dla mnie komfortowa, ale w obecnej formie... nie chcę do tego wracać nigdy więcej.

37:00 5h dojazdu i 3h kodowania to jeszcze jak Cię mogę, ale rzeczywistość niestety jest bliższa 5h dojazdu i 8h kodowania. Etacik trzeba wyrobić.

Niestety muszę obejrzeć jeszcze raz, bo zamiast przyswoić to, co chciał Pan powiedzieć, przyswoiłem makaron z rosołem :-P

Ten moment, kiedy Krzysztof zieje ogniem tak bardzo, że przez monitor czuć I taaaa... najlepiej cofnijmy się do kamienia łupanego, bo przecież papier jest zbyt nowoczesny. Dziękuję!

Tutaj chodzi o zachowanie status quo. O nienaruszanie naszej edukacyjnej strefy komfortu. Nie atakujcie nas, nie zmieniajmy nic, nie wymagajcie od nas za wiele, ale dajcie więcej pieniędzy. I tak bawimy się od 30 lat, w grę zwaną "edukacją". Dlaczego w naszym kraju nie wyszła żadna sensowna reforma edukacji (w ogóle żadnej sensownej nie zaproponowano), bo opór grona pedagogicznego, szanownych profesorów jest ogromny. Ma być jak jest, ta nasza zwyczajna, szara i przaśna normalność - ale jest ona nasza, znajoma, swojska. Stąd też głęboki oddech ulgi można było poczuć gdy wszyscy dowiedzieliśmy się, że wracamy do stacjonarnej nauki - bo dalej, będzie jak jest....

Ta kąśliwość w Pańskich wypowiedziach wycelowanych w „śmietankę” to jest złoto ❤️

Bardzo żałuje, że nie wykłada Pan architektury na mojej uczelni :( słuchanie o architekturze fantastycznej ze świata wiedźmina czy książek Pana Dukaja było najciekawszym wykładem jaki potrafię sobie wyobrazić.😅 Świetny merytoryczny film!

Dodam jeszcze do tego chore podejście do matematyki i uczenie na pamięć tabliczki mnożenia. I to jest "normalność", a jak ktoś ma dyskalkulię to jest "głupi". Kalkulatory z jakimi mamy do czynienia towarzyszą na od pół wieku, a zdaniem wielu nauczycielek/ nauczycieli trzeba umieć tabliczkę mnożenia na pamięć. Dla mnie matematyka to system pewnych zależności, ktore należy rozumieć, a nie bezmyślne uczenie się na pamięć

Uwielbiam ten kanał i tą serię, dzięki yt ze polecił mi kiedyś film o pololnistach.

Absolutnie uwielbiam cykla dla kazdego cos przykrego!

Kiedy przypominam sobie te cudowne, studenckie czasy... Biblioteka uniwersytecka, szary relikt PRL-u, w którym ławki i krzesła trzeszczały, książki się rozlatywały i można było nabawić się nerwicy, zamiast czytać. W wydziałowej było milej - ale jak to bywa - trzy książki na krzyż. I oczywiście mało kto na zajęciach pozwalał jeść lub pić kawę. W sumie za kawę można było wylecieć z kilku wykładów. Przestarzałe treści na zajęciach (HTML w notatniku 🙈, jprl no), chamstwo, brak szacunku, monotonia, nuda. U jednego dr. hab. - którego chyba Pan zna - na czterech przedmiotach, na dwóch kierunkach, w różnych latach usłyszałam analizę psychologiczną kształtów muszli klozetowej!

A ja panie Krzysztofie powiem tylko tyle że uwielbiam Pana słuchać i czekam na kolejne materiały :D

"Maślana mam nadzieje ze słuchasz" Merytorycznie jak zawsze w formie ale przy okazji dawno się tak nie śmiałam, cudowne, dziękuje 😀

6 lat użerania się z uczelnią, w bibliotece byłem tylko raz, żeby zobaczyć gdzie jest i jak wygląda. Kiedy potrzebowałem źródła podanego przez wykładowcę, nie było dostępne, bo biblioteka posiada nakład 10 sztuk. Profesor który od lat powinien przebywać na emeryturze (lub - preferencyjnie - mieć zakaz wykonywania zawodu) nie będzie nawet próbować zrozumieć nowoczesnych technologii, ponieważ za młodu nauczył się wszystkiego, co było mu potrzebne. Nie muszę chyba tłumaczyć zażenowania całego rocznika w momencie, w którym na wykładach na kierunku informatyki na uczelni technicznej profesor nie wiedział jak działają PDFy. Dziękuję za materiał i całą serię, będę mógł edukować nimi rodziców mających problem ze zrozumieniem mojego niezadowolenia ze studiów. Nie wspomnę już o traktowaniu studentów jak śmieci, bo mógłbym serię felietonów o tym wypuścić.

Moja ulubiona seria, dzięki! :)

Ja dzięki grze Metal Gear Solid 3: Snake Eater dowiedziałem się, że w świecie przyrody istnieje zjawisko mimikry: gdzie niejadowity wąż (lancetogłów mleczny) upodabnia się do jadowitego (koralówki arlekin) żeby zmylić potencjalnego drapieżnika. Żaden nauczyciel biologii w życiu nie przekazał mi tej drogocennej wiedzy a Naked Snake- i owszem !

Dziękuje za ten odcinek 🙏

Ale na mnie przeszły Twoje emocje i po tym filmie jestem po ludzku mówiąc wkurwiony. Sam za kilka dni wracam na uczelnię a już tak się stresuję spotkaniami z tymi szanowanymi profesorami, że mam ochotę rzucić tą uczelnię w cholerę