Och, jak się cieszę z Waszej recenzji! Widziałam "Pamięć" i mam do tego filmu stosunek szczególny, ponieważ mam za sobą doświadczenie opieki nad osobą demencyjną. Dlatego też pokazanie demencji w tym filmie jest dla mnie najważniejsze. Myślę, że to, co zbliżyło naszych bohaterów do siebie, to poczucie całkowitego osamotnienia. Nieważne dla mnie te szwy scenariuszowe, które też zauważyłam. Każdy film, w którym pokazany jest ten problem, obejrzę z ciekawością, nie wiem, czy radością, bo to niewłaściwe określenie. Kiedyś, nieżyjący już prof. Osiatyński przeprowadził świetną rozmowę z prof. Barcikowską, specjalistką od demencji, w której dowiadujemy się, że spośród wszystkich osób 85 plus aż połowa zapadnie na demencję. I nikt się tym nie przejmuje. Brak specjalistów, politycy z racji bardzo wysokich uposażeń zawsze mogą sobie pozwolić na wynajęcie prywatnej całodobowej opieki. Ale zauważam, że ostatnio problem zaczyna się pojawiać. Ja w tym wpisie więcej o chorobie, mniej o filmie, ale poruszył moją czułą strunę i obejrzałam go z ciekawością, bez jakiegokolwiek znużenia

Niestety jeszcze filmu nie widziałam, ale wyszukałam, że w moim kinie będzie jeden jedyny seans za dwa tygodnie. Tymczasem dziękuję Wam za recenzję. Bardzo spodobały mi się Wasze rozważania o pamięci jako takiej. Nigdy nie zastanawiałam się nad nią w taki sposób. Było to ciekawe i dla mnie inspirujące. Dziękuję.

Serwus! Wróciliscie z bonusem po AF😊Marta dotknęła czegos, co mi nie daje spokoju. Co autor miał w intencji poruszając teudny temat- szok? Mnie zastanawia moment gdy bohaterka mimo swoich fobii idzie w "wątpliwe miejsce" - co to miało pokazać, że szuka przygód, że prosi si o kłopoty? Poruszyło mnie to. Aktorstwo świetne i dla mnie ciekawy i nieoczywisty wątek relacji głównych bohaterów.

w tej scenie (chyba najlepszej w całym filmie) "podążania" Saarsgarda za Chastain, miałem wrażenie jakby ona chciała żeby on za nią szedł, nie widać po niej było przerażenia ale nawet jakąś fascynację całą sytuacją, gdyby rzeczywiście chciała uciec, mogłaby zamówić taksówkę albo pójść do siostry, może zdała sobie sprawę z jego słabości i wybrała sobie go jako "obiekt" do zemsty/wyżycia się

Hej, dzięki za recenzję tego filmu. Też miałem trochę problem z racjonalnością postępowania bohaterki, może nie aż tak duży jak Marta. Jednak na mnie film zadziałał mocno na poziomie emocjonalnym i ten brak logiki jakoś bardzo mi nie przeszkadzał. Chastain i Sarsgaard zagrali znakomicie, uwiarygodnili tę skomplikowaną historię, która przy gorszym aktorstwie w ogóle by nie przekonywała. Zastanawiałem się również, czy ilość traum jakich doświadczyła Sylvia, bohaterka grana przez Chastain nie była przesadzona, czy trzeba była aż tyle nawrzucać do jej historii życia. Wybrzmiało to wszystko jednak w poruszającej konfrontacji z matką, z udziałem jej siostry i jej córki. Poza wszystkim o czym mówiliście, jest to obraz traktujący o samotności. Jesteśmy w stanie jakoś sobie uporządkować życie, ale kiedy odbiera się szansę na przeżycie czegoś, co trafia się całkiem niespodziewanie i nagle nadaje sens życiu, ból musi być ogromny. Bardziej skomplikowana wydaje mi się ocena postępowania brata. Z jednej strony dzięki ubezwłasnowolnieniu Saula ma wygodniej. Natomiast z jego perspektywy nie jest czymś dziwnym brak zaufania dla Sylvii, może mieć faktycznie wątpliwości, czy będzie ona w stanie zapewnić bezpieczeństwo i wystarczającą opiekę Saulowi. Może też podejrzewać interesowność z jej strony. Punkt widzenia osoby opiekującej się osobą z demencją może być zupełnie inny niż osoby patrzącej z boku, co pokazuje doskonale film Floriana Zellera "Ojciec".

Będąc studentem, stałem w tramwaju obok dziewczyny, na którą zetknąłem dyskretnie może z dwa razy. Zauważyła to. Wysiadała na następnym przystanku, ja też. Przy drzwiach stałem zaraz za nią. Obejrzała się, że niby poprawia włosy. Wysiadamy, droga była kręta a ja ciągle idę za nią. Dziewczyna przyspiesza kroku, a kiedy skręca do kamienicy, w której mieszka mój znajomy. Miałem wrażenie, że zacznie zaraz krzyczeć: "Ratunku! Pomocy!" Zdążyłem jednak wyjaśnić, że przypadkiem, w tej kamienicy, na drugim piętrze mieszka człowiek o nazwisku Tometczak, można sprawdzić na domofonie. Zupełnym przypadkiem szliśmy do kogoś pod tym samym adresem. Świetna recenzja. Na pewno ten film obejrzę.

Planujecie zrecenzować "provlem trzech cial?"