Szymon Eklezjastes mówi: jest czas na chlanie, jest czas na studiowanie.

"Same oferty dla fizycznych. Nie po to skończyłem kulturoznawstwo, żeby teraz tyrać na budowie."

Ludzie wybierają sobie dobrze płatne, "przyszłościowe" studia, a potem kompletnie do danego zawodu się nie nadają. Wydaję mi się, że przy wyborze studiów zapominamy kim właściwie jesteśmy. Nie zbaczamy na nasze cechy charakteru, całkowicie to ignorujemy, a to od tego powinniśmy rozpocząć nasze rozważania o ścieżce zawodowej. Nie z każdego zrobi się dobrego sprzedawce, nauczyciela czy pielęgniarza. Do każdego zawodu potrzebne są odpowiednie cechy osobowości i umiejętności. Niestety ludzie na ślepo przechodzą przez szkolnictwo wyższe i budzą się dopiero gdy wchodzą na rynek pracy.

"Ale jak nie wiadomo o co chodzi to wiadomo o co chodzi" - Szymon mówi 2020 rok

Warto studiować w sensie zgłębiać jakąś konkretną dziedzinę. Niekoniecznie warto zapisywać się po to na uczelnię wyższą.

Fakt że studia "nie dają prestiżu" nie musi oznaczać że ty nie możesz im tego prestiżu nadać np. poprzez lepsze wysławianie się, umiejętności pisania, kulturę i zainteresowania. Sam studiuje taki kierunek który kiedyś uchodził za prestiżowy, mianowicie prawo. Wiele się zmieniło i niestety wiele osób tutaj to buce którzy traktują innych przedmiotowo bo nie studiują tego "pReStiżOwEgo" kierunku. Jest to bardzo przykre ale są pozytywne aspekty. Studia te bardzo otworzyły mi myślenie, zmieniły poglądy, w tym polityczne oraz nauczyły mnie argumentacji, logicznego myślenia i pewności siebie. Fakt że niektóre osoby są "typowymi studentami prawa" nie zniechęca mnie do godnego reprezentowania uczelni i siebie. Warto czasem zrobić coś DLA nauki żeby później oczekiwać że nauka nam to "odda" :)

Pominięty argument - dawniej studia odraczały wojsko, a jeśli już się trafiło do wojska po studiach, to na lepszych zasadach. Film "Samowolka" nie był aż tak daleki od prawdy. Nie każdy lubił, ani nie nadawał się do wojskowych klimatów.

15:55 "... Ja jestem tylko gadającą głową w internecie" ~Szymon 2020. Urzekła mnie świadomość tego kim się jest dla drugiej(de facto nie znanej ci) osoby. :D

Szymon: "Hej" Ja: :)

To nie ma tak że warto, albo nie warto..

Mam 21 lat w trakcie kończenia liceum zacząłem dorabiać sobie na pizzy. Teraz moja stawka wynosi 18zł/H +3zł za każdy kurs netto. W trakcie kwarantanny najwięcej zrobiłem 240 godzin w miesiącu i około 500 kursów. Zarobilem dokładnie 5600zł mając 21 lat i prawo jazdy na które zresztą też sam uzbierałem. Teraz przeciętnie robię 5k miesięcznie, gram na giełdzie i odkładam sobie na jakiś przyszły biznes a to wszystko bez żadnych studiów.

10:57 no to niezła koleżanka.

Jestem studentem historii, dobrze wiedzieć, że będę zarabiał tak samo chujowo jak wszyscy xD

Dobre rozważania. Od siebie dodałabym, że ostatecznie wiele zależy od nastawienia osoby, która idzie na studia. Osobiście też właśnie skończyłam studia, które większość uważała za bardzo zły pomysł, ponieważ nie kieruje on na żaden konkretny dobrze płatny zawód. Jednak ja wiedziałam, że jako technik organizacji reklamy ze swoimi umiejętnościami mogę spokojnie budować swoje portfolio poza studiami, a studia dały mi tak niesamowity rozwój osobisty (zrozumienie idei państwa, człowieka, wartości). To na nich też zorientowałam się, że lubiane kiedyś przeze mnie feministyczne hasła niekonieczne są słuszne czy prowadzą do dobrych skutków. Plus niesamowicie rozwinęłam swój charakter. Niestety jestem w mniejszości bo większość mojego roku bardziej pasuje do opisu, który przedstawiłeś w filmie. Słuchałam przez trzy lata, że profesorowie ich nie uczą, nie pilnują, a po studiach będą siedzieć na kasie. Ludzie powinni się zastanowić przed pójściem na studia czy wiedzą na co się piszą.

Hej, bardzo dziękujemy za film

Podzielił bym to na dwie kwestie, w zależności od celu: hobbistycznie i zawodowo. Zawodowo to zależy od państwa, systemu szkolnictwa i przepisów (czy są w ogóle wymagane do rozpoczęcia pracy, czy pomagają później w pracy). Hobbistycznie to zależy.

W sumie takie radzenie nie ma kompletnie sensu, sam jestem tegorocznym maturzystom który źle wybrał kierunek i za późno się ogarnął aby go zmienić (ale zdaję sobie z tego sprawę i biorę to na klatę). Teraz stoję przed wyborem studiów i mając z tyłu głowy, że nie jestem pewien do tego jak mi poszły matury, staram sie wybrać wszystkie możliwości jakie choć trochę będą zgodne z moimi zainteresowaniami. Denerwuje mnie też takie gadanie nie idź na studia bo możesz lepiej zarabiać bez nich, sam nie jestem z bogatej rodziny, ale rodzice robią wszystko abym mógł się kształcić i robię wszystko aby się rozwijać, a podjęcie takiego ryzyka nie pójścia i próbowania an własną rękę jest strasznie losowe i mogę albo budować karierę na doświadczeniu albo stać się przeciętnym jak nie biedniejszym Polakiem.

Dlatego w Niemczech jest tyle szkol zawodowych :) I to sie super sprawdza, a nastolatkowie juz zaczynaja je robic w wieku 16 lat po gimnazjum i maja od razu praktyki i dobra place po skonczonej 3 letniej szkole. Juz nawet w trakcie tej szkoly dostaja pieniadze od pracodawcy u ktorego sie ucza zawodu i ucza sie przy okazji w mlodym wieku obchodzenia sie z pieniedzmi.

Ja mam wyższe wykształcenie chociaż studiów nie skończyłem jak prezydent Kwaśniewski

Szkoda, ze w szkole średniej nie ma kogoś na wzór doradcy kariery jak jest np. w USA. Uczniowie często są zagubieni w kwestiach przyszłości po szkole. W liceum ogólnokształcącym poprzez wybór profilu nauczania w teorii już powinno się wiedzieć w jakim kierunku powinno się zmierzać. A jak już się zacznie naukę to i tak promowane sa tylko najpopularniejsze kierunki studiów pomijając wiele niszowych a zarazem opłacalnych możliwości.

17:40 Pamiętaj też ze jak kompletnie nie wiesz co robić, spytaj google'a on ma więcej danych o tobie niż ty sam :D

W latach dziewięćdziesiątych trend był taki, że szkoła zawodowa była postrzegana jako coś dla matołów. Co prawda wielu matołów w istocie tam trafiało, ale raczej szybko wylatywali. Nawet osoba po ogólniaku była ceniona wyżej "bo średnie wykształcenie". Bez znaczenia był fakt że absolwent LO zawodowo nie reprezentuje sobą kompletnie nic. Druga sprawa, że jeżeli studia byłyby płatne, to szybko poznikały by powyciągane z tyłka kierunki, różnego rodzaju gównoznawstwo. Ale zawodówka be, bo będziesz ciołkiem od łopaty. A po zbrandzlowaniu pięciu lat na jakiejś bzdetologii zonk, bo i tak łopata. I szef po zawodówce.

Panie i panowie, wreszcie ! Jestem pozytywnie zaskoczona. Tj. nie treścią, tylko tym, że akurat to ten film się ukazał.

Zaczęłam się stresować od tego wszystkiego i teraz pewnie nie będę mogła zasnąć, dzięki, Szymon.

Też te 3 lata temu mając 19 lat byłem w identycznej sytuacji i identycznie wybrałem studia najbardziej wymagające względem wyników z matury, na jakie mogłem sie dostać i też wypadła automatyka i robotyka tyle, że na pwr. Z perspektywy czasu nie żałuję, bo jest to kierunek, na którym można spotkać wielu zajawkowiczów i rozwinąć się w programowaniu, robotyce, elektronice, czy automatyce(ale to ostatnie lepiej nie). dowiedziałem się jak to naprawdę działa i jestem na etapie konkretnego ukierunkowywania swoich specjalizacji. Także jeśli ktoś młodszy to czyta i ma dużo zainteresowań i nie wie co ze sobą zrobić, to polecam wybrać studia gdzie będziesz mógł popróbować wielu rzeczy, bo idąc na studia, które mają jeden określony motyw przewodni masz o wiele większą szansę, na zmarnowanie tego czasu(wybierając kierunek na chybił, trafił)

Dziękuję za te wskazówki

Fajny materiał i zdrowe podejście. 👌🏻 Mówiąc o swoich znajomych, mogłeś być może dopytać jak to dokładniej u nich było, żeby mieć pewność, że dajesz wiarygodne informacje, ale poza tym dobry i wartościowy materiał. Na pewno przyda się wielu absolwenom szkół średnich 😁

Bardzo przydatny materiał, myślę że dla niektórych będzie w pewien sposób oczyszczający (:

A matka mnie pchała na historię. No bo ja naprawdę mam do tego pasję, ogromną pasję, ale wiedziałem że albo będę słabo zarabiał, albo musiałbym zostać profesorem i na uczelni uczyć. Tylko takie dwie opcje miałem w głowie jakbym skończył tą historię. Po latach studiów ekonomicznych, kilku latach pracy w różnych firmach otwieram własne biuro rachunkowe i zaczynam nie złe kokosy kręcić przez tego Morawieckiego. A historia to nadal moja pasja, ale tako w domowym zaciszu

Od tego wszystkiego czuję się jak "Syn marnotrawny" Kaczmarskiego

Chyba jeden z najlepszych twoich filmów. Ale może to dlatego, że ubrałeś ładnie w słowa dużo moich osobistych przemyśleń nt. studiów. Pozdrawiam z piątego roku na Akademii Górniczo-Hutniczej ;)

Masz zastanawiającą tendencję do wychodzenia naprzeciw moim bieżącym pytaniom 😂 To trochę podejrzane, ale nie będę narzekać.

Dzień dobry, miłego dnia 🌻

"Jestem tylko gadającą głową w Internecie" XDDD, ale mnie to rozbawiło :D

Bo w życiu trzeba odpowiedzieć sobie na jedno zajebiście, ale to zajebiście ważne pytanie: "Co chcę w życiu robić" - że tak zacytuję klasyka. Klucz to mieć pasję, zainteresowania, chęć do podbijania świata, i wtedy studia są nie celem tylko krokiem do osiągnięcia celu.

Dzięki

To mi zrobiłeś Szymon dzień:) rok temu wróciłem na historię ale spoko mam zawód wiem,że z tego pieniędzy nie będzie, ale lubię.

Na studiach humanistycznych można samemu się uczyć , na technicznych ktoś musi ci wytłumaczyć (np. matematykę wyższą ) i powinien być to wykładowca.

Cześć! Świetny materiał! Taka moja luźna uwaga do statystyk padających na początku filmu. Mam na myśli wyższą medianę zarobków ludzi po studiach od ludzi bez studiów. Myślę, że bardzo ważne jest, aby zaznaczyć, że ogólnie w statystyce, korelacja nie oznacza przyczynowości. Na podstawie anegdotycznej obserwacji własnych znajomych mogę stwierdzić, że w przypadku niektórych z nich, jeszcze na kilka lat przed studiami można było mniej więcej określić, czy w przyszłości będą zarabiać powyżej, czy poniżej średniej. Wiele osób jest po prostu wyraźnie ponadprzeciętnie uzdolnionych, pracowitych, sumiennych, przedsiębiorczych itp. Te cechy sprawiają, że średnie zarobki tych osób, będą prawdopodobnie wyższe. Wydaje mi się, że te same cechy zwiększają prawdopodobieństwo, że taka osoba pójdzie na studia. Inni znajomi natomiast, zawsze źle się uczyli, mieli zatargi z prawem, mieszali się w złe towarzystwo itp. To naturalnie sprzyja mniejszym zarobkom, ale również zmniejsza prawdopodobieństwo znalezienia się takiej osoby na uczelni wyższej. Moim więc zdaniem, pewna część lepiej zarabiających osób po studiach, zarabia lepiej nie z powodu studiów, a z powodu posiadania pewnych cech, które zarówno zwiększają prawdopodobieństwo zarabiania powyżej mediany, jak również zwiększają prawodopodobieństwo, że taka osoba pójdzie na studia. Chociażby nacisk rodziców na "pójście na studia" jest zdecydowanie wyższy w tzw. dobrych rodzinach, niż w rodzinach patologicznych. Mam nadzieję, że dobrze się wyraziłem i wiadomo o co chodzi :D

Reasumując wszystkie aspekty kwintesencji tematu, dochodzę do fundamentalnej konkluzji - warto studiować.

Czekałem od czerwcowego Q&A i się doczekałem

Szymonie!!! Mały apel. Jesteś bardzo przyjemną głową w internecie. Bardzo miło słucha mi się twoich przelanych na filmiki myśli, przez co wydaje mi się zdobywam wielce racjonalną i logiczną wiedzę. Czy robisz jakieś meet-upy? Coś w stylu: "piwo z Szymonem"? Kolega pyta

Właściwie to chciałbym serdecznie podziękować Panu za ten film. Właściwie nie jestem nawet w połowie szkoły średniej (niezaczeta klasa 2 liceum), ale już zastanawiałem się nad swoją przyszłością i kolejnym kierunkiem kształcenia. Często słyszę, że mam jeszcze całe 3 lata na przemyślenia i do tego czasu na pewno "coś wymyślę". Jednak ja nie lubię odkładać decyzji ważnych, nie chciałbym również dokonać jej zbyt pochopnie i pod wpływem impulsu. Ktoś jeszcze inny zgodzi się z twoimi słowami i powie, że za te 3 lata będę innym człowiekiem. I to jest prawda, ale jest wiele czynników, które z góry, mniej lub bardziej, warunkują moja przyszłość. Twój film był bardzo pomocny i ukierunkował mnie w myśleniu nad moja przyszłością kształcenia. Mimo iż jestem świadomy, że takich decyzji nie podejmuje się pod wpływem "główek z Internetu" to tak mądre słowa skierowane do młodych serio dają pomoc, którą "butna młodzież" często z miejsca odrzuca, bo wiedzą lepiej. Jeszcze raz dziękuję i czekam na kolejne filmy o tak wielkiej wartości!

Najlepszym rozwiązaniem jest gdy studia przyjmują WSZYSTKICH i narzucają wysoki rygor. Sam potknąłem się na maturze przez sytuacje w życiu i gdy dostałem się na studia to przez wakacje ostro się uczyłem i stałem się w przyszłości jednym z najlepszych studentów. Gdyby przyjęli mnie na podstawie wyników z matury to pracowałbym teraz gdzieś na taśmie. Bardzo się cieszę, że uczelnia dała szanse wszystkim i w trakcie poodrzucała tych co nie dali rady.

Dzięki za film, sam nie wiem na co iść czy do technikum czy liceum ten film mi przynajmniej uświadomił, że jeśli pójdę na studia nie gwarantuje mi to lepszego życia.

Zgadzam sie w 100%, sam też aktualnie jestem na automatyce i robotyce tyle, że na pw, pozdrawiam 😉

Szczerze, jeśli nie do końca wiesz co robić ze swoim życiem to moim zdaniem na studia lepiej iść. Wiem, że teraz pewnie większość ludzi mnie wyśmieje, ale pozwólcie wyjaśnić. W pracy lepiej trochę patrzą na ludzi, którzy próbują się edukować plus zatrudnianie ich jest tańsze. Przed 26 rokiem życia ze statusem studenta na umowie zlecenie masz brutto=netto i niższe koszty dla pracodawcy z zatrudnienia. Studia nie są aż tak wymagające, żeby nie być w stanie ich połączyć z pracą, pomijając pewne kierunki oczywiście, które wymagają większego nakładu pracy. Ubezpieczenie zdrowotne dalej masz jako osoba ucząca się i zniżki, które może tylko w minimalnym stopniu, ale jednak zmniejszają pewne koszty życia. Jeśli jesteś z trochę większego miasta to dalej możesz mieszkać z rodzicami i nikt ci nie kaze szukać studiów na drugim końcu kraju. Co więcej, poznasz ludzi w swoim wieku, bo nie tylko pracą człowiek żyje. Zdobędziesz pierwsze doświadczenie i jeśli uznasz, że to praca dla ciebie to rzucisz studia i vice versa. Większość ludzi nie wie czego w wieku 19 lat, a studia to jest stosunkowo tania forma edukacji. Natomiast, jeśli ktoś polega tylko i wyłącznie na tym, to niestety może mieć duży zawód w przyszłości. Jednak, to jest jakiś krok naprzód w życiu, a koniec końców na studiach czy bez, wybitnie dobrej pracy się nie dostanie na start.

Świetny materiał !

Bardzo dobry materiał. Pozdrawiam wszystkie gadające głowy w internecie.

Jestem w liceum, film jest dla mnie przydatny

Wydaje mi się że fakt chęci pójścia na studia po maturze, chodzi w tym o to, że ci ludzie jeszcze są za młodzi żeby chcieć się już ustatkować i znaleźć sobie pracę. I ja jako student drugiego roku historii (przyszły nauczyciel) dokładnie tak samo się kiedyś czułem, natomiast teraz, gdy mam 20 lat i wkrótce 21 właściwie często zastanawiam się co jeszcze mógłbym robić (w sensie zarabiania pieniędzy czy uczenia się jakichś zdolności), niestety często na takie pomysły często brakuje czasu lub chęci biorąc pod uwagę że jeszcze studiujemy. Według mnie jest to głównie wina systemu szkolnictwa ogólnie, jako że w szkole uczymy się kompletnie niepotrzebnych rzeczy, lub nie uczymy się tego co chcemy. Pracowałem już w sumie w Polsce i za granicą i miło ten czas wspominam (bardziej za granicą xD), natomiast np w Holandii już nastolatkowie są posyłani do jakichś prostych prac np. tak jak to zauważyłem w obsłudze sklepu i wydaje mi się że to jest bardzo dobry pomysł, nie może żeby taki nastolatek pracował na równi z rodzicem, natomiast z pewnością dobrze byłoby przez jakiś czas poznać ten "rynek pracy", szczególnie w młodym wieku. Edit: O i bardzo pięknie powiedział Pan o tym roku "przerwy".

To o czym mówisz to w dużej wynik czegoś o czym sam mówisz: - niedojrzałość osobista i życiowa, którą można czasem postawić na równi z doświadczeniem życiowym - nie branie za siebie odpowiedzialności (czyli w sumie niedojrzałość?) Może to jedno i to samo ale czego oczekiwać od dzieciaków mających 17-19 lat.... które faktycznie nie znają życia a rodzice i otoczenie także wcale nie są mistrzami radzenia sobie w życiu zawodowym i prywatnym? Dlatego fajnie, że taki filmiki są tworzone- robisz dobrą robotę!

Technikum jeszcze w poprzednim ustroju także było dużym prestiżem. Przykładowo dawny technik mechanik (konstruktor maszyn) to często tyle samo lub więcej niż dzisiejszy inżynier mechanik.

Szymon, uwielbiam Cię. To bardzo pocieszające widzieć, że istnieją takie osoby jak Ty. Trudno znaleźć kompanów do rozmowy, którzy mają tak poukładane w głowie. Super, że opierasz się na faktach i jednocześnie dzielisz się wartościowymi, skłaniającymi do refleksji opiniami, interpretacją tych faktów. Doceniam też Twój przyjazny dystans do siebie i świata. To w sumie moje odczucia dotyczące nie tylko tego filmu, a całokształtu Twojej twórczości. Pozdrowienia :-)

piękne podsumowanie w 16:27

Idę o zakład, że absolwenci z przeszłości też by nie dali rady z podstawowymi zadaniami z teraźniejszości np modelowania 3D czy wiedzy z zakresu Lean manufacturing :). Ale tak, mam trochę kompleksy i syndrom oszusta przez to porównywanie naszej gówno wiedzy do tych elit z przeszłości. PS kiedyś też wystarczyło być po technikum i być całkiem dobrym z doświadczeniem, żeby wykonywać podobną pracę co inżynier. Teraz jest z tym gorzej.

To zależy

12:50 Wydaje mi się, że w jest to aktualnie bardzo cenna uwaga. Ilość wiedzy, dostępnej w postaci np. kursów w internecie, przedstawionej w profesjonalny sposób, często za darmo jest ogromna (przynajmniej na polu programowania, ale widziałem również wiele innych). Jeśli kogoś to interesuje to polecam takie platformy jak np. edx albo coursera. Kursy (w języku angielskim) udostępnianie tam za darmo są tworzone często przez wybitne amerykańskie uniwersytety, a różnych dziedzin w których można się tam rozwijać jest bardzo dużo. Wydaje mi się, że tego typu miejsca są też dobrym sposobem na spróbowanie różnych dziedziń naukowych, dzięki temu na pewno łatwiej będzie nam znaleźć tą, której chcemy poświęcić na tyle dużo czasu, aby znaleźć później w niej prace

Drogi Szymonie, tytułem wstępu chcę powiedzieć, że skończyłem studia na jednej z "najbardziej prestiżowych" uczelni technicznych w kraju i generalnie zgadzam się z tezami, które postawiłeś w swoim materiale. Mi studia dały kontakty oraz, jakby nie patrzeć, łatwy start na rynku pracy. Ale to zaledwie łyżka miody w beczce dziegciu. Odnośnie spadku jakości kształcenia na uczelniach pokazałeś tylko jedną stronę monety, czyli ludzi, którym zrobiono krzywdę dopuszczając ich do matury a potem na studia. Drugą stroną jest natomiast kadra akademicka, która wcale w tym układzie nie jest święta. Przede wszystkim na uczelniach wyższych nie tworzy się klimatu do nauki - liczba przedmiotów "zapchajdziur", które nic nie wnoszą do tematu, prowadzonych przez doktorów i profesorów, którzy ostatni raz w biznesie lub przemyśle cokolwiek robili dekady temu (a często nawet w ogóle nie pracowali poza uczelnią) kradnie czas i energię, którą faktycznie można by było spożytkować na faktyczny rozwój w danym obszarze. Do tego dochodzą kwestie mobbingu, folwarcznej mentalności tak kadry akademickiej jak i administracji, wybiórczo stosowany i egzekwowany regulamin, nieczytelne procedury, topienie pieniędzy na rozwój infrastruktury, której użyteczność jest co najwyżej wątpliwa. Wymieniać mogę naprawdę długo, a po rozmowach z kolegami na innych uczelniach to cały problem ma charakter systemowy. Także czyniąc długą historię krótką, to nie tylko studenci odpowiadają za to, że szkolnictwo wyższe w Polsce jest w dołku.

Zastanawia mnie czy warto studiować dwa zbliżone kierunki jednocześnie (np. automatykę i robotykę oraz elektronikę i telekomunikację). Ktoś może próbował podobnych kombinacji?

Studia uczą jednego - przyswajania olbrzymich ilości wiedzy w krótkim czasie. Nieważne, czy zapamiętasz tę wiedzę z zajęć na studiach czy nie. Gdy pracodawca każde Ci w tydzień ogarnąć temat dotyczący np. wewnętrznego systemu informatycznego, zawarty w kilku opasłych teczkach, to każdy, kto nie ukończył studiów, wymięknie. Oczywiście dotyczy to kierunków ścisłych.

Hej Szymon, dobra robota. Serio, dzięki wielkie. Oglądam to drugi raz w życiu, po 2 latach. Wiele się w moim życiu zmieniło od tamtego czasu i tj. powiedziałeś, ja też jestem zupełnie inną osobą. Czy poszedłem na studia? Tak. Czy po roku na politechnice chcę dalej kontynuować? NIE. Pewnie skończy się na dziekance jak ogarnę poprawki, bo mam inny pomysł na siebie i żałowałbym gdybym go nie spróbował. Ale myślę, że ze studiami jest podobnie. Jeśli masz taką możliwość (szczególnie to dotyczy studiów technicznych), to myślę, że warto spróbować. A jeśli potem czujesz, że to jednak nie to, no to trudno. Życie nie kończy się na studiach. Jeszcze raz wielkie dzięki, pozdrawiam.

Krzykniesz na ulicy "magister !" , zareaguje 90% ludzi

fajny bardzo odcinek, a może byś coś nagrał też o swojej pracy ogólnikowo. Bardzo Cie szanuje Szymon

Problem z tymi statystykami jest taki że w najlepszym wypadku można wywnioskować czy opłacało się iść na dane studia 5 lat temu.

Zgadzam się z Tobą Szymonie w ogólnym przesłaniu. Od siebie dodam taką rzecz, którą obserwuję w swoim otoczeniu (kończyłem Finanse i Rachunkowość, studia ekonomiczne) - studia przez pracodawców w mojej branży są traktowane jako potrzebne tylko na wejście do branży. W momencie gdy skończysz jakieś praktyki/staż lub pierwszą pracę na poziomie "startowym" (młodszy analityk, młodszy księgowy, asystent etc.) to pytania o wykształcenie przestają mieć znaczenie. Dlatego też - jeżeli jesteś na studiach licencjackich - to przemyśl czy stopień magistra w ogóle Ci się przyda - a niezależnie od decyzji jak najszybciej zacznij pracować. I obserwując swój rocznik to większe znaczenie miało jak najszybsze rozpoczęcie praktyk i zdobywanie doświadczenia zawodowego. Dwóch moich kolegów po naszym wspólnym konkursie u jednej z firm audytorskich zaczęło tam pracę, jeden z magistrem, jeden tylko z licencjatem (przerwał studia magisterskie, zresztą ja też) - dla pracodawcy nie miało znaczenia, a kolega z licencjatem ma dodatkowo dłuższy staż i teraz ze względu na doświadczenie w innej specjalizacji łatwiej zmienia zawód. Sam mam podobną historię z koleżanką która mnie "wciągnęła" do firmy. W pewnych zawodach jest wymóg wyższego wykształcenia, ale warto mieć z tyłu głowy, że to tylko warunek wstępny i że po rozpoczęciu kariery studia w kontekście papieru przestają mieć znaczenie. Wiedza się przydaje praktycznie i lepiej - jak już ktoś na te studia idzie - to mierzyć w rzeczy które rzeczywiście Ci ją dadzą aniżeli uganiać się za kolejnym dyplomem który nie zmienia Ci perspektyw.

15:56 ,,Jestem tylko gadającą głową w Internecie" Szymon Pękala 2020

Czy mogę powiedzieć, że system mnie uciska, jeśli w wieku 14 lat mogłem się dorobić kilkudziesięciu tysięcy, ale nie miałem sposobu na zarobek podstawy do tego? (Tak chciałem zainwestować w btc, kiedy były po 300pln, bo wiedziałem, że wyjebią do co najmniej 5 tysięcy). Lub to samo mając 16 lat, mając hajs na podstawę, ale nie spełniając nowych wymogów (dowód osobisty) mogłem wynieść 300% zysku z LTC, akcji Tesli 500%? Chciałem też pójść do luźnej pracy na stały etat, ale oczywiście nie mam jeszcze 18 lat i muszę zapierdalać w godzinach, które uda mi się "wyłapać" czasami podczas huraganu, często upału, za nieco wyższą stawkę (18pln/h minimum, średnio 21-22, czasami nawet 40zł/h). Chciałem założyć firmę z pojazdami elektrycznymi jak najszybciej, na co mam plan wydaje się doskonały (nie napiszę go oczywiście, bo mogę sobie robić konkurencję), ale nie mam pieniędzy, bo społeczeństwo mi uniemożliwia pozyskanie ich.

Będę komentował jeszcze w trakcie słuchania, więc niekoniecznie będę się odnosił do tego co mówisz, ale podzielę się swoimi refleksjami. Studia humanistyczne wymagają zaparcia, gotowości na dopasowywanie się do różnych sytuacji i, co oczywiste, chęci do ciągłego poznawania. Praca na kasie czy w sieci fast foodowej nie jest oczywiście mitem w przypadku magistra historii, socjologii, politologii itd. lecz, z moich obserwacji, dotyczy raczej osób, dla których studia były przechowalnią i okresem nieustannej zabawy. Inny problem jaki widzę wśród absolwentów kierunków humanistycznych to pretensje i roszczeniowość. Sam jestem absolwentem historii i właśnie kończę doktorat. Mimo iż udawało mi się uzyskiwać stypendia i staże na zagranicznych uniwersytetach, to stale obawiam się o jutro - nie wiem czy uda mi się utrzymać w świecie kultury/nauki, czy wpadnę do kompletnie innego świata. Studiom humanistycznym poświęcić trzeba ogrom czasu, aby dawały owoce, a i tak wtedy pod względem materialnym wypadają gorzej niż osoba pracująca np. dwa lata w firmie międzynarodowej. Od zawsze jednak noszę w sobie myśl, że wszelkie ewentualne niepowodzenia i porażki są dziełem mych wyborów, a często chyba humaniści (w obecnej ich definicji) zapominają, że tylko ze względu na spędzenie lat w archiwach, bibliotekach i wylewając siódme poty próbując zdobyć stypendia czy granty nic im wcale automatycznie się nie należy.

A może zrobisz odcinek gdzie rozważysz dylemat wagonika?

Na jakim wydziale był Pan na Automatyce i Robotyce AGH? Pytam, bo sam jestem na AGH na AiR na IMIRze i będę teraz pisał pracę inżynierską, pozdrawiam serdecznie :)

W moim przypadku problemem jest wynik z matury. Wiem co chce robić i wiem, że bez studiów mogę to robić, ale na gorszych warunkach, ale też wiem, że na studia się nie dostanę na ten kierunek, który mnie interesuje dlatego z wykształceniem technicznym szukam pracy w tym kierunku i składam papiery na studia. W jednym czy drugim nie przegrywam

Kierowałem się dokładnie taka sama logika. Nie wiem co chce robić ale chciałem dalej sie uczyć, najbardziej ciekawi mnie fizyka a z niej elektryczność więc wybrałem kierunek który obejmował ten zakres. I również zupełnie tego nie żałuję.

Otóż to. Wreszcie ktoś, to powiedział. Potem zdziwienie, że siedzi się w Biedronce, czy netto. Na studia powinni się dostawać ludzie z ogromną motywacją i zdolnościami, bo jest wysyp takich ludzi i pomijam już wybieranie studiów bezwartościowy i bez analizy rynku. Ja nie byłem na studiach, bo wiem że do tego się nie nadaje, a mieć papier bezwartościowych, to nie ma sensu. Mógłbym wybrać kierunek, który mnie interesuje, ale z moimi zdolnościami, nie ma szans, żebym coś osiągnął w tym kierunku. Więc poszedłem do pracy po zawodówce, zarabiałem po kilku latach nawet ponad 5 tys netto i założyłem nie wielki biznes stolarski, bo odkładałem + dotacja i sobie spokojnie żyje, a ludzie myślą że ja jakieś studia biznesowe kończyłem i inne dziwne domysły. A jak powiedziałem kilka razy, że jestem po zawodówce, to myślą że sobie żartuje.

Ja poszedłem na studia głównie po to by się doedukować u boku osoby, która pomoże mi ulepszyć mój warsztat artystyczny. Trochę też przez to, że by poznać osoby o podobynch zainteresowaniach (może nawet miłość xd) Papierek mnie tak naprawdę nie interesuje, ale jak już zacząłem studia to dobrze je skończyć.

Po szkole większość osób nie ma pojęcia co ze sobą zrobić. Aby przedłużyć stan pewnej beztroski - idzie się na studia. Ja miałem taki plan, że po liceum chciałem zrobić sobie rok przerwy i popracować jako ratownik wodny. Ot tak. Może w rok przygotuję się na filmówkę do łodzi, albo coś sobie znajdę ciekawego, poruszy mnie jakaś myśl w końcu i będę w pełni zdecydowany co robić dalej. Złożyłem też podanie na jeden kierunek, na który wydawało mi się, że się nie dostanę (gdyż nie zdawałem rozszerzonej matematyki) - na informatykę. I tu parę rzeczy, które mnie zaskoczyło. Nie dość, że się dostałem, skończyłem licencjat, zacząłem magistra, daje radę równocześnie pracować praktycznie od pierwszego roku, mam czas dla przyjaciół i wspólnoty, to nie jestem jednym z najgorszych studentów. Jestem świadomy, że nie powinienem być na studiach, że niektóre uczelnie biorą za rączkę i próbują jakoś ci pomóc wejść na ten następny rok, ale jestem wdzięczny, że mogę je zaraz skończyć i mimowolnie jestem już w tym towarzystwie informatyków. Rozumiem rzeczy bez których nie wyobrażam sobie dziś życia i w pewien sposób namawiam ludzi na studia, dlatego właśnie, że jestem przekonany, że sobie poradzą. Że to przygoda życia, a pracujący także sobie powinni poradzić. Pracodawca i tak sprawdza czy coś umiesz :) Pozdrawiam.

Skonczylam rok temu inzynierie oprogramowania... Miesiac temu zaczelam pracowac w sprzataniu co jest moja pierwsza praca po studiach.

Opowiesz nam jak jest A.I.R ? Jestem bardzo ciekawy bo sam po mechatronice się zapisałem .

Aż mi się przypomina jak Peterson rozmawiał o swoim życiu i o pracach jakie wykonywał.

Kiedyś żartowałam, że jak rzucić kamieniem w tłum obecnych 30latków to trafi się jakiegoś magistra... . Teraz myślę, że to trochę przykre.

Ten film to złoto ❤ niezależnie od tego czy ktoś już studiuje czy dopiero się wybiera na studia. Sama jestem na kierunku humanistycznym po którym raczej nie będzie pracy ale zamierzam właśnie dać sobie szanse poprzez kursy i jestem świadoma swojej sytuacji po studiach z samym tylko dyplomem. Jednocześnie mam też młodszą siostrę w liceum która jest jeszcze większym humanistą niż ja dlatego ten materiał jest dla nas bardzo cenny ❤

Osobną kwestią jest, czy warto iść, a osobną, czy warto kończyć :) Idąc na studia miałem konkretną wizję swojej drogi zawodowej, a studia miały mi w niej pomóc. I rzeczywiście, dzięki poznanym tam ludziom i uzyskanym wskazówkom już na 2. roku znalazłem pierwsze zlecenie w swojej branży. Od tamtej pory pracuję w swoim wymarzonym zawodzie i o ile studia na początku mi pomagały, głównie jako baza danych i kontaktów, to pod koniec wręcz przeciwnie. Na 4. czy 5. roku miałem już sporo zleceń i chodzenie na seminarium magisterskie czy pisanie pracy było raczej irytującym dodatkiem, który zabierał mi czas i nie pozwalał w pełni skupić się na rozwoju zawodowym. Z obowiązku studia skończyłem, obroniłem pracę magisterską, ale w moim życiu zawodowym przez 20 lat nikt nigdy nie pytał mnie o dyplom. A praktycznie wszystkich umiejętności niezbędnych w ramach mojego zawodu nauczyłem się niezależnie od studiów.

Lubię Ciebie słuchać. Mam potem doła przez resztę dnia.

Świetny materiał, żałuję że nie było mi dane zobaczyć takiego po skończeniu szkoły

Uważam ze wybór konkretnych studiów lub w ogóle decyzja o studiowaniu lub niestudiowaniu zawsze jest kwestią indywidualną. Naprawdę znam przykłady pacjentów psychologicznych którzy po studiach technicznych lub lekarzy, którzy nienawidzą swojej pracy, nie znoszą swojego życia po studiach, uważają że studia to był błąd w ich wypadku. Warto i tę kwestię mieć na uwadze. Na pytanie czy warto, czy też nie warto studiować - każdy musi jednak odpowiedzieć sobie sam.

W końcu ten odcinek! Czekam na niego od kiedy zobaczyłem komentarz jakiegoś gościa jakieś 3 dni temu!

Mi jeszcze został jeden rok studiów i choć trochę zdarza mi się ponarzekać np. na kierunek który poszedłem (prawo) to jak się teraz nad tym zastanawiam to nie żałuję swojej decyzji. Poznałem masę ludzi, którzy myślą podobnie do mnie i w których towarzystwie czuję się dobrze. Przeżyłem w tym czasie wiele ciekawych momentów i na pewno zostanie mi sporo wspomnień po tym czasie. Przy okazji się sporo rozwinąłem i nawet jeżeli nie zdecyduje się ostatecznie na karierę zawodową związaną z moimi studiami, to to wszystko jakoś tam we mnie zostanie i na pewno się przyda w przyszłości. Generalnie - moim zdaniem warto studiować. Może zabrzmię teraz jak lekkoduch, ale studia to przede wszystkim fajna przygoda.

14:20 - dokładnie ja tak robię, lecz ze względu nie tylko na naukę jakąś,przygotowanie, lecz odłożenie sobie pieniędzy by mieć pełną lodówkę na studiach :P

Skończyłem politologię, bo mnie to interesowało i interesuje do dzisiaj. Podczas studiów zauważyłem, że poza 3 osobami cała reszta grupy była tam z zupełnego przypadku. W którymś momencie dyskutowałem ze studentką stosunków międzynarodowych, która zupełnie nie była zorientowana w kwestiach polityki międzynarodowej, a w którymś momencie zapuściła mi tekst "Nie warto jest rozwijać gospodarki, bo Chińczycy wszystko wykupią". Mnie zatkało. Dziś dziewczyna jest dziennikarką. Próbowałem pracy biurowej i dziennikarstwa, ale zrezygnowałem bo to było marnie płatnie. Dziś pracuję jako operator wózka widłowego i zarabiam dość dobrze. Poznałem bardzo wiele osób z wyższym wykształceniem, które mogłyby tworzyć projekty kreatywne, ale stoją przy taśmie produkcyjnej. Większość się nie przyznaje. Ja tak i co jakiś czas słyszę pytanie "Co ty tutaj robisz?".

Pozdrawiam Karola

Na którym wydziale studiowałeś? Pozdrowienia z AiRu na mechanicznym, trafiłem tutaj w dokładnie ten sam sposób XD

Miło ogląda się ten film w trakcie składania wniosków na uczelnie. ps. wiem kim jest czechow i woody allen

dwa lata później dałbym kciuk w górę drugi raz

Tak, jeśli chcemy rozwijać naszą pasję np. gramy na instrumencie i kontynuujemy naukę na wyższym stopniu. Nie, jeśli robimy to po być mieć nadzieję na lepszą pracę czy "papier".

Świetny materiał!:) Szkoda, że nie nagrałeś go rok temu, jak sam stałem przed tym wyborem, ale i tak bardzo pomocny film, dzięki!

Fajny film bardzo

Ja po liceum nie widziałem co chcę robić i poszedłem na gówniany kierunek i na szczęście zmieniłem. Poszedłem na kierunek który łączy się z moją pasją, a specjalizację na kierunku łączę z przyszłością zawodową. Wiadomo, nie wszystkie przedmioty mnie interesują itd., ale z tych ciekawych i w pewnym stopniu praktycznym staram się wyciągnąć jak najwięcej. Dodatkowo zamierzam też wykorzystać ten czas do samodzielnej nauki i np. teraz uczę się programowania w pythonie na kursie. Boję się tylko przegrzanej konkurencji, bo specjalizacja na którą chcę iść występuje też jako oddzielny kierunek na politechnice i boję się przegrania wyścigu szczurów, chociaż mam nadzieję że jak sam będę dalej się uczył i wykorzystam ten czas to nie będzie źle.

Szymon, robisz kawał dobrej roboty

TLDR version: To zależy :) A serio to zgadzam się z całością tego filmu. Dodałbym jeszcze taką istotną dla mnie kwestie, którą doświadczyłem na własnej skórze tj. o tym jak finansowane są w Polsce uczelnie. O ile przez ostatnie 10 lat nic się nie zmieniło to uczelnie dostają kasę na studenta na początku roku na cały rok. Sprawia to, że próg przyjęcia na obiektywnie trudne kierunki może być absurdalnie niski. Następnie na pierwszym semestrze następuje ogromny odsiew studentów. Oczywiście takie zjawisko będzie na każdym kierunku, ale skala tego procederu jest różna. I jest to dla mnie wręcz patologia, że uczelnie traktują masę swoich studentów jako dostawców gotówki i marnują im rok z życia.