Ξάδερφε όπως κατάλαβες το βλέπω με μεγάλη χρονοκαθυστέρηση!!! Τι μου θύμισες τώρα!!! Αγαπημένη δισκάρα, λατρεμένα κομμάτια!!! Και δυστυχώς αγνοείται το LP μου….😢

"Οσοι ακουγαμε μεταλ καναμε παρέα και αργότερα συγκρότημα..." The story of our lives!!!

Πολύ ωραίο το βίντεο Βασίλη και φοβερές οι προσωπικές σου ιστορίες από τα παλιά! Ανάλογες και οι τις δικές μου. Από Flotsam πρώτα απέκτησα το "No place" όπου είναι και το αγαπημένο μου, εκεί γύρω στις αρχές 90s και λίγο αργότερα αγόρασα και το "Doomsday" σε δίσκο από το Rock City. Γύρω στο '95 είχα πάρει κι εγώ το ίδιο μπλουζάκι του "No Place" από το Happening μαζί με άλλα πολλά original tour t-shirt εποχής Toxik-Think This, Onslaught-Shellshock, Overkill-Under the influence, Accept-Metal Heart κ.α. που είχαν φέρει τότε σε χαμηλές τιμές. Τώρα όλα αυτά περιζήτητα!

Ευχαριστούμε για την ιστορία, πολλά nostalgia vibes από την πλευρά μου. Εντάξει υπερδισκάρα το Doomsday. Εγώ τους Flotsam τους γνώρισα από το βίντεο στη διασκευή στο Saturday Night's Alright For Fighting, δεν είχα ερεθίσματα στο σπίτι (για διάφορους λόγους) και οι φίλοι μου άκουγαν μόνο Maiden/Metallica/Manowar, και τελεία, μέχρι εκεί. Έψαχνα εναγωνίως λοιπόν το No Place For Disgrace αλλά δίχως τύχη, πάντως σχεδόν την ίδια περίοδο το δισκάδικο της πόλης μου (Έδεσσα) έφερε το Doomsday. Χωρίς να γνωρίζω κάτι παραπάνω για την μπάντα και για το δίσκο (εκτός από το 6Κ που το είχα διαβάσει σε ένα αφιέρωμα του Χάμερ για το thrash, Ιούνιος'88 νομίζω), τον βάζω στο πικάπ και παθαίνω τεράστιο (metal)σοκ από το οποίο δε νομίζω να συνήλθα και ποτέ μου. Μερικές εβδομάδες αργότερα όλως τυχαίως απέκτησα και το mini-lp Flotzilla το οποίο περιείχε το ομώνυμο ινστρουμένταλ κομμάτι που λόγω χώρου δεν μπήκε στο δίσκο. Άλλο έπος εκεί. Τελικά το No Place το βρήκα δύο χρόνια αργότερα και ήταν τόσο καλό όσο το είχα στο μυαλό μου, τιτάνιο φόλοου απ, δεν έχω λόγια, ειλικρινά. Αυτό με τον Newsted και το Blackened δεν το ήξερα αλλά ίσως δικαιολογεί το γεγονός ότι το συγκεκριμένο τραγούδι είναι το αγαπημένο μου από Metallica. Φαν φάκτ: όταν ήρθαν το 2010 στην Ελλάδα για τα 20α γενέθλια του No Place... και το έπαιξαν στην ολοτητά του, ο Έρικ δεν έχασε ΟΎΤΕ ΝΌΤΑ, με τσιρίδες και τα παρεμφερή! Τρομερός!

Δισκάρα........ 🤘🤘

Καταρχάς ρε συ Βικ, άκλειστα 31 εδώ, χαχαχα, σου λεω μας μεγαλώσατε! Εχει πλακα που εχω αντίστοιχες μνήμες των νεανικών μεταλλικών μου χρόνων, φαση λύκειο, διαβάζοντας ποστ που έκανες στο φόρουμ του χαμερ (πες μου οτι το θυμάσαι αυτο το σκηνικό!!!) και εγω ανακάλυψα τους Vector. Σε ιδια νοσταλγική διάθεση και υφή, έχει τρομερο ενδιαφέρον το οτι αν και έχουμε σημαντική διαφορά σα γενιές - προφανώς και αναφέρομαι στον τρόπο που ανακαλύψαμε τη μουσική, τα εργαλεια της τεχνολογίας, την ενημέρωση κλπ - αλλα παράλληλα σε ακούω και τα βιώματα που πλεον θρονιάζονται στην ανεση της μνήμης, έχουν τρομερές ομοιότητες. Τα "δώρα" ως πρωτα σιντι, το "αβίαστο" και μη-ψυχαναγκαστικο λιώσιμο, το Ροκ Σιτι (έστελνα και τη μανα μου που δούλευε εκει κοντα με λίστα😂, φαντάζομαι γέλιο που θα έκαναν τα παιδιά εκεί), η πεποίθηση οτι ο,τι ακούς είναι τουλάχιστον πασίγνωστο (και μετα το γυμνάσιο τη "βρίσκεις" και λιγο με το αντίθετο!!), κλπ. Ενδιαφέρον! Τα τορεντς μπήκαν στη ζωη μου κοντα στα δεκαπέντε, και φυσικα με βοήθησαν στην εξερεύνηση τρομερά. Αλλά ποτέ δεν "έκοψα" το φυσικό προϊόν, αυτό είναι κάτι που δεν αλλάζει και νομίζω ότι είναι η μνήμη και οσα συνοδεύουν το υλικό (πρόσωπα, καταστάσεις, σκέψεις, συναισθήματα) που δινουν αυτή την αξία (περαν της στήριξης στους καλλιτέχνες). Είναι ιδιαίτερο το συναίσθημα του ταξιδιού στο χρόνο, στα πρώτα σιντι, στα εξώφυλλα, στις νεανικές σκέψεις περί ακραίου ήχου, στην ταύτιση, στηβ εξερεύνηση, και στο τεράστιο "εύρηκα" καθε μεγάλου μουσικού έρωτα με την πρώτη αυτιά (και ματιά λόγω artwork - maidenας σπικινγκ!!!). Περί φλοτσαμ, απο τις τεράστιες αγάπες, πρώτη επαφή στα 15 μεσω του αφιερώματος του Χάμερ στο θρασ, και έναρξη μιας #μονοθρασ περιόδου της ζωής μου, που κρατησε σίγουρα κάνα χρόνο (παντα λατρεύουμε και ακουμε, αλλα έχει φύγει το #μονο!!!). Τοπ 5 του είδους για μένα το άλμπουμ, καθε που παίζει είναι οαση ουσίας. Λατρεμένα φωνητικά, πλούσια ριφολογια, και πραγματικά μεγαλες συνθέσεις σε οποιαδήποτε μουσική πραγματικότητα! Υγ: Μπλουζαρα!!!

Δισκάρα τόσο το doomsday όσο και το no place for disgrace.Επίσης στο λαηβ τρομεροί. Επειδή τα έχω και τα 2 υπογεγραμμένα από Michael Gilbert και Eric A.K.,αν θελήσεις να μάθουμε ποιανου ειναι η υπογραφή στο tshirt μπορουμε!