Poetry
ಅಗ್ನಿದಿವ್ಯ
ಉರಿಯಲು ಸಿದ್ಧವಾಗಿ ಕಿಡಿಯನ್ನಷ್ಟೇ
ಪಡೆಯಲು ಹಾತೊರೆಯುವವರ ನಡುವೆ,
ಒಡಲಲ್ಲಿ ಬೆಂಕಿಯನ್ನಿಟ್ಟುಕೊ‌ಂಡು
ಬಾಳುವುದಾದರೂ ಹೇಗೆ?
ಎಷ್ಟು ಮೌನ ಸುರಿದರೂ
ಎಷ್ಟು ದೂರ ಉಳಿದರೂ
ತಪ್ಪಿ ಬಂದ ಒಂದು ಮಾತು ಸಾಕು;
ಯುದ್ಧ ಸಾರುವ ಶಂಖಾನಾದದಂತೆ.
ಹೊರಟ ರಣೋತ್ಸಾಹದಲ್ಲಿ ಶಾಂತಿ ಮಂತ್ರ ಕೇಳುವುದಾದರೂ ಹೇಗೆ?
ಎಷ್ಟೋ ಯುಗಗಳಿಂದ ಕಾದಂತೆ,
ಮನಸ್ಸು ಬೆಂಕಿ ಕಂಡ ಪತಂಗ!
ಸಿಡಿದ ಕಿಡಿ;ಹೊತ್ತಿಕೊಂಡ ಬೆಂಕಿ
ಸೆಳೆವ,ಬಳುಕುವ ಜ್ವಾಲೆಯಲ್ಲಿ
ಉರಿಯುವ ಉರಿಸುವ ಹುಮ್ಮಸ್ಸು.
ಸುರಿಯುವ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ಕುಣಿಯುವ
ಮಕ್ಕಳ ಹಾಗೆ; ಸಂತೃಪ್ತ!
ಬೆಂಕಿ ಬೆಂಕಿಯೊಂದಿಗೇ ಬೆರೆಯಿತು;
ಬದುಕಿ ಕಣ್ಣೆದುರಿಗಿದ್ದದ್ದು ನೆಪ‌ಮಾತ್ರ!
ನಡುವೆಲ್ಲೋ ತಣ್ಣಗೆ ಬದುಕುವ,
ಬರಡು ಭೂಮಿಯಲ್ಲೂ ಹಸಿರು ಹುಡುಕುವ
ನಾಳೆಯ ನಂಬಿಕೆ ಉಳಿಸಿಕೊಂಡ ಕನಸು ಕಣ್ಣು!
ಕತ್ತಲು ಕಳೆದು ಬೆಳಕು ಹರಿಯುವ ಮುನ್ನ
ಲೋಕದ ಕಿಚ್ಚು ಒಡಲು ಸೇರುವ ಮುನ್ನ;
ಸುತ್ತಲೂ ಹೊತ್ತಿ ಉರಿಯುತ್ತಿರುವ
ಉನ್ಮಾದ ಬೆಂಕಿಯ ಕೆನ್ನಾಲಗೆಗೆ
ಸುಟ್ಟುಹೋಗದಂತೆ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ
ಬದುಕ ತಡೆಯುವುದಾದರೂ ಹೇಗೆ?
~ ರವೀಂದ್ರ ನಾಯಕ್ ಸಣ್ಣಕ್ಕಿಬೆಟ್ಟು
#lovepoetry