Jak Tata wracał do domu Syrenką Bosto - pieszczotliwie nazywaną skarpetą, to jeszcze nie było go widać a wszyscy wiedzieli, że nadjeżdża przez ten charakterystyczny dźwięk dwusuwa "będę nie będę będę nie będę...." . Masa pozytywnych wspomnień z dzieciństwa 🙂

Mój Tata jeździł 105-tką, każdego lata jeździliśmy do dziadków na wieś, prawie 500km, mój Tata to Bohater, zjeździliśmy całą Polskę, w bagażniku musiało znaleźć się miejsce na części zapasowe do Syreny, naprawdę było ich sporo, pamiętam że pewnego razu musiał wymienić przegub, zatrzymaliśmy się w lesie pod Bydgoszczą, tam był taki parking z drewnianym domkiem, aby kierowcy mogli się zatrzymać i odpocząć, dla nas to był piknik, Mamusia przygotowała prowiant, pieczonego kurczaczka, kotleciki, jajeczka, ciepłą herbatkę z termosu :), to było coś pięknego, niby nic, a jednak COŚ! Oczywiście Tata naprawiał wtedy Syrenę, oczywiście nie zostawialiśmy po sobie bałaganu jak co niektórzy, po serwisie, chwila drzemki, Tatuś musiał odpocząć, walnąć drzemkę na kocyku, łonie natury, leżałem obok i wpatrywałem się w korony drzew, ten spokój, ta cisza, cichy szum wiatru, w tle co jakiś czas słychać przejeżdżający samochód, zjedzone, odespane, no i dalej w trasę :). Generalnie to jak jeździliśmy w taką podróż to zawsze po 200km, trzeba było odpocząć, ale te pauzy dla mnie i brata, to było coś super, bo zwiedzaliśmy sobie różne miejsca. A dziś? Wsiadasz do samochodu z rodziną, wbijasz się na autostradę, i nawet podziwiać widoków się nie da bo wszędzie ekrany dźwiękowe, dzieciaki wpatrzone w telefony itp itd. TOTALNA NUDA!!! Kiedyś jechało się wolno, był czas aby obserwować, podziwiać, zwiedzać itp itd. AVE! ps. Zapomniałbym, zapach spalin niesamowity :)

Pamiętam, kiedy w 1990 roku zacząłem pracować w mojej obecnej firmie kilku starszych pracowników miało właśnie syreny. Nie posiadałem wtedy samochodu bo nie miałem wystarczająco wiele pieniędzy i czasami zabierałem się z którymś z panów z miejsca pracy na miasto. Pamiętam, że ten samochód cały drżał w czasie jazdy a właściciel usprawiedliwiał się, że tu wszystko jest łączone na sztywno więc się nie dziwcie. Jednak widać było, że cieszy się, że ma syrenę. Ja kupiłem sobie samochód dopiero za kilka lat. Mój pierwszy mały fiat był z rocznika 1981 i jeżdził gdzieś do lat dwutysięcznych.

Sympatyczny jesteś młody Człowieku. Lubię oglądać Twoje odcinki, prowadzone z rzadką już kulturą osobistą i klasą. Pozdrawiam

11 maja 1967r - Niechętnie wtedy poszedłem do szkoły i zwolniłem się z ostatnich dwóch lekcji. Powód był oczywisty- ojciec pojechał do Polmozbytu odebrać nasz pierwszy samochód Syrenę 104. Biała dokładnie taka jak na filmie z drzwiami otwieranymi do tyłu. Folia na siedzeniach i zapach świeżości. Najlepszy, najfajniejszy samochód jaki kiedykokwiek był w rodzinie. Niezawodny i pakowany. W kolejnych latach podczas urlopów i wakacji zwiedziliśmy nim całą Polskę. W roku 1971 zmieniliśmy na nastepne marzenie - Fiata 125P. Ale to już nie było to...

Coś pięknego. Klasyka poskiej motoryzcji :)

-wie pan my też mamy Syrenkę -bardzo mi przykro. Brunet wieczorową porą.

Zdecydowanie mój ulubiony model Skarpety. Pierwszy wóz z którym miałem kilkumiesięczny epizod, kupiony za całe 80 zł, którym uczyłem się jeździć na bocznych drogach, regulować gaźnik, zmieniać biegi. Później kiedy już na legalu zdawałem prawko na Punto musiałem przyzwyczajać się do tych w podłodze :-))) W końcu ojciec się wkurzył kazał zwolnić garaż i niestety poszła na złom 😞W stoczwórce widać, że jeszcze trochę się starali. To tylko Syrena, szału nie ma ale w porównaniu z kryzysowymi stopiątkami to po prostu jest lepszy samochód. Większa dbałość o detale. 104 - kołpaki, ostatnie 105 - doniczki na piasty. 104 znaczki metalowe, chromowane, 105 plastikowy szmelc pociągnięty srebrzanką jak w maluchu. W 104 decha stanowiła jedną całość ze słupkami, w 105 gołe zgrzewy. Korbki szyb 104 - chrom. 105 - plastik. Stopiątkę charakteryzuje ogólna niedbałość wykonania i cięcia kosztów w i tak prostym jak konstrukcja cepa pojeździe. Podobnie jak w przypadku ostatnich Fiatów z lat 80 oszczędzano na czym tylko się dało.

Twój film przypomniał mi dawne czasy. Ojciec kupił Syrenę 104 ( nówkę sztukę w Polmozbycie/ Motozbycie) w 1970. Uczyłem się na niej jeździć. Z ciekawostek kiedyś Ojciec wymieniał olej w skrzyni biegów tylko zapomniał nalać świeżego i zatarł skrzynię po jakichś 200 km. Ja zacząłem ją na poważnie eksploatować jakoś tak w okolicach 1985 ( jako mój samochód). Jeździłem nią chyba do 1995. Zużyła w tym czasie 2 ramy i dwa nadwozia , drugie nadwozie to była buda od 105L. Silników - trudno powiedzieć bo były dwa silniki, jak jeden się kończył to robiło się remont drugiego i po wieczorze w garażu wyjeżdżało się z wymienionym silnikiem, zużyty silnik po zalaniu olejem czekał na swoją kolej do remontu. Po wymianie nadwozia na 105L zmieniłem prądnicę na alternator od PF125. Z ciekawostek w latach 80 na wyprzedaży w Polmozbycie trafiła mi się tylna szyba z fabrycznym ogrzewaniem - to był impuls do wymiany prądnicy na alternator. Jak się dbało o samochód to była dość niezawodna. A co do tego egzemplarza który pokazałeś to chyba trochę siedzi tylny resor ( wydaje mi się, że tylne koła trochę za głęboko wchodzą w błotniki), co do bagażnika - trze4ba wyregulować i nasmarować zamek - miałem ten problem i po regulacji i smarowaniu zamka nie było problemów. Aby zlikwidować dźwięk otwieranego bagażnika trzeba wymontować teleskopy i nasmarować je - ten dźwięk wydają ocierające się o siebie rury teleskopów.

Też mam sentyment do Syreny. Syrena 104 to pierwszy pojazd w którym jechałem... po urodzeniu, że szpitala 😇. Teraz mam Syrenę 103

Dzięki za ten film :). Syrena 104 to również auto moich marzeń i mam w planie jej kupno. To według mnie najlepszy model Syreny, bo jest jakoś tak solidniej wykonany niż 105, chociaż niedbałość w produkcji tyczy się głównie późnych 105. Syrena teraz po latach okazuje się bardzo wdzięcznym autem, bo wiele jej mankamentów, które były problematyczne w epoce, można dzisiaj wyeliminować. Dać nowe zamienniki przegubów, nie żałować oleju, a jeszcze jak sobie taką Syrenę ocynkujemy, będziemy mieć dosłownie wieczne auto.

Ojciec miał taką, ja jeździłem chwilę, coś pięknego. Super biegi w kierownicy. Jak jechaliśmy na ryby to wymontowywaliśmy przednie siedzenia które były tylko na zatrzasku i listwie z otworami i mieliśmy najwygodniejsze fotele wędkarskie. Koledzy obcinali dachy bo była na ramie jak terenówka. Do tego przedni napęd więc zawsze wyjechaliśmy z błota czy piachu. Dużo wspomnień .... :)))

Jestem z rocznika 1975. Pamiętam że w latach 80 jak ktoś posiadał Syrenę 104, to mimo że samochodów brakowało i nie można było sobie kupić kto jakie chciał, bo każdy samochód był bardzo drogi. To mimo tego dla niektórych właścicieli tych aut, był to dla nich lekki wstyd z faktu posiadania takiego samochodu, pewno dla starszego człowieka było to bardziej obojętne czym jeździ, jak zresztą większości ludziom w tamtych czasach, byle na głowę się nie lało i jechało. Jednak nawet w tak ciężkich, siermiężnych czasach były samochody z których się całe społeczeństwo śmiało. Pamiętam jak mój kuzyn, jako 20 latek kupił sobie w latach 80' zgnitą, bez podłogi, zdezelowaną Syrenę 104, jako pierwsze auto w całej rodzinie. A że zawsze była z niego "złota rączka" to sam zrobił w niej blacharkę, prąd, nowy oryginalny lakier położył. Wyremontował sobie ją sam od zera. Był z niej, z siebie dumny gdy doprowadził ją do takiego stanu jakie nowe auta nie opuszczały nigdy fabryki w tak idealnym stanie. Mimo to prowadząc Syrenę, np. jadąc z rodziną do innej wioski do rodziny to gdy widział znajomych na ulicy, to chował się przed nimi za kierownicą, 😊żeby go nie poznali. Taki to był wstyd dla 20 letniego chłopaka z faktu posiadania Syreny 104, zwłaszcza gdy wszyscy go znali z faktu ale posiadania MZ ETZ 251. Takie to były czasy że pod koniec lat 80' a i wcześniej już z Syren, czy z motocykli WSK naśmiewano się, i powstawały na nie różne obraźliwe nazwy. To taka nic nie znacząca wiadomość dla młodych ludzi od człowieka który żył troszkę w tamtych czasach.

Panie szanowny taką Syreną w 1977 r byłem w Rumunii co prawda jako pasażer ale objechaliśmy wszystko bez usterek i szczęśliwie.

Janku Ty naprawdę kochasz samochody. Wielka to przyjemność oglądać Twój kanał

105 bez L - najfajniejsza była. Najnowsze rozwiązania, ale jeszcze wygodne fotele przednie (pasy na rurkach) i biegi przy kierownicy. 105L już nie były tak wygodne. Miałem L a kolega bez L. Mając do wyboru fabrycznie nowego malucha i fabrycznie nową syrenę, wybór był prosty: syrena. Auto, którym dało się jechać na wczasy nawet w 5 osób, a nie w 2 i jeszcze zabrać bagaże. Raz jechałem na wakacje nocą w 6 osób - z dzieckiem śpiącym na "łóżeczku" pod tylną szybą. Milicjanci, którzy zatrzymali auto do kontroli, tylko się uśmiali z tego Wielka szkoda syreny 110. Była szansa na własną motoryzację. Ps. Nigdy mi się klapą nie otwierała :)

Starszy miał 103 przerobioną na 104-właśnie skrzynia i silnik, potem przerobił biegi na podłogowe :) Auto baardzo wycieczkowe-wiadomo było, że raczej wyjedzie ale czy dojedzie? Także zaliczaliśmy rożne ciekawe miejsc z przymusu, a ojciec często ją naprawiał w trasie :) Stąd pełen bagażnik części i kluczy:)Wspomnień czar :)

Syrenka 105 (już nie 104) była pierwszym samochodem mojej mamy, raczej drobnej, lecz dzielnej kobiety. Było to w pierwszej połowie lat 1970-tych, przygoda trwała 3 lata. Zaliczyliśmy dwa długie, wakacyjne wyjazdy, z czego ten dłuższy był trasą z Wrocławia na południe Bułgarii, prawie do granicy z Turcją. Po drodze kilka dni w Budapeszcie, potem konkretne góry w Rumunii, a i Bułgaria też pofałdowana. Wakacje namiotowe, trwające cały miesiąc, obejmowały też zwiedzanie miejsc nie koniecznie "po trasie" - zrobiliśmy w sumie mocno ponad 3 tys. kilometrów. Obyło się prawie bez awarii... tylko pod koniec pierwszego etapu okazało się, że stacyjka była fabrycznie słabo poskręcana i Syrenka nagle nam zgasła, po czym nie chciała zapalić. Na szczęście było to w małym miasteczku w ówczesnej Czechosłowacji i szybko znaleźliśmy miejscowego mechanika. On z kolei szybko usunął usterkę, chociaż trochę sobie pożartował z "egzotycznego" polskiego wynalazku: "Co też ci Polacy wykombinowali? Ni to Wartburg, ni to Warszawa...". Gdy tylko pojawiła się okazja (pacjenci - górnicy z Turoszowa załatwili talon) mama przesiadła się na PF 126p (600, jeszcze z początkowych lat produkcji) i odetchnęła z wielką ulgą. Syrenka, przy całej swojej poczciwości, wymagała jednak zbyt dużej siły fizycznej jak na drobną kobietę. Znacznie dłużej trwała przygoda z Syreną 105 (rozpoczęta również w połowie lat 1970-tych) mojego szkolnego kumpla. Kilka razy byliśmy nią z jego rodzicami na Mazurach, potem ją od nich przejął i zapylał na okrągło do końca lat 1980-tych (już jako młody, acz mocno "spolitechnizowany" lekarz). Potem przesiadł się na Audi 80 i podkreślał, że jest konsekwentny - przedni napęd, tradycja Auto Union, nawet stylistyka nadwozia 😀 Zapamiętałem jeszcze (po obu tych egzemplarzach), że Syrenka miała wbudowany w skrzynię biegów bardzo oryginalny system ogranicznika prędkości. Powyżej 100 km/h na 4 biegu zaczynała się śmiać z kierowcy - brzmiało to tak: "He-he, he-he-he-he..." 😂

Mój tata miał taką 104-kę, mam trochę wspomnień z tym związanych. A te wspomnienia to niestety zazwyczaj awarie, postoje w drodze bo coś tam się zepsuło. Pamiętam nawet jeden raz kiedy tacie w czasie jazdy została w ręce dźwignia zmiany biegów (ta przy kierownicy) :). Gotująca się woda w chłodnicy, albo jak nie mogliśmy wrócić do domu od babci bo syrena nie chciała zapalić. Przy okazji eksploatacji syrenki pierwszy raz w życiu usłyszałem niektóre przekleństwa :). Przy ostrzejszym hamowaniu przednie fotele odchylały się do przodu a pasów wtedy nie było... Trzeba było mieć refleks. I pamiętam też radość w rodzinie, kiedy zmieniliśmy ją na pomarańczową skodę 100. Tak więc fajny klasyk , ale w życiu codziennym najgorszemu wrogowi nie życzył bym korzystać z tego wynalazku. Z plusów naszej Syreny 104 to było to, że byłem wtedy młody... :). Dziękuję bardzo za przywołanie wspomnień.

Super sprawa też mam 104 po dziadku właśnie jestem w trakcie renowacji pozdrawiam

Pops&Bangs dawnych lat.🚀 Jak pięknie utrzymana ona jest.😱

Też dawno temu jako dziecko jechałem syrenką, oczywiście jako pasażer, przewiózł mnie znajomy, pamiętam to do dzisiaj :) Pozdrawiam :)

Dawno temu mój ś.p. tata miał właśnie syrenę 104. Służyła nam bardzo wiernie. Wiadomo, nie była bezawaryjna, ale NIGDY w trasie nie zawiodła. Miałem 9 lat, gdy tata oddał ją kuzynom, a oni zajeździli ją do końca.😥 Też uważam 104-ę za najlepszy model. No i przez drzwi otwierane pod wiatr znacznie wygodniej wsiadało się do tyłu niż w 105! Sam obecnie szukam jakiejś 104 w niewygórowanej cenie...

Rewelacyjny stan.Przyznam Janku,że też myślałem o zakupie 104 ale nawet nie marzyłem ,że ktoś doprowadzi ten model ktoś doprowadzi do tak rewelacyjnego stanu.Chętnie bym się przejechał tym samochodem.

Dorzucę też swoje 5 groszy ! Film ładny ! Ale - dla mnie Syrena 104 była wyrokiem ! Ale po kolei ! Mój Ojciec miał kilka motocykli i potem kilka samochodów. Nie będę się za bardzo rozpisywał ! Ostatnimi samochodami były: DKW, potem Syrena 101-61 z dł.kl. i na końcu Syrena 104 (wygrana na Książeczkę w PKO) Na Syrenie 101-61 nauczyłem się jeżdzić (skrzynia nie synchronizowana). Najmilej wspominam ten czas ! Potem 104 wyparła Syrenę 101 i z tego powodu byłem bardzo nie zadowolony, ale cóż nie mogliśmy dla kaprysów utrzymywać dwie Syreny !!! Dlatego nie lubię 104 !!!! Teraz jestem już na emeryturze i za karę, że tamta 101 Ojca musiała być sprzedana kupiłem sobie właśnie 101-61 z dł.kl. i remontuję ją od podstaw ! Dla zainteresowanych na sprzedaż mam Syrenę R20 do dalszego remontu. Postanowiłem się skupić tylko na mojej ukochanej 101-61 z lat dzieciństwa ! Pozdrawiam !!!

Obejrzałem twój filmik o 104-ce . widzę ,że lubisz ten samochód.. Miałem dwie syrenki 104. Pierwszą kupiłem w 1967r na giełdzie w Warszawie (ale nową) ., drugą wygrałem i odbierałem na Żeraniu. Byłem nad morzem i w górach i zawsze dojechałem do domu . Fajny samochód jak na owe czasy. Miałem oczywiście kilka przygód na trasie ,ale bez większych problemów . Do dnia dzisiejszego mam do nich sentyment.

Super filmik.piekny samochód moje marzenie posiadać taka syrenkę.pamietam jak mój tato taka miał kość słoniowa.pozdrawiam prowadzącego.naprawawde każdy twój filmik jest super miło się ogląda

Skrzynia biegów nie brzmi dobrze w tej Syrence... Prezentuje się świetnie, a klapa bagażnika wymaga doregulowania -ja nigdy nie miałem takich problemów (nawet miałem zrobione otwieranie z kabiny dźwigienką. Miałem 104 i 105 (bez L) w rodzinie była też 105L, i generalnie miałem takie spostrzeżenie, że auta z Żerania były zdecydowanie lepiej wykonane od tych z FSM. Teraz w sumie mi żal że się ich pozbyłem. A na zakup obecnie mnie nie stać. Paradoks -kiedyś nikt ich nie chciał :)

Piękna puenta na koniec!! Dzięki🧡👍 A Syreny to ja Kocham od zawsze!!

Fajny odcinek, a Janek spełniający marzenia z dzieciństwa jako bonus

Przepiękna. Też 104 jest moim faworytem wśród 3 cylindrowych, też od dziecka fascynuje się tym autem, może kiedyś spełni się marzenie. Pozdrawiam 😉

Miałem dwie balbiny. Najpierw 105, później 105L. Ten dźwięk! to poezja dla moich uszu :)

Dzięki za odcinek, miło Cię widzieć w dwóch filmach w ciągu dnia. ;) Pozdrawiam! :)

Super. Dziadek miał skarpetę 103, ale wnętrze bo niebieskawe z tego co pamiętam. Dziadek był ciekawym kierowcą. Co wyjazd to wypadek. Ta jego Syrena miała z 10 żyć 🤪 Skończyła na toruńskim rallycrossie.

Miałem 105, a mój ojciec i dwaj wujkowie 104. Trochę to dziwne ale te 104 były szybsze i mniej awaryjne (zwłaszcza hamulce). Gdyby dziś było mnie stać na małe muzeum to szukałbym 104.

W latach 1960-tych bylem pasazerem, w samochodzie Syrena i jechalo sie niezle, ale trudno bylo wylezc z tylnego siedzenia, bo ten woz mial tylko dwoje drzwi. Gdy ktos mial wiecej forsy, to kupowal Wartburga. Natomiast prawo jazdy sie robilo na samochodach Warszawa - to byla straszna pokraka, ze skrzynka na 3 biegi+wsteczny, i mialo sie poczucie, ze czlowiek prowadzil czolg, a nie samochod. Ja od 1975 roku mieszkam w Kanadzie, i jesli chodzi o samochody, to tu jest jedna zasada: trzeba kupowac wozy japonskie. Dziekuje za ciekawe filmy. Pozdrowienia z Kanady, Olek

WOW trzeba sprawdzić prędkość maksymalną u Petroheada 😀😀😀😀😀

Dawne, fajne czasy. Ojciec posiadał 2 sztuki w latach 70 tych. Trasa 350 km do dziadków to było wyzwanie.

No panie Janie w końcu syrenka hehe ;)

Taaak, pachnący dwusów! Jak wujek z ciocią Syreną wyjeżdzali od nas z podwórka, jako dzieciak wybiegałem za nimi im pomachać :)

Ja przed odcinkiem: Kurcze 18min toż to ja czasu nie mam. Jaki długi film OMG ja po odcinku: Jak to już? To miało 18min być, a to chyba z 5min było... Także Janku widzisz robisz bardzo wciągające filmy. Syrenki od zawsze mi się podobały (nie mam żadnej i być może nigdy nie dam rady sobie takiej kupić ani się przejechać chociaż bardzo bym chciał). Mimo, że faktycznie 104 chyba najlepsza to Twoja 105L też jest świetna (druga najlepsza syrena modelowo). Wielki szacun za to, że ratujesz i posiadasz w swojej kolekcji takie autka jak Syrenka czy nawet Tico oraz Tatre. Jakie jeszcze pojazdy w kolekcji posiadasz? Pozdrawiam

FSO 104 Syrena odebrana z POLMOZBYtu w 1967 przejechała ze mną za kierownicą ponad 125 000 km. Zawsze wracała do garażu i nigdy nie zawiodła w trasie, a zaliczyła też trasę do Bułgarii i to przez Ukrainę, czyli po drogach jak na poligonie czołgowym. Była serwisowana przeze mnie, w moim garażu. kiedy po latach została sprzedana, miała te same przeguby homokinetyczne, które zamontowano jej w FSO ( a w młodości nogę miałem dość "ciężką", nawet w zakrętach). Zimą nigdy nie zawiodła i niejednokrotnie widziałem zazdrosne spojrzenia użytkowników innych samochodach z rozładowanymi akumulatorami, kiedy silnik Syreny startował od pierwszego zakręcenia. Synchronizacja skrzyni biegów pozwalała na redukcję biegów bez użycia sprzęgła. Szkoda tego jedynego polskiego samochodu, że nie miał kolejnych wcieleń.

Nikt tak pięknie nie opowiada o syrence jak ty. Wybaczamy serence to co było źle Kochajmy ja za to że była Pozdrawiam serdecznie 👍

Fajny zabytek zadbany pozdrawiam serdecznie Robert 👍👍👍🖐️🖐️🖐️

Ojciec miał 104 a potem 105 dużo wspaniałe wycieczki i wspomnienia .

Ciekawy materiał.Moj pierwszy samochód , zapomniałeś tylko o dźwigni wolnego koła.Pozdrawiam

W 1969 moja babcia wygrała Syrenę 104 na loterii PKO :) Do dziś wspomina ją z sympatią. Niestety nie było mi dane jeździć Syrenką, została sprzedana nim się urodziłem, po tym jak w rodzinie pojawiła się Skoda 100. Podejrzewam, że w tamtych czasach posiadanie więcej niż jednego samochodu mogło nie być dobrze postrzegane ;)

Człowieku tworzysz super filmy. Duży szacunek . Pozdrawiam.

Toruń pozdrawia Oglądających ten Kanał

Mnie się marzyła wersja R20 (pick-up) 🙂 Jeździły w naszym WOPR-ze (obecnie ODR) takie dwie i dwie "bostonki" z kołem zapasowym na dachu 🙂 R20 była taka "amerykańska"😉

W dzieciństwie nazywaliśmy ten model - "kurołap"👍

Jak zwykle bombowo

Syrena 104 to także moje marzenie. Mega podobała i dalej podoba mi się linia tego auta ale także podobało mi się to że to w pełni Polskie auto , przez nas zaprojektowane a nie żadna licencja ( no może poza drobnymi detalami ) Poza tym przejście z Syreny na malucha to był krok wstecz . Zamienili nam większe auto na mniejsze ( powiecie o silniku? ) Pozdrawiam :)

Filozoficzne wyznanie na koniec jak najbardziej pozytywne, tak jak prowadzący.

Fajnie opowiadasz o swojej pasji. Leci sub i pozdrowionka

Świetna. Ja póki co mam tylko instrukcję obsługi do 104 :)

Super odcinek. I ta jakość nagrania👍👍👍Porządnym sprzętem nagrywane. Pozdrawiam.

Piękny egzemplarz.

Witam. Łza się w oku kręci. A spaliny tego się niezapomina. Mój tata miał 105 Bosto. Pozdrawiam serdecznie wszystkich Syreniarzy.

świetny odcinek

Dla mnie syrenka była zawsze marzeniem niestety życie w mieście nie pozwalało na zakup takiej za małolata za przysłowiową flaszkę i amatorskie dlubanie przy niej na podwórku. Pamiętam natomiast że Syrena w latach 90-tych była wyśmiewanym samochodem i obciachem było poruszanie się nią wśród napływających wtedy aut z zachodu (co dla mnie młodego człowieka zakochanego w syrence było niezrozumiałe). Rozmawiając nawet w dzisiejszych czasach z ludźmi którzy użytkowali syrene na pytanie czy wrócili by do tego pojazdu w 95% słyszę stanowcze NIGDY W ZYCIU! Faktem jest że często te auta są wspomnieniem spędzonych w garażu godzin gdy niekoniecznie miało się na to ochotę. Napewno na plus jest prostota szkoda że nie idąca z jakością. Ja mimo wszystko na syrenke patrzę z sentymentalnym uśmiechem wspominając jak jeździły po ulicach albo te zapomniane po wiejskich podwórkach.

Świetny materiał połączony z rozrywkową narracją! 👍🏽😉 Pozdrawiam serdecznie 🙂

Miałem dwie Syreny 104, łącznie jeździłem nimi ponad 10 lat i bardzo dobrze je wspominam. Były o niebo lepsze niż Fiat 126p. Pozdrawiam wszystkich Syreniarzy.

Pamiętam wyprawy na grzyby z rodzicami, co tydzień latem z Gdańska w Kaszubskie lasy. Miałem wtedy chyba dziesięć lat. Nie mogłem doczekać się kolejnego wyjazdu. Jak zjeżdżaliśmy z drogi asfaltowej na polną, do lasu, Tato sadzał mnie na kolanach i wtedy była frajda. Prowadziłem taką Syrenkę. W miarę dorastania już sam, potem Skodę 105 i jeszcze później Fiata 125. Z ciekawości zapytam o tak zwane "wolne koło" bo nic o tym nie wspomniałeś. Wracając Syrenką z Węgier mieliśmy wypadek pod Piotrkowem, po deszczu. Tato miał włączone wolne koło, inaczej mówiąc odłączył hamowanie silnikiem. Było ślisko i na "słynnym" zakręcie na kostce brukowej uderzyliśmy w jeszcze bardziej słynne drzewo. Tato twierdził, że gdyby wyłączył wolne koło(włączył hamowanie silnikiem) to by nie doszło do wypadku. To był taki wynalazek na oszczędność paliwa. Taka ciekawostka. Ta wajcha była gdzieś niedaleko hamulca ręcznego. Pozdrawiam i dziękuje bardzo za ciekawie przekazany obraz moich wspomnień z dzieciństwa. Dodam jeszcze, że chylę czoła dla właściciela tej Syrenki za utrzymanie w takim pięknym stanie.

Jeden z Twoich najlepszych filmów. 😊 pomimo tego że jestem z 78 rocznika to nigdy nie mialem i nie prowadzilem Syreny...pech....ale wszystko przede mna może sie jeszcze uda 😅 pozdrawiam

Fajny odcinek 👍

Ideał, jak prosto z fabryki jak nówka. A mam takie nietypowe pytanie z innej beczki. Czy ta kierownica podczas jazdy prosto to norma że jest skręcona w prawo? :)

Byłem użytkownikiem "Syreno". Więc rozumiem te wszystkie komentarze o zamykaniu nie tylko bagażnika. Jako żonaty rozumiem też dlaczego porównywano ją z teściową, gdyż różnica jest żadna - jedną i drugą trzeba mocno trzasnąć żeby się zamknęła.

Dzisiaj to bardzo cenny samochód. Nie stać mnie na niego 😜Fajny odcinek.

Весёленький миленький автомобильчик! Пухленький как маленький ребёнок.Так и хочется расцеловать! Дизайн ,короче, удачный! Для своих лет очень даже!Производит приятное впечатление 😍💘👏

Jest klimat!

Witam serdecznie pozdrawiam z Podkarpacia Jasło.🚗🙂👍

Dzieki za te filmiki historii polskiej motoryzacji,moje wnuki nie wierza,ze czyms takim sie kiedys jezdzilo,trudno sie dziwic,urodzone wUSA.

W naszej skarpecie 105l czasem się drzwi kierowcy dobrze nie domykały a potem otwierały się w czasie jazdy. Któregoś dnia otworzyły się mamie gdy skręcała na skrzyżowaniu i gdy chciała zamknąć to zjechała na przeciw legły pas doprowadzając do czołówki z wartburgiem. Gościu z wartburga był wściekły bo dopiero co od blacharza wyjechał hehe.

Oglądnięcie tego materiału było dla mnie dużą przyjemnością. Jeździłem taka Syreną w latach 80-tych, później 105 i 105L. Książkę Glinki znałem na pamięć (no prawie) - była niezastąpiona. Od tego czasu jeździłem wieloma różnymi autami ale Syrenę wspominam bardzo pozytywnie do dziś - nigdy mnie nie zawiodła (oczywiście trochę części w bagażniku woziłem). Ludzie którzy twierdzą, że rozpędzała się do 40-60 km/h nie mają pojęcia o czym mówią. Samochód pakowny, mocny i nawet mocno obładowany podczas wyjazdów nad morze nie dawał "Maluchom" szans. Fajnie, że są tacy fajni młodzi "fanatycy" jak Ty. Do filmiku dodam dwie uwagi (chyba o tym nie mówiłeś) - super pompka spryskiwaczy 😄i u mnie kierownica była równiutko przy jeździe na wprost, a tu "trochę" patrzyła w prawo 😄Jeszcze raz dzięki za sentymentalną podróż do mojej młodości.

Mój tato miał Syrenkę 104, trochę nią pojezdzilam jako pasażer w latach osiemdziesiątych. Jak parę lat temu zaczęli marudzić o projekcie wskrzeszenia syrenek to myślałam że coś z tego będzie.

Jeżowe i Jata to koniec świata :D Wpadłem na ciebie jak szukałem czegoś na temat Sirocco. Kto wie może kiedyś się spotkamy :)

Pięknie powiedziane jak wszystko bierzesz na serio to zwariujesz:)jak obecna Polskę w tym momencie .dystans drodzy rodacy:)pozdrawiam i nie wariujemy

Zawsze chcialem miec takie cos Pojemnosc dwa czterysta😅 Gratulacje ze znalazles taka fure

Witam! Pamietam jak mój dziadek miał taka samą Syrenkę. Pierwsza przejażdżka wogole samochodem była taka pięknością. Później mój tata miał go. Potem jak już ten samochód był wrakiem to mój wójek (pozdro Maxiu) zdemontował karoserie i przerobił ja na „byggy” ale pięknie pamietam tamte wakacje jak jeździliśmy z Maxiem po wsi. Pozdrawiam wszystkich i wesołych świat

No cóż Panie Janku. Zajebista

panie Janku jestem pelen podziwu dla pana pasji ,a szczegolnie pana sympatii do starych samochdow pozdrawiam tak trzymac

Rok 1969. Rodzice kupili Syrenę 104. Ileż to było radości. Latem wypady za miasto, a zimą.... "Kaśka" na kobyłkach w garażu.Problemy z zalewaniem świec ustąpiły po zamontowaniu czeskich świec PAL

Miałem 105 kupioną w 1973 roku na raty. Jako młody chłopak byłem dumny, gdy ludzie zatrzymywali się patrząc jak drzwi otwierają się do tyłu. Pod moim blokiem stała moja syrena i trabant, dzisiaj setki samochodów. Teraz niestety uważam, że był to mój najbardziej tandetny samochód, dzisiaj nie wziąłbym jej za darmo.

Brawo!

Mój sąsiad taka miał. Co roku jeździł z Bartoszyc do Zakopanego. Chciałem ją kupić jak sprzedawał w latach 90tych za tysiąc złoty ale nie zdążyłem i oddał na złom

Miałem Syrenę 105 Bosto. Ale mi przypomniałeś klimaty z tamtego okresu. Syrena była z 1981 roku, kupiłem ją w 1990 lub 91. mam sporo historii z nią:))

Drzwi kurołapy mają urok czegoś z dawnych lat i równie uroczą klamkę, także kontrolka migacza między wskaźnikami ma klimat. Z kolei synchronizacja biegów daje większą wygodę, czyli same zalety. Mój wujek miał i 104 i 105, a w 104 bawiłem się z bratem ciotecznym, gdy już stała na podwórku na wsi z której pochodzi mój Tata. Wspomnienia super, gratuluję wyboru

Dawno, dawno temu kolega nabył w drodze kupna nowiutką syrenę. Podjechał pod dom, zaprosił żonę i dzieci na przejażdżkę. Wszyscy się zapakowali, zamykają drzwi. Żona raz trzasnęła, nic. Drugi raz , nic. -Co nie potrafisz nawet drzwi zamknąć w samochodzie? Zagadnął zirytowany kolega. -Jak jesteś taki mądry to sam zamknij. Odpowiedziała żona. Wysiadł z samochodu, trzasnął i zamknął. Wrócił na miejsce za kierownicą, zamknął swoje drzwi i... otworzyła się klapa bagażnika.

Cudo !!

Mój pierwszy pojazd...co ona mi nerwów zjadła...ale dziś chętnie bym ją miał...

Śliczna Syrenka

6:42 Zamknięcie drzwi i cała gablota się zatrzęsła ;]

Warto usunąć niepotrzebna naklejkę z przedniej szyby, ustawić kierownicę w odpowiedniej pozycji do jazdy na wprost, oraz sprawdzić czy nie jest pęknięty resor tylny przy śrubie od strony kierowcy. Pią tym ładna syrena

A teraz ople też mają tylne drzwi tak otwierane

Można powiedzieć że wychowałem się w samochodzie dobrze ponad pół wieku temu, ponieważ rodzice sporo podróżowali, a jak wiek pozwolił to już ja byłem kierowcą, ale moje odczucia są takie że kiedyś z podróży czerpało się przyjemność, a obecnie stres.

Jest podstawowy system bezpieczeństwa w postaci Św. Krzysztofa.

Jeździłem z Rodzicami Syrenką 105 L do 7go roku życia, miło wspominam ;)

Ta,tak moim pierwszym autem tez byla Syrena 104 synh. Gdy przesiadlem sie z niej na Forda Cortina to myslalem ze jestem w 7-mym niebie. Potem Mercedes 220 D beczka i to juz byl KOSMOS. Zmienilem potem 15 aut w wiekszosci autmat przez 30 lat. Moim ulubionym stale i mam w posiadaniu Chevrolet Caprice z 1993 roku. Znajomi nazywaja mnie szejkiem bo 8 Cyl. i 5 L. Szczesliwie w USA ceny palil nie zabijaja..jeszce. Dzieki za pokaz zabawki 104 Syr.. Ted

Właśnie 104 miał mój tato, tzn. my, nasz rodzinny samochód. Na nim się uczyłem jeździć i jeździłem na randki!