Bardzo dziękuję za piękny, fachowy komentarz!

Z takim Rozmówcą to się musiało udać. Nic nie poradzę :) . Dziękuję za dobre słowo.

@@PokoleizKuleckim Panie Jakubie, doceniam niezwykłą skromność Pana jak i ogromną wiedzę Pana Michała połączoną z wysoką umiejętnością przekazu, ale oczywistością jest, że nawet najlepszy interlokutor całego programu nie zrobi, a jeśli nawet to już na pierwszy rzut ucha słychać, że konferansjer to kicha i tylko potakuje by nic nie spieprzyć. Tutaj tak nie ma i Pana komentarze, i pytania bardzo rzeczowo, i twórczo pokierowały całą rozmową. Co do kolorów, to kawał mego życia spędziłem w PRL'u, (na co wpływ miałem żaden) i pamiętam jak się robiło prowizorkę jedną za drugą by powiedzmy oględnie "z piasku bicz ukręcić". Przecie z tymi kolorami to był ten sam problem. W zakładach napraw taboru mieszali to co dostali, starając się by wyszło coś zbliżonego, a co wyszło..., no na ogół wypadkowa. Dopiero dziś żyjemy w czasach w których jeśli nam zależy to możemy podać numer NCS i on będzie zawsze tą samą barwą u każdego producenta barwników na naszym globusie. Jeszcze raz dzięki i czekam na następne odcinki.

@@heliodorbard - pozostaje mi pokłonić się pokornie. Dziękuję.

Podobnie działa papierek lakmusowy :) .

Modelaki... sprzedawane w dziwnych zestawach po sześć. Szczęściem zaczynałem na Humbrolach i Revellach... ale warzyły się z Agamą...

Dziękuję - tylu lądowań, co startów ;) .

Serdecznie dziękuję Ci za komentarz.

Pracuję w drukarni, mamy 5 rożnych baniek z najpopularniejszym czerwonym pantonem 485, a to i tak dlatego, że niektóych klientów się "naciąga"' na kolor bardziej zbliżony do czegoś innego... W świecie pozadrukarskim standardem jest raczej skala RAL - w niej definiuje się kolory mostów, budynków, łazienki itd...

Ależ oczywiście. Wystarczy w domu zdjąć po kilku latach obraz ze ściany, i od razu widać, co czas i słońce robią z kolorami :)

Jacku, była taka akcja malarska w 1994 roku. Jej ponure żniwo jeszcze gdzieniegdzie się manifestuje, ale tuszę, że już niedługo.

@@PokoleizKuleckim to tylko kwestia czasu i gotówki

Bardzo słuszne uwagi. Dlatego w modelarstwie lotniczym tak lubię samoloty sowieckie - nie dość, że duża dowolność schematów barwnych, to jeszcze sezonowe przemalowywanie na zimę i totalny "russkij bardak" w kwestii odcieni.

Dyskusje/kłótnie modelarzy bywają zabawne, gdy ktoś twierdzi że on ze 100% pewnością WIE jak pomalowany był samolot kilkadziesiąt lat temu, podczas wojny. Zwłaszcza jeśli weźmie się pod uwagę to, że bywają problemy z prawidłowym zmieszaniem farb do jak najbardziej współczesnych samolotów (tych w skali 1:1), będących wciąż w eksploatacji i to przez producentów farb użytych pierwotnie.

@@PokoleizKuleckim Tak,na tych sowieckich samolotach,to czasem ,ja miałem wrażenie,że tam żadnej logiki nie ma, jak się pomalowało tak jest. Natomiast ,z kolorem dla czołgów, zdaje się jak pamiętam oznaczenie BO4,też było trudno trafić, w odcień, jak je malowano, czy za czasów wojny, czy przy rekonstrukcji. Bo kolor ten to niby zielony, no ,ale właśnie, określono, to jako jasny odcień, zieleni ,ale, czy czołg był w ciemnej zieleni ,czy oliwkowy nawet, to również określano ten kolor jednym oznaczeniem, czyli logiki w tym żadnej moim zdaniem. No ,bo na jeden kolor wychodzi na to składa się kilka wariantów odcieni, nie określonych do tego, dokładnie, to jak z tym potem trafić? W ten właściwy kolor? A co do samolotów jeszcze, to też trafiały się i fajne kamuflaże ,na przykład mnie się bardzo podobał, na górze szare i białe plamy, a na dole kolor niebieski. Za to jakoś nie bardzo ten chyba najpopularniejszy, czyli zielony kolor i nałożone czarne plamy, no to nie bardzo do siebie pasuje.

Olu - bardzo dobry komentarz. Nie znam się, to się wypowiem: malowano na takie barwy, które dawały możliwość utrzymania stabilności koloru; wedle mojej wiedzy ciemne zielenie po prostu były trwałe i łatwe do wyprodukowania. Podkładem była minia ołowiowa, która pasywowała stal i w ten sposób chroniła przed korozją. Z racji zawartości ołowiu nie jest to szczególnie ekologiczna ani zdrowa substancja. Co do obecnych materiałów malarskich używanych przy rekonstrukcjach - niech się wypowiedzą praktycy; odnawiając rozmaite żelastwo używam najchętniej lakierów akrylowych, ale poważniejsze prace, jak lakierowanie części motocyklowych - powierzam lakierni, która maluje natryskowo i utwardza lakier piecowo.

Zacznę od ogólnych podziękowań za wspaniałą książkę dla Kuby... czyli dla kanału... czyli dla nas wszystkich ;) Jeśli chodzi o pytania to: 1 - Ulubiony czarny: No więc musimy zacząć historycznie, że dawniej samochody wytwarzano jednostkowo lub małoseryjnie, aż pojawił się Pan Henry Ford, który całkowicie zmienił oblicze motoryzacji (a wręcz cywilizacji) wprowadzając produkcję seryjną na taśmie montażowej i właśnie to podejście taśmowej produkcji spowodowało, że znacznie łatwiej było produkować wszystkie pojazdy jednej barwy... ba najlepiej barwy możliwie powtarzalnej, aby elementy przygotowywane w różnych zakątkach fabryki pasowały do siebie. Stąd wybór czerni. Każda inna barwa by skutkowała tym, że konieczne byłoby malowanie całego pojazdu w końcowej fazie montażu nadwozia tak jak się to robi obecnie... (tu by była dłuższa opowieść więc skrócę - ciach). Pojazdy szynowe praktycznie do dziś wytwarza się małoseryjnie lub jednostkowo. Bo czym jest zamówienie 10 czy nawet 50 lokomotyw? Stąd większa elastyczność producentów do stosowania barw wedle życzeń klienta i to nawet tak skrajnie niestandardowych jak Różowy Vectron (zwany Pinktronem - patrz: kurier-kolejowy.pl/aktualnosci/37646/czs-na-rewolucje----rozowy--50-dla-polskiego-przewoznika--vectron-ms-laude-smart-intermodal.html ) i to nawet tam gdzie mamy produkcję seryjną (właśnie w produkcji jest tysięczny Vectron). Oczywiście wynika to z tego, że zasadniczo lokomotywy nie są produkowane "na półkę" bo jakoś to się opchnie tylko zazwyczaj na konkretne zlecenie, więc barwę wybiera klient - w skrajnym przypadku (np. ST44, EU07 itp.) gdzie szła produkcja wręcz seryjna dla narodowego odbiorcy to przecież i tak to klient wybierał kolorystykę. Owszem pojawił się nowy trend w produkcji taboru kolejowego celem drastycznego ograniczenia kosztów i tu podobnie jak to kiedyś z Henrym Fordem... Można kupić Smartrona wyłącznie w kolorze "capri blue" (patrz: www.nakolei.pl/siemens-mobility-wchodzi-na-nowe-rynki-z-lokomotywa-smartron-nowe-zamowienia/ ) lecz tu model polega na tym, że fabryka odpaliła produkcję "na półkę" bo lokomotywy i tak się rozchodzą jak świeże bułeczki więc każdy bierze lokomotywę sztuk raz w specyfikacji jak jest i nic zmieniać mu nie wolno (bo dzięki temu będzie mógł ją łatwiej odsprzedać). Podobnie firma Siemens poszła w taborze pasażerskim, gdzie można kupić prawie "z półki" pociąg regionalny (patrz: www.mobility.siemens.com/global/en/portfolio/rail/rolling-stock/commuter-and-regional-trains/mireo/mireo-smart.html ) w którym będzie można wybrać tylko jedną kilku opcji tapicerki oraz zamówić oklejenie szarego pojazdu folią w barwy przewoźnika. Zatem jeśli miałbym wskazać kto był, a właściwie kto jest Henrym Fordem na kolei, to jest nim Albrecht Neumann, który jest ojcem obu wspomnianych pojazdów w zdefiniowanym "ulubionym kolorze". 2 - Schematy malowania: Bardzo ogólnie (bo pewnie rozwiniemy to w dyskusji w ramach cyklu "PO Kuleckim" ;) ) to lokomotywy parowe ze względu na łatwość udawania że są czyste, były malowane bazowo na czarno... ale ... np. elementy ruchome miały być "żywe czerwone" by były łatwo widoczne i by czerwienią ostrzegały wręcz krzycząc "ręce urywam! uciekaj!" zaś różne krawędzie czy poręcze malowano na biało by nawet w słabych warunkach oświetleniowych było wiadomo czego się chwytać. Zaś obręcze malowano na biało by na bieli obręczy było widać ewentualne wycieki korozji, które były jedną z przesłanek do podejrzenia, że doszło do obluzowania obręczy na kole bosym. 3 - Przygotowanie podłoża: Dawniej wszystkie elementy stalowe (no dobra nie wszystkie, ale większość) były pokrywane antykorozyjnie farbą "minią" czyli mieszaniną pokostu i tetratlenku triołowiu (minią ołowiową), która po za tym, że była specyficzna to chroniła przed korozją całkiem zacnie... i na tę minię należało nałożyć kilka warstw barwy docelowej - oczywiście ze względu na to, że ołów to ołów to teraz stosuje się zupełnie inne techniki zabezpieczeń antykorozyjnych, ale to znów długi temat ;)

@@fifi81pl Pozwolę sobie dodać krótkie uzupełnienie - Fordy T były czarne także z bardziej praktycznego powodu: czarny lakier miał o wiele krótszy czas schnięcia, ponadto stosowanie lakierów w innych kolorach było dość długo o wiele bardziej pracochłonne. Warto też pamiętać, że Fordy T powstawały początkowo również w innych kolorach, ale w miarę wzrostu produkcji stało się to "wąskim gardłem" w procesie produkcyjnym.

@@fifi81pl Dziekuje bardzo za inspirujacy do poszukiwania dalszej wiedzy i stawiania pytan, komentarz!! Abstrakcyjny przyklad: lokomotywa parowa w kolorze pink. Nawet w latach 68-70. XX wieku pomimo swojej sprawnosci technicznej bylaby odbierana jako swego rodzaju "happening"-"papuga"(nie dyskretytujac walorow estetycznych tego ptaka). Pink nie bylby adekwatny do .. i tu jest pytanie-retoryczne- do czego? I mysle, ze to brak spojnosci/rownowagi pomiedzy przekazem wizualnym koloru a gabarytami, forma, funkcja oraz technika widiczna i ta ukryta pod obudowa. I jesli "lokomotywy parowe ze względu na łatwość udawania że są czyste, były malowane bazowo na czarno", to ta czern "domykala" calosc i podkreslala elegancje maszyny/techniki. "Kartkujac" portfolio Simens Mobilty (Simens > dziekuje za linki!) widac, jak spojna jest filozofia firmy z wymaganiami klientow. Idac dalej..jako laik:).. czy w Szwajcarii, czy w Danii czy w Polsce widzac nadjezdzajacy pociag(=lokomotywe) widze wiecej, niz tylko lokomotywe-maszyne. W Szwajcarii przywozi "Alpy" i zabiera w Alpy,..w Danii, w Polsce..kolorystyka wydobywa "lekkosc" i przyjaznosc ukrytych w niej technologii i tym samym zaprasza do korzystania z kolei. Pasazer -odbiorca, nawet jesli nie zdaje sobie sprawy z tego, ze to, co wizualne transportuje to, co ukryte wewnatrz, wyczuwa harmonie..wartosc dodana do biletu:) Parafrazujac: "Form follows function" =>Colour follows..technologie (w kontekscie transportu klejowego)?

@@aleksandrak.madeja9442 Odnośnie różowego kiedyś i różowego dziś to obstawiam, że tu gra rolę nie tylko kwestia zmiany mentalnej jaka zaszła, lecz znacznie ważniejszą rolą jest kwestia postępu inżynierii materiałowej - po prostu zmieniły się techniki powłok lakierniczych i teraz właściwie nie mamy ograniczeń w wyborze barw. Dawniej zaś pewne barwy były "zakazane" czy raczej bardzo mało kochane ze względu na to jakich pigmentów trzeba było użyć aby je uzyskać i na ile te pigmenty były trwałe. Kto by powiem chciał mieć różową lokomotywę, która po paru miesiącach by wyblakła cała lub co gorsza - z jednej (tej bardziej nasłonecznionej) strony. Dziś malując tabor, nawet ten wykonany z aluminium ( kzfaq.info/get/bejne/qp6coaZynbaseoE.html ) możemy stosować przyjazne dla środowiska lakiery na bazie wodnej o wieloletniej trwałości barw - to kiedyś było niemożliwe.

Bardzo dziękuję za piękny i wartościowy - jak zwykle zresztą - komentarz. Pozdrawiam serdecznie.

@@PokoleizKuleckim Jeśli po ponad 50 latach w przypadku ED70 i ze 30-40 w przypadku OM eksponowanego w MK nie zawodzi mnie pamięć koloru, to po eksperymencie z MSpaintem wydaje mi się że te kolory mogły być takie (w skali 0-255): wiśniowobrązowy: R120G16B40 #hex 781028; kremowy: R253G236B166 #hex FDECA6

@@andrzejhaman1253 - serdecznie dziękuję.

@@andrzejhaman1253 byłaby to dość mocna wiśnia... www.barwy.net/kolor/hex/781028 i dość żółty kremowy www.barwy.net/kolor/hex/FDECA6 (z dokładnością do ustawień mojego monitora)

@@fifi81pl kremowy może faktycznie trochę bielszy, ale odcień wiśni zapamiętałem właśnie jako taki. Kwestia jeszcze, jak taki kolor wypada w świetle odbitym.

Dziękuję za dobre słowo. Przyznam, że rozmawiając z Michałem zawsze ucztuję umysłowo.

@@PokoleizKuleckim Te Pana rozmowy kojarzą mi się z dawnymi audycjami radiowymi, które w latach 80. kołysały mnie do snu w domowych pieleszach. To tak, jakby mi ktoś mózg masował

Czołem Przemku. Jedną z ważnych decyzji przy okazji każdego niemal filmu jest: w którym miejscu odciąć wątki? Ta działalność jest jak obieranie cebuli :) . Zieloności na szlaku :)

Dobre pytanie. Nie znam się, to się wypowiem: owszem, skrajnia: zwykle linie są elektryfikowane po budowie, a pierwotna budowa zakłada geometrię podtorza, torowiska i nawierzchni bez sieci trakcyjnej. Do tego, myślę, że konstrukcje wsporcze muszą znosić duże obciążenia i pytanie, czy pojedynczy słup zniósłby to; w tramwajach nie jest to problemem, bo sieć jest lżejsza. Na koniec - myślę, że taniej jest zrobić węższe podtorze i słupy po obu stronach, niż szersze i słupy środkiem. Ale niech się wypowiedzą fachowcy.

Moim zdaniem również sprawa bezpieczeństwa. Na dwutorowym szlaku uszkodzenie słupów np. wskutek wykolejenia nie sparaliżuje ruchu na drugim torze, a tak by się stało, gdyby był system tramwajowy.

@@delsicret - bardzo słuszna uwaga. Dziękuję.

Jest taki plan, ale wymaga wyjazdu. Zobaczymy, jak się sytuacja rozwinie. Pozdrawiam również!

Tak bywa. Są też wymazy barwne, jak ten, który przygotował Michał na okładkę tego odcinka. To świetne źródło, ale są pewne ryzyka: 1. te z druku podlegają ograniczeniom druku; o ile mi wiadomo, zwłaszcza niebieskości potrafią w druku przekłamywać. 2. papier z czasem zmienia swą barwę, a z nim - to, co na nim wydrukowano. 3. odcień wymazu barwnego z czasem też może się nieco zmienić. Jeśli dobrze przygotowany i troskliwie przechowywany - taki wzornik to skarb!

@@PokoleizKuleckim ​ Mój egzemplarz przypomina nieco niewielki album - zresztą przechowywany przez kilkadziesiąt lat w zamkniętej szafie bez dostępu światła. Przy czym są to rzeczywiste "wymazy", nie druk. Wygląda to trochę tak, jakby określonym pigmentem malowano każdą z karteczek. Jeżeli taki zestaw wzorników może być dla Pana lub Pańskiego kolegi przydatny - proszę dać znać.

@@michaschulz9511 zrobisz kilka zdjęć tego katalogu ?

@@moje12a Mogę zrobić - tylko jak je przekazać?

@@michaschulz9511 To mógłby być naprawdę cenny materiał dla Stacji Muzeum

Bardzo dziękuję - mam. Pozdrawiam serdecznie.

O. Błąd się wkradł. Przegapiłem. Dziękuję za wyłapanie. Jak najbardziej VALID.

@@PokoleizKuleckim 🤣🤣🤣 aaa, jak walid - to kul 👍 Serdecznie pozdrawiam.

@@piotrang8634 - pozdrawiam również :) . Takie są skutki „ulepszania” pliku w ostatniej chwili. Znalazłem jeszcze jeden kwiatek, ale się nie przyznam :) .

Odtworzenie... jeśli się go zna. Nie da się zaś z czarnobiałego zdjęcia _odzyskać_ informacji o kolorze, bo jej tam nie ma.

@@PokoleizKuleckim zapraszam do mnie na z kolorową zobaczysz jak to wygląda w praktyce :) informacje są co do koloru jak spojrzysz na fotografie czarnobiałe i przyjrzysz się im dokładnie zobaczysz różnice :) . Robiliśmy 3 testy 3 zdjęcia w skali szarości miały odtworzone dokładnie kolory bez wiedzy o kolorowym oryginale :) .

Gdyby iść takim tokiem myślenia jaki prowadzi pan z muzeum z całym szacunkiem do twojej wiedzy nie byli byśmy w stanie wychaczyć wzrokiem rzadnyçh szczegółów na fotografiach czarnobiałych zrób sobie prosty test weź paletę RAL kilkanaście kolorów różnych odcieni i sprawdź jak każdy kolor się odróżnia w wersji czarno białej na pierwszy rzut oka nie ma różnicy . Ale gdy się przyjrzysz dokładnie zobaczysz różnice :) .

BARWA czy ODCIEŃ? Z całym szacunkiem, ale powyższe tezy są wbrew fizyce. Polemizujemy z faktami. Nawet koloryzacja zdjęć opiera się na DODATKOWYCH informacjach. Nie ma magicznej różdżki, która dodaje informację o kolorze tam, gdzie jej NIE MA.

@@PokoleizKuleckim czy wbrew fizyce biorąc monochromatyzm i skalę odcieni szarości której każdemu kolorowi RAL odpowiada każdy odcień szarości wiesz ja się zajmuję tym zawodowo . Tu der. Monochromatyzm Monochromatyzm - pojęcie używane głównie w komputerowej grafice projektowej, lecz pojawiające się również w innych odłamach grafiki. Oznacza przedstawienie danego elementu graficznego w odcieniach jednej barwy, najczęściej szarości. Z tego typu monochromatyzmem najczęściej można się spotkać podczas prezentowania komercyjnych typów grafik jak np. logo. Wówczas logo, które w wersji bazowej posiada jakąś barwę (inną niż czarną, białą czy przejścia tonalne między tymi dwiema barwami), musi być również przedstawione w wersji monochromatycznej, a więc pozbawione barw, składające się jedynie z odcieni szarości (najczęściej) lub w odcieniach tylko jednej barwy (rzadko). I w tych odcieniach szarości jest odpowiedź :) .