โรคกระดูกพรุนเป็นโรคที่มวลกระดูกลดลง ร่วมกับมีการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างภายในของกระดูก
ทำให้กระดูกมีลักษณะเปราะบางและเพิ่มความเสี่ยงในการเกิดกระดูกหัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่บริเวณกระดูกสันหลัง กระดูกบริเวณข้อมือ และกระดูกข้อสะโพก ทำให้เกิดภาวะแทรกซ้อนตามมาได้ เช่น ปวดหลังเรื้อรัง กระดูกสันหลังมีลักษณะรูปร่างผิดปกติ มีหลังค่อม เสียสมดุลในการเดิน
โรคกระดูกพรุนสามารถตรวจได้โดยการวัดค่าความหนาแน่นของกระดูก (Bone Mineral Density; BMD) กระดูกที่มีความหนาแน่นหรือมวลกระดูกน้อยจะมีลักษณะเปราะบาง และมีโอกาสเสี่ยงที่จะเกิดกระดูกหักง่าย