No i chuj! I położylam sie w koncu na tą podłogę bez sił, umierając juz po raz milionowy. Światelko w tunelu się nie pojawiło, ale za to widzialam siebie z góry jak to k..a smiesznie wyglądało tak leżeć czekając na śmierć. Po 10 minutach stwierdzilam, że wystarczy juz tego cyrku i trzeba wstać bo żenada. No i wstałam i stoję 😅 i mi przeszło i kamień spadl z serca, że już w koncu udało mi się umrzeć i narodzić na nowo! 🙂🤗 Akceptacja to pierwszy krok do zmiany, jak to mówią ☺

Witam serdecznie , Pana felietony to mistrzostwo w fachu . Borykam się z lękiem z przerwami . Niedawno trafiłem na Pana. Powiem tak wiele mi to dało. Bardzo dziękuję za wiedzę podejście . Zrozumiałem swój problem . To jak z arkocholikiem który codziennie pije i nie uważa się za alkoholika . Ja padłem na dno dna i odziwo jako silna osobowość. Dopadło mnie . A dzięki tym zrozumiałem wiele , ale wiem wiele przedemną . Dużo zdrowia i wielu takich porad. Dziękuję i wielki szacunek.

tak , nawet Pan nie wie do jakiego stopnia ma Pan rację ! Akceptacja = rezygnacja, padasz na plecy, pokazujesz miękkie podbrzusze i myślisz, niech się dzieje,,,, miałam szczęście,że tak sie stało. Dziękuję za filmik.

Dominik, Dzięki twoim video przestałam się czuć jak ofiara moich dolegliwości, jesteś bardzo mądrym człowiekiem.

Dziękuję za to nagranie ❤

Kupiłam książkę od Pana, zaczęłam czytać... jestem na bieżąco z filmami :) Ja już padłam na mordę... nie mam siły na walkę...

Nooo w końcu wiem czym jest ta akceptacja 💪🏻 Dziękuję ❤️

Super, proste, genialne wyjaśnienie, od razu subskrypcja poleciała. Fajnie, fajnie fajnie...to jest to 8-)

Super filmy, pomagają mi, taka prawda i tak muszę się z tym pogodzić 😞

Panie Dominiku, nawet nie mam slow, by opisać, jak mądrym jest Pan człowiekiem, to jest po prostu aż niewiarygodne, jak wiele mozna wiedzieć o lęku, nigdy nie spotkałam się z tak kompetentna osoba w tej kwestii. Do tego forma przekazu. Jestem Panu strasznie wdzięczna (i na pewno nie tylko ja), że zechciał Pan się podzielić swoja szeroka wiedza i pomagać ludziom ZA DARMO. Korzystając z Pana rad, naprawdę mozna wyjsc z depresji, silnych zaburzeń lekowych bez psychoterapii, bez leków. Pod koniec 2020 zaczęłam mieć przepotężnie silne stany lekowe z bólami somatycznymi (to wszystko przez toksyczna, wręcz, traumatyczna dla mnie prace), trwalo to tak długo (jakieś pół roku), że mysle, ze śmiało moge powiedzieć, że w pewnym momencie zaczela się już depresja. Nigdy czegoś takiego nie doświadczyłam, szukałam pomocy najpierw w internecie, nie mogłam pojac, co dzieje się z moim ciałem, dlaczego mam takie bole, dlaczego tak okropnie się czuje. Spróbowałam i poszłam na 1 wizytę do psychoterapeuty, ale to tez nic nie dało. Dopiero po kilku miesiącach tego stanu udało mi się znaleźć Pana kanal - wtedy wszystko zrozumiałam. Dzięki 5 krokom pierwszy raz bylam w stanie poczuc ulgę, choć na chwilę.. i tak jak Pan mowi w filmie, dopiero kiedy upadłam, poddałam się kompletnie, bo nie widziałam juz żadnej nadziei na to, ze kiedykolwiek będzie lepiej na dłużej niż na chwilę po zastosowaniu wszystkich tricków, by "wygrać" z lekiem, zaczęłam powoli stawać na nogi. Nie stało się to oczywiście w jeden dzień, ale z dnia na dzień widzialam malutka poprawe, aż w końcu to wszystko minęło. Od czasu do czasu lubiło mnie jeszcze złapać, ale to były po prostu gorsze dni. Teraz znowu troszkę gorzej u mnie, ale juz wiem, że mogę tu wrócić i od razu czuje się bezpieczniej, a przede wszystkim czuje się zrozumiana. Jeszcze raz dziękuję z całego serca Panie Dominiku, ze uratował Pan moje zdrowie, a może nawet życie. Dziękuję, ze dzieli się Pan z ludźmi taka wiedza zupełnie za darmo, bo to jest po prostu najcenniejszy skarb. Jeśli ktoś naprawdę się wslucha w Pana filmy, to można z tego wyjsc - bez leków. Jeszcze raz strasznie dziekuje, ściskam Pana i życzę wszystkiego dobrego.

To jest bodobna zasada jak w uzależnieniach, musisz sięgnąć swojego dna i poddać się, przestać walczyć z alkoholem, a przeciwległym biegunem jest uznanie swojej bezsilności.

Przypomina mi to bezsilność w 12 krokach (jestem pracoholikiem). Trudno mi się było na nią zgodzić, w głębi duszy ciągle uważałam, że mogę coś jeszcze zrobić. Może nerwica mi pokaże o co w tym chodzi. Wreszcie jest coś, z czym faktycznie przegrywam na całym froncie.

Aby osiągnąć stan akceptacji musisz tak naprawdę jej nie chcieć. PS jest Pan mistrzem świata , dziękuję !!!

Panie Dominiku a jak do tej akceptacji o której Pan mówi ma się nazwę to akceptacja medytacyjna-ćwiczenie akceptacji, stanu rzeczy? Pozdrawiam, bardzo się cieszę, że trafiłem na tak klarowne i pomocne filmiki:)

Jak poznawalam moja chorobe..pierw byl paniczny strach ze zachoruje na raka..ze to o tamto..cos strzyko i oo to juz rak..i powtarzalam ze nie ma nic gorszego..jak poznalam ze choruje moj umysl..a z nim "cale" cialo zdalam sobie sprawe jakie i to jest ciezkie..gdzie walczysz codzien z tym co masz w glowie..jak mysli czasem sa silniejsze od zdrowego rozsadku..ciezkie do opisania to komus "drugiemu" co "my" wtedy czujemy..jak to jest z lękiem..plus jeszcze jak przyjdzie deprecha..i swiadmosc ze cos z nami jest i dzieje sie nie tak..jak to napedza ten lęk..W mezu mam ogromne wsparcie..wisze mu czasem na rekach i truje dupe o to samo w kolko a on mi tlumaczy odpowiada a czasem az smiejemy..Jestem mu wdzieczna..ale jaka dluga droga byla zeby "zakumal" co mi jest😅 zamiast obrazac sie o moje nerwy..i nie dolewac oliwy do ognia...:)

Pozdrawiam, stesknilam się 😋

Film obowiązkowy dla każdej osoby która zmaga się z jakimś zaburzeniem lękowym. Otworzył mi oczy

Poczuć w sobie, najważniejsze.

Dziękuję za ten wartościowy film jak i pozostałe, dużo mi w życiu pomogły te treści. Mam takie pytanie czy rzeczywiście tak ważne jest wypuszczenie lęku do ciała? Paść na ryj było by mi łatwiej jeszcze parę lat temu kiedy to potrafiłem spać po 4 godziny tygodniowo. Czułem się w tamtym okresie jak wrak człowieka. Dzisiaj jednak też dzięki Pana treścią radzę sobie w życiu całkiem dobrze. Mam rodzinę, prace którą lubię i w której to ludzie mnie doceniają(przynajmniej niektorzy :) ). Raczej trudno by mi było paść na ryj. Może nie potrafię wpuścić lęku do ciała ale czy jest to takie ważne? Zamiast tego czuję napięcia ale podchodzę do tego tak że to akceptuję. Jak przychodzą napięcia, gorzej mi się myśli staram się to akceptować, nie przejmować się tym, że teraz będzie mi gorzej szło, że ludzie to zauważą. Nie muszę w końcu być jakiś super, mogę być Poprostu przeciętny a czasem nawet bylejaki. Na ogół zresztą to ten stan lekowy mija, podchodzę do tego neutralnie. Podchodzę do tego z chumorem, że jestem trochę wariat, dziwak, mówię nawet o tym innym. Pomaga też Poprostu aktywność, ja robię coś od rana do wieczora. Raczej wolałbym zająć się swoim życiem niż padać na ryj. Jakby mam poczucie na podstawie Pana treści, że są tu 2 drogi, które są być może przeciwstawne ale chyba obie skuteczne. Jak Pan sadzi?

Powiedzenie "No i ch... Niech się dzieje co chce" to jednak jest jakaś decyzja 😁. Ja jeszcze dodaje "Bierz mnie, będzie wspaniałe... No dalej! Bierz mnie, bo zaraz spałonę, chce mieć cię jeszcze raz!". Pomaga, dzięki Panu 😘

Dziękuję Dziękuję ❤

To ja mając nerwicę krótko już po 5mc padłam na mordę, byłam bezsilna i przestałam walczyć, zaakceptowałam i z czasem zaczęło się poprawiać ale ekspozycja na lęk też pomogła bo uznałam, że chce nauczyć się żyć mimo lęku a nie spędzić resztę życia w czterech ścianach.

Dziękuję.

Jest Pan pierwszą osobą, która tak na prawdę mi zobrazowała, czym ta akceptacja jest. Już teraz wiem że Ci wszyscy psychologowie są głęboko w dupie :D Martwi mnie tylko myśl o tym, że zdarza się, że osoby które na prawdę padają na ryj w rozpaczy i bezradności wpadają w nałogi lub popełniają samobójstwo. Nie każdy ma siłę na to by z tym żyć.

Pozdrawiam serdecznie;))))

Z tymi trikami to czysta prawda człowiek który wykorzysta wszystko już nie ma nic do zaoferowania i się godzi z tym. Ja walczę z nerwica 4 miesiące było już ok przez ostatni miesiąc jakoś się udawało myśli ignorować i wszystko aż w końcu przyszedł ten jeden dzień coś się takiego zadziało że 10 dni mam jedną myśl która siedzi i nie chce wyjść i po jakiś pięciu dniach z tych 10. Pojawił się delikatny lęk i niepokój. Słyszałam że to taki kryzys może być

To moja nerwica jest inna chyba bo u mnie lęki powoduje pojscie spac. Nie moge spac jak sie klade i probuje zasnac to przechodza mnie silne prądy i dreszcze ktore nie pozwalaja zasnac takie odrzuty

Trudno się z tym nie zgodzić. Praktycznie każdy z nas na początku walczy z lękiem na różne sposoby, a potem nie ma już sił i środków na dalszą walkę. Ja tak miałem i udało mi się wyjść z apogeum choroby. W tej chwili pozostała derealizacja, a somaty spadły do minimum. Biorę tylko 75 mg pregabaliny przed snem.

tak na to nie patrzyłem a jestem w terapii i mam zburzenia lękowe oz zawsze :)

Ja jestem dobrym tego przykładem - jestem na etapie, kiedy brałam kilkanaście leków (bez efektu), byłam w szpitalu, odwiedziłam sześciu psychiatrów, nie mam poczucia że terapia wystarczająco mi pomoga, nie czuję że ktokolwiek z zewnątrz cudownie rozwiąże problem za mnie. Ogólnie nie zostały mi inne opcje niż pogodzić się z tym, że teraz tak jest - mówię "teraz", ale wiele razy mówiłam sobie, że do śmierci będę mieć depresję, derealizację i chroniczne zmęczenie, i co to za życie, co przypłaciłam właśnie ciężka depresją i odsiadką w szpitalu. Ale bez tego doświadczenia nie wyczerpałabym wszystkich opcji ratowania się, teraz mam czysta sytuację, choć dalej czuję z tego powodu ból, że muszę samodzielnie zmienić swoje sposoby reagowania, bo to przecież przez te utrwalone latami sposoby wpadłam w zaburzenia. Mam tylko gdzieś podskórnie obawę, że nawet jak wykonam pracę nad swoją głową to rozregulowany system nerwowy dalej będzie generował objawy, ale może to szukanie wymówki by nie próbować nic zmieniać.

Ja mam pytanie. Czy tzw. mroczki przed oczyma tj. Taki małe pajęczynki przed oczyma to są somaty zaburzeń lękowych? Czy ciągłe napięcie mięśni w okol szyi to też somaty? Tzw. Gad? Z góry dziękuję za opinię. Bardzo dziękuję za materiały, robi Pan dobrą robotę. Pozdrawiam 🙂

Nie pozwalamy na lęk, ale też nie pozwalamy na spokój. Nie pozwalamy na brak pieniędzy, ale też nie pozwalamy na jego dostatek. Brak i dostatek. Trzeba być z tym na zero. Nie przywiązywać się bo pojawi się chciwosc i będziemy cierpieć. Ma to wogole sens? Pozdrawiam .

Lęk nie jest zaburzeniem. Zaburzeniem jest brak jego akceptacji.

Czytam wiele postów, w których ktoś mówi, że to akceptuje i sprawy się poprawiają. Następnie lista wszystkich rzeczy, które nadal są błędne. To nie jest akceptacja. Nalezy to zostawić takim jakim jest. Nadal będziesz się tak czuł/a i myślał/a. Akceptacja nie jest magiczną kulą. To naprawdę spokój z tym, jak się czujesz. Będąc w pokoju z brakiem spokoju w twoim życiu. Niektórzy ludzie próbują i używają go jako narzędzia do pozbycia się uczuć, myśli itp. Jest to rzeczywiste przeciwieństwo akceptacji. Myślę, że zwycięską formułą jest akceptacja + czas = odzyskanie zdrowia.

Co będzie później po padnięciu na mordę? Czy uda nam się z tej rozpaczy wygrzebać? Jak sobie później radzić?

Jestem na etapie adaptacji, jakoś ciężko ale działam. Od kilku tygodni nie wychodzę z domu... to jest straszne...

Jak sobie poradzić z napędem leku podczas jazdy samochodem gdy ten samochód prowadzisz ?

Ja się chyba powoli zbliżam do dna...już mi się po prostu nie chce nawet walczyć bo wiem że te cudne sposoby i tak kija dają...może niedługo się odbije od tego dna bo łapie mnie powoli obojetnosc wobec moich lękow

Zazdroszczę Panu, że jest Pan już po tym padnięciu na ryj;) Chciałabym mieć to już za sobą a mam tak upartą naturę, która ciągle się przed tym broni, kombinuje. Cieszę się z małych kroczków do przodu ale żeby tak paść nagle, to trzeba mieć jaja;)) Bardzo pomocny filmik. Dziękuję:)

Część ja mam nerwicę od 11 miesięcy się mecze mam kołatania serca bule głowy zawroty pogorszenie się wzroku drętwienie twarzy uciski w głowie bule w klatce poce się czasami mam tak jak wstanę to tak jak bym miał zaraz zemdleć poprostu wszystko omdlewa Masakra z tym co tu dalej robić moja lekarka rozkłada ręce badania już też wszystkie miałem robione i wszystko ok

A co jeśli takich padań na ryj było już kilka, i tak po jakimś czasie znowu wchodzi się w ta nawykową walkę do momentu aż znowu pada się na ryj? I tak w kółko 😢

Jeśli została mi tylko derealizacja?wlasnie zaakceptowałam to bo myślałam że minie a to już 3 lata i nie mija :/jak się pozbyć tego?

Kto tak powiedział) "łysy w internecie" 🤣🤣🤣gość ma texty

Dziękuję, ale trafiłem :) Trzeba paść w końcu na ryj : D

Wielu doświadczonych psychoterapeutów by się nie zgodziło ;)

Walka z lekami to najgorsze bo wtedy ona nabierają siły Trzeba dojść do momentu odpuszczenia...To co Pan mówi...na ryj!!

Panie Dominiku, dlaczego, na litość, to tak długo trwa?? To przechodzenie w akceptację. Mój jakby towarzysz życia ma mnie serdecznie dosyć, rozumiem go bo takie prawo natury, nikt nie chce przebywać obok bo sam traci nastrój, i a nuż sam złapie zarazę, depresję drogą kropelkową :). Życie w stylu 'maska na twarz i do przodu choćby po czworakach' to pewnie typowe zachowanie dla dziecka z 'zimnego chowu' i oczywiste siedzenie na atomówce, z piękną kolekcją wyuczonych reakcji i sposobów myślenia utrwalających schematy tak, że w DAY 0 kiedy kończy się moc na uciekanie, następuje upadek.. i przechodzi w powolny, spektakularny acz średnio widowiskowy, upadek na wszelkich frontach. 3 lata, psychiatrzy, kupa leków, kolejni terapeuci, brak szacunku do siebie, nienawiść do siebie, no bo jak można nie dbać o wszystko, haha, jak można przestać udawać że się ogarnia.. Wszystko mi jedno, nie mam już siły. Czy ta akceptacja, to już? (bo kiedy Pan mówi to coś słychać, ze to jednak jakiś constans jest ;) Czy to takie patrzenie na siebie "ooo, jak pięknie leci w dół" z jednoczesnym "no, skoro już leci, to wiadomo w którą stronę, w międzyczasie skoczę w ogrodzie kwiatki posadzić"? Einstein miał rację, to cholernie krótkie życie a znieść nie idzie gdy się ten ból rozciąga w czasie ;)) Carpe diem. Chwilo trwaj, tfu, tfu. Stale się gubię i chyba właśnie szlag trafił moją akceptację :) :).

Witam , czyli mam wybrać sobię sytuację w której najbardziej odczuwam lęk pozwolić żeby przyszedł i w tym trwać do póki on sie nie skończy?