Ja tym bardziej. Bardzo mi miło.

hej, Pestka! Jak Ci się udaje teraz ?

@@yt203040 bywa różnie, zażywam adaptogeny i inne na prawdę w duzej mierze wyciszają moja głowę.. nauczyłam się żyć z lekami i powoli przestaję się bać..zajmuje głowę czym innym by nie dopuścić do siebie najgorszych myśli i o dziwo to działa choć brzmi banalnie.

​@@pestka77 to cieszę się, że sobie radzisz 👍 Ale te trudne myśli dopuszczaj, a potem je przepuszczaj, bo ważne żeby ich nie unikać, bo one są Twoje, nawet jeżeli są takie trudne czy niechciane. Tak mówił p. Dominik, ale wiem to też z innych źródeł. Powodzenia! 🤗

​@yt203040 0om

Myślę, że natura dąży do naturalnej równowagi, pytania zawierają odpowiedzi, a problemy to rozwiazania w przebraniu. Jak narobi Pani byków, wywalą Panią z roboty.. będzia Pani mogła odsypiać w dzień... :-)) pozdrowienia

​@@SkutecznaTerapiapm

@@Ela-dz4bc am

A ja myślę i wiem że to działa trzeba się poddać temu całkowicie i powiedzieć sobie mam wyjebane na lęk co on mi może zrobić?nic poprostu nic przychodzi i odchodzi

Pani Elżbieto, dziękuję za dobre słowo. Coś się tu pojawi w przyszlym tygodniu. Pozdrawiam.

PRO Therapy London - Dominik Waszek GQHP Powolutku tak powolutku zaczynam stosowac pana metode ale brakuje mi szczegolow. Pomyslec po ponad dwudziestu latach.. Ale nigdy za pozno. Czekam na nastepny odcinek i serdecznie dziekuje bo wiem ze pan ma absoluta racje

PRO Therapy London - Dominik Waszek GQHP Powolutku tak powolutku zaczynam stosowac pana metode ale brakuje mi szczegolow. Pomyslec po ponad dwudziestu latach ale nigdy nie jest za pozno. Czekam na nastepny odcinek i serdecznie dziekuje

Rachel Jade: I've got no clue :-))). Why?

Zawsze Pani wymiotuje, czy tylko od czasu do czasu to sie zdarza, np. zdarzylo się kiedyś i teraz się Pani boi, ze zdarzy się znowu?

@@SkutecznaTerapia Mojej córce kiedyś się zdarzyło, że w trakcie nocowania poza domem zwymiotowała i teraz już za każdym razem kiedy nocuje poza domem boi się, że będzie wymiotować. Przeradza się to oczywiście w ogromny lęk z wymiotami, bólem brzucha, biegunką, przyspieszoną akcją serca itp. Taki stan potrafi utrzymywać się nawet kilka godzin i nic nie pomaga...

Dzień Dobry, Myślę, że najbezpieczniej będzie zapytać o to lekarza, który ją Panu przepisał. Przypuszczam, że pewnie bardziej ufa Pan jemu niż gościowi z internetu, prawda?... :-)

O Jezu czy to możliwe całkowicie pozbyć się nerwicy tak poprostu ?

Tak się składa że też to mam

Chris Stewart - będzie i depresji. Niedługo. Cały cykl. Pozdrawiam.

@@SkutecznaTerapia czy mialrs kiedys nerwice?

Mam to samo, jest ciężko 😢

Pani Ewo... Śmierć to mój ulubiony temat, ale nie dam się skusić na poradę :-))). Powiem tylko, żeby się Pani nie przejmowała - śmierć to coś, co dotyczy wyłącznie innych ;-)). A tak serio, poszukałbym terapii, najlepiej prowokatywnej. Pozdrawiam.

mam to samo , te myśli odbierają mi siły do życia

Joanna O. Hej mozesz troche wiecej o tym opowiedziec? Ja tu dalej stoje i buduje ten domek a slyszalem, ze tam na dole fajnjej jest.

Możesz napisać więcej, proszę, jak wyglądał twój przykład? :)

Pewnie, że moge. Mniej więcej rok zmagałam się ze stanami depresyjnymi, raz było lepiej raz gorzej, żyłam. Dopiero ataki paniki, ten ciagły lęk, strach przed starchem i te wszyatkie inne atrakcje, które pewnie każdy z Was zna, sprwiły, że zmusiłam się do pójścia na terapie i to był dobry pomysł. Dziś czuje się silniejsza a do lęku się uśmiecham. Żartuje z tego co kilka tygodni temu sprawiało, że w nocy mogłam przespać max 3 godziny i umierałam ze starchu. (Dalej skopiuje mój inny kometarz na podobne pytanie😉) Jak to zrobiłam, to duża zasługa tearpii ale też mojej własnej pracy nad soba. Bez siebie nie dałabym rady, bo lęk, strach i bezradność to właśnie moje emocje, od ktorych próbowałam uciekać. Kiedy uświadomiłam sobie, że nie warto bo to ja, to jest moje i bez sensu uciekać od siebie, zaakceptowałam to, pozwoliłam temu być, wcale nie jest to niczym przyjemnym, skręcało mnie od środka, błagałam niebiosa żeby to się w końcu skończyło... ale potem stało się coś dziwnego, to było... a ja pomyślalam, że jak już minie to będę tylko silniejsza , zawsze wierzyłam, że jak coś się w życiu dzieje to jest po coś. Ja czuje cały czas jak ten lęk za mna chodzi ale mówie mu teraz choć ze mna.... naucz mnie więcej. Dobrze mi z toba. Ja wiem jak to brzmi... ale ja serio tak myśle, lubię go bo daje mi siłe. Jest mój własny, to tylko ja. Nie jestem specem, ale myśle, że te wszystkie zaburzenia polegaja na tym, że gdzies tam w sobie nie akceptujemy jakies części siebie, to pewnie wynika z przeróżnych życiowych doświadczeń. Tak na pewno jest/było w moim przypadku. Dla mnie rzucić się z mostu to było poprosić o pomoc, przestać udawać,że dam radę ze wszystkim sama, wyegzekwować od innych odpowiedzielność za obowiazki, które nie sa tylko moje, powiedzieć do wiedzenia przeszłości, stanć twarza w twarz ze starchem, lękiem czy zwał jak zwał i powiedzieć mu jestem tu z toba i dalej idziemy razem! To moja interpretacja. Każdego z nas jest inny więc pewnie dla każdego z nas będzie znaczyło to coś innego ale myśle, że taktyka jest taka sama. Mam nadzieję, że jakoś Wam to pomoże przy okazji życze dużo siły, wierze, że znajdziecie sposób na siebie nigdy nie jest za późno! Pozdrawiam.

A moze pani powiedziec, z jakiej terapji pani kozystala? Czy to byl pan Dominik?

Szanowny Panie Staszku, korzystałam z terapii prowokatywnej. Moim terapeutą był Dominik Waszek, tak ten z filmu. Co mam powiedzieć polecam, skutecznie nauczył mnie się bać i mieć wyjebane, dosłownie ;))

Prosze poogladać inne moje filmy - jest szansa, że znajdzie tam Pani coś dla siebie. Pozdrawiam.

😂

Ja dzięki tej terapii wyszedłem z nerwicy 💪💪💪

Szukajcie a znajdziecie ;-)

@@SkutecznaTerapia Jutro mialam umawiac wizyte do jakiegos psychologa bo ostatnio duzo gorzej sie czuje Ale znalazlam Pana tutaj i chyba sie wstrzymam dopoki nie obejrze wszystkich filmikow Pana Tydzien temu odstawilam Andepin który bralam 9 lat Chce spróbowac nauczyc sie sama kontrolowac swoje emocje Ech zobaczymy...Lub dalej brac tabletki i jak Pan to rewelacyjnie metaforycznie ujął nie bac sie patrzec w przepasc ale tez nie slyszec spiewu ptaków dookoła Odpalam Pana kolejny filmik Jak bede niewyspana to z Pana winy;););)Pozdrawiam

Dzień Dobry,pracuję wyłącznie z osobami dorosłymi, więc nie mogę Pani pomóc. Pozdrawiam serdecznie

Skychu Production - hmmmm... mój ulubiony temat:-)))) Spróbuj najpierw sama: tego, o czym mówię w filmach. Jak się nie uda to napisz mi maila. 2-3 sesje i powinnaś mieć to z głowy.

PRO Therapy London - Dominik Waszek GQHP Bardzo dziękuję za szybką odpowiedź, napiszę maila jeśli będzie taka potrzeba :-)

Tutaj jest: kzfaq.info/get/bejne/atp0d8V41p2VYo0.html

No to po kolei... 1. Mowiac o CBT obydwoje mamy na myśli terapię behawioralno-poznawczą, tak? Uściślam, bo ostatnio dotarlo do mnie, ze w Polsce określa się tym mianem zupełnie inną terapię - tu może leżeć nieporozumienie. Jesli jednak mamy na myśli to samo CBT to jest ono niemal identyczne w zalożeniach do NLP, tyle że ładniej opakowane i "unaukowione". Podobieństwo dotyczy głównie roli myśli i myślenia jako alfy i omegi zaburzeń psychicznych. 2. Co do badań, to z tego co pamiętam skuteczność CBT była opiniowana wyłącznie przez Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne, majace opinię supermarketu z tego rodzaju opiniami. Pozytywny wynik jego analizy CBT wynika bardziej z bieżących potrzeb politycznych i ekonomicznych niż z jakichkolwiek innych względów (np danych). Pisalem o tym szerzej w książce, więc nie będę się rozgadywał... Co do moich badań, to tak - prowadzilem. Przez blisko 4 lata, na podstawie informacji zwrotnej od klientów. Bezposrednio po, potem po 3 i 6 miesiącach po zakończeniu terapii. Stąd te 80%. 3. Co do nadziei i jej utraty - jest ona niezbędna z 2 powodów. Po pierwsze sluży ona uzyskaniu neutralności wobec swojego zaburzenia (o czym Pani wspomina), po drugie - urealnieniu oczekiwań, co do naszego samopoczucia i ogólnego dobrostanu życiowego w przyszlości. A to jest jeden z kluczowych czynników decydujacych o trwalości efektów terapii - lęku szczególnie. Trochę to jest zbyt szeroki temat na jutubowy komentarz - może kiedyś wyjaśnię to w osobnym filmie. Bardzo dziękuję za rzeczowy komentarz. Pozdrawiam.

Czy ja Panu wyglądam na doktora...? :-)) Tak serio: nie jestem lekarzem, nie wypowiadam się na temat leków, proszę zapytać lekarza, który ją Panu przepisał. Pozdrowienia.

Jarek - to wszystko OK. Po to sa właśnie leki: żeby nadal spełniać obowiązki, pracować, kupować, płacić podatki, być dobrym dla innych i jakoś dożyć do końca. To się wszystkim opłaca. No... prawie wszystkim 😉.

PRO Therapy London - Dominik Waszek GQHP Owszem. Ale mam Parkinsona i uszkodzony zespół pozapiramidowy, więc skupiam się na córce. Ale gdy będzie mnie stać, to niech mi Pan uwierzy, skorzystam z Pańskiej pomocy. Dziękuję za te filmy, bo dają do myślenia. Pozdrawiam serdecznie.

Jarek - no to zmienia postać rzeczy. Dzięki za dobre słowo, odezwij się do mnie prywatnie, jeśli potrzebujesz - kasą się nie przejmuj na razie. Pozdrawiam serdecznie.

PRO Therapy London - Dominik Waszek GQHP dziękuję, będę pamiętał.

Czyli co ta nerwica nigdy nie minie bo nie ma nadziei

Rupi i mam tak samo :p

Derealizacja jest wywoływana przez długotrwały stan lekowy. To nie jest tak, że teraz się nie boję to teraz nie mam.

Jak tam sytuacja u Ciebie? Derealizacja nadal jest ? Mam parę pytań.

@@twohalves6652 mój stan uległ znaczącej poprawie od tamtego czasu, nie mam problemu z wyjściem rowerem np na siłownie 3km odemnie, kiedy rok temu wyjście na drugie osiedle kończyło się atakiem paniki.

@@rupiik A jak radzisz sobie z derealizacją na codzien? Ja jej nie mam tylko gdy śpię

A masz na wszystko wyjebane i nie czujesz lęku?

Nie wiem czy to przez derealizacje czy ssri. Ja ogólnie jestem dziwnym przypadkiem, bo odkąd zapaliłem marihuanę czuję derealizacje nawet kiedy nie czuje lęku. Z filmu wnioskuję, że przez ssri taki ptaszek czy piękny krajobraz nas już tak nie cieszy jak przed braniem.

@@rupiik - no generalnie tak, choć opinie na temat przyczyn tzw derealizacji są dosyć różne i podzielone. Ta, do ktorej ja się przychylam jest taka, że derealka pojawia się gdy "nie czujesz" świata wokół Ciebie. Pomijajac oczywiście przypadki wmówionej derealizacji - ale to inny temat :-)). A nie czujesz świata, gdy nie chcesz czuć pewnych emocji z nim związanych - raczej tych mniej przyjemnych. SSRI - o ile jesteś w grupie ludzi, na ktorych one działają - rzeczywiście mogą Ci w tym pomóc, obniżając poziom wrażliwości. No ale to bardzo ogólna opinia - nie wiem jak to jest w Twoim konkretnym przypadku. Pozdrowienia:-)

@@SkutecznaTerapia wniesionej derealizacji? Na jakiej zasadzie to mogłoby działać?

U mnie jest tak że cały czas, w większym bądź mniejszym stopniu czuję, że coś z moja percepcją jest nie tak. Mam tak odkąd zapaliłem marihuanę i dostałem ataku paniki, wtedy była najsilniejsza.

Lęk nigdy nie pojawia się bez przyczyny... może trzeba głębiej go poszukać, ale może też być tak, że masz lęk przed samym lękiem (przed odczuwaniem lęku) ja tak mam 😢

Mów sobie, że już to miałeś i dałeś radę spróbuj wziąć wdech i zatrzymaj na jakieś 7 sekund. Ja niestety zawsze biorę tabletkę hydroksyzyne 10mg na uspokojenie i tak po 10 min jest poprawa. No i najważniejsze mówić sobie te teksty typu nic Ci nie bedzie wszystko jest dobrze itd

Tomi Gie - Rozmówco...???

być może dlatego że bierzesz depresanty tak się czujesz, spróbuj antydepresantow

Kochani, nie mogę Wam powiedzieć, czy macie brać leki, czy nie - nie jestem lekarzem, nie mam takich kompetencji. Polecam jednak zdobyć więcej informacji o tym, jak które z nich działają, jakie mają działania niepożądane i porównać je z kryteriami diagnostycznymi "schorzeń", na które Państwo cierpicie - to bardzo wesołe doświadczenie bywa czasami :-))) Trochę więcej o diagnozach mówię tutaj: kzfaq.info/get/bejne/e7B7dJarkqnFXZs.html

PRO Therapy London - Dominik Waszek GQHP Dziękuję za odpowiedź. Bardziej się zastanawiam czy sięgnięcie po lek to dobre rozwiązanie skoro przez już długi okres udawało mi się bez niego funkcjonować. Ktoś kiedyś powiedział że leki są dla ludzi. Ale dla mnie ostatnio to ich wzięcie to walka z samym sobą. Zawsze sobie tłumacze że dam bez nich radę. Jestem silny a jednocześnie znam już na tyle siebie, że wiem czego się spodziewać. Ale ten strach czasami jest przytłaczający. Zwłaszcza myśli, że to może nie jest stan lekowy, a coś gorszego...

Dzieki za komentarz. Nie znam całej Pana sytuacji, więc trudno mi się jednoznacznie wypowiedzieć, ale oto, co na gorąco przychodzi mi do głowy... 1. Zamiast zakładać, że coś jest z Panem nie w porządku, zacząłbym od wizyty u lekarza i zrobienia badań - sprawdzenia tej wydolności oddechowej, która Pana niepokoi. Spirometria - o ile w dobie pandemii ją wykonują - albo wizyta u lekarza, który pana osłucha i oceni z zewnątrz, czy cos Panu jest czy nie. 2. Jeśli to nie pomoże - i tylko w takim przypadku, jeśli z Pana płucami wszystko jest w porządku - proszę spróbować kontrolować swój oddech BARDZIEJ. Przez cały czas, nie zapominając o tym ani na chwilę. Proszę sprawdzić, jak długo da Pan radę i na jakie będą wyniki Pana eksperymentu. 3. Jeśli i to nie pomoże, proszę pomyśleć nad terapią, bo okazjonalne ataki paniki, o których Pan wspomina, mogą chyba świadczyć, że jakiś problem jednak jest - choć oczywiście świetnie sobie Pan z nim radzi. Pozdrawiam serdecznie. 😄

@@SkutecznaTerapia Myślę że z moimi płucami jest wszystko w porządku. Skąd wnioski? Gdy zajmę czymś innym swą uwagę automatycznie przestaję kontrolować to odczucie. Więc wniosek jest jeden... Mimo że inne objawy ustąpiły jeden pier.... Wirus rozchwiał mój świat prawie że od nowa. Jednak świadomość, że przez takie coś mam dostać nowego objawu zaburzenia daje mi bardziej logiczny obraz tego co się znowu dzieje. Myślę że kolejny raz akceptacja ma tu kluczowe znaczenie.Czyli odwrócenie uwagi od danego objawu przerywa to odczucie. Kolejny raz wniosek jest następujący... Osoby z zaburzeniem mają największy problem w tym, że nie potrafią wyjść z siebie. Tak to odbieram. Sam po sobie widzę że jestem w środku. Oglądam tv czy robię coś co nie wymaga zbytniego zaangażowania w coś co bardziej mnie absorbuje powoduje częste zaglądanie w głąb siebie... Czyli zaczynamy skanować nasze ciało. Sprawdzać czy aby wszystko jest jakie powinno być.To jest błąd jaki popełniamy.Paść na mordę i odpuścić. Zaczynam wreszcie rozumieć o co w tym chodzi.Umysł osoby z zaburzeniem jest rozregulowany przez ciągle napięcie i adrenalinę.Byle puknięcie to już powód do dalszego skanu.Słusznie pan mówi by mieć w dupie jak się w danym momemcie czujemy. Egocentryzm w zanurzeniu to podstawa złego samopoczucia.Sam po sobie wiem,gdy zaczynam się skupiać na odczuciach płynących z ciała zaczynam źle się czuć. Obręcz wokół głowy, osłabienie, zmęczenie i stan depresyjny. To jest Egocentryzm w nerwicy i to dzięki panu mam już za sobą. Pomyśli pan..... Niezły świr mi się tu trafił 🤣🤣Po prostu po tylu latach zaczynam to rozumieć. Puść kontrolę,płyń i zaakceptuj swój chwilowy epizot. Bo to tylko epizot a nie wyrok na całe życie. Oglądałem dużo materiałów na ten temat i to właśnie dzięki panu dochodzę do zdrowia.Łysy jest wielki 💪

@@blues148 - masz rację: MYŚLISZ, że z płucami jest OK i MYŚLISZ, że chodzi o odwrócenie uwagi i MYŚLISZ, że to czy tamto... I teraz tak... 1. Jest duża różnica między tym, co myślisz a tym, co wiesz. 2. Gdybyś WIEDZIAŁ, że z płucami wszystko jest OK, to byśmy tu dziś nie pisali. Ale Ty myślisz, że jest... a potem pewnie, że może nie jest, a potem o czymś innym sobie pomyślisz, albo się zajmiesz i myślisz o czymś jeszcze innym... i tak do usranej. To właśnie myśli nie dają Ci spokoju i właśnie z myślami masz kłopot. Dlatego to, że coś myślisz - daruj szczerość - nie ma większego znaczenia. 3. Skoro jednak w myśleniu jesteś dobry i masz duże doświadczenie, to myśl. Dużo i często. O tym, co najgorsze. Zobaczysz, co myśli wtedy zrobią :-))) I przekonasz się na sobie, ile są warte. Pozdrowienia i powodzenia.

@@SkutecznaTerapia Myślę że to co myślę doprowadzi mnie do ataku paniki.Tyle warte, są te myśli.Kumam.Dziękuję za wszystko i pozdrawiam

info o objawach odstawienia można znaleźć w ulotce o leku

Agnieszka Sadowska - Spróbuj, co masz do stracenia? ;-)) Jak umrzesz, to z pewnością przestaniesz się bać...

Ok, sprobuje 😀 jak jestes przed skokiem na bungee to sie mega boisz, skaczesz - straciles kontrole na ta chwile, zrobiles to, sukces, mimo ze skaczac bales sie, dales rade i juz wiesz jak to jest 😀 i nastepnym razem jak bedziesz skakał to wiesz juz jak to jest 😀

Czy mozna do Pana napisac maila? Uzyskac platna oczywiscie porade?

Agnieszko, można skorzystać z terapii u mnie, można kupić książkę, w której sporo wyjaśniam, można też korzystać z video i pracować z lękiem samemu, ale... porad nie udzielam. Przykro mi. Porady nie działają :-))

W sensie chcialam opowiedziec swoja historie bo nie jestem pewna czy to lęk tak po prostu do mnie przyszedl, czy przez moje zaburzenia hormonalne a blizej to prolaktyna - ktorej nadmiar ma objawy jak w depresji, nerwicy, lek, niepokoj, biore lek od miesiaca, mam juz w normie ale czasem czuje ten lęk, i nie wiem sama czy to sie uspokoi bo jeszcze pare miesiecy bede brala te leki, czy to ten lęk niespowodowany tym hormonem 😀 ale pewnie tak czy siak warto z nim sie zaprzyjaznic

Dasz rade nie ma co się bać wierzę w ciebie przecież nie jesteś miekki

Pozostałe 20% pójdzie do piekła.

Haha pozdrowienia :)@@SkutecznaTerapia

@@SkutecznaTerapia właśnie co z tymi 20 procenta i, nie to że na siłę szukam, ale poprostu dla nich trzeba dłuższej terapii? Czy poprostu pacjent jest tak ciężki że to beznadziejny przypadek lub ma inne zaburzenia niż lękowe?

Próbowałaś?

@@SkutecznaTerapia tak, działa na chwilę, poza tym obejrzałam Pana filmy w 2 dni 🙃💪

@@marcelinam487 no to widzisz...

Janusz Górski: To fantastycznie! O to nam tu właśnie chodzi!

Ok może spróbować

Eeee tam, bez sensu... To i tak nic nie da a Pan sie tylko namęczy...

Nie komentuje tylko uważnie słucham ma pan rację

Pregabaline nie uzależnia to nie benzo

Wcale się nie dziwie. To przecież są przerażające rzeczy. :-)

terrorystę z bombaju coś może przerazić ?😅

:-)) ....sprawdź.

Każdy z nas jest inny... Nie ma złotego środka, który zadziała na każdego w ten sam sposób. Terpaia, leki nic nie pomogą dopóki sami nie podejmiemy rękawic. Lęk to naturalny odruch człowieka nazywany choroba, zaburzeniem itd. Wiem jedno po latach życia z nerwica lekowa, że da się to opanować i ograniczyć na tyle że dzieje się to raz w roku czy tam dwa, a wcześniej były dni, że dwa razy dziennie. Praca nad sobą to podstawa i zmiany, zmiany, zmiany czyli zmiany podejścia do życia i sytuacji od wstania z łóżka przez sex i relacje z ludźmi. Im więcej miłych i przyjemnych chwil tym mniej ataków. Im więcej stresu im więcej zamawiania się i uzalania nad sobą tym więcej leku. Autor tłumaczy to bardzo fajnie na podstawie skoku na bungie... Dopóki nie zmienisz czegoś nie zrobisz to będziesz stał w miejscu i dawał się atakować lekowi nie podnosząc gardy. Pamiętaj lek i Ty to jedno cialo!

Panie Tomku, Pana psychoterapeutka wie o Pana sytuacji więcej niż ja i skoro tak twierdzi - pewnie ma ku temu podstawy. Jeśli takie rozwiązanie jest w Pana przypadku możliwe, przypuszczam, że Panu nie zaszkodzi. Nie wiem natomiast, czy wyprowadzka z domu wystarczy? Jeśli zostanie Pan w tej samej miejscowości, wciąż będzie Pan miał do czynienia z tymi samymi miejscami, ulicami itd. Może więc powinien się Pan wyprowadzić zupełnie gdzieś indziej, do innego miasta? Pytanie, czy to wystarczy? Wtedy też bedzie Pan miewał do czynienia z ludźmi, którzy mówią tym samym językiem, który też może się Panu kojarzyć z traumatycznymi doświadczeniami i to również może podświadomie wywoływać lęk... Więc może musi Pan wyjechać za granicę, gdzie ludzie mówią innym językiem. Pytanie, czy to wystarczy, bo przecież wciąż będą tam ludzie mający dwie ręce, dwie nogi i głowę - czyli dokładnie tacy sami, jak ci, którzy - jak się domyślam - spowodowali Pana traumę. W takim wypadku jedynym rozsądnym i logicznym rozwiązaniem wydaje się jakaś bezludna wyspa na Pacyfiku... o ile oczywiście nie będzie tam zwierząt podobnych do tych, które zna Pan z dzieciństwa... Rozumie Pan dokąd zmierzamy, idąc tym tokiem rozumowania...? A tak bardziej serio: zmiana warunków to zwykle JEST dobry pomysł - o ile jest Pan na to gotowy i jeśli oczywiście jest to realne rozwiązanie. Sądzę, że psychoterapeutka, z którą Pan pracuje, miała na myśli to, że wyprowadzka może pomóc, ułatwić Panu sprawę i trochę zminimalizować objawy, a nie ostatecznie rozwiązać problem. Druga i BARDZO WAŻNA rzecz: nie upierałbym się przy tym "lęku społecznym" w Pana przypadku. Z tego, co Pan pisze wydaje mi się, że problem dotyczy raczej sytuacji, w których "musi" Pan być, z których nie może Pan uciec lub się wydostać - takich "no way out". Zadałbym sobie pytanie, kiedy czuł się Pan podobnie po raz pierwszy, złapał pierwsze wspomnienie, które przyjdzie Panu do głowy i od niego właśnie zaczął szukanie przyczyn... Mam nadzieję, że to jakoś Panu pomoże. Pozdrawiam serdecznie:-)

Pani Elżbieto, Bardzo dziękuję za komentarz. Nie wiem, czy mi starczy miejsca, żeby odpowiedzieć...:-) Po primo, w pełni się z Panią zgadzam, gdy chodzi o teorię. Gdyby tylko CBT w praktyce taka i tak działała... mielibysmy po kłopocie. Co więcej - uważam CBT za bardzo użyteczne narzędzie wobec wielu problemów. Używam jej elementów chętnie, gdy chodzi o zmianę pracy, trudne decyzje etc. Ale nie wobec problemów klinicznych, a szczególnie nie wobec zaburzeń lękowych lub depresyjnych. A oto dlaczego... 1. Bo ludzie, którzy się boją, nie są głupi. Są wariatami, ale nie są głupi i gdy czegoś się boją, to najczęściej to JEST realne i rzeczywiste. Gdy stoję przed tym krawężnikiem i boję się przejść przez ulicę, to nie dlatego, że coś mi się "wydaje", ale dlatego, że coś wiem. Wiem np, że ludzie NAPRAWDĘ codziennie giną przechodząc przez ulicę, NAPRAWDĘ jeżdżą po pijaku, lub pod działaniem rozmaitych narkotyków, wiem że NAPRAWDĘ istnieją gówniarze, którym się wydaje, że są nieśmiertelni za kółkiem i ludzie zdekoncentrowani np kłótnią z żoną, czy szefem; nie mówiąc już o terrorystach, którzy wjeżdżają ciężarówkami w tłum przechodniów CELOWO! Myślę, że naprawdę mogę zginąć i ... mam absolutną rację, bo to jest możliwe i realne. Tak samo działa to w supermarketach, samolotach etc. Co więcej - jest jeszcze gorzej, bo choćbym zrobił wszystko, co tylko możliwe, i tak nie mogę mieć pewności, że tego uniknę. I to JEST REALNOŚĆ, nie "ograniczające nas przekonanie". Jeśli więc załapię sie na sesję CBT i "procedurkę", to w większości wypadków wyjdę z niej z takim oto wyborem: Albo na siłę uwierzę w jakieś pierdoły, że świat jest bezpiecznym miejscem pełnym wspaniałych, sympatycznych ludzi... albo będę czuł się coraz gorzej. A ponieważ bardzo chcę sie poczuć lepiej (i płacę za terapię!) MUSZĘ zacząć myślec inaczej, więc MUSZĘ kontrolować swoje myśli, myśleć pozytywnie etc. I wtedy albo jest lepiej przez chwilę, póki utrzymam kontrolę, albo też - jesxcze gorzej - udaje mi się utrzymywać kontrolę i mój lęk nasila się proporcjonalnie do tej kontroli. 2. CBT, jak i jej siostrzane kalki, opierają się na przekonaniu, że emocje tworzą MYŚLI i nic innego i należy zmieniać myśli, żeby lepiej się czuć. Ja uważam, że często z naszym myśleniem wszystko jest OK, a lęk powoduje np sytuacja, w jakiej się znajdujemy lub otoczenie, praca, etc. Jeśli więc uwierzę, że to z moimi MYŚLAMI (percepcją) coś jest nie tak, to raczej nie zacznę zmieniać tych warunków, pokonując swój lęk krok po kroku. Zamiast tego pewnie zacznę dużo myśleć o swoich myślach i uciekać w ten proces od tego, co czuję... Tak to przynajmniej z mojej praktyki wynika. Pozdrawiam serdecznie :-)

A co zrobić w przypadku lęku uogólnionego, kiedy nie boimy się konkretnej rzeczy?

M. M. ... ZAWSZE - i powtórzę raz jeszcze - ZAWSZE boimy się konkretnej rzeczy. Możemy różnie ten strach przeżywać, z różną intensywnością, możemy nie wiedzieć czego się boimy, albo nie rozumieć dlaczego akurat tego, ale ZAWSZE boimy się czegoś konkretnego i - zazwyczaj - czegoś, co realnie może nam zagrozić. Oczywiście wszystkim w tej grze opłaca się uważać inaczej, ale to nie zmienia faktu :-))

Czyli tzw. GAD nie istnieje?

M. M. - Istnieje. Na jakiejś podstawie trzeba przepisywać leki, więc musi istnieć :-)). Diagnozowanie czegokolwiek, co dotyczy głowy (psychiki, samopoczucia) to jest bardzo umowna sprawa. Jedyne, na czym lekarz może się oprzeć, to tylko to co zrozumie z tego, co mu powie pacjent. Jak sie przewrócisz i boli Cię noga - robią Ci rentgen i widzą: czy złamana, jak i w którym miejscu. Jak Cię boli brzuch, robią USG, macają, naciskają i na tej podstawie diagnozują. Z łbem tak się nie da, więc w praktyce wizyta u psychiatry (który za malo zarabia, jest wq***wiony i ma dosyć) trwa 7 minut: diagnoza, prochy i wypad do roboty, na raty zarabiać...:-)) Trudno w takich warunkach stwierdzić, co naprawdę Ci jest... Tym bardziej, że coś, co ma w nazwie przymiotnik "general" - z definicji nie może być jakieś szczególnie określone. Jeśli sie boisz, to masz swoje powody. One mogą się wydawać niedorzeczne: innym ludziom, a nawet Tobie, ale nie ma co od nich uciekać i wmawiać sobie, że lęk to jakaś "anomalia", bezsensowna i nieracjonalna reakcja, z którą trzeba walczyć, bo nie powinno jej być. Tak uważam.

A co Pan myśli o tym CBD czy to sciema mógłby Pan taki temat poruszyć ponieważ wielce oznajmuja że to złoty środek A tyle ludzi cierpi na nerwice to dziwne że złoty środek nie pomaga

Daria Stefanczyk mi nie pomagał