Przecież nawet 'Zemsty' nie powinno się czytać, tylko oglądać. To jest w ogóle jakieś zboczenie w szkołach, żeby sztuki czytać, a nie oglądać.

A jeszcze jedna ciekawa rzecz jest na tej liście lektur. Mianowicie znajduje się tam FERDYDURKE która jest książką krytykującą szkolnictwo. KANON ma w sobie wpisaną swoją własną krytykę XD

Najbardziej mnie boli, że jak już omawiamy te wielkie dzieła literatury to nie można do nich podejść w żaden sposób krytycznie. Nie można wytknąć, że autor jakiegoś dzieła był zadufany w sobie i oderwany, albo że w swoim dziele wspierał coś co we współczesnym świecie jest uznawane za toksyczne, szkodliwe lub niemoralne. Nie można też podważyć czy ktoś naprawdę dobrze pisał, porozmawiać o tym czy dany wątek w książce był konieczny, czy może był kompletnie niepotrzebnym wypełniaczem. Tak czysto od strony technicznej do tego jak powinno się pisać książki, jak we wszystkim kierują tym pewne zasady. W końcu Słowacki, Mickiewicz, Kochanowski i inni wielcy literaci nie mogli robić niczego źle skoro podobno byli ważni dla rozwoju Polski. Tak jak gdy rozmawia się o filmach: pomimo, że gwiezdne wojny były filmami przełomowymi pod względem efektów specjalnych nikt nie próbuje nikomu wmawiać, że w tym momencie ich efekty specjalne są wybitne - bo nie są, każda forma kultury się rozwija i nikt mi nie wmówi, że literatura odbiega od tej reguły i 200 lat się nie rozwinęła. Myślę, że takie dyskusje były by dużo bardziej wartościowe, rozwijające i ciekawe dla uczniów niż wkuwanie na pamięć lub rozkładanie na czynniki pierwsze kolejnego patriotycznego wiersza o identycznym przekazie Bardzo dobry film btw, pomimo że mam już swoje zdanie w tym temacie jakoś tak rozwinął moje spojrzenie na niego - i kto by się spodziewał, jeszcze bardziej mi się to wszytko nie podoba. Pozdrawiam - uczennica z reformowego rocznika matura 2023 z kilkukrotnie dłuższą listą lektur obowiązkowych. A znając życie w rozprawce i tak odwołam się do jakieś młodzieżówki, której poloniści nawet nie kojarzą xD

>Rok 2137 - Neo Rzeczpospolita Polska >Matura >Opisz i wytłumacz o co chodziło w Polskim Arcydziele ktore jest zawsze na czasie "Dziadach"

Gry, anime, manga? Mnie polonistka opieprzała za użycie czegoś zagranicznego jak Hrabia Monte Christo, albo Dzwnnik z Notre Dame. Aż się boję pomyśleć co by zrobiła z tak ,,niską" dla niej kulturą. Bo liczyła się tylko Lalka i Chłopi bo przecież powieści o pierdole którego można określić mianem,, simpa" czy życie codzienne bandy rolników to jest prawdziwa sztuka.

Kurczę, studiuję polonistykę i jak usłyszałam o Bogurodzicy, to aż mnie zemdliło

Czytanie wierszy w szkole jest zaprzeczeniem mojego obrazu czytania poezji. Nie wiem jak można zmuszać się do odczuwania emocji, rozumienia tekstów, których się nie rozumie. Dla mnie w poezji chodzi o to, żeby coś w Ciebie uderzyło, żeby znaleźć w tekście cząstkę siebie. A nie zastanawiać się "co symbolizuje niebieski dzban?". Albo coś się czuje, albo nie.

Ja przeczytałam wszystko Mickiewicza, Słowackiego, Szekspira i zbrodnię i karę. Czytałam inne książki. Kinga, nesbo, zmierzch, wiedźmina, 50 twarzy Greya. Wszystko, na co miałam ochotę. Bo z lektury człowiek powinien wyciągnąć to, czego potrzebuje a nie narzuconą z góry narrację. Czytanie powinno być przyjemnością, rozrywką, a nie przykrym obowiązkiem.

W technikum dużo osób z mojej klasy interesowało się kultura japońską, więc gdy przychodziło do pisania rozprawki spora część z nas podawała argumenty z anime lub mang. Niestety naszemu poloniście nie podobało się to i otwarcie nas za to skrytykował(za to można było odnosić się do kultury amerykańskiej bez przeszkód).

Matura jutro, mam przed sobą jeszcze maraton streszczeń lektur których, a jakże nie przeczytałem. Ale najpierw sobie obejrze film krytykujący te właśnie lektury lektury. lmao

Pana seria 'dla każdego coś przykrego' zdaje się wybiła mój kręgosłup swiatopogladowy i mam nagle ochotę zweryfikować każde moje przekonanie. Przeraża mnie to i liczę na więcej :-D

Ja się cieszę, że całe technikum udało mi się przelecieć opierając swoje rozprawki na Wiedźminie czy LOTR, gdzie często musiałem tłumaczyć mojej polonistce o co mi chodziło i musiałem udowadniać istnienie pewnych wątków LOTR'a bo ich nawet nie znała. (później przyznała mi się że nie czytała nigdy Władcy Pierścieni)

Naprawdę jestem wdzięczna za moją polonistkę, która, o dziwo, wdrażała zaskakującą liczbę dodatkowych/nieobowiązkowych dzieł kultury podczas naszych lekcji. Filmy, obrazy, animacje, muzykę, czy też wyjazdy do teatrów, na musicale lub do muzeów. To wszystko sprawiało, że nawet pomimo przymusu realizowania tego kanonu (nad którym także ubolewała, co raz udało mi się usłyszeć) mieliśmy w zanadrzu rozszerzoną wersję kultury. Jednak co do filmu, szczerze nie wiem co myśleć - już dawno uzmysłowiłam sobie, że lekcje polskiego to po prostu historia literatury i tak już to ma wyglądać, więc osobiście nie widzę problemu (bo sama dużo z tej historii wyniosłam). Ale może właśnie w tym ten problem - dla większości (zazwyczaj starszych) osób kanon to świętość i olaboga jak to tak nie ma być tej, czy innej lektury, skoro to kamień milowy w kulturze. Tylko że to jest utarty schemat: poprzednie pokolenia to czytały, więc my też powinniśmy - bo tak, bo "Słowacki wielkim poetą był". W każdym razie, uważam że kanon jako przykład historii literatury jest mniej więcej okej. Tylko czy w takim wypadku - biorąc na tapet to, co Pan powiedział w filmie - nie lepiej z tego stworzyć osobny przedmiot dedykowany profilom humanistycznym w szkole średniej, a ten właściwy język polski zmienić na bardziej różnorodny w treści? Jak to mawiał papież Polak: "Nie wiem" xD, nie mnie oceniać. Pozdrawiam

Ministerstwo nie zmieni kanonu (z mojego punktu widzenia) chociażby dlatego, że nauczyciele nie byliby na to gotowi. Moja polonistka, która nie ogarniała Hobbita tym bardziej nie ogarniałaby mang, czy anime o scie-fiction nie wspominając.

Bardzo mądry film. Szczególnie podoba mi się stwierdzenie, że kultura to nie tylko literatura. Jestem typowym ścisłowcem, po klasie matematycznej, idę na fizykę teoretyczną, no chcę się całkowicie poświęcić naukom ścisłym. Ale zdarza mi się chłonąć kulturę, o czym mogę potem rozmawiać ze znajomymi. I co zauważyłem (takie przemyślenia psychologiczno-neurobiologiczne): - sporo ścisłowców ma dysleksję (nie lenistwo, tylko serio dysleksję) i łatwiej im chłonąć obraz niż słowo pisane. Takie osoby często mają sporą Wiedzę na temat filmoznawstwa i naprawdę są to niesamowicie inteligentni ludzie, a przez te nieszczęsne wiersze ledwo zdawali polski w szkole - sporo osób autystycznych nie trawi pewnych tekstów kultury. Ja jestem autystykiem i nie trawię... filmów oraz seriali fabularnych. A książki uwielbiam, czytam tonami. Gdyby ktoś nagle zamienił cały polski "literaturoznawczy" na "filmoznawczy" to byłbym w czarnej d..., bo na 100% bym nie zdał. "Widzę" tylko kreskówki, bo przypominają mi one geometrię czy nawet bryły, gdzie nie ma wiele szczegółów, a zwykła ludzka twarz sprawia, że się nie skupiam, bo ma za dużo detali. Dlatego uważam, że do wybór tekstów kultury powinien należeć do ucznia. Jestem przeciwieństwem przykładu wyżej - łatwo operuję na abstrakcyjnych słowach, liczbach, symbolach i figurach, ale mam problem z rzeczywistym komponentem, bo ma za dużo szczegółów. Może dobrym pomysłem byłby rozdział klasy na różne grupy lekcji na polskim? Jedni by mogli uczyć się o filmoznawstwie, inni o literaturze, a jeszcze inni o grach komputerowych? Na maturze i tak można podać jako przykład dowolny tekst kultury, a tak to każdy by jakoś tam się rozwijał, a nie zmuszał się do nauki. - chyba nigdzie w filmie nie było wspomniane o muzyce, a muzyka to... pokusiłbym się o stwierdzenie, że to jest najchętniej konsumowany rodzaj kultury. Gdziekolwiek nie pójdziemy, zawsze w tle leci jakaś muzyka. I nie chodzi mi tu o to, żeby zmusić uczniów, żeby grali na różnych instrumentach, bo nie każdy ma do tego talent. Ale dobrym pomysłem byłoby zapoznanie uczniów z jakimiś kulturowymi niuansami dotyczącymi muzyki właśnie. Nawet tę nieszczęsną poezję można by ubarwić muzyką! Na przykład ostatnio znalazłem rockową wersję "Do prostego człowieka" Tuwima. Konserwatywny nauczyciel by się przyczepił, ale przecież to pełnoprawny tekst kultury, do tego przenikanie się różnych filarów tejże kultury.

Bardzo ciekawe spojrzenie na edukację. Podobne do mojego, jednak z racji Pana fachu zdecydowanie szersze. Co ja bym dał, żeby wreszcie zrezygnowano z tego bezsensownego pruskiego systemu edukacji. Pozdrawiam.

Strasznie mi brakowało, by ktoś bez żadnych ceregieli powiedział jak się sprawy mają. Moje przygody z klasą humanistyczną w liceum skończyły się już dobre 9 lat temu i do tego czasu zdążyłem sobie uświadomić - głównie w toku studiów - że tamta proza, dramaty i poezja były niepotrzebne. Zabawne jest to, że do połowy III klasy liceum chodziłem z nieodpartym przeświadczeniem, że „Ja przecież lubię język polski”. Potem jednak zacząłem się łapać, że na zajęcia z fizyki chodzę z większą radością niż na język polski. Czytanie tej obmierzłej mi podówczas poezji dało do zrozumienia, że ja z taką kulturą nie chcę mieć nic wspólnego. Cała ta „pro-maturalna propaganda” była tak daleko zakrojona w mojej szkole, że kładziono nam wprost do głów, że te matury tak naprawdę mają sens i że to wszystko trzyma się przysłowiowej kupy. Rzeczywiście się trzyma. To znaczy - niektóre rzeczy są w sensie merytorycznym kompletną głupotą, ale z tej racji, że zachowują jakąś koherencję no to bez przejechania się po tym pługiem jak we vlogu powyżej, nie da się wykazać bzdur jakie tam są. A ponieważ jako dziecko nigdy nie otrzymałem jakiejś sensownej zachęty do czytania, to awersja do tej czynności we mnie pozostała na tyle mocno, że dopiero teraz, mając niespełna 27 lat - głównie dzięki mojej małżonce - odkrywam, że poza stertą książek teologicznych, filozoficznych i popularno-naukowych jest jeszcze po prostu dobra proza czy też po prostu dobra fantastyka. A ogólnie to mega dobrą robotę tutaj robisz. Odpalaj ten traktor, montuj pług i jedź.

"...na terenach Polski, na przełomie XIX i XX w...." to pamiętajmy tylko że to było szkolnictwo: austro-węgierskie, niemieckie i rosyjskie, które wzmacniało żywe stworzenia biciem. Więc Polacy stali się defacto ofiarami tego szkolnictwa, ofiarami które same zaczęły potem tak samo krzywdzić polskich uczniów już w Polsce. To nie jest "polskie" to jest europejskie!

A mnie irytują 2 rzeczy: a) Określanie, które dzieła są wartościowe, a które nie. Co jest tą wspaniałą kulturą, a co chłamem (bo wiadomo, Mickiewicz i Słowacki wielkimi poetami byli, a literatura współczesna to co tam, jakieś bajdurzenie). Mi osobiście twórczość Mickiewicza się nie podoba, Słowackiego lubię ciut bardziej, but still - nie lubię ich twórczości. Nie neguję oczywiście ich wpływu na historię literatury w Polsce, ale do cholery, przecież mi się ma prawo to nie podobać i nie muszę wcale zgadzać się z powtarzanym tysiące razy stwierdzeniem, jak bardzo ich twórczość jest piękna, wzniosła i wspaniała. b) Toksyczne ''promowanie'' czytelnictwa. Nie mam na myśli całkiem przyjaznych akcji promujących literaturę, mam na myśli próbę wmówienia nam że bez umiłowania do książek nie jesteśmy w stanie być osobami inteligentnymi, bo wiadomo, jak ktoś nie lubi literatury i książek to od razy niewykształcony idiota i plebs. Halo, nie każdy musi lubieć czytać. Ja nie lubię. Mam szeroką gamę innych zainteresowań, ale czytanie akurat się w nie nie wpisuje. Po prostu nie znajduję w tym przyjemności. Czy to robi ze mnie prymitywnego człowieka? Nie sądzę. No i jeszcze jedno, powtarzanie przez nauczycieli czegoś w stylu "wy to musicie znać, bo jak nie, to będziecie nieobyci i niewykształceni". Nie, nie muszę.

Jako osoba, która lubi czytać, uważam, że lista lektur to jeden z głównych powodów zniechęcenia młodych ludzi do sięgania po książki. Nie tylko wybór lektur (chociaż niektóre z nich mi się podobały, nawet powiem kontrowersyjnie, że "Wesele" Wyspiańskiego było dla mnie jedną z przyjemniejszych lektur do czytania) ale przede wszystkim ich ilość sprawia, że uczniowie nawet nie próbują czytać tych książek. W czasach liceum potrafiło się zdarzyć, że na przeczytanie jednej, kilkuset stronicowej lektury mieliśmy jeden albo dwa tygodnie. Do tego sposób, w jaki prowadzone były zajęcia, powodował, że w pewnym momencie po prostu zrezygnowałem z czytania lektur (czytałem tylko te, które wydawały mi się interesujące). Wiedzę na temat lektur i tak zdobyłbym z lekcji nawet jeśli nie przeczytałem ani jednej strony, więc wolałem wykorzystać ten czas na czytanie fantastyki, której w szkolnej bibliotece było dość sporo dzięki pani bibliotekarce, która zamawiając co roku nowe książki do biblioteki szkolnej wybierała głównie literaturę współczesną (to w liceum właśnie poznałem twórczość Sapkowskiego, Grzędowicza czy Dukaja)

Zdałam maturę z polskiego, zarówno podstawę jak i rozszerzenie, bez czytania ani jednej lektury szkolnej obowiązkowej. Zdałam na luzie i jako przykłady podałam "Szóstkę Wron" Leigh Bardugo i serię "Teatr Węży" Agnieszki Hałas. Powiem tak, nie trzeba czytać takich zabytków aby zdać ten test. Czytanie ich niczego nie wnosi do życia a tylko marnuje czas. Taka jest moja opinia.

Nie wiem, czy lektury wogóle mają sens. Myślę, że połowa jak nie więcej uczniów czyta tylko streszczenia. Ci którzy czytają i tak już pewnie coś innego czytają w czasie wolnym.

Wiedźmin książka napisana przez Polaka która przedstawia świat fantasy i przybliża do słowiańskich wierzeń, jedna z najlepszych gier wideo co spowodowało utworzenie serialu na netflixie przez co jest znany na praktycznie całym świecie. Obowiązkowa lista lektur: eee tam, dawaj tu tą Bogurodzicę

Znalazłam Pana kanał wczoraj i zostaje na dłużej. Bardzo lubię oglądać tego typu filmy dotyczące edukacji, głównie ze względu na to, że jestem w roczniku testowym (drugi rok w czteroletnim liceum). Jakiś czas temu wyszły przykładowe arkusze i wymagania do naszych przyszłych matur. I z tego co słyszałam, jest źle. Zadania z rozszerzeń przechodzą do podstawy, wymagania stają się większe. W sumie nie tyczy się to tylko egzaminów. Moim ulubionym przykładem jedno z zadań z ćwiczeń z biologii, które mocno odstawało poziomem reszty poleceń. Pod rysunkiem znajdowało się: "Źródło: Egzamin maturalny z biologii, poziom rozszerzony, CKE, maj 2015". Coś nie wyszło z tą reformą. Przepraszam za ścianę tekstu

Ale się cieszę, że trafiłam na Pana kanał! W końcu ktoś mądry potwierdził moje refleksje na temat gier wideo XD. Również uważam, że są one świetnym medium - angażują, uczą, mają świetnie napisane historie, specjalnie napisaną muzykę, niesamowicie zrobione animacje, a na sam koniec trzeba to wszystko zaprogramować, żeby działało. Jak dla mnie gry wideo są potężnym dziełem kultury i szkoda, że wciąż są postrzegane jako marnowanie czasu (niestety spotykam się z takimi komentarzami, gdy mówię znajomym, że ostatnio wkręciłam się w jakąś grę). Co do lektur, to u mnie wyglądało to tak, że ich nie czytałam XD (dobra, przeczytałam Dżumę i Ferdydurkę i bardzo mi się podobały). Ale w liceum miałam najbardziej zajawkę na twórczość Orwella. Po tym miałam ekscytację realizmem magicznym i strasznie mnie zainspirował Mistrz i Małgorzata. W trzeciej klasie dobrałam się do esejów Jose Ortegi y Gassata "Bunt mas" i Waldena H.D Thoreau. Zmierzam do tego, że mam teraz, z perspektywy czasu, wrażenie, że te wszystkie pozycje uczyniły mnie tym człowiekiem, jakim jestem. O dziwo, właśnie to, co czytałam w liceum. Myślę więc, że kanon lektur jest, wbrew pozorom, istotną sprawą w kształtowaniu człowieka. Jak gadałam kiedyś na ten temat z moim chłopakiem, to uznał, że seria Miecz Przeznaczenia miała na niego ogromny wpływ. Nawiasem mówiąc, strasznie mnie Pan inspiruje jako naukowiec, a zastanawiam się nad obraniem też takiej ścieżki kariery, ale w dziedzinie matematyki. A wybór już niebawem, bo jestem na magisterce. Pozdrawiam serdecznie!

Ale ten kanał to złoto! Dziękuję!

Genialny wstęp i kompozycja vloga! Appreciated+

Jak w 2005 na ustnej z polskiego zrobiłam mini analizę wątków Szekspirowskich u Pratchetta, to miny pan polonistek mówiły - a kto to jest ten Pratchett?

Świetny filmik! I świetny kanał! I do tego wpadłem na niego zupełnie przypadkowo 😀

W Lalce Prusa jest pełno bardzo ciekawych fragmentów ( np opis planu Paryża) które zdradzają pogląd autora na eugenikę, Prus zachwyca się tymi niemoralnym bzdurami. Jestem ciekaw ilu nauczycieli w Polsce podczas omawiania Lalki nie orientuje się w tym że powinni eugenikę skrytykować, albo chociaż wyjaśnić o co dokładnie chodzi. System nie wymaga tego od nauczycieli, co uważam za skrajnie nieodpowiednie

Właśnie Pana odkryłam i jestem zachwycona ❤️ wielki szacunek

tak się cieszę, że nagrałeś ten film. Jednak jestem normalny

Ten kanał to moje największe odkrycie roku, pańskie filmy ogląda się z wielkim zaciekawieniem i zaangażowaniem. Nawet nie sądziłem że mając 18 lat zaciekawią mnie takie treści, a tu proszę, niespodzianka. Pańskie filmy są bardzo merytoryczne i ogląda mi się je z wielką przyjemnością, można powiedzieć że wciągam film po filmie. Życzę dalszego rozwoju kanału i większej ilości widzów, robi pan cholernie dobrą robotę uświadamiając ludzi co jest nie tak w polskiej edukacji i środowiskach akademickich

Quo Vadis w latach 2000 w wakacje przeczytalam dla przyjemności, Zemsta mnie bawiła ,a Małego Księcia do dziś nie trawię.

Nic mnie tak nie zniechęciło do czytania jak lektury, trudno się utożsamiać z problemami i sytuacją ludzi sprzed stu lat, co dopiero to zrozumieć, plus cały czas ten samy motyw "patrzcie jak Polakom było źle i jak z tego wyszliśmy" doceniam, ale wolałbym poznać coś co może mnie dotyczyć albo przynajmniej zainteresować, sorry ale wciskanie patriotyzmu na siłę może wyjść z odwrotnym skutkiem

Super kanał. Co do tematu przypomniała mi się pewna innowacja wprowadzona przez moją super polonistkę w gimnazjum. Otóż, "Romeo i Julia", lektura obowiązkowa, której nigdy nie musieliśmy czytać. W zamian obejrzeliśmy współczesną adaptację filmową z 1996 roku (z Leonardem diCaprio). Efekt tego jest taki, że to jedna z niewielu lektur z czasów gimnazjum (czyli już ponad 10 lat minęło), którą pamiętam, właśnie dlatego, że obejrzeliśmy to we współczesnej formie.

Wyobraźmy sobie jak skoczyłoby czytelnictwo, gdyby zamiast przedstawionego kanonu lektur polecono czytać mangi, komiksy, fantasy czy kryminały lub thrillery czy horrory... sukces murowany 😍

Całkowicie się zgadzam. Na poziomie każdej klasy, od podstawówki do szkoły średniej, lektury do czytania powinny być przekrojem wartościowych pozycji z różnych gatunków. Raz fantastykę, raz pozycje kryminalne, raz horrory, itd., no i może najwyżej jedna pozycja na rok z "literatury klasycznej". Tylko tak pokażemy młodym ludziom, że książki mogą sprawiać przyjemność, bo każdy trafi na coś co lubi.

Co do listy anime to taka istnieje, tylko nie na Crunchyrollu a na Redditcie także nie jest to nazywane kanonem a rekomendacją. 😅

Panie Krzysztofie, dziękuję właśnie pana rozważania pomogły mi nie stresować się maturą i przez to zdałem

Pamiętam jak miałam kiedyś pisać rozprawkę na temat 'czy Pan Tadeusz powinien być lekturą szkolną', to nigdy tak przyjemnie i szybko nie pisało rozprawki jak wtedy gdy jechałam listę lektur :)

Super film! Zgadzam się całkowicie z tym co mówisz w swoich filmach. Ja pomimo że byłem dobrym uczniem zostałem przez szkołę skutecznie zniechęcony do pójścia na studia. Było tak jak mówisz na filmach, nie miałem czasu na nic innego oprócz nauki. Chodzeniu do szkoły towarzyszyły ciągle bóle brzucha przez ten ciągły stres i ocenianie. A w szkole średniej gdzie na prawdę było ciężko bo było dużo przedmiotów i każdy nauczyciel uważał że jego przedmiot jest najważniejszy i na prawdę wiele osób łącznie ze mną miało problem z ogarnięciem tego wszystkiego i zrozumieniem co nauczyciele nam tłumaczą. To na dodatek nauczyciele nas cały czas straszyli że na studiach jest jeszcze gorzej jeszcze trudniej jeszcze więcej nauki i wszystkiego i większość z nas na pewno sobie nie poradzi, więc wtedy pomyślałem dość, nie chcę mieć nic więcej wspólnego z edukacją jeśli to ma tak wyglądać. No i zaraz po maturze (dobrze zdanej oczywiście) poszedłem do pracy i tylko moja narzeczona mnie wtedy wspierała. Bo rodzice rodzina znajomi sąsiedzi jednym słowem wszyscy mówili że mam iść na studia bo jak to sobie wyobrażam bez studiów no i do tej pory wywołuje ten temat straszne emocje w rodzinie więc go nie poruszam. A jak poszedłem do pracy to skończyło się ocenianie skończył się stres. Wszyscy mi powtarzali że będę jeszcze tęsknił za szkołą a mi wcale nie szkoda chociaż może nie jest to najlepsza i najlepiej płatna praca na świecie ale czuję się tu dużo lepiej niż w szkole.

nie wiem czy się z tobą zgadzam, bo to dosyć mocne i nietypowe zdanie, ale na pewno twoja opinia jest ciekawa

Od lat, nie mając pojęcia o temacie polonistyki, uważam dokładnie to samo. Ja bym dodał jeszcze teskty użytkowe, reportaże i artykuły naukowo biznesowe. Warto mieć z tym kontakt wg mnie bo dla osób idących w obszar biznesu takie rzeczy się przydają. Super kanał.

Polecam słuchanie audiobooków, nawet tych amatorskich (bywają leprze od tych profesjonalnych, gdzie lektorka czyta bardzo egzaltowanym tonem). To bardzo pomaga. Dzięki temu całkiem spodobało mi się kilka książek, których, na bank bym nie dała rady sama przeczytać, takich jak Sklepy cynamonowe, czy Cudzoziemka.

Przez zajęcia z j. polskiego przestałam czytać książki przez kilka lat. Z jakiegoś powodu w podświadomości czytanie książek łączyło mi się z nudą i trudnością w zrozumieniu czego czytam. Nie mówiąc jeszcze o narzuconym kluczu jak powinno się rozumieć książki. To też wpłynęło na mój brak chęci w wypowiadaniu się na forum klasy, bo ja często odczytywałam przekazy inaczej niż to co nauczyciele klepali uczniom co roku do głowy. Dopiero dzięki studiom artystycznym i prezentacjom, jakie przygotowywaliśmy na zajęcia (gdzie profesorka pozwalała nam dodawać wiele od siebie) polubiłam występy i w końcu nikt nie mówił, że coś powiedziałam źle, tylko ewentualnie dyskutował "dlaczego myślisz tak, a nie inaczej". Wrociłam także do czytania książek i teraz widzę, że mam dużo do nadrobienia, bo jest wiele ciekawych lektur wartych uwagi. Ale myślę też, że ta lista to po prostu duże lenistwo ze strony szkolnictwa, bo komu by się chciało rozpisywać nowe opisy, analizy i interpretacje innych książek, nie mówiąc o innych mediach jak mamy starego i sprawdzonego gotowca. Szkoda, bo przedmiot ten miałby duży potencjał w kształtowaniu kultury u młodziaków, a na ten moment tylko ich odpycha.

DZIĘKUJĘ!!! Jestem matką tegorocznego maturzysty. Dzięki panu przetrwamy😊

Świetny materiał Krzysztofie. Kilka lat temu wzięłam w amerykańskim college'u dwa semestry angielskiego. W pierwszym semestrze skupiliśmy się na filmie dokumentalnym o młodym transpłcipwym mężczyźnie. (Na podstawie tej historii nakręcono także film fabularny z Hilary Swank w roli głównej "Boys Don't Cry"). W drugim semestrze (inny profesor) wybrał dla nas jako główną lekturę komiks (albo raczej powieść graficzną) poruszający problemy LGBT: "Fun Home: A Family Tragicomic" by Alison Bechdel. Byłam zaskoczona i zachwycona. Lekcje były fantastyczne. Nie wyobrażam sobie aby takie lekcje kiedykolwiek mogły odbywać się w Polsce.

O mamo! Jak dobrze jest posłuchać jakiegoś świeżego spojrzenia. Od dłuższego czasu mam podobne przemyślenia. A za min. 10

Wiesz co jest o wiele bardziej przykre niż początek? Kiedy jesteś dzieckiem. Twoja babcia czytała ci bajki na dobranoc. I później ta babcia umiera, a bajki są jedyną pamiątką po niej. Czasami płaczesz, gdy o nich pamiętasz, bo przywodzą ci na myśl babcię. A w czwartej klasie dostajesz te bajki nie tylko do przeczytania (przykre wspomnienia o kochanej babci, która odeszła), tp jeszcze musisz wykonywać do nich prace na ocenę, a jeśli to zawalisz, to dostaniesz pałę. I rodzice ci wysusza głowę, bo nie umiałeś przeanalizować bajki, która była ci czytana przez babcie i nie lubiłeś bajek przez KOLEJNOŚĆ WYDARZEŃ oraz ANALIZĘ POSTACI, tylko dlatego, ze opowiadały zabawne historie. Ach, nie ma to jak miłe doświadczenia z polskiej szkoły :)

Podobnie z lekcjami religii (w któtych byłam zmuszona uczestniczyć): w liceum powiedziałam księdzowi katolickiemu że lekcja religii powinna być lekcją o różnych religiach i rozmowie teologicznej. Na szczęście ksiądz był młody i pozwolił żebyśmy rozmawiali o judaizmie, chrześcijaństwie (protestanckich odłamach) islamie i buddyzmie. Jako ateistka skończyłam z 6tka. Ale to tylko wyjątek od reguły. Codziennie biedne dzieci mają prane mózgi jakby katolicyzm był jedyną formą religii. Nie wspomnę o Jezusowych krzyżach w każdej z sal lekcyjnych...

Pamiętam, że w gimnazjum czytaliśmy Krzyżaków. No cóż, czytaliśmy, ja czytałem. Wszyscy moi koledzy albo przeczytali streszczenie albo nawet tego nie zrobili (myślę, że lepiej zrobili). Oceny z kartkówki były niskie. Nauczycielka udawała załamaną "niskim poziomem czytelnictwa" i zrobiła tyradę jak to będzie nas kosztować w życiu i w szkolę. Zapytała ile osób przeczytało książkę - tylko ja się zgłosiłem. Wtedy zapytała ile dostałem - odpowiedziałem, że ledwo 2 otrzymałem. Natychmiast skończyła się tyrada i nawet raz nie wspominała tego tematu. A kolega z ławki dostał 3 po nie przeczytaniu ani jednej strony streszczenia. Tak szkoła wygląda i jak będzie wyglądała. Podczas studiów moja mama dostała pytanie "jakiego koloru były zasłony" podczas czytania zbrodni i kary, ponieważ 60-letnia wykładowczyni przeczytała tylko tą książkę. I non stop zbrodnia i kara przez jej karierę. Moja nauczycielka Polskiego przeczytała więcej, ale na kartkówce otrzymałem pytanie z krzyżaków "Jegienka umiera z powodu zawału - jakie kwiaty były obok niej" no ja pierdolę.

A już myślałem, że jestem sam w tych rozważaniach o egzaminach. Dzięki i pozdrawiam.

Według mnie powinno być również dofinansowanie aby ludzie w okresie szkolnym mogli jeździć to teatru za darmo. Pamiętam jak miałem Balladynę jako lekturę i muszę powiedzieć że spektakl mega oddaje

Dobrze gadasz daje Suba

Jeśli chodzi o filmy to jest parę filmów, które są w tym kanonie, ale nie na tej ważnej liście i nauczyciel może je spokojnie ominąć.

Oto lista przeze mnie przeczytanych lektur, przygotowując się do matury. No to chyba na tyle XD mam nadzieję, że czegoś nie przeoczyłem XD, jak coś zdałem maturę z polskiego pisemną na 52% a ustną na 65%.

Przypomniałeś mi tym odcinkiem o jednym raporcie NIK, który pojawił się na początku 2019 roku. Dotyczył on problemów związanych z nauczanie matematyki i proponował rozwiązania. Przez pewien czas było głośno o nim ze względu na sugestię usunięcia obowiązkowej matury z matematyki na czas poprawy jakości kształcenia. Pamiętam jak rzucono się z krytyką na ten pomysł i porównywano go do stłuczenia termometru. Dodatkowo raport zawiera jedną uwagę, której nie spotkałem nigdzie indziej. Zwrócono uwagę na wytracanie zdolności naturalnych dzieci, które już w pierwszych miesiącach dostosowują się do poziomu przeciętnego. Jest to w sumie ciekawy raport bo to w końcu urząd krytykuje szkolnictwo.

Nigdy nie zapomnę mojej licealnej polonistki, która ewidentnie traktowała listę lektur licealnych jako coś, co jest wyższe kulturowo. Zabraniała nam odwoływać się na pracach pisemnych do lektur z gimnazjum, a co dopiero do innych dzieł kultury. Zostałam na jednej lekcji zjechana za użycie Igrzysk Śmierci, znajomi mieli fantastyczne argumenty na rozprawkach poparte Wiedźminem czy Legendą Aanga, ale co z tego jak liczy się albo lista lektur licealnych albo inne "poważne książki" (czyt. klasyki literatury, ale tylko te polskie z XIXw. bo np. Duma i Uprzedzenie też była ryzykownym wyborem). A jeszcze zacznij ten kanon lektur krytykować, to XD

I co się teraz zadziało. Na maturze od 2015 do 2022 roku na rozprawce z polskiego można było się odwołać do dowolnej treści kultury. Czyli w tym gier, filmów, bajek itp. A matura od 2023 po "cudownej reformie"? No już wolno będzie się tylko odwoływać do treści literackich...

Co do wierszy - dawna poezyja przekształciło się w masę, której często gęsto nie jestem w stanie nawet czytać. Absolutnie Róźewicza lub Szymborską szanuję (chociaż po pół roku męczenia tej biednej kobiety na zajęciach z lit. 45-89 myślałam, że w życiu na jej wierszę nie spojrzę już bez odrazy), ale współczesna pulpa najczęściej mnie odrzuca (Tkaczyszyn-Dycki, czyli jak spędzić pół dnia nad tomikiem, którego nie pamiętam ani w mikrokawałeczku). Uważam, że to, co dawniej było poezją, zmieniło w formę i stało się tekstami piosenek. Przecież w warstwie tekstowej tacy artyści jak Łona lub Mery Sposlky naprawdę robią więcej dobrego dla języka, niż cały tabun profesorów polonistyki. Cóż, jeżeli język nie jest wciskany w sweterek po babuni i okularki jak denka od butelek, to można z nim robić cuda :)

5:22 ja będę pisał w tym roku, lecz uważam że to są jak najbardziej w porządku lektury. Wyjątkiem jest tu Pan Tadeusz.

ja na maturze opisałam historię z gatunku light novel jako argument wspierający do lalki, fakt powinniśmy wliczyć inne media jak gry i filmy do "kanonu lektur"

Do momentu w którym nie dopuszczą do głosu kilku młodych w sprawie systemu edukacji, raczej pozostanie niezmienny :biblethump: Edit: obejrzałem do końca i stwierdzam że oglądanie materiałów tego typu bardzo podnosi na duchu, powraca nadzieja na zmianę

No tak, a ja nigdy nie przeczytałem w całości, żadnej szkolnej lektury, na każdej rozprawce odwoływałem się do fantastyki, i podczas omawiania Dziadów, stwierdziłem przed nauczycielką, że Mickiewicz był wariatem. Mimo to maturę z polskiego zdałem na 89%. Pozdrawiam serdecznie.

Bardzo spodobał mi się ten film i nasunął mi kilka przemyśleń. Przede wszystkim lepiej dla wszystkich byłoby, gdyby rozdzielono język polski i historię literatury na dwa przedmioty. Na tym pierwszym uczono by gramatyki, retoryki i ogólnego ładnego wypowiadania się, a na drugim byłaby no właśnie- literatura, zarówno historyczna jak i najświeższa. I jeszcze jedno, mniej romantyzmu, więcej modernizmu i wieków XX i XXI.

Prawdziwy humanista zajmuje się nie tylko sztuką literacką ale i fizyczną. Jak lord Bayron sztrzela z karabinu, pływa, wspina się po górach i boksuje. Humanist czyli człowiek w pełni, a nie w połowie

Meanwhile ja wpychająca Harrego Pottera do niemal każdej rozprawki :)

Pamiętam, że miałam w szkole średniej problem z czytaniem takich pozycji jak np. chłopi. Język użyty w tekście powodował, że nie byłam w stanie czytać tekstu ze zrozumieniem. Lista lektur obowiązkowych już dawno powinna zostać zaktualizowana. Obecna jedynie utwierdza w przekonaniu, że czytanie to przykry obowiązek, a przecież może też być świetną przygodą :)

Książki mogą być dzisiaj tanie, jeśli umie się wykombinować jak i gdzie je tanio kupić (bądź pobrać)

Piękny jest fakt tego że jest tyle poezji przerabianej chociażby w samym liceum, moja polonistka przed maturą powiedziała nam i każdemu rocznikowi który uczyła żeby nie brać się za analizę wiersza na maturze więc gdzie jest w tym wszystkim sens

''Pan Tadeusz'' jest dobrą książką, a ekscytowanie się nim to symbol rozeznania w kulturze i dobrego gustu. XD I to 0% dzieci, które go przeczytało.

Przeciętna gra indie potrafi być bardziej bogata w głębokie treści niż taki XIX-wieczny bełkot, bo tak to brzmi dla przeciętnego ucznia. Ja potrafiłem w jeden dzień przeczytać całą książkę z swojej ulubionej serii i mi się to podobało, ponieważ nie musiałem się przejmować że ktoś potem mnie przepyta z znajomości i będzie mi kreślił uwielbianych przez ciebie punkcików. Szkoła obrzydza czytanie, bo pokazuje że to jest konkurancja, kto da radę przeczytać szybciej? Kto da radę zapamiętać najwięcej? Kto da radę wykorzystać ją do udowodnienia bzdurnej tezy o co nikt nigdy cię nie zapyta, bo jak będziesz musiał coś udowodnić to w 99.9% przypadków trzeba będzie odwołać się do rzeczywistości tutaj, teraz. A jak dobrze wiemy lektury mówią o rzeczywistości której już dawno, dawno nie ma.

W ogóle lektury w polskiej oświacie to beka (matura pisana 10 lat temu, ciekawe ile z nich pamiętam): 0. Autor zbiorowy (Biblia) - no comment; 1. Mickiewicz (całokszałt) - uciekaj z kraju i pisz jacy jesteśmy świetni, hipokryzja pełną gębą; gloryfikowanie tamtych czasów dawno powinno przeminąć z wiatrem zmian; 2. Prus (lalka) - zarabiaj hajs dla laski, która i tak cię wydyma, ale tu przecież chodzi o zderzenie romantyzmu z pozytywizmem, niby; 3. Orzeszkowa (nad Niemnem) - próbowałem czytać, ale się nie da; znowu powstanie i sprawy, które są dawno już przedawnione; 4. Wyspiański (Wesele) - symbolika, duchy, zjawy, diabły, rycerze - w tym momencie człowiek powinien przestać pić, bo ostra delira wchodzi, poza tym jeszcze bardziej rozwarstwia polskie społeczeństwo, bo dzieli je na dwie klasy, nie ładnie szufladkować; 5. Reymont (Chłopi) - kogo interesują chłopi? Na pewno jest jakiś odsetek ludzi żyjących i uczących się na wioskach, ale czasy się zmieniły, nikt się nie będzie bił o jedną krowę... chociaż może "Chłopi" nie są, aż tacy archaiczni; 6. Gombrowicz (Ferdydurke) - awangarda, gra słowem, szydzenie z rzeczywistości -- w czasach gdzie dzieciaki oglądają śmieszne filmiki na youtubie, na pewno będą się domyślać o co chodzi w "gębach"; 7. Szekspir (całokształt) - śmierć, gwałt, zabójstwo, zdrada, morderstwo, kłamstwo, samobójstwo - a to niby gry są zbyt brutalnym medium; 8. Goethe (Werter) - nie wiem co za geniusz dopuścił, aby ta książka była lekturą; świetny pomysł pokazywać rozemocjonowanej, podburzonej hormonami, stojącej okoniem do całego świata młodzieży, że samobójstwo w imię miłości, to w sumie spoko opcja; 9. Conrad (Jądro ciemności) - yyy... książkowa wersja Cannibal Holocaust? 10. Dostojewski (Zbrodnia i kara) - zaciągnałeś kredyt? Wiesz co robić; 11. Camus (Dżuma) - XD XD XD Jakaś odskocznia od Covida; 12. Bułhakow (Mistrz i Małgorzata) - ze dwa lata temu czytałem i w trakcie się zastanawiałem, co ja miałbym z tej książki wynieść, jak byłem osiemnastoletnim szczylem... może że spirytus jest lepszy od wódki? 13. Sofokles (Król Edyp/Antygona) - rly? Mało rozlewu krwi i samobójstw? 14. Sienkiewicz (Trylogia [chociaż jest wymieniony tylko Potop)] - taka wierszowana "Gra o tron", a dzieciakom się nie chciało nawet "Gry o Tron" przeczytać; 15. Słowacki (Kordian) - no tak, beef z Mickiewiczem; wciskajcie dzieciakom, że każdy jest pokrzywdzony, życie jest be, targnij się na siebie; a potem, zmień narrację, wmów wszystkim że światem rządzi TYLKO pieniądz i nawet miłość można rozmienić na drobne, by na końcu się okazało, że co jest najważniejsze? POLSKA. Ale jeżeli jest się tak skopconym, że do kraju się wraca na chmurze, to różne rzeczy mogą człowiekowi siedzieć w bani 16. Parandowski (Mity) - i nie mamy fantastyki w kanonie lektur? 17. Homer (Iliada/Odyseja) - kolejne bajki, archetyp podróży, a Argonauci to tacy protoplaści Avengersów 18. Dante (Boska Komedia) - nie ma to jak podróż przez fikcyjne krainy, które są odniesieniem do innych fikcyjnych krain, które są alegorią ludzkiego życia, których nie zrozumiemy, bo najpierw trzeba przeczytać prequel 19. Orwell (Rok 1984) - a co to? A po co to? Wystarczy tvp. A tak poważniej, to wg mnie trzeba trochę rozumieć świat, aby zrozumieć te książkę i nie wiem czy jest odpowiednia dla młodzieży. 20. Wiersze, wiersze, wiersze... co do wierszy, to zostawię tutaj krótki utwór Małgorzaty Malickiej: Ptaszek sobie frunie z dala / w górze słońce zapierdala / żaba dupę w wodzie moczy / Kurwa! co za dzień uroczy! No tyle z mojego wywodu. Mam nadzieję, że nie popełniłem jakichś błędów merytorycznych.

Bardzo ciekawy film, czekam na kolejne. Mam tylko uwagę co do innych gatunków na liście lektur: nie wiem jak sytuacja wygląda po likwidacji gimnazjów, ale lista lektur dodatkowych jak najbardziej zawierała wymienione przez Pana gatunki - sam w gimnazjum omawiałem Hobbita w całości czy we fragmentach Nowy wspaniały świat Huxley'a i Dwanaście prac Herkulesa Agaty Christie (nawiasem mówiąc zachęciło mnie to do przeczytania całej książki Huxley'a - może to jest jakiś sposób, więcej omawiania we fragmentach, dałoby to szersze spojrzenie na kulturę, byłoby mniej zniechęcające, a zainteresowani mogliby sami zapoznać się z całością dzieła). Szkoda, że w technikum już tylko kanon, niezbyt ciekawe opowiadania Borowskiego czy Zdążyć przed Panem Bogiem (a tematykę Holocaustu i okupacji można przedstawić w dużo bardziej przemawiający do uczniów sposób), poza tym wiersze, wiersze, aż do znudzenia. Cóż efekt, jest taki, że w szkole żadnego nie pamiętałem po wyjściu z klasy, a po jej skończeniu tym bardziej. Całkowita strata czasu

Z tego co kojarzę to był temat że "This war of mine" stało się jedną z dodatkowych lektur które mogą nauczyciele wybrać. Problem w tym że chyba nie znam żadnego nauczyciela który by w to poszedł. Poza tym ciekawy wybór w erze "bezstresowego wychowania" i "chronienia dzieci przed trudnymi rzeczami" oraz z powodu tego jak trudno taką grę by "przerabiać" w szkole. Zwłaszcza podstawkę bo nie jest to typowa fabuła. Są dodatki fabularne aczkolwiek raczej żadna szkoła nie zainwestowała by w dodatki. Jest to wybitna gra, zgadzam się, i warta poznania i każdy powinien z nią się zmierzyć chociaż na "jedno podejście" ale uważam że dałoby się wybrać grę bardziej przystosowana do realiów szkolnych.

Całe gimnazjum i liceum przeleciałem, stawiając na rozprawkach przykłady z książek czytanych przeze mnie dla siebie - Grass, Hašek, Hłasko, Tyrmand, Steinbeck. Przede wszystkim starałem się też zawsze wrzucić jakiś przykład z moich zainteresowań - filmy, muzyka - Kubrick, Pink Floyd, King Crimson, Peter Hammill. Są to w końcu pełnoprawne dzieła kultury... Ani razu nie odwołałem się do lektury obowiązkowej, bądź figurującej w spisie lektur przedstawionym przez nauczyciela na początku każdego z lat szkolnych. Nigdy nie pisałem o lekturach, nigdy żadnej lektury szkolnej nie przeczytałem. Wyszedłem z założenia, że jeżeli miałbym się wgłębić w podane pozycje, zrobiłbym to jedynie z własnej woli, w pełnej niezależności od spraw szkolnych. Niektóre rzeczy rzeczywiście są czytalne i warte pochylenia się nad nimi, ale większość kanonu, jak chociażby dzieła XIX wieczne przedstawiające sromotne porażki zrywów niepodległościowych w heroicznym świetle zwycięstwa moralnego, to rzeźbienie w gównie. Dzieła genialne technicznie, ale nie do przetrawienia. Lektury to bullshit, bollocks, utter rubbish - rozwijać się erudycznie należy głównie samodzielnie wśród własnych zainteresowań. Jedynie wtedy człowiek poczuje radość z obcowania np. z literaturą, którą niestety system szkolny dusi w zarodku.

Wiele razy racjonalizowałem sobie czytanie owych list obowiązkowych na maturę tym, że daje mi przekrój wiedzy o literaturze polskiej. Jednakże, aby być uczciwy przeczytałem w całości tylko Zemstę, Wesele oraz Dziady, a Kordiana przesłuchałem. Resztę jakoś przebolałem na streszczeniach i problematykach. Tomiki poezji niektórych poetów przeczytałem głównie ze względu na moją ciekawość (pomijam tutaj cały słownik symboli), a nie bo tak nakazuje szkoła. Mój gust jako czytelnika to głównie fachowe rzeczy (w sensie wydane na określone tematy przez akademickich autorów), a na dodatek to sci-fi i fantastyka albo kryminał. Tak swoją drogą to zdałem maturę.

Wątpię że ten komentarz zostanie przeczytany że względu na to jak dawno ten film został wyrzucony ale ja sam maturę z polskiego zdałem dzięki takiemu czemuś jak manga (Full metal alchemist) co dla wielu Polaków jest złem niszczącym młodzież...

Za parę dni biorę udział w konkursie kuratoryjnym z języka polskiego. Jak wielkie było moje zdziwienie kiedy na liście dzieł kultury które mam przeczytać/obejrzeć znalazły się współczesne filmy (najnowszy z roku 2019r.), literatura nie romantyczna ale współczesna oraz serie obrazów. I właśnie teraz uświadamiam sobie o ile ciekawsze byłyby te lekcje polskiego gdyby nie omawiać dzieła, które są tak stare, że połowa książki to przypisy bo nikt nie zrozumiałby języka, tylko gry, obrazy, filmy, komiksy, mangi etc..

Powiem tak - przez sympatię polonistki mam swobodę wypowiadania się na lekcjach. Podobają mi się utwory zawarte w kanonie, jednak jestem zdania, że czytanie literatury mającej na celu motywację ludności polskiej pod zaborami nie ma większego znaczenia aktualnie (nie mówiąc o utworach pisanych w średniowieczu). Jedyne co, to można się zniechęcić. Mam poglądy bliskie centrum, ale bardziej na lewo. Często denerwują mnie fragmenty lub całe rozdziały książek nadanych nam przez nasz cudowny rząd. Szczęście, że na lekcji j. polskiego nie jestem oceniana za poglądy, tylko za wypowiedź.

Około tej 4. minuty miałem wrażenie, że otworzyły się kolejne drzwi w mojej świadomości. Lektury przestałem czytać w gimnazjum, jak tylko matce przestało się chcieć pilnować dzieciaka, żeby wszystko miał zaliczone na piąteczki i punkciki. Wszyscy dorośli mnie straszyli, że sobie życie zmarnuję, jak nie będę znać takich dzieł - co nauczyciele powiedzą. Teraz sobie dziękuję za podjęte decyzje, bo ja przynajmniej spędziłem czas dzieciństwa, tak jak chciałem, a nie faszerując się reliktami przeszłości, których 99% czytelników i tak nie będzie w stanie zrozumieć. Dlaczego właśnie szkoła nie może być miejscem, gdzie będziemy zachęcani do poszerzania naszych horyzontów? Później mamy społeczeństwo, które albo tylko ogląda anime i nigdy filmu, albo odwrotnie. Jak ktoś słucha muzyki klasycznej, to rapu już nie może, bo dostaje palpitacji. Jak czytać to też jeden gatunek, po co sprawdzać coś nowego? Gry? Też tylko LOL albo inny CS. Sam padłem tego ofiarą. Szczerze mówiąc, to w życiu więcej edukacji od języka polskiego dał mi słownik miejskiego slangu, a od historii Polski - kanał Historia Memów - to akurat są rzeczy krytyczne w nadążaniu za otaczającym nas światem. A jeśli coś nie jest, to po co ładować to do głowy 12-letnim dzieciakom?

A mi się zawsze wydawało, że listy lektur są po to, by przedstawić historie polskiej i światowej kultury, przedstawiając pewne gatunki, formy czy treści dominujące w danych epokach. Nie widzę w tym nic jakoś szalenie patriotycznego, bo gdzież patriotyzm w Dulskiej, Cudzoziemce czy choćby Ludziach Bezdomnych (nawet powiedziałbym więcej tam krytyki polskiej państwowości). Bogurodzica nomem omen przez polonistów od prawa do lewa nazywana jest nadal zabytkiem językowym i kulturowy, a z racji stosowania niejako w formie pierwszego hymnu narodowego może być przecież spokojnie, w 20 minut omówiona. W trakcie lekcji. Czego pan chyba tutaj nie zauważa, to kwestii tego, że fantastyka czy manga w ogóle nie będzie miała żadnego odniesienia czy ugruntowania całościowo w wiedzy przekazywanej w szkole. Program lekcji polskiego często prowadzony był niemal równolegle z program historii - w takim wypadku wszelkie "chwalenie naszych porażek" jest zwyczajnie przedstawieniem echa tych wydarzeń w literaturze, oraz jak długo mogły one wpływać na społeczności lokalne (Nad Niemnem). Fantastyka niestety w ogóle nie ma tu związku, jakby zapełnić kanon lektur to zostałoby pytanie - czy w ogóle mówić i historii kultury, przemianach i prądach literackich ? Bo rozumiem zarzuty ma pan też do literatury starożytnej, więc zamiast omawiać Antygonę to tylko wstawmy, najlepiej na lekcji historii, że w tych czasach powstawały tragedie?

Zapewne jako prosty chłopak, który od podstawówki unikał wiejących nudą lektur, z pewnością ulegam tzw. "efektowi potwierdzenia" i podoba mi się co słyszę, bo potwierdza moje wcześniejsze opinie. Mimo to, starając się spojrzeć na ten materiał jak najbardziej obiektywnie i konsultując film i ogólny problem ze znajomymi/rodziną, muszę przyznać, że naprawdę świetny merytorycznie odcinek, z resztą jak każdy z tej serii. Bardzo miło się Pana narracji słucha, świetny z Pana w mojej opinii retor:) Dodam jeszcze od siebie, że na lekcjach polskiego zawsze interesowała mnie ta techniczna strona języka. Analiza wiersza, środki poetyckie jakie się tam znalazły i w jakim celu zostały przez autora użyte. Dlatego też na majową maturkę z polskiego przygotowuję się bardziej na interpretację, bo zdać jakoś trzeba, a przy okazji napiszę pracę o tym, co mnie poniekąd przez te kilka lat edukacji zainteresowało i zaintrygowało.

Nareszcie już po maturze z polskiego, więc chciałbym się zabrać do czytania książek fantastycznych, ponieważ Pana filmiki zachęciły mnie do przeczytania książek z tego gatunku. Czy może polecieć mi Pan jakąś serię książek, żeby wejść w magiczny świat fantasy i zarazem zapomnieć o lekturach szkolnych?

Do dzisiaj pamiętam jak psychopaci w podstawówce, kazali nam, w 3ciej albo 4tej klasie Dym czytać. Później było wielkie zdziwienie że nikt książek czytać nie chciał. Przekonałem się do literatury dopiero jak przeczytałem Władcę Pierścieni, 10 lat później.

Dziękuje za świetny materiał

dzisiaj byłem na targach fantastyki i fajnie było choć nic ciekawego nie było ale chociaż mogłem zobaczyć piękne kospey'u osób które przestawiały postacie które znam

Jak najbardziej zgadzam się z tym, że lektury potrzebują uwspółcześnienia i dorzucanie tam papieskich encyklik to nie jest taka modernizacja, której by oczekiwano. Co do samej istoty istnienia kanonu lektur, to nie uważam, że szczegółowa znajomość poszczególnych książek powinna być weryfikowana, sądzę jednak, że sam fakt omawiania dzieł historycznych powinien jednak pozostać ważną częścią lekcji polskiego. Uważam, że skoro w liceum ogólnokształcącym powinniśmy zdobyć wiedzę ogólną, to do tej wiedzy zalicza się także znajomość pewnych motywów i archetypów, które są obecne także w kulturze współczesnej. Z uwagi na to, że np. Biblia czy mitologia grecka wywarły duży wpływ na rozwój kultury europejskiej, to motywy z tych dzieł możemy zobaczyć w wielu współczesnych tekstach kultury, zarówno w literaturze, jak i w filmach, muzyce czy grach wideo. Moim zdaniem, osoba, która kończy szkołę średnią powinna zdobyć na lekcjach polskiego narzędzia, które umożliwią jej swobodne poruszanie się wśród różnych tekstów kultury i możliwość ich analizy, żeby móc tak naprawdę w pełni cieszyć się z ich odbioru, na różnych poziomach. Bo możemy przeczytać książkę czy obejrzeć film, który będzie nawiązywal do np. mitu o Prometeuszu, nie znając tła historyczno-literackiego, albo zagłębić się w historię, która odwołuje się do Don Kiszota, nie mając pojęcia o jego istnieniu, ale nasz odbiór takiego tekstu będzie zupełnie inny, często znacznie bardziej płytki, niż gdy rozumiemy kontekst. I, jak już wspomniałam, nie jestem fanką wykuwania na pamięć głupot w stylu kolor zastawy stołowej w Panu Tadeuszu czy ulubiona rasa psa Mikołajka, ale sądzę, że pewien zarys historii literatury (bo jednak jest ona dużym źródłem wiedzy o dawnej kulturze) jest potrzebny, żeby móc mówić o posiadaniu wiedzy ogólnej. Problem, w moim odczuciu, leży w proporcji, która sprawia, że nie starcza zwykle czasu na dojście do współczesności, a zamiast niej mamy nadreprezentację zabytków językowych, których w ogóle nie powinno się omawiać, bo - jak słusznie zauważyłeś - to raczej ciekawostka językowa. Myślę, że lekcje polskiego powinny dawać nam zarys wiedzy o historii literatury i sztuki (w podstawie jest też przecież miejsce także na analizę np. malarstwa), ale nie pod kątem biernego klepania planów wydarzeń, ale zaobserwowania tendencji różnych epok, powtarzalności i rozwijania się motywów, po to by zostać świadomym konsumentem kultury, by poszerzyć swoje horyzonty. Sama przez całą szkolną edukację nie napisałam ani jednej rozprawki, wolałam zawsze analizę wierszy, bo moim zdaniem łatwiej jest pracować na tekście i wyłuskać z niego tezę i argumenty, podczas gdy rozprawka zawsze wymaga dużego nakładu pracy własnej, wymyślenia argumentów z przykładami, a tu łatwo wpaść na minę, bo obecna edukacja polonistyczna w ogóle nas tego nie uczy - potrafimy przytoczyć szczegóły lektur, ale nie umiemy wskazać motywów literackich czy założeń z danej epoki, do których się one odwołują. Nie uczymy się, jak czytać, żeby lektura dała nam coś więcej niż przyjemność (chociaż przyjemność z czytania np. Sienkiewicza jest, umówmy się, dość dyskusyjna), uczymy się tylko tego, jak czytać, żeby zdać test ze znajomości lektury, a po jego zaliczeniu już nic nam w głowie nie zostaje. A szkoda!

Aż przypomniało mi się kucie na blachę Bogurodzicy i Hymnu o miłości. Bo polonistka w liceum sobie umyśliła, że akurat to mamy recytować. Czemu? Nie wiem xD Ale pamiętam oba do dzisiaj

Jestem wieloletnią nauczycielką j. polskiego w liceum. Od lat mam wrażenie (i powtarzam to uczniom), że przyszło nam żyć na przełomie epok. Czuję się tak, jakby kończyło się średniowiecze (książka rękopiśmienna), a zaczynał renesans (inne technologie i dostęp do wiedzy). Fantastykę polubiłam dopiero po studiach i to uczniowie podsuwali mi lektury. Nie mam uprzedzeń do tego gatunku, ale zgadzam się z panem, że w kręgach akademickich istnieją. Tylko raz spotkałam się z tematem i pozycjami z kręgu fantastyki na olimpiadzie OLiJP (choć dawno w niej moi uczniowie nie mają ambicji uczestniczyć i nie jestem z tematami na bieżąco). Byłam wtedy zachwycona tym tematem i pozycjami na liście lektur (mój ukochany Grzędowicz i "Pan Lodowego Ogrodu"). Niestety, w tamtym roczniku nie miałam fascynatów fantasy. Jeśli chodzi o współczesne pozycje fantastyczne, gubię się też z ilością bohaterów. Kiedyś rozmawiałam z uczniem o Grze o tron. Kilka tomów przeczytałam w wakacje (zarywając noce), oglądałam też serial. Kiedy przyszło do dyskusji na temat cyklu, nie byłam dobrze przygotowana. Nie pamiętałam nazwisk bohaterów. Sądzę, że nauczyciele czują się pewnie, mając kanon lektur. Chodzi tu o sztywne reguły oceniania. Dlatego łatwo nie zrezygnują z kanonu.

Mi Pani od polskiego kiedyś powiedziała że ona nie respektuje gier i książek z przed 2010 roku jak odniosłem się do Metro 2033 i Fallout'a New Vegas na teście. Bawi mnie to w cholerę z perspektywy czasu, ale za razem jest w podobnym stopniu smutne

10:11 I jednocześnie dobrze się bawić.

U mnie w gimnazjum pan od polskiego, pasjonat, miał taki świetny pomysł że indywidualnie rozmawiał z każdym uczniem, i polecał konkretną książkę do przeczytania, wedle osobistych upodobań. Sam dzięki technikom szybkiego czytania znał naprawdę masywną ilość pozycji z każdego gatunku, w tym fantasy i s-f. Pozycje które mi polecił były naprawdę świetne pod względem literackim i bycia przyjemnymi do czytania. Ale niestety ilość lektur obowiązkowych w liceum była tak ogromna, że wolałem nie ryzykować powoływania się na swoje ulubione dzieła kultury, bo moim celem było jedynie zdać maturę z polskiego, gdyż studiuję informatykę.

wnioskuje o to aby "niezgodna" było lekturą bo czytałem i oglądałem i szczerze książka lepsza, kolejne to chciałbym fantastyke. stworzyć petycje? 100k podpisów może się uda XD

twoje filmy mają za mały zasięg, zasługujesz na więcej

ja tak rok spóźnienia ale się trochę odniosę do fragmentu z 3:53 - nie każdy chciałby obowiązkowo czytać np. Danganrope albo oglądać DeathNote a cda na egzamin [moje zdanie] tak samo nie każdy ma netflixa i na przykład jakiegoś serialu po prostu nie może obejrzeć.

Osobiście na maturze bardzo chciałem się powołać na swoje własne wiersze/opowiadania, i na Attack on Titans. Ale przez nawał wnikliwej analizy znienawidzonych przeze mnie elukubracji Mickiewicza oraz Lalki, które były obowiązkowe pod groźbą wydalenia z całego systemu do rowu pod monopolowym, wolałem nie ryzykować, że pogwałcę jakieś kardynalne kryterium.

Szczerze mówiąc to najgorsze jest w wszystkim to ze nie można napisać swojego własnego zdania o danej książce czy bohaterze bo zaraz albo jest obniżona ocena bo nie zaliczyłeś kryteriów oraz ciągła induktrynacja w duchu prawicowej partii

Dawno temu, w poprzednim tysiącleciu jako jedyna w klasie pisałam wypracowanie z "Lorda Jima". Była to mowa obrońcy w której wykorzystałam teksty Queen/najwięcej z "Innuendo"/ i dostałam 4+. To była moja odpowiedź na bardzo krytyczne podejście naszej polonistyki do tego co nowe i "zagrabaniczne"