Faktycznie cześć gdzie Szymon siedzi cicho jest najciekawsza.

Medal się należy dla Pana Andrzeja za cierpliwość.. Ten filmik pokazuje że najwięcej mówią CI, którzy nie mają nic do powiedzenia

Świetny wykład, podziwiam cierpliwość

Moje córki też inaczej się zachowują inaczej gdy wiedzą że są obserwowane i gdy im się wydaje, że nikt nie patrzy😊😉

Jest wersja bez Majewskiego?

Najwspanialszy wykład z fizyki kwantowej, jaki kiedykolwiek słyszałem! Dlaczego? Z prostego powodu. Utwierdziłem się w przekonaniu, że nie jestem debilem, choć myśałem dotychczas, że jest inaczej... Zwłaszcza, gdy rozmawiałem z moim kolegą (doktorem z fizyki), który zawsze twierdził, że rozumie fizykę kwantową. Teraz wiem, że Sokrates jednak miał rację, gdy stwierdził: "Wiem, że nic nie wiem". A jednocześnie wiem, że mój kolega ściemnia, gdy mówi, że on to rozumie....

Po obejrzeniu wykładu opis protonów odnajduję w słowach piosenki "im więcej ciebie tym mniej, bardziej to czuję niż wiem"

Fizyka mnie zadziwia i uczy jest łatwa i trudna, myślałem że nic nie wiem o niej ale po obejrzeniu wiem że to trzeba zrozumieć, szkoda że tak mało ludzi się tym interesuje. To jeszcze nie czas dla ludzkości

wyklad naprawdę ciekawy. na przyszłość chyba lepiej nie zapraszać celebrytów? często zapominają że to nie ich show... pomysl, ciekawy ale ze zwykłym studentem byłoby moim zdaniem lepiej

Mnie rozbawiło porównanie do naszych piłkarzy 🤣 Ja nie jestem fizykiem czy matematykiem ale uwielbiam merytoryczne dyskusje na temat wszechświata i otaczającej nas rzeczywistości. Doceniam wykłady pana profesora A. Dragana i cieszę się, że przedstawia to w tak dostępny sposób. Mi jako laikowi w temacie zaczęły łączyć się nomen omen kulki. Pan Szymon Majewski wydaje się na początku irytujący ale został zaproszony do dyskusji i miał chyba przez swoje podejście trochę złagodzić "trudny" i naukowy temat do poziomu przeciętnego Kowalskiego. I moim zdaniem doskonale mu poszło. Dziękuję obu panom. Nauka i rozwój to jest coś czym powinniśmy się karmić na codzien 👏👏👏👏👏

Ja czułem zażenowanie przed ekranem, a co dopiero słuchać tego na żywo.

a mnie się podoba koncept z Majewskim, bo zadaje pytania, które mógłby zadać laik, a nie miałby odwagi

Medal dla obu👋👋Panu Andrzejowi za wiedzę, umiejętność jej przekazania i cierpliwość, a Panu Majewskiemu za odwagę pokazania,co nam zostaje w głowach po wielu latach ,gdy już że szkołą nic wspólnego nie mamy. Toteż czemu służy taka szkoła. Piękna formuła, świetna lekcja 👍👋👋

Dobrze że ktoś zadał to pytanie o jedną pływaczke, bo zżerała mnie ciekawość!

Dziękuję za te lekcje! Świetny kanał. Pozdrawiam ☺️☺️☺️😊

Szymon Majewski przeszkadza mu bez przerwy

Dwaj fizycy -; nie mogę do końca zrozumieć tej czarnej materii -to ja ci wytłumaczę. Ba ,wytłumaczyć to i ja mogę.

...to,co się tutaj dzieję, jest piękne 🫶

podoba mi się ! wykład z humorem przyjemny i przystępny.

Fizyka jest fascynująca!

Mam nadzieje, ze juz nikt nigdy nie bedzie zabieral Majewskiego na wyklad !! !! !! !!

Majewski nawet nie próbuje tego zrozumieć - on cały czas myśli jak być śmiesznym, ale raczej mu to nie wychodzi. Pomysł był fajny - żeby było zabawnie, żeby przez cały ten czas nie nudzić czystą fizyką. Niestety gość tylko i wyłącznie przeszkadza, na dodatek często w kluczowych momentach, człowiek myśli "zaraz, zaraz, czy to aby nie..." a tu dup, suchar na miarę Strasburgera.

Jak zapalam światło to wszędzie mam jasno ❤

A zatem pojawia się pytanie dlaczego my i wszystko, co nas otacza (lub też - co obserwujemy) ma właśnie taką formę, jaką widzimy, że ma. Czy dlatego, że tak to sobie "wyobrażamy", czy to kolejny dowód na to, że jesteśmy symulacją a zachowanie kwantowe tylko dowodzi, że ten świat nie jest tak rzeczywisty, jak nam się wydaje?

Im bardziej Zajączek sprawdzał, czy w domu jest Prosiaczek, tym bardziej go tam nie było, he, he!

Czyli żyjemy w symulacji. Jak w grze, świat ładuje się w miejscu na które akurat patrzymy

No to teraz stało się zrozumiałe, dlaczego w duchowości jest zalecenie, żeby nie kontrolować np. zachowań innych ludzi, tylko akceptować czyli płynąć z prądem. Wtedy rzeczy dziejà się same z siebie, tak jak się mają dziać ze swej natury. Obserwator (ego) swą aktywnością zaburza/ modyfikuje zdarzenia i powinien wziàć za to odpowiedzialność. Czyli myśl, że nie mam na nic wpływu jest fałszywa.

Panie Andrzeju, mam kilka pytań i pomysłów: 1. Jak działa lustro półprzepuszczalne? Czy nie tak, że połowa jego powierzchni jest przezroczysta a połowa odbijająca? Można by sobie to wyobrazić jako szachownicę o bardzo małych polach, nawet wielkości pojedynczych atomów, połowa tych pól jest przepuszczalna dla światła a połowa go odbija. To by wyjaśniało dlaczego dokładnie 50% pojedynczych fotonów się odbija a 50% przechodzi. Po prostu zależy czy dany foton trafi w "dziurę" w tej szachownicy czy w "lustro". 2. Kontynuując to myślenie - może jednak tak działające lustro półprzepuszczalne jakoś modyfikuje nam falę pojedynczego fotonu bo np. nie cała fala "mieści się" w przezroczystej dziurze a tylko część a druga część się odbija i dlatego później się ponownie łączą na drugim lustrze? Może to jednak nie interferencja jest przyczyną a coś podobnego ale innego. Może jedna z tych części fali jest niewykrywalna przez detektory. Pytanie tylko dlaczego wtedy na drugim lusterku interferometru zawsze foton wychodzi tylko w jednym kierunku. Tego nie wiem. 3. Inny pomysł - skoro wiemy, że dla obiektów poruszających się z prędkością bliską prędkości światła czas płynie zdecydowanie wolniej to może po prostu nie jesteśmy w stanie uchwycić odpowiedniego momentu, w którym włożymy do układu detektor a foton będzie już po "podjęciu decyzji" czy się odbić czy nie? Może jednak ciągle wkładamy ten detektor za wcześnie bo czas dla nas płynie inaczej a dla fotonu inaczej. Czyli w naszym mniemaniu foton powinien być już za lusterkiem a w "mniemaniu" fotonu on jeszcze jest ciągle przed lusterkiem i nadal może się zdecydować. Niby to jest ten sam moment a jednak nie bo nasze czasy płyną zupełnie inaczej. 4. A może dla obiektów poruszających się z prędkością światła czyli dla fotonu czas wcale nie płynie, zatrzymuje się całkowicie? Tu już chyba przesadziłem ale to by tłumaczyło dlaczego foton może do ostatniej chwili zdecydować czy się odbić czy nie - bo dla niego początek i koniec to byłby dokładnie ten sam moment, bo czas nie upływa. Mimo, że to wydaje się dziwne z naszej perspektywy to z perspektywy fotonu już nie bo skoro u niego czas nie istnieje (nie płynie) to nie musi być przyczyny i skutku. Wszystko może dziać się bez przyczyny. I tym samym foton mógłby być wszędzie naraz bo czas dla niego by nie istniał czyli nie istniałby ruch w naszym rozumieniu. Pytanie tylko jak cokolwiek może się w ogóle dziać, zmieniać bez upływu czasu? Intuicyjnie zmiana oznacza dla nas upływ czasu ale może wystarczy to sobie inaczej wyobrazić. Może czas w fizyce nie zawsze jest potrzebny? 5. Jeszcze inny pomysł - może przed fotonem lecą jeszcze szybciej od niego jakieś cząstki / fale (ciemna materia, ciemna energia?) których jeszcze nie odkryliśmy i po natrafieniu na detektor jakoś są zaburzane, odbijają się od detektora, wracają do fotonu i przekazują mu informację o istnieniu detektora. I wtedy foton zmienia jednak swoją "decyzję". 6. A może świat faktycznie ma więcej niż nasze 3 wymiary i tylko część zjawisk dzieje się w naszych trzech wymiarach a ich reszta w innych wymiarach. Te zjawiska są być może połączone ze sobą, tylko, że tych które są w innych wymiarach nigdy nie zobaczymy, mamy po prostu niekompletny obraz zjawiska bo potrafimy żyć i obserwować tylko w trzech wymiarach i to jest chyba nie do przeskoczenia dla nas... Niewątpliwie to wszystko jest równie dziwne i irytujące co intrygujące i ciekawe :) Świat jest piękny!

18:20 - Jeśli fotony są identyczne i stworzone przez nas warunki ("sitko"/filtr) są identyczne, to widocznie nie wszystkie warunki, obserwowane podczas tego procesu, są nam obecnie znane - tak bym kombinował. ;) Wychodząc od tego, co wiemy na pewno, szukałbym luki, a więc - jakiej zmiennej jeszcze nie dostrzegliśmy.

Fizyka kwantowa jest najprostsza.... Trudność polega na przyznaniu przed sobą iż to co napędza wszechświat to losowość która jest swoistym generatorem rzeczywistości. W najmniejszej skali.. jest największa losowość.. Wraz ze wzrostem skali.. losowości ustępuje uporządkowanie... które od nieskończoności dąży do jedności.. Swoista piramida...

...podziwiam szczerość i kreatywność obu Panów❤🖤

jezeli mamy struny i ktoras drga i zeby sprawdzic ktora drga dotykamy jej, wtedy przestaje drgac, my mamy wrazenie ze drgala wlasnie w miejscu w ktorym ja dotknelismy, znaczy strune spotkal kolaps funkcji falowej jezeli obserwujemy foton, to moze ta obserwacja doprowadza do tego ze przestaje byc fala

jest jakiś upload z wyciętymi tekstami Majewskiego? Pan Andrzej oczywiście świetny wykład

Dlaczego nikt nie rozpatruje najprostszego rozwiązania. Jeśli jest foton istnieje cząstka (fala) która jest odwrotna (ciemna). Jeśli w układzie pochłoniemy cząstkę jasną, cząstka ciemna jest odbita i interferuje z cząstkami jasnymi. Zwodzi nas to że jak obserwujemy obiekt nagle zmienia zachowanie. Znaczy to tylko tyle że obserwacja ma wpływ na zachowanie cząstek.

Piękny, szczery wykład, pozdrawiam,,,

Czy mozna po 38 latach zycia ,co rok w szkole bedac zagrozony z fizyki i ledwo zdajac z klasy do klasy przez ten przedmiot,zainteresowac sie nią?😄Pierwszy raz w zyciu zaciekawiło mnie cos z tego tematu i co lepsze nawet cos zrozumialem:)pozdrawiam maniakow tematu

majewski strasznie mąci, gość dobrze tłumaczy ale przez dogadywanie majewskiego, wykład jest trudniejszy do zrozumienia

Nie jestem fizykiem, ale biorąc pod uwagę logiczne rozumowanie, skoro istnieje antymateria która wiadomo jest w opozycji do materii to można założyć że w opozycji do fotonu jest cząstka antyfotonu, która to interferuje z fotonem a której nie jesteśmy w stanie wykryć. Mogłoby to dać właśnie taki efekt, jak w opisywanym doświadczeniu.

Skoro fizyka nie potrafi wyjaśnić tak prostej rzeczy, to widać na jakim poziomie jesteśmy ...

A ja chciałbym zadać takie pytanie: Skoro fotony wypuszczane pojedynczo lądują zawsze w tym samym detektorze , to co bedzie jeśli wypuścimy po dwa albo po cztery? Znowu będzie po połowie? Pewnie tak. A jeśli po trzy będziemy wypuszczać to pewnie w jednym wylądują dwa a w drugim jeden. Ale czy zawsze w tym detektorze dwa a w tym jeden czy może różnie? A jeśli emitować pojedyncze fotony w odstępach poł nanosekundy to będą się zachowywały jak pojedyncze czy jak strumień fotonów?

W wyjaśnieniu zabrakło bardzo ważnego elementu. Kiedy zaczynamy obserwować trasę, otrzymujemy finalnie rozkład 50 na 50 (połowa fotonów trafia do górnego detektora, a połowa do prawego). Kiedy przestajemy, rozkład powraca do 100 do 0, czyli zawsze uderza w jeden detektor. Samo gapienie się zmienia wynik eksperymentu i to faktycznie rozwala :)

Tak sobie oglądałem i słuchałem pytań i czekałem aż pan Andrzej w końcu powie że tutaj poprostu wchodzi prawdopodobieństwo i zdziwiłem się że ten pan co mikrofon wziął pod koniec dopeiro powiedział o tym wprost, wydaje mi się że trzeba właśnie to prawdopodobieństwo studentom wyjaśniać. Tak czy siak pan Andrzej jak zwykle super ;) a Majewski w sumie nie tak źle, dobrze że trochę humoru dodał, mi się wydaje że to jest też potrzebne nawet na fizyce. Dzięki bardzo! Teraz idziemy szukać boskiej teorii ;)

Dziękuję za te przekazy ❤️

Apropo patrzenia i tej całej nieśmiałości to już dawno zauważyłam że jak się patrzę na kogoś to mu coś nie wychodzi lub na dziecko jak śpi to zaczyna się nerwowo ruszać , mniej spokojnie spać i często się wybudza. Ludziom leci wszystko z rąk jak się na nich patrzy. I dlatego nauczylam się bardziej ufać i dla umysłu kontrola to wymóg konieczny ale dla światła to przeszkoda w płynnym poruszaniu. To zaburza harmonie. Zaufanie jest wspaniałym uczuciem gdy ufamy i ktoś nam ufa. Dziekuje i pozdrawiam

Ciekawostka: Gdy Pan Dragan podaje dla jakiegoś przykładu kilka liczb, zawsze są to liczby pierwsze :D

Zaprosił głąba co tylko przeszkadza. Ani on śmieszny ani mądry, gwiazdorzy przy każdej okazji.

no właśnie nasz język i styl myślenia jest niedoskonały ale wpływa na postrzeganie formowanie spostrzeżeń, nawet matematycznych. nasz mózg jest również urządzeniem pomiarowym w tym eksperymencie. rozbijamy sobie głowy o 3 teorie od czasów antycznych ale jak widać nie liczy się cel lecz droga, obserwujemy jakiś rozwój ale każdorazowo robimy równoczesny krok w tył, ponieważ, gdy tworzymy idealny wynalazek do przemieszczania się to jego konsekwencje dla środowiska są nieidealne-tych drugich nie raczymy postrzegać jak np zanieczyszczenia, odpady jądrowe. w naszych umysłach każdy idealny obiekt ma swojego nieidealnego brata bliżniaka. wielu ludzi chętnie złapało by się na stwierdzenie, że z każdą próbą uporządkowania świata zwiększa się jego entropia, bo kusi swoją symetrią. znając efekt placebo-eksperyment z opioidami i bodżcem bólowym nie wykazał różnić w momencie wiary w autorytet i powodzenie terapii. znając zbiorowe histerie z zamanifestowaniem się objawów somatycznych, błędy kapitańskie, samospełniające się proroctwo, dysonans poznawczy i chęć niwelowania go, oraz fakt, że pamięć jest dynamiczna nie statyczna, bo ludzie pamiętają rzeczy, które nigdy się nie wydarzyły, natomiast schizofrenicy widzą rzeczy, których nie ma, nie możemy zaprzeczyć wpływom kultury i symboli czyli społecznego środowiska. religia narzuca nam styl myślenia oparty na binarnych opozycjach: zło i dobro oraz poszukiwanie symetrii. święty symbol to krzyż wyglądający jak wykres funkcji. do tej pory mieliśmy 3 teorie powstania świata: kreacyjną-bóg stworzył świat lub inna wyższa siła. teorię kontynuacji-że świat istniał od zawsze, oraz teorię projekcyjną-że świat jest projekcją zależną od obserwatora- np subiektywną. te teorie nie zmieniły się od czasów antycznych, są tylko ciągle podawane na nowy sposób. teoria kwantowa odzwierciedla teorię projekcji, niczego nie zmienia. pojęcie nieskończoności jest odzwierciedleniem teorii, że świat istniał od zawsze. pojęcie nic-zera jest odzwiercieleniem teorii, że zjawiska mają swój początek i koniec-zjawiska rozpoczynają się i wygaszają do zera w prostych obserwacjach-w momencie, gdy nie wiemy co się działo wcześniej lub póżniej zanim zaczęliśmy obserwować zjawisko lub, gdy wytyczamy mu granice. obie teorie stoją w opozycji do siebie. jako zero można opisać również stan równowagi energii na skali, gdzie są 2 skrajne wychylenia-my odnotowujemy je jako zero-nic, gdy nie ma skrajnych wychyleń. również nie zmieniło się zbyt wiele postrzeganie oddzielne ciała od umysłu i człowieka od natury-granice pojęciowe. oba pojęcia razem: kontynuacji i początku oraz końca wraz z rozdzielnością umysłu od ciała oraz brakiem utożsamiania się człowieka z naturą dają nam pojęcie nieśmiertelnej duszy, która przekracza widzialną i pojmowalną granicę-nawet, gdy obserwujemy śmierć i rozkład ale stworzyliśmy pojęcie niewidzialnej granicy, tak jak kamień przekracza granicę wody i znika, jak człowiek znika we mgle lub przedmiot w czarnej dziurze. natomiast teorię projekcji, która jest odwiecznym sporem filozofów zawsze odrzucano. ale wciąż lawirujemy wśród tych 3 pojęć- księżyc istnieje niezależnie od tego czy patrzymy na niego czy nie, wchodzimy więc w teorię projekcji człowieka, który jako część natury ma wpływ na otaczające go środowisko. zakładając superpozycję odległość musiałaby nie istnieć. foton okrąża ziemię kilka x w ciągu sek. czas być może również by nie istniał lecz zmiana stanu-nie linearny, bo droga często utożsamiana jest z czasem i obserwatorem, bo gdy ma przeszkodę na trasie to czas dotarcia się wydłuży. księżyc oddziałuje na pływy i rośliny, ludzi. trudno jednak wyobrazić sobie, że świat materialny jest wytworem naszego zbiorowego umysłu lub niedoskonałych zmysłów, jednak delfiny czy nietoperze postrzegają inaczej, słyszą ultra i infradżwięki, których my nie słyszymy. my mamy pole elektromagnetyczne, nasze serce promieniuje na ok 4 m. hindusi już dawno twierdzili, że śpimy na kolanach wiedżmy Mayi, która nas zwodzi. Maya to materia, czyli iluzja. ich religia ma bardzo fraktalny charakter, gdy zagłębić się w przedstawienia bogów to są bardzo fascynujące. są mikro-bożkowie nawet od mrugania powiek itd ale występują również inne wymiary i każda planeta prezentuje swój wymiar, a każdy wymiar ma swoje okresy i inaczej w nich płynie czas-naprawdę. opiekunem wszechświata jest brahma, który nie był świadomy tego, że są inni brahmowie do momentu, gdy spotyka innych, gdy kończy się okres jego wszechświata. brahma jest przedstawiany jako czterogłowy mężczyzna-4 wymiary i żyje tyle co 1 oddech wisznu-jest to dokładnie obliczone, a my też mamy 4 wymiary. kolorem brahmy jest kolor biały, który zawiera wszystkie barwy. wisznu jest niematerialny i przenika cały świat. wisznu ma 4 ręce, w których dzierży symboliczne insygnia władzy np konchę-muszlę, czyli dżwięk itd oraz spoczywa na wężu, który ma 11 głów. w bibli był anioł o 12 głowach dodectatron usunięty z kanonu, a liczba harmonii 12 była święta na zachodzie: 12h, 12 apostołów, 12 mcy, 12 tonów harmonicznych, dodecatronalna budowa DNA. ale hindusi pomiędzy 2 klawiszami odnajdują jeszcze ok 56 tonów. hindusi wierzą, że na powierzchni oceanu przyczyn unosi się nieskończona ilość wszechświatów i każdy z nich zamieszkiwany jest przez innego Brahmę. symboliczny lotos, na którym siedzi brahma nigdy nie dotyka powierzchni wody a unosi się nad nią, z lotosu powstały wszystkie planety, a świat podzielił brahma na 3 części, potem na 14. również występuje trójca bogów jak w katolicyzmie-co ciekawe, mnie się to kojarzy z 3 stanami wody. brahma jest przyszłością, przeszłością i terażniejszością w 1 osobie. w hinduzimie istnieją 3 wersje stworzenia świata! hinduskie mandale są fascynujące oraz indyjska architektura i matematyka- na podstawie kwadratów wedyjskich powstają skomplikowane budowle. jesteśmy ograniczeni własnym umysłem i zmysłami. osa widzi inaczej. mamy własne pole elektromagnetyczne, nasze serce promienuje na np ok 4m, w momencie, gdy jest obserwator musi on stawać się częścią układu, wtedy nawet duża odległość nie miała by żadnego znaczenia-w końcu foton pokonuje ziemię kilka razy w ciągu tam paru sekund-mnie zastanawia to jak wydzieliliście 1 foton tak aby nie przenikał przez nic i nie odbijał się od niczego a dalej to robi, więc albo się wam nie udało-myślałam albo 1 zachowuje się jak całość. nasz konstrukt myślowy wywodzący się z religii-szukanie przeciwnieństw dobro i zło oraz poszukiwanie symetrii, ponieważ tak na wykresach nam wychodziło i obserwowaliśmy zjawiska szczytowe, bo najbardziej rzucają się w oczy, zaokrąglaliśmy do idealnych kształtów. i myślałam o ty, że prąd płynie dwukierunkowo, tylko tego nie widzimy i zapewne podobnie z fotonem odkrywając tylko 1 zasadę lingwistyki, która okazało się dotyczy całej fizyki. to są nasze psychologiczne wrażenia, że łączymy tak zjawiska, ale naprawde nie ma ludzi całkiem dobrych i całkiem złych, tak jak i nie ma pojęć abstrakcyjnych jak nic lub nieskończoność ale pewni być nie możemy. nic może być tak samo częścią świata. uważaliśmy zawsze człowieka za oderwanego od natury-że nie jesteśmy jej częścią, a naturę za pozbawioną inteligencji -proszę nie mylić inteligencji z emocjami. fala basowa, która zajmuje parę metrów w momencie, gdy znajdzie szczelinę, przez którą może się wydostać to zachowuje się jak fala, a gdy się rozwija wokół żródła to krąży, zachowuje się dookólnie. gdy puścisz muzykę w samochodzie fala rozwinie wokół auta, dlatego na zewn. słychać lepiej, bo fala potrzebuje kilka m aby się całkiem rozwinąć. jak bańka wody, a przechodząc przez szczelinę jest falą. gdy wrzucisz kamień do wody to również obserwujesz propagację fal w kształcie kół. taki obserwator w urządzeniu enrdowska pływaczka może jest jakąś tam przeszkodą. co mi przychodzi na myśl to czy fala ma swoje widmo lub cały potencjał, który rozwija, gdy nie ma przeszkód. myślę o wirowaniu i spiralach oraz spinie-skoro mikrocząstka potrzebuje 360 stopni nie 180 aby powrócić do stanu wyjściowego.

Foton jest sprytny i ma poczucie humoru. On patrzy czy my patrzymy i robi nas w bambuko celem rozrywki (widząc jak ludzie gdybają co jest grane).

Pan Andrzej jak zawsze ciekawie i w samo sedno. Majewski szkoda gadać.

Od 100 lat fizyka kwantowa stoi w miejscu, i tak będzie dopóki nauka nie wyjdzie poza schematy dotychczasowego myślenia - nie tylko w kwestii fotonów ... "nasza intuicja nie jest gotowa do obcowania z tymi rzeczami" - to jest najważniejsze z tego wykładu

Prowadzący na siłę próbują znaleźć odpowiedź w 4 wymiarach i dziwią się że nie znajdują

świetny wykład. *

brawo , dobry tandem , milo sie oglada ponownie Szymona i mądrego Andrzeja :)😏

Mam wrażenie, że Szymon Majewski zatrzymał się w liceum. Dokładnie wtedy bawiły mnie jego żarty.

Jest godz.18. od dluzszego czasu szukalem jakis program na temat mechaniki kwantowej i jest bardzo ciekawy.

Super !!!

Tam chodzi o sekwencje czasowe foton puszcza, foton obserwuje, foton interferuje, w zależności od obserwacji jest pobór czasu A to wpływa na wynik, efekt cofania sekwencji czasu bo nikt nie powiedział, ze foton się przemieszcza w jednolitych ramach czasowych, a obserwacja wymaga jakiejś cząstki czasu, niestety. Nikt nie powiedzial ze światło leci z punktu A do B to może z B do A bo nie podlega ramom czasowym. To może foton nie jest wszędzie tylko wykorzystuje swój ruch ponadczasowy, a to obserwator nakreśla mu tor czasowy w którym go zauważa, zauważenie fotonu tez wymaga jakiegoś czasu...

Ale tego gościa się dobrze słucha :)

Super, super. Podobało się......

Ciekawie i dowcipnie🕊🎺tu widać kto to humanista,a kto realista🌷😉

Dziekuje bardzo interesujacy wyklad... ❤️❤️❤️

Jednym słowem na schemacie wygląda to tak że mechanika kwantowa opisuje jak generuje się przyszłość! Odniosę to do analogi człowieka. Cząstka (człowiek) może być wszędzie/w dwóch miejscach w danej chwili. Człowiek może siedzieć w domu lub u kolegi. Pojawienie się detektora alias norweskiej pływaczki (czyli innego człowieka - świadka zdarzenia) w danym momencie czasu powoduje wybranie jednego ze scenariusza przyszłości gdzie pojawi się cząstka (czyli spowoduje zaobserwowanie przez świadka czy człowiek będzie w domu czy u kolegi). Pojawienie się detektora wyklucza możliwość istnienia cząstki w dwóch miejscach jednocześnie tak samo jak pojawienie się świadka w domu człowieka i stwierdzenie czy jest on w domu czy u kolegi. Czyli wybranie jednego z możliwych wariantów wariantów przyszłości / ścieżki zdarzeń światów równoległych.... P.S. przemyślenia po 2 piwach o 3:22 w nocy...

Jestem zupełnym laikiem. Sprawdziliśmy foton, sprawdziliśmy szkiełko. Teraz czas sprawdzić pole w którym fala się rozchodzi. Wyobraźmy sobie akwarium o grubości jednej cząsteczki wody. Co się stanie gdy wciśniemy jedną cząsteczkę wody na głębokość jednej cząsteczki? Można sobie wyobrazić, że albo zwiększa się ciśnienie wody albo inna cząsteczka wody zostanie wypchnięta do góry. Czyli powstanie fala. A przecież nie zawsze wypchnięta zostanie cząsteczka tuż przy tej wciśniętej. Czy analogicznie jest z fotonem? Jeśli wzbudzi się pole ( naciśnie tą kwantową część pola - foton ) to czy nie powinno wzrosnąć "ciśnienie" tego pola albo w innym miejscu inny foton nie powinien być wypchnięty?

Przyczyna i skutek od wieczny problem w czasoprzestrzeni. Moim zdaniem rozwiązaniem tego problemu jest czaso-przestrzeń. Kiedy jest tworzona linia czasowa w tedy kiedy jest zdarzenie. Czy da sie zrobić ten eksperyment ograniczając czaso przestrzeń. Umieścić Interferometr w kosmosie lub bardzo silnym polu grawitacyjnym ?

ja się akurat śmiałem, ale już wcześniej widziałem wykład Dragana.

Świetny wykład i fajna formuła, tylko lepiej, gdyby gość był zabawny i udawał głupiego, nie odwrotnie.

Kochani , przestrzeń jest statyczna, czas=ruch, znam Artura Ekerta i jego żon Beatę (Anioła na Ziemi)' byłem u Nich na Oxford University, chyba 1999 lub 2000. Prawdziwą wiedzę uzyskałem od Inków. Przestrzeń, zapis jest stały.Czas jest ruchem, który pozwala "zwiedzać" przestrzeń .Liniowe pojęcie czasu jest błędne lub właściwe przy określonych warunkach początkowych. U Inków jest to proste. Przeszłość istnieje, ona nie minęła. Sam ucieszyłem się na ustnym rocznym egzaminem z fizyki jak dostałem na egzaminie równanie Schroedingera, studnię potencjałów. Dziękuję za Artura i Andrzeja...

To jest genialne

tak jak kiedyś ktoś powiedział ...."Nieśmieszny komik"

Rewelacyjny wykład w tej formule. Świetna też rola Szymona a szczególnie przytoczona scena z filmu "Kosmos 1999" - to sentencja istnienia.

Humanistka i juz nie najmłodsza, ale wielbicielka science fiction, stąd nieco zainteresowania fizyką , kosmologią. I uwazam, ze wyklad Andrzeja Dragana jest naprawdę super.

Witam serdecznie. Minuta 23 - wniosek, że nic nie jest przyczyną zmiany zachowania (właściwości) fotonów jest sprzeczny z zasadą splątania "cząstek" ,które mogą być falą jeśli nie są "obserwowane" (eksperymenty Younga ze szczelinowaniem to bezdyskusyjnie potwierdziły). Zatem fotony mogą być objętością (materią, twardością, gęstością) i/oraz/lub obrazem/światłem/cząstką/fotonem. Istotna jest tu perspektywa obserwatora która nadaje właściwości otoczeniu każdej istoty w zależności od jej świadomości (a nie w zależności od związku przyczynowo skutkowego jakim często się określa czas). Szkło w tym wypadku nie ma żadnego znaczenia jako przeszkoda/etap/zmiana właściwości fotonów gdyż te właściwości zostały już nadane przez obserwatora przeprowadzającego eksperyment. Nie mam zbytnio ochoty rozwodzić się nad tym zagadnieniem szerzej - ale w wielkim skrócie tak to jest. Pozdrawiam serdecznie

Szymon Majewski przewidzial ze Legia (prawie wygra z realem) jak nikt nie bedzie patrzyl przeciez to geniusz

Lubię Szymona Majewskiego i nie uważam, żeby się zachowywał nieadekwatnie do roli, w której został zaproszony. Miał być typowym gościem, któremu próbujemy wytłumaczyć skomplikowane zagadnienia i tak się zachowywał. Musiał coś gadać, bo inaczej by wszyscy pisali: po co przyjechał jak nic nie gadał?

minuta 39 - gdy pływaczki nie patrzą (nie są obserwatorami) foton się nie dzieli czyli jest falą/objętością/cząstką. jest "widziany" jako "1" ponieważ znajduje się w skończonej objętości

@zapytajfizyka Mam pytania. 1. Czy jest powtarzalność obecności fotona (rozkład obecności 50% na każdej drodze)? 2. Czy można stwierdzać, czy foton (jeżeli jest wszędzie) pojawia się po odbiciu od lustra przeskakuje na drugą drogę po odbiciu? To byłby dowód na to, że jest wszędzie, chyba że na niego patrzymy. 3. Czy nie jest tak, że moment obserwacji to zdjęcie istnienia w danym momencie? 4. Skoro foton to porcja fali, to za każdym razem może być zmiana polaryzacji części fali.

W taki sposób (najprościej jak się da - wyzwanie), to może łatwiej było, by tłumaczyć biorąc za przykład fale na wodzie: jeśli rzucimy kamieniem na taflę wody powstaje fala które wszyscy dobrze znamy gdy ta fala rozchodzi się po wodzie w kształcie okręgu powiększa się: w prawo i w lewo, w górę i w dół co może być metaforą chodzenia "dwiema drogi na raz", a w fizyce kwantowej jest odwrotnie czyli rzucając kamieniem na falę - fala zapada się do "punku" (w przypadku pojedynczego fotonu czyli kwantu światła) 😉 Trochę fizyka klasyczna: jeśli coś działa w jedną stronę, to musi i w drugą 😉 Kolokwialnie: "obserwacja" zwana fachowo pomiarem (którą jest kamieniem w przypadku takiego tłumaczenia) jakby zasysała falę do jednego miejsca (czyli jw. odwrotność powstawania fal na wodzie). Chyba łatwiej nie potrafię.

bardzo ciekawie się ogląda mimo starań Majewskiego no ale został zaproszony to próbuje coś mówić...

Hit ! Super

Te eksperymenty mogą też odnosić taki skutek jednostajny, jak gdybyśmy obserwowali ten foton

Świetny wykład🏅

uwielbiam Wasze wykłady i dziękuję :*

Coś mi się wydaje ,że pojedynczy foton doznaje podziału przy kontakcie ze szkłem i zamienia się w ciemną materie ,a detektory tego nie wykrywają i zagadka rozwiązana .

Wspaniałe wszystko

Według mojej teorii spiskowej najmniejsze cząstki materii i energii (całą rzeczywistość nawet) ma zaimplementowany mechanizm "obronny" utrudniający lub uniemożliwiający obserwatorowi jej badanie na "poziomach najniższych" co może być jedną z przesłanek na to że...

Nie da się oglądać a ciekawy temat.

Jeżeli prowadzący mówi na coś bzdura to znaczy że ma zamknięty umysł. Tam gdzie kończy się nauka - tam zaczyna się magia ( czyli nauka dla nas nie dostępna jeszcze). To, że czegoś nie umiemy dzisaj zbadać oznacza, że nie mamy narzędzi. Być może kiedyś będzie instrument to zauważenia duszy, duchów i innych energii.

Krótko. WOW! 😳

23:25 - Założyłbym, że brak "przyczyny" (na gruncie fizyki czy choćby matematyki) jest wykluczony w przypadku stałej proporcji tego podziału w stosunku 50:50. Gdyby proporcje się zmieniały, to też nie byłby dowód, ale skoro proporcje są niezmienne - nie sposób uznać, że nie ma tu żadnej reguły (a więc i "przyczyny" na gruncie nauki).

Fundamentalne słowa prowadzącego wykład padają w 1:11:11" ... obserwator kreuje rzeczywistość..."

Skoro foton to fala elektromagnetyczna to dlaczego część nie przechodzi jej przez lustra stratnie w tym interferometrze? Lustra powinny zaburzać całe badanie.

Problem sprawdzania gdzie jest foton polega na dokładności i czułości instrumentów które wpływają na jego zachowanie. Podobnie jak włożymy patyk w wodę, a na powierzchni wody lub po prostu w wodzie będzie jakaś przeszkoda i fala "ominie" przeszkodę. Być może to błędne myślenie, ale sprawa wydaje się banalna. "Część czy element" z którą może interferować zostaje pochłonięta przez czujnik, a przy aktualnej czułości instrumentów tego nie obserwujemy i na tym poleca cały problem. Jest to też wytłumaczeniem dla tej częściowej obserwacji i ewentualnie sporadycznym interferowaniem.

Może świat jest tak skonstruowany, że po rozebraniu atomu na części XXX razy dostrzeglibyśmy miniaturowy kosmos, miniaturowe galaktyki, miniaturowe planety, miniaturowych ludzi, który mają w sobie miniaturowe atomy, które po rozebraniu miałyby w sobie jeszcze drobniejsze miniaturowe wszechświaty… wtedy wszystko co nas otacza byłoby pojedyńczym atomem. A każdy nasz atom miałby w sobie nieskończenie wiele wszechświatów. Jedna wielka pętla, która nie ma końca, ani początku.

Panie Andrzeju, to już lepiej było zaprosić Kermita Żabę, albo posadzić na krześle kogoś mądrzejszego/śmieszniejszego od pana Majewskiego...może kamień polny?

Jestem na 52min i mam rozkminę. Skoro foton musi się odbić albo przejść przez ośrodek i jest to zależne od tego czy ośrodek (w tym wypadku szkoło) ma jakąś przepuszczalność i czy go obserwujemy, to foton może być w wielu miejscach na raz i rozszerza się jak wszechświat (to uproszczenie, bo nie przez wszystkie materie przejdzie i może być ukierunkowany) to znaczy, że można go w końcu zaobserwować poza eksperymentem i nie będzie się rozszerzać tylko poruszać jak piłeczka, która się odbija (to też uproszczenie). Mam wiele pytań, ale już zapomniałem, teraz mam takie: czy to znaczy, że może być w wielu miejscach na raz, ale kto szybciej go przyłapie to tu się kończy jego "kwantoniczność"? Pytanie kolejne czy on może znowu zyskać swoją "kwantoniczność", bo jeśli tak to eksperyment jest w pewnym sensie błędny i bezbłędny. NRD-owska pływaczka (jak mam dobry słuch), czyli obserwator, który zauważa "kwantoniczny" foton determinuje jego zachowanie. Wychodzi na to, że to jak zachowa się foton, zależy od obserwatora, do którego dotrze szybciej światło, ale jeśli są ułożone idealnie (a wątpię, że potrafimy to zrobić o precyzji, która ma "nieskończoność" liczb po przecinku, determinuje wynik, na który może mieć wpływ wiele innych "zmiennych (próżnia itp.) ". Trochę chaotycznie, ale najważniejsze, że pozbyłem się dziwnego uczucia...

A może po prostu fotony istnieją jakby "poza czasem", nie są związane z czasem liniowym, więc gdy foton napotka podglądanie, to albo już tam był, przed tym gdy było podglądanie, albo będzie po tym fakcie, lub jest w czasie zawsze i wybiera moment w którym się nam pokazuje, który to moment jest definiowany właśnie podglądaniem. Nie jest to dla nas zrozumiale, bo żyjemy w czasie liniowym poprostu.

Foton ma w nosie nasza cztero wymiarowa rzeczywistość, znajduje się w zupelnie innym nad wymiarze, dlatego potrafi byc wszędzie i cofac się w czasie. Dopiero jego obserwacja, okresla go w naszych realiach.

skąd pewność, że kiedy nie patrzymy na księżyc, on zachowuje się tak samo?

Czyli to może prowadzić do wniosku, że fotony kreują po części obraz który widzimy tylko poprzez to, że na niego patrzymy.

Świetne :)